«Η προπαγάνδα είναι σαν την τέχνη. Δεν χρειάζεται να σέβεσαι την αλήθεια»

katanixis.gr: Με κάθε αφορμή και σε κάθε ευκαιρία, ο Οικουμενικός Πατριάρχης σπεύδει να “μετατρέψει” όλα εκείνα για τα οποία εγκαλείται, σε επιχειρηματολογία υπεράσπισής του. Τελευταίο κρούσμα ο λόγος* που εκφώνησε το Σάββατο 24/2/2018 όταν απένειμε το Οφφίκιο του Άρχοντος Υπομιμνήσκοντος στον Καθηγητή Συμεών Πασχαλίδη, Πρόεδρο του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ. και Διευθυντή του Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών, που εδρεύει στην Θεσσαλονίκη.

Κυριακή Ορθοδοξίας χωρίς λέξη για τους σύγχρονους εχθρούς της· τους Βαρθολομαίους, Ζηζιούληδες, Σαββάτους και Σία!!!!

   

  Εἴδαμε καὶ σήμερα στην Γιορτὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, πλημμυρισμένα τὰ θρησκευτικὰ ἱστολόγια μὲ χιλιάδες φωτογραφίες τῶν χρυσοστόλιστων Δεσποτάδων, ἀλλὰ πουθένα ζωντανὸ τὸν ...θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας! Αὐτὸς ἦταν θαμμένος κάτω ἀπὸ τὶς χλιδάτες στολὲς τῶν ἱερωμένων καὶ τοὺς θριαμβικοὺς λαρυγγισμοὺς τους γιὰ τοὺς ἀγῶνες τῶν Πατέρων ποὺ αὐτοὶ προδίδουν!

    Την Κυριακή της Ορθοδοξίας, λοιπόν,  οι Μητροπολίτες καὶ οἱ ὑποτακτικοί τους ἱερωμένοι, ευθυγραμμισμένοι αυστηρά προς τις αποφάσεις της Ληστρικής Συνόδου της Κρήτης και τα Εντάλματα του Φαναρίου, δεν έβγαλαν μιλιά για την Παναίρεση του Οικουμενισμού! Γι' αυτούς δεν υπάρχει τέτοια αίρεση, δεν υπάρχει αιρετικός Πατριάρχης, η αίρεση είναι φανταστική, υλικό γιὰ νὰ γράφουν μερικοὶ ἐξ αὐτῶν (ὅπως ὁ Ναυπάκτου) περισπούδαστα κηρύγματα καὶ θεολογικὰ κείμενα!!!

Ἐνδεικτικά:

Στὴν Λάρισα: Στην πανηγυρική θεία λειτουργία ιερούργησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνάτιος, ο οποίος ευχήθηκε χρόνια πολλά κι ευλογημένα, χριστιανικά και ορθόδοξα στο χριστεπώνυμο πλήρωμα,... (ἐδῶ).

Στὴν Κύπρο: Ιστορική Κληρικολαϊκή Συνέλευση της Εκκλησίας της Κύπρου.

Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 40 χρόνων Αρχιερατείας της του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου.

Παρόντες ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος Β΄, και ο Πατριάρχης Αντιοχείας κ. Ιωάννης, ο οποίος εξήρε την προσωπικότητα του Αρχιεπισκόπου Κύπρου, ενώ έκανε έκκληση για λύση του Κυπριακού... (ἐδῶ). Γιὰ τὸν Οἰκουμενισμὸ φυσικά ...τσιμουδιά! 

Στὴν Ἀρναία:  Με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια και με ιδιαίτερη λαμπρότητα εορτάστηκε στην Ιερά Μητροπόλη Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου η Κυριακή της Ορθοδοξίας η Κυριακή της Ορθοδοξίας και τα ονομαστήρια Ιερισσού Θεοκλήτου. Στο λόγο του ο ο οικείος Ιεράρχης, αναέπτυξε το θέμα ότι Άγιος σημαίνει μιμητής Χριστού: του Αγίου η σκέψη γίνεται χριστοσκέψη, του Αγίου η συνείδηση πλάθεται σε χριστοσυνείδηση"… κ.λπ.  (ἐδῶ). Ὅμως ἡ χριστοσυνείδηση τοῦ κ. Θεοκλήτου (ὅπως καὶ τῶν ἄλλων Δεσποτάδων) δὲν τοῦ ἐπέτρεψε νὰ ὑπερασπιστεῖ τὴν πίστη που καταποντίζεται ἀπὸ τὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!

Στὴν Ναύπακτο: Στὴν ὀμιλία του ὁ μητροπολίτης Ναυπάκτου ἀνέφερε πως, τό τί εἶναι Ὀρθοδοξία τό δείχνουν οἱ ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων… Εὐχήθηκε νά γνωρίσουμε τό βάθος τῆς Ὀρθοδοξίας, πού εἶναι ἡ μετάνοια καί ἡ ταπείνωση καί τό ὕψος της πού εἶναι τό Φῶς τῆς Ἀναστάσεως καί ἡ βιαία πνοή τῆς Πεντηκοστῆς. (ἐδῶ). Γιὰ τοὺς αἱρετικοὺς ποὺ λυμαίνονται τὴν Ἐκκλησία καὶ ἀπείλησαν τὴν ζωή του στὴν Κολυμπάριο Σύνοδο …τσιμουδιά! Μᾶλλον δὲν μίλησε ἀπὸ …ἀνεξικακία γιὰ τοὺς διῶκτες του!

   

Στὴν Βέροια: Λαμπρά εορτάστηκε η Κυριακή της Ορθοδοξίας στην Βέροια με την παρουσία του Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμωνος… (ἐδῶ).

  

Στὴν Τήνο:  Ο Μητροπολίτης Μάνης Χρυσόστομος, αποφεύγοντας τους Μανιάτες, βρέθηκε στην Τήνο, ὅπου με την Κανονική Άδεια και Ευλογία του Μητροπολίτου Τήνου, τέλεσε τη Θεία Λειτουργία ο Μάνης κ. Χρυσόστομος Γ' στον Πανίερο Ναό της Ευαγγελιστρίας Τήνου. Ο Σεβασμιώτατος κήρυξε τον Θείον Λόγον αναφερθείς στην θεολογική αξία των ιερών εικόνων ... και προσκύνησε την Εικόνα της Παναγίας με περισσή ευλάβεια. (ἐδῶ).

Καλαμπάκα: Κυριακή της Ορθοδοξίας σήμερα και αυτήν την ημέρα επέλεξε να άγει τα σεπτά του Ονομαστήρια ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σταγών και Μετεώρων Θεόκλητος.

Κι ἐδῶ λέξη φυσικὰ γιὰ Οἰκουμενισμό! (ἐδῶ).

