Ας διδαχθούν από τον ιερό Χρυσόστομο, όσοι παραποιούν την διδασκαλία της Εκκλησίας και πορεύονται σύμφωνα με μετα-πατερικές εφευρεύσεις συγχρόνων θεολογούντων

Ἐπειδὴ τὸ ἱστολόγιό μας ἔχει συγκεκριμένο σκοπό, νὰ παρουσιάζει τὴν Πατερικὴ διδασκαλία κυρίως ὡς πρὸς τὴν στάση μας κατὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, θὰ παραθέσουμε τμῆμα ἀπὸ βιβλίο τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ, τὸ ὁποῖο παρουσιάζει κάποιες ἀπὸ τὶς σχετικὲς θέσεις τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.

Εἶναι σαφὲς ὅτι ὁ Ἅγιος δὲν ἀπαιτεῖ ἀπὸ τὸν καθένα μας νὰ ἐξετάσει πρῶτα μιὰ αἵρεση λεπτομερῶς, φιλοσοφικῶς καὶ θεολογικῶς καὶ μετὰ ἀπὸ δεκάδες χρόνια μελέτης τῆς αἱρέσεως (ἂν δὲν τὸν προλάβει ὁ θάνατος) νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τοὺς πρωτάρχους τῆς αἱρέσεως. Ἡ ἐξέταση καὶ ἀναίρεση εἶναι λεπτὸ θέμα καὶ ἔργο πρωτίστως ἐκείνων ποὺ λαμβάνουν  ἕνα τέτοιο χάρισμα καὶ δευτερευόντως ὅσων τοὺς χρησιμοποιοῦν ὀρθοδόξως.

Γιὰ τὸν κάθε πιστὸ εἶναι ἀρκετὸ τὸ γεγονός, πὼς κάποιοι Ἅγιοι Πατέρες παλαιότερα -ἢ κάποιοι σύγχρονοι- διακρίβωσαν τὴν αἵρεση, ὥστε νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ αὐτή.

   3. Ὅ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

Τοῦ Ἱερομόναχου π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ

    Θά ἀναφερθοῦμε ἐν συνεχείᾳ δεικνύοντας τήν Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας διά τήν σχέσι τῶν Ὀρθοδόξων μέ τούς αἱρετικούς, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν καταδικασθῆ ἀπό Σύνοδο, στόν ἅγ. Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο. Παρ’ ὅτι ὁ Χρυσορρήμων ἅγιος ἔζησε σέ περίοδο πού εἶχαν εἰρηνεύσει τά πράγματα ἀπό τούς Ἀρειανούς καί Πνευματομάχους, ἡ διδασκαλία του εἶναι ἡ ἴδια σχετικά μέ τήν ἐπικοινωνία τῶν Ὀρθοδόξων μέ τούς αἱρετικούς πρό συνοδικῆς κρίσεως (σ.σ. τῶν συγκεκριμένων αἱρετικῶν. Δες σχόλιο στὸ τέλος*).

Στήν ἑρμηνεία λοιπόν τοῦ ρητοῦ «πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καί ὑπείκετε...» (Ἑβρ. 13,17) ὁ ἅγιος ἀναφέρει:

«Κακόν μέν ἡ ἀναρχία πανταχοῦ, καὶ πολλῶν ὑπόθεσις συμφορῶν, καὶ ἀρχὴ ἀταξίας καὶ συγχύσεως· μάλιστα δὲ ἐν Ἐκκλησίᾳ τοσοῦτον ἐπισφαλεστέρα ἐστίν, ὅσον καὶ τὸ τῆς ἀρχῆς μεῖζον καὶ ὑψηλότερον... κρεῖττον γὰρ ὑπὸ μηδενὸς ἄγεσθαι ἢ ὑπὸ κακοῦ ἄγεσθαι.  Ὁ μὲν γὰρ πολλάκις μὲν ἐσώθη, πολλάκις δὲ ἐκινδύνευσεν· οὗτος δὲ πάντως κινδυνεύσει, εἰς βάραθρα ἀγόμενος. Πῶς οὖν ὁ Παῦλός φησι· Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν, καὶ ὑπείκετε; Ἀνωτέρω εἰπών, Ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν, τότε εἶπε, Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν, καὶ ὑπείκετε. Τί οὖν, φησίν, ὅταν πονηρὸς ᾖ, καὶ μὴ πειθώμεθα; Πονηρός, πῶς λέγεις; εἰ μὲν πίστεως ἕνεκεν, φεῦγε αὐτὸν καὶ παραίτησαι, μὴ μόνον ἂν ἄνθρωπος ᾖ, ἀλλὰ κἂν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ κατιών· εἰ δὲ βίου ἕνεκεν, μὴ περιεργάζου. Καὶ τοῦτο οὐκ οἴκοθεν λέγω τὸ ὑπόδειγμα, ἀλλ' ἀπὸ τῆς θείας Γραφῆς...» (ΕΠΕ 25,370 –P.G. 63,231).

Πολύ ὡραῖα ἐδῶ ὁ ἅγιος ξεκαθαρίζει τά πράγματα, ἀναφέροντας καί θαυμάσια παραδείγματα. Ἡ διδασκαλία του συνοψίζεται εἰς ὅτι «εἰ μέν πίστεως ἕνεκεν (ἐάν δηλαδή ὁ προεστώς ἔχει αἱρετική πίστι) φεῦγε αὐτόν καί παραίτησαι, μή μόνον ἄν ἄνθρωπος ᾖ, ἀλλά κἄν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ κατιών· εἰ δέ βίου ἕνεκεν μή περιεργάζου».

