Όταν ο ιερέας ψυχανεμίζεται ότι το παιδί δεν θέλει να βαφτιστεί...

Για γέλια και για κλάματα!

Όταν ο ιερέας ψυχανεμίζεται

ότι το παιδί δεν θέλει να βαφτιστεί...(β)

Κυκλοφορεί ένα βίντεο με τίτλο: ιερέας ρωτά τρίχρονο παιδί αν θέλει να βαπτιστεί και δεν προχωρά στην βάπτιση. Είναι ένα video πού μας δείχνει προφανώς ένα παιδάκι φοβισμένο, πού ο φυσικός του φόβος ερμηνεύτηκε σαν συνειδητή άρνηση από τον ιερέα εντελώς καταχρηστικά και αυθαίρετα. Δεν τον γνωρίζω τον παπά, αλλά ούτε έχει σημασία.
Κάποια στιγμή επιτέλους πρέπει να αποκτήσουμε θεολογική παιδεία και εκκλησιαστικό ήθος. Τα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολιτικά ορθού πού έχουν άριστη εφαρμογή στα κοινωνικά πράγματα δεν έχουν εφαρμογή η συμβατότητα σε μια αρχαία πρακτική όπως ο νηπιοβαπτισμός ή σε κάτι τόσο μοναδικό όσο η εκκλησιαστική εμπειρία.
 Βάπτιση σημαίνει αναγέννηση. Αν νομίζουμε πώς είναι μια απλή μύηση σε ένα κλαμπ όπου τα διακυβευόμενα ειναι η συναίνεση λες και πρόκειται για εγγραφή σε κάποιο σωματειο, μάλλον είμαστε σε λάθος θεση. 
Επιτέλους απομοντερνοποίηση,αποπροτεσταντοποίηση, απενοχοποίηση της Εκκλησίας. Δεν είναι δυνατόν να συμπορευόμαστε με τις προλήψεις και τις εφαρμογες του κόσμου. Με την ίδια λογική υπάρχουν αιτήματα φεμινιστικού ρόλου για την ιερωσύνη των γυναικών και άλλα που προσπαθούν να κάνουν την εκκλησιαστική υπαρξη εξάρτημα του κόσμου.Αν η εκκλησια ξεφύγει από το σκάνδαλο της μοναδικότητας της χάνει την αξία της. Αυτά βέβαια είναι ψιλά γραμματα. Εμείς είμαστε μοντέρνοι δεν τα καταλαβαίνουμε. Τα πειράματα σας οχι στην Εκκλησία. Η Εκκλησία διαμορφώνει δεν διαμορφώνεται.Κάποτε έκανα μια προσωπική έρευνα για την κατανόηση της λειτουργικής γλώσσας και βρήκα το εξης καταπληκτικό και φοβερό: Την σχέση των νηπίων με το θείο.Λοιπον αυτό που η ψυχολογία ονομάζει συναισθηματική νοημοσύνη το βρήκα στους πατερες. Τα νήπια έχουν επίπεδο συνείδησης και συνειδητότητας από την κοιλιά της μάνας τους. Ενω δεν μπορούν να εκφράσουν ρασιοναλιστικά και ορθολογικά κάτι το συνειδητό και κατασταλαγμένο, βιώνουν την πραγματικότητα στην ουσια της! Μυστήριο ο άνθρωπος. Δεν μπορείς να το στερήσεις αυτό εφ οσον υπαρχει κάτι τόσο βαθύ. Προσεξτε πώς ένα παιδί με μηδενική θρησκευτική παιδεία και παραστάσεις έχει φυσικές ροπές προς το ιερό και το θείο. Εμείς πάμε όλα να τα εξορθολογίσουμε.Νομίζω πώς είναι σταυρός να είσαι ορθόδοξος ιερέας. Κάθε μέρα δίνεις εξετάσεις και κάθε ώρα κρίνεσαι... 
π. Παντελεήμων Κρούσκος

 Πηγή: "Τρελογιάννης"

