«Χαίρε, δι᾿ ής εχθροί καταπίπτουσι»

Δ΄ Στάσις τῶν Χαιρετισμῶν

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Και στον πολεμο και στην ειρηνη

«Χαῑρε, δι᾿ ἧς ἐγείρονται τρόπαια·

χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι» (Ἀκάθ. ὕμν. Ψ5)

   Ἆσμα, ἀγαπητοί μου, ᾆσμα δηλαδὴ τραγούδι, ποὺ ἔψαλαν οἱ πρόγονοί μας, οἱ Χριστιανοὶ τοῦ Βυζαντίου, εἶνε ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος. Περιλαμβάνει ἑκατὸν σαραντατέσσερα (144) «Χαῖρε», μὲ τὰ ὁποῖα ἐπαναλαμβάνει τὸν χαιρετισμὸ ποὺ εἶπε ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ πρὸς τὴν Θεοτόκο «Χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ…» (Λουκ. 1,28).
    Συνήθως, σὲ ὀλιγόλεπτα κηρύγματα, ἑρμηνεύουμε ἕνα ἢ δύο χαιρετισμοὺς τοῦ Ἀκαθίστου ὕμνου. Σήμερα θὰ προσπαθήσουμε νὰ δώσουμε μιὰ ἑρμηνεία στὸ «Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐγείρονται τρόπαια· χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι» (Ἀκάθ. ὕμν. Ψ5). Τί σημαίνει αὐτό· Χαῖρε, Παναγία, γιατὶ μὲ τὴ δική σου βοήθεια ὑψώνονται ἀπὸ μᾶς μνημεῖα νίκης, ἐνῷ οἱ ἐχθροί μας καταπίπτουν νικημένοι.

* * *

   * Ὁ χαιρετισμὸς αὐτός, ἀγαπητοί μου, μᾶς ὑπενθυμίζει τὸ ἱστορικὸ ἐκεῖνο γεγονὸς ποὺ συνέβη στὴν πόλι τῶν ὀνείρων μας, τὴν Κωστατινούπολι, τὸ 626 μ.Χ..
    Πᾶνε ἀπὸ τότε αἰῶνες πολλοί. Ἡ Πόλις μας τὸ ἔτος ἐκεῖνο πολιορκήθηκε ἀπὸ τὴν ξηρὰ καὶ ἀπὸ τὴ θάλασσα. Καὶ ἦταν ἀδύνατον οἱ Βυζαντινοὶ πρόγονοί μας νὰ νικήσουν, γιατὶ ὁ ἔνδοξος τότε αὐτοκράτωρ, ὁ Ἡράκλειος, μὲ τὸ στρατό του ἀπουσίαζε χιλιόμετρα μακριὰ ἀγωνιζόμενος ἐναντίον τῶν Περσῶν. Τότε λοιπὸν οἱ Ἄβαροι ἔκαναν ἐπιδρομή, καὶ νομίζοντας πὼς εὔκολα θὰ νικήσουν ἀποθρασύνθηκαν· ἰταμοί, ὑπερήφανοι καὶ ἐγωισταί, ἔλεγαν στοὺς Βυζαντινούς· Δὲν γλυτώνετε, ἀδύνατον νὰ σωθῆτε· μόνο ἂν γίνετε ψάρια καὶ κολυμπήσετε στὸ Βόσπορο ἢ γίνετε πουλιὰ καὶ πετάξετε, τότε μόνο θὰ ζήσετε.

Ποτέ άλλοτε δεν χρειάστηκαν Μακκαβαίοι, όσο σήμερα!

    «Εὔχομαι ὁ Θεὸς νὰ ἀναστήσει  Μακκαβαίους»

 (Ἅγ. Παΐσιος)

