Εξηγήση της Δ΄ Ωδής του Κανόνος του Ακαθίστου Ύμνου

 Ἀνδρέας Θεοδώρου

Ὠδὴ Δ΄. Ὁ Εἱρμὸς

   «Ὁ καθήμενος ἐν δόξῃ, ἐπὶ θρόνου θεότητος, ἐν νεφέλῃ κούφῃ, ἦλθεν Ἰησοῦς ὁ ὑπέρθεος, τή  ἀκηράτῳ παλάμῃ καὶ διέσωσε, τοὺς κραυγάζοντας· Δόξα, Χριστέ, τή  δυνάμει σου».

Αὐτός πού κάθεται στήν Τριαδικὴ δόξα τῆς θεότητος, ἦλθε μέσα σὲ κούφη (ἐλαφριά) νεφέλη, ὁ Ἰησοῦς ὁ ὑπέρθεος, ὁ ὁποῖος μὲ τή δύναμη τῆς ἀκήρατης παλάμης του ἔσωσε (ἀπὸ τὴν ἁμαρτία) αὐτούς πού κραυγάζουν δόξα, Χριστέ, στήν θεία σου δύναμη.

Ἡ δόξα πού ἀποῤῥέει ἀπὸ τή Θεία οὐσία εἶναι κοινὴ καὶ εἰς τὰ τρία πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Κάθε Θεία ὑπόσταση εἶναι σὲ ἴσο μέτρο φορέας ὁλόκληρης τῆς Θείας δόξας, ὅπως καὶ οἱ ἄλλες δύο ὑποστάσεις τοῦ τριαδικοῦ Θεοῦ. Ὁ Πατὴρ δοξάζεται ἀπαράλλακτα ὅπως ὁ Υἱὸς καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Ἡ ὅποια μείωση τῆς Θείας δόξας συνεπιφέρει μείωση καὶ τοῦ τριαδικοῦ τῶν προσώπων ἀξιώματος, ὑποβάθμιση καὶ κατάργηση τῆς τάξεως καὶ τῆς ἰσοτιμίας στήν Τριάδα.

Ὁ Χριστὸς ἦλθε στή γῆ χωρὶς νά χάσει τίποτε ἀπὸ τὸ τριαδικὸ του ἀξίωμα. Ἦλθε ντυμένος ὁλόκληρη τή  δόξα του, ἂν καὶ αὐτὴ κρυβόταν πίσω ἀπὸ τὸ παραπέτασμα τῆς σάρκας, τὴν ὁποίαν αὐτοβούλως προσέλαβε. Αὐτὴ τὴν ἔννοια εἶχε ἡ κένωση τοῦ Λόγου στό πεδίο τῆς Θείας ἐνανθρωπήσεως: ἀπόκρυψη τῆς τριαδικῆς δόξας καὶ παράλληλα ἀμφίεση τῆς ταπεινώσεως τῆς φτωχῆς καὶ ἐπίκηρης ζωῆς. Σ’ αὐτὸ τὸ θεοδύναμο πλέγμα ἀνυψώνεται ἡ ταπείνωση τῆς γῆς, ἐγκεντρίζεται στήν ἄφθινη δόξα τοῦ Θεοῦ, ὁ φτωχὸς ἄνθρωπος γίνεται ὁμόθεος, ἐξυψώνεται καὶ λαμπρύνεται ἡ κτίση, ἀνακεφαλαιώνεται ἡ πλάση ὁλόκληρη.

Ὁ Χριστός, ὁ ἔνδοξος Λόγος τοῦ Πατρός, ἦλθε στή  γῆ ἐπιβαίνων

Το επισκοπικό δικαστήριο της ντροπής, στη Μητρόπολη Ναυπάκτου.

«Αστακός» η Μητρόπολη Ναυπάκτου για το επισκοπικό δικαστήριο

«...Θα γράψει μελανή ιστορία ο μητροπολίτης»

Δεν εμφανίστηκε ο «κατηγορούμενος» π. Θεολόγος Μακρής
Στην Μητρόπολη Ναυπάκτου ήταν σήμερα το προγραμματισμένο  επισκοπικό δικαστήριο, εναντίον του

Γιατί να αντιδράσουν; --80 «τυφλοί» Ελλαδίτες Επίσκοποι και 10.000 ιερείς τα «βλέπουν» όλα καλά!