Κερκύρα: Την Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018 τελέστηκε στον Μητροπολιτικό Ναό της Υ.Θ. Σπηλαιωτίσσης ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Θεοφιλέστατου Επισκόπου Σαλώνων κ. Αντωνίου. Στο κήρυγμά του ο Θεοφιλέστατος επεσήμανε ότι η Ορθοδοξία δεν είναι μια ιδεολογία. Ο Ορθόδοξος Χριστιανός πρεσβεύει την ορθή πίστη, την παραδεδομένη από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό και τους Αγίους Αποστόλους Του. Τώρα, πῶς «πρεσβεύει την ορθή πίστη» κάποιος συμβιβαζόμενος μὲ τὴν Παναίρεση, μόνο οἱ σύγχρονοι Δεσποτάδες, πνευματικοὶ καὶ πιστοὶ μποροῦν νὰ μᾶς τὸ ἐξηγήσουν! (ἐδῶ).

Κιλκίς: Με ιδιαίτερη λαμπρότητα εορτάστηκε ο θρίαμβος της Ορθοδοξίας, Ιερουργούντος του Μητροπολίτη Κιλκισίου κ. Εμμανουήλ παρουσία στρατιωτικών, δημοτικών αρχών καθώς και πλήθους πιστών. Ο Σεβασμιώτατος κ. Εμμανουήλ στο κήρυγμά του αναφέρθηκε στη θεολογική σημασία των εικόνων. (ἐδῶ). 

Ἀθήνα: Καὶ τέλος στὴν Ἀθήνα:

   Σε κλίμα λαμπρότητας εορτάστηκε η Κυριακή της Ορθοδοξίας. Στη Λειτουργία παρόντες ήταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος. Μετά το τέλος της λιτάνευσης των Ιερών Εικόνων, ο Μακαριώτατος επέδωσε τα διάσημα και το δίπλωμα της Ανωτάτης Τιμητικής Διακρίσεως του Μεγαλόσταυρου του Αποστόλου Παύλου της Εκκλησίας της Ελλάδος στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ἐδῶ ΟΧΙ μόνο δὲν ἀκούστηκε λέξη γιὰ τὸν Οἰκουμενισμό, ἀλλὰ τιμήθηκε καὶ ἕνας ἐκ τῶν ἀνθρώπων τῆς Ν. Τάξης, ὁ Προκόπης Παυλόπουλος, ὁ ὁποῖος ὑπέγραψε τόσα νομοθετήματα ἀντίθετα στὸ Εὐαγγέλιο!

''Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου Κύριε''

Μέλισσες δημιουργούν κυψέλες με περίτεχνα σχέδια για… άγνωστο λόγο!

 Η «φύση» λενε οι πολλοί, για τους Χριστιανούς, η άκτιστη ενέργεια του Δημιουργού Θεού δεν σταματά να μας εκπλήσσει, το ίδιο και τα δημιουργήματα του.

   Αυτή τη φορά τις εντυπώσεις κλέβουν μέλισσες, που έχουν λίγο πιο σκούρο χρώμα απ΄ότι έχουμε συνηθίσει, δημιουργώντας κυψέλες, που θυμίζουν περίτεχνα αρχιτεκτονικά σχέδια. Γνωστές ως… μέλισσες ζαχαροπλαστικής, οι Tetragonula carbonaria ζουν στην Αυστραλία και δημιουργούν ασυνήθιστες κυματιστές σπείρες που είναι τελείως διαφορετικές από τις επίπεδες κυψέλες που συναντάμε.

Ο θρήνος "προστασίας" για την "σύγχρονη" Ορθοδοξία των Οικουμενιστών!

ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ

ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΑΝΤΙΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Τοῦ ἀείμηστου Ἰωάννη Κορναράκη

   Κατὰ τὴν φετεινὴ (2013) πατριαρχικὴ ἑορτὴ τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, στὸν Ἱ. Ν. τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, στὸ ΦΑΝΑΡΙ, ὁ Πατριαρχικὸς Ἄμβωνας –μὲ ἀνοίκειες γιὰ τὴν ἱερότητα τοῦ χώρου ἐκφράσεις καὶ ἐπιθέσεις κατὰ τῶν αἰτίων καὶ τῶν ὑπαιτίων τῆς κρίσεως τῆς «σύγχρονης» Ὀρθοδοξίας– δὲν εἶχε ἐπίγνωση ὅτι, ἀπὸ τὸν ἴδιο αὐτὸν χῶρο ξεκίνησαν τὰ αἴτια, τὰ ὁποῖα διεμόρφωσαν τὴν «σύγχρονη» Ὀρθοδοξία, στὴν σημερινή της εἰκόνα.

Διότι, οὔτε «ἀκραῖα στοιχεῖα», οὔτε «προκατειλημμένα», «ἄρρωστα μυαλὰ» τοῦ ἐξωτερικοῦ τοῦ Πατριαρχείου χώρου, εἶναι ὑπεύθυνα γιὰ τὴν κρίση τῆς «σύγχρονης» πατριαρχικῆς Ὀρθοδοξίας.

Ὁ θρῆνος, ὅμως, τοῦ κηρύγματος γιὰ τὴν «σύγχρονη» Ὀρθοδοξία –θρῆνος προστασίας τῆς «Ὀρθοδοξίας» αὐτῆς– εἶναι δικαιολογημένος, διότι προέρχεται ἀπὸ τὸν πατριαρχικὸ χῶρο· δηλαδή, ἀπὸ τὸν ἴδιο χῶρο πού, ὅπως θὰ ἀποδείξουμε πιὸ κάτω, ἔδωσε τὶς ἀφορμὲς γιὰ νὰ γεννηθεῖ αὐτὴ ἡ ἴδια ἡ πατριαρχικὴ «σύγχρονη» Ὀρθοδοξία, τὴν ὁποίαν, ὄχι μόνον προστατεύει καὶ ἀποδέχεται, ἀλλὰ καὶ καθιερώνει ὡς τὴν γνήσια Ὀρθοδοξία καί, μάλιστα, κατὰ τὴν ἴδια τὴν ἑορτὴ τῆς αὐθεντικῆς Ὀρθοδοξίας!

Μὲ τὴν προβολὴ καὶ μὲ τὸν χαρακτηρισμὸ «σύγχρονη» θεολογία, ὁ πατριαρχικὸς χῶρος ἐννοεῖ, βεβαίως, ὅτι περιποιεῖ τιμὴ στὸ ἔργο του: στὴν οἰκουμενιστικὴ ἀποτύπωση τῆς εἰκόνας μιᾶς Ὀρθοδοξίας ἀντιπατερικῆς καὶ παγκοσμιοποιημένης!!!

