Όταν ο Επίσκοπος αυτο-ευτελίζεται!

Ἐπιστολὴ ἀποτείχισης τοῦ μοναχοῦ Νεκταρίου ἀπὸ τὸν Αἰτωλίας Κοσμᾶ,

ποὺ γιὰ λόγους σκοπιμότητος, ἀρνεῖται νὰ τοῦ δώσει γραπτὴ ἐπιστολή, στὴν ὁποία νὰ ἐξηγεῖ γιατὶ τὸν διώκει!

ΚΑΙ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΘΕΛΕΙ ΤΟΝ "ΚΥΡΗΝΑΙΟ" ΤΟΥ!

Δίπλα στὸν Ἡγούμενο π. Μάξιμο, ὁ διωκόμενος καὶ ἀποτειχισμένος  μοναχὸς Νεκτάριος

«Ζούμε αντιπνευματικές και προδοτικές
ημέρες» (κ. Κοσμάς)

ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΠΕΡΝΟΥΝ ΜΑΖΙ ΚΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΔΙΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΟΝΑΧΟ ΝΕΚΤΑΡΙΟ

Στις 12 του μηνός ο επίτροπος Δημήτριος Κ. με δύο λαϊκούς ζήτησε πάλι από τον μοναχό Νεκτάριο να φύγει από τον τόπο της Μετανοίας του (απ’ όπου ο ίδιος ο επίσκοπος κ. Κοσμάς χάρη φιλοξενίας τον τοποθέτησε πριν τρία χρόνια). Στην ειρηνική πρόταση του μοναχού «περιμένω χαρτί του δεσπότη» ο επίτροπος βεβαίωσε πως ο επίσκοπος «χαρτί» δεν δίνει! Στην συνέχεια -παρόντος του λαϊκού Χρήστου Ελευθεριάδη που φιλοξενείται στο χώρο της Αγίας Παρασκευής- ο μοναχός Νεκτάριος ζήτησε από τον επίτροπο να του δώσουν αυτοί «χαρτί» (ενν. η επιτροπή του Ι. Ναού) που να βεβαιώνει γραπτώς αυτά που άκουσαν από το στόμα του ηγουμένου της Ι.Μονής Μυρτιάς Τριχωνίδος π. Ιωσήφ, ότι δηλαδή ο λόγος που ζητά ο δεσπότης την απομάκρυνσή του είναι η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ του και ουδείς άλλος! Φυσικά ο επίτροπος –σε πρώτη φάση–  αρνήθηκε!

      Ο Μοναχός Νεκτάριος ακόμα περιμένει το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ!

     ΠΟΙΟ;

Ο ΝΟΗΜΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΝΑ ΛΥΣΕΙ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΕΝ ΣΧΕΣΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΤΩΧΥΡΩΣΕ «ΣΥΝΟΔΙΚΑ»,

ΚΑΙ ΝΑ ΑΡΕΙ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ ΤΟΝ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟΥ ΤΟΥ ΩΜΟΥ ΧΑΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ!

ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΟΙ ΔΥΟ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΑΛΟΥΜΕΝΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ κ. ΚΟΣΜΑ

«Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, δὲν θὰ σᾶς ἀκολουθήσω στὸν κατήφορο ποῦ πήρατε καὶ σᾶς δηλώνω ὅτι ἀπὸ σήμερα 17/7/2017 ἀνήμερα τῆς Ἁγίας ΜεγαλομάρτυροςΜαρίνης,

 ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΜΑΙ ἀπὸ σᾶς

καὶ δὲν θέλω νὰ ἔχω καμμία κοινωνία μαζί σας βάσει τῶν Ἱ. Κανόνων ποὺ ἀναφέρθησαν στὴν α΄ ἐπισυναπτόμενη…»

(Μοναχός Νεκτάριος)

Α'. ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

καὶ 

Β'. ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗΣ

                         

                   Μοναχὸς Νεκτάριος 

  Ἱερὰ  Μονὴ  Ἁγίας Παρασκευῆς Μάνδρας

 (μέλλουσα  καὶ  εἴθε νὰ γίνει μὲ τὶς εὐχές σας)

  Τ.Κ. : 300 08  Θέρμο Αἰτωλοακαρνανίας

…….    .       τηλ. κιν.: 6975607150

Ἐν Ἱερᾷ Μονῇ τῇ 7^ῃ Ἰουνίου 2017

                                                                                                                                  Πρός: 

τὸν Σεβασμιώτατον

Μητροπολίτην Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας

π. Κοσμᾶ.

