Απάντηση στον Σύρου κ. Δωρόθεο, που εμμένει στον Οικουμενισμό, απολογείται αλλά και απειλεί, Β΄ Μέρος

              Β΄ Μέρος

Συνεχίζουμε τὸν χθεσινὸ σχολιασμὸ τῆς Ἐπιστολῆς τοῦ μητροπολίτη Σύρου κ. Δωρόθεου (ἐδῶ), ὁ ὁποῖος θεωρεῖ ἀπαράδεκτη (καὶ στηριζόμενη σὲ ψεύδη καὶ συκοφαντίες) τὴν Διακοπὴ Μνημονεύσεως τοῦ ὀνόματός του ἀπὸ τὸν ἀρχιμανδρίτη τῆς Μητροπόλεώς του π. Εὐθύμιο Χαραλαμπίδη καὶ ἐγκαλεῖ τὰ ἱστολόγια ποὺ τὴν ἀναπαρήγαγαν.

Χθὲς παρουσιάσαμε (ἐδῶ) τὸν ἅγιο Νικόδημο, νὰ ἐλέγχει τὸν Μητροπολίτη Σύρου, γιὰ τὸν λόγο ὅτι δὲν ἀποστρέφεται τὶς κακοδοξίες τῶν αἱρετικῶν, δὲν τοὺς ἐλέγχει καὶ δὲν τοὺς νουθετεῖ, ὥστε νὰ τοὺς βοηθήσει νὰ συνειδητοποιήσουν τὴν πλάνη τους καὶ νὰ ἐπιστρέψουν στὴν Μία Ἐκκλησία, ἀφοῦ σ’ αὐτὴν μόνο ὑπάρχει ἡ σωτηρία (ἀφοῦ μάλιστα διατείνεται ὅτι τοὺς ἀγαπᾶ).

Δὲν τὰ γνωρίζει αὐτὰ ὁ Μητροπολίτης; Τὰ γνωρίζει, ἀλλὰ κάνει αὐτὸ ποὺ ἐπιτάσσει ἡ Οἰκουμενιστικὴ ἰδεολογία τὴν ὁποία φιλοτίμως ὑπηρετεῖ. Γι’ αὐτοὺς τοὺς Ἐπισκόπους ποὺ ἐξυπηρετοῦν τὴν κάθε αἵρεση καὶ τὴν κάθε ἀνωμαλία στὴν Ἐκκλησία, ἔλεγε, κ. Δωρόθεε, ὁ κοινός μας Δάσκαλος, καθηγητὴς Δογματικῆς στὴ Θεολογικὴ Ἀθηνῶν, ὁ Μέγας Φαράντος:

Οἱ περισσότεροι ἱ. Κανόνες, ἔχουν γραφεῖ γιὰ νὰ προφυλάξουν τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους, γιατὶ οἱ Ἅγιοι ποὺ τοὺς συνέταξαν εἶχαν φρίξει ἀπὸ τὴν συμπεριφορὰ καὶ τὴν φιλαρχία ἐνίων Ἐπισκόπων! Μόνο ποὺ σήμερα δὲν τηροῦνται ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους οἱ κατὰ τῶν Ἐπισκόπων Κανόνες, ἀλλὰ ἐφαρμόζονται μόνοι ἐκεῖνοι ποὺ κανονίζουν τιμωρητικὰ τὰ τῶν κατωτέρων κληρικῶν καὶ τῶν πιστῶν. Διότι οἱ Ἐπίσκοποι ἔγιναν ἐξουσιαστὲς καὶ ἐκτὸς νόμου, ὡς εἰς «τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ», δηλαδὴ ἄλλοι Πάπες. Καὶ ἐνῶ ὁ Πάπας εἶναι ἕνας, ἡ Ἑλλάδα ἔχει δεκάδες παπίσκους.

