ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ [Ο Απόστολος: Εφεσ. 4,1-7]
Μέρος δεύτερο
«Ἐπὶ φίλον ἐὰν σπάσῃς ῥομφαίαν…»!
Υπομνηματισμός
του Ιερού Χρυσοστόμου
στα εδάφια 1-3 του κεφ. 4 της «Πρός Εφεσίους» επιστολής του αποστόλου
Παύλου
Πώς όμως διατηρείται αυτή η
ενότητα του Πνεύματος; «Ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης (:χρησιμοποιώντας ως σύνδεσμο την ειρήνη, η
οποία θα σας δένει όλους μαζί σε ένα)» [Εφ. 4,3]. Δεν είναι δυνατό να ζει αυτή
μέσα σε έχθρα και διχόνοια· διότι «ὅπου γὰρ ἐν ὑμῖν ζῆλος καὶ ἔρις καὶ
διχοστασίαι, οὐχὶ σαρκικοί ἐστε καὶ κατὰ ἄνθρωπον περιπατεῖτε; (:εφόσον μεταξύ σας
υπάρχει φθόνος και φιλονικία και διαιρέσεις, δεν είστε άνθρωποι κυριευμένοι από
σαρκικά ελατήρια και πάθη και δεν συμπεριφέρεστε με διαγωγή κοινού ανθρώπου και
μη αναγεννημένου;)» [Α΄Κορ. 3,3]· διότι όπως ακριβώς το πυρ, όταν μεν βρει ξερά
φύλλα, σε μία φωτιά μετατρέπει τα πάντα, ενώ όταν είναι υγρά, ούτε ενεργεί
επάνω τους, ούτε τα ανάπτει, έτσι και εδώ· τίποτε από όσα ψυχραίνουν την αγάπη
δεν μπορεί να την κάνει να συνενώνει, ενώ αυτό μπορεί να το κάνει, ως επί το
πλείστον, το καθένα από όσα τη θερμαίνουν. Από αυτό λοιπόν γεννάται και η
θερμότητα της αγάπης· από τον σύνδεσμο της ειρήνης θέλει να δέσει μαζί όλους
εμάς. «Όπως ακριβώς, δηλαδή», λέγει, «εάν θέλεις να προσδέσεις τον εαυτό σου σε
κάποιο άλλο, δε θα μπορέσεις να το κάνεις αυτό με άλλον τρόπο, παρά με το να
προσδέσεις και εκείνον στον εαυτό σου· εάν βέβαια θέλεις να κάνεις διπλό τον
δεσμό, πρέπει και εκείνος να προσδεθεί σε εσένα»· έτσι και εδώ θέλει να
συνδεθούν μεταξύ τους, όχι απλώς να ειρηνεύουν, ούτε απλώς να αγαπούν, αλλά να
είναι όλοι ένα, μία ψυχή.