Εἰς  Ἱερὰν πόλιν Μεσολογγίου

Α΄ Ἐπιστολή

Σεβασμιώτατε

μὲ ἀγάπη Χριστοῦ καὶ βαθὺ πόνο ψυχῆς, ἀπευθύνω υἱκῶς αὐτὴν τὴν ἐπιστολὴν εἰς τὴν πατρικήν σας καρδίαν. Γνωρίζω Σεβασμιώτατε ὅτι προέρχεσθε ἀπὸ εὐσεβῆ καὶ μαρτυρικὴ οἰκογένεια. Ἐπίσης  γνωρίζω τὰ ὀρθόδοξα φρονήματά σας, ἀπὸ λόγους ἢ πράξεις ὁμολογίας σας, ποὺ κατὰ καιροὺς ἐκάνατε, καὶ ἔχουν δημοσιευθεῖ.

  Ἐσχάτως ὅμως συνέβησαν πολὺ δυσάρεστα γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἀφοροῦν τὴν Ὀρθόδοξον πίστη μας. 

Η πίστις του Πατριάρχη και η Πίστις των Πατέρων!

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος εἶπε:

«Ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοὶ σωτηρίας»[1].

   «Οἱ δικοί μας στόχοι εἶναι ἴδιοι μέ αὐτούς τοῦ πάπα Ἰωάννου 23ου νά ἐκσυγχρονίσουμε τήν Ἐκκλησία καί νά προωθήσουμε τήν ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν. Ἐπίσης, ἡ Σύνοδος θά σημάνει τό ἄνοιγμα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στίς μή Χριστιανικές θρησκεῖες καί σέ ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα. Αὐτό σημαίνει μία νέα στάση ἔναντι τοῦ Ἰσλάμ, τοῦ Βουδισμοῦ, τοῦ σύγχρονου πολιτισμοῦ καί ὅσον ἀφορᾶ τίς ἐπιδιώξεις γιά ἀδελφότητα χωρίς ρατσιστικές διακρίσεις … μέ ἄλλα λόγια θά σημάνει τό τέλος δώδεκα αἰώνων ἀπομόνωσης τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας»[2] 

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες λέγουν:

«Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι' ἐμοῦ.»[3] (ὁ Κύριος)

ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ – ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

Νικόλαος Ζώτος – Όλγα Ζ.:

ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ

– ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

Προς Μητροπολίτη

Ι. Μητροπόλεως Δράμας κ. Παύλο.

Πηγή: facebook

ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ. ΑΜΗΝ. 

†Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Ζ´ Οικουμενικής Συνόδου 

Δράμα, 16 Οκτωβρίου 2016 

Λογγίνου του Εκατοντάρχου &´των συν αυτώ δύο Στρατιωτών, Λεοντίου, Δομετίου, Τερεντίου & Δομνίνου Μαρτύρων, Λογγίνου του φύλακος της θύρας &´Μαλού Οσίων, Αγίου Ιωάννου του Τουρκολέκα, Αγίου Γάλλου, Σύναξις των εν Κίω Αγίων.

Προς: Μητροπολίτη Ιεράς Μητροπόλεως Δράμας κ. Παύλο.

«Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία· οὐ ψευσόμεθά σου πατροπαράδοτον σέβας· ἐν σοὶ ἐγεννήθημεν, καὶ σοὶ ζῶμεν, καὶ ἐν σοὶ κοιμηθησόμεθα· εἰ δὲ καλέσει καιρός, καὶ μυριάκις ὑπὲρ σοῦ τεθνηξόμεθα» (Ιωσήφ Βρυέννιος) 

   «Παρ’ ἡμῖν οὔτε Πατριάρχαι οὔτε Σύνοδοι ἐδυνηθησάν ποτε εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστὴς τῆς θρησκείας ἐστὶν αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτὸς ὁ λαός, ὅστις ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῷ τῶν Πατέρων αὐτοῦ».  (Πατριαρχική Ιστορική Εγκύκλιος του 1848) 
   «Οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ πικρόν. Οὐαὶ οἱ συνετοὶ ἑαυτοῖς καὶ ενώπιον αὐτῶν ἐπιστήμονες.» (Προφήτης Ησαΐας εʹ, 20-21) 

ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ 

–ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

        Κύριε Παύλε,
   Εδώ και δεκαετίες, εσείς και οι υπόλοιποι Επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος, διατηρείτε εκκλησιαστική κοινωνία και αποδίδετε μία «άτιμον τιμήν» στον Πατριάρχη Κων/πόλεως κ. Βαρθολομαίο Αρχοντώνη. Έναν άνθρωπο ασπόνδυλο, βλάσφημο της Θείας Οικονομίας, των Αγίων Πατέρων, και των Αγίων Συνόδων. Ένα περίτεχνο αιρετικό κράμα, που –«γυμνή τη κεφαλή»– ρημάζει τον Αμπελώνα του Κυρίου.
     Εδώ και δεκαετίες, εσείς –πριν λάβετε την αρχιερωσύνη αλλά και όντας με αυτή εδώ και πλέον ένδεκα έτη– και η Ιεραρχία, τιμάτε τον κ. Βαρθολομαίο και τον προβάλλετε ως πρότυπο και «ευλογία» για τους πιστούς. Είναι πλέον βέβαιο ότι και ο Άρειος να

Η θεολογία του Σταυρού

 Ομιλία

π. 

Αθανασίου

Μυτιληναίου

Κυριακή 25-3-1979 

Θέμα: 20^ον  μέρος 2^ον

 Η θεολογία

του Σταυρού

(Ακριβής απομαγνητοφώνηση ομιλίας από τον        κ. Αθανάσιο Κ.)

     

  Και τώρα, αγαπητοί μου, ερχόμεθα εις την συνέχεια του περασμένου θέματός μας, σ’ ένα ακόμα βαθύτερο νόημα του μυστηρίου του Σταυρού. Αν λάβετε δε υπόψιν ότι το βάθος της θεολογίας του Σταυρού είναι ανεξάντλητον, ουδέποτε θα εξαντληθεί εις τους αιώνας, όσο και αν οι αιώνες βαθαίνουν μέσα εις το μυστήριο αυτό. Φυσικά εδώ δεν γίνεται καμία άλλη απόπειρα, παρά μία προσπάθεια ενός γενικού σκαριφήματος, μιας στοιχειώδους αντιλήψεως του μυστηρίου της θεολογίας του Σταυρού. Και σήμερα θα είναι ειδικά ως προς τον Σταυρόν το τελευταίο μα θέμα, διότι πρώτα ο Θεός, από την ερχόμενη Κυριακή θα εισέλθομε σε ένα άλλο κεφάλαιον, εις την ταφήν του Κυρίου και την εις Άδου κάθοδον του Κυρίου.

     Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς γράφει τα εξής:

