Ἔτσι κι ἀλλιῶς φτάνουμε στὴν περιπόθητη γιὰ τὸ Βατικανὸ Ἕνωση
«δίχως ν’ ἀνοίξει ρουθοῦνι» κατὰ τὴν λαϊκὴ ἔκφραση. Οἱ Ποιμένες
ἀδιάφοροι, ἄβουλοι, δειλοὶ καὶ μοιραῖοι ἄφησαν τὸν Πατριάρχη τῆς Παναιρέσεως
τοῦ Οἰκουμενισμοῦ νὰ ὁδηγεῖ τὸ σῶμα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὸ ἅρμα τῆς
Πανθρησκείας τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ἄραγε, ὅσοι Ποιμένες θὰ ἀντικρύσουν μεθαύριο στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ὀφθαλμοφανῶς
ἕνα ἀπὸ τὰ «βδελύγματα τῆς ἐρημώσεως»,
τὴν ἐπιβεβαίωση τῆς ἀμετανοησίας τῶν
Οἰκουμενιστῶν Ἀρχιερέων καὶ τῆς σταθερῆς ἀποφάσεώς τους νὰ προχωρήσουν ἕως τὸ
τέλος τὸν δρόμο τῆς Παναιρέσεως, θὰ συγκλονιστοῦν; Θὰ ἀποφασίσουν τὴν ἄμεση ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς; Θὰ διακόψουν τὸ
Μνημόσυνό αὐτῶν ποὺ δὲν εὐαγγελίζονται πλέον Χριστό, ἀλλὰ δουλεύουν γιὰ τὸν Ἀντίχριστο, στρώνουν τὸ χαλὶ γιὰ τὴν Πανθρησκεία του;
Τὸ εὐχόμαστε, ἀλλὰ δὲν ἐλπίζουμε. Ἡ μέχρι τώρα
πολιτική τους, ὁμοιάζει μὲ ἐκείνη τῶν πέντε
μωρῶν παρθένων. Ὁ συγχρωτισμὸς καὶ ἡ «κοινωνία» τους μὲ τοὺς αἱρετικοὺς δὲν
τοὺς ἐπέτρεψε νὰ φροντίσουν γιὰ τὸ «λάδι»
τῆς Ὁμολογίας.
Στὴν ἀνάρτηση αὐτὴ δὲν θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὶς ἐνέργειες τῶν
Οἰκουμενιστῶν, οἱ ὁποῖοι ἔπαψαν ἀπὸ καιρὸ νὰ εἶναι προδότες τῆς Πίστεως, μὲ τὴν
ἔννοια ὅτι πλέον ἔχουν μεταπηδήσει στὸ ἐχθρικὸ στρατόπεδο ὡς αἱρετικοί· ἀλλὰ
θὰ σχολιάσουμε μία ἀκόμα ὁμολογιακὴ κατὰ βᾶσιν ἐνέργεια, τὴν ὑποβολὴ Ὑπομνήματος στὴν Ἱ. Σύνοδο ἀπὸ τοὺς πέντε Μητροπολίτες «κατά των αποφάσεων του
Π.Σ.Ε. εν Πουσάν», ἀφοῦ αὐτοὶ πλέον προδίδουν τὴν Πίστη.
Γιατὶ ἡ προδοσία δὲν γίνεται ἀπὸ τοὺς ἤδη ἐχθροὺς τῆς Πίστεως Οἰκουμενιστές,
ἀλλὰ ἀπὸ τοὺς οἰκείους
τῆς Πίστεως, ποὺ τὴν ἀφήνουν ἀνυπεράσπιστη στὰ στόματα τῶν λύκων καὶ
συμπορεύονται μαζί τους, ἀνεχόμενοι ἢ ἁπλῶς διαμαρτυρόμενοι, ἀλλὰ κοινωνοῦντες καὶ ἀποδεχόμενοι ὡς Ἐπισκόπους τοὺς ψευδεπισκόπους. Καὶ δὲν μποροῦν νὰ
ποῦν ὅτι δὲν γνωρίζουν ὅτι κολυμπᾶμε στὴν αἵρεση ἐδῶ καὶ δεκαετίες.