Ἔτσι, ἡ προβολὴ τῆς εἰκόνας τῆς «σύγχρονης» Ὀρθοδοξίας ἀναγνωρίζεται ὡς ἡ «Ὀρθοδοξία» τοῦ Πατριαρχείου, ἀφοῦ ὁ Πατριαρχικὸς Ἄμβωνας συνηγόρησε τρεῖς φορὲς ὑπὲρ τῆς αὐθεντικότητας τῆς «σύγχρονης» θεολογίας.

Δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ γεγονὸς ὅτι, ἡ καθιέρωση τῆς «σύγχρονης» Ὀρθοδοξίας ὡς «Ὀρθοδοξίας» τοῦ Πατριαρχικοῦ Οἴκου, ἀκολουθεῖ χρονικῶς τὸ Διεθνὲς Συνέδριο τῆς Ἀκαδημίας τῶν Θεολογικῶν Σπουδῶν, ποὺ ἔγινε στὸν Βόλο, ἀπὸ 3 ἕως 6 Ἰουνίου 2010, μὲ θέμα: «Πατερικὴ σύνθεση ἢ Μετα-πατερικὴ θεολογία»¹· ἤτοι: «ἐπιστροφὴ στοὺς Πατέρες, μὲ ἐπαναδιατύπωση ἢ ἀναθεώρηση τῆς θεολογίας τους, ἢ ἀπατερικὴ θεολογία, θεμελιωμένη στὶς ἀρχὲς τῆς Νέας Ἐποχῆς καὶ τῆς παγκοσμιοποιήσεως;»!

Εἶναι γεγονὸς πολλαπλῶς ἀποδεδειγμένο ὅτι, ἡ προαναφερθεῖσα ΑΚΑΔΗΜΙΑ τῆς Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ἔχει πλέον ἐξελιχθεῖ σὲ ἐργαστήριο οἰκουμενιστικῶν συνεδρίων καὶ σχετικῶν ἄλλων προσπαθειῶν (ὅπως, π.χ., τιμητικὴ ἐκδήλωση πρὸς χάριν τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου, Ἰ. Ζηζιούλα, τοῦ πρωτομάστορα τῆς προσπάθειας ἑνώσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ τὸν Παπισμό). Εἶναι, δηλαδή, χῶρος ἀποδομήσεως τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας².

Ἤδη, μὲ τὸ τελευταῖο αὐτὸ ἀντιπατερικὸ συνέδριο, τὸ 2010, ὁ πατριαρχικὸς χῶρος συγκέντρωσε ὁμόφρονές του γιὰ νὰ ἀποδομήσει τὴν αὐθεντία τῆς πατερικῆς θεολογίας, τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων.

Τὰ Πρακτικὰ τοῦ ἐν λόγῳ συνεδρίου ἔχουν δημοσιευθεῖ στὸ ἐπιστημονικὸ περιοδικὸ τῆς Ἱ. Συνόδου ΘΕΟΛΟΓΙΑ, τ. 2/2010, σσ. 317-324.

Πρόκειται γιὰ ἕνα ἐντελῶς ἀντιπατερικὸ καὶ ἀνορθόδοξο κείμενο, ἡ ἔκδηλη διγλωσσία καὶ ἡ ἀμφισημία τοῦ ὁποίου καλύπτουν τὶς σαρωτικὲς ἀλλαγές, τὶς ὁποῖες προτίθενται νὰ πραγματοποιήσουν οἱ σύνεδροι, ἐὰν κάποιος ὁμόφρονάς τους Ἐπίσκοπος διοικήσει τὰ πράγματα τῆς Ἐκκλησίας. Πάντως, οἱ τελικὲς ἀποφάσεις τους ἔχουν πειστικὴ σαφήνεια καὶ δείχνουν «ποῦ τὸ πάνε» οἱ σύνεδροι· δηλαδή, τί, ἀκριβῶς, θέλουν νὰ ξηλώσουν στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ποῦ μπορεῖ νὰ φθάσει τὸ ξήλωμα αὐτό!!!

Λέγουν, λοιπόν: «Σχετικὰ μὲ τὴν Παράδοση, θὰ χρειασθεῖ νὰ διακρίνουμε μεταξὺ τῶν στοιχείων της, ποιά ἀπὸ αὐτὰ μποροῦν νὰ ὑπερβαθοῦν καὶ ποιά ὄχι. Ποιά ἀπὸ αὐτὰ μποροῦν νὰ συνιστοῦν καθαρὰ θεολογικοὺς συντελεστὲς καὶ ποιά ἀποτελοῦν καθαρὰ ἱστορικὰ καὶ πολιτιστικὰ στοιχεῖα. Ἡ γλῶσσα, ἡ ὁρολογία, ἡ δυνατότητα τῆς μετάφρασης τῶν βιβλικῶν καὶ λειτουργικῶν κειμένων, οἱ λειτουργικὲς μορφές, τὰ Τυπικά, τὰ ἐθιμικὰ καὶ πολιτισμικὰ στοιχεῖα τῆς θρησκευτικῆς ζωῆς (ἀμφίεση κλήρου, λειτουργικὰ ἔθιμα, τέμπλο κ.ἄ.) εἶναι προφανῶς ὑπερβάσιμα. Στοιχεῖα ὅμως, τῆς Παράδοσης, ὅπως ἡ προσευχή, ἡ μετάνοια, ἡ νηστεία, ὁ ἀγῶνας κατὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ τῶν παθῶν, ἡ ἐμπειρία τῆς χάρης, τῆς θέωσης, τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι στοιχεῖα ποὺ μποροῦν νὰ ὑπερβαθοῦν; Τὴν ἴδια ἀμηχανία προκαλεῖ ἡ ἀμφισβήτηση τῆς “αὐθεντίας” τῶν Συνόδων, μὲ τὸ πρόσχημα τῶν αὐτοκρατορικῶν ἐνδιαφερόντων καὶ παρεμβάσεων»³.

Ἐξ ἴσου ἐνδιαφέρουσες εἶναι καὶ οἱ παρακάτω ἐπισημάνσεις τοῦ Συνεδρίου τῆς πρότασης ἀποδομήσεως ὁλόκληρης τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν χοάνη τῆς σαρωτικῆς παγκοσμιοποιήσεως!!!

Στὸ συγκεκριμένο συνέδριο ἐπισημάνθηκε:

1. -«Ἡ ἀνάγκη τῆς ἐπαναδιατύπωσης τῆς Ὀρθόδοξης θεολογίας στὴν κάθε πολιτισμική της συνάφεια, ἡ ὁποία ἀνάγκη ἔτυχε καθολικῆς ἀποδοχῆς ἀπὸ τοὺς συνέδρους»!

