Πραγματικά! Τρελή εποχή!

 Ο Θεσ/νίκης Άνθιμος ανέχεται τον άπιστο ιερέα και... 

...καθαιρεί τους παραδοσιακούς!

Τοῦ π. Νικολάου Μανώλη

     Ἕνας ἱερέας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, συνάδελφός μου, ἀποσχηματίστηκε ἑκούσια, ἐδῶ καὶ κάνα δύο χρόνια! Ἔβγαλε τὰ ράσα καὶ συμπεριφέρεται ὡς λαϊκός. Ἐπέλεξε νὰ μὴν εἶναι πλέον ἱερέας τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Λυπηρὸ πέρα ὡς πέρα. Δὲ γνωρίζω ὅμως περισσότερα γιὰ τὶς συνθῆκες αὐτοῦ τοῦ γεγονότος (γιὰ τὸ πῶς καὶ τὸ γιατί). Δὲν μπορῶ νὰ ξέρω τί τὸν ὁδήγησε σὲ μία τέτοια ἀπονενοημένη πράξη. Αὐτὸ ποὺ γνωρίζω καὶ ποὺ μὲ θλίβει πολύ, εἶναι πὼς ὁ ἐν λόγω ἱερέας, στράφηκε δημόσια κατὰ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ δηλώνοντας ἄθεος καὶ πολέμιος τῆς χριστιανικῆς Πίστης. Ἔφθασε στὸ σημεῖο  νὰ ζητήσει δημόσια συγγνώμη γιὰ τὰ ὅσα κήρυττε διδάσκοντας τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ ὅλα

Οι τεσσαρεσκαιδεκατίτες και οι Παλαιοημερολογίτες!

Τὸ σχίσμα τῶν τεσσαρεςκαιδεκατιτῶν καὶ οἱ ἀναλογίες του μὲ τὴν σημερινὴ ἐκκλησιαστικὴ κατάσταση

Τοῦ  Ἀδαμάντιου  Τσακίρογλου

Ἀποτελεῖ κοινὴ ὁμολογία, ὅτι ἕνας ἀπὸ τοὺς κύριους παράγοντες ἀδυναμίας μιᾶς ἐπιτυχοῦς καταπολέμησης τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀποτελεῖ τὸ ἡμερολογιακὸ ζήτημα. Τὸ παλαιοημερολογίτικο σχίσμα ποὺ προκλήθηκε ἀπὸ τὸν τρόπο ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου καὶ ἀπὸ τὴν ἀνάδειξή του σὲ δογματικὸ θέμα καὶ σὲ κριτήριο ὀρθοδόξου πίστεως, παραμένει ἕως σήμερα καὶ διχάζει τὸ ποίμνιο.

Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἐμπειρία μᾶς διδάσκει, ὅτι ἕνας ἀπὸ τοὺς τρόπους νὰ λύσουμε αὐτὸ τὸ θλιβερὸ κατεστημένο (πιά) εἶναι ἡ διδαχὴ γιὰ παρόμοιες περιπτώσεις καὶ τὴν ἐπίλυσή τους ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία. Γιατὶ μόνο ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, ἡ ἐμπειρία καὶ διδαχὴ τῶν Πατέρων, ἀποτελοῦν τὸν μοναδικὸ ἀσφαλῆ ὁδοδείκτη ποὺ μᾶς ἐπιτρέπει νὰ πορευθοῦμε μέσα στὸ σωτήριο θεανθρώπινο σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

Πολλὰ εἶναι τὰ ἀνάλογα παραδείγματα. Ἕνα παράδειγμα ποὺ θὰ μᾶς ὠφελοῦσε ἀφάνταστα εἶναι τὸ παράδειγμα τῶν τεσσαρεσκαιδεκατιτῶν (ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος τὴν περιλαμβάνει στὸ σύγγραμμά του «Πανάριον» ὡς τὴν 50η αἵρεση), οἱ ὁποῖοι μολονότι ἀκολουθοῦσαν μία ἡμερολογιακὴ παράδοση, ποὺ τοὺς παραδόθηκε ἀπὸ Ἀποστόλους καὶ ἀπὸ Ἁγίους, λόγῳ τῆς ἄρνησής τους νὰ συμμορφωθοῦν τοὺς τρεῖς πρώτους αἰῶνες μὲ τὸν ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα τῶν λοιπῶν Ἐκκλησιῶν καὶ τὴν σχετικὰ μὲ τὸν ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα ἀπόφαση τῆς Συνόδου τῆς Νικαίας, ἀποσχίσθηκαν καὶ τελικὰ καταδικάσθηκαν ὡς αἵρεση καὶ τέθηκαν ἐκτὸς Ἐκκλησίας.

