Λειτουργικά κείμενα και Αποτείχιση, π. Ευθυμίου Τρικαμηνά, Μέρος Α΄.

Η  ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ  ΚΑΙ  ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ  ΖΩΗ

ΚΑΙ  ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ  ΤΗΣ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ,  ΑΠΑΙΤΕΙ  ΚΑΙ  ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ

ΤΗΝ  ΑΜΕΣΟ  ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΙ

ΑΠΟ  ΤΟΝ  ΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ  ΕΧΟΝΤΑ

ΑΙΡΕΤΙΚΟ  ΦΡΟΝΗΜΑ

Μέρος Α΄.

Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ

Στήν μικρή αὐτή μελέτη καί ἐργασία θά προσπαθήσωμε νά καταδείξωμε τήν ταύτισι τῆς λειτουργικῆς καί λατρευτικῆς Παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας μέ ὅλη τήν, περί Ἀποτειχίσεως καί διακοπῆς τῆς μνημονεύσεως ἀπό κάθε αἱρετικό καί εἰδικά ἀπό τόν αἱρετικό Ἐπίσκοπο, Ὀρθόδοξο Παράδοσι.

Θά παρουσιάσωμε τά λειτουργικά κείμενα, τά ὁποῖα ὄχι ἁπλῶς ἀπαιτοῦν, ἀλλά καί προϋποθέτουν αὐτή τήν ἐκκλησιαστική ἀπομάκρυνσι ἀπό κάθε αἱρετικό, προκειμένου νά συμμετέχωμε καθαρῶς καί Ὀρθοδόξως στήν Λειτουργική καί λατρευτική ζωή της καί προκειμένου νά μήν ψευδώμεθα καί ἀσεβοῦμε στήν ἱερώτερη ὥρα καί στήν ἐπισημώτερη παρουσία μας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.

Εἶναι γεγονός ὅτι η λειτουργική καί λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ σύναψις ἐπί τό αὐτό, οὐρανοῦ καί γῆς καί ἡ καθαρώτερη διαχρονική ἐμπειρία της στόν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τρόπο παρουσίας μας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἐδῶ ὅ,τι κάνομε εἶναι ἐμπειρικῶς καταγεγραμμένα ἀπό τούς Ἁγίους καί δέν δύναται ἕκαστος νά αὐτοσχεδιάζη ἤ νά ἰδιορρυθμῆ καί εἰδικά στά θέματα τῆς πίστεως. Δέν δύναται ἐπίσης ὁ οἱοσδήποτε αὐτά τά ὁποῖα λέγει καί ὁμολογεῖ μέ τά λόγια νά μήν τά ἀποδεικνύει συγχρόνως καί μέ τά ἔργα, διότι προφανῶς ψεύδεται στήν ἱερώτερη στιγμή καί στόν ἱερώτερο χῶρο ἀπέναντι στό Θεό.

Οἱ λειτουργικές ἀλλαγές οἱ ὁποῖες διά μέσου τῶν αἰώνων ἔγιναν (π.χ. προσθήκη ἑορτῶν καί ὕμνων, ἀκολουθιῶν, ἀμφίων κλπ.) δέν θίγουν τήν δογματική περί πίστεως ἐμπειρία της, ἀλλά συμπορεύονται ἄριστα μέ αὐτήν, καί ὁπωσδήποτε ἔχουν παγιωθεῖ διά μέσου τῶν αἰώνων ἀπό τούς Ἁγίους, οἱ ὁποῖοι εἴτε τίς εἰσήγαγαν, εἴτε τίς ἐβίωσαν,ἐπεδοκίμασαν καὶ καθιέρωσαν. Οἱαδήποτε ἀλλαγή, ἡ ὁποία δέν ἐκφράζει τήν περί πίστεως Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι αἱρετική καί διά τοῦτο καταδικασμένη. Τέτοιες λειτουργικές καί λατρευτικές ἀλλαγές προσπάθησαν νά ἐπιβληθοῦν ἀπό αἱρετικούς, ὅπως π.χ. ἡ προσθήκη στόν Τρισάγιο ὕμνο τῶν λέξεων «ὁ σταυρωθείς δι’ ἡμᾶς», oἱ ὕμνοι τούς ὁποίους συνέθεσαν οἱ εἰκονομάχοι ἐναντίον τῶν ἁγίων εἰκόνων καί, πρόσφατα, ἡ λειτουργική παραποίησις τῶν Οἰκουμενιστῶν, ἡ ὁποία ἀπαιτεῖ ἤ (ἄν θέλετε) ἐπιτρέπει τήν λειτουργική συνύπαρξι ἐν ὥρᾳ λατρείας Ὀρθοδόξων καί αἱρετικῶν ἤ Ὀρθοδόξων καί Οἰκουμενιστῶν.

Αἱρετικές ἐπίσης προσθῆκες, πλήν τῶν ἀνωτέρω, εἶναι οἱ πρόσφατες αἰτήσεις τῶν Οἰκουμενιστῶν ὑπέρ τοῦ Πάπα, οἱ ὕμνοι οἱ ὁποῖοι ἐπινοήθηκαν καί καταγράφηκαν διά τούς αἱρετικούς Πάπα καί Πατριάρχη κατά τήν θρονική ἑορτή στό Φανάρι, ἡ ἀκολουθία διά τήν οἰκολογία, τή φύσι καί τό περιβάλλον τῆς 1^ης Σεπτεμβρίου που συνεγράφη ἀπό τούς Οἰκουμενιστές, ἡ προσθήκη στό ἁγιολόγιο καί συναξάρι τοῦ αἱρετικοῦ καί μασόνου ἐθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης καθώς καί ἡ συνταχθεῖσα σχετική ἀκολουθία πρός τιμήν του κλπ. Ὅλα αὐτά καί ὁ,τιδήποτε ἄλλο αἱρετικό ἐπινοήθηκε ἤ θά ἐπινοηθῆ εἰς τό μέλλον εἶναι καταδικασμένα Συνοδικῶς, διαχρονικῶς καί Πανορθοδόξως, ἐφ’ ὅσον θίγουν τήν Ὀρθόδοξο Παράδοσι καί Πίστι, μέρος τῆς ὁποίας εἶναι ἡ λειτουργική καί λατρευτική ζωή καί ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ διαχρονική καταδίκη ἐκφράζεται κατά ἀπόλυτο, θά λέγαμε, τρόπο στό Συνοδικό τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὡς ἑξῆς: «Ἅπαντα τά παρά τήν Ἐκκλησιαστικήν παράδοσιν, καί τήν διδασκαλίαν, καί ὑποτύπωσιν τῶν ἁγίων καί ἀοιδίμων Πατέρων καινοτομηθέντα, ἤ μετά τοῦτο πραχθησόμενα, Ἀνάθεμα». Τό φοβερό εἰς τήν περίπτωσι αὐτή εἶναι ὅτι οἱ Πατέρες δέν κατεδίκασαν μόνο Συνοδικῶς τά αἱρετικά κείμενα, τά ὁποῖα δολίως εἰσῆλθον εἰς τήν λειτουργική καί λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τούς κατασκευάσαντας αὐτά: «Εἴ τις πᾶσαν παράδοσιν ἐκκλησιαστικὴν ἔγγραφον ἢ ἄγραφον ἀθετεῖ, ἀνάθεμα ἔστω» (Ἀπό τά Πρακτικά τῆς 7ης καὶ 8ης συνεδρίας τῆς Ζ΄ Οἰκουμ. Συνόδου).