Τοῦ  Ἀδαμάντιου  Τσακίρογλου

       Ζοῦμε μία ἐποχὴ γενικῆς κατάπτωσης καὶ παρακμῆς. Μία ἐποχὴ ποὺ τὸ ἐγὼ ἀντικατάστησε τὸ ἐμεῖς, τὸ ἔχω τὸ εἶμαι, ἡ μανία τὴν σωφροσύνη, ἡ ἀνευθυνότητα τὴν εὐθύνη, ἡ σχετικότητα τὴν ἀκρίβεια. Μία ἐποχὴ ποὺ τὸ ἔθνος καὶ ἡ πατρίδα βάλλονται ἀπὸ παντοῦ καὶ κυρίως ἀπὸ τὸν ἴδιο τους τὸν ἑαυτό. Μία ἐποχὴ ποὺ ἔχει ὡς κύριο χαρακτηριστικό της τὴν λειψανδρεία. Δὲν λείπουν οἱ ἄνδρες ἀλλὰ ἡ ἀνδρεία. Δὲν λείπουν τὰ ὑψηλὰ καὶ τ’ ἀγαθά, ἀλλὰ οἱ φύλακες καὶ οἱ ἐπισκοπῶντες. Δὲν λείπουν οἱ διαμαρτυρόμενοι, ἀλλὰ οἱ ἀγωνιστές. Δὲν λείπουν οἱ γνῶμες, ἀλλὰ ἡ συνέπεια καὶ ἀκρίβεια τῶν γνωμῶν.

Εὐθύνη, ἀκρίβεια, ἀγωνιστικότητα, καὶ κυρίως τὸ πνεῦμα θυσίας καὶ ἡ ἀνδρεία εἶναι οἱ πεποιθήσεις ποὺ ἀναδεικνύουν τὰ ἔθνη, ἰσχυροποιοῦν καὶ προστατεύουν τὶς πολιτεῖες, δοξάζουν τοὺς λαούς. Οἱ πρόγονοί μας ὑπεράσπισαν καὶ διαφύλαξαν αὐτὲς τὶς πεποιθήσεις ὡς προϋπόθεση γιὰ τὴν διαφύλαξη τῆς πολιτείας καὶ τῶν κοινῶν ἀγαθῶν. Ἐὰν ὅμως αὐτὴ ἡ διαφύλαξη τῶν πεποιθήσεων ἴσχυε γιὰ τοὺς πρόγονούς μας γιὰ τὴν ἐπίγεια πατρίδα, ἂς ἀναλογιστοῦμε πόσο ἰσχύει αὐτὸ γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς γιὰ τὴν διαφύλαξη τῆς Πίστεως καὶ τῆς προσωπικῆς σωτηρίας, ποὺ πρέπει νὰ ἔχουν τὴν πρώτη θέση στὴν ζωή μας. Χριστιανὸς καὶ δειλὸς δὲν νοεῖται. Διότι ὁ δειλὸς δὲν ὁμολογεῖ οὔτε ὑπερασπίζεται τὴν πίστη του. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, στὴν «Ἀποκάλυψή» του, εἶδε φρικτὸ θέαμα: Εἶδε τοὺς δειλοὺς νὰ καίγονται στὰ κύματα μίας φλεγομένης λίμνης μαζὶ μὲ τοὺς εἰδωλολάτρες καὶ τοὺς κάθε εἴδους ἁμαρτωλούς (Ἀπ. 21, 8).

Ἡ Ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία εἶναι μία ἱστορία πλήρης παραδειγμάτων ὁμολογίας, ἀφοβίας, γενναιότητας, σθένους, αὐταπάρνησης, θυσίας καὶ μεγαλείου. Οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ συνέχεια πρότρεπαν τοὺς πιστοὺς νὰ εἶναι ἀνδρεῖοι καὶ ἰσχυροί: «Κανεὶς καὶ τίποτα νὰ μὴ σὲ φοβίζει. Κι ἂν ἀκόμη εἶναι ἀναρίθμητοι οἱ ἐχθροί, δαίμονες καὶ ἀσεβεῖς ἄνθρωποι, ὁ δικός μας ὑπερασπιστὴς εἶναι ἰσχυρότερος», κήρυττε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.

Γέρων Σάββας Λαυριώτης:

Διωγμός ἐν Ἁγίῳ Ὄρει

ἐν ἔτει 2018

ἀπό τούς αἱρετικούς καί ἐκτός Ἐκκλησίας Λαυριῶτες

   Συνεχίζοντας τήν παράδοση τῶν τυμπανιαίων Λαυριωτῶν πατέρων, οἱ σημερινοί Λαυριῶτες ἀναδεικνύονται χειρότεροι αὐτῶν, γκρεμίζοντας κελλιά πατέρων, ὅπου διακόπτουν τό μνημόσυνο τοῦ ἀρχιαιρεσιάρχη Βαρθολομαίου. Πιστά καί πειθήνια ὄργανά του, ἔχουν ἐντολές ὅποιος ἀντιτίθεται σέ αὐτόν καί στά ἀντίχριστα σχέδιά τους, νά διώκεται πάραυτα.

