Παρατηροῦμε μὲ λύπη μας ὅτι «Ο ΣΩΤΗΡ» συνεχίζει τὴν «συνετὴ»
πολιτική του ἔναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, παρασύροντας πολλὲς ἁπλὲς ψυχὲς στὴν
συνύπαρξη μὲ τὴν Παναίρεση. Συνταυτίζεται δηλαδὴ μὲ ἐκείνους ποὺ διδάσκουν
(ἐναντιούμενοι στοὺς Ἁγίους Πατέρες), ὅτι πρέπει πρῶτα νὰ ἀποφασίσει ἡ Σύνοδος ὅτι
κάποιος εἶναι αἱρετικός, καὶ μετὰ νὰ ἀποστρεφόμεθα τὸν καταδικασθέντα πλέον
αἱρετικό.
Μὲ αὐτὴ τὴν στάση του, ὅμως, δίνει χρόνο στὴν αἵρεση νὰ
ἐπικρατήσει (ὅπως διδάσκει ὁ Μ. Ἀθανάσιος ὅτι γίνεται μὲ τοὺς αἱρετικούς). Ἀντιφάσκει
μὲ Πατερικὲς θέσεις ποὺ σὲ βιβλία τῶν Ἐκδόσεων «Ο ΣΩΤΗΡ» διαβάζουμε, καὶ οἱ
ὁποῖες κατὰ κόρον ἔχουν χρησιμοποιηθεῖ, ὅπως ἐκεῖνο τοῦ ἁγίου Μάρκου Εὐγενικοῦ (Βασιλειάδου Ν., «Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς καὶ ἡ Ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν»):
«Ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ διδάσκαλοι τῆς ἐκκλησίας, ὅλες οἱ θεῖες γραφές, μᾶς προτρέπουν νὰ φεύγουμε τοὺς ἑτερόφρονες καὶ νὰ μὴ ἔχουμε κοινωνία μὲ αὐτούς» (P.G. 160, 1097AB, 105C).Ἀλλὰ καὶ τὸ ἄλλο τοῦ ἁγ. Θεοδώρου Στουδίτου: «Ἐχθροὺς γὰρ Θεοῦ ὁ Χρυσόστομος, οὐ μόνον τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ τοὺς τοῖς τοιούτοις κοινωνοῦντας, μεγάλῃ καὶ πολλῇ τῇ φωνῇ ἀπεφήνατο»!
Θὰ ἦταν εὐχῆς ἔργο νὰ μᾶς ἐξηγήσει «Ο
ΣΩΤΗΡ», τί πιστεύει γιὰ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, τὸν Περγάμου Ἰωάννη
Ζηζιούλα, τὸν Μεσσηνίας Χρυσόστομο κ.λπ.:
Εἶναι «ἑτερόφρονες»; Ναὶ ἢ ὄχι;
Εἶναι «ἐχθροὶ τοῦ Θεοῦ»; Ναὶ ἢ ὄχι;
Εἶναι ἐχθροὶ τοῦ Θεοῦ καὶ «οἱ
κοινωνοῦντες μὲ τοὺς τοιούτους»; «Ναὶ ἢ ὄχι;
Αὐτὰ γράφονται μὲ ἀφορμὴ τὴν νέα δημοσίευση τοῦ «ΣΩΤΗΡΟΣ» μὲ τίτλο
«Ὁ ἐναγκαλισμὸς τοῦ ὄφεως». Σ’ αὐτὸ ὁ
συντάκτης, παρότι παρουσιάζει τὴν δήλωση τοῦ καρδινάλιου Kurt Koch, ὁ ὁποῖος λέγει τὰ αὐτονόητα, πὼς δηλαδή, «σύμφωνα μὲ τὴν ὀπτικὴ τῶν Ὀρθοδόξων ὁ ἀσπασμὸς τῆς εἰρήνης (Φραγκίσκου-Βαρθολομαίου)... εἶναι ἕνα γεγονὸς ἄνευ προηγουμένου· συνιστᾶ ἤδη ἕνα σημεῖο ἑνότητας», κάνουν πὼς δὲν τὸ καταλαβαίνουν καὶ μιλοῦν μόνο γιὰ κίνδυνο
μελλοντικῆς ἑνώσεως!!! Ὡσὰν νὰ μὴ διάβασαν
ποτέ τους ὅτι ἡ Ἕνωση στὰ ὑψηλὰ κλιμάκια ἔχει ἤδη γίνει καὶ ὅτι ἡ ὅλη προσπάθεια
τῶν Οἰκουμενιστῶν ἔγκειται πλέον στὸ νὰ ἐθίσουν τὸ λαὸ στὸ τετελεσμένο αὐτὸ γεγονός!