Ἀπό ὅλα αὐτά καταδεικνύνεται ὅτι ἔχουμε δικαίωμα νά προσθέσωμε ὕμνους στήν λειτουργική καί λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας, πλήν ὅμως πρέπει πάντα νά ἀκολουθῆται ἡ Ὀρθόδοξος Παράδοσις καί ὡς πρός τό νόημα τῶν ὕμνων καί ὡς πρός τόν σκοπό.

Χαρακτηριστικά, (ἐπίσης) παραδείγματα προσθηκῶν κατά πάντα ὀρθοδόξων εἶναι ἡ προσθήκη στήν Θ. Λειτουργία τοῦ Χερουβικοῦ ὕμνου, ἡ προσθήκη τοῦ «Ἄξιον ἐστίν ὡς ἀληθῶς ...», στήν ἐνάτη ὠδή τῆς Θεοτόκου «τήν τιμιωτέρα τῶν Χερουβίμ», ἡ προσθήκη τῆς λαβίδος διά τήν ταυτόχρονο μετάδοσι στούς πιστούς τοῦ σώματος καί αἵματος τοῦ Χριστοῦ κατά τή Θεία Μετάληψι κλπ.

   Στό κύριο μέρος τῆς μελέτης αὐτῆς περιλαμβάνονται οἱ ἑξῆς ἑνότητες:

1) Λειτουργικές αἰτήσεις καί εὐχές, οἱ ὁποῖες ἀπαιτοῦν, ἐπιβάλλου ἤ ὑπαινίσσονται τήν ἄμεσο ἀποτείχισι ἀπό κάθε αἱρετικό καί οἱ ὁποῖες καθημερινῶς ἀναγιγνώσκονται, διαβάζονται, ἐκφωνοῦνται στήν λατρευτική σύναξι τῶν πιστῶν.

2) Εὐχές καί ὕμνοι οἱ ὁποῖοι περιοδικῶς σέ διάφορες ἑορτές καί περιστάσεις λέγονται στήν λατρευτική σύναξι τῶν πιστῶν, ἀφορῶσες τήν ἀποτείχισι ἀπό τούς αἱρετικούς.

3) Ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων, ἡ ὁποία ἀφορᾶ τήν λειτουργική καί λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί ἀποδεικνύει τήν ἀποτείχισι ἀπό τούς αἱρετικούς, προκειμένου νά εἶναι εὐάρεστη (καί εὐπρόσδεκτη) ἡ λατρεία μας πρός τόν Θεό.

4) Ἡ σύγχρονη λειτουργική κατάστασις – Συμπεράσματα.

1) Λειτουργικές αἰτήσεις καί εὐχές, οἱ ὁποῖες ἀπαιτοῦν, ἐπιβάλλουν ἤ ὑπαινίσσονται τήν ἄμεσο ἀποτείχισι ἀπό κάθε αἱρετικό, καί οἱ ὁποῖες καθημερινῶς λέγονται στήν λατρευτική σύναξι τῶν πιστῶν.

Γιά νά κατανοήσωμε τήν λατρευτική πρᾶξι καί Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας πρέπει ἐξ ἀρχῆς νά τονίσωμε ὅτι ἡ λατρευτική ζωή καί Παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας, ὡς γνήσιο τμῆμα τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, εἶναι ἀπολύτως προσαρμοσμένη μέ ὅλη τήν διδασκαλία τῆς Ἁγ. Γραφῆς, τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων. Θά ἠδυνάμεθα μάλιστα νά εἴπωμε ὅτι ἡ λατρευτική ζωή ἀποτελεῖ τήν πρακτική ἔκφρασι αὐτῆς τῆς διδασκαλίας καί μάλιστα τήν ἐκφράζει μέ τόν ἀκριβέστερο, καθαρώτερο καί ἀπόλυτο τρόπο, μέσα στήν καθημερινή λατρευτική σύναξι τῶν πιστῶν. Αὐτό ἀποδεικνύει ὅτι ὅλα μέσα στήν Ἐκκλησία, καί τά τελούμενα στήν λατρευτική σύναξι, καί τά διδασκόμενα ἀπό τούς ποιμένες καί τούς πνευματικούς πατέρες, καί τά πραττόμενα ἀπό ὅλους τούς πιστούς, εἶναι ὁμοιόμορφα καί ἀπολύτως σύμφωνα, δέν ἔχουν καμμία παραφωνία ἤ ἐναντίωσι, ἔχουν τίς ρίζες των στήν Ἀποστολική διδασκαλία καί Παράδοσι, ἡ βάσι τῆς ὁποίας εἶναι ἡ Ἁγ. Γραφή.

Ὡς ἐκ τούτου εὔκολα δύναται κάποιος νά κατανοήση πώς ὁ,τιδήποτε δέν συμφωνεῖ μέ αὐτό τό τρίπτυχο (Ἁγ. Γραφή, Ἱερούς Κανόνες διδασκαλία τῶν Ἁγίων καί λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας) εἶναι νόθο καί παρείσακτο καί ἐτέθη ἐντός τῆς Ἐκκλησίας ἀπό αἱρετικούς πρός ἀποπλάνησι τῶν πιστῶν. Ὅ,τι ἐπίσης πράττωμε ὡς ἄτομα καί μέλη τῆς Ἐκκλησίας, τό ὁποῖο δέν συμφωνεῖ μέ αὐτό τό τρίπτυχο εἶναι ἁμαρτωλό μέν, ὅταν ἀφορᾶ προσωπικά πάθη καί ἀδυναμίες τῆς καθημερινότητος, αἱρετικό δέ, ὅταν ἔχει γενικές ἐκκλησιαστικές διαστάσεις, π.χ. δημοσίας καί ἐκκλησιαστικῆς ἀκυρώσεως ἐντολῶν τῆς Ἁγ. Γραφῆς, τῶν Ἱερῶν Κανόνων κλπ.

Ὅλα τά ἀνωτέρω ἀνεφέρθησαν διά νά κατανοήσωμε καί νά ἑρμηνεύσωμε Ὀρθοδόξως τά λεγόμενα καί πραττόμενα στήν καθημερινή λατρευτική σύναξι καί νά μήν ἐννοήσωμε λανθασμένως ὅτι αὐτά δέν μᾶς ἀφοροῦν ἤ δυνάμεθα νά τά ἑρμηνεύσωμε ὅπως θέλομε καί ἕκαστος κατά τό δοκοῦν, ἤ τό χειρότερο ὅτι ἐγράφησαν σέ ἄλλες ἐποχές ἀπό κάποιους φανατικούς καί ἀκραίους, ἐνῶ σήμερα ἐμεῖς ἐπιλέξαμε τήν ὁδό τῆς ἀγάπης καί συνδιαλλαγῆς, εἰς βάρος ὅμως τῆς Ὀρθοδόξου καί ἀληθοῦς πίστεως. Ὅλα αὐτά δηλαδή ἐγράφησαν καί ἐτέθησαν στήν Ἐκκλησία ὡς ἕνα προστατευτικό τεῖχος διά τήν προστασίαν ὅλων τῶν πιστῶν καί διά νά διασφαλίσουν αὐτούς ὡς πρός τό ζωτικώτερο καί ἀδιαπραγμάτευτο σημεῖο, τό ὁποῖο εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος καί ἀληθινή πίστις, ἄνευ τῆς ὁποίας δέν ὑπάρχει οὔτε Ἐκκλησία, οὔτε σωτηρία.

