Οι καινές & κενές Νεοταξικές-Πανθρησκειακές Εντολές: Τίμα τον Γονέα 1 σου και τον Γονέα 2 σου

Οἱ νέοι φωστῆρες τῆς τάχα ἰσότητος:

     Εἰσάγουν στὴν εὐαίσθητη συνείδηση τοῦ παιδιοῦ τὴν ἀψυχολόγητη διάκριση μεταξὺ τοῦ 1^ου (Γονέα 1) καὶ τοῦ 2^ου  (Γονέα 2) καὶ τὸν ἀνταγωνισμὸ μεταξὺ τῶν γονιῶν, γιὰ τὸ ποιός θὰ εἶναι 1^ος  ἢ  2^ος  ΓΟΝΕΑΣ!!!

 Μεταμοντερνικός μηδενισμός.

Από το Αθήνα - Ρώμη - χριστιανισμός

έως το «γονέας 1» και «γονέας 2»

η απόσταση καλύφθηκε πολύ γρήγορα

Από τον Δημήτρη Παπαγεωργίου 

    Η Ελλάδα, η Ρώμη και ο χριστιανισμός θεωρούνται οι θεμέλιοι λίθοι της Ευρώπης. Αυτό αποτυπώνεται στο τρίπτυχο «Αθήνα - Ρώμη - Ιερουσαλήμ», το οποίο συχνά πυκνά συναντά κανείς ως κωδικοποίηση των ευρωπαϊκών ηθικών αρχών. 

   Από το Αθήνα-Ρώμη-χριστιανισμός έως το «γονέας 1» και «γονέας 2» η απόσταση είναι φαινομενικά μεγάλη. Καλύφθηκε όμως πολύ γρήγορα. Μόλις λίγες δεκαετίες κράτησε η διαδρομή των ορφανών του μαρξισμού, που, αφού αποκαλύφθηκαν ως πολιτικοί απατεώνες με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης και την αποκάλυψη των εγκλημάτων του κομμουνισμού, φρόντισαν γρήγορα γρήγορα να φορέσουν τον μανδύα των υπερασπιστών του δικαιωματισμού, να χρησιμοποιήσουν τις έδρες των κοινωνικών επιστημών και να φανούν χρήσιμοι σε μια μερίδα πολιτικών αμοραλιστών, που έχουν ως τελικό στόχο την παγκοσμιοποίηση, ιδέα με τελεολογική υφή, που ταιριάζει με αυτή του μαρξισμού.

Το "Κρυφο"-Οικουμενιστικό ιστολόγιο "Αβέρωφ" εν δράσει!

