Η "Ιερά" Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος: Το μεγαλύτερο ...νεκροταφείο του κόσμου!!!

ΤΟ ΜΕΓΑ ΚΗΠΟΤΑΦΕΙΟΝ

Διάβασα στὸ Γεροντικό, ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ἀρχαῖα βιβλία τοῦ μοναχικοῦ θεσμοῦ, ὅτι ὁ ἀββᾶς Μακάριος περπάτησε μέρες καὶ μέρες μέσα στὴν ἔρημο, γιὰ νὰ βρῆ τὸ κηποταφεῖο τοῦ Ἰαννῆ καὶ τοῦ Ἰαμβρῆ. Κι ἐγὼ χρόνια τώρα ψάχνω μὲ τὸν νοῦ μου νὰ βρῶ τὸ μεγαλύτερο νεκροταφεῖο τοῦ κόσμου. Εἶναι στὴν πολυάνθρωπη Ρωσσία;

Εἶναι στοὺς ἀρχαίους λαοὺς τῆς Ἀνατολῆς; Εἶναι στὴν εὐδαίμονα Ἀμερική; Καὶ μετὰ ἀπὸ πολλοὺς συλλογισμούς, καλοὺς καὶ κακούς, κατέληξα σὲ ἕνα πολὺ πικρὸ συμπέρασμα. Εἶναι, μὴ τρομάξετε, οἱ ἐπίσκοποί μας στὴν Ἑλλάδα!

Χαλάει ὁ κόσμος, γκρεμίζονται τὰ πάντα (ἀκόμη καὶ εὐκτήριοι οἶκοι Ἰεχωβάδων καὶ δαιμονολατρῶν γίνονται μὲ τὶς εὐλογίες τῶν κρατούντων!)· οὔτε μιλιὰ οὔτε λαλιά.
Κατήντησαν σὰν τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν· μήτε βλέπουσι μήτε ἀκούουσι μήτε λαλοῦσι! Οἱ τάφοι τῶν μαρτύρων καὶ τῶν ὁσίων πάντα λαλοῦν, θαυματουργοῦν, πληροφοροῦν, εὐωδιάζουν. Ἔχουμε σήμερα, δυστυχῶς, στὴν Ἐκκλησία ἕνα ζωντανὸ κοιμητήριο, ὅπου οὐκ εἰσὶ λαλιαὶ οὐδὲ λόγοι.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὑπερδύναμη στὸν κόσμο. Τὰ πολιτεύματα ὅλα θὰ καταστραφοῦν, ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία ποτέ.
Λαλῆστε. Μιλῆστε. Φωνάξτε! Κουραστήκαμε νὰ περιμένουμε. Χαθήκαμε μέσα στὴν σιωπή σας. Σαχάρα ἡ Ἐκκλησία; Οὔτε βότανο φυτρώνει οὔτε ὀσμὴ εὐωδιᾶς ὑπάρχει. Ἀναμένουμε

Έτσι κερδίζουν και κατευθύνουν τα παιδιά μας!

Πηγή

"Ἄν στήν Ἐκκλησία δέν λειτουργῆ σωστά ἡ Σύνοδος τότε, ἐνῶ μιλοῦμε γιά ὀρθόδοξο πνεῦμα, ἔχουμε παπικό"

Ἀπό τό βιβλίο: Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Α´, Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο, ἔκδ. Ἱερόν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή, Θεσσαλονίκης, 2002, σσ. 329-330.

     Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πάντα λειτουργοῦσε μέ Συνόδους. Τό ὀρθόδοξο πνεῦμα εἶναι νά λειτουργῆ ἡ Σύνοδος στήν Ἐκκλησία καί ἡ Γεροντική Σύναξη στά Μοναστήρια. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος καί ἡ Σύνοδος νά ἀποφασίζουν μαζί. Ὁ ἡγούμενος ἤ ἡ ἡγουμένη καί τό ἡγουμενοσυμβούλιο νά ἀποφασίζουν μαζί. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος εἶναι πρῶτος μεταξύ ἴσων. Καί ὁ πατριάρχης δέν εἶναι πάπας· ἔχει τόν ἴδιο βαθμό μέ τούς ὑπόλοιπους ἱεράρχες. Ἐνῶ ὁ πάπας ἔχει ἄλλο βαθμό —κάθεται ψηλά καί τοῦ φιλοῦν τό πόδι!— ὁ πατριάρχης κάθεται μαζί μέ τούς ἄλλους ἱεράρχες καί συντονίζει. Καί ἕνας ἡγούμενος ἤ μία ἡγουμένη σέ σχέση μέ τούς προϊσταμένους εἶναι πάλι πρῶτοι μεταξύ ἴσων.

Δέν μπορεῖ ὁ ἀρχιεπίσκοπος ἤ ἕνας ἡγούμενος νά κάνη ὅ,τι θέλει. Φωτίζει ὁ Θεός τόν ἕναν ἱεράρχη ἤ προϊστάμενο γιά τό ἕνα θέμα, τόν ἄλλον γιά τό ἄλλο. Βλέπεις, καί οἱ τέσσερις Εὐαγγελιστές συμπληρώνουν ὁ ἕνας τόν ἄλλον. Ἔτσι καί ἐδῶ λέει τήν γνώμη του ὁ καθένας, καί ὅταν ὑπάρχη ἀντίθετη γνώμη, καταχωρίζεται στά πρακτικά. Γιατί, ὅταν πρόκειται γιά μιά ἀπόφαση ἀντίθετη μέ τίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου καί ἕνας δέν συμφωνῆ, ἄν δέν ζητήση νά καταχωριστῆ ἡ γνώμη του, θά φαίνεται ὅτι συμφωνεῖ. Ἄν δέν συμφωνῆ καί ὑπογράψη, χωρίς νά καταχωριστῆ ἡ γνώμη του, κάνει κακό καί φέρει εὐθύνη· εἶναι ἔνοχος. Ἐνῶ, ἄν πῆ τήν γνώμη του, καί ἡ πλειοψηφία νά εἶναι ἀντίθετη, αὐτός εἶναι ἐντάξει ἀπέναντι στόν Θεό. Ἄν στήν Ἐκκλησία δέν λειτουργῆ σωστά ἡ Σύνοδος ἤ στά Μοναστήρια ἡ Σύναξη, τότε, ἐνῶ μιλοῦμε γιά ὀρθόδοξο πνεῦμα, ἔχουμε παπικό. Τό ὀρθόδοξο πνεῦμα εἶναι νά λέη καί νά καταχωρίζη ὁ καθένας τήν γνώμη του, ὄχι νά μή μιλάη, γιατί φοβᾶται, ἤ νά κολακεύη, γιά νά τά ἔχη καλά μέ τόν ἀρχιεπίσκοπο ἤ μέ τόν ἡγούμενο.

Βαβέλ η Εκκλησία, τρίβει τα χέρια της η κυβέρνηση. -Ούτε πολιτικός-προεκλογικός αγώνας έχει τέτοια κινητικότητα!

Για τα ριάλια λύσσαξε το ράσο, για το κάψιμο της σημαίας τίποτα;

 – Βαβέλ η Εκκλησία, τρίβει τα χέρια της η κυβέρνηση.

   Έχει ανοίξει για τα καλά το “κουτί της Πανδώρας” στα εκκλησιαστικά δρώμενα της χώρας και η διοικούσα Εκκλησία μοιάζει όσο ποτέ με Βαβέλ, χωρίς κοινή περπατησιά, και με την απειλή ο … Πύργος της να καταρρέυσει ικανοποιώντας τις βαθύτερες επιθυμίες των πολέμιών της.

Μια με την κόντρα με την Εκκλησία, μια με τους μπαχαλάκηδες η κυβέρνηση πάντως έχει καταφέρει άψογα να εκτρέψει την δημόσια συζήτηση από τα σοβαρά και με την μέθοδο του αποπροσανατολισμού και του “διαίρει και βασίλευε” να πορεύεται όπως επιθυμεί.

