Προλειαίνουν οἱ “Πρίγκηπες” τῆς Ἐκκλησίας τὸ ἔδαφος γιὰ νὰ παρακαθίση ὁ «Ἑωσφόρος τῆς Ρώμης» εἰς τὴν προετοιμαζομένην Σύνοδον;
Ἡ θλιβερὴ καὶ ἀποκρουστικὴ γιὰ τοὺς ἐνσυνειδήτους Ὀρθοδόξους πιστοὺς προετοιμασία τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου συνεχίζεται μὲ "χαρὲς καὶ μὲ τραγούδια" ἀπὸ ἐκκλησιαστικὰ πρόσωπα, τὰ ὁποῖα –ὅπως ἀποκαλύπτεται ἡμέρᾳ τῇ ἡμέρᾳ– στεροῦνται στοιχειώδους ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους, ἀληθοῦς Θεολογικῆς γνώσεως καὶ πνευματικῆς ἐμπειρίας.
Αὐτὸ ἐπιβεβαιώνεται καὶ ἀπὸ τὴν
θεματολογία τῆς σχεδιαζομένης Συνόδου, ἡ ὁποία φανερώνει τελεία ἄγνοια τοῦ
νοήματος καὶ τῆς Θεολογικῆς σημασίας τῶν προηγουμένων Ἑπτὰ Οἰκουμενικῶν
Συνόδων, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ ἐν γένει κοσμικὸ πνεῦμα, μὲ τὸ ὁποῖο ἀντιμετωπίζουν οἱ
ἰθύνοντες «ὅλον τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας».
Ἀποκορύφωμα αὐτῆς τῆς ἐκκοσμικεύσεως
ἡ πρόσφατη Διεθνὴς Ἐπιστημονικὴ Ἡμερίδα
τῆς 21ης Ἀπριλίου 2015 ὑπὸ τὴν Αἰγίδα τῆς Κοσμητείας τοῦ Α.Π.Θ. μὲ θέμα «Πρότυπα Θρησκευτικῶν Ἡγετῶν στὸν 21ο αἰώνα
Φραγκίσκος ὁ Α΄ Ἐπίσκοπος Ρώμης καὶ Βαρθολομαῖος ὁ Α΄ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης»,
ἡ ὁποία μᾶς προσέθεσε «λύπην ἐπὶ λύπης», ἀφοῦ, πέραν τοῦ ὅτι ἦταν ὁ
ὁρισμὸς τοῦ
«δόξαν παρ’ ἀλλήλων λαμβάνοντες», εἰσήγαγε καὶ νέες μεθόδους «μείξεως
τῶν ἀμίκτων» μὲ τὸ νὰ θέτη τὸν ἐκπεσόντα καὶ αἱρετικὸν τιτλοφορούμενον
Ἐπίσκοπον Ρώμης ἐκ παραλλήλου
μὲ τὸν Ὀρθόδοξον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως καί, μάλιστα, νὰ τὸν
ἀναφέρη πρῶτον,
ὡσὰν νὰ ἔχη ἀποκατασταθῆ ἐκκλησιαστικῶς
στὴν Πρωτόθρονη Οἰκουμενική του Καθέδρα!
Ἡ ὅλη θεματολογία τῆς Ἡμερίδος ἦταν
σχεδιασμένη ἀπὸ τὰ ἀκαδημαϊκὰ πρόσωπα ποὺ ἔκαμαν τὶς Εἰσηγήσεις, πρόσωπα
ταυτισμένα μὲ τὸ συγκρητιστικὸ οἰκουμενιστικὸ πνεῦμα, τὸ ὁποῖο ὑπηρετοῦν μὲ
πάθος, γιατί αὐτὸ καὶ μόνο πληρώνεται καί, μάλιστα, ἁδρὰ ἀπὸ τοὺς κρατικοὺς
κορβανάδες, ἀφοῦ τὸ Οἰκουμενιστικὸ (γράφε Παγκοσμιοποιημένο) πνεῦμα εἶναι ποὺ ἐξυπηρετεῖ
πέρα γιὰ πέρα τοὺς Πολιτικοὺς σχεδιασμοὺς τῆς ἐποχῆς μας γιὰ μιὰ Παγκοσμιοποιημένη
Κυβέρνηση μὲ ὑποταγμένα πιόνια τοὺς λαούς.
