"Π.Π.": Ὁ κατήφορος συνεχίζεται! Ὁ Ἡγούμενος τῆς Δοχειαρίου, ὑπερασπίζεται τοὺς
διωκόμενους μοναχούς (καλῶς), ἀλλὰ
αὐθαίρετα καὶ ἀσεβέστατα
διαγράφει μὲ μιὰ μονοκονδυλιά τὴν Ἁγιοπατερική μας Παράδοση καὶ τοὺς
βασανισμένους ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Ἁγίους μας, ποὺ μᾶς τὴν παρέδωσαν,
τοὺς Μ. Ἀθανάσιο καὶ Βασίλειο, τοὺς ἁγίους Κύριλλο, Μάξιμο,
Θεόδωρο, Γρηγόριο, Μᾶρκο, Νικόδημο…!
Ποιός ἀπ’ αὐτούς, πάτερ μου,
μᾶς δίδαξε:
«Το μνημόσυνο του επισκόπου μου δεν το σταματώ, παρά μόνον
αν τον δικάση Σύνοδος»;
Ποιος ἀπ’ αὐτούς, πάτερ μου,
μᾶς δίδαξε ὅτι διακόπτοντας τὸ μνημόσυνο τοῦ αἱρετικοῦ
«σχίζω την Εκκλησία»;
Κανείς! Ὅλοι οἱ Ἅγιοι μὲ λόγια καὶ ἔργα δίδαξαν τὸ ἀντίθετο ἀπ’ αὐτὸ
ποὺ διδάσκεις ἐσύ.
Τελικὰ ἡ μόλυνση
ἀπὸ τὸν ἰὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι ἀνυπολόγιστη!
Προτιμώ το ξεσκέπαστο τσουκάλι…
Από τα παλιά-παλιά τα χρόνια οι ανυπόγραφες επιστολές, τα
ψευδεπίγραφα και τα απόκρυφα υπήρξαν μεγάλη τυράγνια για την
ανθρωπότητα. Τουλάχιστον παλιά ήταν γραμμένα με το χέρι και από τον
γραφικό χαρακτήρα μπορούσες να γνωρίσης και το πρόσωπο.
Τώρα, αραδιασμένα τα γράμματα στις μηχανές, που να μαντέψης τον
συντάκτη; Έπειτα, τα παλιά τα χρόνια λίγοι βαστούσανε κοντυλοφόρο. Τώρα
και οι κόττες αραδιάζουν γράμματα στις περγαμηνές.
Μου γράφει ένας άγνωστος: «Με τα αποτελέσματα της Μεγάλης Συνόδου
διώκονται απηνώς οι αντιφρονούντες μοναχοί. Πηγαίνει ο κρατών στο κελλί
του μοναχού που δεν μνημονεύει με τον χωροφύλακα.
Φύγε από το κελλί.
− Δεν φεύγω. Κοπίασα να το στήσω, στερήθηκα να το ανακαινίσω.
Και ο κρατών στον χωροφύλακα:
− Βαλ᾽ του χειροπέδες».
Καθόλου δεν με αναπαύη ο τρόπος αυτός. Από εμάς που διακηρύττουμε ότι
ο Χριστός μας ελευθέρωσε κι ο άνθρωπος απολαμβάνει αυτήν την εν Χριστώ
ελευθερία, είναι κρίμα και μεγάλο να διώκονται απηνώς μοναχοί και οι
μουσουλμάνοι να απολαμβάνουν κάθε ελευθερία και προστασία και μάλιστα
υπερπροστασία από τους ταγούς και του κράτους και της Εκκλησίας.
Οι μουσουλμάνοι είναι «αδελφοί μας» και οι μοναχοί παλιόσκυλα, που πρέπει να τους σύρουμε χειροδέσμιους έξω στους δρόμους!
Αυτά έκαναν και οι κρατούντες στην Εκκλησία τα χρόνια της αλλαγής του
ημερολογίου και δημιουργήθηκε το μέγα και δυσεπίλυτο πρόβλημα του
παλαιοημερολογιτισμού, το οποίο θα διαιωνίζεται μέσα στους κόλπους της
Εκκλησίας, γιατί οι επιτήδειοι, κοντά στο ημερολόγιο ανασκάλεψαν και τις
κινήσεις του οικουμενισμού εκ μέρους της κρατούσας Εκκλησίας. Η
κομματιασμένη αυτή «Εκκλησία» των Παλαιοημερολογιτών απορρόφησε τους
ευλαβείς χριστιανούς και τους δηλητηρίασε με τα πιο σύγχρονα και παλιά
φαρμάκια. Και δυστυχώς και η Πολιτεία τους ανέχεται περισσότερο από την
κρατούσα Εκκλησία για λόγους ψηφοθηρίας. Σαν τους κοπρομανίτες φυτρώνουν
κάθε μέρα παρατάξεις για ασήμαντες και γελοίες αιτιολογίες. Και
κατήντησαν το αντάρτικο μέσα στην Ορθόδοξη Ελλαδική Εκκλησία. Το ότι
τράβηξαν την ευσεβή μερίδα του λαού το έζησα τα χρόνια της διακονίας μου
στην Μονή Προυσού. Οι νεοημερολογίτες προσέρχονταν στην Παναγία σαν να
ήθελαν να επισκεφθούν τα ακρογιάλια και τα ορειβατικά καταφύγια. Ο
παλιοημερολογίτης όμως ερχότανε σεμνά ενδεδυμένος, με το ζυμωτό πρόσφορό
του και τα δώρα του στην Παναγία.