Ἐδῶ θαυμάζομε τήν ἀπόλυτον ταύτησι τοῦ ἁγίου μέ τήν ἁγ. Γραφή καί τήν Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας. Δηλαδή διά τά θέματα τῆς πίστεως δέν περιμένομε ἀποφάσεις Συνόδων, ἀλλ’ ἀπομακρυνόμεθα πάραυτα, ἐφ’ ὅσον βεβαιωθήκαμε ὅτι ὁ προεστώς ἔχει αἱρετικά φρονήματα. Δεδομένου δέ ὅτι ὁ ἅγιος ἀπευθύνετο ὄχι σέ κληρικούς καί μοναχούς, ἀλλά στό ποίμνιό του, ἐξυπακούεται ὅτι ἡ ἀσφαλής ὁδός διά τά θέματα τῆς πίστεως εἶναι ἡ ἄμεσος ἐκκλησιαστική ἀπομάκρυνσις ἀπό τόν αἱρετικό προεστῶτα καί ὄχι ἡ ἀναμονή συνοδικῆς ἀποφάσεως.

Διά νά γίνη αὐτό πλέον κατανοητό θά ἀναφέρωμε ἕνα ἄλλο χωρίο ἀπό τήν διδασκαλία τοῦ ἁγίου, εἰς τό ὁποῖο ὁ ἅγιος προτρέπει ὑπακοή στούς προεστῶτες, ὅταν αὐτοί σφάλλουν, ὄχι σέ θέματα πίστεως, ἀλλά σέ ἄλλα προσωπικά καί καθημερινά πράγματα. Λέγει λοιπόν ὁ ἅγιος ἑρμηνεύοντας τήν β΄ πρός Τιμόθεον ἐπιστολή τοῦ ἀπ. Παύλου καί ἐξηγώντας, πῶς ὁ Θεός ἐνεργεῖ καί ἁγιάζει τά μυστήρια τά ὁποῖα τελοῦνται ἀπό ἀναξίους ἱερεῖς:

«Τί οὖν; φησί· πάντας ὁ Θεὸς χειροτονεῖ, καὶ τοὺς ἀναξίους; Πάντας μὲν ὁ Θεὸς οὐ χειροτονεῖ, διὰ πάντων δὲ αὐτὸς ἐνεργεῖ, εἰ καὶ αὐτοὶ εἶεν ἀνάξιοι, διὰ τὸ σωθῆναι τὸν λαόν... Ἐπεὶ εἰ μέλλοιμεν τοὺς βίους ἐρευνᾷν τῶν ἀρχόντων, αὐτοὶ μέλλομεν εἶναι χειροτονηταὶ τῶν διδασκάλων, καὶ τὰ ἄνω κάτω γίνεται, ἄνω οἱ πόδες, καὶ κάτω ἡ κεφαλή... Ἕκαστος τὰ ἑαυτοῦ μεριμνάτω. Εἰ μὲν γὰρ δόγμα ἔχει διεστραμμένον, κἂν ἄγγελος ᾖ, μὴ πείθου· εἰ δὲ ὀρθὰ διδάσκει, μὴ τῷ βίῳ πρόσεχε, ἀλλὰ τοῖς ρήμασιν... Εἰ δὲ κατέμαθες καὶ ἐξήτασας καὶ εἶδες, ἀνάμενε τὸν κριτήν· μὴ προαρπάσῃς τοῦ Χριστοῦ τὴν τάξιν· ἐκείνου ταῦτά ἐστιν ἐξετάζειν, οὐ σοῦ· σὺ δοῦλος εἶ ἔσχατος, οὐ δεσπότης· σὺ πρόβατον εἶ· μὴ τοίνυν περιεργάζου τὸν ποιμένα, ἵνα μὴ καὶ ἐφ' οἷς ἐκείνου κατηγορεῖς, εὐθύνας δῷς» (ΕΠΕ 23, 492-494).

Ἐδῶ μέ σαφήνεια ὁ ἅγιος ἐξηγεῖ ὅτι μόνο διά τά θέματα τῆς πίστεως ἐλέγχομε τόν προεστῶτα, ἐνῶ ὅλα τά ἄλλα τά ἀφήνομε στήν κρίσι τοῦ Θεοῦ. Χαρακτηριστικά

Εξαπτέρυγα του Φαναρίου ζητούν αφορισμό Ζήση, Τσελεγγίδη και λοιπών για το ταξίδι στη Γεωργία!

Τὸ ἄρθρο καὶ ἡ ἀνταλλαγὴ σχολίων "Ἰδιωτικῆς Ὁδοῦ" μὲ π. Πέτρο Χίρς

    Λύσσαξαν τα εξαπτέρυγα του Φαναρίου με το ταξείδι της αντιπροσωπείας που αποτελείτο από τον π. Θεόδωρο Ζήση, τον καθηγητή Τσελεγγίδη και άλλους ιερωμένους στην Εκκλησία της Γεωργίας όπου μεταξύ άλλων συζητήθηκαν και θέματα για την Σύνοδο της Κρήτης.

Σε άρθρο που κυκλοφορεί σε φιλικά προσκείμενο στο Οικουμενικό Πατριαρχείο ιστολόγιο ζητείται-άκουσον άκουσον- ο αφορισμός τους! Μένει να δούμε την επίσημη αντίδραση του Φαναρίου και αν οι απόψεις αυτές και οι βαριές εκφράσεις και οι χαρακτηρισμοί από πλευράς συντάκτου απηχούν και την επίσημη θέση του Φαναρίου...

Διαβάστε το άρθρο.

Σχόλιο "Π.Π.":

   Ὁ π. Πέτρος, λέγει σὲ ἀπαντητικὸ σχόλιό του, ὅτι πῆρε ἄδεια γιὰ νὰ ἐναντιωθεῖ στὴν Κολυμπάριο "Πανορθόδοξο" Σύνοδο, ἀπὸ τὸν μητροπολίτη του, ποὺ ὑπέγραψε τὰ αἱρετικὰ κείμενα! Ἄρα παίρνει ἄδεια ἀπὸ τὸν ἴδιο τόν ...Μητροπολίτη γιὰ νὰ τὸν ...πολεμήσει! Ἀλλὰ ταυτόχρονα παραμένει κοντά του καὶ μνημονεύει τὸ ὄνομά του, ὡς ἐὰν νὰ ἦτο Ὀρθόδοξος!  Σχιζοφρενικόν!