   «Ὁ τοῦ Χριστοῦ σταυρός προανεκηρύτετο καί προανετυπούτο μυστικῶς εἰς γενεών ἀρχαίων καί οὐδείς ποτέ κατηλλάγη τῷ Θεῷ χωρίς τῆς τοῦ σταυροῦ δυνάμεως. Καί ὥσπερ μήπω ὄντος τοῦ ἀνθρώπου τῆς ἀμαρτίας τοῦ υἱοῦ τῆς ἀνομίας, τοῦ Ἀντιχρίστου, λέγω, ὁ ἠγαπημένος τῷ Χριστῶ φησί Θεολόγος· καί νῦν ἀγαπητοί ὁ Ἀντίχριστος ἐστίν, οὕτω καί ὁ σταυρός ἵνα τοῖς προγενεστέροις καί πρό τοῦ τελεστῆναι. Ὁ γάρ μέγας Παῦλος σαφέστερον ἡμᾶς διδάσκων, ὅτι μήπω παραγενόμενος ἐν ἡμῖν ἐστίν ὁ Ἀντίχριστος φησίν ὅτι τό μυστήριον αὐτοῦ ἐνεργεῖται ἐν ἡμῖν. Οὕτω δή καί ὁ τοῦ Χριστοῦ σταυρός μήπω γεγονός ἐν τοῖς προπάτορσιν ἦν· το γάρ μυστήριον αὐτοῦ ἐνηργεῖτο ἐν αὐτοῖς».

Αδιάλειπτες συμπροσευχές και νέο φρούτο ενότητος: "Η φιλοσοφία της ενότητας του Σταυρού"!

Έπεσαν οι μάσκες!

Από την ενότητα του Αγίου Πνεύματος του Πάπα

στην ενότητα του Σταυρού του Πατριάρχη!

Τι είπε ο Βαρθολομαίος στην συμπροσευχή με τους Ρωμαιοκαθολικούς

Του Μανώλη Κείου

   Διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους πολλοί φανατικοί οικουμενιστές πως ουδέποτε στην πραγματικότητα έχουν πραγματοποιηθεί συμπροσευχές με τους Ρωμαιοκαθολικούς-λες και όσα βλέπουμε τακτικότατα σε διάφορους ναούς είναι…αντικατοπτρισμός-και πως οι καρδινάλιοι και οι λοιποί εκπρόσωποι του Βατικανού απλά παραβρίσκονται στις Θείες Λειτουργίες.
Το ούτως ή άλλως σαθρό αυτό επιχείρημα ήρθε χθες να ισοπεδώσει

Η προδοσία θα συνεχίζεται, όσο θα συνεχίζεται ο "ύπνος" των ποιμένων ή χαρτοπόλεμος και η κοινωνία με τους αιρετικούς Οικουμενιστές!

Εσπερινό της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, με παπικούς ο Πατριάρχης

ΣΤΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΗΣ ΜΠΟΛΟΝΙΑ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ (ΦΩΤΟ)

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος χοροστάτησε απόψε (Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 2017) στον Μέγα Εσπερινό της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, που τελέστηκε στον Ι. Ναό Αγίου Δημητρίου της Ελληνορθοδόξου Κοινότητος της Μπολόνια.

Ακολουθεί ο χαιρετισμός που απηύθυνε στο εκκλησίασμα στα ιταλικά.

SALUTO IN ITALIANO

DI SUA SANTITA’

K.K. BARTOLOMEO

ARCIVESCOVO DI COSTANTINOPOLI – NUOVA ROMA

Ο Σταυρός του Χριστού και ο «σταυρός» των (Αντι)Οικουμενιστών

    Φιλιππησίους 3, 18: «Πολλοὶ γὰρ περιπατοῦσιν, οὓς πολλάκις ἔλεγον ὑμῖν, νῦν δὲ καὶ κλαίων λέγω, τοὺς ἐχθροὺς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, ὧν τὸ τέλος ἀπώλεια, ὧν ὁ Θεὸς ἡ κοιλία καὶ ἡ δόξα ἐν τῇ αἰσχύνῃ αὐτῶν, οἱ τὰ ἐπίγεια φρονοῦντες!»