Ὡς τεσσαρεσκαιδεκατῖτες, λατ. Quartodecimani (στὴν συνέχεια τοῦ κειμένου θὰ ἀναφέρονται ὡς Τ.) ὀνομάζονταν οἱ Χριστιανοὶ τῶν πέντε πρώτων αἰώνων, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἰουδαϊκῆς καταγωγῆς καὶ κυρίως τῶν ἐνοριῶν τῆς δυτικῆς Μικρᾶς Ἀσίας (ὁ Εὐσέβιος, Ἐκκλησ. Ἱστορ. 5,23,1, γράφει «τῆς Ἀσίας ἁπάσης») καὶ μέρους τῆς Συρίας (κοινότητες τεσσαρεσκαιδεκατιτῶν ὑπῆρχαν καὶ στὴν Ρώμη). Οἱ Τ. γιόρταζαν ἤδη ἀπὸ τὸν 1^ο αἰ. μ.Χ. τὸ σήμερα λεγόμενο «Σταυρώσιμο»¹ Πάσχα, —δηλ. γιόρταζαν τὸ Ἰουδαϊκὸ Πάσχα μὲ χριστιανικὸ περιεχόμενο, τὴν Σταύρωση τοῦ Κυρίου— σὲ ὁποιαδήποτε μέρα καὶ ἂν ἔπεφτε αὐτό, στὶς 14 τοῦ ἑβραϊκοῦ μήνα Νισάν.

Ὅταν ὁ ἑορτασμὸς τῆς Ἀναστάσεως ἀπέκτησε μεγαλύτερη σημασία τελοῦσαν τὸ πασχάλιο δεῖπνο καὶ τὴν Θεία Εὐχαριστία τὰ ξημερώματα τῆς ἑπόμενης ἡμέρας, δηλ. στὶς 15 Νισάν (Στεφανίδης, σελ. 111). Νήστευαν μάλιστα διαφορετικὰ ἀπὸ τοὺς ἄλλους Χριστιανοὺς καὶ ἔτρωγαν ἄζυμα (γι’ αὐτὸ καὶ οἱ ἀπόψεις τῶν Παπικῶν γιὰ τοὺς Τ. τείνουν νὰ εἶναι θετικές, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν δηλ. τὴν αἱρετική τους πρακτικὴ τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα καὶ τῶν ἀζύμων, βλ. καὶ εἰσαγωγὴ τοῦ Köstlin). 

Οἱ ὑπόλοιποι χριστιανοὶ γιόρταζαν τὸ λεγόμενο «Ἀναστάσιμο» Πάσχα (γιόρταζαν δηλ. τὴν ἀνάσταση κι ὄχι τὴν Σταύρωση τοῦ Κυρίου) κάθε Κυριακὴ καὶ κυρίως τὴν πρώτη Κυριακὴ μετὰ τὶς 14 τοῦ μήνα Νισάν.

Οἱ Τ. ἀντλοῦσαν καὶ ἀπέδιδαν τὴν ἡμερολογιακή τους παράδοση στὸν Ἀπόστολο Ἰωάννη καὶ τὸ Εὐαγγέλιο του καθὼς καὶ στὸν μαθητή του Ἅγ. Πολύκαρπο Σμύρνης:

«Ζητήσεως δῆτα κατὰ τούσδε οὐ σμικρᾶς ἀνακινηθείσης, ὅτι δὴ τῆς Ἀσίας ἁπάσης αἱ παροικίαι ὡς ἐκ παραδόσεως ἀρχαιοτέρας σελήνης τὴν τεσσαρεσκαιδεκάτην ᾤοντο δεῖν ἐπὶ τῆς τοῦ σωτηρίου πάσχα ἑορτῆς παραφυλάττειν, ἐν ᾗ θύειν τὸ πρόβατον Ἰουδαίοις προηγόρευτο, ὡς δέον ἐκ παντὸς κατὰ ταύτην, ὁποίᾳ δἂν ἡμέρᾳ τῆς ἑβδομάδος περιτυγχάνοι, τὰς τῶν ἀσιτιῶν ἐπιλύσεις ποιεῖσθαι, οὐκ ἔθους ὄντος τοῦτον ἐπιτελεῖν τὸν τρόπον ταῖς ἀνὰ τὴν λοιπὴν ἅπασαν οἰκουμένην ἐκκλησίαις, ἐξ ἀποστολικῆς παραδόσεως τὸ καὶ εἰς δεῦρο κρατῆσαν ἔθος φυλαττούσαις, ὡς μηδ' ἑτέρᾳ προσήκειν παρὰ τὴν τῆς ἀναστάσεως τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἡμέρᾳ τὰς νηστείας ἐπιλύεσθαι, σύνοδοι δὴ καὶ συγκροτήσεις ἐπισκόπων ἐπὶ ταὐτὸν ἐγίνοντο, πάντες τε μιᾷ γνώμῃ δι’ ἐπιστολῶν ἐκκλησιαστικὸν δόγμα τοῖς πανταχόσε διετυποῦντο ὡς ἂν μὴ ἄλλῃ ποτὲ τῆς κυριακῆς ἡμέρᾳ τὸ τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως ἐπιτελοῖτο τοῦ κυρίου μυστήριον, καὶ ὅπως ἐν ταύτῃ μόνῃ τὴν κατὰ τὸ πάσχα νηστειῶν φυλαττοίμεθα τὰς ἐπιλύσεις» (Εὐσέβιος ἐκκλ. ἱστορ. 5,23,1f. καὶ 5,25,16f.).

Αὐτή τους ἡ πεποίθηση ἀποτελεῖ καὶ τὸ πρῶτο πρόβλημα γιὰ τοὺς ἐρευνητές. Διότι στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰωάννου ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος χρονολογεῖται τὸ βράδυ τῆς 13^ης τοῦ μηνὸς Νισὰν καὶ ἡ Σταύρωση τοῦ Κυρίου τὸ μεσημέρι τῆς 14^ης, πρὶν λοιπὸν τελεσθεῖ τὸ παραδοσιακὸ γεῦμα μὲ τὰ ἄζυμα (γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία μας καταδίκασε τὴν χρήση τῶν ἀζύμων στὴν Θεία Λειτουργία). Ἀπὸ ποῦ λοιπὸν ἀντλοῦσαν οἱ Τ. τὴν παράδοσή τους; Οἱ ἐρευνητὲς καταλήγουν στὸ συμπέρασμα, ὅτι μᾶλλον ἡ παράδοση τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα στὶς 14 τοῦ μηνὸς Νισὰν δὲν τοὺς παραδόθηκε ἀπὸ τὸν Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη, ἀλλὰ ἀπὸ κάποιον ἄλλο Ἰωάννη, μᾶλλον τὸν Ἰωάννη τὸν Πρεσβύτερο. Σὲ αὐτὴν τὴν ἑρμηνεία συναινεῖ καὶ τὸ γεγονός, ὅτι ἐνῶ ὁ Ἅγ. Εἰρηναῖος τῆς Λυὼν θεωρεῖ τὸν Ἅγ. Πολύκαρπο μαθητὴ τοῦ Ἀποστόλου Ἰωάννη (Adversus haereses 2,22,5; 3,3,4), ὁ Ἅγ. Ἰγνάτιος (ἐπιστ. πρὸς Πολύκαρπο καὶ πρὸς Ἐφεσίους) δὲν ἀναφέρει καθόλου τὸν Ἀπόστολο Ἰωάννη καὶ ὁ Παπίας τῆς Ἱεραπόλεως, φίλος τοῦ Πολυκάρπου μιλάει γιὰ τὸν Ἰωάννη τὸν Πρεσβύτερο:

Ο Άγιος Νικόδημος για την θλίψη και την ζωή του ανθρώπου

Ἀπόδοση στὴν Νεοελληνικὴ: Σάββας Ἠλιάδης - Δάσκαλος

Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης:

Κύριε καὶ Σωτήρα μου, ὑψώνω τὰ μάτια τῆς καρδιᾶς μου ψηλὰ στὸν οὐρανό, πρὸς ἐσένα καὶ σοῦ ζητῶ νὰ μὲ σώσεις, μὲ τὴ φώτιση τοῦ Ἁγίου σου Πνεύματος!

Ἦχος Β.΄ Ἀντίφωνον Α΄
«Ἐν τῷ οὐρανῷ τὰ ὄμματα, ἐκπέμπω μου τῆς καρδίας, πρὸς σὲ Σωτήρ, σῶσόν με σῇ ἐπιλάμψει».

    Ἀδελφοί μου, εἶναι μεγάλο καλὸ τὸ νὰ βρίσκεται ὁ ἄνθρωπος σὲ στενοχώρια καὶ θλίψη. Καὶ τὸ βλέπετε αὐτὸ στοὺς Ἰουδαίους, οἱ ὁποῖοι ἐξορίστηκαν καὶ σκλαβώθηκαν στὴ Βαβυλώνα. Διότι, καθόσον αὐτοὶ βρίσκονταν στὴν ἐξορία, ἔδειξαν μεγάλη φιλοσοφία καὶ θεοσέβεια. Καὶ ὅταν μὲν βρίσκονταν στὴν πατρίδα τους Ἱερουσαλὴμ καὶ ἀπολάμβαναν τὸν ἐκεῖ εὑρισκόμενο, περίφημο ναὸ τοῦ Σολομῶντος, ζοῦσαν μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ κατὰ τὴ διάνοιά  τους καὶ καταγίνονταν μὲ τὰ μάταια πράγματα τοῦ κόσμου. Ὅταν δὲ ἔγιναν δοῦλοι ἀπὸ τὸν Ναβουχοδονόσορα καὶ ἐξορίστηκαν στὴ Βαβυλώνα, τότε θυμήθηκαν τὸν Θεὸ καὶ ἔτρεξαν σ` αὐτόν, χρησιμοποιώντας λόγια συγγνώμης καὶ παράκλησης, τὰ ὁποία

Ενημέρωση του ιστολογίου μας για την μη δημοσίευση κειμένου αγνώστου ή αγνώστων.

  

    Λάβαμε ἕνα e-mail ἀπὸ ἄγνωστο ἄτομο ποὺ αὐτοσυστήνεται ὡς synaxi.paterwn@gmail.com μὲ τίτλο: «ΑΝΟΙΚΤΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ  ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΣΥΝΑΞΗ  ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥΣ, ΙΕΡΕΙΣ, ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΕΣ», ποὺ ἤδη δημοσιεύτηκε σὲ 1-2 ἱστοσελίδες. Τὸ e-mail θεωρήσαμε ὅτι ἐστάλη πρὸς ὅλους τοὺς προσκληθέντες Πατέρες καὶ λαϊκούς (55 τὸν ἀριθμό) γιὰ νὰ λάβουν μέρος στὴν Σύναξη κι ὄχι πρὸς δημοσίευση· ὅτι ἀποτελεῖ δηλαδὴ πρόσκληση πρὸς τὸ ἱστολόγιό μας νὰ παρευρεθοῦμε σ’ αὐτὴ τὴν Σύναξη. Ταυτόχρονα ὅμως μᾶς δημιούργησε ἀπορία καὶ πολλὰ ἐρωτήματα.

    Στὴ συνέχεια λάβαμε ἕνα σχόλιο σὲ ἄσχετη ἀνάρτηση, τὴν ὁποία προφανῶς ἔστειλε ὁ ἐμπνευστὴς αὐτῆς τῆς νέας ὁμάδας. Μὲ μᾶλλον ἐπιθετικὸ τρόπο ἔλεγε τὰ ἑξῆς:

      «Πολύ σωστός ο τίτλος. Επομένως λοιπόν, σκοπεύετε να αναρτήσετε την πρόσκληση για σύναξη όλων των πατέρων ή θα αναμασατε όλα τα ιστολόγια τα ίδια και τα ίδια;».