Για ακόμη μια φορά οι Ιεράρχες απέδειξαν πως δεν γνωρίζουν τι θα πει ομόνοια και συνεννόηση. Πολλοί έχουν τοποθετηθεί επί των εξελίξεων και καθείς για τον δικό του λόγο διατρανώνει τις θέσεις του ως “Ευαγγέλιο”, με

ΠΟΙΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ

     Χωρὶς ντροπὴ ὁ π. Παῦλος (τοῦ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ τῆς Μητρ. Πειραιῶς) παραδέχεται ὅτι ἡ σύνοδος τῆς Κρήτης εἶχε σκοπὸ νὰ ἐπικυρώσει, ἀντὶ νὰ καταδικάσει τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Καὶ παρότι αὐτὰ πραγματοποιήθηκαν, ἀκόμα κοινωνεῖ αὐτὸς καὶ οἱ τῆς Μητρ. Πειραιῶς μὲ τοὺς Οἰκουμενιστὲς ποὺ ἐπεκύρωσαν τὴν αἵρεση καὶ τὴν ἐπιβάλλουν!

    Χωρὶς ἴχνος ντροπῆς καὶ μὲ ἀπύθμενη ὑποκρισία, λέει ὅτι  εἶναι «καιρὸς νὰ γυρίσουμε πίσω στοὺς ἁγίους Πατέρες μας καὶ νὰ βαδίσουμε πάνω στὰ χνάρια τους», ἀλλὰ καὶ παραμένει σὲ κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ λοιδωρεῖ ὅσους ἔχουν ἀποτειχισθεῖ.

    Χρησιμοποιεῖ τὸν ἀπ. Παῦλο ποὺ λέγει «ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω»· τὸν Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη ποὺ λέγει οὔτε «χαίρειν» νὰ μὴ λέτε στὸν αἱρετικό, καὶ ὁ Μητροπολίτης του στέλνει πορτραῖτα στὸν ἀρχι-Οἰκουμενιστὴ Βαρθολομαῖο καὶ κοινωνεῖ μαζί του; Σὲ ποιόν Θεὸ πιστεύετε, πάτερ;

  Πρωτοφανῆ πράγματα, ποὺ μόνο ὁ δίγλωσσος μητροπολίτης Πειραιῶς μπορεῖ νὰ τὰ ἐμπνέει στοὺς ὑποτακτικούς του καὶ νὰ τοὺς κατευθύνει ἔτσι!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 19η Νοεμβρίου 2018

ΠΟΙΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΥΡΟΪΑΚΩΒΙΤΗ «ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ»

     

Οι πικροί καρποί της «Συνόδου» του Κολυμπαρίου της Κρήτης, (Ιούνιος 2016), είναι παρόντες και ταλαιπωρούν το εκκλησιαστικό σώμα. Πολλά έχουν γραφεί γύρω από την «Σύνοδο» αυτή. Έχει κυκλοφορήσει στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο ένα πλήθος σχετικών δημοσιεύσεων, έχουν τυπωθεί και εκδοθεί τόμοι ολόκληροι βιβλίων και έχουν διοργανωθεί συνέδρια και ημερίδες γύρω από την θεματολογία της, τον τρόπο διοργανώσεως και λειτουργίας της, τις αποφάσεις της, τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις της και τη σχέση της με τις άγιες και Οικουμενικές Συνόδους της Εκκλησίας μας. Σ’ όλες αυτές τις δημοσιεύσεις και συνέδρια, διακεκριμένοι θεολόγοι, αρχιερείς, επιφανείς εκκλησιαστικοί παράγοντες, ακαδημαϊκοί διδάσκαλοι και πνευματικοί άνδρες, επεσήμαναν και απέδειξαν με αδιάσειστα επιχειρήματα ότι για πολλούς λόγους η «Σύνοδος» αυτή απέτυχε, αφού δεν οριοθέτησε την πίστη, καταγινώσκουσα την κακοδοξία και την αίρεση. Ότι υπήρξε ένα κατ’ εξοχήν θλιβερό γεγονός, το οποίο συντάραξε κυριολεκτικά όλο τον Ορθόδοξο κόσμο, διότι αντί να περιφρουρήσει την ενότητα της Εκκλησίας, αντιθέτως προκάλεσε διαιρέσεις.