Ἀδαμάντιος  Τσακίρογλου

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος δὲν συνήθιζε νὰ καυχιέται γιὰ τίποτα ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ ἕνα: «Κηρύσσουμε Χριστόν ἐσταυρωμένο, ποὺ εἶναι στοὺς Ἰουδαίους, λόγῳ τῆς ἀπιστίας των στὸ σωτηριῶδες πάθος, σκάνδαλο. Στούς Ἕλληνες δὲ εἶναι μωρία, διότι, λόγῳ τῆς ἀπιστίας τους πρὸς τὶς θεῖες ἐπαγγελίες, δὲν προτιμοῦν τίποτε ἄλλο ἐκτός ἀπὸ τὰ πρόσκαιρα. Σ᾽ ἐμᾶς δὲ τοὺς καλεσμένους ἀπὸ τὸ Θεό, εἶναι θεία δύναμις καὶ Θεοῦ σοφία» (Μετάφρ. Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ στὴν Α΄ Κορ. 1, 23). «Ἐγὼ ἔχω σταυρωθεῖ μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸ καὶ δὲν ζῶ πλέον ἐγώ, ὁ παλαιὸς φυσικὸς ἄνθρωπος, ἀλλὰ ζεῖ μέσα μου ὁ Χριστός» (Γαλ. 2, 20).

Καὶ καυχιόταν δικαίως γιὰ τὸν Σταυρό, γιατὶ ὁ Σταυρὸς ἀπὸ ὄργανο θανάτου ἔγινε -μέσῳ τῆς Σταύρωσης τοῦ Κυρίου μας- σύμβολο δόξας τοῦ Υἰοῦ τοῦ Ἀνθρώπου, ὄργανο σωτηρίας καὶ νίκης, στολίδι τῶν ἀγγέλων, καὶ ἀσφάλεια, τεῖχος καὶ ὀχύρωμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἁγίων Της. Ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ καλούμαστε γιὰ νὰ γίνουμε μέτοχοι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ πρῶτα νὰ γίνουμε μιμητὲς Χριστοῦ καὶ νὰ ἀναλάβουμε ἐλευθέρως καὶ προθύμως τὸν Σταυρὸ ποὺ μᾶς ἀναλογεῖ διότι «ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος. (Ματθ. 37-38). Καλούμαστε να ταπεινωθοῦμε γιὰ νὰ ὑψωθοῦμε, νὰ στερηθοῦμε, νὰ ἐμπαιχθοῦμε, νὰ περιφρονηθοῦμε, νὰ ὁμολογήσουμε καὶ νὰ διωχθοῦμε γιὰ τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου, νὰ συσταυρωθοῦμε μὲ Αὐτόν.

Πάνω σ’ αὐτὸ γράφει ὁ Ἅγ. Γρηγόριος Παλαμᾶς στὸν λόγο του «στὸν Τίμιο καὶ ζωοποιὸ Σταυρό: «Γι᾽ αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀνεβάσουμε τὸν λογισμὸ στὸ ὕψος τοῦ Σταυροῦ, γιὰ νὰ μὴ ρίψη ὁ ἴδιος ὁ λογισμός τὸν ἑαυτό του κάτω καὶ χωρισθεῖ ἀπὸ τὸν σταυρωθέντα σ᾽ αὐτὸν Χριστό... Ἐκείνους δὲ ποὺ δὲν πιστεύουν σ᾽ Αὐτόν καὶ δὲν ἐπιδεικνύουν δι᾽ ἔργων τὴν πίστι ὁ Παῦλος τοὺς τοποθετεῖ δίπλα στοὺς χαμένους καὶ μάλιστα σ᾽ αὐτοὺς τοὺς εἰδωλολάτρες... Τοῦτο λοιπὸν εἶναι ἡ σοφία καὶ δύναμις τοῦ Θεοῦ. Τὸ νὰ νικήσει κανεὶς δι᾽ ἀσθενείας. Τὸ νὰ ὑψωθεῖ διὰ ταπεινώσεως. Τὸ νὰ πλουτήσει διὰ πτωχείας. Ὄχι μόνο δὲ ὁ λόγος καὶ τὸ μυστήριο τοῦ Σταυροῦ, ἀλλὰ καὶ ὁ τύπος εἶναι θεῖος καὶ προσκυνητός, διότι εἶναι... σωτηριῶδες ξύλο, βασιλικό σκῆπτρο, θεῖο τρόπαιο κατὰ ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν, ἔστω καὶ ἂν οἱ ὀπαδοί τῶν αἱρετικῶν φρενοβλαβῶς δυσαρεστοῦνται».