Ἐρχόμενοι ἐν συνεχείᾳ στήν καθημερινή λατρευτική σύναξι ἀναφέρομε, ὅτι μέσα σ’ αὐτήν οὔτε εἰσέρχονται, οὔτε μνημονεύονται, οὔτε προσεύχεται ἡ Ἐκκλησία δι’ αὐτούς πού ἠθελημένα ζοῦν ἀδιάφορα, κοσμικά ἤ τό χειρότερο ἔχουν παρεκκλίνει σέ κάποια αἵρεσι. Ἡ Ἐκκλησία μέσα στήν λατρευτική σύναξι δέν τούς θεωρεῖ ὡς μέλη της καί μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἐφ’ ὅσον ἡ ζωή των ἤ ἡ πίστις των δέν εἶναι σύμφωνη μέ τήν Ἁγ. Γραφή καί τήν διδασκαλία της. Ὁσάκις ἡ Ἐκκλησία λατρευτικά τούς ἀναφέρει, πάντοτε τονίζει ὅτι δέν ἀποτελοῦν αὐτοί μέλη της, ἀλλά προσεύχεται διά τῆς μετανοίας καί ἐπιστροφῆς νά ἐνταχθοῦν στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ.

Ἕνα κλασσικό παράδειγμα πρός κατανόησι τοῦ θέματος, εἶναι καί αὐτό ἀπό τήν Θ. Λειτουργία τοῦ Μ. Βασιλείου, στήν ὁποία ὁ Ἱερεύς, μετά τόν καθαγιασμό τῶν Τιμίων δώρων, εὔχεται μεταξύ ἄλλων, ὡς ἑξῆς: «....τούς ἐσκορπισμένους ἐπισυνάγαγε∙ τούς πεπλανημένους ἐπανάγαγε καί σύναψον τῇ ἁγίᾳ σου Καθολικῇ καί Ἀποστολικῇ Ἐκκλησίᾳ». Ὡς ἐσκορπισμένοι θεωροῦνται αὐτοί οἱ ὁποῖοι ζοῦν ἀδιάφορα καί κοσμικά καί ὡς πεπλανημένοι αὐτοί πού ἔχουν κάποιο αἱρετικό φρόνημα.

Τό ἴδιο εὔχεται ἡ λατρευτική σύναξις διά τούς κατηχουμένους μετά τό

Βήμα, βήμα, με την σκυτάλη να αλλάζει χέρια, οι δρομείς -Παπικοί και Ορθόδοξοι- επιταχύνουν τον βηματισμό τους προς την Πανθρησκεία!

   Κοινή προσευχή

μουσουλμάνων–χριστιανών

            για  τον  Ζακ Αμέλ

.

  Σε «προσευχή ειρήνης» και φόρο τιμής για τον ιερέα Ζακ Αμέλ, που σφαγιάστηκε σε εκκλησία στη γαλλική Νορμανδία από «στρατιώτες της ISIS», προσήλθαν χριστιανοί και μουσουλμάνοι τόσο στον καθεδρικό της ίδιας της Ρουέν όσο και σε καθολικές εκκλησίες στην Ιταλία.

   Στον Καθεδρικό της Ρουέν έδωσαν το «παρών» εκατό μουσουλμάνοι, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα για «λειτουργία ειρήνης στη μνήμη του πατέρα Αμέλ», όπως μεταδίδει η Monde.

  «Σήμερα υποδέχομαστε ιδιαίτερα τους μουσουλμάνους φίλους μας, που

Να ποιοί κάνουν το σχίσμα! Εξισώνουν τις αιρετικές αποφάσεις της Κολυμπαρίου Συνόδου, με τις θεόπνευστες αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων! Χωρίζουν δηλ. τον εαυτό τους από την διαχρονική Ορθόδοξη Εκκλησία Συνοδικά! Θα διαμαρτυρηθούν, άραγε, όσοι δεν υπέγραψαν;

Η Αγία Σύνοδος αποτελεί συνέχεια των επτά Οικουμενικών Συνόδων        

Ακολουθεί το μήνυμα της Ιεράς Συνόδου προς άπαν το πλήρωμα της Εκκλησίας της Κύπρου (31 Ιουλίου 2016)

---

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

Ελεηθέντες από τον Θεό να ζήσουμε στις μέρες της σύγκλησης της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας και να συμμετάσχουμε στις εργασίες της, θεωρούμε επιτακτικό ποιμαντικό καθήκον μας να ενημερώσουμε και εσάς, τον πιστό λαό του Θεού, τόσο για τις αποφάσεις που λήφθηκαν, όσο και για τη σημασία τους στη ζωή όλων μας.
Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας αποτελεί συνέχεια των επτά Οικουμενικών Συνόδων, καθώς και άλλων μεγάλων τοπικών Συνόδων που ακολούθησαν, μερικές από τις οποίες έχουν το κύρος των Οικουμενικών.
Τέτοιες είναι η επί Μεγάλου Φωτίου συνελθούσα, η οποία καταδίκασε την αιρετική προσθήκη του «Filioque» στο Σύμβολο

Επιστολή διαμαρτυρίας

Πρὸς τὴν Ἱερὰ μονὴ Μεγίστης Λαύρας,

τὴν Ἱερά Ἐπιστασία τοῦ Ἁγίου Ὄρους,

πρὸς ὅλους τοὺς πολιτικοὺς ὑπευθύνους ἁγιορειτικῶν καὶ θρησκευτικῶν ὑποθέσεων,

Χαίρετε ἐν Κυρίω.

 Πληροφορηθήκαμε μὲ ἀφάνταστη λύπη καὶ ἀπορία πρὶν ἀπό κάποιες ἑβδομάδες τὸν διωγμὸ πού ἀσκήσατε στούς Μοναχούς: Λουκᾶ, Δαμιανό, Ὀνούφριο καί τὸν δόκιμο Μοναχό Δανιήλ καὶ ἄλλους δέκα ἀπό τὴν Μονὴ τῆς μετανοίας τους, διότι προέβησαν στήν ἀνακήρυξη τῆς κακοδοξίας καὶ τὴν διακοπὴ μνημοσύνου τοῦ προβατόσχημου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως καί Οἰκουμενιστῆ κ. Βαρθολομαίου, μετά τήν ληστρικὴ σύνοδο τῆς Κρήτης, στὴν ὁποία ὑπεγράφη ἀνορθοδόξως ἡ καθιέρωση τῶν αἱρέσεων ὡς "Ἐκκλησίες" καὶ ἡ κατοχύρωση τοῦ Π.Σ.Ε. ὡς χριστιανικοῦ θεσμοῦ, κατοχυρώνοντας συνοδικῶς τήν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς Πανθρησκείας. Καὶ τότε στείλαμε ἀναλόγως ἐπιστολὴ διαμαρτυρίας. 

Τώρα πληροφορούμαστε, ὄχι μόνο, ὅτι οἱ διαμαρτυρίες τῶν

Η νοθεία και αποδόμηση της Πίστης ενεργείται και στο Άγιο Όρος.