    

ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΠΟΥ ΣΠΕΙΡΟΥΝ ΖΙΖΑΝΙΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Πηγή

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου

  Μία ομάδα ιερέων της Εκκλησίας της Ελλάδος και ένας καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, μετέβησαν προ ημερών στην Γεωργία, με σκοπό να επηρεάσουν την Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Γεωργίας εναντίον της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδοξίας, με δεδομένο ότι η συγκεκριμένη Εκκλησία δεν συμμετείχε στην Σύνοδο.

Η ομάδα – παρασυναγωγή από την Ελλάδα, απαρτιζόταν από τον κληρικό και ομότιμο καθηγητή Πατρολογίας της Θεολογικής

Στήν αποτομή της κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου

 Ἁγίου Ἀνδρέα Κρήτης 

    Τόν εἶπαν καί «Ἠλία». «Καί ἄν θέλετε νά τό παραδεχτεῖτε, αὐτός εἶναι ὁ Ἠλίας πού πρόκειται νά ἔρθει» (Ματθ. 11, 14). «Καί αὐτός θά πορευτεῖ πρίν ἀπό τόν Κύριο μέ τή δύναμη καί τό πνεῦμα τοῦ προφήτη Ἠλία» (Λουκ. 1, 17).

  Πολλοί τόν ἀποκάλεσαν καί «διδάσκαλο».  «Ἦρθαν δέ καί τελῶνες νά βαφτιστοῦν καί τοῦ εἶπαν, δάσκαλε τί νά κάνουμε»; (Λουκ. 3, 12).

  Ἀκόμη ὀνομάστηκε «ἑτοιμαστής». «Γιατί θά πορευτεῖς πιό μπροστά ἀπό τόν Κύριο, νά ἑτοιμάσεις στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων τό δρόμο τοῦ Θεοῦ» (Λουκ. 1, 76).

    Καί «κήρυκας» ὀνομάστηκε. «Ὁ Ἰωάννης βάπτιζε στήν ἔρημο καί κήρυττε βάπτισμα μετανοίας γιά τή συγχώρεση τῶν ἁμαρτιῶν καί κήρυττε λέγοντας. Ἔρχεται πίσω ἀπό μένα αὐτός πού εἶναι ἰσχυρότερος ἀπό μένα». (Μάρκ. 1, 4-7).

    Ὁ ἴδιος χαρακτήρισε τόν ἑαυτό του σάν φωνή. «Ποιός εἶσαι, πές μας. Ποιός εἶσαι γιά νά δώσουμε καί ἐμεῖς ἀπάντηση σ’ αὐτούς πού μᾶς ἔστειλαν. Πῶς θεωρεῖς ἐσύ τόν ἑαυτό σου; Καί ἐκεῖνος εἶπε. Ἐγώ εἶμαι ἡ φωνή ἐκείνου πού φωνάζει στήν ἔρημο» (Ἰωάν. 1, 22).

  Εἶναι καί λέγεται καί «Βαπτιστής». «Φτάνει ὁ Ἰησοῦς στόν Ἰορδάνη ἀπό τή Γαλιλαία γιά νά βαπτιστεῖ ἀπό τόν Ἰωάννη» (Ματθ. 3, 13). «Ὁ δέ Ἰωάννης βρισκόταν ἐκεῖ καί βάπτιζε καί ἔρχονταν ὅλοι νά βαπτιστοῦν» (Μάρκ. 1, 4).

  Πῆρε καί τό ὄνομα «ὁμολογητής». «Καί ὁμολόγησε καί δέν ἀρνήθηκε. Καί ὁμολόγησε ἐπίμονα καί εἶπε: Ἐγώ δέν εἶμαι ὁ Χριστός» (Ἰωάν. 1, 20).

   Ἀναμφισβήτητα εἶναι καί «Μάρτυς». «Ἐκεῖνος δέν ἦταν τό φῶς, ἀλλά εἶχε σκοπό νά μαρτυρήσει, γιά τό φῶς» (Ἰωάν. 1, 8).

  Αὐτός ἀκόμα ἀξιώθηκε νά ὑπογράψει τήν παρουσία τῆς Ἁγίας

Έγγραφα Μεγίστης Λαύρας και Σκήτης Τιμίου Προδρόμου Αγίου Όρους, για τον π. Σάββα Λαυριώτη

ΛΑΥΡΑ by ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ on Scribd

Kyriakos Varveris είπε...

Ντροπή!Εσείς που γράψατε την επιστολή αυτή είστε Αγιορειτες? Αντί να υποστηρίξετε τον ομολογητη πατέρα Σάββα τρέχετε να κάνετε το αντίθετο? Μνημονευστε λοιπόν δουλικά τον Βαρθολομαίο και συνεχίστε να προωθείτε δια της σιωπής και της απραξίας σας τον εωσφορικο οικουμενισμο. Πείτε μας μόνο για ποιο λόγο πήγατε και κατσατε στα βράχια του Αγίου Όρους? Αλλά βέβαια τα κονδύλια της ΕΕ σας γλυκανανε και αμβλυνανε το Ορθόδοξο αισθητήριό σας. Μείνατε λοιπόν στο μόνο "διακονημα" που σας ταιριάζει : αυτό του διαχειριστή κονδυλίων της ΕΕ κάνοντας αυτο που ξερετε καλύτερα: δουλικη υπακοή τους ουκουμενιστες ηγουμενους. Εμείς οι λαϊκοί θα κάνουμε το καθήκον μας σύμφωνα με τη διδασκαλία του Κυρίου Ιησού Χριστού και των Αγίων Πατέρων και εσείς καθίστε να κάνετε διαχείριση του μαμωνα της αδικίας. Γεροντες μας δε θα είστε πλέον εσείς αλλά ο Μέγας Βασίλειος, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμας, ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδιτης, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και οι μαρτυρησαντες επί Βεκκου Αγιορειτες Πατέρες . Εύχομαι κάποια στιγμή να ξυπνήσετε και να τους μιμηθειτε.