Γιὰ νὰ μὴν ἀναφερθοῦμε πάλι στὸν ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς ποὺ ὀνόμασε
πρὶν ἀπὸ 50 χρόνια Παναίρεση τὸν Οἰκουμενισμό, θὰ προσφύγουμε στὸν π. Ἐπιφάνιο
Θεοδωρόπουλο (τὸν ὁποῖον εὐλαβοῦνται καὶ τὸν ἐπικαλοῦνται ὅταν τοὺς συμφέρει),
ὁ ὁποῖος ἔχει ἐπισημάνει ἐδῶ καὶ μισὸ αἰῶνα, μὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Πατριάρχη
Ἀθηναγόρα:
Σχόλια στὸ Ὑπόμνημα τῶν πέντε Μητροπολιτῶν
κατὰ τῶν ἀποφάσεων τοῦ Π.Σ.Ε. ἐν Πουσάν
Καὶ μὲ αὐτὸ τὸ σημαντικὸ κείμενο
ὁ χαρτοπόλεμος συνεχίζεται. Τὴ σκυτάλη τοῦ χαρτοπόλεμου ἀπὸ τὸν
Μητροπολίτη Πειραιῶς καὶ τοὺς Συναξιακούς, πῆραν τώρα οἱ πέντε Μητροπολίτες: Κονίτσης
Ἀνδρέας, Γλυφάδας Παῦλος, Κυθήρων Σεραφείμ, Αἰτωλίας Κοσμᾶς καὶ Γόρτυνος Ἱερεμίας.
Μὲ ἕνα πράγματι κατοχυρωμένο θεολογικὰ Ὑπόμνημα καταδεικνύουν δύο τουλάχιστον
πράγματα ταυτόχρονα.
Πρῶτον
ὅτι ἀνεμπόδιστα
οἱ Οἰκουμενιστὲς Προκαθήμενοι τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, χωρὶς ἀντιδράσεις
ἀπὸ τὶς τυπικὰ ὀρθόδοξες Συνόδους ποὺ τὶς διοικοῦν, ἀπροκάλυπτα πλέον,
ἐτσιθελικὰ καὶ αὐθαίρετα ἐφαρμόζουν τὸ πρόγραμμα τῶν Πανθρησκειαστῶν.
Δεύτερον
τὴν δική τους
ἀνυπακοὴ στὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων περὶ προφυλάξεως τῶν
πιστῶν ἀπὸ τὸ αἱρετικὸ μόλυσμα καὶ περὶ τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς.
Τὸ
γράψαμε καὶ τὸ ξαναγράψαμε. Κάθε μέρα ποὺ περνᾶ, ἡ ἀλλοίωση τοῦ Ὀρθοδόξου
φρονήματος τῶν πιστῶν (λαϊκῶν, μοναχῶν καὶ κληρικῶν) ἀμβλύνεται. Καὶ τὸ καθῆκον
τῶν Ποιμένων πρωτίστως εἶναι νὰ ἀποτρέπουν αὐτὴν τὴν ἄμβλυνση, ποὺ μπορεῖ νὰ
σημαίνει σκανδαλισμὸ καὶ ἀπώλεια ψυχῶν. Εἶναι δὲ παρατηρημένο, ὅτι τὰ κακόδοξα ἤθη
ριζώνουν, ὅταν ἀφεθοῦν ἀπολέμητα· ὅταν συμπορευόμαστε μὲ αὐτά, ἐξελίσσονται, ἀλλοιώνουν
τὴν πίστη, παραμένουν καὶ τὴν μαραίνουν.
Γιὰ
νὰ γίνει κατανοητὸ αὐτό, ἂς ἐπαναλάβουμε π.χ. τὴν πληροφορία ποὺ μᾶς παρουσίασε
ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης: Ὅταν δημοσίευσε τὴν δεκαετία τοῦ 1960 περιοδικὸ τοῦ
Φαναρίου φωτογραφία τοῦ Πάπα, ὁ Φώτης Κόντογλου διαμαρτυρήθηκε ἔντονα, μόνο καὶ
μόνο γι’ αὐτὴν τὴν διαφήμιση! Τί θὰ ἔλεγε σήμερα ὁ παραδοσιακὸς Κόντογλου; Πῶς
φτάσαμε σ’ αὐτὴν τὴν ἄμβλυνση τῆς συνειδήσεως; Μέχρι ποιοῦ σημείου θὰ
ἀνεχόμαστε;
Ἂς
θυμηθοῦμε ἐπίσης, τὰ πρῶτα ἀνοίγματα τοῦ Πατριάρχη Ἰωακείμ, τοῦ Μελέτιου
Μεταξάκη στὴ συνέχεια, τὰ τολμηρὰ τοῦ Ἀθηναγόρα κατόπιν, τὰ βλάσφημα καὶ τὴν τελικὴ
προδοσία τοῦ Βαρθολομαίου, ὅπως θριαμβευτικὰ γιὰ τὴν πλευρὰ τοῦ Βατικανοῦ θὰ
παρουσιαστεῖ μεθαύριο στὴ φιέστα τῶν Ἱεροσολύμων, κατὰ τὴν συνάντηση τῶν
ἀρχηγῶν τῆς Πανθρησκείας. Δειλὰ ἀνοίγματα ποὺ τότε, τὰ ἀντιμετώπισαν ὡς φοβερὰ
πτώση ἀπὸ τὴν Πίστη (ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὶς Ἐπιστολὲς π. Ἐπιφάνιου, Φώτη Κόντογλου
κ.λπ., ποὺ τώρα τὶς θυμήθηκαν τὰ ἱστολόγια), σιγὰ σιγὰ ὅμως τὰ συνηθίσαμε.
