Αναζητούνται πνευματικοί πατέρες

Ἀναζητοῦνται πνευματικοὶ πατέρες

  Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

   «Οὐαὶ τῷ ἑνί, ὅταν πέσῃ καὶ μὴ ᾖ δεύτερος τοῦ ἐγεῖραι αὐτόν» (Ἐκκλ. 4, 10)

Μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ἀπώλειες τῆς ἐποχῆς μας, ποὺ ἐπέτρεψε τὴν ἐξάπλωση καὶ ἑδραίωση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἶναι ἡ ἔλλειψη -ἐκτὸς ἐλαχίστων λαμπρῶν ἐξαιρέσεων- πραγματικῶν πνευματικῶν πατέρων, ποὺ νὰ ἀκολουθοῦν καὶ νὰ βιώνουν τὴν ἁγιοπατερικὴ Παράδοση. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι, ὅτι τὸ ποίμνιο, περικυκλωμένο ἀπὸ τὴν ἐκκοσμίκευση, τὸν γεροντισμό, τὴν ἀσυνέπεια καὶ τὸν εὐσεβισμό, βρίσκεται σὲ πλήρη σύγχυση καὶ ἀδυνατεῖ νὰ προβάλει τὴν δέουσα ἀντίσταση καὶ νὰ ἀνταποκριθεῖ πνευματικὰ στὸν ὁμολογιακὸ ἀγῶνα ἐνάντια στὴν Παναίρεση.

Ἡ ὀρθόδοξη διδασκαλία μᾶς διδάσκει, ὅτι ὁ πιστὸς ἔχει πάντα ἀνάγκη ἀπὸ ἕναν ἔμπειρο ὁδηγό, ὁ ὁποῖος θὰ τὸν προφυλάξει ἀπὸ τὶς παγίδες, τὶς πλᾶνες καὶ τὴν ἀπογοήτευση τῆς ἑκάστοτε πιθανῆς πτώσης του καὶ θὰ τὸν στηρίξει, συνοδεύοντάς τον στὴν πραγματοποίηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν σωτηρία του. Ὁ πνευματικὸς πατέρας εἶναι ἀναγκαῖος, διότι χωρὶς πνευματικὴ καθοδήγηση καὶ στήριξη ἡ πτώση μας παρουσιάζεται πολὺ πιθανή «οἷς μὴ ὑπάρχει κυβέρνησις, πίπτουσι ὥσπερ φύλλα» (Παροιμ. 11, 44). Ἐὰν δὲν ἔχουμε πνευματικὸ πατέρα πρέπει νὰ βροῦμε· «εἰ δὲ ὁδηγὸς οὐκ ἔστι, χρῆ ζητεῖν ἐμπόνως» (Νικηφόρος Μοναχός, Περὶ νήψεως). Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει πνευματικὸ πατέρα γίνεται, κατὰ τὴν πατερικὴ διδασκαλία, ἐχθρὸς τοῦ ἴδιου τοῦ ἑαυτοῦ του. Ποιά πρέπει ὅμως νὰ εἶναι τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ ἀληθινοῦ πνευματικοῦ πατέρα κατὰ τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία;

Ὁ πνευματικὸς πατέρας εἶναι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς πού, ἀφοῦ μαθήτευσε ἐπιμελῶς ὁ ἴδιος σὲ δικό του πατέρα καὶ διέσχισε τὸν προσωπικό του δρόμο πάλης μὲ τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυναμίες του, νίκησε τοὺς πειρασμούς του καὶ ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστὸ γίνεται μιμητὴς Χριστοῦ, ἀναλαμβάνοντας τὸ πραγματικὰ μαρτυρικὸ ἔργο τῆς πνευματικῆς καθοδήγησης τοῦ ποιμνίου Του. «Μὲ ἀγαπᾶς Πέτρο; Ποίμαινε τὰ πρόβατά μου» (Ἰω. 21, 15-16), τὸ ὁποῖο χρειάζεται ποιμένα καὶ ἰατρό (Ματθ. 9, 12). Ἀκολούθως ζητάει ὑπακοὴ ὑπακούοντας πρῶτα ὁ ἴδιος στὸν Χριστὸ καὶ στὶς ἐντολές Του· ζητάει ὀρθοπραξία κατέχοντας πρῶτα ὁ ἴδιος καὶ ὑπερασπίζοντας τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων· ζητάει τάξη στὸν οἶκο τῶν πνευματικῶν του τέκνων ἔχοντας βάλει πρῶτα ὁ ἴδιος τάξη στὸν οἶκο του· «εἰ δέ τις τοῦ ἰδίου οἴκου προστῆναι οὐκ οἶδεν, πῶς Ἐκκλησίας Θεοῦ ἐπιμελήσεται;» (Α’ Τιμ. 3, 5)· ζητάει καὶ προωθεῖ τὴν πνευματικὴ ὑγεία ἔχοντας πρῶτα ὁ ἴδιος θεραπευτεῖ «ἰατρέ, θεράπευσον σεαυτόν». Ἐὰν δὲν ἰσχύουν αὐτὲς οἱ προϋποθέσεις τότε χάνονται καὶ οἱ δύο, καὶ πατέρας καὶ τέκνον «τυφλὸς τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται» (Ματθ. 15, 14).

