«ΣΧΟΛΙΟ» π. Αθανάσιου Μυτιληναίου: Η ΕΙΡΗΝΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΛΘΕΙ ΠΟΤΕ! Παρά τις ψεύτικες ελπίδες και τις παρερμηνείες κάποιων! Ας μη γινόμαστε κυνηγοί μιας ουτοπίας!

«Ἡ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀναπόσπαστο μέρος τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ὅσα ἀναφέρει τό ἱερό αὐτό βιβλίο τῆς Πίστης μας εἶναι ὅλα ὅσα παρέδωσε ὁ Χριστός στούς Ἀποστόλους καί ἐκείνοι μέ τήν σειρά τους σέ ὅλους μας. Τά κείμενά της εἶναι θεόπνευστα καί ὡς τέτοια ἀπαντοῦν στίς ἀπορίες, στίς ἀγωνίες, στά ἐρωτηματικά τῶν ἀνθρώπων. Ὁ καθένας μας προσεύχεται στό Θεό καί ὁ Θεός τοῦ ἀπαντᾶ καί τόν κατευθύνει μέσα ἀπό τά ἱερά κείμενα τῆς Βίβλου, ὅπως καί μέσα ἀπό γεγονότα τῆς καθημερινότητάς του.

Διαβάζοντας τά ἀναφερόμενα ἀπό τούς ἱερούς συγγραφεῖς παρατηρεῖται ὅτι ὁ θεῖος λόγος εἶναι πάντοτε ζωντανός καί ἐπίκαιρος. Αὐτό πού ζεῖς, ὅταν πλησίαζεις τά ἁγιογραφικά κείμενα, δέν μοιάζει μέ κανένα βίωμα ἄλλου ἀναγνώσματος. Ὅταν μέ ἀγαθή διάθεση τά προσεγγίζεις σοῦ ἀποκαλύπτεται Αὐτός πού βρίσκεται πίσω ἀπό τίς λέξεις.

Δέν εἶναι ἁπλό συντακτικό ἤ ποιητικό σχῆμα λόγου αὐτό μέ τό ὁποῖο οἱ προφῆτες ξεκινοῦν τά λεγόμενά τους. Τό «Τάδε λέγει Κύριος…» δηλώνει ὅτι πράγματι ὁ Θεός εἶναι αὐτός πού μιλᾶ διά τοῦ στόματός τους. Αὐτόν καλούμαστε νά ἀναγνωρίσουμε καί σέ Αὐτόν νά ἐντρυφύσουμε. Ὅμως, ἡ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς μᾶς ἀποκαλύπτει ὄχι μόνον τόν Χριστό πού φανερώνεται στήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη, ἀλλά καί τήν σωστή ἑρμηνεία τῶν γεγονότων τῆς ζωῆς μας.

Στό βιβλίο προφήτης Ἠσαΐας γίνεται ἀναφορά στήν κοινωνική κατάσταση πού βίωνε ὁ προφήτης τόν 8ο αἰώνα π.Χ. Εἶναι ὁ χρόνος πού ἔζησε καί ἔδρασε. Ξαφνιαζόμαστε ὅμως ἀπό τήν ὁμοιότητα! Ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται μέ διαφορετικά πρόσωπα. Λέει ὁ προφήτης:

«Ἡ γῆ ὑμῶν ἔρημος, αἱ πόλεις ὑμῶν πυρίκαυστοι· τήν χώραν ὑμῶν ἐνώπιον ὑμῶν ἀλλότριοι κατεσθίουσιν αὐτή, καί ἠρήμωται κατεστραμμένη ὑπό λαῶν ἀλλοτρίων».^[1] «Ἡ γῆ σας ἔγινεν ἔρημος, αἱ πόλεις σας ἔχουν κατακαῆ ἀπό πυρκαϊάς· τήν καλλιεργημένην χώραν σας καί τούς καρπούς μπροστά στά μάτια σας τά κατατρώγουν ξένοι καί ἔχει ἐρημωθῆ καταστρεμμένη ἀπό ξένους λαούς».^[2]

Πόσο ποιό ἐπίκαιρος θά μποροῦσε νά εἶναι ὁ προφητικός αὐτός λόγος γιά τήν πατρίδα μας; Μιά πλούσια χώρα πού θέλουν νά τήν παρουσιάζουν ὁπωσδήποτε πτωχή! Μιά χώρα πού δέν ἔχει τούς ἄρχοντες αὐτούς γιά νά τήν ὑπερασπίσουν καί νά τήν ἀναδείξουν. Μιά ὄντως πλούσια χώρα σέ φῶς, χρῶμα, πολιτισμό, τέχνες, φιλότιμο, λεβεντιά, ἀρχοντιά παρουσιάζουν ὡς ζητιάνα ἄν –καί αὐτό εἶναι τό παράδοξο– αὐτή τούς δίδαξε τίς μεγάλες καί πανανθρώπινες ἀξίες καί ἀλήθειες. Μά δέν γίνεται αὐτό μόνο γιά τήν Ἑλλάδα ἀλλά καί γιά τήν οἰκουμένη ὁλόκληρη. Ὑπάρχει ἡ βούληση γιά προγραμματισμένη καί ὀργανωμένη πορεία στό σκότος.

Ὁ προφήτης μας διδάσκει πολλά ἀπό τά κείμενά του. Κάνει καί κάτι ἰδιαιτέρως σπουδαῖο· ψυχογραφεῖ τίς παθογένειες τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς καταγράφοντας τήν σημερινή πραγματικότητα περίπου δύο χιλιάδες καί ὀκτακόσια χρόνια π.Χ.  Ἄς δοῦμε πῶς κυβερνοῦσαν οἱ ἡγεμόνες στήν ἐποχή του; Πῶς φέρονταν οἱ δικαστές;

«Οἱ ἄρχοντες σου ἀπειθοῦσι, κοινωνοί κλεπτῶν, ἀγαπῶντες δῶρα, διώκοντες ἀνταπόδομα, ὀρφανοῖς οὐ κρίνοντες καί κρίσιν χηρῶν οὐ προσέχοντες».^[3]

«Ἀλλοίμονον εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι λέγουν καί παριστάνουν τό κακόν ὡς καλόν καί τό καλόν ὡς κακόν καί οἱ ὁποῖοι διά τῶν πράξεών των παρουσιάζουν τό σκότος ὡς φῶς καί τό φῶς ὡς σκότος, οἱ ὁποῖοι πείθουν μέ τό παράδειγμά των καί τούς ἄλλους, ὅτι τό πικρόν εἶναι γλυκύ καί τό γλυκύ εἶναι πικρόν».^[4]

Θά ἔλεγε κάποιος ὅτι μέ τίς δύο αὐτές περικοπές τοῦ βιβλίου του καταγράφει τήν σημερινή πραγματικότητα.

