Η ΑΓΓΛΙΑ ΠΡΟΩΘΕΙ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ΤΗΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΩΣ ΜΑΘΗΜΑ,
Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014
Υποστατός ή ανυπόστατος ο παράνομος αφορισμός;
Στὴν
προηγούμενη ανάρτηση μὲ τίτλο «Σχετικά με τον αφορισμό του μακαριστού
Νικολάου Σωτηροπούλου» (τοῦ Συλλόγου ὀρθοδόξων Χριστιανῶν «Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ
ΗΛΙΑΣ»), τίθεται ἕνα θέμα-προβληματισμὸς καὶ ἐξετάζεται ἂν ὁ ἀφορισμὸς εἶναι ὑποστατὸς ἢ ἀνυπόστατος. Ἐπειδὴ ἔχω ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ θέμα,
νομίζω ὅτι οὕτως ἢ ἄλλως, εἴτε δίκαιος, εἴτε ἄδικος εἶναι ὁ ἀφορισμὸς ὑφίσταται, ἀποτελεῖ ἐκκλησιαστικὴ πράξη
ποὺ ἔχει συνέπειες, στὸν ἀδίκως ἀφορισθέντα, στὸν ἀφορίσαντα, ἀλλὰ καὶ στοὺς πιστοὺς
ποὺ ἐπικοινωνοῦν μαζί του, γι’ αὐτὸ καὶ οἱ Ἱ. Κανόνες προβλέπουν τὴν λύση του.
Παραθέτω
ἕνα μέρος σχετικῆς μελέτης («Καταστρατήγηση Ἱ. Κανόνων ἀπὸ Ἐπισκόπους,
Ἡ περίπτωση παράνομου ἀφορισμοῦ ἀπὸ τὸν Καλαβρύτων Ἀμβρόσιο») ἐλπίζοντας ὅτι
βοηθῶ στὴν συζήτηση τοῦ θέματος ποὺ ὁ κ. Θεόδωρος Ζιώγας ἀνοίγει, ἀπαντώντας στὸν
π. Χρυσόστομο Πῆχο· καὶ τοῦτο γιατὶ ἔχω δὲ τὴν αἴσθηση ὅτι ὁ καθένας ἐκλαμβάνει μὲ ἄλλη ἔννοια
τοὺς ὅρους.
Σημάτης Παναγιώτης
ΝΟΜΙΜΟΣ ΚΑΙ
ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ
Μετὰ
ἀπὸ αὐτὰ ἐπιβάλλεται νὰ ἐξετάσουμε:
α) πότε
ὁ ἀφορισμὸς εἶναι εὔλογος, δηλ. νόμιμος καὶ δίκαιος
β) καὶ
πότε ἄδικος, ἄκυρος ἢ παράνομος, δηλ. ἄλογος.
Α) Ὁ
εὔλογος (νόμιμος) ἀφορισμὸς εἶναι πράξη ποὺ ἐπιβεβαιώνει τὴν ἀποκοπὴ καὶ
ἠθελημένη ἀπομάκρυνση τοῦ πιστοῦ ἀπὸ τὴν ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ
ἀπομάκρυνση αὐτὴ ἔχει ἤδη συντελεστεῖ, ὅπως ἀποδεικνύουν οἱ λόγοι καὶ οἱ
πράξεις τοῦ συγκεκριμένου πιστοῦ καὶ ἐν συνεχείᾳ ἀφορισθέντος. Ὁ ρόλος τοῦ
Ἐπισκόπου ἢ Συνόδου
Σχετικά με τον αφορισμό του μακαριστού Νικολάου Σωτηροπούλου
ΣΥΛΛΟΓΟΣ
ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
‘‘Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ’’
ΕΔΕΣΣΗΣ 43 ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ Τ.Κ.
12137
Περιστέρι 31-10-2014
ΑΡΙΘ. ΕΓΚΡ. ΠΡΩΤ.
613/1998
ΑΡΙΘ. ΠΡΩΤ. 493
Προς
Τα Ιστολόγια ‘‘ΑΚΤΙΝΕΣ’’
– ‘‘ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ’’ –
‘‘Πατερική Παράδοση και Οικουμενισμός’’ και το περιοδικό
‘‘ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ’’.