2. -«Ἡ ἀνάγκη γιὰ ὑπέρβαση τῆς ἐσωστρέφειας ἀπὸ τὴν κίνηση τῆς ἐπιστροφῆς πρὸς τοὺς Πατέρες»!

3. -«Ἡ ἀνάγκη ἰσχυρῆς γονοποιητικῆς παρουσίας τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας στὶς διάφορες θεολογικές, καὶ ὄχι μόνον, ζυμώσεις στὸ παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, καθὼς καὶ ἡ ἀνάγκη διαλόγου μὲ τὶς φυσικὲς καὶ κοινωνικὲς ἐπιστῆμες. Συνάμα, παρατηρήθηκαν πολλαπλὲς διαστάσεις τῆς “κίνησης” τῆς ἐπιστροφῆς στοὺς Πατέρες, διαστάσεις ἐσωστρέφειας καὶ μοιρολατρείας, ἀποθέωση τοῦ παρελθόντος καὶ θεολογικὴ ἀπομόνωση»⁴.

Αὐτὰ καὶ μόνον τὰ συμπεράσματα τοῦ συνεδρίου, συνδυαζόμενα μὲ τὶς ἀκραῖες θέσεις κάποιων συνέδρων, δείχνουν ὅτι, στὸ συνέδριο τῆς ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ τοῦ Βόλου, κυριάρχησε οὐσιαστικὰ ἡ ἀποστροφὴ καὶ ἡ ἀπέχθεια πρὸς τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἡ προσπάθεια μεταλλάξεως τῆς παρακαταθήκης τῆς ἐξ ἀποκαλύψεως ἀληθείας τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ σὲ παγκοσμιοποιημένο σκιάχτρο θρησκευτικῆς παρανοίας!!!

* * *

Ἡ σχετικοποίηση ἤ, μᾶλλον, ἡ ἀπόρριψη τῆς διαχρονικῆς παρουσίας τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας ἀποτελεῖ ἀπόρριψη τοῦ εὐαγγελικοῦ καὶ πατερικοῦ λόγου. Ἡ Ἐκκλησία, μὲ τὴν παγκοσμιοποιημένη εἰκόνα της, εἶναι κενὸς λόγος. Ἡ «σύγχρονη» Ὀρθοδοξία εἶναι φάντασμα κακόγουστο μπροστὰ στὴν αὐθεντικὴ Ὀρθοδοξία τῶν Πατέρων.

Ἡ αὐθεντικὴ Ὀρθοδοξία, στὴν χαρισματική της εἰκόνα, εἶναι μιὰ διαχρονικὴ λυτρωτικὴ παρουσία, ποὺ δὲν πάσχει ἀλλοίωση, οὔτε ἀπὸ τὸν χρόνο, οὔτε ἀπὸ τὸ μῖσος καὶ τὴν περιφρόνηση τῶν ἀρνητῶν τῆς ὑπόστασής της. Ὁ ἅγιος Μάξιμος σημειώνει: «ὁ πνευματικὸς Νόμος τῆς Νέας Διαθήκης τῷ πνεύματι νεάζει …διὰ παντὸς ἐνεργούμενος. Ἡ γὰρ Χάρις ἀπαλαίωτος»⁵. Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο τῆς ἰδίας ὁμιλίας του –σχολιάζοντας τὸν λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου, «Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας»– ὁ ἅγιος Μάξιμος σημειώνει ὅτι, ὁ θεῖος ἀπόστολος τὸ εἶπε αὐτό, «εἰδὼς ἀεὶ καινὸν τὸ μυστήριον, μηδέποτε περιλήψει νοὸς παλαιούμενον»⁶.

Ὅσον καὶ ἂν προσπαθοῦν, μὲ ὀρθολογιστικοὺς βερμπαλισμοὺς καὶ οἰκουμενιστικὲς λογικές, οἱ ἄνθρωποι τῆς «σύγχρονης» Ὀρθοδοξίας, δὲν θὰ μπορέσουν νὰ παρακωλύσουν τὴν διαχρονικὴ ἀκτινοβολία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπὶ τῶν πιστῶν, ποὺ ἔχουν τὰ λογικά τους καὶ ξέρουν ποιοί εἶναι καὶ ποῦ πάνε!

* * *

Ἡ Συμβολὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου

στὴν δημιουργία μιᾶς ἀντιπατερικῆς

«σύγχρονης» Ὀρθοδοξίας

Ἡ σύγχρονη Ἱστορία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἰδιαιτέρως ἀπὸ τὸ 1948 μέχρι σήμερα, εἶναι γραμμένη μὲ πολλὲς σελίδες οἰκουμενιστικῆς δραστηριότητος.

Ὁ ἑκάστοτε οἰκοδεσπότης τοῦ πατριαρχικοῦ οἴκου ἡγεῖτο προσπαθειῶν ἑνώσεως τῶν μὴ δυναμένων νὰ ἑνωθοῦν. Τὸ μάτι τοῦ Πατριαρχείου, σταθερὰ στραμμένο πρὸς τοὺς ἑτεροδόξους χώρους, ἀπεμπολοῦσε τὶς ἀλήθειες τῆς Ὀρθοδοξίας πρὸς χάριν μιᾶς ἐκκοσμικευμένης χριστιανοσύνης, ἀποξενωμένης ἀπὸ τὴν ἰκμάδα τῶν αὐθεντικῶν εὐαγγελικῶν καὶ πατερικῶν ἀληθειῶν.

Ἰδιαίτερα ὁ σημερινὸς οἰκοδεσπότης τοῦ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ἔδειξε μεγάλη κινητικότητα στοὺς ἑτεροδόξους χώρους καὶ συμμετεῖχε σὲ ἑτερόδοξες λειτουργικὲς πράξεις.

Τὸ κορυφαῖο γεγονός, ποὺ ἐσχάτως καταγράφει τὴν ἔντονη ἀποδόμηση τῶν Ἱ. Κανόνων ἀπὸ μέρους τοῦ κ. Βαρθολομαίου, εἶναι ἡ συλλειτουργία καὶ τοῦ Πάπα, κατὰ τὴν θρονικὴ ἑορτὴ τοῦ Πατριαρχείου, τὴν 30^η Νοεμβρίου 2006. Τὴν ἡμέρα ἐκείνη, ἀπὸ τὸν ἐξώστη τοῦ Πατριαρχείου –μὲ δεμένα τὰ χέρια του μὲ τὸν Πάπα–, διαδηλώνουν ἀμφότεροι τὴν κοινὴ ἀπόφασή τους νὰ ἑνωθοῦν ἡ Ὀρθόδοξη ΕΚΚΛΗΣΙΑ μὲ τὸν Παπισμό.