Ειλικρινά Λυπάμαι και Ντρέπομαι για λογαριασμό σας.

Κυριάκος Βαρβέρης

Πηγή: "Ἀκτίνες"   

"Από σάς διδαχθήκαμε πόσο καταστροφικές είναι οι ΑΙΡΕΣΕΙΣ. Γιατί (λοιπόν) εκδιώκονται ΜΟΝΑΧΟΙ που ομολογούν αυτά που εσείς διδάσκετε"; !!!

 Επιστολή διαμαρτυρίας Θεσσαλονικέων προς την Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας

ΕΠΙΣΤΟΛΗ    ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

Προς  την

 Ιερά  Μονή  Μεγίστης  Λαύρας.

Κοινοποίηση:

Ιερά  Κοινότητα   Αγίου  ΌρουςΠολιτική  Δοιήκηση  Αγίου  ΌρουςΥπουργείο  Εξωτερικών

            Σεβαστοί  Πατέρες

   Είμαστε  προσκυνητές  πολλά  έτη  στο  ΠΕΡΙΒΟΛΙ  ΤΗΣ  ΠΑΝΑΓΙΑΣ,  στο  διάστημα  αυτών των  χρόνων,  διδαχθήκαμε  από  εσάς  πόσο  καταστροφικές  είναι  οι  ΑΙΡΕΣΕΙΣ (ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ - ΠΑΠΙΣΜΟΣ - ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΣ - ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΙΣΜΟΣ  κ.α.) για  την  πίστη μας  και  την  ψυχή  μας.

   Με  αυτές  τις  διδαχές  προσπαθούμε  και  αγωνιζόμαστε  στη  βιότη  μας. Αν  κάτι  έχει αλλάξει  απ’ αυτές,  παρακαλούμε  να  μας  κάνετε  κοινωνούς  των  αλλαγών,  αλλιώς  δεν κατανοούμε  γιατί  εκδιώκονται  ΜΟΝΑΧΟΙ  ενώ  συμφωνούν  και  ομολογούν  αυτά  που εσείς  διδάσκετε.

    Ο  τρόπος  που  ενεργείτε  και  περισσότερο  η  αφωνία  και  το  θολό  τοπίο  είναι  που  μας  μπερδεύει,  και  όχι  η  ξεκάθαρη  θέση  των  ΜΟΝΑΧΩΝ  που  αντιδρούν.

    Ιδιαίτερα  μετά  τις  αποφάσεις, της  ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ, οι  οποίες  είναι  πλέον επίσημα  κείμενα  και  δεσμευτικά  κατά  τον  ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ,  είναι  επιτακτική  ανάγκη  να γνωρίζουμε  τη  θέση  σας  για  τα  κείμενα  που  μας  δεσμεύουν.

    Παρακαλούμε  δώστε  λύση  και  απάντηση  στο  ερώτημα  μας  με  αγάπη  και  όχι  με αυταρχισμό.

ΜΕΤΑ  ΤΙΜΗΣ  ΚΑΙ  ΣΕΒΑΣΜΟΥ

Τυριτίδης  Αλέξανδρος

Τυριτίδης  Νικόλαος

Τυριτίδης  Γρηγόριος

Τυριτίδης  Σταύρος

Τσακλίδου  Ελένη

Κυρατζάκου  Σοφία

Βασιλειάδης  Θεόδωρος

Βασιλειάδης  Κοσμάς

Βασιλειάδου  Σοφία

Σιολόγκας  Παναγιώτης

«Είπε ο γάϊδαρος τον πετεινό κεφάλα»! (Ελληνκή παροιμία)

   

   Ο κ. Τελεβάντος, δυστυχῶς, «ἐξέστραπται» (Τίτ. 3, 11) καὶ ἀρνεῖται νὰ δεῖ τὴν πραγματικότητα. Συνεχίζει νὰ συκοφαντεῖ ὅσα πρόσωπα δὲν ἀκολουθοῦν τὶς ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ του (ποὺ ἐκφέρει μὲ ἀπίστευτα ἀλαζονικὸ ὕφος ὡς ἀλάθητος Πάπας καὶ χωρὶς ἀναφορὰ στοὺς Ἁγίους Πατέρες ὡς ἄλλος Προτεστάντης)· συνεχίζει νὰ θεωρεῖ ὡς ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ὅσους ἀκολουθοῦν τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας γιὰ τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, κι ἀρνοῦνται νὰ ἀκολουθήσουν τὶς δικές του κακόδοξες, ψευδέστατες καὶ ἀσυνάρτητες ἑρμηνεῖες (ἐδῶ)· παρότι ὁ π. Ἐπιφάνιος τὸν ὁποῖον ἀνεντίμως καὶ πονηρῶς ἐπικαλεῖται καὶ στὸν ὁποῖο στηρίζεται γράφει τὰ ἀντίθετα ἀπ' αὐτὰ ποὺ κατάλαβε ὁ κ. Τελεβάντος:

     «Ἡ ἀποτείχιση εἶναι, «κανονικὸν δικαίωμα... Οἱ ἱεροὶ Κανόνες παρέχουσι δικαίωμα παύσεως μνημοσύνου τοῦ αἱρετικὰς διδασκαλίας κηρύσσοντος Ἐπισκόπου ἢ Πατριάρχου... Ἄν τις, χρησιμοποιῶν τὸ δικαίωμα αὐτοῦ, παύσῃ τὸ μνημόσυνον, καλῶς ποιεῖ!» (π. Ἐπιφάνιου Θεοδωρόπουλου, «Τὰ Δύο Ἄκρα», σελ. 90).