Βασιζόμενος πάνω σ’ αὐτὴν τὴν παρατήρηση γιὰ τὴν δυσαρέσκεια τῶν αἱρετικῶν καὶ ἀπίστων σὲ σχέση μὲ τὸ σύμβολο τοῦ Σταυροῦ, παρατηρεῖ ὁ μακαριστὸς γέροντας Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος στὸ 19^ο μέρος, «Θεολογία τοῦ σταυροῦ»: «Οἱ πιστοὶ νὰ προβάλλουν τὸν σταυρόν, τὴν σταυρικὴ ζωὴ καὶ τὴν σταυρικὴ θεολογία. Διότι ἐγὼ ἂν ἀπιστῶ, δὲν προβάλλω τὴν σταυρικὴ ζωή, ἀλλὰ τὴν ἄνετη καὶ τὴν πλούσια, ἂν ἐγὼ δὲν προβάλλω τὴν σταυρικὴ θεολογία, ἀλλὰ μία θεολογία ξένη, ἀλλότρια, νόθη, δὲν εἶμαι ἐγὼ πιστὸς καὶ τότε δὲν μπορῶ νὰ λέγω, ὅτι προβάλλω τὴν Ἐκκλησία. Προβάλλομαι ἐγώ».

Νομίζω, ὅτι δὲν ὑπάρχει καλύτερη ἑρμηνεία γιὰ τὴν ποιότητα καὶ τὸν χαρακτῆρα τοῦ «σταυροῦ», ποὺ προβάλλουν οἱ σημερινοὶ οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι καὶ χαρτοπολεμικοί ἀντιοικουμενιστές. Οἱ «ποιμένες» πού, ἀφοῦ παραδόθηκαν οἱ ἴδιοι, παραδίδουν τώρα τὸ ποίμνιο ποὺ τοὺς ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεὸς στοὺς λύκους. Τὴν δορὰ ὅμως τοῦ προβάτου δὲν θέλουν νὰ τὴν ἀποχωριστοῦν. Γέμισαν τὸν τελευταῖο καιρὸ τὰ ΜΜΕ ἀπὸ δηλώσεις Ἐπισκόπων καὶ ἱερέων, οἱ ὁποίοι χρησιμοποιοῦν τὴν τραγικὴ οἰκονομική, πολιτική, ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ κατάσταση τοῦ ποιμνίου (ἢ καὶ τὴν φθείνουσα δημοτικότητά τους) καὶ ζητοῦν ἀπὸ τὸν λαὸ διάθεση θυσίας, ἀγωνιστικότητας, θάρρους, αὐταπάρνησης, σταύρωσης καὶ ὑπεράσπισης τῶν ἱερῶν καὶ ὁσίων. Παράλληλα ἐπιτίθενται σὲ πολιτικοὺς καὶ μή, δείχνοντας ἕνα τάχα ἀγωνιστικὸ πνεῦμα ποὺ ἔχει ὅμως μία ἀσφαλιστικὴ δικλείδα; Ὅλα λέγονται ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς. Εἶναι μία «σταύρωση» ἀναίμακτη, ἄνευ κόπου, πόνου καὶ θυσίας.

Μιλοῦν γιὰ μισθό, ἐνῶ εἶναι οἱ ἴδιοι μισθωτοὶ τῶν δυνατῶν αὐτοῦ τοῦ κόσμου γιὰ τὴν δόξα, τὴν ἐξουσία καὶ τὸν πλοῦτο, τὰ ὁποῖα δὲν θυσιάζουν μὲ τίποτα

Μιλοῦν γιὰ ὑπεράσπιση τῶν ἱερῶν καὶ ὁσίων καὶ δὲν

Εορτὴ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού

    Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους σήμερα μπορεῖ νὰ εἶναι σταυροφόροι, νὰ φαίνωνται καὶ νὰ λέγωνται χριστιανοί, μὰ πολὺ λίγοι δέχονται νὰ εἶναι σταυρωμένοι.