Ἐκτός τῶν προαναφερομένων, ὁ προφητικός λόγος ἔχοντας καί ἄλλες ἐκφάνσεις προσφέρει σημαντικά μηνύματα. Γίνεται προτρεπτικός ὅταν διαβάζουμε:

«Λούσασθε, καθαροί γένεσθε, ἀφέλετε τάς πονηρίας ἀπό τῶν ψυχῶν ὑμῶν, ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν μου, παύσασθε ἀπό τῶν πονηριῶν ὑμῶν».^[5]

Γίνεται ὅμως καί προειδοποιητικός:

«Ἐάν δέ μή θέλητε, μηδέ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται×τό γάρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα».^[6]

Κορυφαῖο ὅμως γεγονός στήν προφητική του διδασκαλία εἶναι ὁ πόθος μιᾶς κοινωνίας πραγματικῶν ἀνθρώπων μέ κοινό τήν ἀγάπη, τήν συναδέλφωση καί τήν εἰρήνη τῶν λαῶν.

 «Καί θά κρίνη μεταξύ τῶν ἐθνῶν ἀναγνωριζόμενος ὑπ᾽ αὐτῶν ἀνώτατος νομοθέτης καί κριτής καί θά ἐλέγξῃ ὡς κυρίαρχος πολύν λαόν. Καί ὅλοι αὐτοί θά μετατρέψουν τάς μαχαίρας των εἰς ἀλέτρια καί τά δόρατά των εἰς δρεπάνια καί δέν θά πάρη ἔθνος ἐναντίον ἔθνους μάχαιραν διά νά πολεμήσῃ κατ᾽αὐτοῦ καί δέν θά μάθουν πλέον τήν τέχνην νά πολεμοῦν ὁ εἷς κατά τοῦ ἄλλου».

 Τάδε λέγει Κύριος…».

Ἀρχιμ. Ἰάκωβος Κανάκης

Πηγή: "Αmen"

Καὶ μὲ ἀφορμὴ τὴν παράθεση τοῦ τελευταίου χωρίου ἀπὸ τὸν προφήτη Ἡσαΐα προσθέτουμε —ἀντὶ σχολίου— ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμιλία τοῦ ἀείμνηστου π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου στὸν προφήτη.

«Πότε, ὅμως, θὰ ἔρθει αὐτὴ ἡ εἰρήνη, ποὺ οἱ λαοὶ δὲν θὰ κάνουν πόλεμο μεταξύ των;

Ὅταν πιστέψουν καὶ ὑποδεχθοῦν τὸν ἀρχηγὸ τῆς εἰρήνης.

Ἡ εἰρήνη, λοιπόν, εἶναι ἡ συνέπεια καὶ ὁ καρπὸς τῆς χριστιανικῆς Πίστεως· τῆς Πίστεως εἰς τὸ πρόσωπό  Του.

Ἔγινε ὅμως ἀποδεκτὴ αὐτὴ ἡ πίστις;

Μερικῶς ἔγινε ἀποδεκτή. Τί σημαίνει αὐτό; Σημαίνει ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ ἔλθει ὁ καρπός, ἀπὸ τὴν παρουσία τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς εἰρήνης, ἐπειδὴ δὲν ἐπίστευσαν οἱ ἄνθρωποι. Ὁ Ἡσαΐας τὸ λέγει αὐτό, γιὰ νὰ δείξει ὅτι, ἂν θὰ πίστευαν καὶ θὰ ἀπεδέχοντο, σίγουρα θὰ εἶχαν τὸν καρπὸν αὐτὸν τῆς καταπαύσεως τῶν πολέμων· ἐφ’ ὅσον, ὅμως, δὲν θὰ ἐγίνετο δεκτόν, ὤ τότε, ἀντίθετα, ὁ πόλεμος θὰ τρώει τοὺς ἀνθρώπους.

Καὶ μᾶς τὸ ἐβεβαίωσε ὁ Χριστὸς μὲ προφητεία δική του, ὅτι δὲν θὰ γίνει δεκτός, καὶ τότε θὰ ξεσπάσουν παγκόσμιοι πόλεμοι (Ματθ. 24, 7): «ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν». Παγκοσμίου διαστάσεως ὁ πόλεμος. Εἴδατε; Κοιτάξτε δὲ τὶς ἴδιες λέξεις, εἶναι ἐκπληκτικόν! Τί λέει ὁ Ἡσαΐας: «Ἔθνος ἐπ’ ἔθνος δὲν θὰ σηκώσει μαχαῖρι». Ὁ Χριστὸς λέγει «ἔθνος ἐπὶ ἔθνος θὰ ξεσηκωθοῦν γιὰ νὰ κάνουν πόλεμο».

Ἄρα, εἶναι ὁλοφάνερο πιά, ὅτι ἡ ὡραία εἰκόνα τῆς εἰρήνης, ποὺ μᾶς προαναγγέλει ὁ Ἡσαΐας, θὰ ἤρχετο μόνον, ἐὰν ἐγίνετο ὁ Χριστὸς δεκτὸς σὰν ὁ ἀρχηγὸς τῆς εἰρήνης.

Δυστυχῶς ἡ ἀνθρωπότητα ποτὲ δὲν θὰ γνωρίσει παγκόσμιον εἰρήνην, ὅπως τὴν διαγράφει ἐδῶ ὁ προφήτης, ἐπειδὴ δὲν ἀπεδέχθη, οὔτε θὰ ἀποδεχθεῖ —προσέξτε, οὔτε θὰ ἀποδεχθεῖ, κατὰ τὶς Εὐαγγελικὲς προφητεῖες τοῦ Χριστοῦ— τὸν Χριστόν· δὲν θὰ ἀποδεχθεῖ.

