«Κήρυγμα»
στὴν
Ἑορτή τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης
καὶ
τῶν Ἁγίων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας
ἀπὸ
τὸν Μητροπολίτη Πατρῶν!
Νά,
λοιπόν, τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἐξυπηρετήσεως τῶν Μασώνων καὶ τῶν ἄλλων σκοτεινῶν
δυνάμεων. Γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴν ἁγιοποίηση τοῦ Ἐθνομάρτυρος Χρυσοστόμου
Σμύρνης, ἁγιοποίησαν καὶ ἑκατοντάδες ἀνθρώπων ποὺ σκοτώθηκαν στὸν πόλεμο γιὰ τὴν
πατρίδα! Γιὰ πρώτη, δηλαδή, φορὰ στὴν Ἐκκλησία μας τιμοῦμε ἀγνώστου ἠθικῆς καὶ Πίστεως ἀνθρώπους ὡς ἁγίους·
ἀνθρώπους ποὺ πιθανὸν νὰ «μὴν πατοῦσαν κἀν στὴν Ἐκκλησία», νὰ εἶχαν διαπράξει
ἐγκλήματα καί, ἐν πάσῃ περιπτώσει, ἀνθρώπους ποὺ δὲν
θυσιάστηκαν γιὰ τὸ Χριστό, ἀλλὰ γιὰ τὴν πατρίδα καὶ μάλιστα οὐχὶ
οἰκειοθελῶς!
Ἡ Ἑορτή τῶν Ἁγίων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας
στήν Ἱερά Μητρόπολη Πατρῶν.
Ὁ Μητροπ. Πατρῶν
Χρυσόστομος:
«...Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ποτέ δέν εἴχαμε
δεχθῆ μοιρολατρικά τά γεγονότα, ἀλλά καί ποτέ ἡ ἱστορία τῆς φυλῆς μας, τοῦ
γένους μας, τῆς πατρίδος μας, δέν εἶχε διαστρεβλωθῆ καί παραχαραχθῆ τόσο, ὅσο
στούς καιρούς μας...».
Τήν Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου
καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, 13.9.2015, στήν Ἱερά Μητρόπολη Πατρῶν, ἑορτάσθη ἡ μνήμη
τοῦ Ἁγίου Ἐθνοϊερομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης καί τῶν σύν αὐτῷ Κληρικῶν καί Λαϊκῶν, οἱ ὁποῖοι μαρτυρικῶς ἐτελειώθησαν ὑπό τῶν Τούρκων, κατά τήν
Μικρασιατική Καταστροφή.
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ.
Χρυσόστομος, ἐτέλεσε τήν Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου
Πατρῶν, ἐν πληθούσῃ Ἐκκλησίᾳ καί ἐκήρυξε τόν θεῖο λόγο, ἀναφερθείς στήν θυσία
καί τό φρικτό μαρτύριο τῶν Ἁγίων της
Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς καί πάντων τῶν φρικτῷ τρόπῳ τελειωθέντων πατέρων καί
ἀδελφῶν ἡμῶν, τῆς Ἰωνικῆς γῆς.
Μεταξύ τῶν ἄλλων ὁ Σεβασμιώτατος
ἀνέφερε:
...Ὁ νοῦς μας σήμερα θά τρέξῃ ἐκεῖ, πού
πρίν ἐνενῆντα τρία χρόνια, τά μανιασμένα τουρκικά στίφη, πιστά στήν
πατροπαράδοτη τακτική τῆς βίας καί τοῦ φόνου, ἔπεφταν ὡς ἄγρια θηρία ἐναντίον
ἀμάχων, ἀθώων, φιλοπροόδων ἀνθρώπων, καί περνοῦσαν ἀπό φωτιά καί μαχαίρι
γυναῖκες καί μικρά παιδιά, ποδοπατῶντας τά ἱερά καί τά ὅσια τοῦ Γένους μας.