Καὶ
ἐπειδὴ τὸ πρῶτο,
ἡ προδοσία τῆς Πίστεως, εἶναι ἀναμφισβήτητη, ἂς ἐπιμείνουμε γιὰ λίγο στὸ δεύτερο.
1.
Διαμαρτύρονται οἱ πέντε Μητροπολίτες (καὶ καλῶς) διότι ἀνήκουμε ὡς τοπικὴ
Ἐκκλησία στὸ κατ’ εὐφημισμὸν (γιὰ κάθε Ὀρθόδοξο) «Παγκόσμιο Συμβούλιο
Ἐκκλησιῶν»=Αἱρέσεων. Διότι, βέβαια, καὶ μόνο ὁ τίτλος Π.Σ.Ε. ἀντιστρατεύεται
τὴν αὐτοσυνειδησία τῆς «Μίας» Ἐκκλησίας! Μᾶς ξεγέλασαν στὴν ἀρχὴ καὶ τὸν
δεχθήκαμε κατ’ οἰκονομίαν, λέγοντάς μας ὅτι χάριν εὐγενείας καὶ γιὰ νὰ
προχωρήσει ὁ Διάλογος χρησιμοποιοῦν αὐτὴν τὴν ὀνομασία, ὅτι δὲν ἀπεμπολοῦμε
τίποτα ἀπὸ τὴν Πίστη μας! Τώρα, ὅμως, οἱ πέντε Μητροπολίτες ἀνακάλυψαν μὲ
καθυστέρηση δεκαετιῶν(!) ὅτι δὲν εἶναι ἔτσι τὰ πράγματα, ὅτι εἶναι ἐπισήμως
κατοχυρωμένο τὸ δικαίωμα «πάσης «εκκλησίας-μέλους» του Π.Σ.Ε. να διατηρή απαραβίαστον
και εκπεφρασμένην την ιδίαν εκκλησιολογικήν αυτοσυνειδησίαν, κατά τους
επισυναπτομένους κανονισμούς του Π.Σ.Ε.»! Καί· «Κατά ταύτα, η ατελέσφορος συμμετοχή των ορθοδόξων
αντιπροσώπων βλάπτει τόσον τους ετεροδόξους, τρέφουσα την αυτών παντελή
εκκλησιολογικήν και λοιπήν σύγχυσιν, όσον και τους ομοδόξους, αποκρύπτουσα ή αλλοιούσα πλέον, τας υποθήκας της εν Αγίω
Πνεύματι υπό των αγίων Πατέρων σαφώς εκτεθείσης εκκλησιολογικής διδασκαλίας και
ιεροκανονικής ημών παραδόσεως περί της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής
Εκκλησίας»!
