Με Επιστολες και "Ὁμολογίες..." εγκαταλείπεται η Ορθόδοξος Παράδοση για τη στάση μας απέναντι στους αιρετικούς

  τοῦ Σημάτη Παναγιώτη

Ἡ πρόφατη Ἐπιστολή τοῦ Μητροπολίτη Πειραιῶς Σεραφείμ, ἐπιδέχεται δύο ἐπιδερμικὲς ἀναγνώσεις. Μία αἰσιόδοξη καὶ μία ἀπαισιόδοξη. Πρέπει νὰ μὴν παρασυρθοῦμε, ὅμως, οὔτε ἀπὸ τοὺς αἰσιόδοξους ποὺ θριαμβολογοῦν γιὰ μιὰ ἐπιστολὴ ποὺ φέρνει σφραγίδα ἄλλης χειρός (καὶ τὶς δικές τους, ἴσως, σκοπιμότητες), οὔτε ἀπὸ τοὺς ἀπαισιόδοξους.

Μιὰ ἐξέταση τῆς ἐπιστολῆς μὲ κριτήρια ἀλήθειας (ποὺ δὲν ἐκφράζονται μὲ ψυχολογικοὺς ὅρους), καταδεικνύει ὅτι καὶ αὐτὴ ἀποτελεῖ μία συνέχεια ἑνὸς ἀτελέσφορου χαρτοπόλεμου ποὺ ἔχουν ἐπιλέξει οἱ λεγόμενοι ἀντὶ-Οἰκουμενιστὲς νὰ διεξάγουν κατὰ ἑνὸς ἀόρατου Οἰκουμενισμοῦ. Νὰ δηλώσουμε πρὸς αὐτοὺς, τοὺς ὁποίους σκανδαλίζει ἡ ἐνασχόλησή μας μὲ τὸν Πειραιῶς, ὅτι δὲν ἔχουμε τίποτε μὲ τὸν Σεβασμιώτατο κ. Σεραφεὶμ ὡς ἄνθρωπο, ἀντίθετα θαυμάζουμε τὸ θάρρος καὶ τὸ κουράγιο του νὰ ἀσχολεῖται μὲ ὅλα τὰ κακῶς κείμενα, ἀλλὰ ἀντίθετα ἀπογοητευόμεθα καί στενοχωρούμεθα διὰ τὴν τακτική του νὰ ἀκυρώνει ἀσεβῶς τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση στὸν ἀγώνα κατὰ τῆς αἱρέσεως, νὰ κωλυσιεργεῖ καὶ νὰ συκοφαντεῖ ἐκείνους ποὺ θέλουν νὰ τὴν ἐφαρμόσουν. Καὶ ἐξηγοῦμαι.

1. Ποιὸ ἀπὸ τὰ δύο στοίχισε στοὺς Οἰκουμενιστές; ποιό εἶναι ἰσχυρότερο;

• Αὐτὴ ἡ θαυμάσια κατὰ τὰ ἄλλα ἐπιστολή τοῦ Πειραιῶς, ποὺ ἐπαναλαμβάνει ἄλλη μιὰ φορά, καὶ κατοχυρώνει συστηματικὰ ἄλλη μιὰ φορά, καὶ ἀποδεικνύει πέραν πάσης ἀμφιβολίας ἄλλη μιὰ φορά, ὅτι ἔχει εἰσέλθει ὁ θανάσιμος σαρκοβόρος οἰκουμενιστικὸς ἰὸς στὴν σάρκα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καὶ τὴν κατατρώγει;

• Ἢ εἶναι ἰσχυρότερα, τὰ «ἀναθέματα» ποὺ ἐπὶ δύο συνεχῆ χρόνια ἐξαπέλυσε ὁ Πειραιῶς κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀναθεματίζων τοὺς αἱρετικοὺς καί, οὐσιαστικά, τὸν ὄπισθεν αὐτῆς κρυπτόμενο Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, ὡς τὸν ἀρχηγέτη αὐτῆς τῆς φοβερῆς παναιρέσεως;

Ἀσφαλῶς ἰσχυρότερα ἦσαν τὰ «ἀναθέματα», διὰ τῶν ὁποίων ἀναθεματίζετο ἔμμεσα καὶ ὁ Πατριάρχης. Ἄρα ἡ Ἐπιστολὴ ἀποτελεῖ «ἕνα βῆμα πίσω», ἀρχίζει –θὰ λέγαμε– ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τὴν διαδικασία ἐξετάσεως τοῦ ζητήματος, τὸ ὁποῖο εἶχαν λύσει τὰ «ἀναθέματα» τοῦ Πειραιῶς,! (Βέβαια, τὰ «ἀναθέματα» ἀποτελοῦσαν μία θεατρική πράξη, ἀφοῦ ἐκφωνήθηκαν γιὰ ἐντυπωσιασμό, καὶ ποτὲ δὲν ἐφαρμόστηκαν, καθόσον –ἡ καθ’ ἡμᾶς Ὀρθόδοξος Παράδοση– ἀπαιτεῖ νὰ μὴν ἐπικοινωνοῦμε μὲ τοὺς διὰ τῶν «ἀναθεμάτων» ἀποκοπέντας ἀπὸ τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας)!

