Κυριακή Β' Λουκά: Ομιλία αγ. Γρηγορίου Παλαμά

Ομιλία εις το

«Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι

άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς»

(Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

alopsis

Το Ευαγγέλιο Της Κυριακής (Λουκά στ΄ 31-36)

Και καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως. Και ει αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; Και γαρ οι αμαρτωλοί τους αγαπώντας αυτούς αγαπώσι. Και εάν αγαθοποιήτε τους αγαθοποιούντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; Και γαρ οι αμαρτωλοί το αυτό ποιούσι. Και εάν δανείζητε παρ΄ ων ελπίζετε απολαβείν, ποία υμίν χάρις εστί; Και γαρ αμαρτωλοί αμαρτωλοίς δανείζουσιν ίνα απολάβωσι τα ίσα. Πλην αγαπάτε τους εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε και δανείζετε μηδέν απελπίζοντες, και

Σχόλιο στην Εισήγηση του Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη στην Σύναξη της Ιεραρχίας του Οικουμενικού Θρόνου

Σχόλιο στην Εισήγηση του Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη στην Σύναξη της Ιεραρχίας του Οικουμενικού Θρόνου

του ιατρου Λυκουργου Νάνη 

    

Πρόκειται για μία απέλπιδα προσπάθεια δικαιολογήσεως των αδικαιολογήτων απ την πλευρά του μητροπολίτη Περγάμου, του κατέχοντος ηγετικη θέση στο διεξαγόμενο διάλογο και μεγάλη ευθύνη φέροντος για την προσγενομένη, στα πλαίσια της διαξαγωγής του, ζημία του καλώς εννοουμένου συμφέροντος της παγκοσμίου-οικουμενικής Ορθοδοξίας.

 

    Το κείμενο της εισηγήσεώς του  στην άγνωστη στο ιεροκανονικό δίκαιο "σύναξη ιεραρχών του οικουμενικού θρόνου", αποτελεί, σε κάποιο βαθμό, μίαν "απολογία", τρόπον τινά, απ τη μεριά των όσων πρωτοστατούν σ αυτόν υπέρ της αναγκαιότητος της συνεχίσεώς του μετά τον ορυμαγδό των δικαιολογημένων αντιδράσεων που εχει προκαλέσει εδώ και δεκαετίες το γεγονός ότι οι διεξαγόμενοι διάλογοι όχι μόνο έχουν αποβεί μάταιοι και ανωφελείς αλλά, το και κυριότερο, βλαπτικοί και επιζήμιοι για την ιερή υπόθεση της προασπίσεως του Ορθοδόξου Δόγματος.

   Οι διάλογοι με τους ετεροδόξους, δηλαδή τους αιρετικούς, και τους αλλοθρήσκους είναι κατ αρχήν ευκταίοι, επιθυμητοί και θεμιτοί, ΥΠΟ ΟΥΣΙΩΔΕΙΣ, ΟΜΩΣ, ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ.

     Ένας απ αυτούς συνίσταται στην άπόλυτη αναγκαιότητα της μη διεξαγωγής τους "επί ίσοις όροις". Είναι δυνατό αλλά και νοητό να διαλέγεται η αλήθεια με την πλάνη, η Ορθοδοξία με την αίρεση επί ίσοις όροις; Η Ορθόδοξη Εκκλησία πρέπει να διαλέγεται από θέσεως ισχύος ως κατέχουσα ανόθευτη την Αλήθεια. Ο Χριστός, η μοναδική Αλήθεια, ο ένσαρκος Λόγος, μιλούσε "ως εξουσίαν έχων". "Ο λόγος ο εμός αλήθεια εστίν" διακήρυξε το αψευδές στόμα Του!

     Υπ' αυτήν την έννοια ακόμη και ο όρος διάλογος θα πρέπει να χρησιμοποιείται καταχρηστικώς και όχι κυριολεκτικώς αφού" δεν πρόκειται για χρήση απ την πλευρά της Ορθοδοξίας της διαλεκτικής μεθόδου αλλά της αποδεικτικής" όπως έγραψε αναφερόμενος στο θέμα των διαλόγων ο αείμνηστος καθηγητής

Απλά: "Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι"!