«Κάθε κληρικό –λέει  ο άγιος Συμεών ο θεολόγος– τοῦ ὁποίου ἡ πίστις, οἱ λόγοι καὶ τὰ ἔργα δὲν συμφωνοῦν μὲ τὶς διδασκαλίες τῶν Ἁγίων πατέρων νὰ μὴν τὸν δεχόμαστε στὴν οἰκία μας. Ἀλλὰ νὰ τὸν ἀποστρεφόμεθα καὶ νὰ τὸν μισοῦμε ὡς δαίμονα, ἔστω κι ἄν ἀνασταίνει νεκροὺς καὶ κάνει ἄλλα μύρια θαύματα».^[1]

Τα μοναστήρια του Αγίου Όρους που κάποτε ήταν κάστρα της Ορθοδοξίας, εξέπεσαν σε αρχαιολογικά εκθετήρια που διώκουν τους Ορθοδόξους Μοναχούς. Συμπαρατάσσονται στους ψευδοποιμένες της πανθρησκείας   και εμπορεύονται την αγιότητα άλλων.

Ορθόδοξοι αδελφοί,

«Ὄχι μόνο οἱ ἁμαρτάνοντες, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἐπαινοῦν τοὺς ἁμαρτάνοντες ὑφίστανται τὴν ἴδια ἢ καὶ χειρότερη τιμωρία» κατά τον ιερό Χρυσόστομο.[2]

Κανείς Ορθόδοξος να μην πατήσει το πόδι του σε Μεγίστη Λαύρα και Χιλανδάρι, αν δεν θέλει να γίνει συνυπεύθυνος με τον θεομίσητο διωγμό των Ορθοδόξων Μοναχών.[3]

Καὶ πώς γίνεται κανείς συνυπεύθυνος; Άς ακούσουμε τον ιερό Πατέρα: «Συγκοινωνεῖ κανεὶς μὲ τὴν ἁμαρτία τοῦ ἄλλου, ἂν γνωρίζει τὴν ἀνομία του καὶ ἡσυχάζει [δηλ. σιωπᾶ] καὶ δὲν τὸν ἐλέγξει».[4]

Καὶ ἂν δὲν μπορῶ νὰ τὸν ἐλέγξω;

«Κι ἂν δὲν μπορεῖς νὰ τὸν διορθώσεις πρέπει ὅμως νὰ μὴν συγκοινωνεῖς στὴν ἁμαρτία του μὲ φιλία καὶ συναναστροφή».[5]

Πανελλήνιος Σύνδεσμος Ορθοδόξων Λαϊκών

Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης

---

[1] Ἁγ. Συμεὼν τοῦ Νέου θεολόγου, Λόγος 6^ος.

[2] Ἰ. Χρυσοστόμου,  Ἐκλογαὶ καὶ Ἀπανθίσματα, Λόγος ΚΔ΄, 40, ἐκδ. Ματθαίου Λαγγῆ.

[3] Β’ Κορ. 6.14.

[4] Ἁγ. Νικοδήμου, Περὶ διορθώσεως τῶν ἀδελφῶν, σ. 87, Ὀρθ. Κυψέλη,1991.

[5] Μ. Βασιλείου, ἐρωτ, θ΄,τοῦ β΄λόγου, Περὶ Βαπτίσματος.

Οβίδα έπεσε σε δωμάτιο της μονής και δεν ...εξεράγει!

Παναγία Σαϊντανάγια:

Οβίδα έπεσε σε δωμάτιο της μονής και κόπηκε στα 2 πριν εκραγεί ...ένα γαλάζιο σύννεφο σκεπάζει τη μονή ως προστασία…

   Ο ελληνόρθοξος επίσκοπος Δαμασκού Luka Κury διηγείται σύμφωνα με μαρτυρία θαύματα και σημεία  της Παναγίας της Saidnaya στη Συρία.

   Μας είπαν λέει ότι μια οβίδα που εκτόξευσαν οι τρομοκράτες κατέληξε σ΄ένα από τα δωμάτια του κτιριακού συγκροτήματος της μονής αλλά πριν να κατορθώσει να εκραγεί κόπηκε στα δυο.

   Σύριοι φαντάροι  που στρατοπευδεύουν στα γύρω υψώματα που περιβάλουν τη μονή αναφέρουν ότι ένα γλαύκο σύννεφο  στέφει από τον ουρανό τη μονή ως μια σκέπη προστασίας…

dimpenews.com 

Πηγή

Αντιεξουσιαστές εισέβαλαν στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης και ...διέκοψαν τη λειτουργία!

                 

Στον Ιερό Ναό του Γρηγορίου Παλαμά, στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης εισέβαλαν νωρίτερα το πρωί και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη λειτουργία, αντιεξουσιαστές διαμαρτυρόμενοι για την εκκένωση των υπό κατάληψη κτιρίων στην πόλη.

Οι αντιεξουσιαστές πέταξαν φέιγ βολάν διαμαρτυρίας κατά των εκκενώσεων.

Ιερείς και πιστοί κατάφεραν να τους βγάλουν έξω από την εκκλησία ενώ τα ΜΑΤ έφτασαν αφού οι καταληψίες βρίσκονταν ήδη στο προαύλιο χώρο του ναού.

        

http://www.thestival.gr/society/item/255073-antieksousiastes-eisebalan-stin-mitropoli-thessalonikis-kai-diekopsan-ti-leitoyrgia

Πηγή: "Κατάνυξις"

Η άκαιρη λύπη (Αγ. Γρηγορίου Παλαμά)

Από την ΚΘ΄ ομιλία του Αγ. Γρηγορίου (P.G. 151, 364-376) στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου της ΣΤ΄ Κυριακής για την «κατά Θεόν λύπη»

    Όσοι αμαρτήσαμε έχουμε ανάγκη πάλι από τη λύπη και τον πόνο της μετάνοιας για τα αμαρτήματα που έχουμε διαπράξει. Πρέπει να μετανοήσουμε και να πέσουμε στα γόνατα, για να ακούσει καθένας μας μυστικά μέσα στην καρ­διά του, όπως ο Παράλυτος του Ευαγγελίου, «έχε θάρρος, τέκνο». Και έτσι, αφού πληροφορηθεί η καρδιά μας ότι έχουμε λάβει τη συγχώρηση, να με­ταστρέψουμε τη λύπη σε χαρά. Διότι αυτή είναι η λύπη, το μέλι το πνευματικό, που θηλάζουμε εμείς από τη στερεά πέτρα, σύμφωνα με το αποστολικό ρητό: «ΕΘήλασαν μελί από πέτρα» (Δευτ. 32, 13) «η δε πέτρα είναι ο Χριστός» (Α΄ Κορ. 10, 4).

    Να μη σας κάνει όμως εντύπωση που απο­κάλεσα τη λύπη «μέλι». Γιατί αυτή είναι η λύπη για την οποία ο απόστολος Παύλος λέει: «Η κατά Θεόν λύπη προκαλεί αμεταμέλητη μετάνοια για τη σωτηρία» (Β' Κορ. 7, 10). Όπως δηλαδή σ’ αυτόν που έχει τραυματισμένη γλώσσα το μέλι θα του φανεί πικρό -αλλά όταν θα θεραπευθεί θα αλλάξει γνώμη,- έτσι και ο φόβος του Θεού προκαλεί λύπη στις ψυχές που είναι δεκτικές του Ευαγγελικού κηρύγματος. Όσο καιρό οι ψυχές αυτές έχουν ανοικτά τα τραύματα των αμαρτιών τους, αισθάνονται λύπη. Όταν όμως ελευθερωθούν απ’ αυτά δια της μετανοίας, νιώθουν εκείνη τη χαρά, την οποία εννοεί ο Κύριος όταν λέει: «η λύπη σας θα μεταβληθεί σε χαρά» (Ιωάν. 16, 20). Ποιά λύπη; Ασφαλώς εκείνη που αισθάνονταν οι Μαθητές στο άκουσμα ότι θα στερούνταν τον Κύριο και Διδά­σκαλό τους. Τη λύπη εκείνη που αισθάνθηκε ο Πέτρος όταν Τον αρνήθηκε. Δηλαδή τη λύπη που αισθάνεται ο κάθε πιστός όταν μετανοεί για τις αμαρτίες, για τις ελλείψεις του στην αρετή, πράγμα που οφείλεται στη ραθυμία του.