π. Ευθ. Χαραλαμπίδης

Γιὰ νὰ δοῦμε λοιπόν. Ἐσύ, ἔχεις καλέσει τὸν π. Εὐθύμιο γιὰ νὰ τὸν καθαιρέσεις, ὅπως τοῦ προανήγγειλες. Καὶ θὰ χρησιμοποιήσεις φυσικὰ Ἱεροὺς Κανόνες. Ἐσύ, ποὺ ἔπρεπε νὰ εἶσαι τὸ παράδειγμα καὶ ὁ τηρηρὴς ὡς «ἐπάνω ὄρους κειμένη πόλις» καὶ «ὡς φῶς», τοὺς τηρεῖς τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες; Γιατὶ γιὰ νὰ κρίνεις τὸν ἄλλον, πρέπει πρῶτος ἐσὺ νὰ τοὺς τηρεῖς.

Γράφει ὁ Ι' Κανὼν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων: «Εἴ τις ἀκοινωνήτω (δηλ. μὲ κάποιον αἱρετικὸ ἢ μὲ κάποιον ποὺ ἔχει κοινωνία μὲ αἱρετικὸ ἢ σχισματικό), κἂν ἐν οἴκῳ συνεύξηται, οὗτος ἀφοριζέσθω». 

Καὶ ὁ ΜΕ' Κανών, ἐπίσης τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων γράφει: «Ἐπίσκοπος, ἢ Πρεσβύτερος, ἢ Διάκονος αἱρετικοῖς συνευξάμενος, μόνον, ἀφοριζέσθω, εἰ δὲ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς, ὡς Κληρικοῖς ἐνεργῆσαι τι, καθαιρείσθω». 

Ὁ δὲ ΜΣΤ΄ γράφει: «Εἴ τις κληρικὸς ἢ λαϊκὸς εἰσέλθοι, εἰς συναγωγὴν Ἰουδαίων ἢ αἱρετικῶν, προσεύξασθαι, καὶ καθαιρείσθω καὶ ἀφοριζέσθω».

Οἱ φωτογραφίες δίπλα δείχνουν ὅτι ἔχεις παραβεῖ αὐτοὺς τοὺς Κανόνες, παρότι διατείνεσαι ὅτι "ΟΥΔΕΠΟΤΕ συνευχήθημεν μετὰ τῶν ΡΚαθολικῶν"!

Ἀπ’ ὅ,τι ξέρουμε καμία Οἰκουμενικὴ Σύνοδος (ἡ μόνη ἁρμόδια νὰ καταργήσει Ἱ. Κανόνες) δὲν ἔχει καταργήσει τοὺς παραπάνω Ἱ. Κανόνες. Ἐσὺ εἶσαι πάνω ἀπὸ Οἰκουμενικὲς Συνόδους, ὥστε αὐθαίρετα νὰ τὶς καταπατεῖς καὶ νὰ τὶς καταργεῖς; Καὶ μὲ «τί μοῦτρα» θὰ δικάσεις τὸν συλλειτουργό σου π. Εὐθύμιο, ὅταν παραβαίνεις, ἐκείνους μάλιστα, τοὺς Ἱ. Κανόνες, γιὰ τὴν παράβαση τῶν ὁποίων Ἀποτειχίστηκε ἀπὸ σένα;

Θὰ ἰσχυρισθεῖς, μήπως, ὅτι τοὺς ἔχεις καταργήσει, μιμούμενος τὸν Πατριάρχη καὶ τοὺς ἄλλους Οἰκουμενιστὲς προστάτες σου;

Ἂν ἐπικαλεσθεῖς τὸ παράδειγμα αὐτῶν ὡς δικαιολογία, ἁπλῶς ἀποδεικνύεις τὴν συμπόρευσή σου μετὰ τῶν παραβαινόντων τοὺς Ἱ. Κανόνες παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές.

Συνεχίζουμε: Ὁ Κανὼν ΣΤ' τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου λέγει: «Περὶ τοῦ, μὴ συγχωρεῖν τοῖς αἱρετικοῖς εἰσιέναι εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ, ἐπιμένοντας τῇ αἱρέσει».

Ὁ Σύρου προσέφερε Δῶρο ἐπισκ. Μίτρα

Ὁ Κανὼν ΛΖ' τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου: «Ὅτι οὐ δεῖ παρὰ τῶν Ἰουδαίων ἢ αἱρετικῶν τὰ πεμπόμενα ἑορταστικὰ λαμβάνειν, μηδὲ συνεορτάζειν αὐτοῖς».