Μητρ. Σερβίων καὶ Κοζάνης κυρὸς Διονύσιος

 

   Ἡ ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ μᾶς ὁρίζει τὸ περιεχόμενο τοῦ λόγου. Ἀλλὰ τὸ πιὸ δύσκολο πάντα, καὶ μάλιστα στὸν καιρό μας, εἶναι νὰ ὁμιλήση κανεὶς γιὰ τὸ σταυρό.

   Ὄχι γιὰ κάθε σταυρό, γιατὶ ὑπάρχουν πολλοὶ σταυροὶ στὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ γιὰ τὸ Σταυρὸ τοῦ Κυρίου. Γιατὶ ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου εἶναι χρέος, εἶναι ἀπάρνηση ἑαυτοῦ καὶ θυσία.

   Μὰ εἶναι ἀλήθεια πὼς οἱ ἄνθρωποι σήμερα μόνο γιὰ τέτοια πράγματα δὲν θέλουν νὰ ἀκούσουν. Στὸν καιρό μας ὅλοι ἔμαθαν νὰ ὁμιλοῦν γιὰ τὰ δικαιώματά τους καὶ ξέχασαν ὁλωσδιόλου αὐτὸ ποὺ λέγεται χρέος. Δὲν θέλουν οἱ ἄνθρωποι νὰ ἀνήκουν σὲ κανέναν παρὰ μόνο ὁ καθένας στὸν ἑαυτό του. Γιατὶ τὸ χρέος εἶναι νὰ βγαίνης ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου, ἀπ’ ὅ,τι ἀφορᾶ ἀποκλειστικὰ σὲ σένα καὶ νὰ προσφέρεται στὸν ἄλλο, νὰ ἀγαπᾶς τὸν πλησίον σου σὰν τὸν ἑαυτό σου, καθὼς εἶναι ἡ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ.

    Ἔτσι συμβαίνει, ἐνῷ ὅλοι ὁμιλοῦν γιὰ κάποια κοινωνία καὶ γιὰ κοινωνικὲς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων, ὅμως κοινωνικοὶ δεσμοὶ δὲν ὑπάρχουν. Ὁ καθένας εἶναι κλεισμένος στὸν ἑαυτό του καὶ ἀμύνεται γιὰ τὰ δικαιώματά του⋅ ἀκόμα καὶ οἱ σύζυγοι, ὅταν οἱ γυναῖκες ὁμιλοῦν γιὰ ἐξίσωση, ἀκόμα καὶ τὰ παιδιὰ μέσα στὸ σπίτι, ὅταν κι αὐτὰ ἔμαθαν σὲ κάθε συμβουλὴ τῶν γονέων τους νὰ προβάλλουν τὴ διαμαρτυρία τῆς καταπίεσης.

     Δὲν βοηθάει λοιπὸν τὸ κλίμα γιὰ νὰ ὁμιλήσουμε σήμερα γιὰ τὸ Σταυρὸ τοῦ Κυρίου, ποὺ εἶναι τὸ ὄργανο τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου, τὸ σημεῖο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ κι ὁ «σύνδεσμος τῆς τελειότητος»(1) μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους σήμερα μπορεῖ νὰ εἶναι σταυροφόροι, νὰ φαίνωνται καὶ νὰ λέγωνται χριστιανοί, μὰ πολὺ λίγοι δέχονται νὰ εἶναι σταυρωμένοι. Γιατὶ χριστιανὸς θὰ πῆ σταυρωμένος ἄνθρωπος μαζὶ μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό, ἔτσι καθὼς τὸ ζοῦσε καὶ τὸ ἔγραφε ὁ ἀπόστολος Παῦλος· «Χριστῷ συνεσταύρωμαι...»2.