Ἡ σχέση μεταξὺ πνευματικοῦ πατέρα καὶ πνευματικοῦ τέκνου πρέπει νὰ διακατέχεται ἀπὸ τὴν κοινὴ ὀρθὴ πίστη, τὴν ἀγάπη,

Τολμάμε την αλήθεια. Εσείς Σεβασμιώτατε Μεσογαίας κ. Νικόλαε;

 Του θεολόγου Νικολάου Μερτζάνης

Τολμάμε την αλήθεια. Εσείς Σεβασμιώτατε  Μεσογαίας κ. Νικόλαε;

«Όσοι το χάλκεον χέρι

βαρύ του Φόβου αισθάνονται,

ζυγόν δουλείας ας έχωσι.

Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία!»

Ανδρέας Κάλβος

Τολμάμε -στην εκκλησιαστική ζωή, ίσως αυτό να είναι το μεγαλύτερο τόλμημα- να κρίνουμε λόγους και θέσεις Επισκόπου που δημόσια κατατέθηκαν. Και μάλιστα, ενός ανθρώπου που  προβάλλεται από τα ΜΜΕ για την επιστημοσύνη, τον πράο και μειλίχιο χαρακτήρα του, τη διαλλακτικότητα  και τη ρητορική δεινότητά του. Συγκεκριμένα, θα αναφερθούμε σε κάποιες από τις θέσεις του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, κ. Νικολάου,  που εκτίθενται στο κείμενο – παρέμβασή του στη Σύνοδο της Ιεραρχίας (27.6.2017) με τίτλο «Ἀποτίμηση τοῦ ἔργου τῆς Ἐπιτροπῆς γιὰ τὸ ΜτΘ». 

Ένα διπλωματικότατο κείμενο, στο οποίο ο συγγραφέας του, εξ΄ αρχής διατυπώνει καθαρά και ξάστερα τη συμφωνία του με τα νέα Προγράμματα του Μαθήματος των Θρησκευτικών, ενώ στη συνέχεια του κειμένου του, φαίνεται πάλι καθαρά ότι τα απορρίπτει! Δηλαδή και συμφωνεί και εγκρίνει και απορρίπτει; Βεβαίως! Διότι πρώτα

«Πώς δεί “φεύγειν” τους αιρετικούς Οικουμενιστές;

Ἡ Ε΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀπαντᾶ:

«Διὰ τῆς πλήρους ἀποκοπῆς ἀπὸ κάθε Ἐκκλησιαστικὴν κοινωνία»!

    

 Ὁ ἐπίσκοπος Ἀβύδου (ἄνευ ποιμνίου) Κύριλλος Κατερέλος, στὸ τελευταῖο ἄρθρο του μὲ τίτλο «Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Κρήτης: Νέα Εκκλησιολογία ἢ Πιστότητα στὴν Παράδοση;» (ἐδῶ), παραπέμπει τὸν ἀναγνώστη (γιὰ νὰ ὑποστηρίξει τὰ κακόδοξα φρονήματα τῆς παρέας τῶν Οἰκουμενιστῶν), στὸ ἔργο τοῦ μητροπολίτη Νικοπόλεως καὶ Πρεβέζης Μελετίου Καλαμαρᾶ, «Ἡ Πέμπτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος». Καὶ μᾶς λέγει τὰ ἀντίθετα ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ἐκ τῆς μελέτης αὐτῆς ἀπορρέουν! Δυστυχία! Ἕνας καθηγητὴς Πανεπιστημίου καὶ Ἐπίσκοπος, νὰ διαστρέφει κείμενα Ἁγίων καὶ Οἰκουμενικῶν Συνόδων! Συγκεκριμένα:

      Ὁ μητροπολίτης Νικοπόλεως μᾶς παρουσιάζει τὰ Πρακτικὰ τῆς Ε΄ Οἰκουμ. Συνόδου. Σ’ αὐτὰ περιλαμβάνονται καὶ θέσεις Ἁγίων, ὅπως τοῦ ἁγίου Κυρίλλου, ὁ ὁποῖος διδάσκει ὅτι πρέπει νὰ ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἀκόμα καὶ ἀπὸ ὅσους δὲν ἔχουν καταδικαστεῖ ἀπὸ Σύνοδο. Διαβάζουμε στὰ Πρακτικὰ τῆς Ε΄ Οἰκουμ. Συνόδου.