    Συνεχίζει, ἐπίσης, νὰ θεωρεῖ ὡς ὕβρεις καὶ ὡς ἐπίθεση πρὸς τοὺς λεγόμενους «ἀντι-Οἰκουμενιστὲς», τὴν ὑπενθύμιση τῆς Ἁγιοπατερικῆς Ὀρθόδοξης Παράδοσης γιὰ Διακοπὴ τοῦ Μνημοσύνου ἐκείνων ποὺ ἔλαβαν ΠΟΛΥΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ἀποφάσεις (κατὰ Τσελεγίδη) στὸ Κολυμπάρι Κρήτης.

   Τὸ ἐξόχως σχιζοφρενικό, ὅμως, εἶναι ὅτι ὁ Τελεβάντος ξεχνᾶ τὶς πραγματικὰ ἀπίστευτες ὕβρεις ποὺ αὐτὸς ἐξέμεσε ΠΟΛΛΑΚΙΣ ἐναντίον τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν, ποὺ τώρα κολακεύει, θυμίζοντάς μας τὴν παροιμία «εἶπε ὁ γάϊδαρος τὸν πετεινὸ κεφάλα»!

   Δημοσιεύουμε ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν σημερινή του ἀνάρτηση καὶ στὴ συνέχεια πρόσφατη ἀνάρτηση μὲ τοὺς εὐτελεῖς χαρακτηρισμοὺς καὶ ὑποτιμητικὰ ὑπονοούμενα (ἐδῶ) πρὸς τά …«σεβαστά» του πρόσωπα τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν, ἀλλὰ καὶ τὶς κακόδοξες θέσεις στὶς ὁποῖες τὸν σπρώχνουν οἱ ἀρρωστημένες ἰδεοληψίες του!

Σὲ σημερινή του ἀνάρτηση γράφει:

    «Την ίδια ώρα οι σχισμαστικοί εξαπολύουν παράλληλη επίθεση με τους οικουμενιστές και προσπαθούν από τη δική τους σκοπιά να αποδομήσουν το έργο και την προσωπικότητα των ηγετών του αντιοικουμενιστικού αγώνα. 

   Καθόλου παράξενο ότι τα δύο αυτά δαιμονικά άκρα -οικουμενιστές και σχισματικοί- συναντώνται στην προσπάθειά τους να χτυπήσουν την ηγεσία του αντιοικουμενιστικού αγώνα» (ἐδῶ). 

  

    Στὴ συνέχεια οἱ ὕβρεις του, πρὸς τὸν π. Θεόδωρο Ζήση κυρίως, ἀπὸ ἐδῶ:

   Ἡ διαστροφὴ τῆς ἁγιοπατερικῆς διδασκαλίας γιὰ τὴν στάση μας στοὺς Παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστὲς συνεχίζεται. Ὁ κ. Τελεβάντος ἐπικαλεῖται τὴν …ἡγεσία τοῦ ἀντι-Οἰκουμενιστικοῦ ἀγῶνος! Ξέχασε φαίνεται, ὅσα ντροπιαστικὰ ἔλεγε γιὰ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση.

    Ἔγραφε:

    «Έχουμε υποχρέωση να πούμε ευθέως στον π. Θεόδωρο ότι δεν είναι σε θέση να ηγηθεί του αντιοικουμενιστικού αγώνα. Τα έχει κάνει κυριολεκτικά θάλασσα· δεν έχει υποψία ικανοτήτων ηγέτη. Δυστυχώς έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι είναι εν παντί ανίκανος να ηγηθεί του αντιοικουμενιστικού αγώνα. Τώρα αποδεικνύεται ότι μετέρχεται ανέντιμες, ασύνετες και μη κόσμιες μεθοδεύσεις. Λυπάμαι να παρατηρήσω ότι ο σεβαστός μας Γέροντας έχει υπερβεί τα εσκαμμένα και έχει αποδειχθεί στην πράξη ανεπαρκής»!!! (ἐδῶ, ἐδῶ  κι ἐδῶ).

      Καὶ τώρα;

  Ἀποδείχτηκαν συκοφαντίες καὶ σαπουνόφουσκες ὅσα τόσα χρόνια «διδάσκει» ὡς Πάπας ἀλάθητος ὁ κ. Τελεβάντος! Τώρα ποὺ οἱ ἀ-νοησίες του περὶ τῆς τάχα ἐξασθενήσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ(!), ποὺ παλαιότερα, χωρὶς νὰ πληρώνει φόρο, ἐπαναλάμβανε, ξεφούσκωσαν· τώρα πού …ἄνοιξαν τὰ μάτια του καὶ βλέπει, γράφει ὅτι  «ο Οικουμενισμός επελαύνει ακάθεκτος»!!!

    Καὶ ξαναεπιστρέφει στὶς κακοδοξίες του περὶ «στρατηγῶν», ἐκθειάζει τὴν «ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ» ποὺ μετέβει «ΣΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ», γιατὶ βλέπει ὅτι μόνο μὲ τὶς ἐνέργειες τῶν «στρατηγῶν» θὰ δικαιωθεῖ(!) ὁ ἀγώνας του γιὰ τὴν ...παραμονὴ τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν ἐσαεὶ κάτω ἀπὸ τὶς φτεροῦγες τῶν Οἰκουμενιστῶν!

    Στὸ νέο του ἄρθρο, ὅμως, κάνει φανερὴ τὴν παρουσία της καὶ μιὰ νέα διαστροφή. Προσθέτει στὸ ἐνεργητικό του ὁ κ. Τελεβάντος μιὰ ἀκόμα κακοδοξία· διαστρέφει τὴν περὶ συνεργείας Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων Ὀρθόδοξη Εὐαγγελικὴ διδασκαλία.

      
Γράφει: 

Ο  ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ  ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

ΚΑΙ  Η  ΒΕΒΑΙΗ  ΚΑΤΑΔΙΚΗ  ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Πέρυσι στην ωραία ομιλία του στην Παναγία του Σουμελά είπε μεταξύ άλλων ο Παναγιότατος: “Ο τελευταίος λόγος είναι του Θεού”. 