Ποιὰ σοβαρὴ Θεολογικὴ κριτικὴ θὰ μποροῦσε νὰ γίνη σὲ ἀνθρώπους
ποὺ δὲν σέβονται πιὰ τίποτα;
Δὲν σέβονται τοὺς ἁγίους ποὺ διεκήρυξαν ὅτι ὁ
Πάπας εἶναι «ὁ Ἑωσφόρος τῆς Ρώμης», ἁγίους
ποὺ προβάλλει ἡ Ἐκκλησία μας γιὰ τὴν ἀντίθεσή τους στὸν «Ἀντίθεο» Πάπα, καὶ ἰδιαιτέρως
ἐκεῖνον τὸν Μέγαν Ἅγιον, Γρηγόριον Παλαμᾶν, ποὺ ὑπερυψώνει ἡ Ἐκκλησία μας μετὰ
τὴν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας γιὰ τοὺς Ἀντιπαπικοὺς ἀγῶνες του ἐναντίον τοῦ ἀναβιωτῆ
τῆς Ἀρειανικῆς αἱρέσεως Πάπα;
Μίλησαν γιὰ τὴν Χριστοκεντρικότητα
τοῦ Πάπα Φραγκίσκου, ἀποδεικνύοντας ὅτι ἀγνοοῦν τὴν Ὀρθόδοξη Χριστολογία, δηλαδὴ
τὸν Ἀληθινὸ Χριστό. Ἀπὸ πότε καὶ μὲ ποιὸν πνευματικὸ τρόπο ἀπέκτησε ὁ Πάπας τὴν
γνώση τοῦ Ἀληθινοῦ Χριστοῦ χωρὶς νὰ ὑγιαίνη στὴν Πίστη; Ἀπὸ πότε ὁ Παπισμὸς ποὺ
ἐξεδίωξε τὸν Θεὸ ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ Τὸν ἀντικατέστησε μὲ τὶς ἀνθρώπινες ἐπίνοιες
καὶ τοὺς βρώμικους σχεδιασμοὺς τοῦ ἑκάστοτε
Κονκλαβίου, ἀναδεικνύει πνευματικοὺς ἡγέτες καί, μάλιστα, «Πρότυπα» πνευματικῶν
ἡγετῶν;
Σαφῶς, μὲ αὐτὴν τὴν ἐπαίσχυντη Ἡμερίδα ἔκαμαν οἱ ἐκκλησιαστικοὶ “Πρίγκηπες”
μιὰ «πρόβα τζενεράλε» γιὰ τὴν Σύνοδό τους, καὶ δι’ ὅλου ἀπίθανο εἶναι νὰ ἑτοιμάσουν
καὶ τὸν «Ἑωσφόρο τῆς Ρώμης» νὰ παρακαθίση στὴ Σύνοδο αὐτή, γιατί ἀκούσθηκε καὶ
αὐτὸ τὸ φαιδρὰ ἀνατριχιαστικό, ὅτι δὲν θὰ εἶναι τάχα μιὰ Σύνοδος Οἰκουμενικὴ ἂν
ἀπουσιάζη ὁ Ἐπίσκοπος Ρώμης!
Τελικά, ὁ Θεὸς ἔχει μείνει πολὺ
πίσω! Δὲν ἔχει τὴν Θεολογικὴ εὐαισθησία τῶν δικῶν μας Ἀκαδημαϊκῶν Θεολόγων γιὰ
νὰ φροντίση νὰ ὀργανώση διαλόγους μὲ τοὺς διαβόλους καὶ τοὺς Ἀγγέλους, ὥστε νὰ
συμφιλιωθοῦν, ἐπὶ τέλους, οἱ Ἀρχάγγελοι τῶν ἐννέα Ταγμάτων μὲ τὸν ἕνα Ἑωσφόρο!
Γι’ αὐτὸ οἱ δικοί μας Τοῦ παραδίδουν μαθήματα. Φραγκῖσκος καὶ Βαρθολομαῖος
συμφιλιώθηκαν! Τί παιδεύονταν τόσοι ἅγιοι τόσους αἰῶνες; Κρίμα στὰ γράμματα ποὺ
γνώριζαν καὶ στὴν ἁγιότητα ποὺ εἶχαν καὶ νὰ μὴν μποροῦν νὰ φθάσουν τὰ Πρότυπα Ἡγετῶν
Φραγκίσκου (μὴ ξεχνᾶμε νὰ τὸν γράφουμε πρῶτον, αὐτὸ εἶναι τὸ πολιτικὰ ὀρθὸν) καὶ
Βαρθολομαίου!
Εἶχαν ἄραγε ἄδικο μόνο οἱ Ἀρχιερεῖς,
οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι ποὺ εἶπαν
τὸν Χριστὸ βλάσφημο ἐπειδὴ ἔλεγε ὅτι εἶναι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ καὶ οἱ δικοί μας Ἀρχιερεῖς τὸν εἶπαν –"εὐγενικά",
βέβαια, καὶ ὄχι κατὰ πρόσωπον– Θεὸ ποὺ συντηρεῖ τὸ μίσος καὶ τὴν ἔχθρα;
Εὐτυχῶς, ποὺ σὲ κάθε κρίσιμη στιγμὴ
πολιτικῆς παρακμῆς, ὅπως τότε «τῷ καιρῶ ἐκείνῳ» ἔτσι καὶ σήμερα, βρίσκονται
πάντοτε οἱ Ἀρχιερεῖς καὶ τὸ Συνέδριον ὅλον καὶ σώζουν τὴν πολιτικὴ παρτίδα!
Σὰ δὲ ντρεπόμαστε!
πηγή«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» 24 Ἀπριλίου 2015
Τί ὡραῖα τὰ λέει καὶ πόσο καλὰ μᾶς ἀναλύει ὁ π. Βασίλειος
Βολουδάκης ὅλη αὐτὴ τὴν παράνοια τῶν διαλόγων, τῶν ἐπαφῶν, συμπροσευχῶν τῶν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν μὲ τοὺς αἱρετικούς Παπικούς!
Γράφει:
«Ποιὰ σοβαρὴ
Θεολογικὴ κριτικὴ θὰ μποροῦσε νὰ γίνη σὲ ἀνθρώπους ποὺ δὲν σέβονται πιὰ
τίποτα;
Δὲν σέβονται τοὺς ἁγίους ποὺ διεκήρυξαν ὅτι ὁ Πάπας εἶναι
«ὁ Ἑωσφόρος τῆς Ρώμης;»!
Καὶ τὸ ἐρώτημά μας: Αὐτὸς καὶ οἱ
ὑπόλοιποι ἀντι-Οἰκουμενιστές, γιατί δὲν σέβονται τοὺς Ἁγίους ποὺ διδάσκουν τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς;
Γιατί κοινωνοῦν μαζί τους; Γιατί κρατοῦν τοὺς πιστοὺς ἐγκλωβισμένους
στὴν Παναίρεση;