Σὲ γενικὲς γραμμές, ἡ κορυφὴ τῆς «Ὀρθοδοξίας», μὲ τὰ πολλὰ καὶ γνωστὰ σὲ ὅλους οἰκουμενιστικά της ἀνοίγματα, ἔδωσε τὸ θάρρος σὲ πολλοὺς κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς οἰκουμενιστὲς νὰ προχωροῦν σὲ πράξεις ἀποδομήσεως καὶ προδοσίας τῶν ἀληθειῶν τῆς Ὀρθοδοξίας τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων.

Ἐπιλεκτικῶς, θὰ ἐπισημανθοῦν μερικὰ ἀκραῖα ἀνοίγματα, τὰ ὁποῖα εὐθυγραμμίζονται  μὲ τὴν πατριαρχικὴ πρωτοβουλία –ἀλλὰ καὶ σκοπιμότητα– νὰ προκύπτουν στὸν ὀρθόδοξο χῶρο ἀνατρεπτικὲς ἐνέργειες κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τῶν Θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ ἕνωση τοῦ Πατριαρχείου μὲ τὸν Παπισμὸ θὰ γίνει ὁπωσδήποτε. Καί, κάποια στιγμή, ὁ ὀρθόδοξος κόσμος, ποὺ ἀγνοεῖ τὴν πραγματικότητα, ἢ ἐκεῖνοι ποὺ νομίζουν ὅτι ἡ ἕνωση αὐτὴ δὲν πρόκειται νὰ πραγματοποιηθεῖ, θὰ ἐκπλαγοῦν.

Τὸ θέμα τῆς πραγματοποιήσεως αὐτῆς ἔχει ἤδη «κλειδώσει», πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια, στὸν γνωστὸ διάλογο μεταξὺ ὀρθοδόξων καὶ παπικῶν στὴν Ραβέννα τῆς Ἰταλίας. Στὸν διάλογο αὐτόν, οἱ ὀρθόδοξοι ἐκπρόσωποι ἐψήφισαν καὶ ἀποδέχθηκαν, αὐτούσιο, τὸ παπικὸ κείμενο ποὺ τοὺς παρουσίασαν οἱ παπικοὶ «ἑταῖροι» τους.

Σύμφωνα μὲ τὸ κείμενο αὐτό, ἡ παπικὴ ἐξουσία ἐπὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀποτυπώνεται μὲ τὴν εἰκόνα πυραμίδος. Στὴν κορυφὴ τῆς πυραμίδος, εἶναι ὁ Πάπας. Ὅποιος Ἐπίσκοπος δὲν θὰ ἀποδέχεται τὸν Πάπα, θὰ μένει ἐκτὸς τῆς παπικῆς «ἐκκλησίας», ποὺ εἶναι ἡ μόνη ὁλοκληρωμένη καὶ ὁριστικῶς διαμορφωμένη μὲ τὴν ρωμαϊκὴ παράδοση.

Ὁ Πατριάρχης ἔχει προωθήσει αὐτὴν τὴν ἕνωση μὲ τὴν ἀρωγὴ τοῦ πρωτοπαλλήκαρου τῆς ἑνώσεως αὐτῆς: τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου, Ἰωάννη Ζηζιούλα, ὁ ὁποῖος εἶναι πασίγνωστος γιὰ τὴν διαχρονική του ἐπιμονὴ στὸ κυρίαρχο καὶ ἐξουσιαστικὸ πρωτεῖο τοῦ Πάπα, καὶ ὄχι στὸ πρωτεῖο τιμῆς.

Ξαφνικά, λοιπόν, θὰ πληρώσουν τοὺς ναούς μας παπικοὶ πιστοί, γιὰ τὴν πραγματοποίηση τοῦ κοινοῦ Ποτηρίου τοῦ Πάσχα τῶν ὀρθοδόξων μὲ τοὺς παπικούς!

Ι. -Ἤδη, καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος –ἀκραῖος οἰκουμενιστής– συνέπλευσε μὲ τὸν Πατριάρχη στὰ ἀνοίγματα πρὸς τοὺς οἰκουμενιστικοὺς χώρους. Ἔφερε καὶ αὐτός, πρὶν ἀπὸ τὸν Πατριάρχη, τὸν Πάπα στὴν Ἀθήνα, καὶ πανηγύρισε τὸ γεγονὸς μὲ φιέστες καὶ ἐκδηλώσεις μειοδοσίας τῆς Ὀρθοδοξίας.

Λίγο πρὶν ἔλθει ὁ Πάπας στὴν Ἀθήνα, καὶ ἀφοῦ εἶχε ὀργανώσει τὰ πάντα γιὰ τὴν ὑποδοχή του, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐκάλεσε τέσσερεις ὁμοτίμους καθηγητὲς Πανεπιστημίου –μεταξὺ αὐτῶν καὶ τὸν ὑπογράφοντα τὸ παρόν– γιὰ νὰ τὸν βοηθήσουν νὰ συντάξει τὰ σχετικὰ κείμενα ποὺ θὰ διάβαζε ἐνώπιον τοῦ Πάπα, οὕτως ὥστε αὐτὰ νὰ ἔχουν ἀκραιφνῶς ὀρθόδοξο χαρακτῆρα. Ὡστόσο, προσωπικῶς διαπίστωσα ὅτι, τὰ συγκεκριμένα κείμενα ἀνεγνώσθησαν ἐνώπιον τοῦ Πάπα χωρὶς τὶς διορθώσεις μας.

Τὸ 2003, δύο χρόνια μετὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Πάπα, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος εἰσηγήθηκε τὸν νεωτερισμὸ τῆς «Λειτουργικῆς Ἀναγέννησης» τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ θεολογικὸ ὑπόβαθρο τῆς Ἀναγεννήσεως ποὺ εἶχε στὸ μυαλό του, δημοσιεύθηκε τὸ ἴδιο ἔτος, στὸ περιοδικὸ ΕΚΚΛΗΣΙΑ⁷, ὡς συνοδικὸ κείμενο, γραμμένο ἀπὸ καθηγητὲς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π. Θεσσαλονίκης. Τὸ κείμενο αὐτὸ ἀποτυπώνει, μὲ γνώμονα τὴν ἀρχὴ τῆς μετανεωτερικότητος, τὶς σαρωτικὲς ἀλλαγές ποὺ ἔπρεπε νὰ γίνουν γιὰ νὰ ὁλοκληρωθεῖ ἡ «Λειτουργικὴ Ἀναγέννηση» τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀπὸ τὶς προτεινόμενες αὐτὲς ἀλλαγές, ἀναφέρουμε δύο:

α) Λόγῳ τῶν προόδων τῶν ἀνθρωπιστικῶν καὶ κοινωνικῶν ἐπιστημῶν, θὰ πρέπει νὰ ἐπαναπροσδιορίζεται ἡ ταυτότητα τῆς Ἐκκλησίας, προκειμένου νὰ συμπορευόμαστε μὲ αὐτὲς τὶς προόδους καὶ τὶς πολιτιστικὲς ἐξελίξεις.