Αυτή ακριβώς η αλήθεια δίνει απάντηση για την έκβαση του αγώνα που διεξάγουν οι παραδοσιακοί πιστοί εναντίον του Οικουμενισμού.

Ούτε στην αδύναμη φωνή μας έχουμε τις ελπίδες μας, ούτε στους ανίσχυρους συμμάχους μας. 

Η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού. Ο Κύριος την καθοδηγεί εις πάσαν την αλήθειαν και οι πύλες του Άδη δεν πρόκειται να την κατισχύσουν.

Όλα κατ’ άνθρωπον δείχνουν ότι ο Οικουμενισμός επελαύνει ακάθεκτος. Και όμως! Ακριβώς επειδή ο Θεός έχει πάντοτε τον τελευταίο λόγο τελικά θα καταδικαστεί ως φοβερή αίρεση και οι πρωταγωνιστές της θα παραδοθούν στην αιώνια αισχύνη.

Δεν αγωνιούμε καθόλου για την έκβαση του αγώνα που διεξάγουμε. “Και γαρ Θεός ο πολεμών”. Ο Χριστός έχει πάντοτε τον τελευταίο λόγο και ο λόγος Του κατοχυρώνει την αλήθεια. 

Αυτό συνέβαινε πάντοτε, όπως λ.χ. όταν αγωνιζόταν ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής εναντίον του Μονοθελητισμού. Όλη η Εκκλησία φάνηκε ότι προσχωρούσε στην αίρεση. Ακόμη και ο Θρόνος των Ιεροσολύμων που υποστήριζε την ορθόδοξη πίστη και ήταν η ελπίδα των Ορθοδόξων κατελήφθη  από τους Άραβες και ο Άγιος Πατριάρχης Σωφρόνιος κοιμήθηκε, ενώ η αίρεση επιβλήθηκε παντού. Και όμως! 18 χρόνια μετά την κοίμηση του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητή και 43 μετά την κοίμηση του Αγίου Σωφρονίου, η Στ΄ Οικουμενική Σύνοδος το 680 κατοχύρωσε την ορθόδοξη διδασκαλία τους και παρέδωσε στην αιώνια αισχύνη τους Μονοθελήτες.

Έτσι θα γίνει και τώρα με τους Οικουμενιστές, ασχέτως του ότι κατ' άνθρωπον φαίνεται ότι κατήγαγαν σημαντική νίκη με την Σύνοδο της Κρήτης. 

Γι’ αυτό δεν ανησυχούμε καθόλου. Μόνη μας έγνοια είναι να ομολογούμε τον Χριστό και την Ορθοδοξία για να σώσουμε την ψυχή μας και τα υπόλοιπα τα αφήνουμε στο Θεό που έχει πάντοτε τον τελευταίο λόγο.

Παναγιώτης Τελεβάντος

Πηγή

   

   Κανεὶς δὲν ἀμφιβάλλει ὅτι οἱ πιστοὶ ἔχουν «ἀδύναμο λόγο» καὶ παρουσία, ὅτι ὁ «τελευταῖος λόγος εἶναι τοῦ Θεοῦ». Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν μᾶς κάνει νὰ μὴν ἀγωνιζόμαστε καὶ νὰ μὴν "ἀγωνιοῦμε" ἁγιοπατερικά! Ὁ κ. Τελεβάντος, ἀντιθέτως δηλώνει ὅτι δὲν ἀγωνιᾶ! «Δεν αγωνιούμε καθόλου για την έκβαση του αγώνα που διεξάγουμε. “Και γαρ Θεός ο πολεμών”. Ο Χριστός έχει πάντοτε τον τελευταίο λόγο και ο λόγος Του κατοχυρώνει την αλήθεια».

    Καὶ φέρνει ὡς κατοχύρωση τῶν παραπάνω λόγων του ὅτι τὸ ἴδιο συνέβη ὅταν «αγωνιζόταν ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής εναντίον του Μονοθελητισμού».

   Μὲ δολιότητα, ὅμως, ἀποκρύπτει ὁ κ. Τ., ποιός ἦταν ὁ ἀγώνας καὶ ἡ ἐν Χριστῷ ἀγωνία τοῦ τότε μοναχοῦ Μαξίμου. Ὁ ἀγώνας του δὲν ἦσαν οἱ χαρτοπολεμικὲς κραυγὲς τῶν συγχρόνων Οἰκουμενιστῶν· δὲν ἦταν ἡ «ἄχρι καιροῦ» συμπόρευση μὲ τὴν αἵρεση· δὲν ἦταν ἡ κακόδοξη διδασκαλία περὶ «στρατηγῶν», ἀλλὰ ὁ ἀγώνας τοῦ ἁγίου Μαξίμου, ἦταν ἡ ἀποτείχιση ἀπὸ Ἐπισκόπους, Πατριάρχες καὶ τοπικὲς Ἐκκλησίες. Γι’ αὐτὸ καὶ παρέμεινε …ἐντὸς τῆς ἀληθοῦς Ἐκκλησίας, ποὺ οἱ τότε ἐπίσημοι ἐκπρόσωποί της τὴν εἶχαν μετατρέψει (ὅπως σήμερα ὁ Βαρθολομαῖος) σὲ μιὰ "Νέα Ἐκκλησία" πονηρευομένων!

   Ἀντίθετα μὲ τὸν Ἅγιο, ὁ κ. Τ. καὶ οἱ γνωρίζοντες τὰ κείμενα ἀντι-Οἰκουμενιστές, διατείνονται ψευδῶς ὅτι, κοινωνοῦντες μὲ τὴν ἐξωτερικὴ διοικητικὴ αἱρετικὴ ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία, βρίσκονται ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας! Κι ὅμως, εἶναι σίγουρο ὅτι κατάληξη μιᾶς τέτοιας πορείας, ὁδηγεῖ ἐκτὸς Ἐκκλησίας! Ὁ Ἅγιος Μάξιμος κι ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς μᾶς ἔδειξαν ὅτι, ἐντὸς Ἐκκλησίας εἶναι ὅσοι δὲν κοινωνοῦν μὲ τὴν αἵρεση, ὅσοι δὲν μνημονεύουν τοὺς αἱρετικούς, γιατὶ μνημονεύοντάς τους ΔΕΝ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ τὴν ἐν Χριστῷ Ἀλήθεια ἐμπράκτως, γιὰ νὰ ἀποφύγουν τὴν ἀπομόνωση καὶ τοὺς διωγμούς.