Αὐτὸ, λοιπόν, ποὺ διαβάσαμε, ὅτι θὰ ὑπάρχει αὐτὴ ἡ βαθειὰ εἰρήνη ἐπάνω στὴν γῆ, ἀναφέρεται στὸν καρπὸ ποὺ δὲν θὰ ἔλθει ποτέ.

Τὸ ὑπογραμμίζω: Αὐτὴ ἡ βαθειὰ εἰρήνη μεταφέρεται πλέον, εἰς τὴν οὐράνιον βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ ποὺ θὰ μαζευτοῦν, ὅσοι θὰ ἔχουν πιστέψει στὸν Χριστὸν σὰν τὸν ἀρχηγὸ τῆς εἰρήνης. Ἂν ἐπιμένουμε, ἐδῶ στὴ γῆ νὰ τὴν δοῦμε αὐτὴν τὴν εἰρήνη, τότε γινόμαστε κυνηγοὶ μιᾶς οὐτοπίας, ἢ φθάνουμε εἰς τὴν αἵρεση τῶν Χιλιαστῶν ποὺ περιμένουν μίαν παγκοσμίαν εἰρήνην! Πέφτουμε στὸν χῶρο τῆς αἱρέσεως.

Τὴν εἰρήνην, ἀγαπητοί μου, μόνο σὲ διαστάσεις προσωπικῆς ὑπάρξεως μπορεῖ νὰ τὴν συναντήσουμε, ἢ σὲ μικρὲς ὁμάδες χριστιανῶν. Γιατί; Γιατὶ ἡ σωτηρία σὲ τελευταία ἀνάλυση, εἶναι προσωπικὴ ὑπόθεση. Γι’ αύτὸ ὁ καθένας ἂς ἀγωνίζεται τὸν προσωπικό του ἀγώνα, καὶ τότε θὰ ἔχει τὴν εἰρήνη τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς εἰρήνης!».

† Ἀρχιμ. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου

____________________

[1] Ἠσ.1,7.

[2] Ἡ μετάφραση εἶναι τοῦ καθηγητοῦ Παναγιώτου Τρεμπέλα βλ. Ὑπόμνημα εἰς τόν Προφήτην Ἠσαΐαν, Ἀθῆναι 1990, σ.22.

[3] Ἠσ.1,23.

[4] Τρεμπέλα Παν.,  Ὑπόμνημα εἰς τόν Προφήτην Ἠσαΐαν, Ἀθῆναι 1990, σ.80.

[5] Ἠσ.1,16

[6] Ἠσ.1.19.

Στα πρωτα Πανθρησκειακά βήματα, ξεσηκώθηκαν οι Ορθόδοξοι, ακολούθησε θύελλα διαμαρτυριών που κατέληξε σε Διακοπή Μνημοσύνου των δραστών, οι οποίοι αναγκάστηκαν να επιβραδύνουν την Οικουμενιστική τους πορεία! Σήμερα, παρά το όργιο Οικουμενιστικών ενεργειών, παρά την ξεκάθαρη διακήρυξη κακοδοξιών, ή σιωπούμε ή απαντάμε με χαρτοπόλεμο!

ΕΞΩΜΟΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΕ ΣΕ ΤΖΑΜΙ!!!

ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΙ Ο

ΠΑΤΡΙΑΡ. ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ

ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

ΠΟΥ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ

 ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ!!!

Του Μητρ. Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Απόσπασμα ἀπὸ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ, Ιανουάριος 1960, αρ. φυλ. 223

 

ΝΑ ΔΙΑΨΕΥΣΘΗ!

«Εἴ τις κληρικὸς ἤ λαϊκὸς εἰσέλθοι εἰς συναγωγὴν
Ἰουδαίων ἤ αἱρετικῶν προσεύξασθαι, καὶ
καθαιρείσθω καὶ ἀφοριζέσθω» (ΞΕ΄ Ἀποστολ. Κανὼν)

Ἐκκλησιαστικὰ
     Ὅταν πρὸ μηνὸς ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Ἀθηναγόρας μετὰ τῆς ἀκολουθίας αὐτοῦ περιώδευε τὰς χώρας τῆς Μ. Ἀνατολῆς πρὸς ἐπίσκεψιν τῶν ἱστορικῶν Πατριαρχείων Ἱεροσολύμων, Ἀντιοχείας καὶ Ἀλεξανδρείας, πολλαὶ εἰδήσεις ἐδημοσιεύοντο εἰς τὰς πολιτικὰς ἐφημερίδας σχετικῶς μὲ τὸ ταξείδιον αὐτὸ καὶ τὸν σκοπὸν τοῦ ταξειδίου. Ἀλλʼ ἐξ ὅλων τῶν εἰδήσεων μία εἴδησις ἀναστάτωσε κυριολεκτικῶς τὴν συνείδησιν τῶν ἀπανταχοῦ τῆς πιστῶν τέκνων τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας.

Ποία ἡ εἴδησις; Τὴν ἀντιγράφομεν ὡς ἔχει ἐκ τῆς ἐπικεφαλίδος, ἡ ὁποία ἐτέθη ὑπεράνω μακρᾶς περιγραφῆς τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Οἰκουμ. Πατριάρχου εἰς Ἱερουσαλήμ˙ «Ὁ Οἰκουμ. Πατριάρχης εἰσῆλθε γυμνόπους εἰς τὸ τέμενος Ὀμὰρ καὶ ἐκεῖ προσηυχήθη ὑπὲρ τοῦ Χουσεΐν».
Εἰς τὸ τζαμὶ λοιπὸν τοῦ ψευδοπροφήτου Μωάμεθ Πατριάρχης προσευχόμενος; Κύριε ἐλέησον! Ἀλλὰ πρέπει νὰ καῆ τὸ Πηδάλιον, πρέπει νὰ ποδοπατηθοῦν οἱ Κανόνες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἀπαγορεύουν ἐπὶ ἀπειλῆ ἀφορισμοῦ τῶν λαϊκῶν καὶ καθαιρέσεως τῶν κληρικῶν τὴν εἴσοδον καὶ τὴν προσευχὴν εἰς κέντρα λατρείας ἀλλοπίστων καὶ αἱρετικῶν. Ἡ Ὀρθοδοξία μετʼ ἀγανακτήσεως καὶ βδελυγμίας ἀποστρέφει τὸ πρόσωπόν της καὶ ἐκ τῆς φανταστικῆς ἀκόμη εἰκόνος κληρικοῦ, ὅστις μὲ γυμνοὺς τοὺς πόδας εἰσέρχεται καὶ προσεύχεται εἰς τζαμὶ τοῦ ψευδοπροφήτου. Τοιοῦτόν τι δὲν ἀναφέρει ἡ αἱματοπότιστος ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν. Ἀναφέρει ἀντιθέτως ἱερεῖς καὶ ἐπισκόπους καὶ πατριάρχας ἀλλὰ καὶ ἀπλοὺς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ἐπροτίμησαν μαρτυρικὸν θάνατον ἤ νὰ εἰσέλθουν καὶ νὰ συμπροσευχηθοῦν μετὰ τῶν Τούρκων εἰς τζαμί.