    Εἴχαμε συνηθίσει νὰ διαβάζουμε στὸ ἱστολόγιο "Αβέρωφ" καὶ κάποια ἄρθρα ποὺ ἐναντιώνονταν στὸν Οἰκουμενισμό. Τώρα μὲ ἔκπληξη παρατηροῦμε ὅτι ἄλλαξε γραμμὴ καὶ ὑποστηρίζει οἰκουμενιστικὲς θέσεις. Τὴν παρακάτω ἀνάρτηση εἴδαμε στὸ νέο ἱστολόγιο "Τὰς θύρας τὰς θύρας"  (tasthyras.wordpress.com), τὸ ὁποῖο ἀποκαλύπτει αὐτὴν τὴν ἀλλαγή. Τὸ δημοσιεύουμε μὲ τὴν ἐπισήμανση: Ὁ ἅγιος Παΐσιος στὸ κρινόμενο ἄρθρο, δὲν ὁμιλεῖ γιὰ τὴν ἀποτείχιση, ὅπως ἐσφαλμένα καὶ ἐμπαθῶς γράφει τὸ ἱστολόγιο "Αβέρωφ" (ἀφοῦ αὐτὰ ἔχουν ξαναγραφεῖ καὶ ξαναγραφεῖ), ἀλλὰ γιὰ τὸ σχίσμα τῶν Γ.Ο.Χ.! Ὅπως καὶ σήμερα, ἔτσι καὶ τότε, αὐτοὶ εἶχαν ἀποσχισθεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ εἶχαν δημιουργήσει νέες "ἐκκλησίες"-παρατάξεις ἀντιμαχόμενες. Αὐτοὶ ἀποτελοῦσαν (μὲ τὶς διαιρέσεις τους, τὶς ἀντιπαραθέσεις καὶ τὸν ἀδιάκριτο ζηλωτισμό τους) τὸ πρόβλημα καὶ τὴν αἰτία πού -γιὰ νὰ μὴν ταυτισθοῦν μὲ τοὺς σχισματικοὺς Γ.Ο.Χ.- ἐμποδίστηκαν πολλοὶ ὀρθόδοξοι νὰ ἀποτειχιστοῦν, δηλαδὴ νὰ ἐφαρμόσουν τὴν ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας θεάρεστη ἀποτείχιση, ποὺ ἐφάρμοσαν δεκάδες ἐπώνυμοι Ἅγιοι καὶ χιλιάδες πιστοὶ στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας. Γιατί, ναὶ μέν, ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Παΐσιος, "τό νά διακόψῃ (κάποιος) τό μνημόσυνον τοῦ Πατριάρχου, νά ἀποσχισθῇ καί νά δημιουργήσῃ ἰδικήν του Ἐκκλησίαν (ὅπως οἱ Γ.Ο.Χ.) ...αὐτό, νομίζω, εἶναι παράλογον", τὸ νὰ ἐφαρμόσει ὅμως τὴν διακοπὴ μνημοσύνου-ἀποτείχιση κατὰ τὴν ἐπιταγὴ τῶν ἱ. Κανόνων, ὅπως τὴν ἐφάρμοσε ὁ ἅγιος Παΐσιος, καὶ νὰ ἀγωνίζεται ὡς ἀποτειχισμένος ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας -χωρὶς νὰ δημιουργήσει δική του Σύνοδο καὶ Ἀρχιερεῖς- κατὰ τῆς αἱρέσεως, αὐτὸ εἶναι ἐκκλησιαστική-ὁμολογιακὴ ἐνέργεια.

Όταν ο Άγιος Παΐσιος, διέκοψε το μνημόσυνο του Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα …

    "Τας θύρας, τας θύρας": σ.σ. Παρατηρείται προσπάθεια αναίρεσης της διακοπής μνημόνευσης του ονόματος του Πατριάρχου Αθηναγόρα από τον Άγιο Παΐσιο.[ιστολ. "ΑΒΕΡΩΦ" ἐδῶ] …. επειδή θεωρείται παράλογο να αγιοκατατάχθηκε και να είχε αποτειχιστεί! Αν είναι έτσι, τότε π.χ. θα πρέπει να παύσουμε να θεωρούμε και τον Άγιο Θεόδωρο Στουδίτη Άγιο επειδή είχε διακόψει την μνημόνευση του Πατριάρχη Κωνστ/πόλεως Ιωσήφ. Ούτε και τον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά να τον θεωρούμε Άγιο επειδή είχε διακόψει την μνημόνευση του Πατριάρχου Ιωάννου Καλέκα. [ἐδῶ] Θα πρέπει δε να προσευχηθούμε στον Θεό να ελεήσει τις ψυχές του Αγίου Φωτίου και όλων των Πατέρων της Πρωτοδευτέρας Συνόδου (861) που έφτιαξαν τον 15ο Κανόνα. Πρέπει να έπεσαν και αυτοί «θύματα του αρχέκακου όφεως» όπως λέει και ο πατριάρχης Βαρθολομαίος !! Η ζωή των Αγίων δεν πρέπει να παίρνεται αποσπασματικά για να ‘αποδειχθεί’ το ορθόν μίας συγκεκριμένης προσωπικής άποψης. Αυτό μπορεί να ευνοεί τους πατριαρχικούς κύκλους, δεν βοηθάει όμως τους πιστούς που πρέπει να μιμούνται τους Αγίους ολόκληρους και όχι μισούς, ιδιαίτερα στην εποχή μας όπου η παναίρεση του οικουμενισμού πλήττει την Εκκλησία.

***