Οι Ορθόδοξοι Ρώσοι της Βέρνης κατέληξαν …στον Προτεσταντικό Ναό!

Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ τῆς Ἑλβετίας καὶ ἀκολουθοῦντες τὶς συμβουλὲς τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση νὰ μὴ μείνουν στὰ σπίτια τους (διαβάζοντας ἐκκλησιαστικοὺς ὕμνους), ἀλλὰ νὰ πᾶνε ἐκεῖ ποὺ λειτουργοῦν εὐσεβεῖς ἱερεῖς, πῆγαν στὸν Ὀρθόδοξο Ναὸ τῶν Ρώσων τῆς Βέρνης, καθὼς μάλιστα οἱ Ρῶσοι δὲν ἔλαβαν μέρος στὴ προδοτικὴ καὶ ληστρικὴ Κολυμπάριο Σύνοδο τῆς Κρήτης! Ὅμως ἡ συνέχεια ἦταν ὀδυνηρή, ἀφοῦ οἱ Ὀρθόδοξοι Ρῶσοι κατέληξαν στόν …Προτεσταντικὸ Ναό!!! (Τὴν πληροφορία καὶ τὶς φωτογραφίες μᾶς τὶς ἔστειλε ὁ κ. Κωνσταντῖνος Στέφος, ὁ ὁποῖος ἀπηύθυνε χαιρετισμὸ στὴν πρόσφατη Ἡμερίδα τοῦ Ὡραιόκαστρου ἐκ μέρους τῶν ἐκεῖ Ὀρθοδόξων πιστῶν).

    Ἀλλὰ καὶ στὴ Γερμανία ὁ Οἰκουμενισμὸς ἐπιβάλλεται ὅλο καὶ περισσότερο! Πιστοὶ ποὺ διαμαρτυρήθηκαν στοὺς «ὀρθόδοξους» ἱερεῖς γιὰ τὶς ἐκεῖ συμπροσευχές, πῆραν τὴν ἀπάντηση: σταματῆστε τὶς διαμαρτυρίες, γιατὶ θὰ μείνετε ἐκτός Ἐκκλησίας!!!

Για τον Σύρου Δωρόθεο είναι αυτονόητο: Ορθόδοξοι και Παπικοί να συμμετέχουν οι μεν, στα μυστήρια των δε!

Σύρος:

Ο Ορθόδοξος Mητροπολίτης

και ο Καθολικός Επίσκοπος

«εξομολογούνται» στο CNN Greece (vid)

     Έχουν περάσει σχεδόν 963 χρόνια από το Σχίσμα του 1054, που έκοψε στα δυο το Χριστιανισμό. Η Ορθόδοξη και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία αντάλλαξαν Αναθέματα και έκοψαν τους διαύλους επικοινωνίας και Κοινωνίας.

Το σημείο σύγκλησης, που δεν έχουν καταφέρει να εντοπίσουν μέχρι στιγμής οι ηγεσίες των δύο εκκλησιών ώστε να γίνει η

«Σε βυθό πέφτει από βυθό, ώσπου δεν ήταν άλλος» (Διονύσιος Σολωμός)

    Ὁ Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος ἀκολουθεῖ τὸν νόμο τῶν πεπτωκότων! «Ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καὶ ὁ ρυπαρὸς ρυπαρευθήτω ἔτι, καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι»! (Ἀποκ. 22, 11). Μετὰ τὴν ἀποδοχὴ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀποδέχεται καὶ ἄλλη αἵρεση: «Διακήρυξε ψευδῶς –στὸ κήρυγμά του τὴν Μεγάλη Δευτέρα τὸ ἀπόγευμα στὴν ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου– πὼς οἱ Μονοφυσίτες εἶναι Ὀρθόδοξοι καὶ ὄχι αἱρετικοί, καὶ ἄρα ἐκτὸς Σωτηρίας» (π. Νικόλαος Μανώλης) καί, βέβαια, συνεχίζει νὰ ταλαιπωρεῖ πολυτρόπως τὸν π. Νικόλαο Μανώλη.

    Τὸ δυστύχημα στὴν περίπτωση εἶναι ὅτι ὁ π. Νικόλαος Μανώλης, δὲν φαίνεται νὰ ἐκμεταλλεύεται τὸ β΄ ἡμιστίχιο τοῦ χωρίου τῆς Ἀποκαλύψεως! Ἀδικεῖται μέν, ἀλλὰ μὲ τὴ στάση του ἀδικεῖ τὴν ἁγιοπατερική μας Παράδοση καὶ τὸν ἑαυτό του, ἐφαρμόζοντας Διακοπὴ Μνημοσύνου δικῆς του ἐμπνεύσεως καὶ ἤθους .

