Ο π. Γ. Καψάνης για τους αιρετικούς, αλλά και για τους σχισματικούς που, αφού ίδρυσαν δικές τους Εκκλησίες, αποκόπηκαν από την Μίαν Εκκλησίαν.

Η αίρεσις, το σχίσμα και η ενδεικνυομένη προς τους αιρετικούς και σχισματικούς ποιμαντική στάσις

(Τοῦ ἀειμνήστου Καθηγουμένου Ἱ.Μ. Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους Γεωργίου Καψάνη) 

Η παράδοσις της Εκκλησίας, ως αποτυπούται εις τους ι. Κανόνας, κατενόησε πάντοτε την αίρεσιν και το σχίσμα ως φρικτά και αποτρόπαια μέσα, δι’ ων ο εχθρός της σωτηρίας επιχειρεί «μερίζειν το του Χριστού σώμα» δια να ματαιώση την σωτηρίαν του ανθρώπου.[01]

Οι Πατέρες της Εκκλησίας, επόμενοι τη διδασκαλία της Καινής Διαθήκης και ιδία του Απ. Παύλου και του Ευαγγελιστού Ιωάννου, οι οποίοι καταδικάζουν την αίρεσιν μετά σφοδρότητος, ουδεμίαν εδέχοντο συμφιλίωσιν ή συνύπαρξιν με την αίρεσιν, αρνούμενοι να ίδουν αυτήν υπό το πρίσμα του σχετικισμού και σκεπτικισμού, ως ατυχή αλλά πάντως ευγενή και νόμιμον προσπάθειαν ερμηνείας της χριστιανικής αληθείας. Ούτως οι επιμένοντες τη αιρέσει αιρετικοί θεωρούνται από τους αγίους Πατέρας ως «ακάθαρτοι», «αντίπαλοι Χριστού», «ιερόσυλοι και αμαρτωλοί», «αντικείμενοι (τω Χριστώ) τουτ’ έστι πολέμιοι και αντίχριστοι», «ους ο Κύριος πολεμίους και αντιπάλους λέγει εν τοις Ευαγγελίοις» (Κανών Καρχηδ.), «νεκροί» (Αγ. Αθαν. λθ΄ εορτ. επιστ.), «εχθροί της αληθείας» (α΄ ΣΤ΄). Η αίρεσις δε χαρακτηρίζεται ως «πλάνη» και «φαυλότης» φέρουσα τον όλεθρον (νζ΄ Καρθαγ.), ως «στρεβλότης» (Κανών Καρχηδ.), ως «ελεεινή πλάνη» εις την οποίαν «κατεδέθησαν» οι αιρετικοί (ξστ΄ Καρθαγ.), ως «μεμιασμένη κοινωνία» (ξθ΄ Καρθαγ.), ως «ρίζα πικρίας άνω φύουσα», ήτις «μίασμα γέγονε τη καθολική Εκκλησία, η των χριστιανοκατηγόρων αίρεσις» (ιστ΄ Ζ΄).

Η αίρεσις «εγκαταλείπουσα» αμέσως ή εμμέσως «τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν τον Υιόν του Θεού» καταντά «κεκρυμμένη ειδωλολατρεία» (λε΄ Λαοδ.) και αθεΐα («τους της ασεβείας προς εν εκπεπτωκότας απωλείας και αθεότητος βάραθρον») και δι’ αυτό ο ακολουθών αυτούς «του χριστιανικού καταλόγου, ως αλλότριος εξωθείσθω και εκπιπτέτω» (α΄ ΣΤ΄).

Τότε, …Θα είναι πολύ αργά για δάκρυα!

 

     ➤  Όταν θα ζητάτε την άδεια τους για να βγάλετε

                                                               σε περιφορά τον Επιτάφιο.

     ➤  Όταν θα ζητάτε την άδεια τους

                για να ψήσετε σουβλάκια στο πάρτι των γενεθλίων σας.

     ➤  Όταν θα κάνετε μπάνιο το καλοκαίρι

                                                            με ολόσωμη μπούργκα.

     ➤  Όταν 7 φορές την ημέρα θα ακούτε το μουεζίνη

                                       και οι καμπάνες θα έχουν σιωπήσει.

    ➤  Όταν... όταν...  Τότε θα είναι αργά φίλοι μου.

     Θα είναι πολύ αργά για δάκρυα και για μετάνοιες και οι υπεύθυνοι θα έχουν φύγει....

    Ούτε η Δεξιά, ούτε η Αριστερά, θα είναι ακόμα εδώ, αφού το Ισλάμ θα τα καταπιεί όλα με τον πολιτικό θεοκρατισμό του και καμία από τις ξεφτισμένες δυτικές ιδεολογίες δεν είναι αποδεκτή.