Καὶ
μόνον αὐτὴ ἡ ὄψιμη ἀντίδραση τῶν πέντε Μητροπολιτῶν, μᾶς ἀναγκάζει νὰ
ρωτήσουμε: Καὶ καλά, ἀφοῦ, ἔστω τώρα, ἀνακαλύψατε ὅτι ὑφίστανται
φθορὰ καὶ οἱ ἑτερόδοξοι καὶ οἱ ὁμόδοξοι, ὅτι ἀλλοιοῦται
«ἡ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας», γιατί ἁπλῶς τὸ
ἀνακοινώνετε καὶ διαμαρτύρεσθε μόνο; Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐνδεδειγμένη ἐνέργεια, ἡ ἀπορρέουσα
ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή, τὴν διδασκαλία τοῦ Κυρίου καὶ τῶν Ἁγίων; Δηλαδή, ὁ Κύριος, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Ἅγιοι θὰ
παρέμεναν ἔστω καὶ ἕνα δευτερόλεπτο ὡς μέλη αὐτοῦ τοῦ Παναιρετικοῦ
σχηματισμοῦ, θὰ ἀνέχονταν τὴν ἀλλοίωση τῆς Πίστεως ἁπλῶς διαμαρτυρόμενοι; Ἐπαναλαμβάνουμε:
Ὁ Κύριος, οἱ
Ἀπόστολοι, οἱ Ἅγιοι θὰ παρέμεναν ἔστω καὶ ἕνα δευτερόλεπτο ὡς μέλη αὐτοῦ τοὺ
Παναιρετικοῦ σχηματισμοῦ;
Ἀλλ’
ἐκεῖνοι, θὰ πεῖτε, ὡς θεοφώτιστοι, θὰ τὸ καταλάβαιναν ἐξ ἀρχῆς. Ἐσεῖς ποὺ τὸ
καταλάβατε ὄψιμα, δὲν φρικιᾶτε ἀντιλαμβανόμενοι τὴν φθορὰ ποὺ ὑπέστησαν οἱ
πιστοί, τὸ ποίμνιό σας; Κι ἂν ἀκολουθεῖτε τὸν Κύριο καὶ τὴν διδασκαλία του,
γιατί παραμένετε καὶ κοινωνεῖτε μὲ τοὺς αἱρετικοὺς τοῦ Π.Σ.Ε. ἢ μὲ ὅσους
δραστηροποιοῦνται σὲ αὐτό; Γιατί ὑποδέχεσθε τὸν στυλοβάτη τοῦ Π.Σ.Ε. πατριάρχη
Βαρθολομαῖο; Γιατί δὲν ἀκολουθεῖτε τὶς χιλιάδες τῶν Ἁγίων ποὺ ἀπομακρύνθηκαν
ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς; Θὰ τολμήσετε πάλι νὰ ψελίσετε τὸ παραμύθι περὶ «μὴ εἰσέτι
καταδικασθείσης αἱρέσεως»;
2.
Γράφουν: «Η
προ τεσσάρων ετών και επί παρομοία αφορμή εκδοθείσα ανακοίνωσις της Ιεραρχίας
της Εκκλησίας της Ελλάδος (15-10-2009), διαπιστούσα την ανάγκην «περαιτέρω,
πληρεστέρας ενημερώσεως» της Ι.Σ.Ι., ρητώς απεφαίνετο, ότι «εφεξής η Ιεραρχία θα λαμβάνη γνώσιν όλων των φάσεων των Διαλόγων», ότι «ο Διάλογος
πρέπει να συνεχισθή, μέσα όμως εις τα
ορθόδοξα εκκλησιολογικά και κανονικά πλαίσια» και ότι «οι Εκπρόσωποι της
Εκκλησίας μας εις τον συγκεκριμένον διάλογον έχουν σαφή γνώσιν της Ορθοδόξου Θεολογίας, της Εκκλησιολογίας και
της Εκκλησιαστικής Παραδόσεως και
προσφέρουν τας γνώσεις και τας δυνάμεις των προς τον σκοπόν “της των πάντων
ενώσεως” “εν αληθεία”». Το ετερόδοξον
κείμενον της «Δηλώσεως Ενότητος» του Π.Σ.Ε. στο Πουσάν, προητοιμάζετο, άνευ ουδεμιάς συνοδικής διαγνώμης
της Αγιωτάτης ημών Εκκλησίας, υπό της Κεντρικής Επιτροπής του Π.Σ.Ε., ως κοινή ομολογία των μελών του Παγκοσμίου
Συμβουλίου Εκκλησιών και, δυστυχώς, και της Ορθοδόξου Εκκλησίας».