   Ἀκολούθως λάβαμε κι ἕνα e-mail ἀπὸ τὴν ἴδια τὴ «synaxi.paterwn@gmail.com» ποὺ περιεῖχε τὰ ἑξῆς:

     «Αγαπητοί διαχειριστές του ιστολογίου μήπως θα μπορούσατε να μας πείτε ποιά είναι η αιτία της μη ανάρτησης του κειμένου που σας έχουμε στείλει;

     Σας ευχαριστούμε. Να είστε καλά».

    Εἶναι φανερό, λοιπόν, ὅτι ὁ ἀνώνυμος ποὺ μᾶς ἔστειλε τὸ e-mail ἤθελε νὰ κάνει γνωστὴ τὴν πρωτοβουλία του πρὸς τοὺς Πατέρες –ποὺ παρὰ τὶς διαφωνίες τους– προσπαθοῦν νὰ βροῦν κοινὰ σημεῖα γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ  ἕνα κοινὸ μέτωπο στὸν ἀγώνα κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ· καὶ ἤθελε νὰ τὴν γνωστοποιήσει, ὄχι προσωπικὰ στὸν καθένα (ἐξηγοῦνται στὴ συνέχεια οἱ λόγοι), ἀλλὰ πλαγίως, χωρὶς νὰ γνωστοποιήσει πρῶτα σ’ αὐτοὺς τὴν ταυτότητά του καὶ τὴν πρωτοβουλία του.

    Μάθαμε ὅτι Πατέρες ποὺ διεξάγουν (παρὰ τὶς διαφωνίες) αὐτὸν τὸν ἀγώνα, ὅταν ρωτήθηκαν, ἀπάντησαν ὅτι …δὲν γνωρίζουν τίποτα γι’ αὐτὴ τὴν κίνηση! Μὲ δεδομένο ὅτι τὰ θέματα ποὺ ἔχουν ἐπιλεγεῖ ἀπ’ αὐτὴν τὴν «Σύναξη» ταιριάζουν στὶς ἀπόλυτες θέσεις τοῦ ἁγιορείτη μοναχοῦ Μακαρίου (ὁ ὁποῖος εἶναι ἕνας ἐκ τῶν ἕξι (6) πατέρων, οἱ ὁποῖοι φαίνεται ὅτι ἔχουν ἀποδεχθεῖ τὴν ἰδέα τῆς Σύναξης), εἶναι φανερὸ ὅτι πίσω ἀπὸ τὴν κίνηση αὐτὴ βρίσκεται (καί) ὁ μοναχὸς Μακάριος. Ἐπικοινωνήσαμε μὲ δύο ἀπὸ τοὺς φερομένους ὡς συμφωνοῦντας μὲ τὴν πρωτοβουλία αὐτὴ καὶ μᾶς εἶπαν ὅτι δὲν κατάλαβαν ὅτι ἡ ἰδέα γιὰ τὴν Σύναξη ἦταν ἑνὸς μόνο μοναχοῦ.

     Ἄρα τὸν ἀδικοῦμε ἂν ὑποθέσουμε ὅτι –κατὰ κάποιο τρόπο– τοὺς ὑπέκλεψε τὴν συμφωνία;

     Ἂν ὅμως εἶναι ἔτσι, τότε δημιουργεῖται μέγα ἠθικὸ ζήτημα. Διότι ὁ μοναχὸς Μακάριος (ὅπως πληροφορηθήκαμε) ἦταν παρὼν σὲ μία Σύναξη Ἁγιορειτῶν, ποὺ ἔγινε πρὸ μηνὸς περίπου στὸ Ἅγιον Ὄρος, καὶ στὴν ὁποία –οἱ τότε παρόντες πατέρες– ἀποφάσισαν ὅτι θὰ βγάλουν κοινὴ Ἀνακοίνωση, διὰ τῆς ὁποίας θὰ ἐνημερώνουν τὸ πιστὸ λαὸ γιὰ τὰ προβλήματα ποὺ δημιουργοῦνται στὸ χῶρο τῶν ἀποτειχισμένων καὶ γιὰ τὸ πῶς θὰ ἀντιμετωπισθοῦν γιὰ νὰ ὑπάρξει κοινὸς  ἀγώνας.