Παραθέτουμε τὴν Β΄εἰσήγηση τοῦ μητροπολίτη Περγάμου συνοδευόμενη ἀπὸ μικρὰ σχόλια καὶ μὲ τὴν διαπίστωση τοῦ τίτλου: «Μωραίνει Κύριος ὃν βούλεται ἀπολέσαι"»!

Πηγή: "agioritikovima"

Δεύτερη εισήγηση Περγάμου στην Ιεραρχία στο Φανάρι:

Βολές κατά Μόσχας για "διηρημένη Ορθοδοξία" & υπεράσπιση του διαλόγου με τους Ρ/καθολικούς

Κατηγορεί το...διαδίκτυο πως συκοφαντεί το διάλογο με τους Ρωμαιοκαθολικούς-Απαντά γιατί οι Ρωμαιοκαθολικοί θα πρέπει να αποκαλούνται Εκκλησία-Τι λέει για την Ουνία

Χθες το ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ αποκρυπτογράφησε την πρώτη εισήγηση του Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη στην Σύναξη της Ιεραρχίας του Οικουμενικού Θρόνου στις 29 Αυγούστου. Σήμερα σειρά έχει η δεύτερη εισήγηση την επόμενη μέρα περί του θέματος της πορείας του επισήμου Θεολογικού Διαλόγου Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών. Προσπαθώντας μάλιστα να δικαιολογήσει τους διαλόγους επικαλέστηκε το επιχείρημα πως "ο Πατριάρχης Αθηναγόρας διείδεν ότι το πρόβλημα δεν ήτο μόνον θεολογικόν, αλλά πρωτίστως ψυχολογικόν"!!! 

Εντύπωση προκαλεί η στάση του σχετικά με το μέγα ζήτημα της Ουνίας, αφού μοιάζει να δικαιολογεί τους Ουνίτες(;) λέγοντας πως μετά την πτώση κομμουνιστικών καθεστώτων το μόνο που έκαναν ήταν να διεκδικήσουν "επανάκτησιν των ναών των, τους οποίους τα καθεστώτα ταύτα είχον παραχωρήσει εις τους Ορθοδόξους". Ενώ παρακάτω συμπληρώνει πως "η Ρωμαιοκαθολική πλευρά απορρίπτει την αντίληψιν αυτήν περί Ουνίας είναι σημαντικόν. Αλλά οι Ορθόδοξοι δεν παύουν να ενοχλούνται και από αυτήν ταύτην την ύπαρξιν της Ουνίας"

Συνάμα, στην εισήγηση αυτή ασκεί κριτική στην Ρωσική εκκλησία για το θέμα του πρωτείου στην Ορθοδοξία λέγοντας χαρακτηριστικά αναφερόμενος και στο κείμενο της Ραβέννας πως " το ενδιαφέρον της Εκκλησίας ταύτης δεν έγκειται τόσον εις την αμφισβήτησιν του πρωτείου του Πάπα όσον του της Κωνσταντινουπόλεως". Συνεχίζοντας τις αιχμές μιλάει για "ενδορθόδοξες διαφοροποιήσεις" .

Υπερασπίζεται τον όρο "Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία" επικαλούμενος έγκριτους θεολόγους και τέλος σημειώνει πως "Ως απέδειξεν η μέχρι τούδε πορεία του διαλόγου μάλλον ωφέλησε παρά έβλαψε τους Ορθοδόξους ο διάλογος αυτός".

Ακολουθεί ολόκληρη η εισήγηση:

Παναγιώτατε Δέσποτα,

Σεβάσμια των Ιεραρχών Χορεία,

Ευχαριστώ και πάλιν την Υμετέραν Παναγιότητα διά την τιμήν της αναθέσεως εις την ταπεινότητά μου της εισηγήσεως προς το ιερόν Σώμα της Ιεραρχίας του Θρόνου περί του θέματος της πορείας του επισήμου Θεολογικού Διαλόγου της Ορθοδόξου μετά της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, τον οποίον διακονώ από της θέσεως του Ορθοδόξου Συμπροέδρου της Επιτροπής, εις την οποίαν έχει ανατεθή η διεξαγωγή του.

Ο θεολογικός αυτός διάλογος είναι ο πλέον σημαντικός εκ των θεολογικών διαλόγων, τους

Μητρόπολη Πειραιώς: ____________________________ Ο Οικουμενισμός δεν φθίνει, αλλά γιγαντώνεται!