Καὶ γνωρίζομεν μὲν ἐξ ἄλλων περιπτώσεων ὅτι ὁ νῦν Οἰκουμ. Πατριάρχης διὰ λόγους πολιτικῆς σκοπιμότητος προβαίνει ἑκάστοτε εἰς διαφόρους ὑποχωρήσεις ἀπέναντι τῶν Ὀθωμανῶν ποὺ σκανδαλίζουν τοὺς πιστούς, ὡς π.χ. ἡ ἐπιμνημόσυνος δέησις ὑπὲρ τῶν τεθνεώτων Τούρκων ἐν τῶ Πατριαρχικῶ Ναῶ, ἥτις προεκάλεσε δικαίως τὴν ἀγανάκτησιν καὶ τὸν αὐστηρὸ ἔλεγχο τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Λογγοβάρδας Πάρου πατρὸς Φιλοθέου Ζερβάκου, (ἴδε Ἐγερτήριον Σωτήριον Σάλπισμα σελ. 23), ἀλλὰ νὰ φθάση ὁ Πατριάρχης μέχρι τοῦ σημείου νὰ εἰσέλθη γυμνόπους καὶ προσευχηθῆ μὲ τοὺς σεΐχας, αὐτὸ θεωροῦμεν ἡμεῖς ἀπίστευτον. Μόνον ἐξωμότης Πατριάρχης θὰ ἠδύνατο νὰ πράξη κάτι τέτοιο! Διὰ τοῦτο φρονοῦμεν καὶ ἡμεῖς, καθὼς γράφει καὶ τὸ περιοδικὸν «Ἡ Ὀρθόδοξος σκέψις» ὅτι πρόκειται περὶ παρεξηγήσεως τῶν ἀνταποκριτῶν τῶν ἐφημερίδων, προελθούσης ἐκ τῆς, ὡς μὴ ὄφειλεν, ἐπισήμου ἐπισκέψεως τοῦ ἀρχαιολογικοῦ τεμένους τοῦ Ὀμάρ. Ἀλλʼ ἐν τοιαύτη περιπτώσει, ἐπειδὴ διὰ τῶν ἐφημερίδων ἡ εἴδησις διεδόθη εις τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης καὶ ἐπῆλθε μέγας σκανδαλισμὸς τῶν ψυχῶν, ἐπιβάλλεται εἰς τὸ Πατριαρχεῖον νὰ προβῆ εἰς ἐπίσημον ἀνακοινωθέν, δημοσία διαψεῦδον ὅτι ὁ Πατριάρχης συμπροσευχήθη εἰς τὸ τζαμὶ τοῦ ψευδοπροφήτου. Ὁσονδήποτε καὶ ἐὰν ἡ διάψευσις αὐτὴ στοιχίζη εἰς τὸν Οἰκουμ. Πατριάρχην, πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ γίνη καὶ νᾶ δημοσιευθῆ τόσον εἰς τὸ ἐπίσημον δελτίον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ «Ἐκκλησία», ὅσον καὶ εἰς τὰ δημοσιογραφικὰ ὄργανα τοῦ Πατριαρχείου, τὴν ἐφημερίδα «Ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας» καὶ τὸ περιοδικὸν «Ἡ Ὀρθοδοξία». Ἐὰν ἡ διάψευσις δὲν γίνη, ἕνα νέον ἐρωτηματικὸν θὰ προστεθῆ εἰς τὰ τόσα ἐρωτηματικά, τὰ ὁποῖα ἡ τακτικὴ τοῦ Πατριαρχείου κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη ἀπέναντι τῶν ἀλλοπίστων καὶ ἀλλοδόξων δημιουργεῖ.

Ἡ Ὀρθόδοξος συνείδησις ἀσφυκτιῶσα ἀναμένει τὴν ἐκ τῶν Πατριαρχικῶν χειλέων δημοσίαν διάψευσιν, ἵνα ἀναπνεύση καὶ δοξάση τὸν ἐν Τριάδι Θεόν, ὅτι τὰ τέκνα τῆς Ὀρθοδοξίας δὲν ὑποκλίνονται πρὸ τοῦ ψευδοπροφήτου Μωάμεθ!

·     Η ΕΙΔΗΣΗ ΗΤΑΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΑΨΕΥΘΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ.

·     ΤΙ ΚΕΡΔΙΣΕ;

·     ΑΝΟΙΞΕ ΕΝΑ ΔΡΟΜΟ ΣΑΤΑΝΙΚΟ, ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΙ Ο ΝΥΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

·     Τώρα ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ βρίσκεται, βλέπει τὰ ἐγκληματά του, ἀλλὰ ἐν τῷ Ἅδη οὐκ ἔστι μετάνοια. Περιμένει τὴν σκληρὴ τιμωρία του. ΑΣ ΜΗ ΞΕΓΕΛΙΩΜΑΣΤΕ, ΤΟ ΕΙΠΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ· Δὲν θὰ ξεφύγει κανένας μας ἀπὸ τὸ αἰώνιο Δικαστήριο.

Οι Οικουμενιστές, παγιωμένοι στην αίρεση, συνεχίζουν να προπαγανδίζουν τις ιδέες τους!