Ὡσὰν πρωτάρηδες στὶς δολιότητες τῶν Οἰκουμενιστῶν, χαρακτηρίζουν τὴν παραπάνω ἐνέργεια
τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ἁπλῶς, ὡς «ἄκρως ἐπικίνδυνη»! Ὄχι ἐγκληματική,
προδοτικὴ τῆς Πίστεως, αἱρετική!
Τί ἄραγε ἐλπίζουν; Ὅτι θὰ συνεγείρουν τὸ λαὸ πρὸς ἀπομάκρυνση ἀπὸ
τὴν Παναίρεση, ὅταν πλέον θὰ μείνουν ἐλάχιστοι
Ὀρθόδοξοι ποὺ ἴσως θὰ ἔχουν τότε τὴν δύναμη νὰ ἀπομακρυνθοῦν; Κι ἄραγε τότε,
θὰ ἑλκύσουν τὴν Θ. Χάρη ποὺ τώρα τὴν ἀπομακρύνουν, ἀρνούμενοι νὰ ἀκολουθήσουν τὴν
ἁγιοπατερικὴ διδασκαλία περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τὸν μολυσματικὸ ἰὸ τῆς Παναιρέσεως;
Κι ἂν εἶναι τόσο σίγουροι γιὰ τὸν ἑαυτό τους, δὲν σκέπτονται τὴν εὐθύνη
τους, γιὰ ἐκείνους, ποὺ ἕως τότε θὰ ἔχουν ἀνεπίστροφα ἐπηρεασθεῖ, ἀλλοιωθεῖ καὶ
ταυτισθεῖ μὲ τὴν ὕπουλη καὶ δόλια Οἰκουμενιστικὴ κακόδοξη ἰδεολογία
Ὁ ἐναγκαλισμὸς τοῦ ὄφεως
Πηγή: "osotir.org"
Ἐλλιπὴς ἐνημέρωση συνετέλεσε νὰ σημειώσουμε λανθασμένα σὲ σχόλιο τοῦ
προηγούμενου τεύχους τοῦ
Περιοδικοῦ («Ὁ Σωτήρ», ἀριθ. 2102/1-1-2015, σελ. 13: «Πανθρησκειακὴ ψευδένωση;») ὅτι ὁ ἀσπασμὸς τοῦ Πάπα μὲ τὸν Πατριάρχη στὴ θρονικὴ ἑορτὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τὴν 30ὴ Νοεμβρίου ἔγινε στὸ τέλος τῆς θείας Λειτουργίας καὶ ὅτι σὲ κάποιο ἑπόμενο βῆμα στὸ μέλλον αὐτὸ θὰ γίνει κατὰ τὴ
διάρκεια τῆς θείας
Λειτουργίας, ὥστε τελικὰ νὰ ὁδηγηθοῦμε σὲ ἕνωση μὲ τοὺς παπικοὺς στὴν πράξη, χωρὶς νὰ ἔχει ἐπιτευχθεῖ
συμφωνία στὴν πίστη.
Προσεκτικὴ ὅμως παρακολούθηση τοῦ σχετικοῦ ὀπτικοακουστικοῦ ὑλικοῦ (video)
ἔδειξε ὅτι ὁ ἀσπασμὸς κατὰ τὸ τέλος τῆς θείας Λειτουργίας ἦταν δεύτερος. Εἶχε
προηγηθεῖ ἄλλος κατὰ τὴν ὥρα ποὺ αὐτὸς ἀνταλλάσσεται μεταξὺ τῶν λειτουργούντων κληρικῶν πρὶν ἀπὸ τὴν ἀπαγγελία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, τότε ποὺ γίνεται ἡ ἐκφώνηση «Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους,
ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν», ὅπως
δυστυχῶς εἶχε γίνει καὶ κατὰ τὴν ἀντίστοιχη ἐπίσκεψη
τοῦ προηγούμενου πάπα Βενεδίκτου.
