Μὲ ἀνέντιμους τρόπους ὁ ἀεὶ ἀσχημονῶν
καὶ ψευδόμενος Τελεβάντος, ἑτοιμάζει τὸ κλίμα γιὰ νὰ ἐπιτεθεῖ κατὰ τῶν κληρικῶν ποὺ δήλωσαν ὅτι θὰ διακόψουν τὸ μνημόσυνο Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων.
Μὲ ἀχαρακτήριστη ἀνευθυνότητα ἐκλαμβάνει ὡς «ψευδώνυμες πληροφορίες» καὶ «εἰκασίες» τὴν
προαναγγελία ἀποτειχίσεως ἀπὸ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση καὶ ἀπὸ τὸν π. Νικόλαο Μανώλη,
ἐπειδὴ ἀκριβῶς ἔχει βεβαιωθεῖ γιὰ τὴν
ἀπόφασή τους νὰ διακόψουν τὸ Μνημόσυνο τοῦ Μητροπολίτου τους, ἀπόφαση, ἡ ὁποία
τὸν κάνει νὰ βγάζει σπυράκια, βλέποντας ὅτι ὁ βρώμικος πόλεμος ἐτῶν κατὰ τῆς Διακοπῆς
Μνημοσύνου, ἀρχίζει νὰ ἀνατρέπεται. Γι’ αὐτὸ καὶ παραπλανᾶ τοὺς ἀναγνῶστες τοῦ ἱστολογίου
του, διατυπώνοντας τάχα τὴν ἐκτίμησή του, ὅτι οἱ δύο ὡς ἄνω κληρικοί …δὲν θὰ ἀποτειχιστοῦν!
Καὶ συνεχίζει μὲ μανία ἀρχαίου αἱρετικοῦ νὰ διαστρέφει τὴν ἁγιοπατερικὴ
Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἀποφαινόμενος ὡς Πάπας ὅτι «η οδός της αποτείχισης είναι αχρείαστη,
επικίνδυνη και αδιέξοδη». Κρίμα στοὺς Ἁγίους ποὺ τὴν θεωροῦσαν ἐπιβεβλημένη καὶ τὴν πραγματοποίησαν, μὴ γνωρίζοντες ὅτι ὁ κ. Τελεβάντος θὰ δίδασκε ἄλλα!
Καὶ τί προτείνει;
Τὴν συνέχιση τοῦ ἀναποτελεσματικοῦ χαρτοπόλεμου, τὴν ὁποία ἀναποτελεσματικότητα
-ὡς τυφλὸς πνευματικά- δὲν βλέπει: «Είναι φανερόν, λοιπόν», γράφει, «τι πρέπει να
κάνουμε. Να συνεχίσουμε να αναιρούμε την κακοδιδασκαλία της Συνόδου της Κρήτης
ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΟΠΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΙΣ»!
Ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνον αὐτός, ἀλλὰ
καὶ κάποιοι «μαθητές» του (ὅπως ὁ κ. Π. Νούνης) ἀκολουθοῦν τὶς κακοδοξίες τοῦ δασκάλου
τους στὰ περὶ «συντεταγμένης ἀποτειχίσεως», παρότι
ἀδυνατοῦν νὰ δικαιολογήσουν τὴν ἐκκλησιαστικὴ πραγματικότητα ὅτι πολλοὶ μεγάλοι
Ἅγιοι (ποὺ μᾶς δίδαξαν τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς) ἀποτειχίστηκαν
μόνοι τους ἢ ἔδωσαν τὸ παράδειγμα γιὰ ἀποτείχιση, καὶ τὸ
παράδειγμά τους ἀκολούθησαν στὴν συνέχεια πλῆθος μοναχῶν καὶ λαοῦ. Ἡ «συντεταγμένη
ἀποτείχιση» εἶναι ἕνας κακόδοξος μύθος!
Παρουσιάζουμε τὰ δύο ἄρθρα μὲ
τὶς ἀνευθυνότητες τοῦ Τελεβάντου, ἀφοῦ πρῶτα δημοσιεύουμε ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν
ὁμιλία τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση (καὶ ἐπαναλαμβάνουμε τὸ σχετικὸ βίντεο). Στὸ ἀπόσπασμα
αὐτὸ εἶναι φανερὸ ὅτι ὁ π. Θεόδωρος διαψεύδει καὶ τὶς Τελεβάντιες ἐλπίδες, ἀλλὰ
διαψεύδει οὐσιαστικὰ καὶ τὰ περὶ «συντεταγμένων ἀποτειχίσεων» τοῦ πάλαι ποτὲ
μαθητῆ του Π.Ν., ἔχοντας ἀποφασίσει νὰ ἀποτειχισθεῖ «ἀσύντακτα»,
ἀλλὰ καὶ ἐπισημαίνοντας ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ μνημονεύεται ἕνας Πατριάρχης καὶ μιὰ
Σύνοδος ποὺ δὲν ὀρθοτομεῖ τὸν λόγον τῆς ἀληθείας. Δὲν μπορεῖ νὰ λέει ψέματα μπροστὰ στὴν Ἁγία τράπεζα. (Ἀσφαλῶς
κάποιες θέσεις τοῦ π. Θεοδώρου εἶναι συζητήσιμες καὶ τῶ δέοντι καιρῶ θὰ ἔχουμε
τὸ χρόνο νὰ τὶς συζητήσουμε μὲ βάση στερεὰ τὰ ἁγιοπατερικὰ κείμενα).
