Τί ήταν, λοιπόν, ο άγιος Παΐσιος, ο άγνωστος στους
πολλούς, που βλέπουν εντελώς επιφανειακά και εξωτερικά;…
Ο άγιος
Παΐσιος αναδείχθηκε ομοιόβαθμος και ισότιμος των παλαιών ασκητών και αγίων στην
άσκηση, την ταπείνωση, την υπακοή, την ακτημοσύνη, την ξενιτεία, την ησυχία,
την θεοπτία, κοσμούμενος με σπάνιες αρετές και πληρούμενος από την Χάρη και
ενέργεια του Παναγίου Πνεύματος, η οποία εκφράσθηκε με τα χαρίσματα της αέναης
προσευχής, ιδιαίτερα υπέρ αυτών που πονούν κατ άμφω, δηλαδή και στην ψυχή
και στο σώμα, και υπέρ των κεκοιμημένων. Επίσης ήταν κοσμημένος και με τα
χαρίσματα της διοράσεως και προοράσεως, των θεραπειών και πάρα πολλών άλλων
χαρισμάτων.
Απενέκρωσε
τελείως τα πάθη της σαρκός με προσευχές, νηστείες και αγρυπνίες πολλές...
Αποκαλυπτικός
είναι ένας δικός του λόγος, τον οποίον απεκάλυψε στις μοναχές του Ιερού
Ησυχαστηρίου του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Σουρωτής, που δείχνει το μεγαλείο
της ζωής του:
«Όταν ήμουν
στα Κατουνάκια, στο Κελλί του Υπατίου, ένα απόγευμα, αφού έκανα τον Εσπερινό με
κομποσχοίνι, ήπια ένα τσάϊ και συνέχισα. Έκανα το Απόδειπνο και τους
Χαιρετισμούς με κομποσχοίνι, και ύστερα έλεγα την ευχή. Όσο την έλεγα, τόσο
έφευγε η κούραση και αισθανόμουν ξεκούραστος. Ένιωθα μέσα μου μια χαρά, που δεν
μου έκανε καρδιά να κοιμηθώ∙ έλεγα συνέχεια την ευχή. Γύρω στις έντεκα την
νύχτα γέμισε ξαφνικά το κελλί με ένα φως γλυκό, ουράνιο. Ήταν πολύ δυνατό, αλλά
δεν σε θάμπωνε. Κατάλαβα όμως ότι και τα μάτια μου "δυνάμωσαν", για
να μπορώ να αντέξω αυτήν την λάμψη. Όσο ήμουν σε αυτήν την κατάσταση, μέσα στο
θείο εκείνο φώς, ήμουν σ έναν άλλον κόσμο, πνευματικό. Αισθανόμουν μια
ανέκφραστη αγαλλίαση, και το σώμα μου ανάλαφρο είχε χαθή το βάρος του
σώματος. Ένιωθα την Χάρη του Θεού, τον θείο φωτισμό. Θεία νοήματα περνούσαν
γρήγορα από τον νού μου σaν ερωταποκρίσεις. Δεν είχα προβλήματα, ούτε θέματα να
ρωτήσω, όμως ρωτούσα και είχα συγχρόνως και την απάντηση. Ήταν ανθρώπινα λόγια
οι απαντήσεις, είχαν όμως και θεολογία, αφού ήταν θείες απαντήσεις. Και ήταν
τόσο πολλά όλα αυτά, ώστε, αν τα έγραφε κανείς, θα γραφόταν άλλος ένας
Ευεργετινός.
Αυτό κράτησε
όλη την νύχτα, μέχρι τις εννιά το πρωΐ. Όταν πιά χάθηκε εκείνο το φώς, όλα μου
φαίνονταν σκοτεινά. Βγήκα έξω και ήταν σaν νύχτα. "Τί ώρα είναι; Δεν έφεξε
ακόμη;", ρώτησα έναν μοναχό που περνούσε από εκεί. Εκείνος με κοίταξε και
μου απάντησε με απορία: "Τί είπες, πάτερ Παΐσιε;". "Τί είπα;",
αναρωτήθηκα και μπήκα μέσα. Κοιτάζω το ρολόι και τότε συνειδητοποίησα τί είχε
συμβή. Η ώρα ήταν εννιά το πρωΐ, ο ήλιος ήταν ψηλά, κι εμένα μου φαινόταν σaν
νύχτα! Ο ήλιος δηλαδή μου φαινόταν ότι ίσα ίσα φώτιζε σaν να είχε γίνει
έκλειψη ηλίου. Ήμουν σaν έναν που πετιέται απότομα από το δυνατό φώς στο
σκοτάδι τόσο μεγάλη ήταν η διαφορά! Μετά από εκείνη την θεϊκή κατάσταση
βρέθηκα στην άλλη, την φυσική, την ανθρώπινη, και ξεκίνησα να κάνω όπως κάθε
μέρα το πρόγραμμά μου. Έκανα λίγο εργόχειρο, έκανα την Ακολουθία των Ωρών με
κομποσχοίνι, μετά την Ενάτη ώρα έβρεξα λίγο παξιμάδι για να φάω, αλλά ένιωθα
σaν ζώο που πότε ξύνεται, πότε βόσκει, πότε χαζεύει και έλεγα μέσα μου:
"Για δές με τί ασχολούμαι! Τόσα χρόνια έτσι τα πέρασα;". Μέχρι το
απόγευμα είχα τέτοια αγαλλίαση, που δεν ένιωθα την ανάγκη να ξεκουραστώ. Τόσο
δυνατή ήταν η κατάσταση αυτή. Όλη εκείνη την ημέρα έβλεπα θαμπά ίσα ίσα
που μπορούσα να κάνω την δουλειά μου. Και ήταν καλοκαίρι ο ήλιος έλαμπε.
Την άλλη μέρα άρχισα να βλέπω τα πράγματα φυσιολογικά. Έκανα το ίδιο τυπικό,
αλλά δεν ένιωθα πιά έτσι, σaν ζώο».
Αυτός ήταν ο
άγιος Παΐσιος. Από αυτόν τον θείο δοξασμό προέρχονταν οι θεολογικές διδασκαλίες
του, ο προφητικός παρακλητικός λόγος του, κατά τον λόγο του Θεού «παρακαλείτε,
παρακαλείτε τον λαόν μου» (Ησ. μ', 1), το προορατικό και διορατικό του
χάρισμα, οι θαυματουργικές επεμβάσεις του, το φωταυγές πρόσωπό του, η
ιλαρότητα της καρδιάς του, η νοερά ησυχία του πνεύματός του, ο διαυγής και
αφάνταστος νούς του, η ακένωτη κενωτική αγάπη του, η μαρτυρική διάθεσή του, η
αέναη δοξολογία του, η κατά Θεόν πολιτεία του.
Ἀπὸ τὸ «Εγκώμιον εις τον άγιον Παΐσιον τον Αγιορείτην»
του
Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου
Βλασίου Ιεροθέου
Πηγή: "Αμεν"