Ἡ νέα Ἐκκλησία εἶναι ἐδῶ! Κοινωνοῦν μαζί της καὶ Συνοδικὰ οἱ Ἐπίσκοποι, σιωπῶντες, τὴν ἀποδέχονται.

Ἔχουμε καὶ λέμε:

» Ἐπαναλαμβάνει, ὡς κοινὸ τόπο, ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι Ἐκκλησία. Κανένας διαχωρισμὸς πλέον μεταξὺ τῆς Μίας Ἐκκλησίας καὶ τῆς ἐκπεσούσης Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης!

» Κρατηθεῖτε! Κατὰ τὸν Ἰταλίας Γεννάδιον, ἡ Οἰκολογικὴ πρωτοβουλία τοῦ πράσινου Πατριάρχη Βαρθολομαίου εὗρε συμμάχους καὶ μιμητάς, ἰδίως στὸ πρόσωπο τοῦ Πάπα Φραγκίσκου, καὶ τοιουτοτρόπως «δημιουργεί, ανασταίνει και ανοίγει τας πύλας της Βασιλείας του Θεού»!!!

» «Η ενεργός συμμετοχή εις τα τοπικά διαχριστιανικά και διαθρησκειακά συνέδρια, …διακρατούν και διατηρούν τον Ορθόδοξον κληρικόν της Διασποράς εν εγρηγόρσει και άγρυπνον φύλακα της Ιστορίας, του Πολιτισμού και της Παραδόσεως του Γένους μας».

» «Η διδακτική και πρωτοποριακή Εγκύκλιος “Laudato Si”… διά ένα άνθρωπον ο οποίος εμελέτησε αυτήν μετά προσοχής, ενδιαφέροντος και σεβασμού… αποτελεί «πρωτοφανή πυξίδα», η οποία οδηγεί εις μίαν νέαν ζωήν… μέσω δε των «κατευθυντηρίων γραμμών» και των «αξιολόγων σημείων», ο άνθρωπος θα βοηθηθή εις το να σέβεται, να αναγνωρίζη, να εκφράζη την ευγνωμοσύνην του και να γίνη προστάτης της Δημιουργίας του Θεού»!

Να, λοιπόν, ἡ Νέα Διαθήκη τοῦ αἱρετικοῦ Πάπα πού, ἂν τὴν ἀκολουθήσει τὸ ἀνθρώπινο γένος, θὰ πετύχει ὅ,τι ἀπέτυχαν οἱ πρωτόπλαστοι στὸν Παράδεισο, ὅ,τι ἀπέτυχε «ἡ Καινὴ Διαθήκη» τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ!

Μητρ. Ιταλίας: «Μία εκλαϊκευμένη Ποιμαντική ανάλυσις της Εγκυκλίου: “Laudato Si”, του Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου»

του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ιταλίας και Μελίτης κ. Γενναδίου

Ευτυχής αφορμή διά να γράψω την ποιμαντικήν και πρακτικήν αυτήν εργασίαν αποτελεί η επίσημος πρόσκλησις της εξοχωτάτης κ. Laura Boldrini, Προέδρου της Ιταλικής Βουλής, η οποία, με τον Πρόεδρον του Ποντηφικού Συμβουλίου διά την προαγωγήν του Νέου Ευαγγελισμού Mons. Rino Fisichella, διοργανώνει λαμπράν συνάντησιν με θέμα την Ποντηφικήν Εγκύκλιον: “Laudato Si”.

 Με την έξοχον αυτήν αιτίαν λαμβάνει την δημοσιότητά της η ταπεινή αυτή εργασία μου, η οποία, αναλύει, ποιμαντικά και κοινωνικά, τα κεντρικά –κύρια– σημεία της Εγκυκλίου του Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου. Είναι μία ελαχίστη προσφορά από μέρους μου εις τον άνθρωπον, ο οποίος, πολλάκις, αιτία της αγνοίας, σκανδαλίζεται, δημιουργεί θλιβεράς καταστάσεις, γίνεται εριστικός, άνθρωπος του χωρισμού και των παρατάξεων, φίλος των στρατοπέδων και των εχθροπραξιών.

Είναι άξιον προσοχής, αλλά και δίκαιον όπως γίνη μνεία, εν αρχή της ποιμαντικής και πρακτικής αυτής εργασίας, η αδελφική διαβεβαίωσις του Πάπα Φραγκίσκου, σχετικά με τον Οικουμενικόν Πατριάρχην Βαρθολομαίον: “Ora vorrei ricordare il mio amato fratello Bartolomeo, che da anni predica su questo tema. E io ho letto tante cose sue per preparare questa Enciclica”. (“Τώρα θα ήθελον να ενθυμηθώ τον αγαπητόν αδελφόν μου Βαρθολομαίον, ο οποίος από έτη κηρύττει το θέμα αυτό. Και εγώ ανέγνωσα πολλά ιδικά του πράγματα διά να προετοιμάσω αυτήν την Εγκύκλιον”).

Είναι αλήθεια αναντίρρητος ότι η Γη είναι η «Κοινή κατοικία» μας, ημείς δε είμεθα «πλασμένοι από το χώμα της γης» (Γεν. 2,7), κατά τον συγγραφέα του Βιβλίου αυτού της Παλαιάς Διαθήκης.

Με την πρωτοποριακήν αυτήν Εγκύκλιον του Πάπα Φραγκίσκου: “Laudato Si”, η οποία έλαβε το όνομά της από την επίκλησιν του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, προτείνει όχι μόνον μίαν σειράν «Κατευθυντηρίων γραμμών» διά μίαν ανανέωσιν, διά μίαν νέαν ζωήν, αλλά προτείνει και διαφόρους διαδικασίας προς λήψιν αποφάσεων εις το δημόσιον και επιχειρηματικόν τομέα, ως επίσης διά την σχέσιν μεταξύ της πολιτικής και της οικονομίας, μεταξύ θρησκείας και αγάπης, μάλιστα η Εγκύκλιος ολοκληρώνεται μέσα εις ένα πνεύμα ενορατικής προσευχής, παρά την οικολογικήν κρίσιν και βαρείαν απειλήν εναντίον της δημιουργίας του Θεού.