     «Ἡ ἁγία Σύνοδος εἶπε: Νὰ ἀναγνωστοῦν τὰ κείμενα ἐκ τοῦ α΄ λόγου τοῦ ἁγίας μνήμης Κυρίλλου (ὅπου ἐκτὸς τῶν ἄλλων λέγει): “Διότι τί ἄλλο, ἂν ὄχι παγὶς καὶ σκάνδαλο εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι ἡ γλῶσσα ἡ λαλοῦσα διεστραμμένα καὶ τῶν θείων γραφῶν πόρρω ἀπέχοντα καὶ ἀναισχύντως ἀντιστρατευόμενα εἰς τὴν τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καὶ Εὐαγγελιστῶν παράδοσιν. Φευκταῖοι οἱ τοῖς οὕτω χείροσι πταίσματι κρατούμενοι, εἴτε ἐν τοῖς ζῶσίν εἰσιν, εἴτε μή· ἀπὸ γὰρ τοῦ βλάπτοντος πάντοτε φεύγειν ἀναγκαῖόν ἐστι καὶ μὴ βλέπειν εἰς πρόσωπον, ἀλλὰ πρὸς τὸ ἀρέσκον Θεῷ”.

   Ἀκριβῶς δὲ ἐπειδὴ ὁ ἁγίας μνήμης Κύριλλος ἠκολούθησε τὰ ἀποστολικὰ λόγια, “αἱρετικὸν ἄνθρωπον… μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος”, διετύπωσε τὴν διδασκαλίαν, ὅτι “φευκταῖοι εἰσὶν οἱ τοιοῦτοι, εἴτε ἐν τοῖς ζῶσιν εἰσι, εἴτε μή”. (Καί) “Εἰς τὸ ἐρώτημα, πῶς δεῖ ‘φεύγειν’ τοὺς τοιούτους”, ἡ Σύνοδος ἀπαντᾶ διὰ τῆς ‘παραιτήσεως’, δηλ. διὰ τῆς πλήρους ἀποκοπῆς ἀπὸ κάθε Ἐκκλησιαστικὴν κοινωνία» (Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου, Ἡ Πέμπτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, Πρᾶξις Ε΄, σελ. 341-342).

   Ἀλλὰ καὶ στὴν ἐπιστολὴν Πρὸς Μαρτινιανόν ὁ ἴδιος ἅγιος Κύριλλος γράφει:

   «Ἤδη μὲν γὰρ καὶ ἡ ἁγία Σύνοδος ἡ κατά γε, φημί, τὴν Ἐφεσίων συνειλεγμένη κατὰ βούλησιν Θεοῦ, τῆς Νεστορίου κακοδοξίας ὁσίαν καὶ ἀκριβῆ κατενεγκοῦσα τὴν ψῆφον καὶ τὰς τῶν ἑτέρων κενοφωνίας, οἵπερ ἂν ἢ γένοιντο μετ’ αὐτὸν ἢ πρὸ αὐτοῦ γεγόνασι τὰ ἴσα φρονοῦντες αὐτῷ, καὶ εἰπεῖν ἢ γράψαι τολμήσαντες, συγκατέκρινεν ἐκείνῳ, τὴν ἴσην αὐτοῖς ἐπιθεῖσα δίκην. (Δηλαδή, καταδικάζονται μὲ τὸν Νεστόριο καὶ ὅσοι εἶναι σύμφρονες μὲ αὐτόν, ἀλλὰ καὶ ὅσοι θὰ διδάσκουν ἴσης κακοδοξίας κηρύγματα). Καὶ γὰρ ἦν ἀκόλουθον, ἑνὸς ἅπαξ ἐπὶ τοῖς οὕτω βεβήλοις καινοφωνίας κατεγνωσμένου, μὴ καθ’ ἑνὸς μᾶλλον ἐλθεῖν, ἀλλ’ -ἵν’ οὕτως εἴπω,- κατὰ πάσης αὐτῶν τῆς αἱρέσεως, ἤτοι τῆς συκοφαντίας, ἧς πεποίηνται κατὰ τῶν εὐσεβῶν τῆς Ἐκκλησίας δογμάτων δύο πρεσβεύοντες υἱοὺς καὶ διατέμνοντες τὸν ἀμέριστον, καὶ ἀνθρωπολατρίας ἔγκλημα καταγράφοντες» (ὅπ. παρ., σελ. 341-343).

  Βλέπουμε, λοιπόν, ὅτι καὶ ὁ ἅγιος Κύριλλος διδάσκει ὅτι ἡ μέθοδος ἀντιμετωπίσεως τῶν αἱρετικῶν γίνεται διὰ τῆς «‘παραιτήσεως’, δηλ. διὰ τῆς πλήρους ἀποκοπῆς ἀπὸ κάθε Ἐκκλησιαστικὴν κοινωνία»!