 Εἰς βάρος ποιοῦ γιγαντώνεται ὁ Οἰκουμενισμός, Σεβασμιώτατε; Ποιῶν παίρνουν τὴν θέση οἱ Οἰκουμενιστές; Ποιούς ἐξαφανίζουν; Ποιούς μεταλλάσσουν; Ὄχι τοὺς ὀρθόδοξους πιστούς; Καὶ τότε, γιατί ἐσεῖς Μνημονεύετε αὐτοὺς ποὺ διαλύουν τὴν Ὀρθοδοξία;

Γράφει ἡ Μητρόπολη Πειραιῶς (ἐδῶ):

«Το συμπέρασμα: ο Διαχριστιανικός και Διαθρησκειακός Οικουμενισμός, όχι μόνο δεν φθίνει και δεν αποδυναμώνεται, αλλά όλο και περισσότερο γιγαντώνεται. Οι οικουμενιστικές εκδηλώσεις όχι μόνο δεν απομειώνονται, αλλ’ απεναντίας πολλαπλασιάζονται, πράγμα που αποδεικνύει ότι ο Οικουμενισμός άλλαξε προσωπείο μετά την αποτυχία των διαλόγων και σήμερα βρίσκεται στο ύψιστο σημείο της ακμής του και της δράσεώς του, ανενδοιάστως προπαγανδίζοντας την εωσφορική Πανθρησκεία.

Το γεγονός επίσης ότι η ανθρωπότητα βαδίζει προς την Πανθρησκεία, που αποτελεί την τελική κατάληξη του Οικουμενισμού, σύμφωνα με τις προφητείες αγίων Γερόντων της εποχής μας, αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι η μελλοντική πορεία του Οικουμενισμού δεν αναμένεται να είναι φθίνουσα, αλλά ανοδική».

Διπλή αμαρτία! Σημειώσεις σε σχόλια του π. Παύλου Δημητρακόπουλου!

Ὠφέλιμα-ἀλυσιτελή

καὶ ἐν τέλει δεκανίκια τῆς παναιρέσεως!

 "Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς: Σύντομος σχολιασμός των εισηγήσεων κατά την σύναξη των Ιεραρχών του Θρόνου"

 Σημειώσεις "Πατερικῆς Παραδόσεως" γιὰ κάποια πρόσφατα σχόλια τοῦ π. Παύλου Δημητρακόπουλου!

Μένει ἐννεὸς ὁ ἀναγνώστης ποὺ ἔχει ἀσχοληθεῖ λίγο μὲ τὶς αἱρέσεις καὶ ἰδιαίτερα τὴν αἵρεση τῆς ἐποχῆς μας, τὸν Οἰκουμενισμό, καθὼς μελετᾶ ὅλα ἐκεῖνα ποὺ συνέβησαν καὶ συμβαίνουν τὶς τελευταῖες ἑβδομάδες (ἀλλὰ καὶ μῆνες) στὸ χῶρο τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν.

Οἱ μὲν Οἰκουμενιστὲς ἐργάζονται πυρετωδῶς, σχεδιάζουν, ὑλοποιοῦν, διαδίδουν καὶ ἐπεκτείνουν τὴν αἵρεση, συνεδριάζουν, διαλέγονται, κερδίζουν χρόνο, χῶρο καὶ κοινωνικοὺς συμμάχους, παραβαίνουν ἀδιαλείπτως τοὺς Ἱ. Κανόνες, συμπροσεύχονται, καὶ μὲ ὅλα αὐτὰ ἀμβλύνουν τὰ ὀρθόδοξα αἰσθητήρια τοῦ λαοῦ, ἀλλάζουν τὴν πορεία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, καταλύουν τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση, ἐγκαθιδρύουν μιὰ νέα Ἐκκλησία.