Ἂς μὴ ἀσχοληθοῦμε ἐδῶ μὲ τὴ φράση τους "ο Διάλογος
πρέπει να συνεχισθή", ποὺ δείχνει ὅτι ὡς μωρὰ δὲν κατάλαβαν ἀκόμα τί σημαίνει αὐτὸς ὁ Διάλογος, ποιούς ὠφελεῖ καὶ πόσο διαλυτικὸς γιὰ τὴν Πίστη ἔχει καταστεῖ. Ας μείνουμε στὰ ὑπόλοιπα. Εἶναι
γνωστὸ ὅτι οἱ περισσότεροι Μητροπολίτες καὶ ἡ Ἱεραρχία ἀγνοεῖ ἢ ἐλάχιστα γνωρίζει ἀπὸ τὰ ἀποφασιζόμενα στὸ Π.Σ.Ε., καὶ φυσικὰ δὲν συναποφασίζει! Κι
ὅμως συμμετέχει σ’ αὐτὸ ποὺ οἱ πέντε Μητροπολίτες (5Μ) ἀποδέχονται ὡς
συνονθύλευμα αἱρετικῶν, παρόλο ποὺ τὸ θεωροῦν δυστύχημα, παρόλο ποὺ ἀγνοῦν
τὰ τεκταινόμενα, παρόλο ποὺ πρὶν ἀπὸ τέσσερα χρόνια ἡ Ἱεραρχία τῆς
Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀποφάσισε νὰ ἔχει
ἐνεργὸ μέρος στὶς ἀποφάσεις! Ἀπόφαση γιὰ τὰ «μάτια τοῦ κόσμου», ἀφοῦ δὲν
τὴν ἐφάρμοσε! Παρὰ ταῦτα λοιπόν –κρατᾶτε αἰχμάλωτη τὸ ποίμνιό σας καὶ τὴν
Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία ὡς ...μέλος τοῦ Παναιρετικοῦ Π.Σ.Ε.(!!!)– μὲ σκοπὸ τὴν ἕνωση
«ἐν τῇ ἀληθείᾳ»! Τὴν εἰκόνα αὐτῆς τῆς Ἕνωσης «ἐν
τῇ ἀληθείᾳ» θὰ τὴ δεῖτε μεθαύριο στὰ Ἱεροσόλυμα. Μὲ πόνο καὶ
ἀγανάκτηση, ἀσφαλῶς, θὰ δεῖτε τὶς συμπροσευχὲς μὲ αἱρετικούς (ἴσως καὶ
ἀλλόθρησκους) ἐκεῖ «οὗ ἔστησαν οἱ πόδες Κυρίου»! Ἄλλη μιὰ ἀγανάκτηση, ποὺ θὰ
ἀκολουθηθεῖ μὲ μιὰ ἀκόμα διαμαρτυρία, ποὺ χωρὶς ἔργα δὲν λέει τίποτα. Ὁ Κύριος
ὅταν ἀγανάκτησε, πῆρε μαστίγιο. Ἐσεῖς;
Ἐπίσης
ὁμολογοῦν οἱ 5Μ ὅτι, τότε (τὸ 2009) δὲν διεξαγόταν ὀρθόδοξα ὁ Διάλογος! Ἀλλὰ καὶ
ἕως σήμερα, παρότι ἡ Ἱεραρχία ἀποφάσισε ὅτι ἐφεξῆς ὁ Διάλογος πρέπει διεξάγεται
«μέσα εις τα
ορθόδοξα εκκλησιολογικά και κανονικά πλαίσια», ὁ Διάλογος, ὄχι μόνο δὲν διεξάγεται Ὀρθόδοξα, ἀλλὰ ἀντίθετα, ἐνῶ
ψηφίζονται κακόδοξες θέσεις στὶς ἀποφάσεις τοῦ Π.Σ.Ε., οἱ Ὀρθόδοξοι (ἂν καὶ
παρόντες) συνεχίζουν νὰ συμμετέχουν!
3.
Οἱ 5Μ, τὸ ὁμολογοῦν, ὅτι δὲν γνώριζαν τὶς διαβουλεύσεις καὶ τὶς συζητήσεις ποὺ
«κατέληξαν στὸ κακόδοξο κείμενο τοῦ Πουσάν, καὶ ὅτι ὁ ἐκ τῆς Ρουμανικῆς
Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας Ἐπίσκοπος ποὺ συμμετεῖχε στὸ Πουσάν, αἱρετίζει!
Ὁμολογοῦν
ὅτι «έχουν σαφή
γνώσιν της Ορθοδόξου Θεολογίας, της Εκκλησιολογίας και της Εκκλησιαστικής Παραδόσεως». Παρὰ ταῦτα, οὐδόλως ἐνδιαφέρεται τὸ σύνολο τῆς Ἱεραρχίας γιὰ τὴν
ἐφαρμογὴ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως, οὔτε οἱ 5Μ τὴν ἐφαρμόζουν, ὡς πρὸς τὸ
μέρος τῆς ἀπομακρύνσεως
ἀπὸ τὴν κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς!
