Σε παρακαλώ, εσύ τι θα απαντούσες; Με τα λόγια του ποιητή Πούσκιν; --Αυτή την "εγρήγορση συνιστούν οι Πατέρες;

Πανθρησκειομανία

Μποζοβίτη Σταύρου, θεολόγου – συγγραφέως

   Κάποτε τό φίδι δάγκωσε τήν Εὔα. Τό δηλητήριο διεπέρασε τήν ψυχή της ἀστραπιαῖα. Ἔπειτα καί τό σῶμα της. Τό ἴδιο καί τοῦ Ἀδάμ. Ὁ θάνατος τῆς ψυχῆς (δηλαδή ὁ χωρισμός της ἀπό τήν πηγή τῆς ζωῆς, τόν Θεό) ἦταν ἀκαριαῖος. Τοῦ σώματος ἀκολούθησε ἀργότερα.

    Ἡ ἁμαρτία –πύρινο ἀστροπελέκι– ἔσκισε μονομιᾶς τό σύμπαν. Τό σατανικό δηλητήριο μόλυνε τά πάντα. Θόλωσε τή σκέψη τοῦ ἀνθρώπου, βύθισε τό πνεῦμα του σέ πυκνό σκοτάδι, ἔστρεψε τίς ἐπιθυμίες του στά παρερχόμενα τοῦ κόσμου τούτου, τό ἔσυρε στή λάσπη τῶν ἀκάθαρτων παθῶν, βύθισε τό σῶμα στόν βρωμερό βοῦρκο τῶν ἡδονῶν.

Αββάς Δωρόθεος: Για το φόβο της μελλούσης κολάσεως

 και ότι πρέπει εκείνος που θέλει να σωθεί ποτέ

να μην αμελεί τη σωτηρία του

ΙΒ΄ Διδασκαλία

Ὅταν ἤμουν ἄρρωστος μέ πόνους στά πόδια μου, μερικοί ἀδελφοί, πού ἦρθαν νά μέ ἐπισκεφθοῦν μέ ρωτοῦσαν νά τούς πῶ τήν αἰτία, τῆς ἀρρώστιας, θέλοντας νά πετύχουν δυό πράγματα. Ἀπό τή μιά, νά μέ παρηγορήσουν καί νά μέ κάνουν νά ξεχάσω λίγο τόν πόνο μου καί ἀπό τήν ἄλλη, νά μοῦ δώσουν ἀφορμή νά τούς πῶ κάτι ὠφέλιμο. Ἀλλά ἐπειδή δέν μ᾿ ἄφηνε τότε ὁ πόνος νά σᾶς πῶ ἐκεῖνο πού ἤθελα, καλό εἶναι νά ἀκούσετε τώρα μερικά πράγματα πάνω σ᾿ αὐτό. Γιατί εἶναι εὐχάριστο νά διηγεῖται κανείς τή θλίψη, ὅταν αὐτή ἔχει πιά ξεπεραστεῖ. Καί στή θάλασσα, ὅταν ξεσηκώνεται φουρτούνα, πάντοτε στενοχωροῦνται ὅλοι οἱ ταξιδιῶτες. Μετά

Απάντησις προς τους Γ.Ο.Χ, σχετικά με το άρθρο:

 «Σκέψεις σὲ βασικὸ ἐπιχείρημα τῶν Γ.Ο.Χ.

σχετικὰ μὲ τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο»

Τοῦ Ἱερομονάχου Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

    Ἐπειδὴ μοῦ ἀπεστάλη μία ἀπάντησις τῶν Γ.Ο.Χ. καὶ συγκεκριμένα τοῦ ἱστολογίου «Κρυφὸ Σχολειὸ» στὸ ὡς ἄνω ἄρθρο μου, παρακαλῶ τὸν διαχειριστὴ τοῦ ἱστολογίου «Πατερικὴ Παράδοση» νὰ δημοσιεύσει τὴν ἀπάντησι αὐτὴ τῶν Γ.Ο.Χ. μαζὶ μὲ τὸ ἄρθρο αὐτό. Διὰ νὰ διαπιστώση ὁ κάθε καλοπροαίρετος ἀναγνώστης τὰ ἑξῆς:

    1) Τὸ ἀπελπιστικὰ χαμηλὸ ἐπίπεδο τῶν Γ.Ο.Χ.

    2) Ἀντὶ νὰ στραφοῦν ἐναντίον τοῦ συγκεκριμένου ἄρθρου καὶ νὰ ἀπαντήσουν μὲ σοβαρὰ ἐπιχειρήματα, στρέφονται ἀναντίον τοῦ ἀρθρογράφου.

    3) Τὸ μένος τῶν Γ.Ο.Χ. ἐναντίον ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι τολμοῦν νὰ θίξουν τὸ δόγμα τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου.

    4) Τὴν ἐπιστημονικὴ δι’ αὐτοὺς μέθοδο τοῦ «ἥξεις ἀφίξεις», τὴν στιγμὴ ποὺ πρὶν λίγες ἑβδομάδες ἰσχυρίζοντο ὅτι ἐγὼ κατευθύνομαι ἀπὸ τοὺς ἄλλους, σὲ σημεῖο νὰ ἀμφιβάλλουν, ἂν τὰ ἄρθρα τοῦ μεταξύ μας διαλόγου ἦταν δικά μου ἢ αὐτῶν οἱ ὁποῖοι μὲ κατευθύνουν, ἐνῶ τώρα ἰσχυρίζονται τὸ ἐκ διαμέτρου ἀντίθετο· ὅτι δηλαδὴ

«η "Πατερική Παράδοση", η οποία δυστυχώς, ως δέσμια μιας νοσηρής γεροντολατρείας, δεν τολμά να εκφράσει αντιρρήσεις στον "Πάπα του Κισσάβου"...».

