Είναι η «δυνητική–αντιοικουμενιστική» αντίληψη, γραμμή άμυνας της Ορθοδοξίας;

«Ζήλος δε, ασφάλεια πίστεως»

Γρηγόριος Θεολόγος

– Εις  Ήρωνα  τον  Φιλόσοφον

ΝΙΚΟΥ ΣΑΚΑΛΑΚΗ

Ο θείος ζήλος, ως θέρμη της πνευματικής ζωής, πρέπει να τοποθετηθεί μέσα στο καθολικώτερο Αγιογραφικό και Πατερικό πεδίο της Εκκλησίας.

Στην Αγία Γραφή έχουμε (φανερώνεται) τη σύνδεση του ζήλου με την απόλυτη αγιότητα του Θεού (Έξοδ. 20,5), ως έκφραση της ανθρώπινης συνείδησης με ακριβή και διαρκή προσήλωσή της στο νόμο–θέλημα του Θεού.

Ο Θεός περιγράφει το νόημα του ζήλου ως αφοσίωση, λατρεία και υπακοή στο πρόσωπό Του.

Μεγαλειώδες το χωρίο που αποδίδει την λατρευτική λειτουργία του ζήλου, ως σύνδεση του Θεού με τον λαό του:

«Εγώ γαρ ειμί Κύριος ο Θεός σου, Θεός ζηλωτής, αποδιδούς αμαρτίας πατέρων επί τέκνα έως τρίτης και τετάρτης γενεάς τοις μισούσι με και ποιών έλεος εις χιλιάδας τοις αγαπώσι με και τοις φυλάσσουσι τα προστάγματά μου» (Εξ. 20, 5).

Ο Σευήρος παρατηρεί: «Πρόσεχε ακριβώς, ότι την μεν τιμωρίαν ήπλωσε μέχρι τετάρτης γενεάς, την δε φιλανθρωπίαν εις χιλίας γενεάς».

Ο Αγ. Γρηγόριος στο λόγο του «Εις Ήρωνα τον Φιλόσοφον» (Ε.Π.Ε. 3), «επαινεί τον Ήρωνα δημοσίως, ανύποπτος δια την πικρίαν με την οποίαν επρόκειτο μετ’ ου πολύ να τον ποτίση ο τόσον γενναιοφρόνως επαινούμενος εις τον λόγον αυτόν φιλόσοφος» (βλέπε εισαγωγή).

Γεννήθηκα Ορθόδοξος

Αυτό το θαύμα μου το ανέφερε κάποιος Μοναχός από το Άγιο Όρος.

Ήταν ένας πατέρας που μεγάλωνε ένα ανάπηρο παιδί, μόνος του.
Το παιδί ήταν κατάκοιτο στο κρεβάτι. Κάποια στιγμή έφτασε σε τεράστιο οικονομικό αδιέξοδο. Τότε εμφανίστηκε κάποιος άνθρωπος στην ζωή του, που άρχισε να τον βοηθά χρηματικά προς χάριν του παιδιού.

Τον βοήθαγε για πολύ καιρό, ώσπου κάποια στιγμή ο πατέρας του είπε «σου χρωστάω την ζωή μου». Μόλις το άκουσε αυτό ο άνθρωπος του είπε: «θέλω να έρθεις μαζί μου σε μια συγκέντρωση». Έτσι κι έγινε, κάποια μέρα κλείδωσαν το κατάκοιτο παιδί στο σπίτι και πήγαν σε κάποιον χώρο όπου γινόταν η συγκέντρωση.