Ἡ ψυχή μας θά ἀκουμπήσῃ στόν πόνο τῆς
Ρωμηοσύνης, πού γιά μιά ἀκόμη φορά προδομένη, ἐπλήρωσε τό τίμημα τῶν ἀγώνων
τόσων αἰώνων, γιά νά δώσῃ πολιτισμό, ἀνθρωπιά, νόημα ζωῆς, πνεῦμα ἐλευθερίας
καί πίστεως στόν ἀληθινό Θεό.
Ἐνενῆντα τρία χρόνια μετά, εἴμαστε ἐκεῖ
καί ἀκοῦμε τίς κραυγές τῶν Ἑλλήνων, πού σφάζονται καί ἀτιμάζονται:
«Κόσμος, ἑκατοντάδες χιλιάδες κόσμος,
τρελός ἀπό φόβο ἀρχίνησε νά τρέχῃ ἀπ’ ὅλα τά στενοσόκακα καί τούς βερχανέδες,
καί νά ξεχύνεται στήν παραλία σά μαῦρο ποτάμι.
- Σφαγή! Σφαγή!
- Παναγιά, βοήθα!
- Προφτάστε!
- Σῶστε μας!
...Τό βράδυ τό μονοφῶνι κορυφώνεται. Ἡ σφαγή
δέ σταματᾶ. Μόνο ὅταν τά πλοῖα ρίχνουνε προβολεῖς γίνεται μιά πρόσκαιρη ἡσυχία.
Μερικοί πού καταφέρανε νά φτάσουνε ζωντανοί ἴσαμε τή μαούνα μας, ἱστοροῦνε τό
τί γίνεται ὄξω, στίς γειτονιές. Οἱ τσέτες τοῦ Μπεχλιβάν καί οἱ στρατιῶτες τοῦ
Νουρεντίν τρῶνε ἀνθρώπινο κρέας. Σπάζουνε, πλιατσικολογοῦνε σπίτια καί μαγαζιά.
Ὅπου βροῦνε ζωντανούς, τούς τραβοῦνε ὄξω καί τούς βασανίζουνε. Σταυρώνουνε
παπάδες στίς ἐκκλησιές, ξαπλώνουνε μισοπεθαμένα κορίτσια κι ἀγόρια πάνω στίς
Ἅγιες Τράπεζες καί τ’ ἀτιμάζουνε.
…Τί κάνουν, λοιπόν, οἱ προστάτες μας; Τί
κάνουν οἱ ναύαρχοι μέ τά χρυσά σειρίτια, οἱ διπλωμάτες κ’ οἱ πρόξενοι τῆς
Ἀντάντ!» (Γιάννης Καψῆς, τ. Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν).
Ἡ Διδώ Σωτηρίου ἀναφέρει στά «Ματωμένα
Χώματα»:
«Ἦρθαν οἱ καιροί, πού οἱ ζωντανοί
ζήλευαν τούς πεθαμένους. Γέμισε τό νεκροταφεῖο ἀπό γυναικόπαιδα. Ἔσυραν ὡς ἐκεῖ
μαννάδες, ξεφρενιασμένες ἀπό τόν τρόμο, τά κορίτσια τους. Πίστεψαν, ὅτι θά
δίσταζε ὁ Τοῦρκος. Μά οὔτε ἐδῶ σταματοῦσε ἡ κτηνωδία. Κι ὁ τόπος τῆς αἰωνίας
γαλήνης, τό λιμάνι, πού δέν τό φθάνει ἡ ἐγκόσμια τρικυμία, ὁ τόπος, πού στή
θύρα του σταματοῦν ὅλα, γιά τούς δυστυχισμένους σήμερα ἔγινε καινούργιας
ἀγωνίας σταθμός. Σβυστά τά καντήλια τῶν τάφων. Τά κυπαρίσσια σάν μαῦρες
λαμπάδες ὑψώνονται δεητικά στόν οὐρανό, πού ξάστερος κι ὁλόλαμπρος σκεπάζει τό
μέγα δράμα. Νεκροί και ζωντανοί μαζί…».