Γράφουν:
Το ετερόδοξον κείμενον της «Δηλώσεως Ενότητος» του
Π.Σ.Ε. στο Πουσάν, προητοιμάζετο, άνευ ουδεμιάς συνοδικής διαγνώμης της
Αγιωτάτης ημών Εκκλησίας, υπό της Κεντρικής Επιτροπής του Π.Σ.Ε., ως κοινή ομολογία των μελών του
Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών και, δυστυχώς,
και της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Εἶναι
φοβερό! Τὸ ἔχουν διαπιστώσει καὶ τὸ καταθέτουν: ἔχουμε κοινὴ ὁμολογία, ὁμολογοῦμε ἀπὸ κοινοῦ μὲ τοὺς ἑτερόδοξους
αἱρετικὲς θέσεις! Δηλαδή, οἱ Ὀρθόδοξοι ποὺ μᾶς ἐκπροσωποῦσαν στὸ
Π.Σ.Ε. δὲν διαφοροποιήθηκαν ἀπὸ τὶς κακόδοξες ἀποφάσεις-θέσεις τοῦ Π.Σ.Ε. ποὺ
ἔλαβαν οἱ ὑπόλοιπες αἱρέσεις-“ἐκκλησίες”. Μᾶς τὸ ἐξηγοῦν μάλιστα
γιὰ νὰ τὸ καταλάβουμε καλά: σ’ αὐτὴ τὴν κοινὴ αἱρετικὴ Δήλωση-ἀπόφαση
συμμετεῖχε καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία! Καὶ μᾶς ἀπαριθμοῦν ἀπὸ «τό ἐν λόγῳ ἐπίσημον κείμενον «Δήλωσις Ἑνότητος» (Unity
Statement) τῆς 10ης Συνελεύσεως τοῦ Π.Σ.Ε. (ποὺ) ἐπιτίθεται κατά τῆς
Ὀρθοδοξίας, τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ»,
τὶς 15 αἱρετικὲς θέσεις ποὺ ψηφίστηκαν
καὶ ἀποδέχτηκαν οἱ Ὀρθόδοξοι
ἐκπρόσωποί μας, χωρὶς νὰ ἀποδοκιμαστοῦν ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἀρχὴ ποὺ τοὺς
ἐπέλεξε καὶ νὰ κληθοῦν σὲ ἀπολογία! Καὶ ἡ ὑπὸ τὸν Ἀρχιεπ. Ἱερώνυμο Σύνοδος, δὲν
διαμαρτυρήθηκε στὸ Π.Σ.Ε., δὲν ἀποχώρησε ἀπὸ τὸ Π.Σ.Ε., ἀλλὰ γιὰ νὰ μὴν δυσαρεστήσει
τὸν αἱρετικὸ Πατριάρχη Βαρθολομαῖο μὲ τὸν ὁποῖο κοινωνεῖ, τὸ υἱοθέτησε
σιωπηρά!
Μήπως,
ὅμως, ἀποχώρησαν οἱ 5Μ ποὺ τὸ κατάλαβαν καὶ γι’ αὐτὸ τώρα διαμαρτύρονται;
Ἀσφαλῶς ὄχι. Οὔτε ἀποχώρησαν ἀπὸ τὸ Π.Σ.Ε., οὔτε διέκοψαν τὴν κοινωνία μὲ τὸν
Πατριάρχη Βαρθολομαῖο π.χ., ἢ μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο, ποὺ βρίσκεται στὴ
θέση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου γιὰ νὰ βραχυκυκλώνει τυχὸν δυσμενεῖς ἀποφάσεις γιὰ τὸν
Οἰκουμενισμό· π.χ. ἀπέρριψε τεχνηέντως καὶ δολίως τὴν αἴτηση γιὰ Συνεδρίαση τῆς
Ἱεραρχίας μὲ θέμα τὴν ἀναγνώριση τῆς Η΄ καὶ Θ΄ Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ τὴν
αἴτηση γιὰ καταδίκη τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, γιατὶ αὐτὸ ἀνέτρεπε τὰ σχέδια τοῦ αἱρετικοῦ
Πατριάρχη καὶ τῆς παρέας του! Καὶ οἱ καλοί μας Μητροπολίτες κοινωνοῦν μὲ αὐτοὺς
ποὺ δὲν θέλουν νὰ χαλάσουν τὰ σχέδια τῆς αἱρέσεως!
4.