Η εις βάθος μελέτη των οκτώ κειμένων που παρήγαγε η εν λόγω «Σύνοδος» συγκλίνει στο συμπέρασμα, ότι ο κύριος στόχος της, θα λέγαμε η καρδιά της «Συνόδου», ήταν να επικυρώσει, αντί να καταδικάσει, συνοδικά την φοβερότερη αίρεση που εμφανίστηκε μέχρι σήμερα στην ιστορία της Εκκλησίας μας, την παναίρεση του Οικουμενισμού. Και πιο συγκεκριμένα να αποδώσει εκκλησιαστική υπόσταση στις ετερόδοξες χριστιανικές κοινότητες με την απαράδεκτη και συγκεκαλυμμένη διπλωματική διγλωσσία, που χαρακτηρίζει τα συνοδικά κείμενα. Τα όποια φλέγοντα θέματα, τα οποία υποτίθεται ότι κλήθηκε να επιλύσει, χάνουν την αξία και τη σημασία τους, διότι όταν νοθεύεται και παραχαράσσεται το δόγμα, καταρρέουν και καταστρέφονται τα πάντα και ολόκληρη η εκκλησιαστική ζωή εκπίπτει στην αίρεση.

Άλλοι επί μέρους στόχοι της ήταν να επικυρώσει συνοδικά τους μέχρι σήμερα γενομένους διαλόγους με τους ετεροδόξους αιρετικούς και να νομιμοποιήσει τα απαράδεκτα από Ορθοδόξου θεολογικής απόψεως κείμενα κοινής αποδοχής με τους ετεροδόξους και ιδίως τα κείμενα του Μπαλαμάντ, της Ραβέννας, του Πόρτο Αλέγκρε και του Πουσάν. Επίσης να δώσει Ορθόδοξη εκκλησιαστική επικάλυψη στις συμπροσευχές και στα «τολμηρά» οικουμενιστικά ανοίγματα προς τους ετεροδόξους και αλλοθρήσκους.

ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ

ΓΙΑΤΙ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΣΙΠΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΙΕΡΩΝΥΜΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΘΕΣΜΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΣΧΕΣΕΩΝ ;

Του Κυριάκου Κυριαζόπουλου, καθηγητή (επ.) του Εκκλησιαστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ. – δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω - θεολόγου

          Το σύστημα των σχέσεων Κράτους – Εκκλησίας στην Ελλάδα είναι εκείνο της κρατικής εκκλησίας (ή της θεσμικής ενότητας). Στη Χώρα μας συνηθίζουν να το αποκαλούν εκείνο της νόμω κρατούσας πολιτείας, ενώ άλλοι το συγχέουν εσφαλμένα με εκείνο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Το σύστημα αυτό είναι προτεσταντικής προέλευσης. Το εισήγαγαν ο ρωμαιοκαθολικός βασιλιάς Όθωνας και οι προτεστάντες αντιβασιλείς του, με βίαιη μεταφύτευσή του από τα τότε προτεσταντικά κράτη της Γερμανίας και τα προτεσταντικά καντόνια της Ελβετίας.