     «Π.Π.»: Ἡ νέα «ἐκκλησία» τῶν διαφορετικῶν «ὁμολογιῶν» καὶ τοῦ μεγάλου αἱρετικοῦ μητροπολίτη καὶ θεολόγου Ἰω. Ζηζιούλα, εἶναι ἐδῶ!

Ντοκουμέντο 1^ο. Ιστολόγιον Κατάνυξις:

Διάλογος Ορθοδόξων και Παπικών σήμερα στο Μπάρι

Τι θα ακούσουμε;

Έρευνα Ιστολόγιον Κατάνυξις

Σήμερα με 3 διαφορετικές αναρτήσεις, θα επιχειρήσουμε να αναδείξουμε, τον προβληματικό χαρακτήρα των οικουμενιστικών διαλόγων της διοικούσης Εκκλησίας. Αφορμή της έρευνάς αυτής, στάθηκε άλλη μια πρωτοβουλία για "διάλογο", στην οποία συμμετέχει ο μητροπολίτης Μεσσηνίας κκ. Χρυσόστομος. 

Η πρωτοφανής στα ιστορικά χρονικά της Εκκλησίας πρακτική της παρουσίας αιρετικών στη σύνοδο, ως παρατηρητών, παρήγαγε κάποιες θέσεις, συνεντεύξεις και απόψεις, οι οποίες απηχούν τις θέσεις των Παπικών, σχετικά με το θέμα του σημερινού "διαλόγου" στο Μπάρι της Ιταλίας. 

Ξεκινάμε με τον κ. Νίκο Τζωΐτη, αναλυτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου και στενό συνεργάτη του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Η συνέντευξη δόθηκε στο radiovaticana στην κα Francesca Sabatinelli. 

Προειδοποίηση των συντακτών του Ιστολογίου: Οι απόψεις που ακούγονται θα σας "ταράξουν" Σαρακοστιάτικα και ζητούμε συγγνώμη προκαταβολικά για το σκανδαλισμό.

Για τον Νίκο Τζωΐτη, αναλυτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης και στενό συνεργάτη του Βαρθολομαίου, οι πραγματικές δυσκολίες δεν είναι η αντανάκλαση των διαφορών σε θέματα θεολογικά, όπως επιβεβαιώνει στο μικρόφωνο στην Francesca Sabatinelli:

“.. Αδυναμία σε θέματα πίστης όχι. Σίγουρα όχι, καθότι υπάρχει μια κοινωνία πίστης. Ωστόσο, η Ορθόδοξη εκκλησία πρέπει να δείξει ότι έχει τελειώσει η πρώτη χιλιετία, στην οποία ήταν αυτοκράτειρα στο να αποφασίζει πότε να συγκαλεί ένα Οικουμενικό Συμβούλιο. Στην δεύτερη χιλιετία οι Ανατολικές Εκκλησίες είχαν διαχωριστεί και στο 2000 έχουν ξανασυναντηθεί. Τώρα, στην τρίτη χιλιετία υπάρχουν θέματα ποιο σημαντικά, (σ.σ. "Π.Π.": ἀπὸ τὰ θέματα Πίστεως) όπως το να δώσουν απαντήσεις παραδείγματος χάριν στην κρίση που υπάρχει σήμερα στον κόσμο. Δεν είναι ένα ζήτημα, όπως θα φάνταζε, δογματικό αλλά μια τοποθέτηση, η έκφραση της δικής της γνώμης. Φυσικά, αυτό μας θλίβει μα δεν μας ανησυχεί, καθότι δυστυχώς αναλαμβάνει η πολιτική και όχι η χριστιανική άποψη. Κατά τη γνώμη μου, απουσιάζει λίγο η σεμνότητα. Σήμερα, πράγματι, θα έλεγε ο Παύλος ότι δεν χρειάζεται απλά να γνωρίζουμε γλώσσες, καθότι είναι το πνεύμα αυτό που ανανεώνει. Μπορείς να γνωρίζεις γλώσσες, να φέρεις τίτλους, αλλά να αν δεν διαθέτεις φιλανθρωπία και ταπεινοφροσύνη, είσαι απολύτως τίποτα...”

