Άρχισαν να χρησιμοποιούν τις αιρετικές αποφάσεις της Κολυμπαρίου Συνόδου!

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ

  Πηγή:http://www.vimaorthodoxias.gr

Δούρειος ίππος του Οικουμενισμού η Οικολογία

-Συνέδριο με ευλογίες Οικ. Πατριάρχη, Πάπα και Αρχ. Καντέρμπουρι

   Ἐνῶ κατὰ τὶς προβοκατόρικες ἐκτιμήσεις τοῦ Τελεβάντιου ἄγους «Ἀεικίνητη ἡ ἡγεσία τοῦ ἀντιοικουμενιστικοῦ ἀγώνα ἐπιτελεῖ ἀξιοθαύμαστο ἔργο» (ἐδῶ) περιοδεύουσα σὲ διάφορες τοπικὲς Ἐκκλησίες καὶ ἀφήνοντας τοὺς Οἰκουμενιστὲς ἀσύδοτους, οἱ Οἰκουμενιστὲς ἄρχισαν νὰ χρησιμοποιοῦν τὶς αἱρετικὲς ἀποφάσεις τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου.

 

   Ἔτσι, μαθαίνουμε ὅτι θὰ πραγματοποιηθεῖ Συνέδριο  στὴν «ΟΡΘΟΔΟΞΗ» Θεολογικὴ Σχολὴ Θεσσαλονίκης «υπό την Υψηλή μέριμνα του Πάπα Φραγκίσκου, του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, και του Justin Welby,  Αρχιεπισκόπου Καντέρμπουρι», στὸ ὁποῖο οἱ «διοργανωτές σκοπεύουν να αξιοποιήσουν την Εγκύκλιο Laudato Si (2015) του Πάπα Φραγκίσκου, καθώς και το κείμενο "Η μαρτυρία της Εκκλησίας στο σημερινό κόσμο" που εγκρίθηκε από την Πανορθόδοξη Σύνοδο τον Ιούνιο του 2016».

    Ἀναφερθήκαμε στὸ Τελεβάντιο ἄγος, γιατὶ ὁ κύριος αὐτὸς ποὺ χρόνια ὑπέσκαπτε τὴν ἡγεσία τοῦ ἀντι-Οἰκουμενιστικοῦ ἀγώνα, τώρα, ἐπειδὴ συμφωνοῦν μὲ τὶς ἀντορθόδοξες θέσεις του οἱ ἡγέτες τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν (ἐπιμένουν, δηλαδή, στὴν κοινωνία μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές, παρὰ τὴν διακίνηση τῆς Παναιρέσεως πρακτικά, θεωρητικὰ καὶ Συνοδικὰ πλέον), ἔρχεται ὁ κ. Τελεβάντος νὰ γλείψει ἐκεῖ ποὺ ἔφτυνε!

     Δεῖτε καὶ πάλι τὶς ὕβρεις καὶ τὶς συκοφαντίες τοῦ Τελεβάντου, γιὰ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση, καὶ ἀναρωτηθεῖτε, ποιό «ἀξιοθαύμαστο ἔργο ἐπιτελοῦν» οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές, ἀφοῦ κατὰ τὸν Τελεβάντο ὁ π. Θεόδωρος εἶναι ἀνίκανος ὡς ἡγέτης!

     Ἔγραφε ὁ πολὺς Τελεβάντος (ἐδῶ):

     «Έχουμε υποχρέωση να πούμε ευθέως στον π. Θεόδωρο ότι δεν είναι σε θέση να ηγηθεί του αντιοικουμενιστικού αγώνα. Τα έχει κάνει κυριολεκτικά θάλασσα· δεν έχει υποψία ικανοτήτων ηγέτη. Δυστυχώς έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι είναι εν παντί ανίκανος να ηγηθεί του αντιοικουμενιστικού αγώνα. Τώρα αποδεικνύεται ότι μετέρχεται ανέντιμες, ασύνετες και μη κόσμιες μεθοδεύσεις. Λυπάμαι να παρατηρήσω ότι ο σεβαστός μας Γέροντας έχει υπερβεί τα εσκαμμένα και έχει αποδειχθεί στην πράξη ανεπαρκής»!!! (ἐδῶ, ἐδῶ  κι ἐδῶ)»!