    Σήμερα, εἶναι ἀποδεδειγμένο καὶ ἁγιογραφικά, καὶ θεολογικὰ ὅτι παρόμοιες διδασκαλίες διδάσκουν οἱ Οἰκουμενιστές. Τότε οἱ αἱρετικοὶ μιλοῦσαν γιὰ «δύο υἱούς», σήμερα οἱ Οἰκουμενιστὲς ὁμιλοῦν περὶ «δύο Ἐκκλησιῶν», ἢ καλύτερα περὶ πολλῶν Ἐκκλησιῶν, «διατέμνοντες τὴν ἀμέριστον» Ἐκκλησία τοῦ ἑνὸς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

    Καὶ δυστυχῶς οἱ λεγόμενοι ἀντι-Οἰκουμενιστές, παραμένουν σὲ κοινωνία μαζί τους παρὰ τὴν ἀξιόλογη θεολογικὴ ἀντιμετώπιση τῶν κακοδόξων θέσεων τῶν Οἰκουμενιστῶν, παράγοντες χαρτοπόλεμο. Καὶ μάλιστα μὲ ἔπαρση ἢ καὶ ἀκαταλαβίστικες ἀμπελοφιλοσοφίες κακολογοῦν καὶ ὑβρίζουν, ὅσους προσπαθοῦν (μὴ διαθέτοντες τὶς δικές τους γνώσεις) νὰ ἐφαρμόσουν ὅ,τι παρέλαβαν ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες.

Παναγιώτης Σημάτης 

"Κάλλιο αργά..."!!!

Οι ακραίοι....

και οι καθώς πρέπει...

Γράφει ο π. Φώτιος Βεζύνιας

    Πέρασαν πια τέσσερις μήνες από την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Από την «κορυφαία» εκείνη ημέρα κατά την οποία πήρε σάρκα και οστά το περιεχόμενο των κηρυγμάτων μας. Εκείνη την ημέρα πήρε ουσιαστική μορφή ο αγώνας μας εναντίον της παναίρεσης του Οικουμενισμού. Γιατί ουσιαστικά εκείνη την μέρα κάναμε «το σωστό». Εκείνη την ημέρα γίναμε ακόλουθοι της Αποστολικής και Αγιοπατερικής παράδοσης, όπως την παραλάβαμε μέσα από τους Ιερούς κανόνες και τα Ιερά κείμενα. Εκείνη την μέρα ακολουθήσαμε την «ακραία», κατά τους «δικαστές» μας,  μορφή αγώνα που είναι η «διακοπή μνημοσύνου» του οικείου επισκόπου.  

     Λοιπόν σ’ αυτό το διάστημα έχουμε αποκομίσει πλέον κάποια «εμπειρία». Βιώνουμε την ομολογία. Έτσι «αποκομμένοι», από τον «κόσμο», μα με παρέα όλο το πλήθος των ομολογητών και μαρτύρων της Εκκλησίας. Μας χαρακτηρίζουν ως  «αποσυναγώγους» όλοι οι ονομαζόμενοι «καθώς πρέπει», είτε προέρχονται από τις τάξεις των οικουμενιστών είτε από τις τάξεις «αγωνιστών». Δεν μας είπαν όμως από πού αντλούν την «καθώς πρέπει» στάση τους. Από που παίρνουν τα «καθώς πρέπει» κριτήρια. Εμείς ακολουθήσαμε την επιταγή του Ιερών κανόνων, εκείνοι, ένθεν κακείθεν, με τι κριτήρια αυτήν την επιταγή την ονομάζουν «ακραία στάση»; Ποίος κανόνας, μας  λέγει ότι απέναντι σε αίρεση υπάρχει και «λάϊτ» αντίδραση;. Λέμε λοιπόν προς κάθε κατεύθυνση, ότι εμείς είμαστε ακόλουθοι «κατά γράμμα» των Αγίων Πατέρων. Εκείνοι ας ελέγξουν την ιδική τους «τακτική» και «πρακτική».

     Όμως οι Άγιοι Πατέρες, δεν μας παρέδωσαν μόνο το «κατά γράμμα». Έχουν αφήσει τα χνάρια τους ανεξίτηλα, ποτισμένα από τον ιδρώτα της αγωνίας τους για την εν «αληθεία» πορεία της Εκκλησίας και των ιδίων. Αυτά τα χνάρια είναι βαμμένα με το αίμα  του προσωπικού τους μαρτυρίου. Και με αυτό το πορφυρούν του αίματος των μαρτύρων και ομολογητών της, η Εκκλησία είναι στολισμένη. Δεν είναι στολισμένη με την καλοπέραση και την κοσμική δόξα των μελών της. Δεν είναι στολισμένη με τον υλικό πλούτο των μοναστηριών. Αντίθετα την στολίζει ο πνευματικός πλούτος τους. Δεν είναι στολισμένη με την «προσωπική κοσμική προοπτική και δόξα» των μελών της. Αντίθετα την στολίζει η αποταγή της κοσμικής προοπτικής τους. Η Εκκλησία πορεύεται με την «ευωδία» των αγώνων των ομολογητών και μαρτύρων. Δεν πορεύεται με την «δυσοσμία» των διπλωματικών λόγων και τακτικών. Εμείς λοιπόν διαλέξαμε να ακολουθήσουμε τους Άγιους Πατέρες «κατά πόδας». Ανάξιοι και άθλιοι με όσες δυνάμεις μας δίνει Εκείνος, «πατάμε» στα χνάρια που έχουν αφήσει. Και δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς ότι τα χνάρια τους αυτά φαίνονται ανεξίτηλα διά μέσου των αιώνων.