Και εμείς λοιπόν, όταν πέφτουμε σε τέτοιου είδους αμαρτίες, να λυπούμαστε και να κατηγορούμε τους εαυτούς μας και όχι κάποιον άλλο. Άλλωστε, ούτε τον Αδάμ, όταν αθέτησε την εντολή του Θεού, τον ωφέλησε η μετάθεση της ευθύνης προς την Εύα, αλλά ούτε και την Εύα τη βοήθησε το ότι επέρριψε την ευθύνη στον αρχέκακο όφι. Κι αυτό, γιατί εμείς έχουμε πλασθεί από τον Θεό ως αυτεξούσιοι· και έχουμε λάβει το ηγεμονικό της ψυχής ως εξουσιαστική δύναμη κατά των παθών. Δεν έχουμε λοιπόν

Ομιλία περί του παραλύτου

Κυριακή ΣΤ΄ Ματθαίου:

Ομιλία περί του παραλύτου τον οποίον κατέβασαν από την στέγη

(Ιωάννης Ξιφιλίνος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως)

     ...Επειδή λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα, ας μάθωμε από τα λόγια του σημερινού Ευαγγελίου πόσο μεγάλο κακόν είναι η αμαρτία, και ότι βλάπτει πάρα πολύ την ψυχή, αλλά είναι και η βασική αιτία των περισσοτέρων σωματικών νοσημάτων.

   Η υπόθεσις έχει ως εξής: «Τω καιρώ εκείνω εμβάς ο Ιησούς εις πλοίον διεπέρασε, και ήλθε εις την ιδίαν πόλιν. Και ιδού προσέφερον αυτώ παραλυτικόν επί κλίνης βεβλημένον... Και ιδών ο Ιησούς την πίστιν αυτών, είπε τω παραλυτικώ».

  Έγινε όντως δεκτή από τον αγαθόν ιατρό και Σωτήρα μας η πίστις εκείνων που έφεραν τον παράλυτο, επειδή είναι γνώστης των καρ­διών. Λέγουν δε ωρισμένοι ότι ο Κύριος είδε την πίστι όχι του παραλυτικού αλλά των μεταφορέων του. Πράγματι, μερικές φορές θεραπεύονται κάποιοι από την πίστι των άλλων, όπως συμβαίνει με το βάπτισμα που δίδεται στα παιδιά· διότι εκεί ενεργεί η πίστις των γονέων που τα προσφέρουν. Όπως επίσης έγινε και με την Χαναναία· επειδή επίστευσεν αυτή, εθεραπεύθη η θυγατέρα της. Και με την πίστι του εκατοντάρχου ανέστη ο δούλος του. Με τον ίδιο τρόπο, λοιπόν, λέγουν ότι εθεραπεύθη και εδώ ο παράλυτος από την πίστι αυτών που τον έφεραν ενώπιον του Χριστού.

   Αλλά όχι, δεν συνέβη το ίδιο. Διότι λέγει: «Ιδών την πίστιν αυτών» όχι μόνον των μεταφορέων, αλλά και του παραλύτου. Διότι δεν σώζεται κάποιος με την πίστιν άλλου, εκτός εάν

Ανισόρροπο νεοταξικό ρεπορτάζ του NBC: Στα παιδιά μας μία μέρα θα εμφυτευθεί τσιπάκι...!

 Ανισόρροπο νεοταξικό ρεπορτάζ του NBC: Στα παιδιά μας μία μέρα θα εμφυτευθεί τσιπάκι...!

Τὸ NBC News συνεχίζει τὴν προσπάθειά του νὰ μᾶς ἐξοικειώσει μὲ τὴν ἰδέα τῆς ἐμφύτευσης microchip σὲ ἀνθρώπους, προβάλλοντας ἕνα ρεπορτὰζ τὸ ὁποῖο ἰσχυρίζεται ὅτι στὰ παιδιὰ θὰ ἐμφυτευθεῖ microchip μία μέρα «μᾶλλον γρήγορα παρὰ ἀργὰ» (‘sooner rather than later’) καὶ ὅτι οἱ Ἀμερικανοὶ (καὶ κατ' ἐπέκταση ὅλοι μας) θὰ τὸ ἀποδεχθοῦν γιατί ἔτσι θὰ εἶναι τὰ παιδιὰ πιὸ «ἀσφαλῆ».

Πάντα πρέπει νὰ ἔχουμε στὸ μυαλὸ μας αὐτὸ που εῖχε πεῖ ὁ Βενιαμὶν Φραγκλίνος: «Ὅσοι θυσιάζουν στοιχειώδεις ἐλευθερίες γιὰ λίγη ἀσφάλεια, δὲν ἀξίζουν οὔτε ἐλευθερία οὔτε ἀσφάλεια.» ('Those who give up essential liberty, to purchase a little temporary safety, deserve neither liberty nor safety.’ Benjamin Franklin.)

Δεῖτε τὸ ἀπαράδεκτο ρεπορτάζ…

ΤΟ ΦΟΒΕΡΩΤΕΡΟ ΒΑΡΟΣ

Κυριακὴ ΣΤ΄ Ματθαίου (Ματθ. 9,1-8)

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΤΟ ΦΟΒΕΡΩΤΕΡΟ ΒΑΡΟΣ

«Εἶπε τῷ παραλυτικῷ· Θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» (Ματθ. 9,2)

Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο. Ἤθελα, ἂν μποροῦσα, τὸ δίδαγμά του νὰ τὸ φυτέψω μέσα σας ὅπως ὁ γεωργὸς φυτεύει τὸ σπόρο στὴ γῆ. Καὶ ἂν αὐτὸ τὸ ἔνιωθε ὁ κόσμος ὅλος, θὰ ἄλλαζε ἡ ὄψι τῆς γῆς.
Μὰ ποιό εἶνε αὐτὸ τὸ δίδαγμα;

