Εις την προδοσία του Ιούδα
Ομιλία Α΄
(Aγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος)
Στην προδοσία του Ιούδα ομιλία Α΄ καθώς και
στο Πάσχα, στην παράδοση της Θείας Ευχαριστίας,
και για το ότι δεν πρέπει κανείς
να είναι μνησίκακος.
Εκφωνήθηκε
κατά την αγία και μεγάλη Πέμπτη.
1. ...Σήμερα, αγαπητοί, παραδόθηκε ο Κύριός μας
Ιησούς Χριστός· διότι την εσπέρα αυτή που μας έρχεται, τον έπιασαν οι Ιουδαίοι
και έφυγαν. Αλλά μη κυριευθείς από θλίψη, ακούοντας ότι παραδόθηκε ο Ιησούς· ή
καλύτερα γίνε σκυθρωπός και κλάψε πικρά, όχι όμως για εκείνον που παραδόθηκε,
αλλά για τον προδότη Ιούδα. Διότι εκείνος που παραδόθηκε έσωσε την οικουμένη,
ενώ εκείvoς που τον παρέδωσε έχασε την ψυχή του. Και εκείνος που παραδόθηκε
κάθεται στα δεξιά του πατέρα του στους ουρανούς, ενώ εκείνος που τον πρόδωσε
βρίσκεται τώρα στον άδη, περιμένοντας την απαραίτητη τιμωρία.
Γι' αυτόν
λοιπόν κλάψε και αναστέναζε, γι' αυτόν πένθησε, επειδή και ο Κύριός μας γι'
αυτόν δάκρυσε. Διότι, λέγει, «Όταν τον είδε, ταράχθηκε και είπε· ένας από σας
θα με παραδώσει». Πω, πω πόσο μεγάλη είναι η ευσπλαχνία του Κυρίου· εκείνος που
προδόθηκε πονάει για εκείνον που τον πρόδωσε. «Όταν λοιπόν», λέγει, «τον είδε,
ταράχθηκε και ειπε· ένας από σας θα με παραδώσει». Για ποιο λόγο λυπήθηκε; Για
να δείξει συγχρόνως και τη φιλοστοργία του, και να μας διδάξει, ότι πρέπει να
θρηνούμε σε κάθε περίπτωση όχι εκείνον που κακοποιείται, αλλά εκείνον που
κακοποιεί. Διότι αυτό είναι χειρότερο από εκείνο, ή καλύτερα εκείνο δεν είναι
κακό, το να κακοπαθεί δηλαδή, αλλά κακό είναι το να κάνει κανείς το κακό. Διότι
το να κακοπαθούμε αυτό μας προσφέρει τη βασιλεία των ουρανών, ενώ το να κάμνομε
το κακό μας γίνεται αιτία της γέεννας και της κολάσεως. Διότι λέγει· «Μακάριοι
είναι εκείνοι που καταδιώκονται για χάρη της αρετής, διότι σ' αυτούς ανήκει η
βασιλεία των ουρανών».
Βλέπεις
πώς το να κακοπαθεί κανείς έχει σαν μισθό και έπαθλο τη βασιλεία των ουρανών;
Άκουσε πώς το να κάμνει πάλι το κακό προξενεί κόλαση και τιμωρία. Διότι αφού ο
Παύλος είπε για τους Ιουδαίους, ότι «τον Κύριο φόνευσαν και τους προφήτες
καταδίωξαν», πρόσθεσε· «Των οποίων το τέλος θα είναι σύμφωνο με τα έργα τους».
Είδες πώς εκείνοι που διώκονται κερδίζουν τη βασιλεία των ουρανών, ενώ εκείνοι
που καταδιώκουν επισύρουν εναντίον τους την οργή του Θεού;
Αυτά τώρα
δεν σας τα είπα έτσι στην τύχη, αλλά για να μη οργιζόμαστε εναντίον των εχθρών
μας, αντίθετα μάλιστα να τους ευσπλαχνιζόμαστε, να θρηνούμε γι' αυτούς και να
πονάμε μαζί μ' αυτούς· διότι εκείνοι είναι που κακοπαθούν, εκείνοι που μάς
εχθρεύονται. Αν προετοιμάσομε έτσι την ψυχή μας, θα μπορέσομε και να
προσευχόμαστε υπέρ αυτών. Γι' αυτό λοιπόν είναι η τέταρτη ημέρα σήμερα που σας
ομιλώ για την προσευχή υπέρ των εχθρών, για να γίνει σταθερός ο λόγος της
διδασκαλίας και να ριζωθεί με τη συνεχή προτροπή. Γι' αυτό επιμένω στους λόγους
μου, ώστε να καταπραΰνει ο αναβρασμός της οργής και να κατασταλεί η φλεγμονή,
και έτσι να είναι καθαρός από οργή εκείνος που έρχεται να προσευχηθεί. Διότι
και ο Χριστός δεν έδωσε αυτές τις συμβουλές μόνο για τους εχθρούς, αλλά και για
μάς, ώστε να συγχωρούμε τα αμαρτήματα εκείνων· διότι περισσότερα παίρνεις παρά
δίνεις, συγχωρώντας την οργή του εχθρού σου.
Και πώς,
λέγει, παίρνω περισσότερα; Εάν συγχωρήσεις τα αμαρτήματα του εχθρού σου,
συγχωρούνται τα αμαρτήματά σου απέναντι στον Κύριο. Εκείνα είναι αθεράπευτα και
ασυγχώρητα, ενώ αυτά περιέχουν πολλή