Ἴσως, νὰ μᾶς θυμήσουν –οἱ ἔχοντες μνήμην– ὅτι,

Ο ”ΘΕΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ” ΔΙΑΛΟΓΟΣ και Η …ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΗ ΑΝΑΙΜΙΑ

 Πηγή: «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ», ἀρ. φ. 59, Ἀπρ.-Ἰούν. 2013

Ὁ «θεοποιημένος» Διάλογος

Γράφει ὁ ΣΤΥΛ. ΛΑΓΟΥΡΟΣ
Θεολόγος

 «Ὁ ἀληθινός Θεός τῶν χριστιανῶν δέν ἐπαρκεῖ πλέον “στό παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον” γι’ αὐτό καί ἐξορίζεται στά ἀζήτητα καί θεοποιεῖται ὁ… Διάλογος ὡς νέος… σωτήρας τοῦ κόσμου».

 • ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ Κοινοβούλιο, ἐπέλεξε αὐτή τή φορά νά ὁμιλήσει ὁ Σεβ. ἐπίσκοπος Μεσσηνίας κ. Χρυσ. Σαββάτος. Καί πρoσέθεσε ἄλλη μιά ἐπιτυχία στό πλούσιο ἐνεργητικό τῶν διαλέξεών του. Βεβαίως τήν ὁμιλία αὐτή κάλλιστα θά μποροῦσε νά τήν ἐκφωνήσει κι ἕνας ὁποιοσδήποτε ἄλλος ἐκπρόσωπος ὁμογενοποιημένου θρησκεύματος.

• Η «ΛΑΜΠΡΗ» αὐτή ὁμιλία τοῦ Σεβ. κ. Χρυσ. Σαββάτου σημαίνει ὅτι ἐφ’ ὅσον ἐκπροσωποῦσε τήν Ὀρθόδοξη Ἑλλαδική Ἐκκλησία, ἡ Ἐκκλησία αὐτή νοσεῖ βαθύτατα καί ἔχει ἀνάγκη νά εἰσαχθεῖ στήν ἐντατική γιά θεραπεία ἀπό τήν… μεσσηνιακή ἀναιμία!

• Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Μεσσηνίας ὑποστήριξε στό Εὐρωπαϊκό Κοινοβούλιο ὅτι «μόνο μέ τόν διάλογο θά πετύχουμε τήν εἰρηνική συμβίωση», ὁ ὁποῖος «…εἶναι ὁ μόνος παράγοντας πού θεμελιώνει τήν συνεργασία μεταξύ τῶν διαφορετικῶν Θρησκειῶν καί Θρησκευτικῶν Πολιτισμῶν».

 • ΤΟ ΟΤΙ ὁ Σεβ. ἐπίσκοπος κ. Χρυσ. Σαββάτος μίλησε στό παρδαλό Εὐρωκοινοβούλιο ἔχοντας μιά μικρή δικαιολογία νά τούς συγχύσει περισσότερο ἀπό ὅσο εἶναι συγχυσμένοι, αὐτό δέν τόν ἀμνηστεύει. Ὁ ἐπίσκοπος κ. Χρυσ. Σαββάτος, ἀφοῦ ἐπέλεξε νά ὁμιλήσει στόν χῶρο αὐτό, ἔπρεπε νά ὁμιλήσει ὡς ὀρθόδοξος χριστιανός ἐπίσκοπος καί ὄχι ὡς μεταπράτης τῆς Νέας Ἐποχῆς ἤ ὁ,τιδήποτε ἄλλο...

 • ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ τῆς ὁμιλίας του προσφέρεται εὐχερῶς γιά νά ἀπορεῖ κάποιος, ποῖος ὁ σκοπός αὐτῆς τῆς ὁμιλίας; Κρῖμα, πού ὁ Σεβ. ἐπίσκοπος κ. Χρυσ. Σαββάτος, ἔχασε μιά μοναδική εὐκαιρία νά ὁμολογήσει Χριστόν, τήν πηγή τῆς Μόνης Ἀλήθειας καί ὄχι τήν «πανθρησκεία» τῆς παγκοσμιοποιημένης Βαβυλωνίας.

• ΤΟ ΒΑΡΥΓΔΟΥΠΟ θέμα