Στα πρόθυρα ανείπωτης πνευματικής τραγωδίας η Μητρόπολη Πατρών!

Κατεπείγουσα έκκληση προς τον ευσεβή λαό και κλήρο της Ι.Μ. Πατρών

Διαμαρτυρία μπρος στον Άγιο Ανδρέα

Σπυρίδων Ζορμπαλάς

Μέλος της Αντιαιρετικής Επιτροπής Ι.Μ. Πατρών

"Π.Π.": Περί συνεπείας! Τι θα κάνει ο π. Αναστάσιος (της ομάδας Ζήση);  Θα εφαρμόσει όσα έγραφαν εξ αιτίας του Ουκρανικού; Ή θα συνεχίσει να κοινωνεί με τον Οικουμενιστή και σχισματικό μητροπολίτη του;

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί και πατέρες της Ι.Μ. Πατρών.

       Σας παρακαλώ ακούστε με προσεκτικά.

Βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας ανείπωτης τραγωδίας για τη Μητρόπολή μας.

Οι σχισματικοί με τους οποίους θα κοινωνήσουν
 δια του μητρ. Πατρών οι Ορθόδοξοι Πατρινοί

   Όπως ίσως γνωρίζετε, στην πρόσφατη σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας
της Ελλάδος, κατόπιν σχετικής συζητήσεως ως προς το Ουκρανικό ζήτημα, αποφασίστηκε με πραξικοπηματικό και αντικανονικό τρόπο από μερίδα Ιεραρχών, η αναγνώριση της -μέχρι πρότινος- σχισματικής Εκκλησίας της Ουκρανίας (OCU) ως επίσημης Εκκλησίας του κράτους αυτού, στην θέση της μέχρι τότε -νόμιμης και- αναγνωρισμένης παγκοσμίως Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας, η οποία ποιμαίνεται από τον καθόλα νόμιμο επίσκοπο κ. Ονούφριο.

Άγιος Παΐσιος: Οι ιδιοτροπίες ξεκινούν από τον λογισμό

– Γέροντα, αὐτὸς ποὺ σιχαίνεται, γιατί τὸ παθαίνει;

– Πές μου, ἐσὺ τί σιχαίνεσαι;

– Ὅλα τὰ σιχαίνομαι.

– Τότε ὅλα σ᾿ ἐσένα θὰ ἔρχωνται! Καὶ τὰ σκουλήκια στὰ φροῦτα ἢ στὰ ὄσπρια καὶ καμμιὰ τρίχα στὸ ψωμὶ κ.λπ.

– Ἔτσι γίνεται, Γέροντα!

– Δόξα Σοι ὁ Θεός! Βλέπεις πόσο σὲ βοηθάει ὁ Θεὸς γιὰ νὰ τὸ ξεπεράσης;

– Ἀπὸ τὸν λογισμὸ δὲν ξεκινάει, Γέροντα, αὐτό; Ἂς ποῦμε ὅτι βρῆκε ἡ ἀδελφὴ μιὰ τρίχα. Ἂς τὴν βγάλη στὴν ἄκρη.

Ο π. Ν. Μανώλης αντιτίθεται στους Γ.Ο.Χ., η "Κατάνυξις" όμως τους προβάλλει ως ...διδασκάλους Ορθοδοξίας!

Πηγή:  "Κατάνυξις"

ὑπὸ Νικολάου Μάννη, ἐκπαιδευτικοῦ

Κεφαλή της επί γης Εκκλησίας ο Κωνσταντινουπόλεως;

    Ἔχοντας ὑπ᾿ ὄψιν τὴν ἀναμφισβήτητη δογματικὴ διάσταση τοῦ Οὐκρανικοῦ Ζητήματος, λόγῳ τῆς ἐμπράκτου ἐφαρμογῆς τῆς αἱρέσεως τοῦ Νεοπαπισμοῦ Κωνσταντινουπόλεως [1], θεωρῶ ὅτι εἶναι ἀπαραίτητο, μετὰ τὴν πρόσφατη κήρυξη –  «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» – τῆς αἱρέσεως αὐτῆς καὶ ἀπὸ τὸν Σεβ. Μητροπολίτη Σπάρτης κ. Εύστάθιο [2], νὰ παρουσιασθεῖ ἡ ὀρθόδοξος διδασκαλία περὶ τοῦ θέματος...

                      (Ἡ συνέχεια τοῦ ἄρθρου τοῦ κ. Μάννη ἐδῶ).