Καὶ οἱ Ποιμένες, ἰδιαίτερα οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές, πῶς ἀντιμετωπίζουν ὅλον αὐτὸν τὸν ὀρυμαγδὸ τῶν αἱρετικῶν ἐνεργειῶν;

Οἱ περισσότεροι ἀδιαφοροῦν  παγερὰ γιὰ τὸ μεῖζον αὐτὸ πρόβλημα τῆς Πίστεως ἢ τὸ ἀγνοοῦν· σιωποῦν ἢ ξεκουράζονται (συνεχίζουν τὶς καλοκαιρινὲς διακοπές -ὡς πρὸς τὴν αἵρεση)· ὀλίγοι δὲ δημοσιεύουν βαρύγδουπες ἀναλύσεις καὶ σχόλια, δηλαδὴ ἐπιδίδονται σὲ ἕνα χαρτοπόλεμο καὶ φιλοδοξοῦν μὲ αὐτὸ τὸ δονκιχωτικό τους παίγνιο νὰ σταματήσουν τὴν ἐξάπλωση τῆς Παναιρέσεως!

Ἕνας ἐξ αὐτῶν εἶναι καὶ ὁ Διευθυντὴς τοῦ Ἀντιαιρετικοῦ Γραφείου τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς, π. Παῦλος Δημητρακόπουλος. Μὲ ἕνα ἀπὸ τὰ τελευταῖα του κείμενα μὲ τίτλο "Σύντομος σχολιασμός των εισηγήσεων κατά την πρόσφατη Σύναξη των Ιεραρχών του Θρόνου", θὰ ἀσχοληθοῦμε ἐδῶ.

Ἂν τὸ ἄρθρο αὐτὸ εἶχε γραφεῖ σὲ ἄλλες συνθῆκες καὶ ἄλλους καιρούς, θὰ ἀποτελοῦσε ὁμολογιακό-ἀπολογητικὸ κείμενο! Ἀκόμα, ἄν εἶχε γραφεῖ ἀπὸ κάποιον ἄλλο ἱερωμένο ποὺ δὲν γνώριζε (ὅσο ὁ π. Παῦλος) τὰ περὶ τὸν Οἰκουμενισμό, θὰ ἀποτελοῦσε μιὰ Ὁμολογία Πίστεως καὶ ἐνέργεια γενναιότητος.

Ἀλλὰ γιὰ τὸν π. Παῦλο (ἂν καὶ τὸ κείμενο περιέχει πολλὰ στοιχεῖα πληροφοριακά-βοηθητικὰ νὰ καταλάβει κάποιος τὶς ἀντορθόδοξες ἐνέργειες τοῦ Φαναρίου), ἀποτελεῖ μιὰ ἀκόμα πνευματικὴ πτώση καὶ διευκολυντικὴ (σιγονταρο-Οἰκουμενιστικὴ κατ' ἄλλους) ἐνέργεια γιὰ τὴν ἐπέκταση καὶ τελικὴ κυριαρχία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Κι αὐτό, ἀκριβῶς ἐπειδὴ γνωρίζει τὶς Ἁγιοπατερικὲς θέσεις γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη ἀντιμετώπιση τῆς κάθε αἱρέσεως, ἀφοῦ τὶς μελέτησε στὰ συγγράμματα τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ κατὰ τὸν μεταξύ τους διάλογο. Καὶ ἐνῶ τὶς γνωρίζει, τὶς περιφρονεῖ, τὶς ἀπωθεῖ καὶ τὶς διαγράφει, ἐπιμένοντας νὰ ἐφαρμόζει μετα-πατερικὲς συνταγές, ἤ ἀποδεδειγμένα ἐσφαλμένες στάσεις κάποιων συγχρόνων ἱερωμένων!

Εἶναι φανερὴ ἡ ἄρνησή του νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν κοινωνία μετὰ τῶν αἱρετικῶν καὶ νὰ διακόψει τὸ Μνημόσυνό τους (αὐτὸς καὶ ἡ Μητρόπολη Πειραιῶς), παρόλο ποὺ αὐτὸ διδάσκουν ἅπαντες οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ὅταν ὑπάρχει καὶ μιὰ "μικρὴ" ἔστω αἵρεση, κι ὄχι μιὰ αἵρεση ταῆς δολιότητας καὶ ἐμβέλειας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ καὶ ὁ ἴδιος ὀνομάζει παναίρεση! Ἔτσι, ὁ π. Παῦλος παραβαίνει κατάφορα τὴν διαχρονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.