    Λοιπόν  φαίνεται ήρθε ο καιρός να πούμε να πράγματα με το όνομά τους.

Δοσμένο πρώτο: Όλοι μας δεχόμαστε ότι ο οικουμενισμός είναι αίρεση. Δεν το δέχονται οι αιρετικοί οικουμενιστές. Μα μέσα στους αιώνες, πότε αιρετικοί δέχονται το ότι είναι αιρετικοί;

Θρησκευτική ΥΠΑΚΟΗ στους προαγωγούς ασθενειών, ΑΝΥΠΑΚΟΗ στον "ιώμενο πάσας τας νόσους σου"!

Ὑπάκουοι καταναλωτὲς μία συλλογικῆς …παρανοίας!!!

Συλλογικὴ  Παράνοια!!!

    

    Σοκάρομαι ἀπὸ τὴν εὐκολία μὲ τὴν ὁποίαν οἱ ἄνθρωποι προσφεύγουν στὴν καθημερινὴ καὶ ἐπισταμένη κατάχρηση διαφημιζομένων ὀδοντοπαστῶν, σαπουνιῶν καὶ καλλυντικῶν/ἀνθηλιακῶν· ἀκόμη καὶ στὰ παιδιά τους.

   Πιστεύουν (θρησκευτικῷ τῷ τρόπῳ) τοὺς «εἰδικούς», ἐνῶ ἔχουν ὑποψιασθῇ λίγο πολὺ πὼς αὐτοὶ διαμορφώνουν ἄποψη καί πῶς λειτουργεῖ τὸ ὅλο σύστημα — ἐπιλέγοντας νὰ ἀγνοοῦν ἀτομικὸ ἔνστικτο, συλλογικὴ σοφία καὶ ἱστορία χιλιετιῶν.

    Κάποτε οἱ ἄνθρωποι ἐγνώριζαν ἀπὸ ἔνστικτο καὶ μόνον πὼς ἡ δόσις διαφοροποιεῖ τὸ φάρμακο ἀπὸ τὸ φαρμάκι.

Ο Κορναράκης τα έλεγε από τότε: "Η Ιεραρχία συμπορεύεται ...με αιρετικές αποκλίσεις"!

    
  Η τελευταία ιερατική συνδιάσκεψη εκπροσώπων ιερών Μητροπόλεων, στο Προκόπι της Ευβοίας, με θέμα· Η Νέα Εποχή, που οργάνωσε η Εκκλησία και όσα ελέχθησαν δια των σχετικών εισηγήσεων και μάλιστα τα δημοσιευθέντα στον τύπο πορίσματα, δίνουν την εντύπωση, ότι η Εκκλησία είναι μια μάχιμη, κατά των αιρέσεων Ορθόδοξη Εκκλησία! Εξάλλου την εντύπωση αυτή ενισχύει το γεγονός ότι η Εκκλησία έχει συγκροτημένη Συνοδική Επιτροπή επί των δογματικών θεμάτων και των αιρέσεων, προεδρευομένη δηλαδή από τον οριζόμενο εκάστοτε, για την επιτροπή αυτή συνοδικό αρχιερέα. Έτσι στο πλήρωμα της Εκκλησίας φαίνεται, ότι η Εκκλησία ελέγχει, με οργανωμένες ενέργειες, την κατάσταση στο χώρο τής εμφανίσεως και δραστηριότητος των αιρέσεων, των αποκλίσεων από την παράδοσή της και τη διδασκαλία της. Όμως, ποια είναι η αλήθεια ή η πραγματικότητα στη σχέση της διοικούσης Εκκλησίας με τα ποικίλα φαινόμενα αιρέσεων και ετεροδιδασκαλιών;

   Η πραγματικότητα στο χώρο των αιρέσεων δείχνει ότι η Εκκλησία ασχολείται, κατά τακτά διαστήματα με τις εισαγόμενες αιρέσεις, αλλά σιωπά και αδιαφορεί για τις αιρέσεις της αυλής της. Κλείνει τα μάτια μπροστά σε γεγονότα, που δείχνουν ότι ακριβώς, κάτω από νεοεποχίτικες επιδράσεις, κάποιοι κληρικοί ή λαϊκοί θεολόγοι αντιστρατεύονται, με δικές τους προσωπικές γνώμες ή θεωρίες, στο γράμμα και στο πνεύμα της ορθοδόξου θεολογικής παρακαταθήκης και παραδόσεως, ιδιαίτερα μάλιστα της πατερικής θεολογίας!  Υπάρχει τα τελευταία χρόνια και κυρίως επί της αρχιεπισκοπίας του κ. Χριστοδούλου, μία μεγάλη ενθάρρυνση για ανοίγματα σε θεωρίες και διδασκαλίες, οι οποίες αποστασιοποιούνται από την Ορθοδοξία της Εκκλησίας. Αλλά, πέραν αυτού του γεγονότος, η ίδια η διοίκηση της Εκκλησίας, ενεργητικώς ή παθητικώς (με τη σιωπή της Ιεραρχίας), συμπορεύεται κάποιες φορές με αιρετικές αποκλίσεις! Η τελευταία σύναξη στο Προκόπι, όπως παρουσιάζεται μάλιστα από τον «Ο.Τ.», δίνει την εντύπωση ότι η Εκκλησία είναι καλά οργανωμένη στον