Μοναχός Αρσένιος Βλιαγκόφτης, Ο Απόστολος Παύλος έναντι των αιρέσεων

Το στόμα του Χρυσορρήμονος Ιωάννου και η γραφίδα του θα χρειαζόταν για να εγκωμιάσουμε επαξίως τον μέγα Απόστολο Παύλο, το στόμα του Χριστού. Επειδή μας λείπουν και τα δύο αυτά, θα δανεισθούμε λόγους του ίδιου του Αποστόλου για να παρουσιάσουμε το θέμα μας. Φυσικά την αντιμετώπιση των αιρέσεων, θέμα τόσο σημαντικό στην ποιμαντική διακονία της Εκκλησίας, δεν θα μπορούσε να την αμελήσει αυτός που είχε την μέριμναν πασών των εκκλησιών(1), ο Απόστολος των Εθνών Παύλος.

 Ας ξεκινήσουμε όμως από το πως βλέπει ο Απόστολος την υγιαίνουσα διδασκαλία. Τι είναι, δηλαδή, αυτό που σήμερα ονομάζουμε Ορθοδοξία, τι είναι η σωστή πίστη, για να την αντιδιαστείλουμε κατόπιν προς την αίρεση.Υιοί Θεού, λέγει ο Απόστολος, είναι όσοι κινούνται και καθοδηγούνται από το Άγιο Πνεύμα^{(Ρωμ. 8, 14)}, οι πνευματέμφοροι, δηλαδή οι Άγιοι. Αυτοί είναι οι πραγματικοί Χριστιανοί.

       H σωστή πίστη, η υγιαίνουσα διδασκαλία, όπως την ονομάζει ο Απόστολος, είναι αποτέλεσμα καθαράς συνειδήσεως, η οποία γεννιέται από τον καθαρό βίο. Η υγιής διδασκαλία της Εκκλησίας απευθύνεται στους πάντας. Έρωτα ο Απόστολος: Η Ιουδαίων ο Θεός μόνον; Ουχί δε και εθνών; Και απαντά: Ναι και εθνών². Όχι μόνο στους Ιουδαίους αλλά σε όλους απευθύνεται ο Χριστός. Όλοι -αρκεί να το θέλουν- μπορούν να γίνουν κατά χάριν παιδιά του, να φθάσουν στον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος και στην κατά χάριν θέωση.

Όμως, δυστυχώς, δεν ανταποκρίνονται όλοι σ' αυτό το κάλεσμα του Χριστού. Μάλλον αυτοί που ανταποκρίνονται είναι σχετικώς λίγοι. Αυτοί που ανταποκρίνονται αγιάζονται και σώζονται με τη χάρη του Χριστού και όχι με τις δικές τους μόνο δυνάμεις. Στην Εκκλησία έχουμε Χριστοσωτηρία και όχι αυτοσωτηρία ή εργοσωτηρία. Χάριτι έστε σεσωσμένοι³ βροντοφωνάζει ο Απόστολος.

Η σωστή πίστη φαίνεται στην καθημερινή πράξη. Όπως λέμε στη θεολογική γλώσσα, το δόγμα (δηλ. το τι πιστεύουμε) έχει -θα πρέπει να έχει- άμεση σχέση με το πως ζούμε. Παράλληλα όμως και σε αντίθεση προς το μυστήριο της ευσεβείας, που είναι η Εκκλησία, υπάρχει και το μυστήριο της ανομίας, η αίρεση δηλαδή και η πλάνη.

Σε αντίθεση με την Εκκλησία που χαρακτηρίζεται από ενότητα, στην αίρεση και την πλάνη υπάρχει πολυδιάσπαση. Είναι οι άθεοι και άπιστοι, οι αιρετικοί, οι σχισματικοί, αυτοί που κάνουν δικές τους φατρίες, οι σκανδαλοποιοί, αυτοί που επιμένουν στην αμαρτία και δεν μετανοούν.

Βασική αιτία όλων αυτών των καταστάσεων είναι η υπερηφάνεια. Ει τις ετεροδιδασκαλεί... γράφει στον μαθητή του Τιμόθεο ο Απόστολος Παύλος, τετύφωται⁴. Δηλαδή με απλά λόγια, όποιος φτιάχνει μία δική του θρησκεία, δηλ. μια αίρεση, τετύφωται,