Άριστος στην εφαρμογή της Οικουμενιστικής Πρακτικής ο Δημητριάδος Ιγνάτιος, αλλά και άλλοι ποιμένες

Πραγματοποιήθηκε (19-22/9) ἡ ΣΤ' Συνάντηση τοῦ Διορθοδόξου Δικτύου Πρωτοβουλιῶν Μελέτης Θρησκειῶν καὶ καταστροφικῶν λατρειῶν στὴν Βουλγαρία.

Κατ’ αὐτὴν συμμετεῖχαν ἐκπρόσωποι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν’, οἱ ὁποῖοι διεπίστωσαν, ὅτι «πλειάδα αἱρετικῶν καὶ παραθρησκευτικῶν ὁμάδων ἁλωνίζουν, κυριολεκτικά, τὶς χῶρες μας, προκαλώντας, πολλὲς φορές, κοινωνικές συγκρούσεις καθὼς καὶ παραβιάσεις ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων.  Στὴν Συνάντηση παρόντες ἦσαν καὶ ἐκπρόσωποι τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Δημητριάδος, ὁ δὲ Μητροπολίτης κ. Ἰγνάτιος σέ  μήνυμά του, «ἐνημέρωσε τοὺς συνέδρους γιὰ τὶς πρωτοβουλίες τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ σύγχρονου σκηνικοῦ τῶν αἱρέσεων, κάνοντας ἀναφορά στὴ λειτουργία τοῦ Ἀντιαιρετικοῦ Γραφείου, στὸ Ἀντιαιρετικὸ Σεμινάριο Στελεχῶν Νεότητος σὲ θέματα αἱρέσεων καὶ παραθρησκείας, στὰ τριήμερα σχετικὰ Ἱερατικὰ Σεμινάρια, ὅσο καὶ στὴν ΚΕ΄ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη ἐντεταλμένων Ἱερῶν Μητροπόλεων γιὰ θέματα αἱρέσεων καὶ παραθρησκείας, ἡ ὁποία θὰ φιλοξενηθεῖ στὸ Συνεδριακὸ Κέντρο Θεσσαλίας, ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς Ἱ. Συνόδου» (Ἀπὸ τὴν Ἱ. Μητρόπολη Δημητριάδος, www.amen.gr/article15420).

Δηλαδὴ ὁ κ. Ἰγνάτιος καταδικάζει αἱρέσεις μὲ ὀλίγους ἢ καὶ ἐλάχιστους ὀπαδούς, ἐνῶ ταυτόχρονα στὴν Μητρόπολή του προωθεῖται ἡ παναίρεση τῆς ἐποχῆς μας ὁ Οἰκουμενισμός (κατὰ τὸν Ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς), μὲ ἐνεργὰ μέλη τὸν ἴδιο τὸν κ. Ἰγνάτιο, τὸν τιμώμενο καὶ βραβευμένο ἀπ’ αὐτὸν κ. Ζηζιούλα καὶ τὸν ἀρχηγέτη (ἀπὸ Ὀρθοδόξου πλευρᾶς) αὐτῆς τῆς αἱρέσεως, τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο. Μάλιστα ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἔχει ἐπαινέσει καὶ συνδράμει ποικιλοτρόπως τὴν «Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν Βόλου», γέννημα καὶ θρέμμα τοῦ κ. Ἰγνάτιου, στὴν ὁποία διδάσκεται καὶ ἀνδρώνεται ὁ Οἰκουμενισμὸς, ἡ μεταπατερικὴ Θεολογία!  Στὴ μητρόπολη Δημητριάδος, ἐπίσης, ἐπιχειρεῖται ἐδῶ καὶ κάποια χρόνια καὶ ἡ μεταγλώττιση τῶν ἁγιογραφικῶν κειμένων καὶ εὐχῶν στὴ Θ. Λατρεία καὶ τὶς ἱερὲς ἀκολουθίες καὶ μάλιστα  ἀκόμη καὶ στὴ Θ. Λειτουργία!