     Δηλαδὴ πρὶν λίγο ἰσχυρίζοντο ὅτι ἐγὼ ἤμουν ὑποχείριο σὲ αὐτούς, σὲ σημεῖο νὰ μὴν βλέπω τὰ κείμενα ποὺ ὑπέγραφα, ἐνῶ τώρα ἰσχυρίζονται ὅτι ἐγὼ τοὺς κατευθύνω, σὲ σημεῖο νὰ μὴν τολμοῦν νὰ ἐκφράσουν ἀντίρρησι, ὅπως δηλαδὴ κάνει ὁ Πάπας!

   5) Νὰ διαπιστώσουν οἱ ἀναγνῶστες ὅτι ὅλο τὸ κείμενο τοῦ ἱστολογίου «Κρυφὸ Σχολειὸ» εἶναι ἐκτὸς θέματος, ἐφ’ ὅσον τὸ θέμα

Η απάντηση που έδωσε ο Άγιος Πορφύριος, σε έναν ψυχίατρο που κατηγόρησε τον Χριστιανισμό

Μου έλεγε ο Γέροντας μια μέρα: «Ο χριστιανός πρέπει να αποφεύγει την αρρωστημένη θρησκευτικότητα: τόσο το αίσθημα ανωτερότητος για την αρετή του, όσο και το αίσθημα κατωτερότητος για την αμαρτωλότητά του.

Άλλο πράγμα είναι το κόμπλεξ και άλλο η ταπείνωση∙ άλλο η μελαγχολία και άλλο η μετάνοια.
Με επισκέφθηκε κάποτε ένας κοσμικός ψυχίατρος και μου κατηγόρησε τον Χριστιανισμό, διότι, όπως είπε, δημιουργεί ενοχές και μελαγχολία.
Του απάντησα: Παραδέχομαι, ότι μερικοί χριστιανοί, από σφάλματα δικά τους ή άλλων, παγιδεύονται στην αρρώστια των ενοχών, αλλά κι εσύ πρέπει να παραδεχθείς, ότι οι κοσμικοί παγιδεύονται σε μια χειρότερη αρρώστια, την υπερηφάνεια.
Και οι μεν θρησκευτικές ενοχές, κοντά στον Χριστό, φεύγουν με την μετάνοια και την εξομολόγηση, η υπερηφάνεια όμως των κοσμικών, που ζουν μακριά από τον Χριστό, δεν φεύγει.
Με τις τοποθετήσεις αυτές του Γέροντα, ξεκαθάριζαν μέσα μου μερικές απορίες που είχα, αναφορικά με ψυχολογικά προβλήματα της χριστιανικής ζωής.

Η Αγία Μαρίνα η Μεγαλομάρτυς (17 Ιουλίου):

μια 15χρονη κοπέλα που νίκησε το διάβολο!

Ο βίος της (και σε βίντεο για παιδιά)

-Θαύμα: "Είμαι η Μαρίνα από την Άνδρο"

Η καλλιπάρθενος αγία Μαρίνα θεωρείται προστάτης των παιδιών και μάλιστα ειδική για τη θεραπεία όσων απ’ αυτά είναι άρρωστα και καχεκτικά ή έχουν ειδικές ανάγκες.

 Γέννηση και ανατροφή

Η παρθενομάρτυς Μαρίνα γεννήθηκε στη πόλη Αντιόχεια της Πισιδίας, γύρω στο έτος 270, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός ή ο Κλαύδιος Καίσαρας. Οι γονείς της άνηκαν στην ανώτερη τάξη της περιοχής της Πισιδίας, ο πατέρας ήταν διακεκριμένος και σεβαστός από τους εθνικούς ιερέας των ειδώλων, λεγόταν δε Αιδέσιος.
Αμέσως μετά τη γέννηση της Μαρίνας, έφυγε από την παρούσα ζωή η μητέρα της. Έτσι ο πατέρας αναγκάστηκε να αναθέσει την ανατροφή της θυγατέρας του σε μία άλλη γυναίκα, η οποία την ανέλαβε για να την θηλάσει (ας μην ξεχνάμε ότι τότε δεν υπήρχαν βρεφικά γάλατα και εάν μια νέα μητέρα έφευγε από τη ζωή, το θηλασμό του βρέφους αναλάμβανε μια άλλη μητέρα).

Ασπάζεται την χριστιανική πίστη

Η γυναίκα στην οποία ο Αιδέσιος είχε εμπιστευτεί την ανατροφή της κόρης του ήταν χριστιανή. Έτσι και η μικρή Μαρίνα γαλουχήθηκε νωρίς στη νέα πίστη του Χριστού. Και σε ηλικία 12 ετών έλαβε το Βάπτισμα. Με αμείωτο ενδιαφέρον ποθούσε να μάθει καθετί πού είχε σχέση με τον Ιησού Χριστό.
O πατέρας της Αιδέσιος όταν πληροφορήθηκε ότι ήταν χριστιανή,