Το αληθινό πρόσωπο των Οικουμενιστών

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕ  ΤΟΥΣ  ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ, ΑΛΛΑ

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ «ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ»

για ΕΙΣΟΔΟ της ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ

και στην ΟΡΘ. ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος δὲν ἔχει χρόνο

γιὰ Ὀρθόδοξες λεπτομέρειες!

Ἀσχολεῖται μὲ τὴν προαγωγὴ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ,

συμπροσευχές, διαχριστιανικοὺς διαλόγους,

ἐπίδοση Κορανίων, συμμετοχὴ

σέ... τεκὲ γιὰ τὸ Ραμαζάνι καὶ ἐπιβολὴ τῶν κυριαρχικῶν «δικαιωμάτων» τοῦ Φαναρίου

ἐπὶ πασῶν τῶν «ὀρθοδόξων» Ἐκκλησιῶν!

Τώρα «ἀποδέχεται» ἄνετα καὶ τὴν ἐπίσημη

εἰσαγωγὴ τῆς ὁμοφυλοφιλίας στὸν χῶρο

τῆς «ὀρθόδοξης» Ἐκκλησίας τῆς Φιλανδίας

(καὶ τοῦ «καράτε»)!

Μ’ αὐτὴ τὴν Ἐκκλησία ἔχουν πλήρη ἐκκλ.

κ ο ι ν ω ν ί α   οἱ «ὀρθόδοξοι» Ἐπίσκοποι

καὶ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Ἡ Φιλανδικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία,

ὁ Οἰκουμενισμός και ἡ ὁμοφυλοφιλία

 

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐνδιαφέρεται μόνο γιὰ τὰ κυριαρχικά του δικαιώματα καὶ ὄχι γιὰ τὴν ἀπὸ ἐτῶν ἀντικανονικὴ ἑορτολογικὴ ἀλλαγὴ στὴν Ἐκκλησία τῆς Φιλανδίας καὶ τὶς πρόσφατες ἠθικὲς ἀλλοιώσεις τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν.

 «...καί μελετήσαντες συνοδικῶς τήν νέαν ταύτην προκλητικήν ἐνέργειαν τῆς καθ᾿ Ὑμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας,  θεωροῦμεν ταύτην τε καί τάς προηγηθείσας ἀναλόγους ὡς τοῦτ᾿ αὐτό περιφρόνησιν τῆς καθεστηκυίας ἐκκλησιαστικῆς καί κανονικῆς τάξεως, ἀλλά καί ἀπάρνησιν τύποις καί οὐσίᾳ τοῦ παραχωρηθέντος τῇ Ἐκκλησίᾳ Τσεχίας καί Σλοβακίας κανονικοῦ αὐτοκεφάλου παρά τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου...» (Ἀπὸ ἔγγραφο τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου ποὺ ζητάει ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Τσεχίας καί Σλοβακίας Χριστοφόρο νὰ «δηλώσει εγγράφως ειλικρινή μεταμέλειαν»!

Εἰς http://aktines.blogspot.com/2012/03/blog-post_9242.html)

     

Ἀφορμὴ γιὰ ὅσα προηγήθηκαν, εἶναι τὸ παρακάτω κείμενο ποὺ μᾶς ἐστάλη:

Ισαάκ Αγιορείτης Μοναχός

Η συνέντευξη πήρε δημοσιότητα και απασχόλησε και την μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα Helsingin Sanomat, έκδοση 13/11/2008

http://www.hs.fi/kotimaa/artikkeli/Arkkipiispa+Leo+Ortodoksipappi+ei+voi+elää+rekisteröidyssä+parisuhteessa/1135241059236

Η Φινλαδική Ορθόδοξη Εκκλησία όχι μόνο έχει αλλοτριωθεί πλήρως και σε ανεξέλεγκτο βαθμό από το πνεύμα του Οικουμενισμού αλλά έχει περιέλθει πλήρως υπό την ...διακυβέρνηση μιας Εκκλησιαστικής μαφίας ομοφυλοφίλων η οποία πλέον ανοικτά και ξεδιάντροπα προπαγανδίζει όχι μόνο την αποδοχή της ομοφυλοφιλίας (και όχι απλά του ομοφυλόφιλου ως πρόσωπο) ως φυσιολογικής κατάστασης αλλά και την εκκλησιαστική αποδοχή της.

