Εορτὴ Αγίου Γρηγορίου Νύσσης

 

Ἀντιρρητικὸς Α΄ κατὰ Εὐνομίου

ἐνημερωτικὸς γιὰ ὁμόλογους αἱρετικοὺς τύπου Ζηζιούλα

Ὁ σκοπὸς τοῦ ἐλέγχου τῶν αἱρετικῶν, πέρα ἀπὸ τὴν ἀναίρεση τῶν κακοδοξιῶν τους, εἶναι καὶ ἡ ἀγάπη γιὰ τὴν διόρθωση-σωτηρία τοῦ αἱρετικοῦ. Γράφει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης πὼς ὁ ἀδελφός του (Μ. Βασίλειος) «τὸ στόμα τῆς εὐσεβείας… μὲ τὸν πλοῦτο τῶν πνευματικῶν θησαυρῶν του σκορποῦσε ἀνεξέταστα ἀκόμα καὶ σὲ δόλιες ψυχὲς τὴ δωρεὰ τῆς σοφίας» (Γρηγορίου Νύσσης, Ἀντιρρητικὸς Α΄ κατὰ Εὐνομίου, σελ. 17).

Καὶ τὸν αἱρετικὸ Εὐνόμιο φρόντισε καὶ προσπάθησε νὰ τὸν θεραπεύσει. «Ἐξαιτίας τῆς ἔμφυτης συμπάθειάς του γιὰ τοὺς ταλαιπωρημένους, ἔνιωσε ὑπερβολικὴ λύπη γιὰ τὴν ἀπώλεια τοῦ ἀνθρώπου» καὶ γι’  αὐτὸ τὸ λόγο «ἐκπόνησε τὸν Ἀνατρεπτικὸ λόγο κατὰ τῆς αἵρεσης, ἀντίδοτο στὰ δηλητήρια

Δυό τετελεσμένα! Το "Παπικό" Πρωτείο και η Οικουμενιστική Παναίρεση --Και οι Ποιμένες ξεδιάντροπα και δουλικά, ποιμαίνουν τα πρόβατα στο σχίσμα και στην αίρεση!

Πατριαρχικό γράμμα περί της Αυτοκεφαλίας της Ουκρανίας

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος απέστειλε μετά τα Φώτα δισέλιδο αναλυτικό γράμμα στους Ιεράρχες του Οικουμενικού Θρόνου περί της ολοκληρώσεως της όλης διαδικασίας χορηγήσεως Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία και καλεί να μνημονεύεται πλέον κανονικά εν τοις διπτύχοις ο «Μακαριώτατος Μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κ. Επιφάνιος».

Το Φως Φαναρίου παραθέτει ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα του Πατριαρχικού Γράμματος με ημερομηνία 8 Ιανουαρίου 2019:
«…Τούτων απάντων συντελεσθέντων καθ’ ολοκληρίαν κατά την ς΄ τρέχοντος μηνός Ιανουαρίου, εορτήν των Θεοφανείων, ότε και επεδώκαμεν τον ειρημένον Τόμον Αυτοκεφαλίας τω πρώτω Προκαθημένω της νεοπαγούς Εκκλησίας Μακαριωτάτω Κιέβου