Γνωρίζεις ἀσφαλῶς, κ. Δωρόθεε, τί ἔχει νομοθετήσει ἡ Ἐκκλησία γιὰ τοὺς ἀφαιροῦντας ἐκ τῶν Ἱ. Κανόνων της: «Ἡμεῖς τοὺς προστιθέντας ἢ ἀφαιροῦντάς τι ἐκ τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας (δηλ. τῆς Ὀρθοδόξου) ἀναθεματίζομεν… Εἴ τις πᾶσαν παράδοσιν Ἐκκλησιαστικὴν ἔγγραφόν τε ἢ ἄγγραφον ἀθετεῖ, ἀνάθεμα» (Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος, Πρακτικά).

Καὶ γιατί ἡ Ἐκκλησία μας ἀπαγορεύει νὰ συμπροσευχόμεαστε μὲ τοὺς αἱρετικούς, νὰ παίρνουμε ἢ νὰ δίνουμε δῶρα κ.λπ.; Γιὰ νὰ μὴν δίδεται ἡ ἐντύπωση στοὺς πιστούς, ὅτι συμπλέουμε μαζί τους, ὅτι ταυτιζόμαστε. Γιὰ νά μή μολυνόμαστε. Ὅταν δωρίζεις μίτρα, λοιπόν, κ. Δωρόθεε, ὅταν δέχεσαι τοὺς παπικούς, πηγαίνεις στὶς λειτουργίες τους, τί κάνεις; Παραβαίνεις τοὺς Ἱ. Κανόνες, γιὰ χάρη τῶν δημοσίων σχέσεων! Πλήρης ἐκκοσμίκευση, ἐξοικουμενισμὸς τοῦ ποιμνίου σου. Καὶ διαμαρτύρεσαι ποὺ ὁ Ἀρχιμανδρίτης διέκοψε τὸ Μνημόσυνό σου! Καλὰ ἔκανε, καὶ πολὺ ἄργησε!

Ἂς παραθέσουμε ἐδῶ καὶ ἄλλον ἕνα Ἱ. Κανόνα:

Ὁ ΛΑ΄ Κανὼν τῆς ἐν Λαοδικείᾳ τοπικῆς Συνόδου, λέει: «Ὅτι οὐ δεῖ πρὸς πάντας αἱρετικοὺς ἐπιγαμίας ποιεῖν, ἢ διδόναι υἱοὺς ἢ θυγατέρας, ἀλλὰ μᾶλλον λαμβάνειν, εἴγε ἐπαγγέλλοιντο Χριστιανοὶ γίνεσθαι» (σ.σ. ἐὰν ὑποσχεθοῦν ὅτι θὰ γίνουν Χριστιανοί, γιατὶ οἱ αἱρετικοὶ δὲν εἶναι Χριστιανοί).

Ἐσὺ γράφεις στὴν ἀπολογητικὴ Ἐπιστολή σου, ὅτι οἱ μικτοὶ γάμοι ἐγίνοντο στὴν Μητρόπολη ποὺ πῆγες. Ἐσὺ τί ἔκανες ὡς Ἐπί+σκοπος γιὰ νὰ σταματήσεις τὸ κακό; Τὴν «κακὴ εἰρήνη καὶ ἁρμονία» τῶν κατοίκων τὴν ὑπηρετεῖς, τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία, πῶς τὴν ὑπηρετεῖς;