Χαρακτηριστικό είναι οτι ο αδρά αμοιβόμενος πρόεδρος του Οικουμενιστικού Κέντρου της Φινλανδίας είναι o "Ορθόδοξος" ιερέας Heikki Huttunen [φωτο] ο οποίος είναι και συνιδρυτής της Ομοφυλοφιλικής Οικουμενιστικής Χριστιανικής Ένωσης Yhteys (http://www.yhteys.org/) (στην οποία συμμετέχουν και μερικοί ορθόδοξοι ιερωμένοι και λαϊκοί που έχουν απασχολήσει και το εκκλησίασμα με τον βίο τους) με σκοπό την πλήρη αποδοχή του ομοφυλοφιλικού "γάμου" και της ομοφυλοφιλίας από τις Χριστιανικές Εκκλησίες και την κοινωνία, συμμετέχει και διοργανώνει δε παρελάσεις ομοφυλοφίλων gay pride [από πότε η οποιαδήποτε σεξουαλικότητα ή το φύλο του καθενός έγινε και αντικείμενο υπερηφάνειας και από πότε η υπερηφάνεια κατέστη και Χριστιανική αρετή;] και άλλα φαιδρά.

Προσφάτως μάλιστα χοροστάτησε και σε Λουθηρανική Θεία Λειτουργία για ομοφυλόφιλους! Το ξέρατε πως υπάρχουν και Θείες Λειτουργίες ανάλογα με την ιδιότητα των συμμετεχόντων, π.χ. Φαντάζομαι πως θα μπορουσε να γίνει και λειτουργία ειδικά για ξανθειές, λειτουργία για ψηλούς μελαχροινούς με τετράγωνους ώμους και θεληματικό σαγόνι, λειτουργία για οδηγούς τρόλλεϋ κλπ. Εκτός αν στην Λουθηρανική εκκλησία έχουν εμπνευστεί ειδικές ακολουθίες στα... Καλιαρντά και οι δικές μας οι αθεόφοβες με τα λαμέ ζήλεψαν.

Σημείο των καιρών; Αναμφίβολα! Όπως και απόλυτη εκκοσμίκευση και αλοίωση του Ορθόδοξου πνεύματος και δογματικής, που καμμία σχέση δεν έχουν με την αποδοχή του προσώπου του άλλου όσο και αμαρτωλός και εαν είναι, αλλά βλέπουν τον κόσμο σύμφωνα με την προτεσταντική, δυϊστική, δυτική κοσμοθεωρία όπου οι άνθρωποι είτε είναι αποκλειστικά καλοί (και για να αποδεχθούμε τους ίδιους πρέπει να απενοχοποιήσουμε και τις αδυναμίες τους) είτε αποκλειστικά κακοί (και τους απορρίπτουμε με βάση μίαν ιδιοτητά τους και μόνο).

Κάποιοι λοιπόν -κατ' όνομα μόνον Ορθόδοξοι- αντιλαμβάνονται την σημερινή Εκκλησία κάπως σαν μπροσούρα των μαρτύρων του Ιεχωβά: Με ένα ηλίθιο χαμόγελο μονίμως κολημένο στο πρόσωπο, που αποδέχεται πλέον τα πάντα στο όνομα μιας κακώς εννοούμενης New Age αγάπης και μιας New Age πνευματικότητας, ενώ κάποιοι άλλοι στον αντίποδα, κυκλοφορούν μονίμως με τον δείκτη προτεταμένο σαν από αγκύλωση, που προδίδει και την πνευματική αγκύλωσή τους.

Ενώ η πραγματική αγάπη σου υποδεικνύει να αποδέχεσαι τον άλλο όχι ως δήθεν "αναμάρτητο" αποχαρακτηρίζοντας μάλιστα και την αμαρτία του ως τέτοια, αλλά ως αμαρτωλό, βλέποντας μάλιστα στο πρόσωπό του όχι αυτό πού τώρα είναι (και που υπό κάποιες συνθήκες θα μπορούσες να ήσουν και εσύ), αλλό αυτό που θα μπορούσε να ήταν ή αυτό που θα μπορούσε να γίνει αν έρθει πρώτα σε αυτογνωσία.

Το σχίσμα πάντως είναι προ των πυλών. Όπως και το Τέλος του Κόσμου, τουλάχιστον όπως τον ξέραμε για χιλετίες τώρα.