   Πρός πίστωσιν τῆς ἀληθείας καί πρός ἐνημέρωση τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος, παραθέτουμε τίς φωτογραφίες ἀπό τούς βανδαλισμούς, ὅπου ἔλαβαν χώρα τήν Καθαρά Δευτέρα στίς 6/19-2-2018. Δέν σεβάσθηκαν οὔτε τήν ἡμέρα, οὔτε τήν Ἁγία Τεσσαρακοστή, ἀλλά βάζοντας ἀλβανούς ἐργάτες, γκρέμισαν τά κελλιά καί πέταξαν στήν κυριολεξία τίς ἅγιες εἰκόνες, πού τήν ἑπόμενη Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, οἱ ἴδιοι πατέρες ἀπό τήν Λαύρα, ἔψελναν τό τροπάριο· «Τήν ἄχραντον εἰκόνα σου προσκυνοῦμεν Ἀγαθέ», κατατάσσοντας ὅμως μέ αὐτόν τόν τρόπο τούς ἑαυτούς τους, στό ἀνάθεμα τῶν εἰκονομάχων!

   Εὐχόμαστε στούς σημερινούς αἱρετικούς οἰκουμενιστές καί

Τάδε έφη Σύμβουλος θεολόγων!

Ή υπηρετείτε το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών, ή φύγετε και πηγαίνετε στην Εκκλησία να κάνετε …κατηχητικό!!!

Τρίκαλα -Νέα προσπάθεια εκφοβισμού εκπαιδευτικών για την επιβολή των Νέων Προγραμμάτων Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΙΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ν. ΤΡΙΚΑΛΩΝ

Τηλ. 24310 26549

email: theologoitrikkis@gmail.com

Τρίκαλα  7  Μαρτίου   2018

Αριθ. Πρωτ. 2

Δελτίο τύπου

Την Τρίτη 6-03- 2018 πραγματοποιήθηκε στα Τρίκαλα νέα συνάντηση των θεολόγων του νομού με την αρμόδια Σχολική Σύμβουλο για  “ενημέρωση” και ουσιαστικά προσπάθεια επιβολής των απαράδεκτων, αντισυνταγματικών και πνευματοκτόνων Νέων Προγραμμάτων Σπουδών για το μάθημα των θρησκευτικών. Η “επιμόρφωση” σύμφωνα με την πρόσκληση είχε δύο κυρίως θέματα, την Φιλοσοφία των Νέων Προγραμμάτων για τα θρησκευτικά και Φύλο και εκπαίδευση.

      Πολλά τα μαργαριτάρια που ειπώθηκαν από την αρμόδια Σχολική Σύμβουλο στην εν λόγω συνάντηση. Μερικά από  αυτά  είναι:

Από τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας (Δ΄Στάση)

῾Χαῖρε, ἡ τόν φθορέα τῶν φρενῶν καταργοῦσα. Χαῖρε, ἡ τόν σπορέα τῆς ἁγνείας τεκοῦσα᾽

Στήν τελευταία στάση τῶν Χαιρετισμῶν πού ἀκούγεται σήμερα, ἡ ᾽Εκκλησία μας συνεχίζει νά μᾶς προβάλλει τό πάντιμο πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, διά τῆς ὁποίας εἰσῆλθε τόν κόσμο ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου, ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός μας, μ᾽ ἕναν καί πάλι καταιγισμό εἰκόνων καί συμβολισμῶν, παρμένων εἴτε ἀπό τό χῶρο τῆς Παλαιᾶς εἴτε ἀπό τό χῶρο τῆς Καινῆς Διαθήκης. ᾽Αφορμή γιά σήμερα θά μᾶς δώσει ὁ παραπάνω χαιρετισμός: Χαῖρε, Παναγία, πού καταργεῖς τόν καταστροφέα τῶν φρενῶν τοῦ ἀνθρώπου. Χαῖρε σύ πού γέννησες Αὐτόν πού ἔσπειρε τήν ἁγνότητα.