   Χριστιανὸς εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ποὺ ζῆ μὲ τὴν προσδοκία τῆς Ἀνάστασης καὶ πορεύεται πρὸς τὴν Ἀνάσταση, σηκώνοντας τὸ Σταυρό του, μὲ τὴ βαθειὰ πίστη πὼς ἡ Ἀνάσταση ἔρχεται μόνο μετὰ τὸ θάνατο στὸ Σταυρό. Ἀλλὰ βέβαια ὅλα αὐτὰ κινδυνεύουν νὰ εἶναι φιλολογία στὴ σημερινὴ ἑορτή, ὅταν εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ ὁμιλοῦμε γιὰ τὸ Σταυρό. Καὶ δὲν ὑπάρχει, ἀλήθεια, χειρότερο παρὰ τὸ κήρυγμα νὰ καταντᾶ φιλολογία. Γιατὶ τὸ κήρυγμα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πάντα ὁμολογία τῆς πίστεως, λόγος ἐμπράγματος «ἐν εἰλικρινείᾳ συνειδήσεως»3.

    Πῶς θὰ μποροῦσαν νὰ μᾶς πιστέψουν οἱ ἄνθρωποι ὅτι, ὅταν κηρύττωμε τὸ λόγο, ὁμιλοῦμε «ἐκ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας»4; Ὅσο λιγώτερο ρητορεύομε, ὅσο λιγώτερο παραθέτομε λογικὲς ἀποδείξεις καὶ διαλεκτικὰ ἐπιχειρήματα. Ἡ ρητορεία καὶ ἡ διαλεκτικὴ εἶναι ὁ χειρότερος τρόπος τοῦ κηρύγματος, γιατὶ ὁ Θεὸς δὲν θέλει δικηγόρους τῆς ἀλήθειας, ἀλλὰ ὁμολογητές· οἱ ὁμολογητὲς σηκώνουν τὸ σταυρό τους καὶ σιωποῦν. Ἡ σημερινὴ ἑορτὴ εἶναι μιὰ ἑορτὴ χαρμόσυνη μαζὶ καὶ πένθιμη· μιὰ ἡμέρα σὰν

"Κι αν ακόμα μείνεις ένας, μην απογοητευθεῖς"

 π. Αὐγουστίνος Καντιώτης:

"Κι ἂν ἀκόμα μείνεις ἕνας, ἀδελφέ μου, μὴν ἀπογοητευθεῖς"

«…Στὰ χρόνια αὐτὰ ποὺ ζοῦμε, ἀδέρφια μου, «στῶμεν καλῶς»! Μέσα στὴ γενεὰ μᾶς αὐτή, γενεὰ Σοδόμων καὶ Γομόρρας, γενεὰ ἀπίστων καὶ διεφθαρμένων ἀνθρώπων, γενεὰ πονηρὰ καὶ διεστραμμένη ἂπ ἄκρου εἰς ἄκρο, «στῶμεν καλῶς»! Σὰν στρατιώτης ποὺ κρατάει τὴ σημαία τοῦ Χριστοῦ, ἂς σταθοῦμε καλῶς! Κι ἂν ἀκόμα μείνεις ἕνας, ἀδελφέ μου, μὴν ἀπογοητευθεῖς. Κι ἂν ἀκόμα ὅλη ἡ πόλις ἢ τὸ χωριό σου, ἀρνηθοῦν τὸ Χριστό, σὺ μὴν τὸν ἀρνηθεῖς. Κι ἂν ἀκόμη πάνω στὸ κάθε σπίτι ὑψωθεῖ ἡ παντιέρα τοῦ διαβόλου, στὸ δικό σου τὸ σπίτι νὰ μὴν ὑψωθεῖ. Ἕνας νὰ μείνεις, πίστευε στὸ Θεό! Γιατί μπορεῖ νὰ εἶναι ψέματα τὰ ἄστρα, ψέματα ὁ ἥλιος, ψέματα ὁ κόσμος, ψέματα καὶ οἱ βασιλιάδες, ψέματα τὰ παλάτια, ὅλα νὰ εἶναι ψέματα· ἕνα δὲν εἶναι ψέμα, ὁ Κύριος ἠμῶν Ἰησοῦς Χριστός· ὄν, παῖδες, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰώνας. Ἀμήν».

Πηγή