      Εσφαλμένα ερμηνεύουν συνταγματολόγοι και νομικοί άλλων ειδικεύσεων τον όρο «επικρατούσα θρησκεία» του άρθρου 3 του Συντάγματος ως στερούμενο νομικής σημασίας, επειδή δήθεν έχει στατιστική σημασία. Εφόσον είναι συνταγματικός όρος είναι νομικός όρος και χρήζει ερμηνείας. Η ορθότερη ερμηνεία του είναι  «κρατική εκκλησία», αν ληφθεί υπόψη 1) ότι το άρθρο 72 παρ. 1 του Συντάγματος ορίζει ότι τα νομοσχέδια του άρθρου 3 ψηφίζονται από την Ολομέλεια της Βουλής, και κατά συνέπεια ο προβλεπόμενος από ίδιο άρθρο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της Ελλάδος, και 2) ότι, όταν οι καταστατικοί χάρτες εκκλησιών ψηφίζονται από τα κοινοβούλια των αντίστοιχων χωρών, τότε οι εκκλησίες εκείνες είναι κρατικές, σύμφωνα με τη συγκριτική επισκόπηση των σχετικών συνταγματικών διατάξεων  των ευρωπαϊκών κρατών με το σύστημα τη κρατικής εκκλησίας. Προκειμένου να αποκτήσει το, κατά τα κατωτέρω αναφερόμενα, πλήρες δικαίωμά της στην αυτονομία η κρατική Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ελλάδα, θα μπορούσε να γίνει μετασχηματισμός των θεσμικών σχέσεών της με το Κράτος χωρίς αναθεώρηση του άρθρου 3 του Συντάγματος, αλλά με μεταβολή της

Δεν είναι εδώ η πατρίδα μας. Εδώ είμαστε περαστικοί!

     Όχι αυτόν που μας προσφέρει ο Κύριος, την αγάπη, την ειρήνη, τη χαρά, την υγεία, τη μακροθυμία, τη χρηστότητα, την αγαθοσύνη, την πραότητα, την πίστη, την εγκράτεια, τα χαρίσματα του Θεού
δηλαδή, τον νόμο του Θεού. Αλλά μας σερβίρει κάποιον άλλο νόμο.
     Ο άλλος νόμος αυτός είναι: όχι αγάπη αλλά μίσος, όχι ειλικρίνεια αλλά ψευτιά, όχι αλήθεια αλλά συκοφαντία, κακία, αδικία, πλεονεξία, φιλαργυρία και φόνοι!
     Ποιός θα το πίστευε, μέσα στην Ελλάδα να περάσουν είκοσι

"Ο Αρχιεπίσκοπος που πέταξε στα πόδια του άθεου Τσίπρα τον κλήρο"!

Άποψη:  Ο Αρχιεπίσκοπος  ή  ο κλήρος;

Σχόλιο: «Πάντες  <ὅσοι>  ἐξέκλιναν» εἰς τὴν οἰκουμενιστικὴ αἵρεση «ἅμα ἠχρειώθησαν»!

Άποψη: Ο Αρχιεπίσκοπος ή ο κλήρος;

Του Σωτήρη Τζούμα

      Το ερώτημα είναι ένα και απασχολεί κλήρο και λαό: για ποιο λόγο ο Αρχιεπίσκοπος δείχνει τόση «αδυναμία» στον πρωθυπουργό και ο πρωθυπουργός στον Αρχιεπίσκοπο;

Το ερώτημα αυτό συζητείται από κλήρο και λαό. Από Αρχιερείς και από ιερείς. Από δημοσιογράφους και από πολιτικούς. Από τον απλό κόσμο. Όλοι απορούν και εξίστανται: Για ποιο λόγο ο Αρχιεπίσκοπος δείχνει τόση «αδυναμία» στον πρωθυπουργό; Και για ποιο λόγο ο Τσίπρας δείχνει τόση αδυναμία στον Αρχιεπίσκοπο; Στον «παππού», όπως τον αποκαλούν χαριτολογώντας οι πολύ δικοί του άνθρωποι;
Το θέμα έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις. Σε επίπεδα της «παρεξήγησης».
Όλοι αναρωτιούνται πόθεν εκπορεύεται αυτή η σχέση, μέχρι πού φτάνει και πού σταματά.
Και εμείς παρακολουθούμε άφωνοι και ενεοί να εκτυλίσσεται το ιδιότυπο αυτό «ειδύλλιο» ενώπιον των οφθαλμών μας και δεν το πιστεύουμε.
Δεν πρόλαβε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να εκφράσει τη γνώμη του για τους λάθος χειρισμούς του θέματος από πλευράς Αρχιεπισκόπου και βγήκε το Μαξίμου και το στηλίτευσε και υποστήριξε τον Ιερώνυμο με μία πρωτοφανή δήλωση που όμοιά της δεν έχει βγει ποτέ στο παρελθόν για να στηρίξει κανέναν άνθρωπο της κυβέρνησης, ακόμα και την κυρία Περιστέρα- Μπέτυ Μπαζιάνα, σύντροφο του κ. Τσίπρα, όταν όλοι έβαλαν εναντίον της.