1. Ποιές εἶναι οἱ φρένες τοῦ ἀνθρώπου καί ποιός ο φθορέας αὐτῶν τῶν φρενῶν;

Τό μυαλό τοῦ ἀνθρώπου, ἡ διάνοιά του, ὁ χῶρος τοῦ σκέπτεσθαι, ὁ χῶρος τῶν λογισμῶν, κάτι πού συνδέεται βεβαίως ἄμεσα μέ τό νοῦ του ἤ ἀλλιῶς μέ τήν καρδιά του. Καί φθορέας αὐτοῦ τοῦ χώρου εἶναι ὁ διάβολος, ὁ ἀπαρχῆς ἐχθρός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ κατά τόν ἅγιο ᾽Ιωάννη τόν εὐαγγελιστή ἀνθρωποκτόνος.

Το θεμέλιο της νέας ζωής και οι "εχθροί του σταυρού του Χριστού"!

Ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς

«Πολλοὶ γὰρ περιπατοῦσιν, οὓς πολλάκις ἔλεγον ὑμῖν, νῦν δὲ καὶ κλαίων λέγω, τοὺς ἐχθροὺς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ» (Φιλ. 3, 18).

    Ἀντίθετα στὴ ζωὴ ἐν Χριστῷ στέκει ἡ ζωὴ χωρὶς τὸν Χριστὸ καὶ ἐνάντια στὸν Χριστό. Αὐτὴ ζοῦν οἱ ἀντίπαλοι τοῦ Χριστοῦ, «οἱ ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ». Μποροῦν καὶ ὑπάρχουν τέτοιοι; Μὰ ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου ἀπὸ τὸ θάνατο, ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἀπὸ τὸ διάβολο, ἀπὸ τὴν κόλαση. Ὁ σταυρὸς εἶναι ἡ «δύναμη τοῦ Θεοῦ» καὶ ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτὸ εἶναι καὶ ἀνθρώπινη δύναμη καὶ ἀνθρώπινη δόξα. Ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ εἶναι θεμέλιο τῆς νέας ζωῆς, τῆς αἰώνιας ζωῆς, θεμέλιο τῶν Ἀποστόλων, θεμέλιο τῶν Μαρτύρων, θεμέλιο τῶν Ὁμολογητῶν, θεμέλιο τοῦ ἀσκητισμοῦ, θεμέλιο τῆς ἁγιοσύνης, μὲ μία λέξη, θεμέλιο ὅλου τοῦ εὐαγγελίου καὶ τῆς πίστης καὶ τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς ἀγάπης καὶ τῆς προσευχῆς καὶ τῆς νηστείας καὶ τῆς πραότητας καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς ταπεινοφροσύνης καὶ τῆς ἀπάθειας καὶ τῆς θεοποίησης. Ναί, εἶναι «ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ», μὲ τὴν ὁποία οἱ ἄνθρωποι νικοῦν ὅλους τοὺς θανάτους, ὅλες τὶς ἁμαρτίες, ὅλα τὰ κακά. Καὶ τὸ ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι ἐνάντιοι στὸ σταυρό, τοῦτο εἶναι πράγματι ἀξιοθρήνητο.

    Γι’ αὐτὸ ὁ ἅγιος Ἀπόστολος κλαίγοντας μιλάει περὶ τῶν ἐχθρῶν τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ οἱ ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ εἶναι πρωτίστως ἐχθροὶ τοῦ ἑαυτοῦ τους, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων, ἀφοῦ σκοτώνουν τὸν ἑαυτό τους ὄχι μ’ ἕνα θάνατο ἀλλὰ μ’ ἑκατοντάδες, καὶ ρίχνουν τὸν ἑαυτό τους ὄχι σὲ μία κόλαση ἀλλὰ σὲ χιλιάδες. Ὀφθαλμοφανῶς, ἐκεῖνοι εἶναι ἐχθροὶ τῆς ἀθανασίας τους, τοῦ παραδείσου τους, τῆς σωτηρίας τους, τοῦ θεϊκοῦ τους προορισμοῦ, καὶ μ’ αὐτὸ εἶναι ἐχθροὶ καὶ τῆς σωτηρίας ἀλλήλων καὶ τῆς ἀθανασίας ἀλλήλων, ἀφοῦ μποροῦν νὰ τοὺς σκανδαλίσουν καὶ νὰ τοὺς ἀποτρέψουν ἀπὸ τὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας καὶ νὰ τοὺς σπρώξουν στὸν γκρεμὸ τοῦ πνευματικοῦ θανάτου.

    Συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα, οἱ ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