   Μὲ αὐτὴ τὴν κίνηση, ὅμως, ὁ μοναχὸς Μακάριος ἢ ὅποιοι κρύβονται πίσω του, τορπιλίζουν αὐτὸ τὸν ἀγώνα, ἀφοῦ πραξικοπηματικὰ δημιουργοῦν νέα ὁμάδα, πρὶν οἱ Ἁγιορεῖτες πατέρες (στὴν ὁποία ὁ μοναχὸς Μακάριος συμμετεῖχε), δημοσιεύσουν τὴν Ἀνακοίνωση μὲ τὶς κοινὲς ἀποφάσεις ποὺ ἀποφάσισαν ὅτι θὰ δημοσιεύσουν! Ἄρα σ’ αὐτὸ τὸ κρίσιμο σημεῖο τοῦ ἀγώνα δρᾶ διασπαστικά.

   Ἔντιμο θὰ ἦταν ἢ νὰ περιμένει τὴν Ἀνακοίνωση, ἢ νὰ δημοσιοποιοῦσε πρῶτα τοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους διαφοροποιεῖται ἀπὸ τοὺς ἄλλους Ἁγιορεῖτες Πατέρες, πού (ἀπ’ ὅ,τι μάθαμε διαφώνησαν γιὰ τὶς ἀπόλυτες θέσεις του), κι ὄχι νὰ τοὺς διαγράφει ἀναιτιολόγητα.

    Ἐπὶ πλέον ὁ μοναχὸς Μακάριος διδάσκει τὴν διδασκαλία περὶ ἀκύρων μυστηρίων, ποὺ ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας δὲν τὴν εὐνοεῖ ἀπόλυτα, ὅπως αὐτὸς τὴν ἐννοεῖ, ἀλλὰ γνωρίζει καὶ τὴν Οἰκονομία, προκειμένου νὰ ὠφελήσει, ἀντί –ὁδηγώντας στὰ ἄκρα– νὰ βλάψει.

    Ἐξ ἄλλου ἡ πρώτη καὶ ἄμεση  ἀντίδραση τῶν πιστῶν ἐν καιρῷ αἱρέσεως (ποὺ δὲν πρέπει νὰ ἀποπροσανατολίζεται ἀπὸ τὴν συμπερίληψη κι ἄλλων θεμάτων ποὺ μπορεῖ νὰ προκαλέσουν διάσπαση στὸν ἀγώνα), εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Δὲν εἶναι ἡ διαμάχη γιὰ θέματα ποὺ ἀνήκουν στὴν ἁρμοδιότητα μιᾶς Συνόδου, ὅπως τὰ περὶ ἀκυρότητος τῶν μυστηρίων. Ἕνα τέτοιο θέμα, ἀφοῦ μελετηθεῖ σοβαρά, μπορεῖ νὰ ἐξετασθεῖ στὴν συνέχεια, κι ἀφοῦ ὑπάρξουν ὁμονοοῦντες πιστοί, ποὺ θὰ ἀντιστέκονται συνειδητὰ καὶ καρτερόψυχα κατὰ τῆς αἱρέσεως, κι ὄχι ἄνθρωποι ποὺ ἀκόμα διστάζουν …ἂν πρέπει νὰ ἀγωνιστοῦν, ὅπως οἱ Ἅγιοι μᾶς ὑποδεικνύουν.

   Πρώτη, λοιπόν, προτεραιότητα εἶναι ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς Οἰκουμενιστές, ἀφοῦ ἡ μετ’ αὐτῶν κοινωνία, αὐτὴ εἶναι ποὺ μολύνει καὶ ἔχει σχέση μὲ τὴν σωτηρία μας, καὶ ἀφοῦ διὰ τῆς κοινωνίας μαζί τους ἀθετεῖται ἡ Ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ διδασκαλία ΠΑΝΤΩΝ τῶν Ἁγίων γιὰ αὐτὴν τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς.