Τὸ τραγικὸ μὲ τὸν ἄνθρωπο αὐτὸ εἶναι, πὼς μὲ τὰ γραπτά του, καταδεικνύει μὲν τὴν σοβαρότητα τῆς αἱρέσεως, τὴν περιγράφει λεπτομερῶς στὰ κείμενά του, ἀναλύει τὰ λάθη τῶν αἱρετικῶν, μετρὰ καὶ ἀναδεικνύει τὸ μέγεθος τῆς Παναιρέσεως, καὶ τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι νὰ ἁμαρτάνει διπλὰ ἀπέναντι στὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Θεό, γιατὶ καὶ ὁ ἴδιος παραβαίνει τὸ Νόμο καὶ τὶς Ἐντολές Του, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἄλλους καθησυχάζει καὶ παρακινεῖ νὰ μένουν στὴν κοινωνία μὲ τὴν αἵρεση!  Τοιουτοτρόπως παραμένουν  ὅλοι ἐκτεθειμένοι στὸν σίγουρο μολυσμό της!

Οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ Ἁγιοι Πατέρες, ὅμως, εἶναι ΑΠΟΛΥΤΟΙ καὶ σύμφωνοι (κι ἂν ἔχει στοιχεῖα ἂς τὸ διαψεύσει): Ὁ κάθε ἄνθρωπος μολύνεται, ἀκόμα καὶ στὴν ἁπλὴ συναναστροφὴ μὲ ἀνθρώπους κυριευμένους ἀπὸ πάθη (κυρίως ὅταν αὐτὸ γίνεται θεληματικὰ καὶ ἀδιάκριτα)! Πόσο μᾶλλον ἡ συναναστροφὴ μὲ αἱρετικούς καὶ ἡ ἀποδοχὴ συμβουλῶν - κατευθύνσεων - εὐλογιῶν - μυστηρίων ἀπὸ αἱρετικοὺς Ποιμένες!

Ἀλλ’ ἂς δοῦμε κάποια συγκεκριμένα σημεῖα τοῦ ἄρθρου τοῦ π. Παύλου· γράφει:

1. Ὁ κ. Βαρθολομαῖος «χρησιμοποιεί οικουμενιστική γλώσσα και ιδεολογία» καὶ φυσικὰ μὲ αὐτὰ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ «στον κλήρο και στον πιστό λαό του Θεού την αμετακίνητη προσήλωσή του και την αταλάντευτη πεποίθησή του στις κακόδοξες θέσεις του»!

Αποδεδειγμένα, λοιπόν, κατὰ τὸν π. Παῦλο, ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἐργάζεται γιὰ τὴν ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ: «Αποσκοπεί στην ειρηνική συνύπαρξη και συμφιλίωση μεταξύ των οπαδών διαφόρων θρησκειών»! Ἀποδεδειγμένα ἐναντιώνεται στοὺς «θεοφόρους Πατέρες (ποὺ) ξεκαθάρισαν άπαξ διά παντός» καὶ τὸ «θέμα των σχέσεων με τους αιρετικούς και αλλοδόξους με βάση βεβαίως την ευαγγελική διδασκαλία και τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων» καὶ ἄρα ὁ κ. Βαρθολομαῖος (συνεχίζει ὁ π. Παῦλος) εἶναι παραβάτης ὅλων αὐτῶν!

* Ἐνῶ λέγει αὐτὰ γιὰ τὸν κ. Βαρθολομαῖο, ταυτόχρονα ξεχνᾶ ὅτι τὸ ἴδιο παραβάτης εἶναι κι ὁ π. Παῦλος καὶ ἡ παρέα του, ἀφοῦ ἐξ ἴσου παραβαίνουν κι αὐτοὶ τὶς Ἐντολὲς τῆς Ἁγίας Γραφῆς ποὺ ἐντέλλονται τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς δημοσίᾳ κηρύττοντας αἵρεση (καταδικασμένους ἢ μή)!

2. Ἐγκαλεῖ ὁ π. Παῦλος τὸν πατριάρχη διότι προδίδει τὴν πίστη· γράφει: «όταν συμπορευόμαστε και συνεργαζόμαστε με τους αλλοθρήσκους και αιρετικούς... προδίδουμε την πίστη"!

* Ταυτόχρονα ξεχνᾶ ὅτι τὸ ἴδιο παραβάτης εἶναι κι αὐτὸς καὶ ἡ παρέα του, ἀφοῦ δὲν ἀπομακρύνονται ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, παραβαίνοντες τὶς θεῖες Ἐντολές, οἱ ὁποῖες ἐμπεριέχονται στοὺς σχετικοὺς Ἱ. Κανόνες ποὺ λέγουν: "ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται"!

