ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΟΥ κ. ΖΗΖΙΟΥΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΘΕΟΛ. ΣΠΟΥΔΩΝ ΒΟΛΟΥ
Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ κ. ΖΗΖΙΟΥΛΑ ΣΤΗΝ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ
ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ
ΕΝ ΑΓΑΣΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ
«Μεταπατερική», «Βαπτισματικὴ» καὶ Εὐχαριστιακὴ» θεολογία:
τὰ ὅπλα γιὰ τὴν ἅλωση τῆς Ὀρθοδοξίας
Τὸ κείμενο ποὺ ἀκολουθεῖ μπορεῖ νὰ ἀναγνωσθεῖ ὡς μία ἀντι-εἰσήγηση στὰ ὅσα δοξολογικὰ ἐλέχθησαν γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ μητροπολίτη Περγάμου κ. Ἰωάννη Ζηζιούλα, στὸ Διεθνὲς Ἐπιστημονικὸ Συνέδριο ποὺ διοργάνωσε ἡ Θεολογικὴ Ἀκαδημία Βόλου πρὸς τιμὴν τοῦ κ. Ζηζιούλα. Αὐτὸ τὸ συνέδριο σηματοδοτεῖ μιὰ ἐσχάτη ἔκπτωση τῶν ὀρθοδόξων (κληρικῶν καὶ λαϊκῶν), καθόσον τιμήθηκε ὁ πρωτοπόρος τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ δεξὶ χέρι τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου, μὲ τὴν παρουσία 10 περίπου ἐπισκόπων.
Β΄ ΜΕΡΟΣ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ καὶ στὸ βάθος τὸ ΠΡΩΤΕΙΟ.
Μὲ διάφορα κείμενά του, λοιπόν, ὁ Περγάμου κηρύσσει τὴν κακόδοξη «Εὐχαριστιακὴ ἐκκλησιολογία». Ἀντιπροσωπευτικὸ δεῖγμα αὐτῆς τῆς γραμμῆς ἀποτελεῖ τὸ βιβλίο του «Ἡ Κτίση ὡς Εὐχαριστία» καὶ τὸ ἄρθρο-ὁμιλία: «Ὁ ἐπίσκοπος ὡς προεστὼς τῆς Θείας Εὐχαριστίας».
Στὸ βιβλίο αὐτὸ καὶ ἀπὸ τὶς πρῶτες σελίδες –κατὰ τὸν καθηγητὴ Φαράντο– «ὁ κ. Ζ. ἐξαίρει τὴν θ. Εὐχαριστία μονομερῶς ὡς ἀναφορὰ δώρων πρὸς τὸν Θεό, παραθεωρεῖ δὲ ἢ καὶ στηλιτεύει τὸν χαρακτῆρα αὐτῆς ὡς θυσίας, —μία τάση, ἡ ὁποία θὰ καταστεῖ πλέον ἔκδηλος εἰς τὰ ἀκολουθοῦντα κείμενα τοῦ βιβλίου του. Ἡ θ. Εὐχαριστία θὰ κατανοηθεῖ ὄχι ὡς ἀναφορὰ καὶ ἀναίμακτος θυσία, ἀλλὰ «καθαρὰ καὶ ἁπλὰ» ὡς «Ἀναφορὰ ἢ Εὐχαριστία» (σελ. 60). Ἐντύπωση ποιεῖ καὶ ἡ ἀνθρωποκεντρικὴ ἀντιλήψη περὶ τῆς ἀναφορᾶς δώρων εἰς τὸν Θεό, χωρὶς τὸ θεολογικό της ὑποβαθρο, ἀφοῦ ἐμφανίζεται ὁ ἄνθρωπος ὡς ἀφ' ἑαυτοῦ προσφέρων καὶ ἀναφέρων τὰ δῶρα τῆς Εὐχαριστίας εἰς τὸν Θεό»1.