Ομιλία περί Ευχαριστίας

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

Ο μιμητής του Ιώβ, ο θείος Χρυσόστομος, εσυνήθιζε πάντοτε να λέγη το αξιομνημόνευτον αυτό απόφθεγμα, σε κάθε περίσταση. «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν. Δεν θα παύσω να το επαναλαμβάνω πάντοτε, για όλα όσα μου συμβαίνουν». Το ίδιο εσυνήθιζε να λέγη και ο μέγας της Θεσσαλονίκης Γρηγόριος ο Παλαμάς σε κάθε υπόθεση, μιμούμενος τον θείον Χρυσόστομον, ο οποίος με την εύλαλον γλώσσα του προσθέτει: Ας ευχαριστούμε λοιπόν για όλα, για ό,τι και αν συμβή, αυτό είναι ευχαριστία. Διότι το να το κάνης αυτό όταν όλα πηγαίνουν ομαλά, δεν είναι σπουδαίον, επειδή σε αυτό ωθεί η ιδία η φύσις των πραγμάτων. Εάν όμως ευχαριστούμε ενώ ευρισκόμεθα στο βάθος των κακών, αυτό είναι θαυμαστόν. Πράγματι, όταν εμείς ευχαριστούμε για εκείνα τα οποία άλλοι βλασφημούν και αποθαρρύνονται, κοίτα πόση η φιλοσοφία! Πρώτον, εύφρανες τον Θεόν. Δεύτερον, εντρόπιασες τον διάβολο. Τρίτον, αυτό που συνέβη το απέδειξες μηδαμινό. Δηλαδή συγχρόνως και εσύ ευχαριστείς, και ο Θεός απομακρύνει την λύπη, και ο διάβολος υποχωρεί.

Τίποτε αγιώτερον δεν υπάρχει από την γλώσσα, που μέσα στα κακά ευχαριστεί τον Θεόν. Όντως δεν υστερεί σε τίποτε από την γλώσσα του μάρτυρος. Στεφανώνεται και αυτή ομοίως με εκείνον. Διότι και

«Κατεγνωσμένη αίρεσις», «κατεγνωσμένος» αιρετικός, και καταδικασμένος αιρετικός.

   

  Ἡ αἵρεσις διά τήν ὁποίαν ἐπιτρέπει καί ἐπιβάλλει ὁ παρών Κανών (ὁ ΙΕ΄ τῆς ΑΒ Συνόδου) τήν ἀποτείχισι πρό συνοδικῆς κρίσεως, λέγουν οἱ Πατέρες τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου ὅτι, πρέπει νά εἶναι «κατεγνωσμένη παρά τῶν ἁγίων Πατέρων καί Συνόδων», δηλαδή νά εἶναι μία γνωστή αἵρεσις διά τήν ὁποία ἔχουν ὁμιλήσει καί καταδικάσει κάποια ἐγκεκριμένη Σύνοδος ἤ κάποιοι ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό ἀσφαλῶς δημιουργεῖ μία ἀσφάλεια δι’ αὐτούς πού ἀποτειχίζονται, ἐπειδή ἕπονται κατ’ ἴχνος τῶν ἁγίων Πατέρων ὄχι μόνο θεωρητικῶς (δηλαδή ὡς πρός τήν διάγνωσι τῆς αἱρέσεως) ἀλλά καί πρακτικῶς (δηλαδή ὡς πρός τήν ἀπομάκρυνσι ἀπό τούς αἱρετικούς). Διότι ἡ θεωρητική μόνο διάγνωσις ἤ καί καταδίκη τῆς αἱρέσεως χωρίς τήν πρακτική, σημαίνει Ὀρθοδοξία μόνο διά τῶν λόγων, πίστι ἄνευ τῶν ἔργων, κάτι δηλαδή τό ὁποῖον σύμφωνα μέ τήν ἁγ. Γραφή, Ἰακ. 2,19  δύνανται νά τό ἔχουν καί οἱ δαίμονες.

    Αὐτή ἡ ἔκφρασις τοῦ παρόντος Κανόνος σημαίνει, ἐπίσης, ὅτι τό κῦρος τῶν ἐγκεκριμένων Συνόδων καί τῶν ἁγ. Πατέρων ὑπέρκειται τοῦ κύρους οἱουδήποτε Ἐπισκόπου, Μητροπολίτου, Πατριάρχου ἤ καί ὁλοκλήρου ἐνδημούσης Συνόδου· ὅτι ἡ Παράδοσις διασώζεται καί συνεχίζεται μέ τήν συμπόρευσι καί συνταύτησι μέ τούς ἁγίους καί ὅτι οὐδείς ἔχει δικαίωμα νά ἀναιρέση ἤ ἀλλοιώση ὅσα οἱ Πατέρες ἐθέσπισαν.