     Ἀπαράμιλλος στὶς διαστροφὲς ὁ κ. Τελεβάντος. Κατακλείει τὸ ἄρθρο του ὡς ἑξῆς:

  «Γι’ αυτό δεν ανησυχούμε καθόλου. Μόνη μας έγνοια είναι να ομολογούμε τον Χριστό και την Ορθοδοξία για να σώσουμε την ψυχή μας και τα υπόλοιπα τα αφήνουμε στο Θεό που έχει πάντοτε τον τελευταίο λόγο»!

    Νά, ὅμως, ποὺ οἱ Ἅγιοι δὲν συμμερίζονται τὴν βουδιστικὴ νιρβάνεια γαλήνη σας, κ. Τ. Ἀνησυχοῦσαν, καὶ πολὺ μάλιστα, νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς γιὰ νὰ σώσουν τὴν ψυχή τους, κι αὐτὴ τὴν ἀνησυχία τους, τὴν ἄμειβε ὁ Κύριος. Δὲν ἀρκοῦνταν σὲ διαμαρτυρίες καὶ ἐκ τῆς Ἀμερικῆς «ἀλάθητα» σχόλια καὶ ἀναρτήσεις. Συνεργοῦσαν, καὶ ἀπομακρύνονταν ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς «μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν», ἐφαρμόζοντας τὸν λόγο τοῦ Ἀπ. Παύλου: «μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι… Εἰ ταῦτα οἴδατε, μακάριοί ἐστε, ἐὰν ποιεῖτε αὐτά».

   Ποιά αὐτά. Αὐτὰ ποὺ ἔπραξαν οἱ Ἅγιοι, καὶ ἀποφεύγουν οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές!

   Καὶ μιὰ τελευταία ἐπισήμανση. Στὸ ἄρθρο του αὐτὸ μᾶς παρουσιάζεται καὶ ὡς …προφήτης ὁ κ. Τελεβάντος!!! Μὲ βεβαιότητα Πάπα μᾶς διαβεβαιώνει πὼς ἡ Ἐκκλησία, ὅπως πάντα, θὰ νικήσει τὸν Οἰκουμενισμό! «Τελικά θα καταδικαστεί ως φοβερή αίρεση και οι πρωταγωνιστές της θα παραδοθούν στην αιώνια αισχύνη. Έτσι θα γίνει …με τους Οικουμενιστές, ασχέτως του ότι κατ' άνθρωπον φαίνεται ότι κατήγαγαν σημαντική νίκη με την Σύνοδο της Κρήτης»!

  Καὶ γιατί νὰ ἀκούσουμε τὸν κ. Τ. κι ὄχι τόσους ἄλλους πνευματικοὺς ἀνθρώπους ποὺ λέγουν τὰ ἀντίθετα, ὅπως ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, ποὺ ἔχει πεῖ καὶ μᾶς ἔχει δείξει τὰ σημάδια ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή, βάσει τῶν ὁποίων φαίνεται καθαρὰ ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ἡ τελευταία, ἡ «ἐσχάτη αἵρεση τῆς ἱστορίας», ἡ ὁποία καὶ θὰ ἐπικρατήσει;

Σημάτης Παναγιώτης

«Παρακαλώ ουν υμάς, μιμηταί μου γίνεσθε»

 Κυριακὴ Ι΄ Ματθαίου - Ο Απόστολος Παύλος υποδειγματικὸ πρότυπο (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὑποδειγματικὸ πρότυπο

«Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε»

(Α΄ Κορ. 4,16)

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

    Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί μου, εἶχε διδάξει τοὺς Κορινθίους τὰ ὑψηλὰ μαθήματα τῆς ἠθικῆς ζωῆς τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ποιά μαθήματα δηλαδή· μαθήματα ταπεινοφροσύνης, σωφροσύνης, ἁγνότητος, ἐλεημοσύνης, ὁμονοίας, ἀγάπης. Ἦταν ὅμως εὔκολο οἱ Κορίνθιοι ν᾿ ἀκούσουν καὶ νὰ ἐφαρμόσουν τὰ χριστιανικὰ αὐτὰ μαθήματα τοῦ ἀποστόλου Παύλου;

Κυριακὴ Ι΄ Ματθαίου - Ο Απόστολος Παύλος υποδειγματικὸ πρότυπο (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτο... by aktines on Scribd

"Έχουμε οι κληρικοί το δικαίωμα να διακόψουμε το μνημόσυνο του Πατριάρχη".

H AΛΦΑΒΗΤΑΛΦΑΒΗΤΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

.