Ὁ Κανὼν ΡΛΒ΄ (ΡΚΓ´) τῆς ἐν Καρθαγένῃ Συνόδου γράφει (ἡ ἑρμηνεία τοῦ ἁγίου Νικοδήμου) ὅτι «πρέπει ὁ Ἐπίσκοπος νὰ ἐπιμελῆται νὰ ἐπιστρέφῃ πρὸς τὴν ὀρθοδοξίαν καὶ ὄχι νὰ ἀμελῇ» (σ.σ. καὶ τὸ χειρότερο νὰ παρακινεῖ μὲ τὶς πράξεις του ἄμεσα ἢ ἔμμεσα τὸ Ποίμνιο του πρὸς τὴν αἵρεση). Τοὺς ἀμελοῦντες πρέπει νὰ τοὺς συνεφέρουν οἱ συνεπίσκοποί τους, καὶ ἂν ὁ ἀμελὴς Ἐπίσκοπος «μετὰ ἓξ μῆνας δὲν φροντίσῃ νὰ ἐνεργήσῃ ὅλους τοὺς τρόπους ἐκείνους, μὲ τοὺς ὁποίους ἠμποροῦν νὰ ἐπιστραφοῦν οἱ αἱρετικοὶ (στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία), νὰ γίνεται ἀκοινώνητος ἕως οὗ νὰ κάμῃ τοῦτο» (Πηδάλιον, σελ. 534).

Τὸ κείμενο τοῦ ΡΛΒ΄ Κανόνος: «Ἐὰν ἐν τοῖς ματρικίοις, ἤγουν ἐν ταῖς καθέδραις, ἐπίσκοπος ἀμελὴς γένηται κατὰ τῶν αἱρετικῶν, ὑπομνησθείη ἀπὸ τῶν γετνιώντων ἐπιμελῶν ἐπισκόπων, καὶ ὑποδειχθείη αὐτῷ ἡ ἰδία περιφρόνησις πρὸς τὸ μὴ ἔχειν ἀπολογίαν· ἐὰν δέ, ἀφ᾽ ἧς ἡμέρας ὑπομνησθῇ· ἐντὸς μηνῶν ἕξ, ἐν τῇ αὐτῇ ἐπαρχίᾳ διάγων, μὴ τῶν ὀφειλόντων εἰς τὴν καθολικὴν ἑνότητα ἐπιστραφῆναι τὴν φροντίδα ποιήσηται, τῷ τοιούτῳ μὴ συγκοινωνηθῇ, ἕως οὗ τοῦτο πληρώσῃ».

(Θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὴν Ἐπιστολή του καὶ σὲ μιὰ ἑπόμενη ἀνάρτηση).

Κυριακὴ Β΄ Λουκᾶ, π. Αυγουστίνου Καντιώτου

 Πως  πρεπει  να  ζουμε;

«Εἶπεν ὁ Κύριος· Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» (Λουκ. 6,31)

 ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ἀγαπητοί μου, ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ κατηγοροῦν συνεχῶς. Καὶ τί λένε; Μία ἀπὸ τὶς κατηγορίες εἶνε, ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν ἀνταποκρίνεται στὶς ἀπαιτήσεις τῶν καιρῶν, εἶνε ξένη στὶς ταλαιπωρίες τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου· ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο ἐνδιαφέρεται μόνο γιὰ τὴν πέραν τοῦ τάφου ζωὴ καὶ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴν παροῦσα· ὅτι μὲ τὰ κηρύγματα περὶ παραδείσου καὶ κολάσεως στρέφει

τὸ νοῦ στὸ μεταφυσικὸ κόσμο καὶ ὑπνωτίζει τὸ λαό, ποὺ πέφτει θῦμα διαφόρων ἐκμεταλλευτῶν. Τί ἔχουμε ν᾿ ἀπαντήσουμε;

Ἀπαντοῦμε. Ἡ Ἐκκλησία δὲ θὰ παύσῃ νὰ κηρύττῃ, ὅτι πέραν τοῦ τάφου ὑπάρχει ζωή, αἰώνιος ζωή, κι ὅτι ἡ παροῦσα ζωὴ ἐν συγκρίσει μὲ τὴν αἰωνιότητα εἶνε μία σταγόνα τοῦ ὠκεανοῦ. Ἀλλ᾿ ἐνῷ ἡ Ἐκκλησία δείχνει τὸν οὐρανὸ καὶ λέει ὅτι ὁ προορισμὸς τοῦ ἀνθρώπου εἶνε ἡ αἰωνιότης, ἐν τούτοις δὲν παύει νὰ ἐνδιαφέρεται καὶ γιὰ τὴν παροῦσα ζωή. Κηρύττει, ὅτι κανείς δὲν μπορεῖ νὰ εἰσέλθῃ στὴν αἰώνιο ζωή, ἂν δὲν ζήσῃ ἐδῶ, τὰ λίγα αὐτὰ χρόνια ποὺ τοῦ ὥρισε ὁ Μεγαλοδύναμος, σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά του τὸ ἅγιο. Ἡ ἐπίγειος ζωὴ δίνει τὸ εἰσιτήριο γιὰ τὴν αἰωνιότητα. Γι᾿ αὐτὸ ἡ πίστις μας κηρύττει τὴν ἀξία τῆς παρούσης ζωῆς.