  Ὅμως ὁ π. Νικόλαος Μανώλης, στὴν Κυριακάτικη ὁμιλία του μᾶς εἶπε ὅτι, ὅσοι βρίσκονται στὶς σχισματικὲς ὁμάδες τῶν Γ.Ο.Χ. ὁδηγοῦνται στὴν ἀπώλεια!    Πῶς εἶναι δυνατόν, τὸν "Δάσκαλο" τῶν Γ.Ο.Χ. νὰ μᾶς παρουσιάζει ὡς δάσκαλο τῶν Ὀρθοδόξων Ἀποτειχισμένων  ἡ "Κατάνυξη";

Ἰδοὺ καὶ τὸ ἀπόσπασμα τῆς ὁμιλίας π. Μανώλη:

    ...Ἀπὸ τὴ διδασκαλία τοῦ Μ. Βασιλείου, ποὺ ἀφορᾶ αὐτὴ ἡ διδασκαλία πολλοὺς ἀδελφούς, ποὺ στὴν ἀγωνία τους καταφεύγουν στὶς σχισματικὲς ὁμάδες. Ἡ ἀγαθὴ πρόθεσή τους τοὺς ὁδηγεῖ στὴν ἀπώλεια, διότι δὲν ἔχουν ἀναπτυγμένη τὴν ἐκκλησιολογικὴ διάσταση τοῦ ὅλου ζητήματος. Ἡ σωστὴ ἀποτείχιση ποὺ προκύπτει ἀπὸ τὴν διδασκαλία τοῦ Μ. Βασιλείου εἶναι ποιά;

Μάθε ποιος είσαι

 Άγιος Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής  

Πρώτα απ’ όλα χρειάζεται το “γνώθι σαυτόν”. Δηλαδή να γνωρίσεις τον εαυτό σου, ποιος είσαι. Ποιός είσαι στ’ αλήθεια, όχι ποιός νομίζεις εσύ ότι είσαι. Με τη γνώση αυτή γίνεσαι ο σοφότερος των ανθρώπων.

Με τέτοια επίγνωση έρχεσαι σε ταπείνωση και παίρνεις χάρη από τον Κύριο. Διαφορετικά αν δεν αποκτήσεις αυτογνωσία, αλλ’ υπολογίζεις μόνο τον κόπο σου, γνώριζε ότι πάντοτε θα βρίσκεσαι μακριά από το δρόμο. Διότι δεν λέει ο Προφήτης· “ίδε, Κύριε, τον κόπον μου”, αλλά “ίδε, λέγει, την ταπείνωσίν μου και τον κόπον μου”. Ο κόπος είναι για το σώμα, η ταπείνωση για τη ψυχή και πάλι τα δύο μαζί, κόπος και ταπείνωση, για όλον τον άνθρωπο.

Όταν η Ορθοδοξία δεν θα στέκεται πια στο ύψος της, τότε θα έλθει ο Αντίχριστος

Γέροντας Διονύσιος της Κολιτσού (+2004)

    Τώρα που φτάσαμε στον 8ο αιώνα, έχουμε ανάγκη από προσευχή. Μέρα-νύχτα προσευχή στο Θεό για να μας φωτίσει το μυαλό και να μην δεχτούμε όπως οι εχθροί της Ορθοδοξίας να μας γκρεμίσουν.

Αυτά που ξέρουμε, με τη βοήθεια του Θεού να προσπαθούμε να τα εφαρμόζουμε. Θα έλθουν δύσκολοι καιροί και μεγάλες αλλαγές. Οι άνθρωποι θέλουν να διαμορφώσουν την Ορθοδοξία σύμφωνα με τα πάθη τους. Τα πάθη δηλαδή των ανθρώπων να είναι ελύθερα (ανθρώπινα δικαιώματα). Αυτή είναι η πιο δόλια επινόηση του σατανά για να κυριαρχήσει στους ανθρώπους,δηλαδή να προστατεύει τα πάθη δια νόμου.

Η Αλήθεια είναι η Εκκλησία. Η Αλήθεια είναι η Ορθοδοξία. Η Αλήθεια είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Θεός που κατέβηκε από τους ουρανούς.

Επισημάνσεις στις αθλιότητες Ιγνάτιου!

Επισημάνσεις στις φιλομεταναστευτικές και φιλοκορανικές δηλώσεις του Επισκόπου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου

Μαρία, ἐκπαιδευτικός

Σεβασμιότατε,
πολύ ὡραῖα αὐτά πού λέτε περί ἐλέους σέ κάθε εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ὅσο φθαρμένη κι ἄν εἶναι -ὅπως συμβαίνει μέ τούς ἀβαπτίστους- καί περί τῆς ἐμπράκτου ἀγάπης. Δέν ἀντιλέγει κανείς.