Η αίρεση δαιμονοποιεί! --"Τι τον νοιάζει τον κόσμο ο οικουμενισμός"! Αποφασίσαμε ότι ...δεν υπάρχει!!!

ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

- ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ!

Του Αρχιμανδρίτη Γεράσιμου Φραγκουλάκη

Αννόβερο Γερμανίας

   Παρήλθε και ο μήνας Ιούνιος κατά τον οποίο συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου στο Κολυμπάρι της Κρήτης.

   Πολλά έχουν ακουστεί και άλλα τόσα και περισσότερα έχουν γραφτεί όλο αυτό το διάστημα, πριν και μετά την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο. Ιδιαίτερα εκείνοι οι οποίοι αντιτίθενται έχουν μετέλθει πολλούς ανούσιους και ανόσιους τρόπους για να επιτεθούν. Παραμονές της Συνόδου κάποιοι από

"Οδηγείσθε πλέον σε προδοσία της Πίστεως"! --Απάντηση Αγιορειτών Πατέρων προς Ηγουμένους για την κατάπτυστη Ανακοίνωση περί Ψευδοσυνόδου

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥΣ ΤΩΝ 19 ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΩΝ

ΔΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΥ ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ

Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 24-6/7-7-2017

«…Ἀλλοίμονο στούς μοναχούς, ἐκεῖνες τίς ἡμέρες, πού θά καθηλωθοῦν ἀπό ἰδιοκτησίες καί πλούτη, οἱ ὁποῖοι λόγῳ τῆς ἀγάπης τῆς εἰρήνης, θά εἶναι ἕτοιμοι νά ὑποταχθοῦν στούς αἱρετικούς. Θά ἀποκοιμίζουν τήν συνείδησή τους, λέγοντας: “Ἐμεῖς διατηροῦμε καί σώζουμε τό Μοναστήρι καί ὁ Κύριος θά μᾶς συγχωρήσει”. Οἱ ἀτυχεῖς καί τυφλοί αὐτοί δέν λογαριάζουν καθόλου ὅτι διά τῆς αἱρέσεως οἱ δαίμονες θά εἰσέλθουν στό Μοναστήρι καί κατόπιν δέν θά εἶναι ἕνα Ἅγιο Μοναστήρι, ἀλλά μόνο τοῖχοι, ἀπό τούς ὁποίους ἡ Χάρη θά ἔχει ἀπομακρυνθεῖ …» 

Στάρετς Ἀνατόλιος τῆς Ὄπτινα, 1927

Ἐξαντλήσαμε κάθε ἀνθρώπινη δυνατότητα, μέσω ἐπιστολῶν, ὁμιλιῶν καί παρεμβάσεων, ἐπισημαίνοντές σας τόν ὀλισθηρό δρόμο τῆς αἱρέσεως πού ἀκολουθεῖτε ἐσεῖς καί οἱ χειραγωγούμενες, ἀπό τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, μοναστηριακές διοικήσεις τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Καταδείξαμε ἐξαντλητικά τόν ρόλο τοῦ Φαναρίου καί τῶν ἐν αὐτῷ, ὡς πρωτεργατῶν τῆς Οἰκουμενιστικῆς Ἀντιχρίστου παναιρέσεως. Ἀπειληθήκαμε, ἐκβιαστήκαμε καί διωχθήκαμε, διότι ἀντιστεκόμαστε στήν χολέρα καί τόν ψυχικό θάνατο τῆς παναιρέσεως πού διασπείρεται στό Ὀρθόδοξο ποίμνιο, συνεργούσης τῆς ἐνόχου σιωπῆς.