Ερώτηση – Ποιο είναι πραγματικά το κύριο πρόβλημα, επί του παρόντος μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, πέρα από τις διπλωματικές διαφορές;

Απάντηση – Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι πολύ δεμένη με την παράδοση. Σκέφτομαι αυτή την στιγμή τον μεγάλο θεολόγο Ιωάννη  Ζηζιούλα, ο οποίος έλεγε ότι η παράδοση είναι η αλήθεια θα

Συνέδριο για την μετάνοια ή δήλωση μετανοίας;

Ἤδη ὁ ἕνας ἐκ τῶν ὁμιλητῶν κ. Λυκ. Μαρκούδης ἔ-
κανε "δήλωση μετανοίας"! Δώρησε στὸν Πατριάρχη
τὸ πορτραῖτο του, ἐκ μέρους τοῦ Πειραιῶς Σεραφείμ!

 ΚΑΤΑΝΥΞΙΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ!

Συνέδριο για την μετάνοια

ή

δήλωση μετανοίας;

Αναρωτιώμαστε, πώς τα ανωτέρω αγαπητά μας πρόσωπα, που μέχρι πρότινος βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή του αντιαιρετικού αγώνα, καταδέχτηκαν να συμμετάσχουν σε ένα συνέδριο υπό την αιγίδα ενός μητροπολίτη, φανατικού υποστηρικτή της Συνόδου του Κολυμπαρίου και μιας μητρόπολης που προσπαθεί πάση θυσία να καταπνίξει κάθε φωνή αντίδρασης κατά της λαίλαπας του οικουμενισμού;

Ιστολόγιο Κατάνυξις

Στις 13/3/ 2017, πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης, ημερίδα με θέμα: «Το μεγαλείο της μετάνοιας στη ζωή του ανθρώπου». Το συνέδριο συνδιοργανώθηκε από τον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου – Πολιούχου Θεσσαλονίκης και πτυχιούχους της Θεολογικής Σχολής και άλλων Σχολών του Α.Π.Θ, υπό την αιγίδα του μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου και με την συμμετοχή, μεταξύ άλλων, του καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ κ. Δημήτριου Τσελεγγίδη, ως προεδρεύοντος, και του Μητροπολίτη Γόρτυνος κ. Ιερεμία ως συνέδρου.

Μας εξέπληξαν δυσάρεστα ο χρόνος και ο τρόπος που επέλεξε ο σύλλογος να συνεργαστεί με την Ι.Μ.Θ. στην διοργάνωση της ημερίδας, όσο και η συμμετοχή σε αυτή του κ. Τσελεγγίδη και του Μητροπολίτου Γόρτυνος, από τους οποίους θα περιμέναμε να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά της αίρεσης του Οικουμενισμού. Αντ’ αυτού επέλεξαν να στραφούν σε πιό "πνευματικά λημέρια" και να αφήσουν τα δογματικά και τον πάπα, κατά την πρόσφατη συμβουλή του Αγίου Γόρτυνος, “Αϊ στο καλό από εκεί με τα δογματικά και τον πάπα, ξεχάσαμε τη σωτηρία το "Κύριε ελέησον", δηλαδή τα πνευματικά μας".