π.
Θεόδωρος Ζήσης:
Οἱ
Ἀρχιερεῖς τῆς νοτίου Ἑλλάδος στὴ Μεγάλη Εἴσοδο λένε: «τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου τῆς
ὀρθοτομούσης τὸν λόγον τῆς ἀληθείας». Ἔ, ἂν ἡ Ἱ. Σύνοδος δέχτηκε τὴν Σύνοδο τῆς
Κρήτης, (τότε) πῶς ὀρθοτομεῖ τὸν λόγον τῆς ἀληθείας; Ἑπομένως, θὰ λέει ψέματα
μπροστὰ στὴν Ἁγία Τράπεζα; Μέσ’ στὸ θυσιαστήριο; Οἱ δικοί μας δέ, ἐδῶ,
οἱ Ἀρχιερεῖς τῆς βορείου Ἑλλάδος, λένε καὶ τὰ δύο. «Τοῦ πατριάρχου ἡμῶν
Βαρθολομαίου καὶ τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου τῶν ὀρθοτομούντων τὸν λόγον τῆς σῆς ἀληθείας».
Πολὺ περισσότερο ἀπὸ τὴν Σύνοδό μας, ὁ Πατριάρχης ἐδῶ καὶ χρόνια δὲν ὀρθοτομεῖ τὸν
λόγον τῆς ἀληθείας. Τί θὰ κάνουμε λοιπόν; …Ἐνῶ (μὲ τοὺς ἄλλους ἀντι-Οἰκουμενιστὲς
πατέρες) ἔχουμε τὴν ἴδια ἐκκλησιολογικὴ
ἄποψη ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὡς πρὸς τὴν μέθοδο, τί νὰ κάνουμε
τώρα, διαφωνοῦμε. Παραλίγο μὲ τὸν π.
Γεώργιο Μεταλληνὸ καὶ κάποιους ἄλλους, νὰ χωριστοῦμε.
Ἐγὼ εἶχα τὴν θέση ὅτι, ἀκόμα κι ἂν δὲν συμφωνοῦμε στὸ θέμα τῆς διακοπῆς τοῦ
μνημοσύνου, πρέπει νὰ μείνουμε ἑνωμένοι. Ἀφοῦ στόχος μας εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός;
Ὁ καθένας ἔχει τὴ δική του ἄποψη, ἄλλοι θὰ κόψουν τὸ μνημόσυνο, ἄλλοι δὲν θὰ
κόψουν τὸ μνημόσυνο, ἀλλὰ θὰ παραμείνουμε ἑνωμένοι. Δὲν τὸ δέχονται αὐτό. Καὶ
κοντέψαμε νὰ διαιρεθοῦμε. Σώσαμε τὴν κατάσταση τὴν τελευταία στιγμή.
…Νιώθω
ὅτι ἦρθε καιρὸς νὰ κάνουμε τὸ καθῆκον μας ἀπέναντι στὴ συνείδησή μας κι ἀπέναντι
στὴν Πίστη μας, κι ἂς οὐρλιάζουν
κάποιοι… Ἐγὼ σᾶς τὸ λέω, μέχρι τώρα προβληματιζόμουν, καὶ προσευχόμουν, καὶ
διάβαζα· σᾶς εἶπα γιὰ δυό-τρεῖς μῆνες ξεσκόνιζα τοὺς τρεῖς τόμους τῶν Ἐπιστολῶν
τοῦ Μ. Βασιλείου. Γιὰ νὰ ἐνισχυθῶ, νὰ ἐνθαρυνθῶ, μήπως κάνω λαθος; Κι ἔχω
κατασταλάξει πλέον ὅτι ἡ Διακοπὴ Μνημοσύνου εἶναι μονόδρομος.
Γιὰ
κάποιους ποὺ δὲν ξέρουν -καὶ δὲν ξέρει κι ὁ Θεσσαλονίκης- ἡ Διακοπὴ Μνημοσύνου
δὲν εἶναι σχίσμα. Εἶναι διαμαρτυρία, εἶναι διόρθωση, εἶναι θεραπεία. Τὸ λέει ὁ
Κανόνας. Ὅτι αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι κάνουν Διακοπὴ Μνημοσύνου δὲν πρέπει νὰ τιμωροῦνται,
πρέπει νὰ ἐπαινοῦνται, διότι προφυλάσσουν τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὰ σχίσματα.
Σχίσματα κάνουν οἱ Οἰκουμενιστές.
Ἐγώ,
λοιπόν, θεωρῶ, μετὰ τὴν στάση τῆς Ἱεραρχίας μας στὸ θέμα τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης,
ὅτι ὁ μόνος Κανονικὸς δρόμος, ὁ ὁποῖος ἀπομένει –Κανονικός, βάσει τῶν Κανόνων, ἐπειδὴ
πλέον ἐπισήμως διὰ Συνόδου θεσμοθετεῖται ὁ Οἰκουμενισμός, γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, θὰ πρέπει νὰ
κάνουμε Διακοπὴ Μνημοσύνου, ἡ ὁποία θὰ ἔχει κάποιες συνέπειες.