* * *

Πρὶν φθάσουμε σ᾿ αὐτό, θὰ σᾶς κάνω ἕνα ἐρώτημα.
Ἀπ᾿ ὅλα τὰ δυστυχήματα ποιό θεωρεῖτε πιὸ μεγάλο; Ἀπ᾿ τὴν ἀπάντησι, ποὺ θὰ δώσετε, θὰ σᾶς ζυγίσω καὶ θὰ καταλάβω ἂν εἶστε Χριστιανοί. Σύμφωνα μὲ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, τὴν ἁγία Γραφή, τὸ φοβερώτερο δυστύχημα εἶνε ἡ ἁμαρτία.
Ἦταν κάποτε ἐποχή, ποὺ οἱ ἄνθρωποι ­φο­βοῦνταν καὶ τὴν πιὸ μικρὴ ἁμαρτία. Οἱ μάνες ἔλεγαν στὰ παιδιά· Μὴν τὸ κάνεις αὐτό, εἶνε ἁμαρτία! Κ᾿ ἐκεῖνα ἔτρεμαν. Τότε ἡ γῆ ἦ­ταν γεμάτη ἀγγέλους. Τώρα κανένας φόβος γιὰ τὴν ἁμαρτία. Ὑποτιμοῦν τὸν κίνδυνο ἀπὸ αὐτήν.
Εἴμαστε στὰ χρόνια ποὺ λέει τὸ βιβλίο τοῦ Ἰώβ, ὅτι ὁ ἄνθρωπος θὰ βρίσκεται σὲ ἀναισθησία. Ὅπως πίνει κανεὶς ἕνα ποτήρι κρύο νε­ρὸ τώρα τὸ καλοκαίρι, ἔτσι σήμερα κάνει τὴν πιὸ φοβερὴ ἁμαρτία. Ἡ ἀδικία, τὰ διαζύγια, οἱ ἐκτρώσεις, ἡ ἀσέβεια, ἡ βλασφημία εἶ­νε σὰν τὸ κρύο νερὸ τοῦ διαβόλου (βλ. Ἰὼβ 15,16). Δὲν εἶνε τίποτε, λένε, ἡ ἁμαρτία… Σὲ τέτοια ἐ­πο­χὴ ζοῦμε.
Καὶ ὅμως ἡ ἁμαρτία εἶνε τὸ φοβερώτερο κακὸ ἀπ᾿ ὅλα· κι ἀπ᾿ τὸν

Αυτή είναι η εκκλησία στην οποία ελπίζουν κάποιοι αντι-Οικουμενιστές; Αυτή θα αντιταχθεί στον Οικουμενισμό του Φαναρίου;

Δεν μας τα λένε καλά οι Ρώσοι:

Ολοένα  και  στενότερες  οι  σχέσεις  Μόσχας-Βατικανού

-Σε τι λένε να ενωθούν οι Χριστιανοί 

    Μετά τη δήλωση του Μητροπολίτη Σμολένσκ για τους Ρ/καθολικούς σύμφωνα με την οποία «οι Χριστιανοί αισθάνονται αδέρφια» σε προχθεσινό συνέδριο νεολαίας, χθες ήρθε η σειρά του Νο2 της Ρωσικής Εκκλησίας να επιβεβαιώσει πως οι σχέσεις Μόσχας-Βατικανού έχουν περάσει πλέον σε άλλο επίπεδο μετά τη συνάντηση της Αβάνας μεταξύ του Πατριάρχη Κύριλλου και του Πάπα Φραγκίσκου.

   Χθες ο Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων, ο οποίος πραγματοποιεί επίσκεψη στη Σλοβενία συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο Λιουμπλιάνα και Προκαθήμενο των Ρωμαιοκαθολικών της Σλοβενίας Stanislav Zore

   Στην ομιλία του,  ο Πρόεδρος του ΤΕΕΣ  μίλησε για τη συνεργασία μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και της Ρ/Καθολικής πλευράς μετά τη συνάντηση του Πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κύριλλου με τον Πάπα Φραγκίσκο, που πραγματοποιήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου στην Αβάνα.

   

   Ιδιαίτερη σημασία, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Μητροπολίτη Ιλαρίωνα, έχει αποκτήσει η συνεργασία των δύο πλευρών στον τομέα της προστασίας για τις διώξεις των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή και σε πολλές χώρες στην Αφρική.

    Ο κ. Ιλαρίων δεν περέλειψε να σχολιάσει και το θέμα της Ουνίας επαναλαμβάνοντας για πολλοστή φορά την καταστροφική θέση της ηγεσίας της Ουκρανικής ΕλληνοΚαθολικής Εκκλησίας, η οποία εμποδίζει τον διάλογο μεταξύ χριστιανών της Ανατολής και της Δύσης.

  Εν κατακλείδι υπεγράφη κοινό ανακοινωθέν από τους Μητροπολίτες Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα, Ζάγκρεμπ και Λιουμπλιάνα Πορφύριο της σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και Αρχιεπίσκοπο, Μητροπολίτης και Προκαθήμενο της Λιουμπλιάνας στη Σλοβενία, Monsignor Stanislav Zore των Ρωμαιοκαθολικών.

   

Σε αυτό αναφέρεται μεταξύ άλλων πως:

   «Δεν μπορούμε να μείνουμε σιωπηλοί και να παρακολουθούμε την Ευρώπη να χάνει τις χριστιανικές ρίζες της και να ρέει σε έναν αυξανόμενο αντιεκχριστιανισμό. Είμαστε ενωμένοι στην άποψη ότι οι Χριστιανοί "θα πρέπει να ενωθούν για κοινή μαρτυρία για τον Χριστό και το Ευαγγέλιο, έτσι ώστε η Ευρώπη να διατηρήσει την ψυχή της, που προκύπτει από δύο χιλιάδες χρόνια χριστιανικής παράδοσης"».

    Στο κοινό ανακοινωθέν γίνεται αναφορά και στο προσφυγικό ζήτημα και  τονίζεται πως "Μεταξύ των προσφύγων είναι και πολλοί Χριστιανοί από τη Μέση Ανατολή. Μαζί με τον Πάπα και τον Πατριάρχη, ρωτάμε: θα δούμε στον κόσμο ηρεμία ή ο Χριστιανισμός θα καταστραφεί πλήρως σε αυτές τις περιοχές, από όπου άρχισε να διαδίδεται σε όλο τον κόσμο και όπου παρέμεινε για δύο χιλιάδες χρόνια;".

    Τέλος η κοινή δήλωση περιλαμβάνει και αναφορά σε "μια κοινή κατανόηση της έννοιας της οικογένειας ως ένωση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας, που δημιουργήθηκε βάσει της αγάπης, προκειμένου να εκπληρώσει την εντολή του Θεού για τη γέννηση και την ανατροφή των απογόνων. Οι αξίες της πατρότητας είναι απαραβίαστες για εμάς".

πηγή

Η ενημέρωση του ποιμνίου για την Παναίρεση του Οικουμενισμού συνεχίζεται και από λαϊκούς

  Μετά τις ενημερωτικές συγκεντρώσεις του γέροντα Σάββα του Λαυρεώτου σε Κρήτη, Βόλο, Τρίκαλα και Καρδίτσα συνεχίζεται η ενημέρωση του ποιμνίου για την παναίρεση του Οικουμενισμού και την πάγια τακτική των Ορθοδόξων, να απομακρύνονται –μιμούμενοι τους Αγίους– από κάθε έναν που κήρυττε αίρεση, αφού τότε δεν είχε επινοηθεί το μεταπατερικό δίλημμα της δυνητικής ή υποχρεωτικής διακοπή εκκλησιαστικής κοινωνίας με τους αιρετικούς.

  Χθές, λοιπόν, έλαβε μέρος στην Κόρινθο ενημερωτική συγκέντρωση με αυτό το θέμα. Ομιλητής ήταν ο κ. Αδαμάντιος Τσακίρογλου (που έχει έλθει για διακοπές στην Ελλάδα), ο οποίος ανέλυσε στους πιστούς, ποιές αντιορθόδοξες πρακτικές γινόντουσαν και γίνονται στις Μητροπόλεις του Εξωτερικού. Ανέδειξε τις πλάνες των Οικουμενιστών και ανέφερε τα πατερικά χωρία που επιβάλουν την διακοπή εκκλησιαστικής κοινωνίας με τους αιρετίζοντες ιερείς και επισκόπους, για όσους πιστούς θέλουν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της Παναιρέσεως και νὰ ασφαλίσουν τὸν εαυτό τους από τον μολυσμό που αυτή εκλύει.