    Ἡ ἔκφρασις αὐτή ἐπίσης τοῦ παρόντος Κανόνος, «κατεγνωσμένη παρά τῶν ἁγίων Πατέρων ἤ Συνόδων», δέν σημαίνει ὅτι διά μία «μή κατεγνωσμένη» αἵρεσι ὀφείλομε ὑπακοή εἰς τούς Ἐπισκόπους καί

Στα ενδότερα της εν Κολυμπάρι Συνόδου

Κριτικὴ στὶς σχετικὲς δηλώσεις

τοῦ κ. Βλασίου Φειδᾶ

Toῦ Βασίλειου Εὐσταθίου, Δρ. Φυσικοῦ, πτ. ΕΚΠΑ Κ. Θεολογίας

Σημείωση-ἐρώτημα τῆς "Π.Π.":

Κριτικὴ στὶς σχετικὲς δηλώσεις

τοῦ κ. Βλασίου Φειδᾶ

Toῦ Βασίλειου Εὐσταθίου

Δρ. Φυσικοῦ, πτ. ΕΚΠΑ Κ. Θεολογίας

 

   Ὁ κ. Βλ. Φειδᾶς, ὁμότιμος Καθηγητὴς τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας, σὲ Σεμιναριακὴ διάλεξή του μὲ θέμα: «Ἡ ἐκκλησιολογία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας σύμφωνα μέ τίς ἀποφάσεις τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου», στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν στὶς 22/12/2016 ἔκανε κάποιες δηλώσεις βαρυσήμαντες, δεδομένου τὸ κύρος του στὸν ἀκαδημαϊκὸ θεολογικὸ χῶρο καὶ τὴν συμβολή του στὴν πραγματοποίηση τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης ὡς βασικό στέλεχός της, μὲ τὰ περισσότερα ἴσως ἱστορικο-κανονικοῦ χαρακτῆρος καί περιεχομένου ζητήματά της νὰ ἔχουν στηριχθεῖ στὸ κῦρος καί τίς γνώσεις του, τὶς ὁποῖες δηλώσεις δημοσίευσε ὁ θεολόγος κ. Δ. Κ. Ἀναγνώστου, ποὺ παρευρέθηκε στὴν διάλεξη καὶ τὴν ἠχογράφησε.
    Σὲ αὐτὴ τὴν διάλεξη λοιπὸν κατ᾿ ἀρχὴν εἰπώθηκαν κάποιες πολὺ σοβαρὲς ἀλήθειες, ὅπως τὸ ὅτι τὸ τελικὸ καὶ περισσότερο ἀμφιλεγόμενο κείμενο τῆς Συνόδου περὶ τῶν σχέσεων «τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ τὸν λοιπὸ χριστιανικὸ κόσμο», προέκυψε ἀπὸ τὴν συνένωση δύο ξεχωριστῶν καὶ πολὺ διαφορετικῶν κειμένων μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ἀνάμιξη στοιχείων πού ἀφοροῦν σέ πολυμερεῖς διαλόγους, μέ στοιχεῖα πού ἀφοροῦν σέ διμερεῖς διαλόγους (δύο ἐντελῶς διαφορετικές περιπτώσεις καί καταστάσεις), πράγμα ποὺ ὁ ὁμιλητὴς χαρακτήρισε εὔστοχα καὶ εἰλικρινὰ ὡς καταστροφικό.
    Ἀξιοσημείωτη εἶναι καὶ ἡ δήλωσή του ὅπου παραδέχεται ὅτι οἱ ἀντιδράσεις τῶν τεσσάρων Ἐκκλησιῶν ἔναντι τῆς Μεγάλης

Υπόδειγμα ο άγ. Ιουστίνος! Ναι, αλλά πώς; Με την υιοθέτηση του σιγονταρο-Οικουμενισμού ή με την μίμησή του, στην Διακοπή του Μνημοσύνου;

ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΓΓΥΗΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ, Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

=====

Την προικώα διδασκαλία του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, ας έχομε ως υπόδειγμα Ορθόδοξης ακρίβειας. Η μίμηση του Ομολογητή Αγίου μας, είναι υπόδειγμα χριστιανικής αρετής. Αποτελεί ένα μεγάλο οικουμενικό διδάσκαλο της Ορθοδοξίας. Ο σταυροφόρος βίος του κατά την μακρά εκείνη περίοδο των αντίθεου και απάνθρωπου κουμμουνιστικού συστήματος της πρώην Γιουγκοσλαβίας, είναι υπόδειγμα καρτερίας και χριστιανικού αγώνα. 