β) Γιὰ τοὺς ἰδίους λόγους, θὰ πρέπει νὰ ἐπαναπροσδιορίζεται συνεχῶς καὶ τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ἡ πλατύτερη ἐπαναδιατύπωση τοῦ μυστηρίου αὐτοῦ –προταθεῖσα καὶ σὲ ἄλλο κείμενο τοῦ ἰδίου, σὲ ἐπετηρίδα τῆς Σχολῆς– ἐξηγεῖ ὅτι, στὸ μυστήριο αὐτό, δὲν προσερχόμαστε γιὰ νὰ γίνουμε ἅγιοι, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε πνεῦμα ἀλληλεγγύης μεταξύ μας (στὸ πνεῦμα τῆς παγκοσμιοποιήσεως), γιὰ νὰ φθάσουμε στὰ ἔσχατα!!!

Ἐπειδή, ὅμως, ἡ ταυτότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός, τὸ συνοδικὸ αὐτὸ κείμενο πρότεινε, κατ’ οὐσίαν, τὸν διαρκῆ ἐπαναπροσδιορισμὸ τοῦ Ἰδίου τοῦ Χριστοῦ!!!

Εἶναι περίεργο ὅτι, κανεὶς Ἐπίσκοπος δὲν παρουσιάσθηκε γιὰ νὰ τὸ στηλιτεύσει. Οὔτε ἡ Διαρκὴς Ἱ. Σύνοδος ἔδωσε σημασία στὸ ὀκτασέλιδο Ὑπόμνημα τοῦ ὑπογράφοντος, τὸ ὁποῖο παραδόθηκε νομίμως σὲ ὅλα τὰ μέλη τῆς Συνόδου τῆς ἐποχῆς ἐκείνης.

ΙΙ. -Πρὸ δεκαετίας, περίπου, στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Α.Π.Θ., ἐκπονήθηκαν –καὶ ἔγιναν ἀποδεκτές– δύο διατριβές, οἱ ὁποῖες «ἀπεδείκνυαν» ὀρθοδόξους δύο αἱρετικοὺς τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Χαλκηδόνος: τὸν Διόσκορο καὶ τὸν Σεβῆρο (τὸν ἀποκαλούμενο «ἀκέφαλο» στὸ σχετικὸ τροπάριο τοῦ Ὄρθρου τῆς Ἀκολουθίας τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων).

Ἡ δικαιολογία καὶ τὸ αἴτιο τῆς ἐκπονήσεως τῶν ἐν λόγῳ διατριβῶν εἶναι ὅτι, ἀμφότερες προλειαίνουν τὸ ἔδαφος, ὥστε, μελλοντικὴ Σύνοδος νὰ πεισθεῖ γιὰ τὰ «ὀρθόδοξα» φρονήματα τῶν δύο –Συνοδικῶς καταδικασθέντων– αἱρετικῶν.

ΙΙΙ. -Ἡ «ὀρθοδοξοποίηση» τῆς σωτηριολογικῆς προτεσταντικῆς διδασκαλίας περὶ τῆς «ἀοράτου Ἐκκλησίας»:

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας κ. Ἀναστάσιος –μὲ μεγάλο ἔργο στὸν χῶρο τῆς Ἱεραποστολῆς στὴν Ἀφρική, ἀλλὰ καὶ προσφορᾶς στὴν Αὐτοκέφαλη Ὀρθόδοξη Ἀρχιεπισκοπὴ τῆς Ἀλβανίας– λόγῳ τῆς ταυτίσεώς του μὲ τὸ ἐπιστημονικό του ἀντικείμενο (δηλαδή, μὲ τοὺς ἀλλοθρήσκους καὶ ἰδιαιτέρως μὲ τὸ Ἰσλάμ), προέβη σὲ παραχάραξη εὐαγγελικοῦ χωρίου, προκειμένου νὰ δείξει ὅτι, ἀκόμα καὶ ὅλοι οἱ πιστοὶ τῶν ἄλλων θρησκειῶν θὰ σωθοῦν ὁπωσδήποτε, διὰ τῆς «ἀόρατης Ἐκκλησίας»!!!

Τὸ ἐπίμαχο χωρίο, τὸ ὁποῖο παραχάραξε, ἀνήκει στὴν Πρὸς Ἐφεσίους Ἐπιστολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου, κεφ. 3, στ. 6. Στὸ χωρίο αὐτό, ὁ ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν ἀναφέρεται στὸν τρόπο τῆς σωτηρίας τῶν ἐθνῶν, τὰ ὁποῖα καὶ αὐτὰ θὰ σωθοῦν, ἀφοῦ τοὺς κηρυχθεῖ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ ἀποδεχθοῦν: «Τὰ ἔθνη εἶναι συγκληρονόμα καὶ σύσσωμα καὶ συμμέτοχα τῆς ἐπαγγελίας αὐτοῦ ἐν Χριστῷ διὰ τοῦ εὐαγγελίου».

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας, ὅμως, στὸ ἔργο τοῦ Ἴχνη ἀπὸ τὴν ἀναζήτηση τοῦ ὑπερβατικοῦ⁸, ἀντικαθιστᾶ τὴν φράση «διὰ τοῦ εὐαγγελίου», μὲ τὴν φράση «διὰ τῆς ἐκκλησίας», ἀναπτύσσοντας, ἔτσι, τὴν διδασκαλία τῆς ἀόρατης σωτηρίας! Μὲ τὴν παραχάραξη αὐτή, ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ ξεπεράσει τὴν αὐθεντικὴ ἀποστολικὴ διδασκαλία περὶ τῆς σωτηρίας τῶν ἐθνῶν, διὰ τῆς ἀπὸ μέρους τους ἀποδοχῆς, ἐφαρμογῆς καὶ βιώσεως τοῦ Εὐαγγελίου. Σημειώνοντας δὲ ὅτι, «οἱ παλαιότεροι ὅσο καὶ οἱ νεότεροι θεολόγοι τῆς ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας τόνισαν ὅτι ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ἐνεργεῖ καὶ πέραν τῶν ὁρίων τῆς ὁρατῆς Ἐκκλησίας», ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας καταλήγει στὸ συμπέρασμα ὅτι, σὲ αὐτὴν τὴν «ἀόρατη Ἐκκλησία», καὶ τὰ ἔθνη «δύνανται νὰ ἀνήκωσι ἀοράτως καὶ οἱ ἐθνικοί, οἱ ἑτερόδοξοι…» (σσ. 423-4).

