Ομιλία Γερ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

 Β' ΚΥΡΙΑΚΗ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ):

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ, ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΟΡΘΡΟΥ, ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ & ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΜΕ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Ακολουθία όρθρου, θεία λειτουργία

Ε Δ Ω

* * * * * * * * * *

 

Ποιος, αγαπητοί, ήταν ο μέγας και θείος Γρηγόριος το πληροφορούμεθα με σαφήνεια και πληρότητα και μόνον από το απολυτίκιό του.       

"Ορθοδοξίας ο φωστήρ, Εκκλησίας το στήριγμα και διδάσκαλε, των μοναστών η καλλονή, των θεολόγων υπέρμαχος απροσμάχητος, Γρηγόριε θαυματουργέ, Θεσσαλονίκης το καύχημα, κήρυξ της χάριτος, ικέτευε δια παντός, σωθήναι τας ψυχάς ημών."

 Η καταγωγή του Αγίου Γρηγορίου ήταν η Κωνσταντινούπολις. Γεννήθηκε το 1296 από γονείς εναρέτους και ενδόξους, τον Κωνσταντίνον και την Καλλονήν. Ο πατέρας του ήταν συγκλητικός, και έγινε κατόπιν και μοναχός. Εμπιστεύθηκε τα παιδιά του στην δυνατή προστασία της Θεοτόκου την οποία και άφησε Επίτροπόν τους. Ήταν επτά ετών όταν εκοιμήθη ο ενάρετος πατέρας του.
 Εκτός από το θεϊκό χάρισμα της ευφυΐας έδειξε και σπάνια επιμέλεια, ώστε σε μικρό διάστημα να έχη συγκεντρώση στον εαυτό του κάθε λογής επιστήμη και γνώση. Σε ηλικία 20 ετών έγινε θαυμαστός και από μεγάλους και σοφούς της εποχής του.

Ο Πατριάρχης είναι Ανάσκητος!

(Είναι τα Δόγματα να γίνουν βιώματα..)

Έρχεται στο μυαλό μου τώρα ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Στόν οποίον έλεγαν και τότε, για να ξέρετε οτι είναι μια απο τα ίδια...
Μα εναντιώνεσε στόν Πατριάρχη; Και στήν περί αυτού Σύνοδο; 

Αυτό όμως ψυχολογικά δεν επηρέασε τον ομολογητή της πίστεως... 

Και απάντησε o Άγιος πολύ ''κομψά'': Ο πατριάρχης τα λέει αυτά επειδή είναι Ανάσκητος!

Ο λόγος εδώ περί του ησυχασμού, της άσκησης, και της θεωρίας του Ακτίστου φωτός.

Που να ξέρει ο πατριάρχης απο τέτοια πράματα που χαρακτηρίζουν την ίδια την Εκκλησία...

Που να ξέρει ο πατριάρχης οτι το φως της Μεταμορφώσεως είναι Άκτιστο, αφού πολλώ απέχει απο εκεί, μέσα στο σκότος το οποίο βρίσκεται...

Αυτή είναι η αλήθεια, και καλά είναι να τούς θυμώμαστε τούς Αγίους...

Καθηγητής Δογματικής Θεολογίας Κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης

Aπόσπασμα απο: Σχολιασμός μετά την Σύνοδο - Ομιλία στις 27-06-2016 στην Θεσσαλονίκη

Πηγή

Τί σημαίνει αίρεση

Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

     Ἔχουν γραφτεῖ πολλὰ καὶ θεολογικώτατα κείμενα γιὰ τὸ τί έστι αἵρεση. Ὅλα ἀποσκοποῦσαν νὰ ἀφυπνίσουν τὸ ποίμνιο, ὥστε νὰ ἀντιμετωπίσει τὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Δυστυχῶς ὅμως τὸ ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας ἔχει νανουριστεῖ ἀπὸ τὸ γλυκύτατο νανούρισμα τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ τραγικῷ τῷ τρόπῳ τῶν ἀχρικαιριστῶν Ἀντιοικουμενιστῶν καὶ παραδομένο στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ οἰκουμενιστικοῦ Μορφέως παραβλέπει, ὑποβιβάζει σημασιολογικῶς καὶ ὀντολογικῶς ἢ ἀδυνατεῖ νὰ καταλάβει, τί σημαίνει αἵρεση καὶ ποιὸν σωτηριολογικὰ θανατηφόρο κίνδυνο αὐτὴ ἐπιφέρει.

Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο καὶ μὲ τὴν εὐκαιρία τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ φαίνεται ἀναγκαῖο νὰ ἐπαναληφθεῖ γιὰ πολλοστὴ φορὰ ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας περὶ τῆς αἱρέσεως, πόσῳ μάλιστα ὅταν οἱ Οἰκουμενιστὲς κατήργησαν συνοδικῶς τὸν ὅρο αἵρεση μετονομάζοντάς την σὲ «Ἐκκλησία» καὶ παρουσιάζουν μὲ κάθε τρόπο καὶ ὅπου βρεθοῦν τὶς αἱρέσεις ὡς ἄλλους τρόπους ἔκφρασης τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεό. Ὅσα παραθέτουμε, λοιπόν, δὲν τὰ παραθέτουμε μόνο πρὸς μάθηση ἢ ἐμπέδωση, ἀλλὰ πρὸς συνειδητοποίηση τῶν καταστροφικῶν ἀποτελεσμάτων ποὺ ἐπιφέρει ἡ αἵρεση στὶς ψυχές μας καὶ στὶς ψυχὲς τῶν δικῶν μας, τὸν κίνδυνο νὰ ἀπωλέσουμε τὴν σωτηρία μας, ἂν συμβιβασθοῦμε ἢ καθ’ οἱονδήποτε τρόπο ἐρωτοτροποῦμε μὲ τοὺς αἱρετικούς ἢ αὐτοὺς ποὺ τοὺς ἀνέχονται.

Αἵρεση γιὰ τὴν Ἐκκλησία εἶναι αὐτὴ ἡ διδασκαλία ποὺ παρεκκλίνει ἀπὸ ἢ παρερμηνεύει τὴν ὀρθόδοξη, τὴν αὐθεντική χριστιανικὴ πίστη καὶ ἑπομένως καταντάει πλανεμένη, ἀντορθόδοξη, ἑτερόδοξη καὶ ἀντιχριστιανική. Εἶναι γλυκόπιοτο δηλητήριο ποὺ μπορεῖ νὰ προσβάλει ἀκόμα καὶ τὰ γεγυμνασμένα πνευματικὰ αἰσθητήρια καὶ ἀλλοιώνει τὸν ψυχικὸ κόσμο τῶν πιστῶν, τοὺς ἀποπροσανατολίζει καὶ τοὺς

Η διγλωσσία του Πατριάρχη Βαρθολομαίου με το παράδειγμα της λεγόμενης «κλιματικής αλλαγής».

 

Πληροφορηθήκαμε πρόσφατα για την έκδοση τόμου με όλες τις ομιλίες του Πατριάρχη Βαρθολομαίου προ και μετά της ψευδοσυνόδου στο Κολυμβάρι της Κρήτης.  Ο κ. Κοσμίδης Ελευθέριος πολύ εύστοχα γράφει: «Στον Πατριαρχικό πρόλογο του τόμου, αποκαλύπτεται σε όλο της το μεγαλείο η διγλωσσία της πλάνης, που σε ολόκληρη την Εκκλησιαστική μας Ιστορία, αποτελούσε χαρακτηριστικό πλανεμένων αιρετικών Πατριαρχών, Αρχιερέων, Κληρικών και μοναχών».

Ο Πατριάρχης απαριθμεί στον πρόλογο όλα ‘τα καλά’ που έφερε η ψευδοσύνοδος. Aς μου επιτραπεί να ασχοληθώ με ένα. Μας λέει ότι «αυτό τούτο το γεγονός της Συνόδου και αι αποφάσεις αυτής: 8) «Δίδουν τοιουτοτρόπως επί τη βάσει των κεντρικών θεολογικών παραδοχών της πίστεώς μας απάντησιν εις όλους εκείνους, οι οποίοι επιρρίπτουν εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν αδιαφορίαν διά τον κόσμον και την ιστορίαν εν ονόματι του ουρανού και της αιωνιότητος.»
Το πρώτο ερώτημα που έρχεται κατευθείαν στο μυαλό είναι, γι’ αυτό έκανε την Εκκλησία άνω κάτω ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος; Διότι ένοιωθε κόμπλεξ απέναντι σε «όλους εκείνους, οι οποίοι επιρρίπτουν εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν αδιαφορίαν διά τον κόσμον και την ιστορίαν εν ονόματι του ουρανού και της αιωνιότητος»; Κάποιος που διατυπώνει τέτοιες απόψεις δείχνει ότι δεν γνωρίζει τον ρόλο της Εκκλησίας σε τούτο τον κόσμο και προκαλεί εύλογο προβληματισμό για ποιον λόγο βρίσκεται στη θέση που βρίσκεται. Ο Ιησούς Χριστός ήρθε στον κόσμο για να λογοδοτήσει σε «όλους εκείνους»; Ήρθε στον κόσμο και θυσιάστηκε επειδή αδιαφορεί για τους ανθρώπους; Δυστυχώς όμως απ’ το πολύ πες πες οι ανοησίες μένουν και χρησιμοποιούνται ως προφάσεις και δικαιολογίες για να μεταλλάξουν την Ορθοδοξία σε κάτι άλλο.