Ζῇς σὰν κτῆνος; τότε εἶνε κλειστὲς οἱ πύλες τοῦ παραδείσου· ὅπως λέει κάπου ὁ ποιητὴς Δάντης, δὲν μποροῦν νὰ εἰσέλθουν ἐκεῖ ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν βορβορώδη τὴν ψυχή. Ἕνα χοῖρο δὲν τὸν βάζεις στὸ σαλόνι, καὶ στὸ παλάτι τοῦ Θεοῦ, τὸ σαλόνι τῆς αἰωνιότητος, δὲ μπορεῖ νὰ εἰσέλθῃ μία ψυχὴ κτηνώδης καὶ ἀκάθαρτη. Πρέπει νὰ ζῇς σὰν ἄνθρωπος. «Ἀλήθεια, χαριτωμένο πλάσμα ὁ ἄνθρωπος, ὅταν εἶνε ἄνθρωπος», ὅπως ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας (Μένανδρος). Τὰ πόδια σου θὰ πατοῦν ἐδῶ στὴ γῆ, ἀλλὰ τὰ μάτια σου νὰ τά ᾿χῃς στραμμένα στὸν οὐρανό. Νὰ ζῇς ἀνεβαίνοντας διαρκῶς τὴν κλίμακα τῆς τελειοποιήσεως, τῆς θεώσεως, ὥστε νὰ γίνῃς υἱὸς τοῦ Θεοῦ, Θεὸς κατὰ χάριν.

Ἡ πίστι μας λοιπὸν δὲν περιφρονεῖ τὴν ἐπίγειο ζωή. Γιὰ μᾶς ἡ

Απάντηση στον Σύρου κ. Δωρόθεο, που εμμένει στον Οικουμενισμό, απολογείται αλλά και απειλεί

Ὁ μητροπολίτης Σύρου Δωρόθεος ἀπάντησε στὴν Ἐπιστολὴ Ἀποτειχίσεως καὶ Διακοπῆς τοῦ Μνημοσύνου του ἀπὸ τὸν ἀρχιμανδρίτη π. Εὐθύμιο Χαραλαμπίδη. Στὴν ἀπάντησή του ἀναφέρει καὶ τὰ ἱστολόγια ποὺ δημοσίευσαν τὴν Ἐπιστολὴ τοῦ π. Εὐθυμίου καί, ὡς ἐκ τούτου (ἀσχέτως ἂν ὑπάρξει ἀπάντηση ἀπὸ τὸν π. Εὐθύμιο στὸν κ. Δωρόθεο),  αἰσθανόμαστε τὴν ἀνάγκη νὰ ἀπαντήσουμε στὸ Μητροπολίτη ποὺ μᾶς ἐγκαλεῖ γιὰ ὕβρεις, τάχα, πρὸς τὸ πρόσωπό του καὶ ἀναπαραγωγὴ συκοφαντιῶν καὶ ψεμάτων, τὴν στιγμὴ μάλιστα ποὺ ὁ ἴδιος περιπίπτει σὲ ἀντιφάσεις καὶ ἀνακρίβειες, ὅταν λέγει περὶ τοῦ ἑαυτοῦ του ὅτι "ΟΥΔΕΠΟΤΕ συνευχήθημεν μετὰ τῶν ΡΚαθολικῶν"! Θέλει νὰ μᾶς πείσει ὅτι ἡ παρουσία του καὶ ἡ στάση του στὸν παπικὸ Ναό,