Ποτὲ δὲν μᾶς εἶπαν οἱ Οἰκουμενιστὲς καὶ τὰ θλιβερὰ «βαποράκια» τους στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο, πὼς νομιμοποιοῦνται νὰ χαρακτηρίζουν ἑκατοντάδες ὁμάδες ὡς αἱρετικές, ἐπικίνδυνες καὶ ὡς ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ΧΩΡΙΣ ἀπόφαση Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἐνῶ ἀντίθετα τὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ ἀλλοιώνει τὴν συνείδηση τῶν Ὀρθοδόξων καὶ ξεθεμελιώνει συθέμελα τὴν Ἐκκλησία τοῦ Κυρίου, ἰσχυρίζονται πὼς δὲν ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ τὴν ἀποκόψουν ὡς αἵρεση καὶ νὰ λάβουν μέτρα ἐναντίον της, διότι δὲν ἔχει ἀποφανθεῖ γι’  αὐτὴ Οἰκουμενική Σύνοδος;

Καὶ τὸ ἀκόμα πιὸ τραγικό! Οἱ πνευματικοὶ Πατέρες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους οἱ πιστοὶ περιμένουν ἐνίσχυση καὶ ἀφύπνιση γιά ἀντίσταση καί ἐγρήγορση, συνιστοῦν ὑπακοὴ στοὺς θλιβεροὺς αὐτοὺς Ἐπισκόπους, ἐπειδὴ δὲν ἔχουν καταδικαστεῖ ἀπὸ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο!

Ὅσο εἶναι ἀκόμα καιρός, ὅμως, πρέπει οἱ πιστοὶ νὰ καταλάβουμε, πόσο πιὸ πονηρὴ καὶ ἐπικίνδυνη εἶναι ἡ ἐποχή μας, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ καὶ αὐτῶν τῶν κατεγνωσμένων καὶ καταδικασμένων παλαιῶν αἱρετικῶν, ἀφοῦ σήμερα κυριαρχεῖ ἡ διγλωσσία ποὺ ἀποκοιμίζει, προκαλεῖ φοβερὴ σύγχυση καὶ μπερδεύει τοὺς πιστούς. Κι ἂν σημερινοὶ Ποιμένες οἰκουμενίζουν, ὑπάρχουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ποὺ ἀπὸ αἰῶνες ἔχουν ξεκαθαρίσει τὰ πράγματα. Ἕνας ἀπὸ αὐτούς, ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος γράφει:

«Ἀλλά μοῦ ἀποκρίνεσθε· ἄν εἶναι κακός (ὁ προεστώς, Ἐπίσκοπος ἢ ἱερέας) καί δέν πειθώμεθα, τί ἔχομεν νά γίνομεν; Κατά τί λέγεις ὅτι εἶναι κακός ὁ προεστώς σου; Εἰ μέν εἶναι σφαλερός περί τήν πίστιν, φῦγε καί παραίτησαί τον, ὄχι μόνο ἀν εἶναι ἄνθρωπος, ἀλλά κἄν ἄγγελος εἶναι ἀπό τόν οὐρανόν· εἰ δέ καί εἶναι σφαλερός εἰς τήν πολιτείαν καί τά ἔργα του, μή περιεργάζεσαι...διότι ἀπό τήν πολιτείαν καί τά ἤθη των κανένας δέν βλάπτεται· ἐπειδή εἶναι φανερά εἰς ὅλους καί ἐπειδή οὔτε αὐτός ὁ διδάσκων, ὅσο πονηρός καί ἁμαρτωλός ἄν εἶναι δέν ἠμπορεῖ νά διδάξη νά κάμουν οἱ ἄνθρωποι κακά. Ἀλλά ἡ πίστις καί τά πονηρά δόγματα ὅσα ἔχει, οὔτε φανερά εἶναι εἰς ὅλους ἀλλά οὔτε καί αὐτός θέλει παύσει νά διδάσκη· ὅθεν καί ἡ ἐντολή ἥν παρήγγειλεν ὁ Κύριος, δηλαδή, «τό μή κρίνετε διά νά μή κριθῆτε» εἰς τήν ζωήν ἀποβλέπει καί ὄχι εἰς τά τῆς πίστεως δόγματα» (Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, λόγος 34, μετάφρασις Ἁγ. Νικοδήμου).