Ας δούμε όμως με ένα αληθινό παράδειγμα πως αποτυπώνονται στην πραγματικότητα τα γραφόμενά του, παίρνοντας το θέμα της λεγόμενης «κλιματικής αλλαγής» με την οποία ασχολείται συστηματικά ο Πατριάρχης επειδή δεν θέλει να δείξει «αδιαφορίαν διά τον κόσμον» και τα προβλήματά του. Η νούμερο ένα προτεραιότητα του ΟΗΕ, του βασικού φορέα της παγκοσμιοποίησης, είναι και του Πατριάρχη Βαρθολομαίου!! Είχαμε λοιπόν πριν λίγους μήνες την θανατηφόρα θεομηνία στην

«Η τακτική της ψευδοσυνέσεως έβλαψε την Εκκλησίαν»

(Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης – Χριστιανική Σπίθα – φύλλο 354)

Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

Η θέση αυτή αναλύθηκε στο περιοδικό «Χριστιανική Σπίθα» του Ιανουαρίου 1973 και έδωσε διαχρονικές απαντήσεις σε αρκετά κρίσιμα Εκκλησιαστικά–Εκκλησιολογικά γεγονότα της εποχής εκείνης, που παρ’ όλους τους εποχιακούς διαφορισμούς, ως θεώρηση και μεθοδολογία, προκαλούν δυναμική προσαύξη προβλημάτων στην Ορθοδοξία μέχρι και σήμερα.

Το άρθρο αυτό, με τίτλο «ΣΥΝΕΣΙΣ», περιλαμβάνεται και στο βιβλίο του «Εκκλησιαστικός Στρουθοκαμηλισμός» (ΑΘΗΝΑ 1973). Γράφει σχετικά ο π. Αυγουστίνος: «στο πρώτο μέρος του βιβλίου αναδημοσιεύομεν δύο άρθρα υπό τους τίτλους «Σύνεσις», «Ευγένεια», δια των οποίων ελέγχομεν την παραποίησιν, την διαστροφήν, την κιβδηλοποίησιν των υψηλών εννοιών, τας οποίας αι λέξεις αυταί περικλείουν».

Βαθειά και πάντα επίκαιρη η χαρισματική διείσδυση του επισκόπου Αυγουστίνου στον πυρήνα των Εκκλησιαστικών γεγονότων. Στο βιβλίο αυτό παραθέτει σειρά θεολογικών–Πατερικών επιχειρημάτων, Αγιογραφικών αναλύσεων και θέσεων διακεκριμένων Ορθοδόξων, που επιβεβαιώνουν την απομάκρυνση της θεσμικής Εκκλησίας από την γραμμή των Πατέρων ενώ, παράλληλα, δικαιώνουν την οπτική του ως Ορθοδόξου Επισκόπου.

Στην Εκκλησιαστική ζωή η συλλογική υποκειμενικότητα έχει τη βεβαιότητα ότι η πνευματική ζωή οριοθετείται μόνο στα όρια μιας εσωτερικής–προσωπικής καθάρσεως, ως εξατομίκευση της συνέσεως.

Αυτή τη συλλογική υποκειμενικότητα, την φιλοοικουμενιστική γραμμή, που παρουσιάζεται ως Ορθόδοξη δημιουργική έκφραση, ανέδειξε ο π. Αυγουστίνος ως κιβδηλοποίηση και διαστροφή της εννοίας της συνέσεως, όπως αυτή νοείται στο Ιερό Ευαγγέλιο. Η ψευδοσύνεση επιστράτευσε διαδικασίες ετεροδοξίας, ενώ η σύνεση του Ευαγγελίου, όπως ορθά την αναλύει ο π. Αυγουστίνος, ποτέ δεν έβλαψε την Εκκλησία. Αναμφίβολα, οι θέσεις του περί αληθούς συνέσεως είναι συνέχεια της Πατερικής Θεολογίας.

Γράφει σχετικά: «είναι δια τούτο σατανικόν το ρήμα “δεν μ’ ενδιαφέρει τι κάνουν οι παπάδες και οι δεσποτάδες· εγώ κοιτάζω την ψυχή μου μόνον και εκτελώ τα θρησκευτικά μου καθήκοντα”. Χριστιανός, ο οποίος κοιτάζει την ψυχήν του μόνο και αδιαφορεί για το λοιπόν της Εκκλησίας σώμα, δεν είναι Χριστιανός» (Εκκλησιαστικός στρουθοκαμηλισμός, σελ. 9).

Όσοι αγνόησαν, τότε, το θεολογικό–αγωνιστικό μήνυμα του Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου περί αληθούς συνέσεως ή προσπάθησαν να το συκοφαντήσουν, σήμερα, με τα γεγονότα που