Αναρωτιώμαστε, λοιπόν, πώς τα ανωτέρω αγαπητά μας πρόσωπα, που μέχρι πρότινος βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή του αντιαιρετικού αγώνα, καταδέχτηκαν να συμμετάσχουν σε ένα συνέδριο υπό την αιγίδα ενός μητροπολίτη, φανατικού υποστηρικτή της Συνόδου του Κολυμπαρίου και μιας μητρόπολης που προσπαθεί πάση θυσία να καταπνίξει κάθε φωνή αντίδρασης κατά της λαίλαπας του οικουμενισμού;

Πώς ο κ. Τσελεγγίδης καταδέχεται να προεδρεύει σε συνέδριο υπό της αιγίδα του Μητροπολίτου θεσσαλονίκης κ. Άνθιμου που καταδιώκει μέχρι εξοντώσεως τον ακαδημαϊκό του συνάδελφο, συναγωνιστή και συνοδοιπόρο στον αντιοικουμενιστικό αγώνα και συμπρόεδρο στην άτυπη σύναξη Ορθοδόξων Κληρικών και μοναχών, π. Θεόδωρο Ζήση και τον αγνό αγωνιστή-ομολογητή

«Η κυήσασα Ιατήρα των απάντων»!

  

«Ἰατήρα, τῶν ἁπάντων ἡ κυήσασα, χαῖρε θεόνυμφε· ἡ ράβδος ἡ μυστική, ἄνθος τὸ ἀμάραντον, ἡ ἐξανθήσασα· χαῖρε Δέσποινα, δι’ ἧς χαρᾶς πληρούμεθα, καὶ ζωὴν κληρονομοῦμεν».