 Η δημιουργία είναι δώρον του Θεού, διά τούτο ο πιστός άνθρωπος πρέπει να επιδείξη ανωτερότητα και να λάβη την ευθύνην. Η αλλαγή του κλίματος δεν είναι ζήτημα θεωρητικόν. Η Εκκλησία ανησυχεί, διότι τα πάντα είναι συνδεδεμένα και, πράγματι, ουδέν ανθρώπινον είναι έξω της σκέψεως, φροντίδος και ανησυχίας της Εκκλησίας.

Ο κόσμος εις την χώραν αυτήν, η οποία είναι το κέντρον της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, συμμετέχει με θαυμασμόν εις την πορείαν της πρωτοφανούς αυτής Εγκυκλίου και θέλει να ζήση σύμφωνα με τα ιδιαίτατα σημεία της, εφόσον προτείνη νέα χρήσιμα μηνύματα, τα οποία είναι απαραίτητα διά την ειρηνικήν συμβίωσιν των λαών, διά την επικράτησιν της αγάπης, την ανάπτυξιν και πρόοδον του ανθρώπου εις όλας τας εκφάνσεις της ζωής του, ο οποίος επιζητεί να ζήση με αλληλεγγύην και ενδιαφέρον προς τον συνάνθρωπόν του, ο οποίος είναι: «εικών του Θεού».

Όχι μόνον ο σεβασμός, η τιμή και η αγάπη του ρωμαιοκαθολικού λαού που τρέφει προς τον Πρώτον Επίσκοπόν του, τον Πάπα Ρώμης, αλλά και ο αυθόρμητος ενθουσιασμός και η ενίσχυσίς του από τα νεοφανή διδάγματα της: “Laudato Si”, τα οποία επηρεάζουν και θέτουν τον άνθρωπον εις πραγματοποίησιν των «Κατευθυντηρίων γραμμών».

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο «Πράσινος Πατριάρχης», όπως απεκλήθη, φωτισμένος και ωθούμενος από την θεϊκήν δύναμιν, κατώρθωσε τόν θεάρεστον και ευλογημένον αγώνα Του υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος, της αγάπης προς τον άνθρωπον, και γενικά υπέρ της δημιουργίας του Θεού, ενδιαφέρον το οποίον προέρχεται από τας θεμελιώδεις πηγάς της Ορθοδόξου Παραδόσεως, από ένα “approccio” βιβλικόν, πνευματικόν, θεολογικόν, ασκητικόν, το οποίον γίνεται παγκόσμιον και επηρεάζει όχι μόνον τους απλούς ανθρώπους, αλλά και τας Αρχάς και τας Εξουσίας, συντελεί δε ώστε η πανανθρώπινη αυτού μάχη να γίνη μία μεγίστη πνευματική και κοινωνική δύναμις με τέλος την συνειδητοποίησιν της ευθύνης του ανθρώπου έναντι της δημιουργίας του Θεού.

Πάντως, η Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως, η Μητέρα μας Αγία του χριστού Μεγάλη Εκκλησία, είναι η πρώτη η μαρτυρήσασα την βαρυτάτην αυτήν παράλειψιν από μέρους της ανθρώπινης δραστηριότητος, αλλά και η πρώτη η καθοδηγήσασα την ιστορικήν αυτήν παγκόσμιον πορείαν, η οποία δημιουργεί, ανασταίνει και ανοίγει τας πύλας της Βασιλείας του Θεού.

Η διδακτική Ποντηφική Εγκύκλιος, ευθύς, αμέσως, μετά την ανακοίνωσίν της ότι θα ασχοληθή με την οικολογίαν, καίτοι εις την αρχήν ουδέν εγράφη περί αυτής, εν τούτοις εις την συνέχειαν έγινεν ένα από τα πλέον συζητημένα θέματα εις τον κόσμον, η οποία, μάλιστα, εδέχθη πλείστους όσους επαίνους, αλλά και κριτικήν. Καίτοι εις την ρωμαιοκαθολικήν Εκκλησίαν δεν υπάρχει συνήθεια και παράδοσις, σχετικά με την συγγραφήν Ποντηφικών Εγκυκλίων, (προ τριών αιώνων η αρχή αυτών), εν τούτοις μέχρι των ημερών μας έχουν γραφεί περί τας τριακοσίας Εγκυκλίους (επί Πάπα Ιωάννου Παύλου Β΄ εγράφησαν 14, κλπ.).

Ο κόσμος συνεχίζει εισέτι να ομιλή διά την Εγκύκλιον, να υπολογίζη και να αξιολογή αυτήν. Συγκαλούνται συνέδρια από διάφορα Κράτη, Πανεπιστήμια και Διεθνείς Οργανισμούς, και συζητείται η όλη αυτής υπόστασις, πρωτοφανής δε είναι η φροντίς και η μέριμνα έναντι της Δημιουργίας του Θεού. Βλέπομεν εις την χώραν αυτήν μίαν αγαθήν εκστρατείαν κληρικών και λαϊκών ρωμαιοκαθολικών διά την διάδοσιν και στερέωσιν των κεντρικών –κυρίων– σημείων της Εγκυκλίου, η οποία διακρίνεται διά την ιδανικήν εμβάθυνσιν, το ειλικρινές ενδιαφέρον και την ανάλογον προσοχήν της προς το βαρυσήμαντον και αναγκαίον θέμα της Οικολογίας.

Τα ιδιαίτατα σημεία της Εγκυκλίου έχουν προσελκύσει το μεγαλύτερον μέρος του ρωμαιοκαθολικού κόσμου, ο οποίος, παρά την κριτικήν ωρισμένων, θαυμάζει και επιζητεί να γίνη κοινωνός και προστάτης της πλουσιομορφίας της Δημιουργίας του Θεού. Τα κυρίαρχα σημεία, τα οποία εις την ουσίαν προέρχονται από μίαν αλυσίδα προβλημάτων, απαιτούν απάντησιν και λύσιν, αι οποίαι δίδονται κατά θαυμαστόν και διαυγέστατον τρόπον.