Ὅσοι σώθηκαν, ἔφτασαν κατατρεγμένοι,
ταλαιπωρημένοι, ἐξουθενωμένοι στήν Ἑλλάδα. Πόνεσαν ὥσπου νά βροῦν στέγη καί
ψωμί…
Καί έδῶ στήν μητέρα πατρίδα, στήν Νέα
Σμύρνη, στήν Νέα Ἰωνία, στήν Πάτρα, καί ὅπου ἀλλοῦ, ὕψωσαν τίς Ἐκκλησιές καί τά
καμπαναριά τους, ὅπως ἦταν ἐκεῖ, στή Σμύρνη τήν ἡλιόφεγγη, τήν πολυαγαπημένη.
Ἀγαπητοί μου, ὁ Ἑλληνισμός δέν θά
ἐπιβιώσῃ ἄν μείνῃ χωρίς ὁράματα, χωρίς ἐλπίδα, χωρίς τίς μνῆμες πού τόν
διατηροῦν σέ πνευματική ἐγρήγορση. Μόνο ἄν μείνῃ ὄρθιο καί ἄπαρτο τό
φεγγοβόλο κάστρο τῆς μνήμης, πού τό ὕψωσαν καί τό συντήρησαν μέ τό αἷμα τους τά
ἑκούσια σφάγια ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος, μόνο τότε ἡ Ἑλλάδα θά μεγαλουργήσῃ.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ποτέ δέν εἴχαμε δεχθῆ
μοιρολατρικά τά γεγονότα, ἀλλά καί ποτέ ἡ ἱστορία τῆς φυλῆς μας, τοῦ γένους
μας, τῆς πατρίδος μας, δέν εἶχε διαστρεβλωθῆ καί παραχαραχθῆ τόσο, ὅσο στούς
καιρούς μας. Ὅμως ἄς μάθουν ὅσοι ἐπιβουλεύονται τήν ἱστορική μας ἀλήθεια, τήν
ἰδιοπροσωπεία μας καί τήν Ἑλληνορθόδοξη ταυτότητά μας, ὅτι δέν ἐξαντλήθηκαν τά
ὁράματά μας καί δέν ἔχει ἀποπροσανατολισθῆ ─παρά τίς ἐργώδεις καί λυσσαλέες
προσπάθειές τους─ ὁ πνευματικός μας Ἑλληνικός καί Ὀρθόδοξος προσανατολισμός,
οὔτε ἔχει ἀλλάξει τό πνευματικό D.N.A. τῶν παιδιῶν μας, οὔτε ἄλλο αἷμα ρέει στίς
φλέβες τους.
Λίγο χρειάζεται, πολύ λίγο, γιά νά
ξεχειλίσῃ τό ποτήρι, καί τότε ὅλοι θά διαπιστώσουν τόν δυναμισμό τῆς φυλῆς μας.
Ἔρχεται ἡ ὥρα ─ἔτσι γίνεται πάντα κατά τήν κυκλική πορεία καί ἑρμηνεία τῆς
Ἱστορίας─ ἔρχεται ἡ ὥρα, πού θά ξυπνήσουν οἱ πιεσμένοι ἐθνικοί παλμοί
στίς καρδιές ὅλων μας, καί κυρίως στίς καρδιές τῶν παιδιῶν μας. Οἱ παλμοί αὐτοί
θά πυροδοτήσουν τίς ἀνυπολόγιστες γιά τούς μισέλληνες, ἡμετέρους καί ξένους,
ἐσώτατες δυνάμεις, προκειμένου νά παρασύρουν καί νά ἀφανίσουν τά δεινά καί δύστυχα
ἀνθρωπάρια, πού ποτέ δέν ἠθέλησαν μιά Ἑλλάδα δυνατή καί ἀνεξάρτητη. Γιατί
πάντοτε εἶναι, οἱ δυστυχεῖς αὐτοί τύποι, ἐγκλωβισμένοι στά ἀπαίσια καί φρικτά
ἰδεολογικά τους τείχη καί ὑπαρξιακά τους κενά. Δέν τούς ἐπιτρέπει ὁ
συρρικνωμένος καί συνωστισμένος στό στενό κρανίο τους ἐγκέφαλός τους νά
σκεφθοῦν διαφορετικά...».