"Συ δέ, άνθρωπε ισόψυχε..."!

Ψαλμός 54, στ. 13

Εἰ ἐχθρὸς ὠνείδισέ με, ὑπήνεγκα ἄν, καὶ εἰ ὁ μισῶν ἐπ᾿ ἐμὲ ἐμεγαλορρημόνησεν, ἐκρύβην ἂν ἀπ᾿ αὐτοῦ. σὺ δέ, ἄνθρωπε ἰσόψυχε, ἡγεμών μου καὶ γνωστέ μου, ὃς ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἐγλύκανάς μοι ἐδέσματα, ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ ἐπορεύθην ἐν ὁμονοίᾳ. ἐγὼ πρὸς τὸν Θεὸν ἐκέκραξα, καὶ ὁ Κύριος εἰσήκουσέ μου. ἑσπέρας καὶ πρωΐ καὶ μεσημβρίας διηγήσομαι καὶ ἀπαγγελῶ, καὶ εἰσακούσεται τῆς φωνῆς μου. λυτρώσεται ἐν εἰρήνῃ τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τῶν ἐγγιζόντων μοι, ὅτι ἐν πολλοῖς ἦσαν σὺν ἐμοί. ἐπίρριψον ἐπὶ Κύριον τὴν μέριμνάν σου, καὶ αὐτός σε διαθρέψει· οὐ δώσει εἰς τὸν αἰῶνα σάλον τῷ δικαίῳ.

Μετάφραση:

Η στενοχώρια μου είναι πολύ μεγάλη, διότι εάν επί τέλους ένας από τους εχθρούς μου με περιφρονούσε και με ύβριζε, θα υπέφερα με υπομονήν την ταπείνωση αυτή. Και αν άνθρωπος, που με μισεί, εξανίστατο με θρασύτητα εναντίον μου και εκομπορρημονούσε, εγώ θα εκρυπτόμην από αυτόν. Σύ όμως, άνθρωπε, που σε είχα σαν τον εαυτόν μου, σαν άρχοντά μου και σύμβουλό μου, φίλε μου και γνωστέ μου, συ ο οποίος συνέτρωγες μαζί μου και με την παρουσία σου εγλύκαινες τα φαγητά μου, συ με τον οποίον ανέβαινα στον οίκον του Θεού με τόσην αγάπη και ομόνοια, έπραξες αυτό; Εγώ όμως προς τον Θεό με πίστη πολύ απευθύνθηκα και ο Κύριος άκουσε την προσευχή μου. Το βράδυ και το πρωΐ και το μεσημέρι, και όλη την ημέραν, εγώ θα διηγούμαι προς τον Κύριον τις συμφορές μου. Και ο Κύριος θα εισακούσει την παράκλησή μου. Πιστεύω δε ακράδαντα ότι ο Θεός θα απαλλάξει την ζωήν μου από τους ανθρώπους που με πλησιάζουν με εχθρικές διαθέσεις, όσον πολλοί και αν είναι, και θα μου χαρίσει ειρήνη και ασφάλεια. Ρίψε, ψυχή μου, την φροντίδα σου και την μέριμνά σου για την σωτηρία και την ασφάλειά σου στον Κύριο και αυτός θα σε διαθρέψει και θα συντηρήσει την ζωήν σου. Δεν θα επιτρέψει να επιπέσει στον δίκαιο συνεχής ταραχή σαν τα κύματα της τρικυμισμένης θαλάσσης.