Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

Η προσευχή, Στάρετς Σαμψών





ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΤΕΚΝΑ

2. Θεογνωσία και δικαίωση

1. Η προσευχή φέρνει την θεογνωσία.

Την θεογνωσία δεν την βρίσκαμε στα βιβλία με το διάβασμα, αλλά με την προσευχή με τα δάκρυα με τους στεναγμούς με τις πολύ σύντομες και πολύ μικρές προσευχές.

Ό επίσκοπος Θεοφάνης ήταν ένας υπέροχος παιδαγωγός. Αυτός λοιπόν υποστηρίζει την έξης ορθή παιδαγωγική αρχή: πρέπει να μάθομε τους ανθρώπους να προσεύχονται όχι μόνο με τον νου τους, αλλά και με όλες τους τις φλέβες. Ναι, πρέπει να μάθομε να προσευχώμεθα με όλες μας τις φλέβες και με όλα μας τα κόκαλα! Ο άνθρωπος πηγαίνει στον Θεό κάνοντας μια «έξοδο» από τον εαυτό του. Μια ηρωική έξοδο.

Πάντως

Η θέση των ζώων στην Ορθοδοξία



 Του Ανδρέα Χατζηχάμπη Βιολόγου-Περιβαλλοντολόγου
Bch, MSc., aMIEvnS, Υπ. Δρος Βιολογίας

 Posted by kantonopou at Απριλίου 21, 2013


galla Placidia


Η διατάραξη της σχέσεως του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον οδήγησε και στην αλλοτρίωση της σχέσεώς του με τα ζώα. Συχνά η ζωοφιλία οδήγησε στην ζωολατρία με φυσικό επακόλουθο την λατρεία της κτίσης παρά τον κτίσαντα.

Πόσο αποδεκτές όμως από την Ορθοδοξία είναι τέτοιες συμπεριφορές;

Στις μέρες μας παρατηρούνται κοινωνικά κινήματα για την προστασία των ζώων και των δικαιωμάτων τους, αλλά επίσης αναπτύσσονται σε παγκόσμιο επίπεδο και φιλοσοφικές συζητήσεις, για να δικαιολογήσουν ή όχι την ορθότητα και την αναγκαιότητα της εισαγωγής ενός συστήματος δικαιωμάτων των ζώων, ανάλογου με αυτό των δικαιωμάτων του ανθρώπου.

Η ενοχή που αισθάνεται ο άνθρωπος για την ανικανότητά του να αντικρίσει τα μέλη του ζωϊκού βασιλείου με συναίσθημα και δικαιοσύνη, μέσα στα δυτικά πρότυπα ζωής του σύγχρονου κόσμου, αποτελεί την γενεσιουργό αιτία των κινημάτων ζωοφιλίας, αλλά και των πιο πάνω συζητήσεων.
Είναι αναμενόμενο μέσα στην απέραντη μοναξιά του ανθρώπου, όπου απουσιάζει και η επαφή

Περι υποχρεωτικής ή δυνητικής Διακοπής Μνημοσύνου





Νέα ἀπάντηση κ. Ἄνδραλη στὸν κ. Σημάτη
καὶ τελευταία ἀνταπάντηση


Παρά το άσκοπο της 2ης απαντήσεώς μου σε εσάς, θεωρώ σημαντικό να ξεκαθαριστούν κάποια ουσιώδη ζητήματα για αυτούς που μας διαβάζουν. Δεν σκοπεύω να επανέλθω, διότι όπως σας είπα και από ό,τι φαίνεται κατανοήσατε, σπαταλάμε χρόνο στη μεταξύ μας κόντρα και από αυτό κερδισμένοι βγαίνουν οι οικουμενιστές.

Επίσης, πρέπει να θυμηθείτε ποια ήταν η αρχική αιτία της διαφωνίας μας. Όχι η αποτείχιση, αλλά το υποχρεωτικό αυτής. Εσείς ωστόσο μου απαντάτε ως να υποστήριξα το μη επιτρεπτό της αποτείχισης, επειδή επικαλέσθηκα τη μελέτη της Ι.Μ. Πειραιώς ως προς το σημείο της κατάρριψης των επιχειρημάτων του π. Ευθυμίου για το υποχρεωτικό αυτής. Δεν θεωρώ, ωστόσο, αλάθητο το γραφείο αιρέσεων της Ι.Μ. Πειραιώς και ξεκαθάρισα ότι