Με την πρακτικήν και εκλαϊκευμένην αυτήν εξιστόρησιν ο άνθρωπος δύναται να εμβαθύνη και να πλουτίση εις γνώσεις διά το πνευματικόν και κοινωνικόν συμφέρον του. Είναι μία δωδεκάς ιδιαιτέρων σημείων τα οποία ζητούν ανάλυσιν και εξήγησιν:

1. “Laudato Si” είναι μία ισχυρά πρόσκλησις διά μεταστροφήν και δράσιν. Η φροντίς διά το περιβάλλον αποτελεί από τώρα μέρος της διδασκαλίας της ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, καθόσον η μέριμνα διά τον ρωμαιοκαθολικόν δεν είναι πλέον προαιρετική.

2. Ο αριθμός 109 της Εγκυκλίου, καθ’ ον η «δημοσιοοικονομία» καταβάλλει την «πραγματικήν οικονομίαν», εις την περίπτωσιν αυτήν ο Πάπας δεν κάνει μίαν διάλεξιν διά την οικονομικήν θεωρίαν.

3. Ένα έτερον ιδιαίτατον σημείον της Ποντηφικής Εγκυκλίου είναι: Μήπως ο Πάπας ζεί εις ένα έτερον πλανήτην; Πως εξηγούνται και εφαρμόζονται τα όσα γράφει εις τον αριθμόν 52, ότι, δηλαδή, οι πλουσιότεροι θα πρέπη να συμβάλλουν εις την επίλυσιν των ενεργειακών προβλημάτων των πτωχοτέρων χωρών; Δέον να σημειωθή εν προκειμένω, αποφαίνεται η ρωμαιοκαθολική εμπειρία, αλλά, και εξ όσων βλέπομεν και ακούομεν, εκ των λόγων και μαρτυριών του, διαφαίνεται ότι τα πτωχότερα κράτη θα αναπτυχθούν όταν τα πλουσιότερα δώσουν χείρα βοηθείας.

4. Ο Φυσικός Νόμος, ο οποίος ευρίσκεται πάντοτε εις το επίκεντρον της ηθικής διδασκαλίας της ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, δεν χρησιμοποιειται. Καί ενταύθα δέον να υπογραμμισθή ότι εις την Ποντηφικήν εγκύκλιον παρατηρείται ικανή προσπάθεια διά να ευρεθή νέα γλώσσα, δι’ ένα ευρύτερον ακροατήριον. Επομένως δεν είναι μία θεολογική στροφή, όπως τινες ενόμισαν.

5. Εις τον αριθμόν 193 φαίνεται ότι η Εγκύκλιος προωθεί την αναδιανομήν του πλούτου. Είναι γεγονός αναντίρρητον ότι αυτή προάγει την αληλεγγύην μεταξύ των ανθρώπων και των εθνών. Ο Πάπας Φραγκίσκος, ναί μεν δεν έχει μίαν formula, σύμφωνα με την οποίαν θα γίνη η αναδιανομή του πλούτου, είναι, όμως, βέβαιον ότι καλεί εκείνους οι οποίοι είναι πλούσιοι και επομένως έχουν περισσότερα από ο,τι χρειάζονται, να ανοίξουν την καρδίαν των και να συλλογισθούν εκείνους οι οποίοι έχουν ανάγκην, να διανεμιθούν μεταξύ των.

6. Εις τον αριθμόν 124 της Εγκυκλίου: “Laudato Si” έχομεν την παρουσίασιν του καταναλωτισμού. Όλοι καταναλώνουν: διά καλήν διατροφήν και καθαράν πόσιν. Η ακόρεστη επιθυμία μας δημιουργεί ανάγκας, αι οποίαι δεν είναι απαραίτητοι. Κάποιος ο οποίος έχει χάσει κάθε έλεγχον με το ποτόν ή τα ναρκωτικά, γίνεται βίαιος, με συμπεριφοράν καταστροφικήν. Η σκέψις προς τους πτωχούς ή προς τας γενεάς του μέλλοντος, δύναται να είναι απευλευθέρωσις από την συνεχή επιθυμίαν διά περισσότερα και περισσοτέρας ανάγκας. Είναι μία απελευθέρωσις από την εμμονήν αυτήν.

7. Έχομεν ένα ερώτημα: Διατί ο Πάπας είναι εναντίον της αγοράς; (αριθμός 189, 190). Κατά την στιγμήν αυτήν η παγκόσμιος οικονομία δεν εξυπηρετεί την μεγάλην πλειοψηφίαν των ανθρώπων. Βλέπομεν ότι υπάρχει υπερβολικός πλούτος από την αγοράν, αλλά και δυστυχία μεγάλη την οποία συνοδεύει.

8. Η Εγκύκλιος του Πάπα Φραγκίσκου καθιστά εχθρούς την Τεχνολογίαν και την Αγοράν. Οι χρηματοπιστωτικαί αγοραί και η τεχνολογία δύνανται να είναι θαυμάσια όργανα, τούτο, όμως, όταν υπηρετούν τον άνθρωπον, τον οποίον και ενισχύουν.

Αντιθέτως, όταν, δηλαδή, μέσω αυτών, οι ολίγοι γίνονται πλουσιότεροι και οι περισσότεροι δούλοι, υποβαθμίζεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

9. Ο Πάπας φαίνεται ότι στηρίζει τον παγκόσμιον γεωργικόν σχεδιασμόν εις κλίμακα μαζικήν (129, 164). Βέβαιον είναι ότι, ούτε ο Πάπας, ούτε και οι Επίσκοποί του έχουν το καθήκον αυτό, δεν είναι εργασία αυτών. Οπωσδήποτε, δεν είναι δυνατόν να προσφέρουν λύσεις τεχνικάς. Έχουν, όμως, το δικαίωμα να ομιλήσουν εξ ονόματος εκείνων οι οποίοι δεν έχουν φωνήν.

10. Η Εγκύκλιος “Laudato Si” διαφωνεί με τα Ορυκτά Καύσιμα. Ο Πάπας Φραγκίσκος θέλει τα πλούσια Κράτη και όσα έχουν ρυπάνει περισσότερον να μειώσουν τα Ορυκτά Καύσιμα. Ισχυρίζεται ότι εναλλακτικαί πηγαί ενεργείας είναι διαθέσιμοι δι’ όλους. Αλλά αυτό απαιτεί αλληλεγγύη: δηλαδή, τα πλούσια κράτη να μοιράζωνται τα κέρδη των, να βοηθούν τα πτωχότερα έθνη, διά να αναπτύξουν εναλλακτικάς πηγάς ενεργείας.