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης:

Παροξυσμός υπεροχής δυνάμεως και εξουσίας από την ΙΜΘ

   Χριστός Ανέστη αδελφοί μου, πνευματικά μου τέκνα, αγαπητοί μου ενορίτες, Προφητηλιώτες και της Τριανδρίας. Χριστός Ανέστη διαδικτυακοί μου φίλοι και ακροατές των Ομιλιών μου.  

“Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου τήν καθαίρεσιν, άλλης βιοτής, τής αιωνίου απαρχήν, καί σκιρτώντες υμνούμεν τόν αίτιον, τόν μόνον ευλογητόν τών Πατέρων, Θεόν καί υπερένδοξον” (ζ΄ ωδή του αναστάσιμου κανόνα).

Εύχομαι σε όλους σας, να ζήσετε μέσα στην καρδιά σας, την πανευφρόσυνη ημέρα της Αναστάσεως Του Χριστού. Μαζί με

"Είδα και το όνομά σου στους αποτειχισμένους ..."

Τον ευχήθηκα καλό Πάσχα,

                         και μου είπε...

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ

Αποφθέγματα

- Τον ευχήθηκα καλό Πάσχα και μου είπε: «Αλλά να είναι διπλό... Την Ανάσταση του Χριστού να γιορτάσουμε και της ψυχής μας.» ~ π. Αρσένιος Φιλοθεΐτης

-Είδα και το όνομά σου στους αποτειχισμένους Αγιορείτες...

    Μου απάντησε:

   «Από αγάπη υπέγραψα, διότι ο Πατριάρχης ξέφυγε. Η εκκοπή του μνημοσύνου του θα τον πονέσει και θα προσέχει... Ό,τι του λένε οι μεγάλοι της γης κάνει...» ~ π. Ταξ. Φιλοθεΐτης

«Τώρα που κάναμε το μνημόσυνο των κτητόρων της Μονής, σκεφτόμουνα τον ''σκληρό'' π. Ιερεμία. Τον είδα στο τυπικαριό να δακρίζει γιατί αισθανόταν ότι θα πεθάνει. Επειδή είχε καρκίνο...»  ~ π. Αρτέμιος

''Αν μιλήσεις όταν θα σε προσβάλουν έχασες...'' ~ π. Παύλος Κωνσταμονίτης

''Στο φαγητό σου την τελευταία σου μπουκιά άφησέ την για τον πεινασμένο...'' ~ π. Χρυσόστομος Φιλοθεΐτης

''Ένας μοναχός της σκήτης κοιμήθηκε σε ηλικία 103 ετών. Όταν τον ρώτησαν ποιά ήταν η ποιό χαρούμενη μέρα

Ἁγ. Συμεών Νέου Θεολόγου: Πῶς εἶναι ἤ πῶς γίνεται μέσα μας ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ

 Άγίου Συμεὼν Νέου Θεολόγου (Λόγος ΙΓ´). 

Πῶς εἶναι ἤ πῶς γίνεται μέσα μας ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ 

καί μέ αὐτήν ἡ ἀνάσταση τῆς ψυχῆς.

Ἀδελφοί καί πατέρες, ἤδη τό Πάσχα, ἡ χαρμόσυνη ἡμέρα, πού προκαλεῖ κάθε εὐφροσύνη καί εὐτυχία, καθώς ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἔρχεται τήν ἴδια ἐποχή τοῦ χρόνου πάντοτε, ἤ καλύτερα γίνεται κάθε ἡμέρα καί συνεχῶς μέσα σ᾿ αὐτούς πού γνωρίζουν τό μυστήριό της, ἀφοῦ γέμισε τίς καρδιές μας ἀπό κάθε χαρά καί ἀνεκλάλητη ἀγαλλίαση (Λουκ. 1, 14),

ἀφοῦ ἔλυσε μαζί καί τόν κόπο ἀπό τήν πάνσεπτη νηστεία ἤ, γιά νά πῶ καλύτερα, ἀφοῦ τελειοποίησε καί συγχρόνως παρηγόρησε τίς ψυχές μας, γι᾿ αὐτό καί μᾶς προσκάλεσε ὅλους μαζί τούς πιστούς, ὅπως βλέπετε, σέ ἀνάπαυση καί εὐχαριστία, πέρασε.

Ἄς εὐχαριστήσουμε λοιπόν τόν Κύριο, πού μᾶς διαπέρασε ἀπό τό

«Καθαρθώμεν τας αισθήσεις, καί οψόμεθα...».

ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

Ἀνδρέου Θεοδώρου

«Καθαρθῶμεν τάς αἰσθήσεις, καί ὀψόμεθα,

τῷ ἀπροσίτῳ φωτί τῆς ἀναστάσεως, Χριστόν

ἀξαστράπτοντα, καί, Χαίρετε, φάσκοντα,

τρανῶς ἀκουσόμεθα, ἐπινίκιον ᾄδοντες».