Συνεπῶς, καταλαβαίνουμε τί πρέπει νὰ κάνουμε, ὅταν βλέπουμε ἐπισκόπους ὅπως ὁ Δημητριάδος, ἄλλα νὰ λένε τὴ μιὰ καὶ ἄλλα νὰ πράττουν τὴν ἄλλη. Μὴ λοιπὸν «πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις» τῶν ὁποίων ἡ διγλωσσία εἶναι χαρακτηριστικό γνώρισμα, ὅπως αὐτὸ συμβαίνει μὲ ὅλους τοὺς οἰκουμενιστές.

Χριστίνα Ξανθά—Νάκου

Ἡ Πίστις μας δεν στηρίζετε σε πρόσωπικότητες, ἀλλὰ στὸ Πρόσωπο τοῦ Κυρίου.

Πηγή: «Τρελογιάννης»

«Ἐμπρὸς λοιπὸν Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί,ὁρμεῖστε στὰ τζαμιά, πάτε γιὰ προσκύνημα στὴ Μέκκα, διαβάστε τὸ Κοράνι μὲ εὐλάβεια γιὰ νὰ ἀνακαλύψετε τὴν εὐρύτητα τῶν κοινῶν πεποιθήσεων χριστιανῶν-Μουσουλμάνων(!)»,

(σύμφωνα μὲ τὶς διδασκαλίες τοῦ Ἀρχιεπισκόπου  Ἀναστάσιου Γιαννουλάτου)

«Ἕνας διάλογος ποὺ σκοπεύει στὴν ἀντικειμενικὴ καὶ νηφάλια κατανόηση τῶν θρησκευτικῶν ἀπόψεων καὶ τῶν ἐμπειριῶν τῶν ἄλλων ἀνθρώπων ἀναδεικνύει τὴν εὐρύτητα τῶν κοινῶν θεμελιωδῶν πεποιθήσεων, στὶς ὁποῖες στηρίζεται τόσο τὸ Ἰσλὰμ ὅσο καὶ ὁ Χριστιανισμός.

Σὲ μερικὰ μάλιστα σημεῖα οἱ χριστιανοὶ μποροῦμε νὰ ἀνακαλύψουμε καὶ πάλι λησμονημένες θεμελιώδεις ἐντολὲς—τὴν ἔντονη βίωση τῆς ὑπερβατικότητος τοῦ Θεοῦ, τὴν ὑπακοὴ στὸ θέλημά Του, τὸ δέος στὴν ἐπικοινωνία μαζί Του, τὴν κινητοποίηση ὁλοκλήρου του ψυχοσωματικοῦ εἶναι στὴν προσευχὴ κτλ.» (σ. 157)

Τὸ ἀπόσπασμα αὐτὸ εἶναι ἀπὸ εἰσήγηση ποὺ ἔκαμε

ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀναστάσιος σὲ ἕνα διεθνὲς συμπόσιο στὴ Βιέννη τὸ 1986

Ἐμπρὸς λοιπὸν Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ὀρμεῖστε στὰ τζαμιά, πάτε γιὰ προσκύνημα στὴ Μέκκα, διαβάστε τὸ Κοράνι

μὲ εὐλάβεια γιὰ νὰ ἀνακαλύψετε τὴν εὐρύτητα τῶν κοινῶν πεποιθήσεων χριστιανῶν-Μουσουλμάνων(!) 

Πρωτ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΗΤΑ Ή ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΤΗΤΑ

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

Διδακτικές ιστορίες για "ωτα ακουόντων".