     Ἐμεῖς, ἄλλη μιὰ φορὰ νὰ ἐπισημάνουμε:

   Οἱ Οἰκουμενιστές -ἔτσι κι ἀλλιῶς- ἔχουν δημιουργήσει μιὰ νέα αἵρεση, τὴν ἐσχάτη Παναίρεση στὴν ἱστορία· ἔχουν δημιουργήσει καὶ προσχωρήσει σὲ μιὰ "Νέα ἐκκλησία" καὶ ἄρα ἔχουν δημιουργήσει δογματικὸ σχίσμα. Ἡ κοινωνία μὲ αὐτὸ τὸ δημιούργημα, παράγει μολυσμό, ἰδιαζόντως σὲ ἐκείνους, ὅπως οἱ ἡγέτες τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν καὶ τὰ παπαγαλάκια τους, ποὺ γνωρίζουν καὶ περιγράφουν τὴν δαιμονιώδη αὐτὴ κατάσταση καὶ παρόλα αὐτὰ παραμένουν σὲ κοινωνία μαζί τους! (Εἶναι γνωστότατο ὅτι ὅλοι οἱ Πατέρες διδάσκουν πὼς ἐμπνευστὴς τῶν αἱρέσεων εἶναι ὁ διάβολος). Ἡ ἁγιοπατερικὴ Παράδοση μᾶς προτρέπει τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου τῶν ἐκφραστῶν καὶ διακινητῶν αὐτῆς τῆς "Νέας ἐκκλησίας", ἂν θέλουμε νὰ βρισκόμαστε μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ κι ὄχι σὲ κοινωνία μὲ αὐτὴ τὴν "Νέα ἐκκλησία τῶν πονηρευομένων"! Αὐτὸ ἐξάλλου καὶ οἱ ἴδιοι οἱ Οἰκουμενιστὲς φοβοῦνται: νὰ μὴν ἀπομονωθοῦν ἀπὸ τὸ λαό. Ἀλλὰ ἂν οἱ Ποιμένες κοινωνοῦν μ' αὐτὸ τὸ ἐκκλησιολογικὸ ἔκτρωμα, πετυχαίνουν τὴν ἐξοικείωση τοῦ λαοῦ μ' αὐτό, καὶ τὴν συνεχῆ καὶ ταχεῖα ἀφομοίωσή του καὶ ἀλλοίωση ὅσου ὀρθοδόξου φρονήματος ἀπέμεινε!

     Εἶναι τόσο ἁπλό! Γιατί δὲν τὸ παραδέχονται οἱ Ποιμένες, ὥστε νὰ ἀλλάξουν πορεία;

Π.Σ.

ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ

...ΩΣ ΔΡΟΜΟ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗΣ

   Σαν Δούρειο Ίππο χρησιμοποιεί ο Οικουμενισμός το ευαίσθητο θέμα του περιβάλλοντος και της οικολογίας. Μεταξύ 1 και 4 Σεπτεμβρίου θα λάβει χώρα στη Θεσσαλονίκη η Διεθνής Διεπιστημονική Διάσκεψη  με θέμα "Ολοκληρωμένη Οικολογία ως νέος δρόμος της συμφιλίωσης" (Η περιεκτική Οικολογία ως η νέα οδός προς την καταλλαγή) 

Το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο

Οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ ὡς φάρμακα γιά τήν θεραπεία μας

(Συμεών Νέος Θεολόγος)

 «Αυτή η εργασία που επιτελείται με την εφαρμογή των εντολών πλύνει – ώ του θαύματος!- κάθε ρύπο από την ψυχή, και διώχνει κάθε πάθος και κάθε κακή επιθυμία, εννοώ και σωματική και βιοτική. Έτσι γίνεται ο άνθρωπος στην ψυχή ελεύθερος από κάθε γήινη επιθυμία· όχι μόνο από σωματικά δεσμά, αλλά όπως κάποιος γίνεται όλος γυμνός βγάζοντας τα ενδύματά του. Και εύλογα, διότι κατά πρώτον αποβάλλει η ψυχή την αναισθησία, την οποία ονομάζει ο θείος απόστολος κάλυμμα, και που βρίσκεται στις καρδιές των άπιστων Ιουδαίων, αλλά επίσης και τώρα καθένας που εκτελεί τις εντολές της νέας χάριτος με όλη τη δύναμη και με θερμή καρδιά έχει πάνω στο νοερό της ψυχής του το κάλυμμα αυτό και δεν μπορεί να ανέλθει στο ύψος της επιγνώσεως του Υιού του Θεού.
Έπειτα, όπως εκείνος που γδύνεται σωματικώς βλέπει τα τραύματα του σώματός του, έτσι λοιπόν και αυτός τότε βλέπει καθαρά τα πάθη που υπάρχουν στην ψυχή του, για παράδειγμα τη φιλοδοξία, τη φιλαργυρία, την μνησικακία, τη μισαδελφία, τον φθόνο, την ζήλεια, την έριδα, την αλαζονεία και τα λοιπά στην συνέχεια.