   Αἱ χριστοποιημέναι μόνον αἰσθήσεις λαμβάνουν αἴσθησιν τοῦ ἱεροῦ γεγονότος τῆς Ἀναστάσεως. Αἱ φυσικαί τοιαῦται ἀδυνατοῦν μόναι των νά ἀνέλθουν εἰς τό ὕψους τοῦ θαύματος (1 Κορ. 2, 14). Βεβαρημέναι ὑπό τό ἄχθος τῶν σαρκικῶν ἐπιθυμιῶν, παραμένουν δέσμιαι ἐπί τῆς γῆς, προσκεκολλημέναι εἰς τά ὑλικά καί ἐγκόσμια. Διά τοῦτο καί ὁ ἱερός ὑμνῳδός παραινεῖ, ὅπως καθαρθῶμεν τάς αἰσθήσεις ἵνα ἀπαστράπτοντες εἰσέλθωμεν εἰς τόν πνευματικόν χῶρον τοῦ θαύματος.

  Ἡ κάθαρσις ἀποτελεῖ τήν πεμπτουσίαν τῆς ὀρθοδόξου πνευματικότητος, τό ζωτικόν νεῦρον τῆς ὀρθοδόξου ἀσκήσεως. Ἄνευ τῆς καθάρσεως ἡ πρόσβασις εἰς τόν μυστηριακόν χῶρον τῆς πίστεως ἀποβαίνει ἀδύνατος. Ἡ ψυχή συμπνιγομένη ὑπό τῶν ἀκαθάρτων ἀναθυμιάσεων τῆς ἁμαρτίας ἀδυνατεῖ νά λάβῃ αἴσθησιν τῆς μυστικῆς τῆς χάριτος ἡδύτητος, τό δέ ὄμμα τοῦ νοός, κατακαλυπτόμενον ὑπό τῶν συστροφῶν τῆς ἀγνωσίας καί τοῦ πάθος, μυωπάζει περί τά πνευματικά καί ἐπουράνια. Ἡ φύσις πρέπει ὁπωσδήποτε νά καθαρθῇ (2 Κορ. 7, 1), νά ἀποβάλῃ τό αἶσχος τῆς ἁμαρτίας, νά ἀπαλλαγῇ τῆς σωματικῆς της ἀκαθαρσίας καί τῆς πνευματικῆς της ῥυπώσεως. Πρέπει νά ἀποκόψῃ τά δεσμά, τά ὁποῖα τήν καθηλώνουν ἐπί τῆς γῆς. Εἰς τό στάδιον τοῦτο τῆς καθάρσεως ἀκολουθεῖ ἡ μακαρία ἔλλαμψις. Ἡ καθαρά καί χριστοποιημένη φύσις ἐλλάμπεται ὑπό τοῦ φωτός τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ. Διά τῆς μυστηριακῆς των αἰσθήσεως οἱ πιστοί, καταλαμπόμενοι ὑπό τοῦ ἀπροσίτου φωτός τῆς Ἀναστάσεως, βλέπουν νοερῶς τόν Χριστόν ἐξαστράπτοντα καί χαίρετε φάσκοντα. Αἱ κεκαθαρμέναι αἰσθήσεις των τρανοῦνται εἰς τό θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως. Ἐλλαμπόμενοι ὑπό τοῦ φωτός τοῦ Παναγίου Πνεύματος μυοῦνται εἰς τάς ἀπείρους προεκτάσεις τοῦ θεοδέγ μονος Μνήματος. Νοερῶς συνακολουθοῦν τόν ἐξαστράπτοντα Κύριον εἰς τά φωτεινά σκηνώματα τῆς Βασιλείας, ὅπου ὁ ἄπειρος αἰών τοῦ Θεοῦ περιβάλλει τά κεκαθαρμένα καί φωτοειδῆ πνεύματα. Πληρούμενοι δέ τῆς ἀναστασίμου χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως ψάλλουν τήν ἐπινίκιον ὠδήν εἰς τόν καταλυτήν τῆς φθορᾶς καί τόν διεκ πορθητήν τοῦ θανάτου!

   

«Οὐρανοί μέν ἐπαξίως  εὐφραινέσθωσαν,

γῆ δέ ἀγαλλιάσθω, ἑορταζέτω δέ κόσμος,

ὁρατός τε ἅπας καί ἀόρατος^.

Χριστός γάρ ἐγήγερται, εὐφροσύνη αἰώνιος».

   Φυσική ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ἡ τῶν ὄντων καθολική εὐφροσύνη. Καί δικαίως. Διότι, ἀφοῦ διά τῆς ζωηφόρου τοῦ Κυρίου