Η ΔΙΑΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΚΟΡΑΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΕΙΣΙΑ

«Εκ κακού κόρακος κακόν ωόν»

Πηγή: agonasax.blogspot.gr

Ο Τεισίας ήταν μαθητής του φημισμένου εξίσου ρητοροδιδάσκαλου και πολιτικού Κόρακα, που είχε διακριθεί τον πέμπτο αιώνα στις Συρακούσες, ως έξοχος δικανικός ρήτορας. Χαρακτηριστική της ρητορικής δεινότητας των δύο ρητόρων, μαθητού και δάσκαλου ήταν η εξής ιστορία, που διηγούνταν στις Συρακούσες:

Όταν ο Τεισίας ήταν νεαρός ακόμη, επισκέφθηκε τον Κόρακα και του ζήτησε να του μάθει την τέχνη της ρητορικής.  Όμως επειδή ακόμη κι αν πουλούσε όλη του την περιουσία δεν θα έφτανε να πληρώσει ούτε τα μισά δίδακτρα συμφώνησαν ότι θα τον πλήρωνε, όμως, μόνο αν τον έκανε καλό ρήτορα και κέρδιζε την πρώτη του δίκη στο δικαστήριο.

Ο Κόρακας δέχτηκε. Ο Τεισίας έγινε, μετά τετραετή διδασκαλία, εξαίρετος πράγματι ρήτορας, αλλά δεν ανελάμβανε να συνηγορήσει σε δικαστήριο, για να αποφύγει την πληρωμή. Ο Κόρακας αναγκάστηκε να καταγγείλει το μαθητή του στα δικαστήρια.Πολύς κόσμος συγκεντρώθηκε τότε σ’ αυτή τη δίκη, για να παρακολουθήσει τη μονομαχία ανάμεσα σε δάσκαλο και σε μαθητή.

Ας διαβάσουμε την επιχειρηματολογία και των δύο:

Ο Κόρακας εξήγησε στους δικαστές τη συμφωνία, που είχε κάνει με τον Τεισία και τέλειωσε με αυτά τα λόγια:

«Και τώρα, ω δικαστές, αποφασίστε. Σας ειδοποιώ όμως, πως μου είναι αδιάφορο τι απόφαση θα βγάλετε. Γιατί είτε τον καταδικάσετε τον Τεισία είτε τον αθωώσετε, εγώ τα λεφτά μου θα τα πάρω»! Οι δικαστές του ζήτησαν να εξηγήσει. Ο Κόρακας συνέχισε: «Αν το δικαστήριο αποφανθεί, πως οφείλει να με πληρώσει ο μαθητής, σύμφωνα με την απόφασή του, θα με πληρώσει φυσικά. Αν όμως αποφασίσετε, πως δεν υποχρεούται να με πληρώσει, τότε ο μαθητής μου θα έχει κερδίσει την πρώτη του δίκη, οπότε, με βάση τη συμφωνία μας, οφείλει να με πληρώσει».

Οι δικαστές έμειναν έκπληκτοι. Αλλά ανέβηκε τότε στο βήμα ο νεαρός Τεισίας και είπε:

«Και εγώ αδιαφορώ για την απόφαση του δικαστηρίου. Γιατί ότι και αν αποφασίσετε, δεν οφείλω καμιά πληρωμή». 
Στην νέα έκπληξη των δικαστών ο Τεισίας συνέχισε: 
«Αν το δικαστήριο, δηλαδή, αποφασίσει να μην πληρώσω το δάσκαλο, τότε δεν θα τον πληρώσω φυσικά. Αν όμως αποφασίσετε πως πρέπει να τον πληρώσω, τότε θα έχω χάσει την πρώτη μου δίκη, οπότε, κατά τη συμφωνία μας, δεν του οφείλω πληρωμή»! 

Οι δικαστές, μη ξέροντας ποιόν να πρωτοθαυμάσουν, το δάσκαλο ή το μαθητή είπαν τότε την παροιμιώδη έκτοτε φράση:

«Εκ κακού κόρακος κακόν ωόν»


Δεν ξέρει κανείς, τι να πρωτο-θαυμάσει σ' αυτήν την ιστορία :
Την λογική, την εξυπνάδα, την ευστροφία ή τη ρητορική δεινότητα αμφοτέρων !...

Νομίζω, ότι κι αν ακόμη δεν είχαν περισωθεί όλα τα άλλα κείμενα των αρχαίων Ελλήνων,
θα αρκούσε μόνο το ανωτέρω, για να πιστοποιήσει το απίστευτο ζενίθ, που είχε φθάσει η αρχαιοελληνική σκέψη.
Προκαλεί πάντοτε δέος σε όλους τους διανοούμενους της γης !....