Επιθέτοντας λοιπόν πάνω σε αυτά τις εντολές σαν φάρμακα και τους πειρασμούς σαν καυτήρες, και ταπεινούμενος και πενθώντας και αποζητώντας θερμώς τη βοήθεια του Θεού, βλέπει καθαρά να έρχεται η χάρη του Αγίου Πνεύματος να τα αποσπά και να τα εξαφανίζει ένα προς ένα, έως ότου κάνει τελείως ελεύθερη την ψυχή του από όλα αυτά. Διότι η κάθοδος του Παρακλήτου δεν την αξιώνει της ελευθερίας μερικώς, αλλά τελείως και καθαρώς, διότι μαζί με τα αναφερθέντα πάθη αποδιώκει και κάθε ακηδία, κάθε αμέλεια, κάθε αδιαφορία και άγνοια και λησμονιά και γαστριμαργία και κάθε φιληδονία, και έτσι ανανεώνει και ανακαινίζει τον άνθρωπο ψυχικώς και μαζί και σωματικώς, ώστε να φαίνεται αυτός ότι δεν περιβάλλεται σώμα φθαρτό και βαρύ, αλλά πνευματικό και άυλο και κατάλληλο ήδη για αρπαγή. Και δεν απεργάζεται σ’ αυτόν αυτό μόνο η χάρη του Πνεύματος, αλλά δεν τον αφήνει ούτε να βλέπει κάτι από τα αισθητά, ή καλύτερα τον κάμει να ζει σαν να μη βλέπει με την αίσθηση, όταν βλέπει. Διότι όταν ενωθεί ο νους με τα νοητά, μεταφέρεται όλος έξω από τα αισθητά, αν και φαίνεται ότι βλέπει τα αισθητά».

 (Έργα αγ. Συμεών του Νέου Θεολόγου, ΕΠΕ 19 Δ, σελ. 123-125).

http://blogs.sch.gr/kantonopou/

http://epanosifi.blogspot.gr/2016/06/blog-post_979.html 

Πηγή

Απάντησις στους μάρτυρες του Ιεχωβά περί του προσώπου της Παναγίας

 Tοῦ μακαριστοῦ N. Ἰ. Σωτηροπούλου, θεολόγου καὶ φιλολόγου

   Οι Χιλιασταί δεν παραδέχονται την μητέρα του Κυρίου ως Θεοτόκον και αειπάρθενον, ισχυρίζονται ότι μετά τον Χριστόν απέκτησε και άλλα τέκνα εκ σαρκικής μίξεως μετά του Ιωσήφ, και δεν αποδίδουν εις αυτήν ιδιαιτέραν τιμήν.Ουδέποτε χρησιμοποιούν περί αυτής ονόματα δεικνύοντα τρυφεράν αγάπην, θαυμασμόν και σεβασμόν, ως π.χ. το όνομα Παναγία, αλλά πάντοτε ομιλούν περί αυτής ως ομιλεί τις περί συνήθους γυναικός. Η Μαρία και η Μαρία, λέγουν συνεχώς, ως εάν επρόκειτο περί εξαδέλφης των! Αλλ' η Γραφή ελέγχει την ασέβειάν των.

 Θεοτόκος

«Καί πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με;» (Λουκ. α' 43).

Η Ελισάβετ, εν Πνεύματι Αγίω ομιλούσα, ονομάζει την Παρθένον μητέρα του Κυρίου της. Ποίον δε εγνώριζε και ανεγνώριζεν ως Κύριόν της η Ελισάβετ, ειμή τον Θεόν του Ισραήλ; Και πας πιστός ένα Κύριον αναγνωρίζει εν θρησκευτική έννοια, τον αληθινόν Θεόν. Η φράσις συνεπώς της Ελισάβετ «μήτηρ του Κυρίου» ισοδυναμεί προς την φράσιν «μήτηρ του Θεου» και προς το όνομα «Θεοτόκος».

«Και εἷπεν αὐτοῖς ὁ ἄγγελος· μή φοβεῖσθε· ἰδού γάρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντί τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστός Κύριος, ἐν πόλει Δαβίδ» (Λουκ. β' 11).