Ὅμως, παρατηρῶ τά ἑξῆς:
1. Γιατί δέν κάνει ἡ Ἐκκλησία μας τό ἴδιο ἔλεος στούς πτωχούς ὁμοδόξους καί ὁμοεθνεῖς πού κατά χιλιάδες ἔχουν αὐτοκτονήσει μέχρι τώρα λόγῳ οἰκονομικῆς κρίσης; Κατά τό:
«εἰ δέ τις τῶν ἰδίων καὶ μάλιστα τῶν οἰκείων οὐ προνοεῖ, τὴν πίστιν ἤρνηται καὶ ἔστιν ἀπίστου χείρων» (πρός Τιμόθεον Α΄, 5, στίχ. 8).

ΑΡΑΓΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΜΑΡΤΗΣΕΙ ή ΟΧΙ; Και ποιά έννοια είχαν οι πειρασμοί Του;

Τοῦ ἀειμνήστου Ἀνδρέου Θεοδώρου, Καθηγ. Θεολογικῆς Σχολῆς ΕΚΠΑ

Ἀπὸ τὸ βιβλίο του: «Ἀπαντήσεις σὲ ἐρωτήματα Δογματικά»

   Ὡς γνωστόν, στὴν ἀρχαία Ἐκκλησία εἶχαν διαμορφωθεῖ καὶ λειτουργήσει δύο διαφορετικὲς θεολογικὲς σχολές, ἡ ἀλεξανδρινὴ καὶ ἀντιοχειανή. Ἡ πρώτη, ἐπηρεαζόμενη ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ φιλοσοφία (κυρίως τὸν Πλατωνισμὸ) ἀσκοῦσε θεωρητικὴ θεολογία, ἑρμήνευε ἀλληγορικὰ τὶς Γραφὲς καὶ στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τόνιζε τὴ θεία φύση, ἀφήνοντας στὸ περιθώριο τὴν ἀνθρώπινη. Ἡ δεύτερη, ἐμφορούμενη ἀπὸ τὸ πρακτικό, πραγματιστικὸ καὶ κριτικὸ πνεῦμα τῆς ἀριστοτελικῆς φιλοσοφίας, ἀσκοῦσε θεολογία πρακτικὴ καὶ κριτική, ἑρμήνευε τὶς Γραφὲς μὲ τὴν ἱστορικὴ κριτικὴ μέθοδο καὶ στὸ πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου τόνιζε κυρίως τὴν ἀνθρώπινη φύση, ἐγκαταλείπουσα στὴ σκιὰ τὴ θεία.

.   Οἱ τάσεις αὐτὲς εἶχαν καὶ συνέπειες. Σὲ ἀκραῖες τοποθετήσεις, ἀπὸ μὲν τὴν ἀλεξανδρινὴ σχολὴ προῆλθαν οἱ αἱρέσεις τοῦ Ἀπολλιναρίου, ἐπισκόπου Συρίας τῆς Λαοδικείας (ἔλεγε ὅτι ὁ Χριστός, ὡς ἄνθρωπος, δὲν εἶχε λογικὸ νοῦ), τῶν Μονοφυσιτῶν (ἔλεγαν ὅτι ὁ Χριστὸς ἦταν μόνον Θεός,

Άγιος Παύλος Α΄ ο Ομολογητής

 Τη μνήμη του Αγίου Παύλου Α΄ του Ομολογητού και Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τιμά σήμερα, 6 Νοεμβρίου, η Εκκλησία μας. 

Ο Άγιος Παύλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. και υπήρξε γραμματέας του αγιοτάτου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Αλεξάνδρου (βλέπε 30 Αυγούστου).

 Όταν απεβίωσε ο Αλέξανδρος, το 377 μ.Χ., ο Παύλος εξελέγχθηκε Πατριάρχης. Ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος, όταν το
πληροφορήθηκε δυσανασχέτησε, μία και ήταν οπαδός της αίρεσης των Αρειανών. Όταν ο Κωνστάντιος επέστρεψε από την Αντιόχεια στην Κωνσταντινούπολη, απομάκρυνε από τον πατριαρχικό θρόνο τον Παύλο και ανακήρυξε αυθαίρετα Πατριάρχη, τον αρειανόφρονα Νικομήδειας Ευσέβιο.
Τότε ο Άγιος Παύλος πήγε στη Ρώμη. Εκεί βρήκε τον Μέγα Αθανάσιο, τον οποίο είχε απομακρύνει από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας ο Κωνστάντιος.