Κοινὴ Διακήρυξη
Πάπα Φραγκίσκου
Πατριάρχου
Μόσχας Κυρίλλου
«24. Ὀρθόδοξοι καὶ Καθολικοὶ εἴμεθα ἑνωμένοι ὄχι μόνον μὲ τὴν κοινὴ Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας τῆς πρώτης χιλιετηρίδος, ἀλλὰ ἐπίσης μὲ τὴν ἀποστολὴ νὰ κηρύξωμεν τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸν κόσμον σήμερον. Ἡ ἀποστολὴ αὐτὴ ἀποκλείει κάθε μορφὴ προσηλυτισμοῦ. Δὲν εἴμεθα ἀνταγωνισταὶ
ἀλλὰ ἀδερφοί. Παρακινῶμεν τοὺς Καθολικοὺς καὶ τοὺς Ὀρθοδόξους σὲ ὅλας τὰς χώρας νὰ μάθωσι νὰ ζῶσι μαζὶ μὲ εἰρήνη καὶ ἀγάπη, «προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους» (Ρωμ. ΙΕ΄, 5). Ἑπομένως εἶναι ἀπαράδεκτον νὰ χρησιμοποιῶνται ἄνομα μέσα διὰ νὰ παρακινήσουν πιστοὺς εἰς τὸ νὰ περάσουν ἀπό τὴν μίαν Ἐκκλησίαν εἰς τὴν ἄλλην»!!!
Κοινὴ Διακήρυξη Φραγκίσκου - Κυρίλλου
Μετάφραση: Perseas
Persiadis
Ὁ πάπας Φραγκίσκος συναντᾶται μὲ τὸν Πατριάρχη Κύριλλο στὴν Ἀβάνα τῆς Κούβας (ἐδῶ)
–Εὐρωπαϊκὴ Ὑπηρεσία φωτογραφιῶν Τύπου (EPA: European Press Photo Agency)
(Vatican Radio). -Ὁ πάπας Φραγκίσκος καὶ ὁ Ὀρθόδοξος Πατριάρχης Κύριλλος Μόσχας καὶ Πασῶν
τῶν Ρωσσιῶν συναντήθηκαν στὴν Ἀβάνα τὴν Παρασκευὴ 12 Φεβρουαρίου γιὰ νὰ
ὑπογράψουν μιὰ ἱστορικὴ κοινὴ διακήρυξη.
Κοινὴ
Διακήρυξη
Πάπα
Φραγκίσκου καὶ Πατριάρχου Μόσχας
καὶ
Πασῶν τῶν Ρωσσιῶν Κυρίλλου.
«Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ
Θεοῦ καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μετὰ πάντων ὑμῶν» (Β΄Κορινθ. ΙΓ:13).
1. Τῇ
βουλήσει τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς, ἐκ τῆς ὁποίας προέρχονται ὅλες οἱ δωρεὲς, εἰς τὸ
ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ τῇ συνεργείᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
Παρακλήτου, ἐμεῖς, ὁ Πάπας Φραγκίσκος καὶ ὁ Κύριλλος, Πατριάρχης Μόσχας καὶ
Πασῶν τῶν Ρωσσιῶν, συναντηθήκαμε σήμερα στην Ἀβάνα. Εὐχαριστῶμεν τῷ Θεῷ
δεδοξασμένῳ ἐν τῇ Τριάδι γιὰ τὴν συνάντηση αὐτή, τὴν πρώτη στὴν ἱστορία.
Μὲ ἀγαλλίαση
συναντηθήκαμε σὰν ἀδερφοὶ στὴν Χριστιανικὴ πίστη ποὺ εὑρίσκουν
ὁ ἕνας τὸν ἄλλον «στόμα πρὸς στόμα λαλῆσαι» (Ἰωάν. Β΄,12), ἀπὸ καρδίας εἰς
καρδίαν, γιὰ νὰ συζητήσουμε τὰς ἀμοιβαίας σχέσεις μεταξύ τῶν Ἐκκλησιῶν,
τὰ σημαντικὰ προβλήματα τῶν πιστῶν μας, καὶ τὴν μορφὴ τῆς προόδου τοῦ
ἀνθρωπίνου πολιτισμοῦ.
2. Ἡ ἀδελφική
μας συνάντηση ἔλαβε χῶραν εἰς τὴν Κοῦβαν, εἰς τὰ σταυροδρόμια τοῦ Βορρᾶ καὶ τοῦ
Νότου, Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως. Καὶ εἶναι ἀπὸ αὐτὸ τὸ νησί, τὸ σύμβολο τῶν ἐλπίδων
τοῦ «Νέου
Κόσμου» καὶ τῶν δραματικῶν γεγονότων τῆς ἱστορίας τοῦ εἰκοστοῦ
αἰῶνος, ποὺ ἀπευθύνωμε τοὺς λόγους μας σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τῆς Λατινικῆς
Ἀμερικῆς καὶ τῶν λοιπῶν ἠπείρων.