Ο Όσιος Μελέτιος Γαλησιώτης περί του ερωτήματος, ποιός είναι ευσεβής ιερέας

Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Ένα κύριο καὶ ἀγωνιῶδες ἐρώτημα ποὺ βασανίζει τοὺς πιστοὺς στὴν σημερινὴ ἐποχὴ τῆς πλάνης καὶ τῆς Παναιρέσεως εἶναι τὸ ποιός ἱερέας σήμερα εἶναι εὐσεβής, καθὼς ἡ παναίρεση κατάφερε νὰ ἀλλοιώσει καὶ νὰ διαχωρήσει τὴν πίστη ἀπὸ τὸ ὀρθόδοξο ἦθος, ὡσὰν νὰ εἶναι δυνατόν (μὲ ἁγιοπατερικὰ κριτήρια) νὰ νοεῖται Ὀρθόδοξος ποὺ νὰ ἐργάζεται τὶς ἀρετὲς καὶ νὰ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὰ θεμέλια τῶν ἀρετῶν, ποὺ εἶναι ἡ ὀρθὴ Πίστη, ἡ καθημερινὴ Ὁμολογία καὶ ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῆς αἱρέσεως, ὅταν καὶ ὅπου αὐτὴ ὑπάρχει.  Ἡ ἀγωνία λοιπόν, τοῦ ποιμνίου καθὼς καὶ ἡ σύγχυση στὴν ὁποία βρίσκεται —καὶ σὲ αὐτὸ τὸ σοβαρὸ θέμα— αὐξάνεται ἀπὸ τὸν πειρασμὸ ἐκ δεξιῶν: Ὅτι δηλ. ὑπάρχουν ἀκόμα εὐσεβεῖς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι δὲν διακόπτουν μὲν τὴν μνημόνευση καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς, πολεμώντας τους, ὅπως λένε ἐκ τῶν ἔσω καὶ παρὰ ταῦτα, παραμένουν εὐσεβεῖς.

Ἡ θέση ὅμως αὐτὴ εἶναι ἄκρως ἀντίθετη μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων: «Οἵτινες τὴν ὑγιᾶ ὀρθόδοξον πίστιν προσποιούμενοι ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δὲ τοῖς ἑτερόφροσι, τοὺς τοιούτους, εἰ μετὰ παραγγελίαν μὴ ἀποστῶσιν, μὴ μόνον ἀκοινωνήτους  ἔχειν, ἀλλὰ μηδὲ ἀδελφοὺς ὀνομάζειν» (Λόγια τοῦ Μέγα Βασιλείου ἀπὸ ἁγ. Μάρκου Ἐφέσου, Ὁμολογία, CFDS, Ser. A. τόμ. Χ, fasc. II, σελ. 133). Ὁ Μ. Βασίλειος δηλαδὴ καὶ ὁ ἅγ. Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς λένε τὰ ἀκριβῶς ἀντίθετα περὶ εὐσεβείας τῶν ἱερέων ἀπὸ αὐτὰ ποὺ λένε οἱ σημερινοὶ «εὐσεβεῖς», οἱ ὁποῖοι ἂν τουλάχιστον ὁμολογοῦσαν τὴν ἀδυναμία τους, ἀντὶ νὰ  τὴν

Επειδή κάποιοι πάλι και πάλι επαναφέρουν το θέμα:

Εξ Αγίου Όρους «ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΩΝ»

Ὑπογράφουν οἱ κατωτέρω Ἁγιορεῖτες Ἱερομόναχοι, μὲ τὶς συνοδεῖες τους:

   Ἱερομόναχος Γρηγόριος, Ἱερὸν Κελλίον Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, Καρυές

   Ἱερομόναχος Ἀρσένιος, Ἱερὸν Κελλίον Γενεσίου τῆς Θεοτόκου «Παναγούδα», Καρυές

   Ἱερομόναχος Εὐθύμιος, Ἱερὰ Καλύβη Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, Καψάλα    

    Τὸν τελευταῖο καιρὸ γίνεται πολὺς λόγος γιὰ τὸ θέμα τῶν μεταφράσεων τῶν λειτουρ­γικῶν κειμένων τῆς Ἐκκλησίας σὲ γλώσσα περισσότερο προσιτὴ στὸν σημερινὸ κόσμο. Στὸ μικρὸ αὐτὸ ἄρθρο ἐξετάζεται κατὰ πόσον μιὰ ἐνδεχόμενη μετάφραση τῶν λειτουρ­γικῶν κειμένων θὰ βοηθήση ἢ θὰ βλάψη, καὶ ἂν ἑπομένως εἶναι σκόπιμη ἢ καὶ θεμιτὴ ἡ προσπάθεια αὐτή.

   Ἀκούγεται συχνὰ ἡ ἄποψη ὅτι οἱ σημερινοὶ νέοι ἀδυνατοῦν νὰ συμμετάσχουν στὴ λα­τρεία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ αἰτία εἶναι ἡ λειτουργικὴ γλῶσσα. Δὲν ὑπάρχει βέβαια καμ­μία ἀμφιβολία ὅτι οἱ σημερινοὶ νέοι, δεχόμενοι τὴ σύγχρονη «ἐκπαίδευση τῆς ἀμάθειας», εἶναι γλωσσικὰ ὑπανάπτυκτοι καὶ ἀποκομμένοι

Ούτε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου μνημόνευσε τον νέο «Μητροπολίτη» Κιέβου

Συνάντηση με τον πρέσβη της Ουκρανίας στην Κύπρο Μπορίς Γκουμενιούκ είχε σήμερα, Τετάρτη 9 Ιανουαρίου ο Αρχιεπ. Κύπρου κ. Χρυσόστομος Β΄.