Η Ορθόδοξη Εκκλησία πρέπει να διαφυλάσσει  απαραχάρακτη, τη διδασκαλία του μεγάλου Ομολογητή Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς. Δεν πρέπει να γίνονται ενέργειες και αναφορές που αντιστρατεύονται τη μοναδικότητα και την καθολικότητα της Εκκλησίας. Οι ενέργειες μας πρέπει να είναι ανάλογες των υποθηκών του μεγάλου Ομολογητή Αγίου μας. Δεν πρέπει να γίνονται αναφορές που αντιστρατεύονται την αυτοσυνειδησία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ότι δηλαδή αυτή είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.

‘’Αληθινήν Εκκλησίαν του Χριστού’’ καλεί την Ορθόδοξη Εκκλησία ο μεγάλος αυτός Άγιος, δίδοντας την πραγματική διάσταση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Οι παρακαταθήκες του αποτελούν προικώον δώρημα για την Εκκλησία της Σερβίας. «Όντως, η ζωή εν τη Εκκλησία είναι πάντοτε καθολική, ευρίσκεται πάντοτε εν τη κοινωνία: ‘’συν πάσι τοις αγίοις’’, ‘’μετά πάντων των αγίων’’. Το αληθινόν κατά συνέπειαν μέλος της Εκκλησίας αισθάνεται ενεργώς μετά της αυτής πίστεως μετά των Αποστόλων, των Μαρτύρων και των Αγίων όλων των αιώνων· αισθάνεται ότι ούτοι είναι αιωνίως ζωντανοί και ότι πάντας αυτούς διαπερά ταυτοχρόνως μία και η αυτή θεανδρική δύναμις και ενέργεια, μία και η αυτή θεανθρωπίνη ζωή, μία και η αυτή θεανθρωπίνη αλήθεια. Δεν υπάρχει καθολικότης εκτός της εκκλησιαστικότητος, διότι μόνον η αληθινή και πραγματική ζωή εν τη Εκκλησία δημιουργεί εις τον άνθρωπον την αίσθησιν της καθολικότητος της πίστεως, της αληθείας και της ζωής· το ζην ‘’συν πάσι τοις αγίοις’’, μετά πάντων των μελών της Εκκλησίας όλων των αιώνων», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς. 

Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς στο ομολογιακό κείμενό του «Καθολικότης της Εκκλησίας», αναφέρει ότι «η ίδια η φύσις της Εκκλησίας είναι καθολική. Ο Σωτήρ Χριστός είναι το περιεχόμενο της παραδόσεως της αποστολικότητος εν τω Σώματι της Εκκλησίας. Η Θεανθρωπίνη αυτή καθολικότης της Εκκλησίας και καθολικοποίησις εν τη Εκκλησία διακρατείται και πραγματοποιείται δια της αεί ζώσης Υποστάσεως του Θεανθρώπου Χριστού, η οποία κατά τον πλέον τέλειον τρόπον ενώνει τον Θεόν και τον άνθρωπον…». 

Η Εκκλησία του Χριστού είναι μια και μοναδική. Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς αναφέρει: «Η Εκκλησία δεν είναι μόνο μία, αλλά και μοναδική. Εν τω Κυρίω Ιησού δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν πολλά σώματα, κατά τον ίδιον τρόπον δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν εν αυτώ πολλές Εκκλησίες. Εν τω θεανθρωπίνω αυτού σώματι η Εκκλησία είναι μία και μοναδική, όπως ο Θεάνθρωπος, ο Χριστός, είναι ένας και μοναδικός»*. 

Όταν αναφέρεται ο Άγιος Ιουστίνος στο δόγμα περί του αλαθήτου του Πάπα, αναφέρει ότι δεν είναι ‘’μόνο αίρεσις, αλλά παναίρεσις’’. Το δικαιολογεί μάλιστα καθότι ‘’καμμία αίρεσις δεν εξηγέρθη τόσον ριζοσπαστικώς και τόσον ολοκληρωτικώς κατά του Θεανθρώπου Χριστού και της Εκκλησίας Του, ως έπραξε τούτο ο παπισμός δια του δόγματος περί του αλαθήτου του πάπα – ανθρώπου’’.

Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς δίνει τη σωστή δογματική και εκκλησιολογική εκτροπή τη κακοδοξίας του αλαθήτου. Αναφέρει με σαφήνεια τα εξής για τη πλάνη του αλαθήτου: «Το αλάθητον είναι φυσικόν θεανθρώπινον ιδίωμα και φυσική θεανθρώπινη λειτουργία της Εκκλησίας ως Θεανθρωπίνου Σώματος του Χριστού, του οποίου αιωνία Κεφαλή είναι η Αλήθεια, η Παναλήθεια, η Δευτέρα Υπόστασις της Υπεραγίας Τριάδος, ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός. Δια του δόγματος περί του αλαθήτου του πάπα εις την πραγματικότητα ο πάπας ανεκηρύχθη εις Εκκλησίαν και ο πάπας-άνθρωπος, κατέλαβε τη θέση του Θεανθρώπου. Αυτός είναι ο τελικός θρίαμβος του ουμανισμού, αλλά συγχρόνως και ‘’ο δεύτερος θάνατος’’ (Αποκ. 20,14. 21,8) του παπισμού, μέσω δε αυτού και του κάθε ουμανισμού. Όμως κατά την Αληθινήν Εκκλησίαν του Χριστού, η οποία από της εμφανίσεως του Θεανθρώπου Χριστού υπάρχει εις τον επίγειον κόσμον ως θεανθρώπινον σώμα, το δόγμα περί του αλαθήτου του πάπα είναι όχι μόνο αίρεσις, αλλά παναίρεσις. Διότι καμμία αίρεσις δεν εξηγέρθη τόσον ριζοσπαστικώς και τόσον ολοκληρωτικώς κατά του Θεανθρώπου Χριστού και της Εκκλησίας Του, ως έπραξε τούτο ο παπισμός δια του δόγματος περί του αλαθήτου του πάπα – ανθρώπου. Δεν υπάρχει αμφιβολία· το δόγμα αυτό είναι η αίρεσις των αιρέσεων, μία άνευ προηγουμένου ανταρσία κατά του Θεανθρώπου Χριστού. Το δόγμα αυτό είναι φευ! Η πλέον φρικτή εξορία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού από την γην·»

Αυτή την προικώα διδασκαλία του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, ας διαφυλάξομε απαραχάρακτη. Αυτόν τον μεγάλο Άγιο ας έχουμε ως υπόδειγμα Ορθόδοξης ακρίβειας. Η μίμηση του Ομολογητή Αγίου μας αποτελεί ευεργεσία στην Εκκλησία. Η χρήση των λεχθέντων του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, αποτελούν εγγύηση Ορθόδοξης ακρίβειας. Οι ενέργειες μας πρέπει να είναι ανάλογες των υποθηκών του μεγάλου Ομολογητή Αγίου μας. Ας πάψουν επιτέλους οι αναφορές που αντιστρατεύονται την αυτοσυνειδησία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ότι δηλαδή αυτή είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Ας πάψουν επιτέλους οι συγκρητισμοί και τα άλλα οικουμενιστικά ολισθήματα. Αυτόν τον μεγάλο Άγιο ας έχουμε ως υπόδειγμα Ορθόδοξης ακρίβειας. 

*Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς «Δογματική της Ορθοδόξου Εκκλησίας» (Αναδημοσίευση από τη γαλλική μετάφραση στον Ορθόδοξο Τύπο, 29/6/2007)

Πηγή

Φοβερός διαστρεβλωτής της αγιοπατερικής Παραδόσεως και μετερχόμενος το ψεύδος, αποδεικνύεται ο Γόρτυνος Ιερεμίας!