     Τώρα ἔρχεστε μέ ἕνα κακόδοξο κείμενο, νά καθησυχάσετε τόν πιστό λαό καί τίς συνειδήσεις σας πώς -δῆθεν- ἡ “σύνοδος” τῆς Κρήτης εἶναι κατά πάντα Ὀρθόδοξη καί ὅτι ἀκολουθώντας αὐτήν βρίσκεστε “ἐντός Ἐκκλησίας”.  Δυστυχῶς, ὡσάν “πτωχοί καὶ τυφλοί”, σύρετε τήν Ὀρθοδοξία στά ὑπόγεια τῶν ἀσεβῶν διαβουλίων πού πάντα τήν μισοῦσαν. Σχίζετε τήν Ἐκκλησία, κατασκανδαλίζοντας τούς Ὀρθοδόξους. Μετατρέψατε τό Ἅγιον Ὄρος, διά τῆς τυφλῆς καί βίαιης “ὑπακοῆς” πού ἐπιβάλλετε, σέ νεκρό ὄστρακο ἀπό τό ὁποῖο ἔχει φύγει ὁ μαργαρίτης. Δέν ἀντιπρόσωπεύετε πλέον τήν ζῶσα ὀρθόδοξη παράδοση τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὡς θά ὀφείλατε νά εἶσθε, καθώς δέν ἐκπροσωπεῖτε τίς ἀπόψεις καί τίς θέσεις τῆς διαχρονικῆς ἁγιορειτικῆς μαρτυρίας. Διαχωρίσαμε τήν θέση μας, δέν σᾶς ἀκολουθοῦμε, καί λυπούμεθα γιά τόν κατήφορο τῆς αἱρέσεως. Ὡς συναινοῦντες, οὐσιαστικά, στή ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης καθίστασθε πλέον συνειδητά καί ἐνεργητικά συνοδοιπόροι στούς ἀποστάτες τοῦ Φαναρίου καί στήν αἱρετική πορεία πού αὐτοί χαράσσουν, ἐπί καταστροφῇ τῆς Ἐκκλησίας.

     Καταντᾶτε δυστυχῶς ἁγιομάχοι, διότι πράττετε τά ἀντίθετα πρός τά διατεταγμένα ὑπό τῶν ἁγίων, καί μάλιστα τῶν ἁγιορειτῶν, ἐφόσον συμφωνεῖτε πρός τόν ἀρχιαιρεσιάρχη Βαρθολομαῖο Ἀρχοντώνη, ἀκολουθώντας κατά πάντα τούς Λαυριῶτες ἐξωμότες ἐπί Βέκκου, πού συλλειτούργησαν μέ αὐτόν. Ὁδηγεῖσθε πλέον σέ προδοσία τῆς Πίστεως, μιμούμενοι ὄχι τούς ἁγίους ὁμολογητές, ἀλλά καθιστάμενοι ἄριστοι φίλοι τοῦ Νεστορίου, τοῦ Βέκκου καί τοῦ Καλέκα. Ἄλλωστε κατά τούς ἁγίους μας, ὁ ποιμένας πού ἀπειλεῖ μέ ἐξορίες καί διωγμούς τούς Ὀρθοδόξους, «οὔτε χριστιανός εἶναι» ἀλλά καί «φίλος τοῦ διαβόλου καὶ τῶν δαιμόνων ἐκείνου»^[1].

     Προτιμήσατε τά σκόρδα καί τά κρεμμύδια τῆς Αἰγύπτου καί τό χρυσό μοσχάρι[2] τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἀποστατήσατε ἀπό τήν πίστη ἐπιβάλλοντας, διά τῆς βίας, διδασκαλίες δαιμόνων αὐτές πού ὁ «δίλογος»[3] ἀρχηγός σας, ὁ κακόδοξος Βαρθολομαῖος ψευδοφιλοσοφεῖ καί κοσμικοφλυαρεῖ.

     Γίνατε «μιμητές τοῦ Ἰούδα», ὅπως ὀνομάζει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὅσους «διά φόβου τῶν ἀνθρώπων ἀρνοῦνται τὰ δόγματα τῆς Πίστεως, τούς Αποστολικούς, Συνοδικούς Κανόνας καί τίς Παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας»^[4].

   Εἰσήλθατε καί ἐπισήμως στήν βδελυκτή ὁμήγυρη τοῦ Βαρσουμᾶ[5] καί τοῦ Τιμοθέου τοῦ Αἴλουρου. Γίνατε μιμητές τοῦ Μοναχοῦ Μωϋσῆ, πού ἔζησε πρίν ἑπτά αἰῶνες στήν Λαύρα τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου καί εἶχε ὑπογράψει τόν ἑνωτικό ὅρο τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας ἀναγνωρίζοντας τόν «Δικέρατο γίγα»^[6] σάν Ἐπίσκοπο ὅλων τῶν χριστιανῶν.

   «Οὐδὲν ὠφελεῖ βίος ὀρθός, δογμάτων διεστραμμένων»^[7]. Ἡ δαιμονική «εὐσέβεια» εἶναι βδελυκτή στόν Θεό καί ἀπώλεια διά τούς πιστούς, διά τούς ὁποίους θά δώσετε λόγο ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. Εἶναι αὐτοί οἱ πιστοί πού ἀγωνιῶντες ἀνέμεναν ν’ ἀκούσουν τήν θέση τοῦ θεσμικοῦ Ἁγίου Ὄρους γιά τά τεκταινόμενα τῆς Κρήτης, διαμαρτύρονται καί «κράζουν μεγάλῃ τῇ φωνῇ» στό διαδίκτυο γιά τήν προδοτική σας στάση. Αὐτούς τουλάχιστον, μιμούμενοι τόν ἀθεόφοβο ἄρχοντα τοῦ Εὐαγγελίου, θά ἔπρεπε νά τούς ὑπολογίζετε καί νά μήν τούς σκανδαλίζετε. Ἐσεῖς ὅμως, ἀποφασίσατε νά μιμηθεῖτε τόν ἄφρονα πλούσιο τοῦ Εὐαγγελίου, λέγοντας: «ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου. εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται; οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ, καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν» (Λουκ. 12, 19-21). Τελικῶς αὐτό πού σᾶς ἐνδιαφέρει εἶναι νά τά ἔχετε καλά μέ τούς δυνατούς τῆς γῆς, τούς μασόνους, τόν ἀντίχριστο Ἀρχοντώνη καί τούς σύν αὐτῷ.