Σύμφωνα με Κυπριακά ΜΜΕ που επικαλούνται πηγές από την Ουκρανική Πρεσβεία, ο Αρχιεπίσκοπος φέρεται να τάχθηκε υπέρ της Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία.

Το Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων Romfea.gr

Στη Πανορθόδοξη Ρόδου, το Φανάρι δεν "ήθελε" ούτε ζωγραφιστή την ΟΥΝΙΑ!

     Τώρα...

Ήρθε η Ουνία από την Ουκρανία

Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσίευσε η Ουκρανική ιστοσελίδα RISU, «ο προκαθήμενος της Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας και ο αρχιεπίσκοπος της Ουκρανικής Ελληνόρυθμης Καθολικής Εκκλησίας (ΟΥΝΙΤΕΣ) έχουν ήδη συναντηθεί και συμφωνήσει να αναπτύξουν έναν οδικό χάρτη για την εμβάθυνση των σχέσεων μεταξύ των δύο Εκκλησιών».

Σε συνέντευξή του στο Ουκρανικό τηλεοπτικό κανάλι Pryamyy, ο μητροπολίτης Επιφάνιος δήλωσε:

Αν πρέπει να αποφεύγουμε τα αιρετικά ακούσματα, πόσο μάλλον τις συλλειτουργίες με Οικουμενιστές; Γρηγορίου Νύσσης

Δυὸ κείμενα τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης.

"Ὁ βίος ὁμόδοξος,

καὶ ὁ τρόπος ὁμόζηλος".

 Ἄν, πρέπει νὰ φεύγουμε μακριὰ ἀπὸ αἱρετικούς (ἀποφεύγοντας καὶ νὰ τρῶμε μαζί τους), γιὰ νὰ μὴν μολυνόμαστε ἀπὸ τὶς κακοδοξίες τους, πόσο μᾶλλον ἀπὸ τὰ συλλείτουργα μὲ τοὺς Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους, γιὰ νὰ μὴ μολυνόμαστε κοινωνοῦντες μαζί τους;

 

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, γνῶστες τῆς ἀνθρωπίνης ἀσθενείας καὶ θεραπευτὲς τῆς ἀνθρωπίνης καρδίας, δίδασκαν καὶ συμβούλευαν προληπτικά, πὼς πρέπει νὰ βουλώνουμε τὰ αὐτιά μας καὶ νὰ φεύγουμε τροχάδην, ὅσο πιὸ μακριὰ μποροῦμε, ὥστε νὰ μὴ μολυνθεῖ ἡ ἀκοή μας καὶ ἡ καρδιά μας ἀπὸ τὴν «κοινωνία» μὲ τὶς κακόδοξες ἰδέες τῶν βλασφήμων αἱρετικῶν.

Κι ὅμως, οἱ Οἰκουμενιστὲς καὶ οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές, εἴτε διδάσκουν ὅτι ἀπὸ ἱεραποστολικὴ ἀγάπη πρέπει νὰ συνομιλοῦμε καὶ νὰ συμπροσευχόμαστε μὲ Παπικοὺς καὶ προτεστάντες, εἴτε ἀμνηστεύουν τὴν κοινωνία μὲ τοὺς Παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι καὶ διδάσκουν κακοδοξίες, καὶ συμπροσεύχονται μὲ τοὺς καταδικασμένους Παπικούς-Προτεστάντες.