Εἶναι πηγὴ
χαρᾶς τὸ ὅτι ἡ Χριστιανικὴ πίστις αὐξάνει ἐδῶ δυναμικά. Τὸ ἰσχυρὸ θρησκευτικὸ
δυναμικὸ τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς, ἡ Χριστιανικὴ παράδοσίς της αἰῶνων,
θεμελιωμένη εἰς τὴν προσωπικὴν ἐμπειρίαν ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων, ἀποτελοῦν τὴν
ὑπόσχεσιν ἑνὸς σπουδαίου μέλλοντος γιὰ τὴν περιοχή.
3. Ἔχοντας συναντηθεῖ μακρυὰ ἀπὸ τὶς χρόνιες
ἀντιδικίες τοῦ «Παλαιοῦ
Κόσμου», βιώνωμεν μὲ ἰδιάζουσα
αἴσθηση τοῦ ἐπείγοντος τὴν ἀνάγκη τοῦ κοινοῦ μόχθου Καθολικῶν καὶ Ὀρθοδόξων, οἱ
ὁποῖοι ἐκλήθησαν,
μετὰ πραότητος καὶ φόβου νὰ δώσουν τὴν ἀπολογίαν εἰς τὸν κόσμον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν
ἐλπίδος (πρβλ. Α΄ Πέτρ. Γ΄,15).
4. Εὐχαριστῶμεν τῷ Θεῷ γιὰ τὰς δωρεὰς ποὺ ἐλήφθησαν ἀπὸ τὴν ἔλευση εἰς τὸν κόσμον τοῦ Μονογενοῦς του Υἱοῦ. Μοιραζόμεθα τὴν ἴδιαν πνευματικὴν
Παράδοσιν τῆς πρώτης χιλιετίας
τοῦ Χριστιανισμοῦ. Μαρτυρίες τῆς Παραδόσεως αὐτῆς εἶναι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος,
ἡ Παρθένος Μαρία καὶ οἱ ἅγιοι ποὺ τιμῶμεν. Ἀνάμεσά τους εἶναι ἀναρίθμητοι
μάρτυρες ποὺ ἔδωσαν τὴν μαρτυρία τῆς πιστότητός τους εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ἔγιναν
ὁ «σπόρος τῶν Χριστιανῶν».
5. Παρὰ τὴν κοινὴν Παράδοσιν τῶν πρώτων δέκα
αἰῶνων, γιὰ σχεδὸν χίλια ἔτη Καθολικοὶ καὶ Ὀρθόδοξοι ἔχουν στερηθῆ τῆς Εὐχαριστηριακῆς
Κοινωνίας. Ἔχουμε διαιρεθεῖ ἀπὸ πληγὰς ποὺ ἐπροξενήθησαν ἀπὸ παλαιὲς καὶ
πρόσφατες διαμάχες,
ἀπὸ διαφορὰς ποὺ ἐκληρονομήθησαν ὑπὸ τῶν προπατόρων ἡμῶν,
στὴν κατανόηση
καὶ ἔκφραση τῆς πίστεώς μας εἰς
τὸν Θεὸν, ἕναν εἰς τρεῖς Ὑποστάσεις –Πατέρα, Υἱόν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα. Πονῶμεν ἀπὸ
τὴν ἀπώλειαν τῆς ἑνότητος, ἀποτέλεσμα τῆς ανθρωπίνης ἀδυναμίας καὶ ἁμαρτίας, οἱ
ὁποίες συνέβησαν παρὰ τὴν ἱερατικὴν προσευχὴν τοῦ Χριστοῦ Σωτῆρος: «ἵνα πάντες ἓν
ὦσι, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ...ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμεν»
(Ἰωάν. ΙΗ΄, 21-23).
6. Ἔχοντας ὑπόψιν τὴν μονιμότητα πολλῶν ἐμποδίων, ἐλπίζουμε ὅτι ἡ συνάντησίς μας θὰ συνεισφέρη εἰς τὴν ἀποκατάστασιν αὐτῆς τῆς ἑνότητος τῷ Θεῷ ἐπιθυμητῆς, γιὰ τὴν ὁποία ὁ Χριστὸς ἐπροσευχήθη. Εἴθε ἡ συνάντησίς μας νὰ ἐμπνεύση τοὺς Χριστιανοὺς ἀνὰ τὸν κόσμον εἰς τὸ νὰ προσευχηθοῦν εἰς τὸν Κύριον μὲ ἀνανεωμένον ζῆλον ὑπὲρ τῆς πλήρους