ΠΕΡΙ
ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
Καί ὅτι
πρέπει νά καταφρονοῦμε
τά παρόντα
Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ
Ὅλη
αὐτή
τήν περίοδο πού διανύομε τώρα, ἐπεκτεινομένη σέ πενήντα ἡμέρες,
ἑορτάζομε τήν ἀπό τούς νεκρούς ἀνάστασι τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος μας ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, δεικνύοντας μέ αὐτή τήν
παράτασι τήν ὑπεροχή της ἀπέναντι
στίς ἄλλες ἑορτές. ῎Αν καί βέβαια
αὐτή
ἡ περίοδος τῶν ἡμερῶν περιλαμβάνει καί τήν
ἐπέτειο
μνήμη τῆς ἐπανόδου στούς οὐρανούς, ἀλλά
καί αὐτή
δεικνύει τή διαφορά τοῦ ἀναστάντος Δεσπότου πρός τούς ἀνθρώπους ἐκείνους
πού κατά καιρούς ἔχουν
ἀναβιώσει.
Πραγματικά ὅλοι
ὅσοι ἀναστήθηκαν ἀπό
τούς νεκρούς ἀναστήθηκαν ἀπό
ἄλλους καί, ἀφοῦ ἀπέθαναν πάλι, ἐπέστρεψαν
στή γῆ. Ὁ δέ Χριστός, ἀφοῦ
ἀναστήθηκε ἀπό
τούς νεκρούς, δέν κυριεύεται πλέον καθόλου ἀπό
τόν θάνατο. Διότι μόνο αὐτός,
ἀφοῦ
ἀνέστησε
τόν ἑαυτό του τήν τρίτη ἡμέρα,
δέν ἐπέστρεψε πάλι στή γῆ,
ἀλλά
ἀνέβηκε
στόν οὐρανό, καθιστώντας τό φύραμά μας πού εἶχε
λάβει ὁμόθρονο
μέ τόν
Πατέρα ὡς ὁμόθεο.
Γι᾿ αὐτό εἶναι
ὁ μόνος
πού ἔγινε ἀρχή
τῆς μελλοντικῆς ἀναστάσεως ὅλων καί ὁ
μόνος πού κατέστη ἀπαρχή τῶν
νεκρῶν καί πρωτότοκος ἀπό
τούς νεκρούς καί πατέρας τοῦ μέλλοντος
αἰῶνος. Καί ὅπως
ὅλοι, ἁμαρτωλοί καί δίκαιοι,
ἀποθαίνουν στόν ᾿Αδάμ, ἔτσι στόν Χριστό θά
ζωοποιηθοῦν ὅλοι, ἁμαρτωλοί καί δίκαιοι,
ἀλλ᾿
ὁ καθένας στήν τάξι του. Ἀπαρχή εἶναι
ὁ Χριστός, ἔπειτα οἱ ὀπαδοί τοῦ Χριστοῦ κατά τήν
παρουσία του, ἔπειτα οἱ τελευταῖοι, ὅταν καταργήση κάθε ἀρχή
καί ἐξουσία καί δύναμι
καί θέση ὅλους τούς ἐχθρούς του κάτω ἀπό
τά πόδια
του.
Τελευταῖος ἐχθρός πού θά
καταργηθῆ εἶναι ὁ θάνατος
(Α´ Κορ. 15,22 ἑἑ), κατά
τήν κοινή ἀνάστασι, μέ τήν
ἐσχάτη
σάλπιγγα. Διότι πρέπει τό φθαρτό τοῦτο στοιχεῖο νά ἐνδυθῆ ἀφθαρσία καί τό
θνητό τοῦτο νά ἐνδυθῆ ἀθανασία (Α´ Κορ. 15,53).
Τέτοια δωρεά μᾶς
προσφέρει ἡ ἀνάστασις τοῦ Κυρίου, καί γι᾿ αὐτό μόνο
αὐτήν
ἑορτάζομε μέ τόση
διάρκεια σάν ἀθάνατη καί