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΜΟΦΡΟΝΕΣ  Ή ΣΙΩΠΩΝΤΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ -ΙΕΡΕΙΣ- ΜΟΝΑΧΟΥΣ

ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΥΣ

    ...Σύμφωνα με τους αγίους Πατέρες και τον [Γ΄] Κανόνα της εν Εφέσῳ Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου, που συνεκλήθη το 431 μ.Χ. ,ο οποίος επιτάσσει: «κατ’ οὐδένα τρόπο νὰ εἶναι ὑποκείμενοι οἱ κληρικοὶ στοὺς Ἐπισκόπους ποὺ ἔχουν ἀποστατήσει ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία» έχουμε οι κληρικοί το δικαίωμα να διακόψουμε το μνημόσυνο του Πατριάρχη. [Κοινῶς δὲ τοὺς τῇ ὀρθοδόξῳ καὶ οἰκουμενικῇ συνόδῳ συμφρονοῦντας κληρικούς, κελεύομεν τοῖς ἀποστατήσασιν, ἢ ἀφισταμένοις ἐπισκόποις, μηδόλως ὑποκεῖσθαι κατὰ μηδένα τρόπον]. Εδώ ενώ ο κανόνας αναφέρεται στην Γ΄Οικουμενική σύνοδο, το πνεύμα του κανόνος (διασταλτική ερμηνεία) σαφώς δηλώνει το αυτονόητο, ότι και σε κάθε περίπτωση που Επίσκοπος ή Αρχιεπίσκοπος ή Πατριάρχης (ή ακόμη Πρεσβύτερος, Ηγούμενος, Γέροντας αντίστοιχα σε ενορία, μονή ή συνοδία), αποστατεί από την ορθόδοξο πίστη, όχι μόνο δεν είναι οι υπ’ αυτ(όν)- ούς υποχρεωμένοι να τ(ον)-ους ακολουθούν κάνοντας υπακοή -αυτό θα πει το «ὑποκεῖσθαι»- αλλά μηδόλως, δηλαδή, κατ’ ουδένα τρόπο να έχουν την αναφορά τους σ’ αυτόν ή αυτούς. Το ίδιο Πνεύμα εκφράζουν και οι άγιοι Πατέρες. Άλλωστε, αυτοί είναι που συνέταξαν τους κανόνες στις άγιες Συνόδους.Ο Άγιος Κυπριανός συνιστούσε:«Δέον ὅπως(είναι αναγκαίο να) ἀποσυρώμεθα μακρὰν καὶ ἀποφεύγωμεν αὐτοὺς διότι, πᾶς συνδεόμενος μετ’ ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἀκολουθοῦν τὴν ὁδὸν τῆς πλάνης καὶ τῆς αἱρέσεως, περιπλανᾶται μακρὰν τῆς ἀληθινῆς ὁδοῦ καὶ θὰ εὑρεθῇ καὶ αὐτὸς εἰς παρομοίαν ἐνοχήν»; Ο Μέγας Αθανάσιος λέγοντας, «ἐὰν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος οἱ ὄντες ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας κακῶς ἀναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αὐτοὺς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γάρ ἐστιν ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἢ µετ΄ αὐτοὺς ἐμβληθῆναι ὡς μετὰ Ἄννα καὶ Καϊάφα εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός», καταδεικνύει τὴν δυνατότητα τού πιστού να απομακρύνεται απὸ τον κακὸ Επίσκοπο για την πνευματικὴ του προστασία.

Εκείνο όμως που είναι το σημαντικότερο εν προκειμένω επισημαίνεται από τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά. Στὴν αναίρεση του γράμματος του Πατριάρχου Αντιοχείας Ιγνατίου ο Παλαμάς, αμφισβητεί ευθέως το αξίωμα του Επισκόπου, όταν αυτὸς δεν βρίσκεται υποταγμένος στην Αλήθεια: «Καὶ γὰρ οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσί· (διότι όντως όσοι είναι της Εκκλησίας του Χριστού είναι και της Αληθείας) καὶ οἱ μὴ τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδὲ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας εἰσί, (και όσοι δεν είναι της Αληθείας ούτε της Εκκλησίας του Χριστού είναι) καὶ τοσοῦτο μᾶλλον, (και τόσο περισσότερο) ὅσον ἂν καὶ σφῶν αὐτῶν κατάψεύδοιντο, (όσο πιο πολύ ψεύδονται εναντίον του εαυτού τους) ποιμένας καὶ ἀρχιποιμένας ἱεροὺς ἑαυτοὺς καλοῦντες καὶ ὑπ’ ἀλλήλων καλούμενοι· (ονομάζοντας τους εαυτούς τους ιερούς Επισκόπους και Αρχιεπισκόπους και προσφωνούνται και μεταξύ τους ετσι ψευδώς) μηδὲ γὰρ προσώποις τὸν χριστιανισμόν, ἀλλ’ ἀληθείᾳ καὶ ἀκριβείᾳ πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα (γιατὶ εμείς δὲν μυηθήκαμε στον Χριστιανισμὸ με βάση τα πρόσωπα, αλλὰ με βάση την αλήθεια και την ακρίβεια της πίστεως)».

Συνεπώς όταν κανείς δεν υποτάσσεται στην αλήθεια της Εκκλησίας που διαφυλάσσει αυτή ακέραιη, εν Πνεύματι Αγίῳ, διαχρονικά στην Παράδοσή της ως ταμιούχος της Θείας Χάριτος και Σώμα Χριστού αυτονόητο είναι ότι αποκοπτόμενος αυτής αποκόπτεται και από την κεφαλή της, τον Δεσπότη Χριστό! Επομένως πώς να μνημονεύουμε αυτόν που έθεσε Εαυτόν εκτός Εκκλησίας; Γι’ αυτό τελικά και η διακοπή του μνημοσύνου δεν συνιστά σχίσμα. Αφού το δέντρο η Εκκλησία έμεινε και σ’ αυτήν εκείνοι που κρατουν την αλήθεια, το κλαδί όμως κόπηκε μαζί τα μικότερα που ήταν ανθρωποκεντρικά και όχι Χριστοκεντρικά γαντζωμένα πάνω του επειδή το έφαγε το σαράκι, ο οικουμενισμός , ο οποίος ύπουλα εργάζεται να σαρακοφαγώσει όλο το δέντρο. Αν οι καλοί γεωργοί δεν αποκόψουν τα σαρακοφαγωμένα τότε υπάρχει κίνδυνος να ξεραθεί μεγάλο μέρος του δέντρου της Ορθοδοξίας και τότε αφού χάσουν την αλήθεια ας κρατήσουν τις τελετές και τα πανηγύρια οι Επίσκοποι και οι ομόφρονές τους.

Πηγή