Ὅμως, στὴν ὀρθόδοξη σωτηριολογία δὲν ὑπάρχει πουθενὰ χῶρος ποὺ νὰ ἀνήκει σὲ περιοχὴ ἀόρατης σωτηρίας. Ἡ διδασκαλία αὐτὴ εἶναι προτεσταντική, σκοτεινὴ καὶ ἀδιευκρίνιστη. Σύμφωνα μὲ τὴν ὀρθόδοξη παράδοση, ὁ Θεὸς σώζει μὲν ὅλον τὸν ὁρατὸ κόσμο, ἀλλὰ μὲ ὁρατὲς καὶ συγκεκριμένες ἐνέργειες. Τὴν θεωρία περὶ «ἀόρατης σωτηρίας» ἐδημιούργησαν οἱ διαμαρτυρόμενοι, γιὰ νὰ ξεπεράσουν δυσκολίες προσωπικοῦ χαρακτῆρα (ὅπως τὴν ρωμαιοκαθολική τους προέλευση καὶ τὴν κυριαρχία τοῦ δυτικοῦ ὀρθολογισμοῦ).

* * *

Αὐτὰ τὰ ἐλάχιστα δείγματα τῆς ἀπορρίψεως, ἢ ἀποδομήσεως, ἀρχῶν τῆς ἀληθείας τῆς Ὀρθοδοξίας τῶν Πατέρων, δείχνουν τὰ ἀποτελέσματα τῆς διαχρονικῆς οἰκουμενιστικῆς δραστηριότητος τοῦ ὑποτιθεμένου «κέντρου» τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἔτσι, στὸν Πατριαρχικὸ Οἶκο, τὴν Ὀρθοδοξία τῆς πατερικῆς παρακαταθήκης διαδέχθηκε ἡ «σύγχρονη» Ὀρθοδοξία, μεταλλαγμένη στὰ μέτρα τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ τῶν θεμελιωδῶν ἀρχῶν τῆς μετανεωτερικότητος.

* * *

Ὁ ὑπογράφων συνέταξε τὸ πάρον κείμενο, ὧν συνεπὴς στὸν διδακτορικό του ὅρκο ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας: «ὅπου γῆς βρεθῶ, θὰ ὑποστηρίζω τὰ δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας». Ὅλοι οἱ διδάκτορες δίνουν τὸν ὅρκον αὐτόν. Ἀλλὰ καὶ οἱ Ἐπίσκοποι ὁρκίζονται νὰ ἐπιτελοῦν τὰ καθήκοντά τους θεοφιλῶς καὶ νὰ ἀνταποκρίνονται μὲ θεῖο ζῆλο στὴν τήρηση τῶν ἀρχῶν καὶ τῶν διδαγμάτων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Αὐτὸ σημαίνει ὅτι, ὅσοι Ἐπίσκοποι ἀφήνουν ὀρθάνοιχτη τὴν θύρα στὸν οἰκουμενιστικὸ χῶρο καὶ ἀναλαμβάνουν δραστηριότητες ποὺ ἀκυρώνουν τὴν προσωπική τους ἀξιοπρέπεια καὶ τὸν σεβασμό τους ἔναντι τοῦ ἀξιώματός τους ὡς κληρικῶν καὶ ὡς ἀνθρώπων τῆς ἐκκλησίας, ἀποβαίνουν ἐπιλήσμονες τοῦ ὅρκου τους.

Σὲ μία τέτοια περίπτωση, φαίνεται νὰ ἐνεργεῖ τὸ μιαρὸ ἔργο του, ὁ Ἀντίχριστος, καὶ διὰ τῆς Ἐκκλησίας.

Ἰωάννης Κορναράκης

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. -Περιοδ. ΘΕΟΛΟΓΙΑ τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τ. 2/2010, σσ. 317-324.

2. -Πρὸ ἐτῶν, ἡ συγκεκριμένη Μητρόπολις συγκάλεσε συνέδριο Ὀρθοδόξων καὶ Ἀγγλικανῶν, καί, μὲ τὴν εὐκαιρία αὐτή, τοὺς κάλεσε νὰ λειτουργηθοῦν στὸ Γυναικεῖο Μοναστῆρι τῶν Ἁγίων Ταξιαρχῶν Πηλίου. Ὅταν οἱ προσκεκλημένοι ἔφθασαν καθυστερημένοι στὸν Ναό, οἱ ἀδελφὲς τῆς Ἱ. Μονῆς ἔσπρωχναν τοὺς ὀρθοδόξους πρὸς τὸν νάρθηκα καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα. Σχετικὲς φωτογραφίες δείχνουν τοὺς ἀγγλικανοὺς νὰ ἐξέρχονται τοῦ Ναοῦ μὲ τὸ ἀντίδωρο στὸ χέρι, ἐνῶ σημειώθηκε ἰδιαιτέρως ἡ παρουσία μιᾶς ἀγγλικανῆς ἱερείας.

3. -Περιοδ. ΘΕΟΛΟΓΙΑ, στὸ ἴδιο τεῦχος, σ. 322.

4.-Στὸ ἴδιο, σ. 320.

5. -Περὶ θεολογίας καὶ τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας, PG 90, στ. 1120.

6. -Στὸ ἴδιο, στ. 1181.

7. -Περιοδ. ΕΚΚΛΗΣΙΑ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τ. Ἰούνιος 2003, σσ. 413-418.

8. -Συλλογὴ θρησκειολογικῶν μελετημάτων, ἐκδ. ΑΚΡΙΤΑΣ, α.χ., σσ. 423-4. Βλ. καὶ Πρωτοπρεσβυτέρου Ἰ. Φωτοπούλου, Θεανδρικὴ Καθολικότητα ἢ Πανθρησκειακὴ Παγκοσμιότητα, Ἀθήνα 2003, τὸ ὁποῖον ἀναιρεῖ ἐπιτυχῶς ὀρθοδόξως τὶς κακοδοξίες τοῦ βιβλίου τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας, μὲ τίτλο Παγκοσμιότητα καὶ Ὀρθοδοξία, Ἀθήνα 2000.

Πηγή

Το ...τροπάριο για τους Οικουμενιστές!

Η Εικονομαχία και η Εικονοφιλία του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού και οι θηριωδίες των Εικονομάχων!

   

   Ένα χαρακτηριστικό γεγονός, που συνέβη στην περίοδο της Εικονομαχίας και δείχνει τι σημαίνει αίρεση, ποια θηριώδη ψυχολογία έχουν οι αιρετικοί!