  Από την συζήτηση που ακολούθησε έγινε αντιληπτό πόσο απληροφόρητο έχουν αφήσει το ποίμνιο οι ποιμένες. Οι δεκάδες πιστοί εξεπλάγησαν από όσα άγνωστα γι’ αυτούς ο ομιλητής παρουσίασε και έδειξαν την έντονη δυσφορία τους με αυτά που γίνονται από τους Ποιμένες χωρίς αυτούς. Παράλληλα έθεσαν και λογικά ερωτήματα και ανησυχίες, όπως:

· πού θα εκκλησιαζόμαστε, αν διακόψουμε την εκκλησιαστική κοινωνία με τους οικουμενιστές επισκόπους και ιερείς,· γιατί οι ταγοί της Εκκλησίας δεν σταματούν τα οικουμενιστικά αίσχη,· πως είναι δυνατόν να γίνονται αυτά τα πράγματα εδώ και δεκαετίες και να μην τους ενημερώνει κανένας.

   Σε όλα αυτά, βέβαια, δόθηκαν από τον ομιλητή οι κατάλληλες διευκρινιστικές απαντήσεις και έγινε ιδιαίτερα φανερό, ότι ο κόσμος χρειάζεται την πατερική κατήχηση για να ισχυροποιήσει το ορθόδοξο φρονημά του και για να εκφράσει την αποδεδειγμένη ευσέβειά του.

   Οι ενημερωτικές εκδηλώσεις θα συνεχιστούν, πάντα με την ευλογία και την καθοδήγηση των αγιορειτών πατέρων, και μακάρι να συμβάλουν και άλλοι ορθόδοξοι ιερείς και θεολόγοι σ’ αυτό.

Απάντηση Β΄ στον οφικιάλιο άρχοντα Μαρτίνη Π., που βλέπει με τα μάτια του Πατριάρχη κι όχι με τα μάτια των Αγίων!

Ο συνταξιοῦχος Σύμβουλος θεολόγων κ. Παναγιώτης Μαρτίνης γράφει (ἐδῶ):

  Ὁ μητροπολίτης Γόρτυνος Ἱερεμίας «φτάνει στο σημείο να συγκρίνει τους Ρωμαιοκαθολικούς με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά».

  Παραθέτουμε ἄρθρο τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση, «Οι "Μάρτυρες του Ιεχωβά" και ο Οικουμενισμός, Ποιά αίρεση από τις δύο είναι πιο επικίνδυνη;» γιὰ νὰ μάθει, ἔστω καὶ τώρα, ὁ κ. ὀφικιάλιος πῶς οἱ Ὀρθόδοξοι (σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς βαμμένους Οἰκουμενιστές) ἀντιμετωπίζουν τὴν αἵρεση οἱ Ἅγιοι Πατέρες.

________________________________________________________________

Πρωτ. Θεόδωρος Ζήσης

ΟΙ «ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ» ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Ποιά αἵρεση ἀπὸ τὶς δύο εἶναι πιὸ ἐπικίνδυνη;

1. Ὁ προσηλυτισμὸς τῶν Ἰεχωβάδων καὶ ὁ προσηλυτισμὸς τῶν Οἰκουμενιστῶν

Σὲ ἱερατικὴ σύναξη ποὺ ἔγινε πρόσφατα σὲ μητρόπολη τῆς Μακεδονίας ἀνετέθη σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς νὰ παρουσιάσει εἰσήγηση γιὰ τὴν αἵρεση τῶν ψευδομαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ. Μετὰ τὸ πέρας τῆς εἰσηγήσεως ὁ παριστάμενος μητροπολίτης ἐξέφρασε τὴν ἐκτίμηση ὅτι οἱ ψευδομάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ εἶναι ἡ πιὸ ἐπικίνδυνη αἵρεση, γιατὶ ἀσκοῦν μεθοδικὰ καὶ προγραμματισμένα προσηλυτισμὸ εἰς βάρος τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν, ἐκμεταλλευόμενοι συνήθως τὶς δύσκολες οἰκονομικὲς συνθῆκες. Αὐτὸ ὅμως ἔκαναν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ κάνουν καὶ πολλὲς προτεσταντικὲς αἱρέσεις, ἀλλὰ καὶ ὁ Παπισμὸς μὲ τὴν ἀπατηλὴ μέθοδο τῆς Οὐνίας, ποὺ ἐφεῦραν καὶ προώθησαν οἱ γνωστοὶ Ἰησουΐτες. Ἑπομένως προσηλυτισμὸ δὲν ἀσκοῦν μόνον οἱ ψευδομάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, ἀλλὰ καὶ οἱ πάμπολλες προτεσταντικὲς παραφυάδες, ἐπίσης καὶ ὁ Παπισμός, ὁ ὁποῖος μέχρι σήμερα ἀρνεῖται νὰ καταδικάσει καὶ νὰ ἀποσύρει τὴν Οὐνία, κατ᾽ ἐξοχὴν μέθοδο προσηλυτισμοῦ τῶν Ὀρθοδόξων, καὶ ἔχει φέρει σὲ δύσκολη θέση τοὺς φιλοπαπικοὺς Ὀρθοδόξους, τοὺς ὁποίους παρέσυρε κατὰ τὸν διεξαγόμενο θεολογικὸ διάλογο στὴν ἀθώωση καὶ ἀμνήστευση τῆς Οὐνίας μὲ τὴν ἐπαίσχυντη συμφωνία στὸ Balamand τοῦ Λιβάνου τὸ 1993.

Ἐνημερώθηκε ποτὲ ὑπεύθυνα καὶ ἐπίσημα ἀπὸ τὶς κατὰ τόπους ἐκκλησιαστικὲς ἀρχὲς τὸ ὀρθόδοξο ποίμνιο, ὥστε νὰ προφυλαχθεῖ

Απάντηση Α΄ στον οφικιάλιο άρχοντα Μαρτίνη Π., που βλέπει με τα μάτια του Πατριάρχη κι όχι με τα μάτια των Αγίων!

 Ο ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. π. Θεόδωρος Ζήση, παρατηρεί σχετικά με την αίρεση του οικουμενισμού ότι:

   «ο κίνδυνος αυτός (εκ του Οικουμενισμού) αποβαίνει μεγαλύτερος εκ του γεγονότος, ότι η απειλή δεν είναι μόνον εξωτερική. Δεν προέρχεται δηλαδή μόνον από τον Παπισμό και τον Προτεσταντισμό οι οποίοι αντιμετωπιζόμενοι παλαιότερα ως αιρέσεις, είχαν ελάχιστες, σχεδόν μηδαμινές δυνατότητες να ασκήσουν επιρροή στους Ορθοδόξους πιστούς. Ο κίνδυνος τώρα είναι πολλαπλασίως μεγαλύτερος, διότι δρά εκ των έσω. Πολλοί ποιμένες, των οποίων βασική αποστολή είναι να διώκουν τους λύκους των αιρέσεων και των πλανών, όχι μόνον δεν βλέπουν να υπάρχουν λύκοι, για να τους εκδιώξουν, αφού θεωρούν, ότι ο Παπισμός και ο Προτεσταντισμός δεν είναι αιρέσεις, αλλά “σεβάσμιες εκκλησίες”, «αδελφές εκκλησίες» συνδιαχειρίστριες του αγιασμού και της σωτηρίας των πιστών, αλλά μεταβάλλονται και οι ίδιοι σε λύκους. Κατασπαράσσουν και αυτοί, επηρεασμένοι από τις αιρέσεις, τα υγιή δόγματα και μετ’ αυτών τα ανύποπτα ποίμνια, που δύσκολα, χωρίς επαρκή πληροφόρηση, μπορούν να καταλάβουν, ότι οι φύλακες και φρουροί έχουν μεταμορφωθή σε κλέπτες και ληστές».