Οἱ Ἅγιοι διδάσκουν ὅτι ἀκόμα καὶ νὰ ἀκοῦμε αἱρετικὲς διδασκαλίες μολυνόμαστε, κι αὐτοὶ ἐπιτρέπουν τὶς  κοινὲς προσευχές. Οἱ Ἅγιοι δὲν διενοοῦντο νὰ ἐπιτρέψουν τὴν παρουσία κάποιου αἱρετικοῦ στὴν Θ. Λειτουργία καὶ φρικιοῦσαν καὶ μόνο στὴ σκέψη ὅτι ἦτο δυνατὸν νὰ συλλειτουργήσουν μὲ κάποιον αἱρεσιάρχη, καὶ παρακαλοῦσαν τὸ θεὸ νὰ πεθάνουν, παρὰ νὰ ὑποστοῦν αὐτὸ τὸ μολυσμό, καὶ οἱ σύγχρονοι Ἐπίσκοποι χαίρονται γιὰ τὰ (ἡμι-)συλλείτουργα μὲ τὸν Πάπα (ποὺ διὰ τοῦ Filioque βλασφημεῖ κατὰ τῆς Ἁγίας Τριάδος), οἱ δὲ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς κοινωνοῦν μὲ τὸν ἀκοινώνητο πλέον Πατριάρχη καὶ τοὺς Οἰκουμενιστὲς Μητροπολίτες!

«Εἰ μὲν γὰρ μέχρι τούτου τῇ πρὸς τὸ κακὸν εὐκολίᾳ καὶ ἑτοιμότητι πρόεισιν, ὥστε τοῦ ἀτιμοτέρου καὶ τὴν φωνὴν καὶ τὴν ἔννοιαν ἐπί τινος τῶν ἐν τῇ ἁγίᾳ τριάδι πιστευομένων ὑπονοῆσαι, βῦσαι τὰ ὦτα προσήκει καὶ φυγεῖν ὅση δύναμις ἀπὸ ἀκοῆς πονηρᾶς, ὡς ἂν μὴ κοινωνία τις τοῦ μιάσματος γένοιτο τῷ ἀκούοντι, καθάπερ ἐξ ἀγγείου τινὸς πλήρους ἀκαθαρσίας εἰς τὴν τοῦ ἀκούοντος καρδίαν μεταχεομένου τοῦ λόγου.

(Γρηγορίου Νύσσης, κατὰ Εὐνομίου).

«Οὐκοῦν αὐτὸ τοῦτο μόνον τὴν πρὸς τοὺς ἁγίους εὐγνωμοσύνην ἀποπληρῶσαι σπεύσαντες, ἐπὶ τὴν ἀκίνδυνον σιωπὴν καταφεύγομεν, ἐκεῖνο καλῶς εἰδότες, ὡς ἑνὶ τούτῳ ταῖς μνείαις τῶν ἁγίων κοινωνεῖν ἀξιούμεθα, ἐν τῷ τὰς ἐκείνων ἀρετὰς μιμεῖσθαι καὶ ζηλοῦν· οὐκ ἐν τῷ λόγῳ περιφέροντες αὐτῶν τὸν βίον, ἀλλ' ἐν τῇ γνώμῃ διασώζοντες αὐτῶν τὸν τρόπον.

Ἀποδείξει γὰρ ἡμᾶς ἐκείνων γνησίους μαθητάς, οὐ συνήθεια μετὰ ἀλογίας, ἀλλ' εὐσέβεια μετὰ εὐλαβείας, καὶ ὁ βίος ὁμόδοξος, καὶ ὁ τρόπος ὁμόζηλος. Τιμᾷς μαρτύρων τὴν μνήμην; τίμησαι καὶ τὴν γνώμην· κοινωνία γὰρ τῆς μνήμης ἡ συμφωνία τῆς γνώμης.

Μὴ γὰρ ἐκείνοις μόνοις ἐπέλαμψεν ὁ φωτισμὸς τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ; μὴ γὰρ ἐκείνοις μόνοις ἡ χάρις ἐξαπεστάλη; Αἱ ἐντολαὶ κοιναί, ὁ τρόπος κοινός, εἷς ὁ τῶν πόνων ἀγωνοθέτης, ἓν τὸ βραβεῖον τῆς ἀληθείας, οὗ γένοιτο πάντας ἡμᾶς ἀξιωθῆναι, εὐχαῖς καὶ πρεσβείαις τῶν μνημονευθέντων ἁγίων, χάριτι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

(Γρηγορίου Νύσσης, Ἕτερον Ἐγκώμιον εἰς τὸν ἅγιον Στέφανον τὸν Πρωτομάρτυρα).