   Ἑτοιμάζουμε ἐμπεριστατωμένη ἀπάντηση σύν Θεῷ, ὡς Ἀγιορεῖτες Πατέρες, γιά νά καταδείξουμε καί θεολογικά τίς πλάνες καί τήν συμπόρευσή σας μέ τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἄν καί τό πρέπον θά ἦταν νά μήν ἀσχοληθοῦμε κἄν μέ τά ἄγευστα, ἄχρωμα, καί μή ἅλατι ἠρτυμένα γραφόμενά σας, ἤ πιό σωστά, αὐτά πού ὁ Γοντικάκης ἔγραψε γιά λογαριασμό σας.

    Ἀναλογιστεῖτε σοβαρά τά λόγια τοῦ Κυρίου μας, στήν κρίσιμη αὐτή στιγμή, «οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός· ὄφελον ψυχρὸς ἦς ἢ ζεστός. οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου. ὅτι λέγεις ὅτι πλούσιός εἰμι καὶ πεπλούτηκα καὶ οὐδενὸς χρείαν ἔχω, -καὶ οὐκ οἶδας ὅτι σὺ εἶ ὁ ταλαίπωρος καὶ ὁ ἐλεεινὸς καὶ πτωχὸς καὶ τυφλὸς καὶ γυμνός,- συμβουλεύω σοι ἀγοράσαι παρ᾿ ἐμοῦ χρυσίον πεπυρωμένον ἐκ πυρὸς ἵνα πλουτήσῃς, καὶ ἱμάτια λευκὰ ἵνα περιβάλῃ καὶ μὴ φανερωθῇ ἡ αἰσχύνη τῆς γυμνότητός σου, καὶ κολλύριον ἵνα ἐγχρίσῃ τοὺς ὀφθαλμούς σου ἵνα βλέπῃς» (Ἀποκ. κεφ. Γ΄, 15-18).

Οἱ ὑπογράφοντες:

Γέρων Σάββας Λαυριώτης

Γέρων Χαρίτων Ἱερομόναχος. Ἱ. Κελλίον Ἀναλήψεως (Βατοπεδίου) Καρυαί

Γεώργιος Μοναχός Καλύβη Ὁσ. Βαρλαάμ Βίγλα

Παΐσιος Μοναχός Ἱ.Κ. Ἁγ. Χαραλάμπους (Βατοπεδινό) Καρυαί

Παΐσιος Μοναχός Ἱ.Κ. Ἁγ. Ἀρχαγγέλων «Σαββαίων»

Ἀγάθων Μοναχός Ἱ.Κ. Ἁγ. Ἀρχαγγέλων «Σαββαίων»

Ἰλαρίων Μοναχός Ἱ.Μ. Κουτλουμουσίου

Παΐσιος Μοναχός Ἡσυχαστήριον Ἱ.Μ. Κουτλουμουσίου

Γέρων Ἀλύπιος Καλύβη Ἁγ. Νικολάου Καψάλα (Παντοκρατορινό)

Ἐπιφάνιος Μοναχός Καψάλα (Παντοκρατορινό)

Ἀββακούμ Μοναχός Καλύβη Ἁγ. Νικολάου Καψάλα (Παντοκρατορινό)

Δαμασκηνός (Raus) Ἱερομόναχος Ἱ.Κ. Σκήτη Τιμίου Προδρόμου.

Γέρων Ἐφραίμ Μοναχός Ἱ.Κ. Σκήτη Τιμίου Προδρόμου.

Νικόδημος Μοναχός Ἱ.Κ. Σκήτη Τιμίου Προδρόμου.

---

[1] ΕΠΕ 10, κεφ. 5.

[2] Ψαλμ. 105, 20.

[3] Α΄ Τιμ. γ΄ 8.

[4] Ἅγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἑρμηνεία τῆς Θ΄ Ὠδῆς.

[5] Ἦταν ὁ Πρῶτος τῶν Σύρων μοναχῶν τῆς Ληστρικῆς Συνόδου τοῦ 449.

[6] Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Πηδάλιον, σ. 98, ὑποσ.1, Ἀθήνα 1886.

[7] Ἁγ. Ἰω. Χρυσοστόμου, ΕΠΕ 29, σ. 460 – 464.