Σκοπός όχι απλώς η αποφυγή πράξεων, αλλά η εκρίζωση, η "νέκρωση" των παθών

Ηθικισμός στην Ορθοδοξία; Όχι ευχαριστώ!

Η  «αλλεργiα  στο  χριστιανισμo»

Έτσι γεννήθηκε ο νεώτερος αθεϊσμός όλων των αποχρώσεων [από τη βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει Θεός (που συχνά εκφράστηκε επιθετικά, όπως στα κομμουνιστικά καθεστώτα) μέχρι την απλή αδιαφορία για σχέση με το Θεό, άσχετα αν υπάρχει ή όχι]. Γεννήθηκε από τη λανθασμένη ταύτιση του χριστιανισμού με τις νοσηρές δυτικές παραχαράξεις του (καθολικισμό και προτεσταντισμό), που ήταν φανερά αντίθετες στη διδασκαλία του Ιησού, όπως διατυπώνεται στην Καινή Διαθήκη, και συχνά έγιναν αφορμή να φερθούν με σκληρότητα στους ανθρώπους κάποιοι δήθεν «καθαροί», που τιτλοφορήθηκαν «αντιπρόσωποι του Θεού».

Ωστόσο, η «αλλεργία» που πιάνει το σύγχρονο άνθρωπο (και μάλιστα το νέο) όταν ακούει για χριστιανισμό και παπάδες, οφείλεται στην άγνοια στοιχείων του αρχαίου (των πρώτων χιλίων ετών) και του ορθόδοξου χριστιανισμού, όπως:

Ότι σκοπός του χριστιανικού ηθικού αγώνα δεν είναι η αποφυγή αμαρτωλών πράξεων (αφήνοντας την ψυχή να βράζει από καταπιεσμένες επιθυμίες, που γεννούν παθολογικές καταστάσεις και κάποτε εκρήγνυνται), αλλά η «νέκρωση των παθών», δηλαδή των εξαρτήσεων που, ριζωμένες στα βάθη της ψυχοσωματικής μας ύπαρξης (όχι μόνο στο σώμα ή μόνο στην ψυχή), εμποδίζουν τον άνθρωπο να ανοιχτεί με αγάπη προς το Θεό, το συνάνθρωπο και τα άλλα πλάσματα της δημιουργίας· στην πραγματικότητα, η «νέκρωση» αυτή δεν είναι ακρωτηριασμός της ανθρώπινης προσωπικότητας, αλλά μεταμόρφωση των ψυχοσωματικών δυνάμεων από εμπαθείς σε απαθείς, δηλαδή σε δυνάμεις που προωθούν την αγάπη προς τον άλλο (Θεό, συνάνθρωπο, άλλα όντα) αντί να συστρέφουν τον άνθρωπο προς τον εαυτό του.

Κατά τον άγιο Ιωάννη το Σιναΐτη (6^ος αι. μ.Χ.), συγγραφέα της Κλίμακος και κατ’ εμέ πατέρα της επιστήμης της ψυχολογίας, τα πάθη δεν είναι «φυσικά στην ψυχή», αλλά εμείς μεταβάλαμε σε πάθη «τα φυσικά χαρακτηριστικά της». Αυτά δεν είναι κακά από μόνα τους, αφού «ο Θεός δε δημιούργησε τίποτα κακό», αλλά γίνονται κακά όταν χρησιμοποιούνται λάθος. Έτσι η «σπορά» (η εκσπερμάτωση και, κατ’ επέκτασιν, η σεξουαλική πράξη) διαστράφηκε σε πορνεία, ο θυμός, που προορίζεται κατά του όφεως (διαβόλου), στράφηκε κατά του πλησίον, ο ζήλος, αντί για τις αρετές, απευθύνεται στο κακό, η επιθυμία της δόξας, αντί για την ουράνια δόξα («δοξασμός» = μετοχή στο θείο Φως, γιατί «δόξα του Θεού» στη Βίβλο = το θείο Φως, εκ του εβραϊκού νεφές Γιαχβέ), στράφηκε προς την ανθρώπινη δόξα κ.ο.κ. (Κλίμαξ, Λόγος ΚΣΤ΄, Περί διακρίσεως – Β΄, 41). Βλ. Ιωάννου του Σιναΐτου,