Πηγή

Οφικιάλιοι Οικουμενιστές του Φαναρίου: Εξωφρενικοί δολιοφθορείς της Πίστεως!

 Είναι οι παπικοί αιρετικοί

όπως οι χιλιαστές;

.

 Παναγιώτης Σ. Μαρτίνης

Άρχων οφικιάλιος του Οικουμενικού θρόνου!

Αγαπητέ Τάσο,

       (σ.σ.: πρόκειται για τον διαχειριστὴ    τοῦ ἱστολογίου "anastasiosk").

   Στον «Εκκλησιολόγο» του Σαββάτου, 16 Ιουλίου 2016, διάβασα ένα άρθρο με τίτλο «Όχι οι αιρετικοί Εκκλησία. Οι παπικοί είναι αιρετικοί» σ΄ αυτό ο αρθρογράφος, λόγιος κληρικός και πανεπιστημιακός (σ.σ.: πρόκειται γιά τον μητρ. Γόρτυνος Ιερεμία), αναφέρεται, εν είδει κηρύγματος, γιατί οι ετερόδοξοι δεν είναι «Εκκλησία». και φτάνει στο σημείο να συγκρίνει τους Ρωμαιοκαθολικούς με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά (χιλιαστές). Γράφει: "Όπως οι Χιλιαστές είναι αιρετικοί, γιατί δεν πιστεύουν στην Αγία Τριάδα, δεν πιστεύουν στην Παναγία μας και δεν κάνουν το Σταυρό τους, έτσι και οι παπικοί, οι Καθολικοί, που λέμε, είναι το ίδιο. Έχουν άλλη Αγία Τριάδα, πιστεύουν άλλη Παναγία και κάνουν διαφορετικά το Σταυρό τους."

   Θα ήθελα να πληροφορηθώ από τον συγγραφέα σε ποια άλλη Τριάδα και σε ποια άλλη Παναγία πιστεύουν οι Ρωμαιοκαθολικοί! Ως θεολόγος γνωρίζω τις αποκλίσεις τους, όπως, φυσικά και γνωρίζω την πίστη τους στον Τριαδικό Θεό και στην Παναγία, και, μάλιστα, με μερικές υπερβολές.

  Με τους Ρωμαιοκαθολικούς ήταν ενωμένη η Ορθόδοξη Εκκλησία όλους τους προ του «Σχίσματος» (1054) αιώνες, αν από τοπικές Συνόδους είχαν καταδικαστεί οι Εκκλησιολογικές τους διαφορές, (πρωτείο κ.ά.), καθώς και δογματική τους (Filioque)

    Είναι δυνατόν από λόγιο κληρικό, και μάλιστα επίσκοπο, να γίνονται τέτοιες συγκρίσεις;

   Ας επιχειρηματολογεί ότι οι Ρωμαιοκαθολικοί δεν αποτελούν «Εκκλησία», ότι είναι «αιρετικοί» και όχι «σχισματικοί», αλλά να τους συγκρίνει με τους Χιλιαστές είναι υπερβολικό. Τέτοια σύγκριση δεν μπορεί να γίνει και με τις «προτεσταντικές ομολογίες»!

   Είναι αλήθεια, ότι πουθενά δεν βρήκα και δεν διάβασα τέτοια σύγκριση και με τέτοια αθεολόγητα επιχειρήματα.

   Ας σοβαρευτούμε και μη μας παρασύρει ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία όταν θέλουμε να προσφέρουμε σοβαρή και ορθόδοξη κατήχηση στον πιστό λαό του Θεού.

   Αλήθεια, στην παρακλητική ευχή «…και υπέρ της των πάντων ενώσεως…» σε ποιους αναφέρεται ο επίσκοπος, ακόμη και στους χιλιαστές;

Ευχαριστώ

Παναγιώτης Σ. Μαρτίνης

Πηγή

ΣΧΟΛΙΟ: Ὁ κύριος αὐτός, συνταξιοῦχος τώρα, ἦταν σύμβουλος θεολόγων καὶ ἀπὸ τότε ἔριχνε τὸ φαρμακερὸ ἰὸ τῆς Παναιρέσεως στὶς συναντήσεις τῶν θεολόγων. Τώρα ποὺ τὰ πράγματα ξεκαθάρισαν (μετὰ τὴν Σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου) ἀπτόητος συνεχίζει νὰ δηλητηριάζει ψυχές, μὲ σύμμαχό του τὸν ἱστολόγο Ἀναστάσιο.

   Καὶ τί μᾶς λέει ἐδῶ; Ὅτι οἱ Παπικοὶ πιστεύουν στὸν ἴδιο Θεὸ μὲ τοὺς Ὀρθόδοξους, στὴν ἴδια Παναγία μὲ μᾶς! Δὲν ἔμαθε ὁ κ. Σύμβουλος ὅτι καὶ τὸ παραμικρὸν νὰ ἀλλοιώσεις ἀπὸ τὴν Πίστη, διέφθειρες ὅλη τὴν Πίστη! Ὅτι ἡ Ἐκκλησία κατεδίκασε κάθε αἵρεση (μεγάλη ἢ μικρή· Παπισμό, Νεστοριανισμὸ ἢ Χιλιασμό)! Δὲν ἄκουσε ποτὲ τὸν ἴδιο τὸν Κύριο νὰ λέγει: "ὅστις γὰρ ὅλον τὸν νόμον τηρήσῃ, πταίσῃ δὲ ἐν ἑνί, γέγονεν πάντων ἔνοχος."! (Ἰακ. 2, 10). Καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς διδάσκουν ὅτι, ἐλαφρότερο εἶναι τὸ φταίξιμο γιὰ μιὰ προσωπικὴ ἁμαρτία, ἀπ' ὅ,τι τὸ φταίξιμο κάποιου ποὺ αἱρετίζει! Ὅσο γιὰ τὴν λειτουργικὴ εὐχὴ "ὑπὲρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως" κι ἐδῶ συνεχίζει τὴν "παράδοση" τῶν Οἰκουμενιστῶν, οἱ ὁποῖοι διαστρεβλώνουν καὶ τὶς λειτουργικὲς εὐχές.

   Κρίμα, κ. Μαρτίνη! Εὐχόμαστε νὰ ἀνανήψετε καὶ νὰ παύσετε νὰ σπρώχνετε ψυχὲς στὸν ὄλεθρο τῆς αἱρέσεως, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὰ σχόλια, ὅσων μὲ τὰ ἄρθρα σας καθοδηγεῖτε!

Τὰ σχόλια ἐδῶ: http://anastasiosk.blogspot.gr/2016/07/blog-post_175.html