11. Ένα σημείον άκρως ιδιαίτερον είναι η κατωτέρω λύσις του Ποντήφικος: Ο Πάπας Φραγκίσκος δεν επιδεικνύει βαρύτητα σημασίας εις το πρόβλημα του πληθυσμού: Είναι τρανή αλήθεια ότι η εγκύκλιος αναγνωρίζει ότι η πυκνότης του πληθυσμού αποτελεί παράγοντα, ο οποίος περιπλέκει τας καταστάσεις εις ωρισμένας περιφερείας και περιοχάς. Εξετάζοντες τα πράγματα, συμπεραίνομεν ότι το πρόβλημα δεν είναι οι άνθρωποι. Η κατανάλωσις είναι το μεγαλύτερον πρόβλημα: Η άνευ σκέψεως τάσις διά την κατανάλωσιν, χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν τας πραγματικάς ανάγκας, όχι μόνον υλικάς, αλλά και πνευματικάς.

12. Υποστηρίζεται ότι η Τεχνολογία και τα Δημοσιοοικονομικά είναι η μόνη λύσις διά τα προβλήματά μας. Διάφοροι ερωτούν και ομολογούν: Η Τεχνολογία και τα Δημοσιοοικονομικά εβοήθησαν πλείστους όσους ανθρώπους να εξέλθουν της πτωχείας, και, μάλιστα, έκαμαν την οικονομίαν να αναπτυχθή: Μήπως η εφαρμογή της Εγκυκλίου θέλει να οδηγήση εις τα οπίσω; Η Εγκύκλιος δεν ασχολείται με την μετακίνησιν εις τα οπίσω, αλλά, τουναντίον, με το προχώρημα επί τα πρόσσω, αναμφιβόλως προτρέπει να μειωθή κατά το δυνατόν ο αριθμός εκείνων οι οποίοι στερούνται αξιοπρεπούς εργασίας, στεγάσεως και υγιεινομικής περιθάλψεως.

Εις την Διασποράν, οι υπηρετούντες Ορθόδοξοι κληρικοί συναντούν ποικίλας ανάγκας και προβλήματα, δυσκολίας και εμπόδια, τα οποία πλήττουν, ταλαιπωρούν και βασανίζουν τον άνθρωπον, και ιδία σήμερον, ζώντες το Μεταναστευτικόν πρόβλημα, αλλά και η τακτική επικοινωνία αυτών με τον λαόν του Θεού, ο οποίος γνωρίζει εις αυτούς τας ανησυχίας και τον πόνον του, όλα αυτά συνδεόμενα με τας Τοπικάς ιδιαιτέρας καταστάσεις, αι οποίαι δυνατόν να επιδράσουν επί του Ορθοδόξου λαού και, μάλιστα, όταν αυτή ζεί, κινείται και δρα εις τον ίδιον χώρον, και έχει θέσιν μειοψηφίας, ο Κληρικός, (ή οι Κληρικοί), πρέπει να γνωρίζη τα πάντα, να παρακολουθή την εξέλιξιν και τους νεωτερισμούς, και, γενικά, να πολεμά την καταστροφικήν εκκοσμίκευσιν, να μεταφέρη δε το Φως της Αναστάσεως, το οποίον είναι το Φως της Ορθοδοξίας και της σωτηρίας.

Η ενεργός συμμετοχή εις τα τοπικά διαχριστιανικά και διαθρησκειακά συνέδρια, αι συναντήσεις αι οποίαι λαμβάνουν χώραν διά διαφόρους λόγους, είτε με την πρωτοβουλία των Κρατών, (Μικτοί Γάμοι, Διαζύγια, Συμφωνίαι), είτε με την συγκατάθεσιν ιστορικών Ιδρυμάτων (διά την ειρήνην του κόσμου, διά την προστασίαν της δημιουργίας του Θεού, διά τα ναρκωτικά κλπ.), διακρατούν και διατηρούν τον Ορθόδοξον κληρικόν της Διασποράς εν εγρηγόρσει και άγρυπνον φύλακα της Ιστορίας, του Πολιτισμού και της Παραδόσεως του Γένους μας.

Η διδακτική και πρωτοποριακή Εγκύκλιος “Laudato Si”, διά τον ρωμαιοκαθολικόν πιστόν της χώρας, εν η παροικούμεν, αλλά και διά ένα άνθρωπον ο οποίος εμελέτησε αυτήν μετά προσοχής, ενδιαφέροντος και σεβασμού, χωρίς να επηρεασθή από τα διάφορα αρνητικά και παράδοξα σχόλια και τα κρίσιμα δρώμενα και δεδομένα της σημερινής τραγικής εποχής, αυτή αποτελεί «πρωτοφανή πυξίδα», κατά την ταπεινήν γνώμην μου, η οποία οδηγεί εις μίαν νέαν ζωήν, μέσω ιδιαιτέρων «κατευθυντηρίων γραμμών» και «αξιολόγων σημείων», με πρυτανεύουσαν την Αλληλεγγύην διά το ηθικόν και κοινωνικόν συμφέρον του ανθρώπου και, γενικά, του κόσμου.

Η Δημιουργία του Θεού είναι δώρον του Θεού εις τον άνθρωπον, δεν είναι έργον ανθρώπινον, κατάκτησις αυτού, ούτε είναι αποικία του, αλλ’ ούτε και έγινε διά την προσωπικήν δόξαν του και την οικονομικήν ευδαιμονίαν του, μέσω δε των «κατευθυντηρίων γραμμών» και των «αξιολόγων σημείων», ο άνθρωπος θα βοηθηθή εις το να σέβεται, να αναγνωρίζη, να εκφράζη την ευγνωμοσύνην του και να γίνη προστάτης της Δημιουργίας του Θεού.

Η Εγκύκλιος “Laudato Si”, μεστή εμπειριών διαυγεστάτων και μηνυμάτων φωτεινών και καθοδηγητικών βοηθή τον ρωμαιοκαθολικόν πιστόν αλλά και κάθε άνθρωπον καλής θελήσεως, να γίνη μαθητής της αλληλεγγύης, του σεβασμού και του διαλόγου.

Πηγή: agioritikovima