    Φοβερὸς διαστρεβλωτὴς τῆς ἁγιοπατερικῆς Παραδόσεως ἀποδεικνύεται ὁ Γόρτυνος Ἱερεμίας! Ἀρνεῖται καὶ διαστρέφει Ἱεροὺς Κανόνες, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἁγία Γραφή, ποὺ μιλᾶ γιὰ τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς! Διαστρέφει τὴν ἔννοια τῆς Ἀποτειχίσεως, καὶ μετερχόμενος τὸ ψεῦδος, γράφει ὅτι ἀποτείχιση σημαίνει ἔξοδος ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀντὶ τοῦ ὀρθοῦ: ἀποτείχισης σημαίνει ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Ἐπισκόπους! Βέβαια, τὸ "ἀποτείχιση" τὸ βάζει ἐντὸς εἰσαγωγικῶν, γιὰ νὰ ἰσχυριστεῖ, ἴσως, ὅτι δὲν ἀπορρίπτει τὴν ἀποτείχιση, ἀλλὰ τὴν "ἀποτείχιση" κάποιων φανατικῶν! Ἀλλὰ δὲν μᾶς λέει, ὑπάρχει ἐκτός... εἰσαγωγικῶν ἀποτείχιση καὶ γιατὶ δὲν προχωρεῖ σ' αὐτήν!!!

     Θὰ ἀκολουθήσει λέει τοὺς συγχρόνους Ἁγίους,  χωρὶς νὰ μᾶς λέει, πάλι, ποιοί εἶναι αὐτοί! (Δὲν ἔχουν ὄνομα;). Δὲν καταλαβαίνει -ὅμως- ὁ καθηγητὴς πανεπιστημίου ὅτι ἔτσι ἀσεβεῖ στὸν Κύριο, τοὺς Προφῆτες, τοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς Ἁγίους ποὺ μᾶς ἔδειξαν τί πρέπει νὰ κάνουμε, ὅταν ὑπάρχει αἵρεση καὶ αἱρετικοί! Τὸν Κύριο καὶ τοὺς ἤδη Ἁγίους τοὺς διαγράφει, καὶ θὰ στηριχθεῖ σὲ ἀνώνυμους Ἁγίους τῆς ἀρεσκείας του(!), αὐτοὺς δηλαδὴ ποὺ θὰ συμφωνοῦν μαζί του καὶ ἄρα, δὲν θὰ συμφωνοῦν μὲ τοὺς προγενέστερους;

      Μιλᾶ πάλι γιὰ κάποιους (κι αὐτοὶ δὲν ἔχουν ὄνομα;) ποὺ τὸν ὑβρίζουν καὶ τὸν καλοῦν νὰ ἀκολουθήσει τὴν τακτική τους. Ἐμεῖς πάντως διαβάσαμε ὅτι οἱ περισσότεροι ποὺ ἀσχολήθηκαν μὲ τὴν περίπτωσή του, ζητοῦν νὰ ἐφαρμόσει τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων κι ὄχι τὶς δικές τους πρακτικές, νὰ παύσει δὲ νὰ σιγοντάρει τὸν Πατριάρχη καὶ τὴν οἰκουμενιστική του φατρία.

    Καὶ τὸ φαιδρόν: Κατηγορεῖ τὰ ἱστολόγια ποὺ δημοσίευσαν ἐναντίον του ἄρθρα, καὶ δηλώνει πὼς θὰ τά …ΤΙΜΩΡΗΣΕΙ! Πῶς; Δὲν θὰ τοὺς ξαναστείλει τὰ …κηρύγματά του!!!

Τὸ fax ἐδῶ

Ο Γόρτυνος Ιερεμίας:

Ο παπισμός είναι αίρεση και ο οικουμενισμός παναίρεση,

λέω όχι όμως στην «αποτείχιση».

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ
Ἀριθμ. Πρωτ. 5

Δημητσάνα – Μεγαλόπολη, 11 Ἰανουαρίου 2017

     Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί,

Διευθυντές τῶν Χριστιανικῶν Ἱστοσελίδων τοῦ Διαδικτύου,

    Μέ πόνο ψυχῆς, διότι δέν εἶδα νά δημοσιεύσετε στήν Ἱστοσελίδα Σας τό νέο σύντομο Κατηχητικό μου φυλλάδιο, «Τό Κήρυγμα τῆς Κυριακῆς», πού σᾶς ἐπέστειλα, ἁπλοῦν καί ψυχοφελές φυλλάδιο γιά τόν λαό τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ τοὐναντίον φιλοξενήσατε κείμενα στρεφόμενα κατ᾽ ἐμοῦ, σᾶς δηλῶ ὅτι στό ἑξῆς δέν θά λαμβάνετε ἐξ ἐμοῦ τά ταπεινά μου κείμενα, δύνασθε ὅμως νά λαμβάνετε καί δημοσιεύετε αὐτά, ἄν θέλετε, ἀπό τήν Ἱστοσελίδα τῆς Ἱερᾶς