Η αυθαίρετη μετατροπή της εννοίας της «ενότητας της Πίστεως» σε Ημερολογιακὴ ενότητα εκ μέρους των Γ.Ο.Χ.

Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

  «Στὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν εἴτε χρονικά, εἴτε ὅσον ἀφορᾶ τὴν βρώση, δὲν μπορεῖ νὰ βρεῖ τίποτα ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ σκιὲς καὶ τὸν πειρασμὸ τῆς πλάνης» (Ἅγιος Ἱερώνυμος)

Ἄγνωστες μέχρι τώρα πηγὲς γιὰ τὸ ἡμερολογιακό ποὺ ἀποδεικνύουν ἐκ νέου τὴν πλάνη τῶν Γ.Ο.Χ.

Ὅ,τι ἔχουμε γράψει μέχρι τώρα γιὰ τὸ ἡμερολόγιο καὶ τὸ ἡμερολογιακὸ ζήτημα, εἶχε ὡς σκοπὸ τὴν παρουσίαση τῆς ἀλήθειας, ἔτσι ὥστε νὰ ἐπιτυχανθεῖ ἡ ὁμόνοια –ὁμόνοια καὶ ἑνότητα δίχως τὴν ἀλήθεια δὲν ὑπάρχει, οὔτε μπορεῖ νὰ ὑπάρξει– ποὺ θὰ ἐπέτρεπε, μέσα στὰ ἐκκλησιολογικῶς ἐπιτρεπτὰ πλαίσια καὶ ἐκτὸς παρατάξεων καὶ σχισμάτων, ἕνα ἀνεξαρτήτως ἡμερολογίου στιβαρὸ ὀρθόδοξο μέτωπο ἀπέναντι στὴν καλπάζουσα παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Γιὰ τὴν προσπάθεια αὐτὴ παρουσιάσαμε πλῆθος πηγῶν ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ γραμματεία ποὺ ἀπεδείκνυαν ὅτι, ἡ ὅποια ἡμερολογιακὴ διαφορὰ στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, δὲν ὑπῆρξε ποτὲ αἰτία σχίσματος, ὅσον φυσικὰ τηροῦνταν οἱ ἀποφάσεις τῶν οἰκουμενικῶν συνόδων καὶ κυρίως ἡ ἀπόφαση ὁρισμοῦ τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα ἀπὸ τὴν Α΄ Οἰκουμενική.

Δυστυχῶς ἡ προσπάθεια αὐτὴ προσέκουσε σὲ ὦτα μὴ ἀκουόντων, χωρὶς μάλιστα νὰ ὑπάρχει ἡ παραμικρὴ ἀναίρεση, ἔστω καὶ μίας πηγῆς.

    Ἀντιθέτως ἡ ἀπάντηση στὶς πηγὲς αὐτὲς συνοδευόταν ἀπὸ ὕβρεις (τοῦ τύπου: εἶστε «σέκτα»), μηνύματα (τοῦ τύπου:  θὰ καεῖτε στὴν κόλαση), ἀπὸ τραγικὰ εὐφυολογήματα (τοῦ τύπου: «ἀντιεπιστημονικὴ ἐργασία») καὶ ἀπὸ ἀνούσιες ματαιολογίες σὲ κείμενα (ὅπως τὰ ἄρθρα τοῦ ἀγνώστου μου Γ.Κ., πρὸς ἀναίρεση τοῦ βιβλίου «Οὐ βουλόμεθα…» χωρὶς ἀποδείξεις καὶ μάλιστα σὲ μία ξύλινη γλώσσα ποὺ μᾶλλον τὸ παλαιὸ γλωσσικὸ ζήτημα φιλοδοξεῖ(!) νὰ ἐπαναφέρει παρὰ τὸ παλαιὸ  ἡμερολόγιο).

Ἡ ἀλήθεια ὅμως δὲν κρύβεται, οὔτε μπορεῖ νὰ ἀγνοηθεῖ, –ἐπειδὴ δὲν μᾶς συμφέρει– ὅταν μάλιστα διακυβεύεται ὄχι μιὰ Παράδοση, ἀλλὰ ἡ ἴδια ἡ Πίστη, ἀφοῦ οἱ Γ.Ο.Χ. καταργοῦν τὸ 9^ο ἄρθρο τῆς Πίστεως περὶ Μιᾶς Ἐκκλησίας, καθόσον δὲν μποροῦν νὰ ὑπάρχουν δύο Ἐκκλησίες (ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ ἐκείνη τῶν Γ.Ο.Χ. (ἡ ὁποία -κι αὐτή- ἀποτελεῖται ἀπὸ πολλὲς «ἐκκλησίες», ἡ καθεμιὰ τῶν ὁποίων διεκδικεῖ γιὰ λογαριασμό της τὸ φωτοστέφανο τῆς «γνησιότητας» καὶ δὲν ἀναγνωρίζει τὶς ἄλλες!). Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο ἐπανέρχομαι μὲ αὐτὸ τὸ κείμενο, παρουσιάζοντας πηγὲς τῶν πρώτων χριστιανικῶν αἰώνων, ποὺ δὲν εἶναι γνωστὲς στοὺς πιὸ πολλοὺς ἀπὸ ἐμᾶς. Τὶς πηγὲς αὐτὲς μπόρεσα νὰ ἀνακαλύψω στὴ ἔγκυρη, καὶ ἐπιστημονικῶς ἀναγνωρισμένη, ἐργασία τοῦ γερμανοῦ ἐρευνητῆ August Strobel μὲ τίτλο «Texte zur Geschichte des frühchristlichen Osterkalenders» (:Κείμενα σχετικὰ μὲ τὴν ἱστορία τοῦ πρωτοχριστιανικοῦ ὑπολογισμοῦ τοῦ Πάσχα), Liturgiewissenschaftliche Quellen und Forschungen, Bd. 64, Münster, 1984.