Δεν είμαι «ζηλωτής», αλλ᾽ ούτε και οικουμενιστής. Δεν
αναπαύομαι καθόλου να βλέπω τον Πατριάρχη να προσεύχεται και να
φωτογραφίζεται με τον πάπα και τους ετεροδόξους και ετεροθρήσκους. Και
περίμενα η Σύνοδος αυτή να στηλιτεύση τον οικουμενισμό και όχι να τον
εδραιώση και συνοδικώς. Από αυτούς τους διαλόγους τίποτε δεν κέρδισε η
Ορθόδοξη Εκκλησία. Μάλλον σύγχυση επέφεραν στον κόσμο και άλγος στους
αληθινά ευσεβείς χριστιανούς.
Ως μαθητής της Πατμιάδος Εκκλησιαστικής Σχολής, ρώτησα τον
νεροκουβαλητή του πατριάρχη Αθηναγόρα, αφού μας έκανε μακρά ομιλία γι᾽
αυτήν την κίνηση, που δεν θέλω να την χαρακτηρίσω ούτε εκκλησιαστική
ούτε θεολογική, περισσότερο θα την ονομάσω πολιτική,
−Και πότε, σεβασμιώτατε, βλέπετε αυτήν την ένωση των Εκκλησιών;
Και μου απαντά:
−Παιδί μου, αυτό είναι εσχατολογικό πρόβλημα (!)
Άρα ούτε ο ίδιος δεν πίστευε σε αυτά που έκανε.
Το μνημόσυνο του επισκόπου μου δεν το σταματώ, παρά μόνον αν τον δικάση
Σύνοδος. Δεν θέλω να σχίζω την Εκκλησία. Θεωρώ ότι αυτή είναι η
μεγαλύτερη αμαρτία που μπορεί να διαπράξη κανείς μέσα στην Εκκλησία.
Όχι. Δεν πιστεύω σ᾽ αυτές τις κινήσεις, αλλά δεν κόβω και το μνημόσυνο.
Άλλωστε, κανένας κανόνας της Εκκλησίας δεν μου επιβάλλει να το κάνω. Δεν
συμφωνώ με δοξασίες όπως αυτήν ότι η εκκλησία είναι εικών της Αγίας
Τριάδος, και άλλες πολλές, ων ουκ έστιν αριθμός, που δεν μαρτυρούνται
και δεν κατοχυρώνονται ούτε από την Γραφή ούτε από την Παράδοση. Μένω εν
τη Εκκλησία και με σκυμμένο το κεφάλι και πόνο ψυχής λέγω στην μάννα
μου:
−Μάννα Εκκλησία, δεν βρίσκω ανάπαυση στα λόγια σου. Βοήθησέ με. Μη
με αφήνης να τυραννιέμαι σε δρόμους στενωπούς και αδιέξοδους.
Η ορθόδοξη ομολογία είναι δύσκολη. Δεν βαστιέται όμως με εξάρσεις και
εκρήξεις, αλλά με φόβο Θεού και βαθειά πίστη ότι η Εκκλησία είναι το
μυστικό σώμα του Χριστού. Αυτός είναι κεφαλή και εμείς ο,τι θέση και να
κρατάμε, πρώτου, δεύτερου, τρίτου, είμαστε μέλη της Εκκλησίας ισότιμα
και υπεύθυνα, και συνειδητά πιστεύουμε ότι πύλαι άδου, που είναι οι
αιρέσεις, δεν θα καταλύσουν την Εκκλησία. Πιστεύουμε και ομολογούμε σε
κάθε σύναξη ότι είναι μία η Εκκλησία, καθολική και αγία, και άθελά μας
όλοι κάνουμε τον σταυρό μας στο άκουσμα αυτής της ομολογίας, χωρίς να
μας το έχη διδάξει κανένας. Σε ουδεμία άλλη «εκκλησία» πιστεύουμε, είτε
κρατά ίχνη αλήθειας είτε διακυβεύει την αλήθεια.
Ο Χριστός να κρατάη την Εκκλησία του, γιατί άμα χάσουμε την πίστη
στην μία Εκκλησία, την αγία, τότε όλα τα άλλα θα πάνε περίπατο. Δεν
είναι η Εκκλησία μία σφαίρα που κυλά μέσα στον χρόνο και προσκολλάται
πάνω της κάθε εξυπνάδα εκκοσμικεύσεως, είτε αυτή είναι θεολογική είτε
ηθική, αλλά παραμένει πάντοτε καθαρή από προσμίξεις και μπαρούφες της
ακαδημαϊκής θεολογίας. Εμείς δεν έχουμε ακαδημαϊκή θεολογία, έχουμε
ασκητική θεολογία και μαρτυρική θεολογία. Ασκήτεψε πρώτα, ομολόγησε,
νήστεψε, αγρύπνησε, προσευχήσου, για να πιστέψω ότι ο λόγος σου είναι
αληθινός. Τις γνώμες σου τις υπερήφανες κράτησέ τες για τον εαυτό σου
και τους δικούς σου, και τα κάλπικα «νομίσματά» σου, απ᾽ όπου και να τα
μοιράζης, ας είναι προς εξαφάνισή σου. Αμήν.
Γρηγόριος ο Αρχιπελαγίτης
Πηγή