3. Ὑπενθυμίζει στὸν πατριάρχη τὴν Ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ: «Μη νομίσητε, ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην, ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην αλλά μάχαιραν».

* Ταυτόχρονα ὅμως, ὁ ἴδιος καὶ ὁ Μητροπολίτης του, δὲν ἀπομακρύνεται ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, γιατὶ προτιμᾶ τὴν ἐγκόσμια εἰρήνη μὲ τοὺς ἡγέτες ταῆς Παναιρέως Ἐπισκόπους καὶ Πατριάρχες! Γιατὶ ἂν προβεῖ σὲ Διακοπὴ Μνημοσύνου (ἂν δηλαδὴ τολμήσει νὰ χρησιμοποιήσει τὴν "μάχαιραν", ποὺ ὑπενθυμίζει στὸν κ. Βαρθολομαῖο) θὰ διωχθεῖ, θὰ παύσει νὰ εἶναι Διευθυντὴς Ἀντιαιρετικοῦ Γραφείου! Ἐνῶ γράφοντας διάφορα ἄρθρα (ὄντως αἰχμηρά), ἴσως ἐνοχλεῖ τὸ Φανάρι, ἀλλὰ δὲν τὸ ἀναγκάζει σὲ ἀλλαγὴ πορείας! Ἴσως-ἴσως, μάλιστα, ἀφήνεται νὰ ἀρθρογραφεῖ πρὸς καιρόν, γιατὶ ἐξυπηρετεῖ τὰ σχέδια τοῦ πατριαρχείου καὶ τῶν Οἰκουμενιστῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπιτρέπουν αὐτή, τὴν ἀκίνδυνη γι’ αὐτοὺς ἀντίδραση, γιὰ νὰ ἀπορροφοῦν τοὺς κραδασμοὺς τῶν δικαίων ἀντιδράσεων τῶν πιστῶν, ἀφοῦ μὲ αὐτὸν τὸν χαρτοπόλεμο δίδεται ἡ ψευδὴς ἐντύπωση ὅτι κάνουν τὸ καθῆκον τους, ὅτι κάνουν ...ἀγώνα γιὰ τὴν Πίστη καὶ ἔτσι ἡσυχάζουν τὴν συνειδησή τους!

4. Περαιτέρω ὁ π. Παῦλος ἐπιρρίπτει (σωστά) στὸν Πατριάρχη καὶ στοὺς Οἰκουμενιστὲς τὴν μομφὴ ὅτι ἐγκατέλειψαν τὴν Ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ γιὰ Ἱεραποστολή. Διαβάζουμε στὸ ἄθρο τοῦ π. Παύλου:

"Διά της συμμετοχής της εις το Π.Σ.Ε. η Ορθοδοξία παρητήθη κατ’ ουσίαν της οικουμενικής αυτής αποστολής υπέρ του Π.Σ.Ε., όπερ και κατά την γνώμην μου συνιστά το μέγιστον και πλέον οδυνηρόν πλήγμα κατά του απολυτρωτικού έργου, το οποίον είναι κεκλημένη να επιτελέση εν μέσω του συγχρόνου κόσμου», χρησιμοποιῶν καὶ τὴν βαρειὰ κατηγορία τοῦ ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς ὅτι ἡ συμμετοχὴ τῶν Ἐκκλησιῶν μας στὸ Π.Σ.Ε. συνιστᾶ «Αλλοίμονον, ανήκουστος προδοσία». Καὶ παρὰ ταῦτα, κοινωνεῖ μὲ αὐτοὺς ποὺ διαπράττουν αὐτὴν τὴν ἀνήκουστον προδοσίαν! Ὀρθότερον· διαπράττει κι αὐτὸς αὐτὴν τὴν ἀνήκουστον προδοσίαν, ἀνήκων στὴν συγκεκριμένη τοπικὴ Ἐκκλησία, ποὺ ἀποτελεῖ μέλος τοῦ Π.Σ.Ε.!!!