Μήπως ὅμως, ὅσα συνέβησαν στὸ Πουσὰν ἔγιναν ξαφνικά, εἶναι πρωτοφανῆ γιὰ τὴν
σύγχρονη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πράγματα καὶ δὲν πρόλαβαν ἀκόμα νὰ ἀντιδράσουν;
Οὔτε
αὐτὸ συμβαίνει. Χρόνια φωνάζουν Ἐπίσκοποι, Ἁγιορεῖτες, πρωτοπρεσβύτεροι,
θεολόγοι γιὰ παρόμοια συμβάντα. Κάτι παρόμοιο δὲν συνέβη καὶ στὸ Μπάλαμαντ; (Καὶ
ναὶ μέν, στὸ Μπάλαμαντ δὲν συμμετεῖχε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος· ὅμως, κοινωνεῖ μὲ
τὶς «ὀρθόδοξες» Ἐκκλησίες ποὺ τὸ ἀποδέχτηκαν· κοινωνεῖ μὲ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς
Ἀντιοχείας ποὺ ἔχει προχωρήσει σὲ διακοινωνία μὲ τοὺς Μονοφυσίτες σὲ κάποια
Μυστήρια). Κάτι παρόμοιο δὲν συνέβη καὶ στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε; Ὁπότε; Τί ἔκαναν
στὶς ἄλλες παρόμοιες περιπτώσεις; Κι ἀφοῦ δὲν ἔκαναν τίποτα, δὲν βαρύνονται γιὰ
τὴ συμπόρευσή μας αὐτὴ μὲ τὶς ἄλλες αἱρετικὲς «ἐκκλησίες» τοῦ Π.Σ.Ε.; Δὲν ἔχουν
ἔμμεσα ἀποδεχθεῖ Συνοδικὰ τὶς Συμφωνίες γιὰ τὶς ὁποῖες ὄψιμα διαμαρτύρονται,
ἀφοῦ συμμετέχουν στὸ Διοικητικὸ Σῶμα τῆς Ιεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καὶ
ἀποδέχονται καὶ κοινωνοῦν καὶ μὲ τὸν Πατριάρχη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Βαρθολομαῖο;
Νὰ
ἐλπίσουμε ὅτι τώρα ποὺ τὸ κατάλαβαν, θὰ ἀκολουθήσουν τὴν Ὀρθόδοξη Πατερικὴ
γραμμή. Γιατί ὄχι; Ὑπῆρξαν καὶ τόσοι ἄλλοι Ὀρθόδοξοι, ποὺ δὲν κατάλαβαν ἐξ ἀρχῆς τὴν ἀπάτη τοῦ Π.Σ.Ε., ἀλλὰ ἀπὸ τὴν
στιγμὴ ποὺ τὸ κατάλαβαν, πρὶν ἀπὸ δεκαπέντε, δέκα, πέντε χρόνια, ἄλλαξαν
τακτική. Γιατί, λοιπόν, ὄχι κι αυτοί;
Οἱ
ἐλπίδες μας εἶναι ἐλάχιστες καὶ γιὰ λίγους. Τοὺς ἔχει δέσει ὁ Οἰκουμενισμὸς μὲ ἀντορθόδοξες
θεωρίες περὶ ὑπακοῆς τῶν Ἐπισκόπων στὴν Ἐκκλησία (δηλ. τὴν Σύνοδο ποὺ κατευθύνει
ὁ αἱρετικὸς Βαρθολομαῖος), περὶ ὑπακοῆς τῶν πιστῶν στοὺς Ἐπισκόπους (δηλ. τοὺς
ψευδεπισκόπους), ἐνῶ οἱ Ἅγιοι δίδασκαν ἀπὸ κοινοῦ ἀπομάκρυνση ἀπὸ
ψευδεπισκόπους. Ἄφησαν τὴν εὐκαιρία νὰ φύγει, ὅταν ὁ λαὸς ξεσηκώθηκε μὲ τὴν ἔλευση
τοῦ Πάπα. Ἡ εὐθύνη τους εἶναι μεγάλη. Ἀποφάσισαν τότε τὴν Ἀποτείχιση, ἀλλὰ δείλιασαν,
δὲν τὴν ἔκαναν. Θέλει τώρα μεγάλη ταπείνωση, μετάνοια καὶ γενναιότητα γιὰ νὰ τὸ
τολμήσουν. Μακάρι νὰ διορθώσουν τελευταία στιγμὴ τὸ λάθος τους.
Παραθέτουμε
στὴ συνέχεια τὸ κείμενο τῶν πέντε Μητροπολιτῶν. Τοὺς εὐχαριστοῦμε γιατὶ ἀποδεικνύουν
μὲ τὸ Ὑπόμνημά τους τὴν προδοσία ποὺ γίνεται, καὶ τοὺς παρακαλοῦμε, ἔστω αὐτοὶ
οἱ πέντε (μὲ τὴν βροντερὴ ἀπουσία τοῦ Πειραιῶς Σεραφείμ) νὰ προχωρήσουν στὶς
πράξεις. Μᾶς διαβεβαίωσαν ὅτι γνωρίζουν τὴν ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση. Εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Καὶ
τοὺς αἱρετικοὺς, ἔστω «ὀνοματοκρυπτικὰ» μᾶς τοὺς παρουσίασαν. Ἂς ἐφαρμόσουν τὴν
Διακοπὴ Μνημοσύνου. Ἂς ἀποδείξουν ὅτι πιστεύουν αὐτὰ ποὺ γράφουν γιὰ τὴν ἀλλοίωση
τῆς Πίστεως ἐκ τοῦ Διαλόγου ποὺ μεθαύριο συνεχίζεται στὰ Ἱεροσόλυμα. Γράφουν στὸν
ἐπίλογο τοῦ Ὑπομνήματός τους:
Περί δέ τοῦ
διαλόγου μετά τῶν Παπικῶν ἔχομεν τήν αὐτήν πεποίθησιν, ὅτι συμβάλλει πασιφανῶς καί
ἀποδεδειγμένως εἰς τήν
ἀλλοίωσιν τῆς ἐκκλησιολογίας μας χαρακτηρισθέντος ὑπό τοῦ ἐπί 20ετίαν (1980-2000), Ὀρθοδόξου
συμπροέδρου Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου
Αὐστραλίας κ. Στυλιανοῦ ὡς «ἀνοσίου παιγνίου».