Κατά το κοσμοχαρμόσυνον τούτο μήνυμα του αγγέλου προς τους ποιμένας της Βηθλεέμ ο εν τη πόλει του Δαβίδ γεννηθείς Σωτήρ είνε ο Χριστός ο Κύριος· ο Μεσσίας δηλαδή, τον οποίον προεφήτευον αι Γραφαί, ο Κύριος, τον οποίον επίστευον ως Θεόν οι Ισραηλίται. Αυτός ο Κύριος, ο Γιαχβέ Θεός του Ισραήλ, έγινε Χριστός, Μεσσίας, γεννηθείς εκ της Παρθένου (Ιεζ. μδ' 2). Η

Οταν σε αδικούν...

της Ελένης Παπαδοπούλου

  Πόσες φορές δεν έχουμε νιώσει αυτό το άσχημο συναίσθημα της αδικίας; Ένα συναίσθημα που μπορεί να έχει μέσα πόνο, θυμό, ίσως και εγωισμό. Να νιώθεις πως σε πνίγει το δίκιο αλλά δεν σου επιτρέπεται να βγεις να φωνάξεις την αλήθεια. Να βλέπεις στα μάτια των ανθρώπων μια εικόνα άσχημη για σένα που ούτε να την φανταστείς δεν θα μπορούσες. Να ακούς άσχημα λόγια για΄σένα και να αναρωτιέσαι που βρήκαν τόσες λέξεις να πουν και με ποιο δικαίωμα κρίνουν.     Όλα αυτά ίσως έχουν γίνει ρουτίνα στις μέρες μας γιατί δυστυχώς ζούμε στην εποχή που η αδικία διοικεί. Οπότε είναι αρκετά δύσκολο να την αποφύγουμε. Τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο όταν αυτοί που σε αδικούν σου έδειξαν αγάπη κάποτε και τους αγάπησες κι εσύ. Και οι ίδιοι άνθρωποι που σου έδειξαν αγάπη και σε αγκάλιασαν με πολύ θερμό τρόπο οι ίδιοι άνθρωποι σε έβρισαν, σε έδιωξαν, σου άδειασαν τα πάντα.     Κι όμως εκείνη την δύσκολη στιγμή ήρθε και θα έρχεται πάντα ο Θεός στη ζωή σου με τον δικό Του υπέροχο τρόπο να σε παρηγορήσει, να σε προστατέψει και να σε βοηθήσει να ταπεινωθείς. Περνώντας ακόμη μία δοκιμασία, που μερικές φορές πονάει σαν μαχαίρι στην καρδιά, δοκιμάζεσαι, για να συνεχίσεις πιο δυνατός. Για να βρεις την δύναμη να σιωπήσεις την στιγμή που σε πνίγει το δίκιο, αλλά δεν θέλεις να σκανδαλίσεις κανέναν. Για να βρεις την δύναμη να μην θυμώσεις και να μην πέσεις στην παγίδα που έπεσαν όσοι σε αδίκησαν και σε αδικούν, την κριτική και την καταλαλιά. Να αποφύγεις οποιαδήποτε συζήτηση που θα σε φέρει σε σύγκρουση. Να έρθεις πιο κοντά στον Παντοδύναμο Θεό μας και να δεχτείς το θέλημά Του. Να συγχωρέσεις και να βρεις το θάρρος να ζητήσεις συγγνώμη ακόμη κι αν σε πνίγει το δίκιο, γιατί σίγουρα κάπου έφταιξες κι εσύ έστω και λίγο. Να νιώσεις ευγνωμοσύνη για όσους σε αδίκησαν και σε πόνεσαν, γιατί σε ταπείνωσαν και σε βοήθησαν να κερδίσεις ακόμη μία μάχη στον πόλεμο που δίνεις με τον κακό. Τέλος να αγαπήσεις ακόμη περισσότερο αυτούς τους ανθρώπους και να τους βάζεις στην προσευχή σου ζητώντας το έλεος του Θεού.    Το πιο σημαντικό σε ότι κάνουμε δεν είναι τι θα πει ο κόσμος, η κοινωνία, κλπ. Το πιο σημαντικό είναι να είμαστε σωστοί στα μάτια του Θεού κι Εκείνος θα φροντίσει να μας στέλνει τις ευλογίες Του και να μας δίνει δύναμη να συνεχίζουμε τον αγώνα που δίνουμε. Μην περιμένεις να δικαιωθείς σε αυτόν τον κόσμο, θα πληγώνεσαι συνέχεια. Κράτησε τα μάτια σου στον ουρανό και θα τα νιώσεις όλα μου είπε ένας φίλος...    Κι έτσι απλά το «Γιατί Θεέ μου» μετατρέπεται στο «Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου»!

Ελένη Παπαδοπούλου για το ιστολόγιο "Ελληνική Ναυς"

Πηγή