Οἱ συγκεκριμένες θέσεις τοῦ ἄρθρου τοῦ π. Παύλου: 

«Για πολλοστή ήδη φορά ο κ. Βαρθολομαίος χρησιμοποιεί οικουμενιστική γλώσσα και ιδεολογία, προφανώς για να αποδείξει στον κλήρο και στον πιστό λαό του Θεού την αμετακίνητη προσήλωσή του και την αταλάντευτη πεποίθησή του στις κακόδοξες θέσεις του».

Η καταλλαγή του κ. Βαρθολομαίου και των Οικουμενιστών αποσκοπεί στην ειρηνική συνύπαρξη και συμφιλίωση μεταξύ των οπαδών διαφόρων θρησκειών μέσα στις σύγχρονες πολυθρησκευτικές κοινωνίες και στην μεταξύ των συνεργασία για την αντιμετώπιση από κοινού των συγχρόνων μεγάλων… Ωστόσο οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες ξεκαθάρισαν άπαξ διά παντός και σαφέστατα το θέμα της ειρήνης και της κοσμικού τύπου καταλλαγής μεταξύ των λαών, όπως επίσης και το θέμα των σχέσεων με τους αιρετικούς και αλλοδόξους με βάση βεβαίως την ευαγγελική διδασκαλία και τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων.

Πέραν τούτου, η ειρήνη δεν είναι πάντοτε επαινετή, ούτε ο πόλεμος πάντοτε κακός. Υπάρχει κακή ειρήνη, όταν συμπορευόμαστε και συνεργαζόμαστε με τους αλλοθρήσκους και αιρετικούς, οπότε

Ποιός θα "ξυπνήσει" τις συνειδήσεις αυτών που σιγοντάρουν τους Οικουμενιστές;

«ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΦΟΡΙΣΜΟ

ΤΟΥ κ. ΑΝΔΡΕΑ ΠΙΤΣΙΛΛΙΔΗ»

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Σχόλιο “Πατερικῆς Παραδόσεως”: Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου ἀφόρισε ἕναν θεολόγο, ὁ ὁποῖος ἐξέφρασε κατὰ καιροὺς ἀντορθόδοξες θέσεις. Σὲ αὐτὸ συνετέλεσε τὰ μέγιστα καὶ ἡ ἀνάδειξη τοῦ θέματος ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο “Τελεβάντος”, οἱ συντελεστὲς τοῦ ὁποίου, παρὰ τὴν ἔκφραση λύπης (σὲ άνάρτηση μὲ τίτλο ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΦΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ κ. ΑΝΔΡΕΑ ΠΙΤΣΙΛΛΙΔΗ), θὰ νιώθουν ἱκανοποίηση γιὰ τὴν προσφορά τους, ἀφοῦ …γλύτωσαν τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ ἕνα κακόδοξο!

Ἀλλά, ἂν ὁ κ. Πιτσιλίδης διετύπωσε αὐτὲς τὶς θέσεις, ὑπάρχουν πολλοὶ ἄλλοι ποὺ ἐκφέρουν θεωρητικὰ ἢ πρακτικὰ ἀνάλογες θέσεις. Π.χ. ἡ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, τῆς Ἑλλάδος, ὁ κ. Τελεβάντος, ὁ κ. Κυριακοῦ κ.ἄ., διαπράττουν ἀνάλογα καὶ χειρότερα ἀτοπήματα:

Κοινωνοῦν μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές (παρόλο ποὺ χαρακτηρίζουν τὸν Οἰκουμενισμὸ Παναίρεση)· ὑποδέχονται τὸν αἱρετικὸ καὶ ἄνευ Ἱερωσύνης Πάπα μὲ τιμὲς Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου· καλύπτουν αἱρετικὲς θέσεις ἁγιορείτου· σιγοντάρουν τὸν ἀρχιαιρεσιάρχη κ. Βαρθολομαῖο· βρίσκουν ἀφορμὴ νὰ ἐπαινέσουν ἐμετικὰ στὸ ἱστολόγιό τους γιὰ κάποιο «καλὸ» ποὺ ἔκανε τὸν αἱρετικὸ Οἰκουμενιστή Πατριάρχη καὶ ἄλλους Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους, καὶ γενικὰ συμφύρονται μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές. Μὲ ὅλα αὐτὰ διαστρέφουν τὸ ἦθος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας  –σπέρνοντας τὴν σύγχυση στοὺς πιστούς καὶ προτρέποντας=διδάσκοντάς τους δημόσια νὰ κάνουν τὸ ἴδιο–  παραβαίνουν ἔτσι τὶς σαφεῖς Ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ γιὰ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς.