   Ὅταν ὁ Θεὸς στὴν Π. Διαθήκη ἢ διὰ τῶν Ἁγίων Του (Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη, Ἀποστόλου Παύλου κ.λπ.) ἐντέλλεται "μὴ λέγητε τοῖς αἱρετικοῖς χαίρειν" καὶ "ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν", καὶ "οὔτε μιὰ ὥρα νὰ μὴν ἐπικοινωνεῖτε μαζί τους", δὲν μᾶς εἶπε: νὰ ἐξετάσετε πρῶτα, ἂν εἶναι ἄκυρα τὰ μυστήριά τους, ἢ νὰ συζητήσετε πρῶτα: ἂν εἶναι ἔγκυρα, μήπως πρέπει νὰ παραμείνουμε καὶ νὰ κοινωνοῦμε ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἀνάμεσά τους εἶναι "εὐσεβεῖς" κ.λπ.! Ὄχι: πρῶτα ἀπομάκρυνση καὶ τὰ ἄλλα θὰ λυθοῦν στὴν πορεία.

     Ἡ ἐμπλοκή, λοιπόν, κι ἄλλων θεμάτων εἶναι φανερὸ ὅτι προκαλεῖ σύγχυση καὶ διασπᾶ ἢ μᾶλλον (πρὸς μεγάλη χαρὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν) ἀκυρώνει τὸν κοινὸ ἀγώνα.

«Πατερικὴ Παράδοση»

Η Μητρόπολη Καλαμαριάς ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ και ΤΕΛΕΙ μεικτούς γάμους

 ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ (opaidagogos):

Η Μητρόπολη Καλαμαριάς ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ και ΤΕΛΕΙ μεικτούς γάμους (Ορθοδόξων με αιρετικούς). ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ

Στο θέμα αναφερθήκαμε ήδη εδώ,
στην  ηχογραφημένη τηλεφωνική συνομιλία
όπου ο ιερέας,  υπεύθυνος του γραφείου γάμων της Ιεράς Μητρόπολης Καλαμαριάς,
ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΝΕ ότι ΔΕΝ υπάρχει πρόβλημα με τους "μεικτούς" γάμους,

Το αρχικό βίντεο δεν υπάρχει πλέον.
Για κακή τους τύχη όμως το είχαμε αποθηκεύσει, και το δημοσιοποιούμε σήμερα από το κανάλι μας, μαζί με την σημερινή μας αποκάλυψη :

https://youtu.be/Jv725xunsvU

Σήμερα αποκαλύπτουμε ότι στην ΕΠΙΣΗΜΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ της μητρόπολης Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς, αναφέρεται ότι :

Προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται:

(...)
•) Στην περίπτωση γάμου μεταξύ Χριστιανού Ορθόδοξου και Καθολικού ή Προτεστάντη όπου το ζευγάρι επιθυμεί να τελέσει 2 μυστήρια, θα πρέπει το μυστήριο στην ορθόδοξη εκκλησία να είναι το τελευταίο. Αυτό, διότι η Ορθόδοξη εκκλησία δεν αναγνωρίζει το γάμο που έγινε στην Καθολική εκκλησία, ενώ το αντίθετο ισχύει και τότε θα υπάρχει πρόβλημα διγαμίας.
(...)
•) Σε μικτό γάμο, υπεύθυνη δήλωση του ετερόθρησκου ότι τα παιδιά θα βαπτιστούν και θα ανατραφούν ορθόδοξα.

Το Κολλυμπάρι είναι ΕΔΩ! 
Πάτε τώρα να προσκυνήσετε τον "ορθόδοξο" επίσκοπο που "ορθοτομεί" τον λόγο της αληθείας..

Τελικά πόσο μπορεί να διαφθείρει έναν άνθρωπο η κοσμική (δεσποτική) εξουσία. 
Δύο δεκαετίες μετά, ΔΕΝ τον αναγνωρίζεις ...

Ομάδα εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

Πηγή