Στὴν ἐργασία αὐτὴ παρουσιάζονται καὶ ἀναλύονται παλαιογραφικὰ πηγὲς ποὺ θεωροῦνται ὁμολογουμένως ὡς σημαντικότατες γιὰ μία πιὸ ὁλοκληρωμένη ἄποψη σχετικὰ μὲ τὸ θέμα τῆς ἱστορίας τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα καὶ τὴν ὕπαρξη τῶν διαφόρων ἡμερολογίων.

Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο θὰ παρουσιάσω ἐδῶ τὶς πιὸ ἀξιόπιστες καὶ πιὸ σχετικὲς μὲ τὸ θέμα μας πηγές (ὅλες μετὰ τὴν Α΄ Οἰκουμενική):

   α) Ἡ γραφὴ τοῦ ἁγίου Ἱερωνύμου «De sollempnitatibus paschae», «περὶ τῶν ἑορτῶν τοῦ Πάσχα» (CPL[1]  2278)».
β) Ἡ ἐπιστολὴ 23 τοῦ ἁγίου Ἀμβροσίου (MPL[2] 16, sp. 1069-1078).
γ) Γραφὴ περὶ τοῦ Πάσχα τοῦ Ἀνανία τοῦ Σιράκ (Βyzantinische Zeitschrift 6, 1897, S. 574ff. ἀρχικὴ μετάφραση στὰ ἀγγλικὰ F. C. Conybeare).

Σημαντικὴ εἶναι ἡ ἐπισήμανση ὅτι ὅσα ἀκολουθοῦν, συμφωνοῦν μὲ τὴν ὑπόλοιπη Ὀρθόδοξη Παράδοση.

Αν κανείς προσπέφτει στον Θεό σε κάθε κόπο του,

   ο Θεός έχει τη δύναμη να τον αναπαύσει...

     Αν ο άνθρωπος δεν καταφρονήσει το σώμα, δεν θα μπορέσει να δει το φως της Θεότητος.

                                                              Αββάς Ησαΐας

Πηγή

"Η Κων/πολη έπεσε λόγω του πλήθους των κριμάτων αρχόντων και λαού"! --Πόσο τους μοιάζουμε;

 Πήραν την Πόλη

            Η γνώση της ιστορίας είναι στο έπακρο διδακτική, συνάμα όμως προκαλεί και οδύνη. Είναι διδακτική, επειδή μας υποδεικνύει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες οι πρόγονοί μας μεγαλούργησαν. Προκαλεί οδύνη, επειδή υποδεικνύει τις αδυναμίες των προγόνων μας, εξ αιτίας των οποίων επήλθαν επάνω τους συμφορές. Συνήθως αρεσκόμαστε να προβάλλουμε τις χρυσές, όπως τις αποκαλούμε, σελίδες της ιστορίας, επιχειρώντας παράλληλα να καλύψουμε με πέπλο λήθης τις αποκαλούμενες μελανές. Βέβαια κατά τις τελευταίες δεκαετίες εκδηλώνεται διαστροφική τάση σε κύκλο μισελλήνων, Ελλήνων την καταγωγή, οι οποίοι επιχειρούν να προβάλουν ως μελανές ακόμη και χρυσές σελίδες! Υποταγμένοι στο δυτικό «πνεύμα» αναμασούν δουλόφρονα θέσεις μισελληνικών κύκλων της Δύσης. 

Η 29η Μαΐου είναι ημέρα μνήμης της άλωσης της βασιλεύουσας των πόλεων, της Κωνσταντινούπολης. Με την άλωση διαλύθηκε η χιλιόχρονη ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία ή Ρωμανία, η γνωστή

Κι όμως κάποιοι, σ' αυτούς έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους!

katanixi.gr:

Ο πατριάρχης Μόσχας συναγωνίζεται την ελεεινή Φαναριώτικη οικουμενιστική πρακτική

    Είναι προτιμότερο να μη διαβάσετε το δημοσίευμα που ακολουθεί γιατί η πικρία και η θλίψη θα πλημμυρίσουν τις καρδιές σας. 

    Αν είναι δυνατόν τέτοιες προσωπικότητες της Εκκλησίας μας, με σπουδές και τάλαντα που σπανίζουν, να σύρονται με τόση ευκολία στον βούρκο του οικουμενισμού.

Να δειλιάζει και να αποκρύπτει ο Πατριάρχης Μόσχας από τον πιστό λαό του Θεού πως όχι μόνον δεν είναι Χριστιανοί οι αιρετικοί παπικοί, αλλά δεν καταγγέλλει πως όποιος παραμένει στην αίρεση αμετανόητος, παίζει με τη φωτιά της αιώνιας κόλασης. 

    Να εκτρέπεται σε μια ύποπτη εξίσωση της οικοδόμησης Ορθοδόξου ναού και ενός ναού των αιρετικών.

    Να αποδέχεται τιμής ένεκεν τα ανενεργά χάριτος, λείψανα των αγίων της εκκλησίας, που ανέκαθεν υπήρξαν για την βατικάνεια πολιτική, άλλο ένα δώρο δημοσιοσχετίστικης διπλωματίας και ύποπτης εθιμοτυπίας.

Να αποκαλύπτεται όταν την ίδια στιγμή που επιτέλους