Τὸ «ἐξέρχεσθε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε», ἔχουν μετατρέψει, διαστρέψει καὶ ἀντικαταστήσει μὲ τό:

«παραμένετε ἐν μέσῳ αὐτῶν, καὶ “ἅπτεσθε” τοῦ μολυσμοῦ τους, καὶ ἀφορίζετε ἄλλους»(!), ποὺ διέπραξαν μὲν λάθη, ἀλλὰ σὲ προσωπικὸ ἐπίπεδο (ἐνῶ αὐτοὶ διαπράττουν λάθη καὶ μάλιστα σὲ ΣΥΝΟΔΙΚΟ ἐκκλησιαστικὸ ἐπίπεδο)!

Τὸ «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται», τὸ ἔχουν μετατρέψει, διαστρέψει καὶ ἀντικαταστήσει μὲ τό:

«ὁ διακόπτων τὴν κοινωνία μὲ ὅποιον κοινωνεῖ μὲ αἱρετικό, εἶναι ἀκοινώνητος, δηλαδὴ εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας»!

Ἂς μὴ λυποῦνται λοιπόν, ποὺ ὁ κ. Πιστιλίδης ἀφορίστηκε, γιατὶ ὁ ἀφορισμὸς αὐτὸς μπορεῖ νὰ τὸν βοηθήσει νὰ ἀναθεωρήσει τὰ λάθη του. Νὰ λυποῦνται ποὺ δὲν ὑπάρχει ἐπίσημο ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικὸ ὄργανο, τὸ ὁποῖο νὰ τοὺς συνταράξει γιὰ τὴν διαστροφὴ τῆς Πατερικῆς Παραδόσεως (ὡς πρὸς τὴν στάση μας πρὸς τοὺς αἱρετικούς), στὴν ὁποία ἀμετανόητα καὶ κατὰ συρροὴν προβαίνουν!

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΦΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ κ. ΑΝΔΡΕΑ ΠΙΤΣΙΛΛΙΔΗ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Με βαθύτατη θλίψη οι πιστοί πληροφορήθηκαν, από Ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου, ότι ο κ. Ανδρέας Πιτσιλλίδης αφορίστηκε λόγω της απροθυμίας του να ανακαλέσει όσα κακόδοξα κατά καιρούς διατύπωσε αλλά και εξαιτίας της περιφρονητικής στάσης που έδειξε έναντι της Ιεράς Συνόδου.

Θερμά παρακαλούμε τον κ. Πιτσιλλίδη να αναθεωρήσει τη στάση του. Τις μεν κακοδοξίες που κατά καιρούς συστηματικά διατύπωσε να αποκηρύξει και να δείξει τον απαιτούμενο σεβασμό προς την Ιερά Σύνοδο.

Να τον παρακαλέσουμε επίσης θερμά πέραν των όσων του υπέδειξε η Σύνοδος να ανακαλέσει όσα οικουμενιστικά διατύπωσε και να αποκηρύξει όσα συγκρητιστικά έκανε.

Είναι αδιανόητο να ισχυρίζεται ότι η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου είναι αναρμόδια για θέματα πίστεως για να αφήσει αλώβητες τις ετεροδιδασκαλίες του.

Σε τίποτα δεν θα τον ωφελήσουν τα πείσματα και η εμμονή. Κανένας δεν μπορεί να ελπίζει στο έλεος του Θεού αν κηρύσσει πράγματα αλλότρια της διδασκαλίας της Αγίας μας Εκκλησίας.

Ο κ. Πιτσιλλίδης, αν δείξει πνεύμα ταπείνωσης και συμμόρφωσης προς το θέλημα του Θεού, θα χαροποιήσει Θεόν και ανθρώπους και θα πληγώσει τον μισόκαλο δαίμονα. Αντίθετα, αν δείξει εμμονή και αμετανοησία στις πλάνες που κηρύττει θα χαροποιήσει τους δαίμονες και θα λυπήσει τον Κύριο.

Θερμά προσευχόμαστε στον Κύριο να μαλακώσει την καρδία του για να δείξει μετάνοια και σεβασμό προς την Σύνοδο.