Ὁ καρδινάλιος Kurt Koch (Κοὺρτ Κόχ, συμπρόεδρος τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Διαλόγου) σὲ συνέντευξή του στὴν ἐφημερίδα Avvenire, ἀπαντώντας σὲ σχετικὴ ἐρώτηση γιὰ τὴ συνάντηση στὴν Κωνσταντινούπολη, εἶπε: «Ἦταν μία πάρα πολὺ ὄμορφη στιγμή, στὴν ὁποία θὰ πρέπει
νὰ προσθέσουμε τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Πατριάρχης κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Θείας
Λειτουργίας πῆγε πρὸς τὸν Πάπα γιὰ νὰ ἀνταλλάξουν τὸν ἀσπασμὸ τῆς εἰρήνης. Ἕνα γεγονὸς ἄνευ προηγουμένου, καθὼς σύμφωνα μὲ τὴν ὀπτικὴ τῶν Ὀρθοδόξων ὁ ἀσπασμὸς τῆς εἰρήνης συνιστᾶ ἤδη ἕνα σημεῖο ἑνότητας καὶ γίνεται μετὰ τὸ πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας. Ὁ Πατριάρχης ἀντιθέτως, θέλησε νὰ πραγματοποιηθεῖ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Λειτουργίας
καὶ αὐτὸ ἐπίσης μᾶς κάνει νὰ ἐλπίζουμε»
(http://www.amen.gr/article20127).
Ὅπως καὶ ἄλλοτε μετ᾿ ἐπιτάσεως ἔχουμε ἐπισημάνει, ἡ σχέση μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ μεθοδεύεται νὰ ἀκολουθήσει τὴν ἑξῆς πορεία:
1. Ὁ μὲν θεολογικὸς διάλογος θὰ ἐξακολουθεῖ νὰ διεξάγεται ἀτέρμων
καὶ ἀτελέσφορος.
2. Στὴν πράξη ὅμως ἡ ἕνωση θὰ γίνει πραγματικότητα. Ὁ ἴδιος ὁ Πάπας σὲ διάφορες περιστάσεις περιέγραψε τὰ χαρακτηριστικά της: Ὁ Ρωμαιοκαθολικισμὸς δὲν θὰ πιέσει τὴν Ὀρθοδοξία νὰ δεχθεῖ τὸ παπικὸ πρωτεῖο ὡς πρωτεῖο ἐξουσίας, ὅπως αὐτὸ κατανοεῖται στὴ Δύση. Θὰ ἀνεχθεῖ νὰ τὸ δεχθεῖ αὐτὴ ὡς πρωτεῖο τιμῆς. Στὸ χῶρο τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ ὅμως θὰ ἐξακολουθήσει νὰ ἀσκεῖται αὐτὸ ὡς πρωτεῖο ἐξουσίας. Μὲ τέτοια
περίπου μορφὴ ὁραματίζεται νὰ γίνει ἡ ἕνωση, καὶ γι᾿ αὐτὸ μίλησε στὴν Κωνσταντινούπολη γιά «ἀποδοχὴ ὅλων τῶν δωρεῶν ποὺ ὁ Θεὸς ἔ́δωσε στὸν καθένα» (http://www.amen.gr/article19910#sthash.zPQpTF8B.dpuf).
Αὐτὴ εἶναι ἡ ὕπουλη παγίδα καὶ γι᾿ αὐτὸ ἡ παραπάνω ἐνέργεια τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κρίνεται ἄκρως
ἐπικίνδυνη, ἀφοῦ οἱ ἅγιοι Πατέρες συνιστοῦν νὰ ἀποφεύγουμε τοὺς Λατίνους «ὡς φεύγει τις ἀπὸ ὄφεως», ὅπως ἀποφεύγει
κανεὶς τὰ φίδια. Ἐδῶ ὑπῆρξε ἐναγκαλισμὸς τοῦ ὄφεως!