    Ο Έπαρχος του “Θέματος” της Εφέσου Μιχαήλ Λαχανοδράκων, κατόπιν διαταγής του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ε΄, φέρεται να εισέβαλε επικεφαλής στρατιωτών στη μονή την ώρα της Θείας Λειτουργίας. Αφού συνέλαβε τριάντα οκτώ από τους επιφανέστερους μοναχούς, υπέβαλε τους υπόλοιπους σε μια σειρά από βασανιστήρια, όπως ξυλοδαρμό, κάψιμο στην πυρά, κάψιμο των γενιών (τους άλειψε με λάδι και κερί και τους έβαλε φωτιά) και αποκοπή της μύτης. Στη συνέχεια έκαψε ολοκληρωτικά τη μονή και μετέφερε τους αιχμάλωτους μοναχούς στην περιοχή της Εφέσου, όπου και τους θανάτωσε.

    Το έτος 769 ο Μιχαήλ πραγματοποίησε διωγμό εναντίον των μοναχών, ανδρών και γυναικών, του θέματος Θρακησίων. Αφού τους συγκέντρωσε στην Έφεσο, στο Τζυκανιστήριο, τους υποχρέωσε να εγκαταλείψουν το μοναχικό σχήμα, να φορέσουν κοσμικὰ ρούχα, αλλά και να παντρευτούν, με την απειλή ότι, αν δεν ακολουθούσαν τις εντολές του, θα τους τιμωρήσει. Και πράγματι, επειδή δεν υπάκουσαν την διαταγή του, τους έβγαλε τα μάτια και τυφλούς τους έστειλε εξορία στην Κύπρο.

    Στο βίντεο ομιλεί κ. Νικόλαος Νικολαΐδης, ομότιμος Καθηγητής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μιλάει στο πρώτο μέρος της αποκλειστικής του συνέντευξης στην Πεμπτουσία για περίοδο της εικονομαχίας και της εικονοφιλία, τη συμβολή του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού μέσα από το θεολογικό του έργο, καθώς και τα μαρτύρια και τις κακουχίες που υπέστησαν οι Πατέρες και τον τελικό θρίαμβο της Εκκλησίας.

Πηγή

Σχετικά μέ τήν κλήση του Φιλίππου καί του Ναθαναήλ

  ἀπό τό ὑπομνημα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Χρυσοστόμου στό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο. Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας (Ἰω. α΄ 44-52)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

(Ιω. α΄44-52)

Ομιλία Κ΄του αγίου Ιωάννη, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, του Χρυσοστόμου

από το Υπόμνημά του στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον σχετικά με την κλήση του Φιλίππου και του Ναθαναήλ

   «Τῇ ἐπαύριον ἠθέλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως Ἀνδρέου καὶ Πέτρου (:Την άλλη μέρα αποφάσισε ο Χριστός να αναχωρήσει από την Ιουδαία για την Γαλιλαία. Βρίσκει τον Φίλιππο και του λέγει· “έλα κοντά μου”. Ο δε Φίλιππος καταγόταν από τη Βηθσαϊδά, την πατρίδα του Ανδρέα και του Πέτρου)».

«Σε κάθε εργατικό και τίμιο άνθρωπο υπάρχει πλεόνασμα αγαθών», λέγει κάποια παροιμία. Ο Χριστός υπαινίχθηκε ωστόσο και κάτι επιπλέον, όταν είπε: «ὁ ζητῶν εὑρίσκει (:εκείνος που ζητεί, βρίσκει)» [Ματθ. 7,8]. Από αυτό λοιπόν γεννιέται η απορία μου από ποια αιτία παρακινούμενος ο Φίλιππος ακολούθησε τον Χριστό. Διότι ο μεν Ανδρέας ακολούθησε τον Χριστό, αφού πληροφορήθηκε γι’ Αυτόν από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή και ο Πέτρος Τον ακολούθησε αφού παρακινήθηκε από τα λόγια του Ανδρέα, ενώ ο Φίλιππος πείσθηκε αμέσως και Τον ακολούθησε· και όχι μόνο δεν έφυγε, αλλά και κήρυξε γι’ Αυτόν και σε άλλους, χωρίς να ακούσει και να μάθει τίποτε από κανένα, παρά μόνο τον λόγο «Ακολούθησέ με», που του είπε ο Χριστός· διότι έτρεξε αμέσως στον Ναθαναήλ και του είπε: «ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν (:Αυτόν για τον οποίο έγραψε ο Μωυσής στον Νόμο και προανήγγειλαν οι προφήτες στα προφητικά τους βιβλία Τον βρήκαμε)». Βλέπεις πόσο καλά πληροφορημένος και κατατοπισμένος ήταν και συνεχώς μελετούσε όσα έγραψε ο Μωυσής και προσδοκούσε την έλευση Του; Διότι το «εὑρήκαμεν» φανερώνει ότι πάντοτε Τον αναζητούσαν.

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ) - π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

Ίχνος ντροπής στους ένοικους του Φαναρίου!

    «Ἐνδυσάσθωσαν αἰσχύνην, οἱ οὕτω μὴ πιστεύοντες»!

(Δοξαστικὸ Ἑσπερινοῦ Κυριακῆς Ὀρθοδοξίας)

Ποιους καρφώνει ο Πατριάρχης;

Το Πατριαρχικό "αλάθητο" και ο 

χορός των κολάκων

Κοσμίδης  Ν.  Ελευθέριος 

Φυσικός ΑΠΘ -  P.C.C.UOI

Οργανωτικός Γραμματέας του 

Ο.Χ.Σ “ΑΓΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ”

    Με αθεράπευτες ακόμη τις πληγές της Πατριαρχικής “ανεπάρκειας”, σε ζητήματα Εθνικής υπερηφάνειας, όπως οι “ατυχείς” τοποθετήσεις του στο Μακεδονικό αλλά και υπέρ του Τουρκικού στρατού, πληροφορούμαστε για την έκδοση τόμου, στον οποίο περιλαμβάνονται “..όλες οι επίσημες ομιλίες του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου που πραγματοποίησε τις παραμονές και κατά τη διάρκεια της ιστορικής Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας...”, ήτοι της ψευδοσυνόδου του Κολυμπαρίου,  από τον σύλλογο οφικιαλίων “Παναγία η Παμμακάριστος”.  

    Στον  Πατριαρχικό πρόλογο του τόμου, αποκαλύπτεται σε όλο της το μεγαλείο η διγλωσσία της πλάνης, που σε ολόκληρη την Εκκλησιαστική μας Ιστορία, αποτελούσε χαρακτηριστικό πλανεμένων αιρετικών Πατριαρχών, Αρχιερέων, Κληρικών και μοναχών (η μορφοποίηση δική μας).

    Αναφερόμενος ο Πατριάρχης στις αποφάσεις του Κολυμπαρίου,