   Χαῖρε, Θεόνυμφε, σὺ ποὺ γέννησες τὸν ἰατρὸ τῶν ἀνθρώπων· σὺ ποὺ εἶσαι ἡ μυστικὴ ράβδος, ἀπὸ τὴν ὁποία βλάστησε τὸ ἀμάραντο ἄνθος· χαῖρε, Δέσποινα, διὰ τῆς ὁποίας γεμίζουμε ἀπὸ χαρὰ καὶ κληρονομοῦμε τὴν αἰώνια ζωή.   Ὁ φωτεινὸς χῶρος τῆς Ὑπεραγίας εἶναι τὸ παγκόσμιο ἰατρεῖο, στὸ ὅποιον ἡ ἀσθενήσασα πρὸς θάνατο φύση τῶν ἀνθρώπων βρίσκει τὴν ἴαση καὶ τὴ θεραπεία της. Νόσος εἶναι ἡ ἁμαρτία, ἡ ὁποία προκαλεῖ κακοπάθεια καὶ θάνατο. Τὸ δηλητήριο τῆς παρακοῆς εἶναι δραστικότατο καὶ σὲ περίπτωση ποὺ δὲν ἀφαιρεθεῖ, θὰ ὁδηγήσει τὴν ὕπαρξη στὴν καταστροφὴ καὶ τὸ θάνατο. Εἶναι ἡ φθορὰ ποὺ σιγὰ-σιγὰ κατατρώγει τὴ φύση καὶ τὴν ὁδηγεῖ σὲ ἀποδιοργάνωση καὶ ἐξόντωση. Τὸ ζήτημα εἶναι φοβερὸ καὶ τεράστιο. Ἡ ἁμαρτία εἶναι αὐτὸ ποὺ χαλάει ὅ,τι ἔπλασε ὁ Θεός, αὐτὸ ποὺ ἐναντιώνεται στὴν ἀπειρόσοφή του ἐνέργεια καὶ ἀφανίζει τὴ δημιουργία. Καὶ ὅπως, γιὰ νὰ ζήσει ὁ σωματικὸς ὀργανισμὸς πρέπει ν’ ἀφαιρεθεῖ ἀπ’ αὐτὸν ἡ ἀρρώστια ποὺ τὸν ταλαιπωρεῖ καὶ τὸν βασανίζει, Ἔτσι γιὰ νὰ ζήσει καὶ ἡ ψυχὴ πρέπει ἀπαραιτήτως νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὸ ξένο καὶ φθοροποιὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας, ποὺ κόλλησε στὴν πλάση ἀπὸ τότε ποὺ ἔγινε ἡ ἀποστασία ἀπὸ τὸν Θεό. Ὁ ἰατρὸς δὲ τῆς φύσεως εἶναι ὁ Χριστός, πού, γιὰ νὰ γιατρέψει τὸ πλάσμα του ἀπὸ τὴ νόσο τῆς ἁμαρτίας, ἄφησε τὸν οὐρανὸ καὶ ἔστησε τὸ ἰατρεῖο του στὴ γῆ στὰ φωτεινὰ διαμερίσματα τῆς Παρθένου. Ἐκεῖ μάζεψε τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἦταν πληγωμένος καὶ ἑτοιμοθάνατος, καθάρισε τὶς πληγές του μὲ τὴ δραστικὴ δύναμη τῆς χάριτός του καὶ ἐνεφύσησε στὸ σχεδὸν νεκρωμένο σῶμα του καὶ πάλι ζωή, πολὺ ἀνώτερη καὶ ὀμορφότερη ἀπὸ τὴν πρώτη ποὺ εἶχε στὸν ἐπίγειο Παράδεισο καὶ ἔχασε στὴ συνέχεια μὲ τὴν τραγικὴ περιπέτεια τῆς ἀποστασίας του. Ἰατρός, ἰατρεῖο καὶ φάρμακα συνιστοῦν τὸ ἐσώτερο βάθος τοῦ θεομητορικοῦ θαύματος.   Στὴ συνέχεια ἡ Παρθένος παρομοιάζεται μὲ «ράβδον μυστικήν, ἑξανθήσασαν ρόδον τὸ ἀμάραντον». Ἡ παρομοίωση εἶναι παρμένη ἀπὸ τὴν Π. Διαθήκη καὶ ἀναφέρεται στὴ ράβδο τοῦ Ἀαρών, τὴν ὁποίαν κατ’ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ ἔθεσαν μαζὶ μὲ ἕνδεκα ἄλλες στὴ Σκηνὴ τοῦ Μαρτυρίου, καὶ ἡ ὁποία ἂν καὶ ξηρή, ἔβγαλε ἄνθος, σημεῖο ὅτι ἀπὸ τὸν οἶκο Λευὶ ἤθελε ὁ Θεὸς νὰ λαμβάνεται τὸ ἱερατεῖο τοῦ Ἰσραήλ. Καὶ ἡ Παρθένος Μαρία χρημάτισε ράβδος νοητή, ἡ ὁποία, ἂν καὶ ἀκατέργαστη ἀπὸ ἀνθρώπινη δύναμη, ἔβγαλε τὸν ἀνθὸ τῆς ζωῆς, τὸ λουλούδι τὸ ἀμάραντο, τοῦ ὁποίου ἡ χάρη καὶ ἡ ὀμορφιὰ ἀνέδειξε τὸν Μέγαν Ἀρχιερέα τῆς φύσεως, τὸν ἀρχηγὸ τῆς πίστεως Ἰησοῦ, τὸν διφυῆ Υἱὸ τῆς Παρθένου καὶ τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος γεμίζει τὴ ζωή μας ἀπὸ χαρὰ καὶ μᾶς κάνει κληρονόμους τῆς αἰώνιας ζωῆς.

Ἀπό τό βιβλίο:

«Χαῖρε Νύμφη, Ἀνύμφευτε», ἔκδ. Ἀποστ. Διακονίας

Πηγή: http://www.imaik.gr/

Ιατρικὴ «βόμβα» στις έκφυλες αποδομήσεις

«Ἡ ἰδεολογία τῶν φύλων βλάπτει τὰ παιδιά».

   Τὰ χρωμοσώματα ΧΥ καὶ ΧΧ εἶναι γενετικοὶ δεῖκτες τοῦ ἀρσενικοῦ καὶ θηλυκοῦ ἀντιστοίχως καὶ ὄχι γενετικοὶ δεῖκτες κάποιας διαταραχῆς.