Ἀκολουθεῖ τὸ Ὑπόμνημα τῶν πέντε Μητροπολιτῶν μὲ τὶς φοβερὲς διαπιστώσεις γιὰ τὴν ἀλλοίωση τῆς Πίστεως ὑπὸ τοῦ Π.Σ.Ε., στὸ ὁποῖο ἀνήκουμε καὶ παραμένουμε συνεργοῦντες!
Σημάτης Παναγιώτης
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΔΡΥΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ
Ἀριθ. Πρωτ. 28
Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 30ῇ Ἀπριλίου 2014
Πρός τήν
Ἱεράν Σύνοδον
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Ἰωάννου Γενναδίου 14
115 21 ΑΘΗΝΑΙ
Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Συνοδικοί,
Οἱ
ὑπογραφόμενοι συνεπίσκοποι ὑμῶν ἐν τῇ αὐτοκεφάλῳ Ἐκκλησίᾳ τῆς Ἑλλάδος
μετά τά διαδραματισθέντα, τόν παρελθόντα μῆνα Νοέμβριον σ.ἔ. 2013, εἰς
τό Πουσάν (Busan) τῆς Δημοκρατίας τῆς Νοτίου Κορέας, εἰς τό πλαίσιον
ἐργασίας τοῦ λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν» (Π.Σ.Ε.) καί τοῦ κατ’ αὐτό
θεολογικοῦ διαλόγου μετά τῶν ποικίλης φύσεως προτεσταντικῶν ὁμολογιῶν
καί τῶν Μονοφυσιτῶν - Μονοθελητῶν, προαγόμεθα βαθυσεβάστως, νά
καταθέσωμεν τῇ Σεπτῇ Ἀνωτάτῃ ἡμῶν Ἐκκλησιαστικῇ Ἀρχῇ τήν διαμαρτυρίαν
μας διά τήν ἔκβασιν τῆς συνελεύσεως, ὡς δείκνυται κατωτέρω.
Τάς ἀπαραδέκτους ἐκκλησιολογικάς
θέσεις τάς διατυπωθείσας ὑπό τῆς 10ης Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ Π.Σ.Ε.,
ἐκθέτομεν συνοπτικῶς ἐν τοῖς ἐφεξῆς, ὑπό τό πρῖσμα τῆς ὀρθοδόξου
ἐκκλησιολογίας. Αὗται καταφαίνονται ἔτι χείρονες, ληφθέντος ὑπ᾽ ὄψιν τοῦ
ἐπισήμως κατωχυρωμένου δικαιώματος πάσης «ἐκκλησίας-μέλους» τοῦ Π.Σ.Ε.
νά διατηρῇ ἀπαραβίαστον καί ἐκπεφρασμένην τήν ἰδίαν ἐκκλησιολογικήν
αὐτοσυνειδησίαν, κατά τούς ἐπισυναπτομένους κανονισμούς τοῦ Π.Σ.Ε. (βλ.
συνημμένον Β΄, σ. 6).
Ἡ δικαιολογία ὅτι τά κείμενα τῶν
Συνελεύσεων τοῦ Π.Σ.Ε. εἶναι ad referendum καί δέν δηλώνουν τήν de facto
ἀποδοχήν των ὑπό τῶν «ἐκκλησιῶν-μελῶν», δέν ἐξηγεῖ τήν ἀπραξίαν τῶν
Ὀρθοδόξων ἐκεῖ ἀντιπροσώπων. Οὔτε ἡ πρόφασις ὅτι «δέν ὑπεγράφησαν» ἔχει
ἀντίκρυσμα, καθ΄ ὅσον ἡ συναίνεσις εἰς τά ἀποφασιζόμενα εἰς τό Π.Σ.Ε.
δέν δηλοῦται πλέον δι΄ ὑπογραφῆς, ἀλλά δι΄ εἰδικῶν καρτῶν