Ἰατρικὴ «βόμβα» στὶς

ἔκφυλες ἀποδομήσεις

  Πῶς ἀλλιῶς θὰ μποροῦσε νὰ χαρακτηρισθεῖ ἡ ἰατρικὴ ἔκθεση τοῦ «Ἀμερικανικοῦ Κολλεγίου Παιδιάτρων» (ἐθνικῆς ὀργανώ­σεως μὲ μέλη σὲ 47 Πολιτεῖες τῆς Ἀμερι­κῆς μὲ σκοπὸ τὴν προώθηση τῆς ὑγείας καὶ εὐημερίας τῶν παιδιῶν) σχετικὰ μὲ τὶς «Ἔμφυλες Ταυτότητες» καὶ τὸ λεγόμενο «Κοινωνικὸ Φύλο» παρὰ ὡς βόμβα ποὺ δια­λύει ὅλες τὶς ἀρρωστημένες ἐκφυλιστι­κὲς πεποιθήσεις περὶ ἀποδομήσεως τῶν ἔμ­φυλων στερεοτύπων;

Μὲ πολλὴ χαρὰ καὶ ψυχικὴ ἀνακούφιση γιὰ τὴν κατάθεση ἔγκυρου, σαφῶς ἐπιστημονικοῦ λόγου ἀπὸ ἰατροὺς ὑψηλῆς ἐπιστημονικῆς περιωπῆς μεταφέρουμε συνοπτικὰ τὶς θέσεις τοῦ Κολλεγίου.

Ὁ τίτλος τῆς σχετικῆς ἐκθέσεως εἶναι: «Ἡ ἰδεολογία τῶν φύλων βλάπτει τὰ παιδιά». Σ᾿ αὐτὴν διαλαμβάνονται καὶ τὰ ἑξῆς (ἐπιλεκτικά):

«Τὸ Ἀμερικανικὸ Κολλέγιο Παιδιάτρων προ­τρέπει τοὺς ἐπαγγελματίες ὑγείας, ἐκ­παι­δευτικοὺς καὶ νομοθέτες νὰ ἀπορρίψουν ὅλες τὶς πολιτικὲς ποὺ προδιαθέτουν

Το trailer της Ημερίδας για την καταδίκη του Οικουμενισμού και της ''Συνόδου'' της Κρήτης

“Ψυχή μου, ψυχή μου, ανάστα, τι καθεύδεις …”.

Ο Μεγάλος Κανόνας

…Τι είναι, πότε ψάλλεται, ποιος τον έγραψε;

Μέσα στό πλαίσιο τῆς κατανυκτικῆς περιόδου τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς «ὁ κατανύξεως μεστός» Μέγας Κανών προσφέρει ἕνα συγκλονιστικό βίωμα. Μπαίνει στό στόμα τοῦ πιστοῦ σάν φωνή, σάν ἐγερτήριο, σάν ἀφυπνιστικός σεισμός. Σάν ἀποστροφή στήν κοιμωμένη καί ραθυμοῦσα ψυχή του.

Τοῦτο ἀνακεφαλαιώνει τό θαυμαστό προοίμιο τοῦ κοντακίου τοῦ Ρωμανοῦ τοῦ Μελωδοῦ, πού συμψάλλεται μέ τόν Μέγα Κανόνα:

«Ψυχή μου, ψυχή μου,

ἀνάστα, τί καθεύδεις

τό τέλος ἐγγίζει

καί μέλλεις θορυβεῖσθαι·

ἀνάνηψον οὖν,

ἵνα φείσηταί σου Χριστός ὁ Θεός,

ὁ πανταχοῦ παρών

καί τά πάντα πληρῶν».

  Η Πέμπτη ἑβδομάς τῶν Νηστειῶν εἶναι τό λειτουργικό ἀποκορύφωμα τῆς Τεσσαρακοστῆς. Οἱ ἀκολουθίες εἶναι μακρότερες καί ἐκλεκτότερες. Στή συνήθη ἀκολουθία τῶν λοιπῶν ἑβδομάδων θά προστεθοῦν δύο νέες ἐκτενεῖς ἀκολουθίες· τήν Πέμπτη ὁ Μέγας Κανών καί τό Σάββατο ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος. Κανονικά τό ἀποκορύφωμα αὐτό θά ἔπρεπε νά ἀναζητηθῇ στήν ἑπομένη, στήν ἕκτη ἑβδομάδα τῶν Νηστειῶν, πού εἶναι καί ἡ