Σχετικά με τον αφορισμό του μακαριστου
Νικολάου Σωτηροπούλου
Αγαπητοί αδελφοί χαίρετε εν Κυρίω,
Διαβάσαμε
στο περιοδικό ‘‘ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ’’ (ιδρυτής του οποίου υπήρξε ο
μακαριστός επίσκοπος πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης), το οποίο εκδίδεται
από τον Αρχιμ. Χρυσόστομο Πήχο, πνευματικό τέκνο του μακαριστού Αυγουστίνου, καθηγούμενο
της Ι. Μ. Λογγοβάρδας Πάρου, και συντάσσεται από ομάδα επίσης πνευματικών
τέκνων του μακαριστού Αυγουστίνου, τεύχος Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου 2014, άρθρο με
τον τίτλο ‘‘Εν τη πράξει έγινε άρσις του «αφορισμού»’’.
Στο άρθρο υπάρχουν μερικά σημεία τα οποία καλοπροαίρετα συντόμως θα
σχολιάσουμε. Πριν προβούμε στην κριτική μας γνωρίζουμε στους αναγνώστες των
Ιστολογίων, ότι τον π. Χρυσόστομο και τους περισσότερους από τους μοναχούς που
ασκούνται στην Ι. Μ. Λογγοβάρδας τους γνωρίζουμε από 40ετίας, από τότε που ήταν
μέλη της Ορθόδοξης Ιεραποστολικής Αδελφότητος ‘’Ο ΣΤΑΥΡΟΣ’’. Τους σεβόμαστε,
τους αγαπούμε και τους εκτιμούμε για το ορθόδοξο φρόνημά τους και
το έργο που επιτελούν. Η κριτική μας έχει σαν αρχή το ‘’φίλος μεν Πλάτων,
φιλτάτη δε η αλήθεια’’.
Στη
συνέχεια παραθέτουμε τα σημεία που θα ασκήσουμε κριτική. «Ο «αφορισμός», (του
μακαριστού Νικολάου Σωτηροπούλου) που του είχε επιβληθή προ 20ετίας, ήταν
άδικος και αντικανονικός, όχι όμως ανυπόστατος. Γι’ αυτό και ο ίδιος,
καθώς και όλοι όσοι τον αγαπούσαν και εκτιμούσαν το πρόσωπο, τα χαρίσματα, το
θεολογικό έργο και τους αγώνες του, πειθαρχώντας στην Εκκλησία και
υπομένοντας και την άδικη αυτή απόφασί της, ζητούσαν αρμοδίως, ευσεβάστως
και γραπτώς την άρσι του «αφορισμού». Σημ. Η υπογράμμιση
είναι δική μας, η εντός εισαγωγικών « » λέξη «αφορισμός» είναι του
περιοδικού.
Σωστά ο συντάκτης του άρθρου έθεσε εντός « » τη λέξη «αφορισμός». Εάν
ερμηνεύουμε ορθά, ο συντάκτης δεν δέχεται ότι υπήρξε στην ουσία αφορισμός του
μακαριστού Νικολάου Σωτηροπούλου. Ορθά επίσης χαρακτηρίζει ως άδικο και
αντικανονικό τον επιβληθέντα «αφορισμό». Τι εννοεί όμως ο συντάκτης με τη φράση
«όχι όμως ανυπόστατος»; Εάν ανατρέξουμε
ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΚΑΘΡΕΠΤΙΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ: Έχουν την εικόνα Ποιμένος ή Λυκοποιμένος, Επισκόπου ή ψευδεπισκόπου;
βʹ. Τοῖς αὐτῶν διαδόχοις παραδεδωκότες τὰς σαγήνας καὶ τὰ θήρατρα, τὴν δὲ ἐξουσίαν, ἣν εἰλήφασι παρὰ τοῦ πᾶσαν ἐξουσίαν
ἔχοντος ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς. Ἰδοὺ γάρ, φησί, δίδωμι
ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ.
Τούτων τοίνυν ὡς προείρηται τὴν ἐξουσίαν καὶ τὴν ἀρχοντίαν καὶ τὸν ζῆλον
διαδέχονται
οἱ τίμιοι διδάσκαλοι, οἱ ἱεράρχαι, καὶ ποιμένες
τῆς τοῦ Χριστοῦ ποίμνης, κατ'
ἴχνος τῶν ἀποστόλων βαδίζοντες,
οἱ γενναῖοι τῆς Τριάδος ὑπέρμαχοι,
οἱ τὸ χρῆμα τοῦ νόμου παραδραμόντες, καὶ τὸ ζωοποιὸν Πνεῦμα παραλαβόντες,
οἱ δίκην ἀρότρου ἀνορύττοντες, καὶ βαθύνοντες, καὶ ἐρευνῶντες, καὶ τὸν νοῦν ἐν ταῖς θείαις Γραφαῖς πᾶσι τηλαυγῶς φανερώσαντες,
οἱ τὴν πίστιν τρανώσαντες καὶ τὴν κακοπιστίαν ἀπελάσαντες,
οἱ τοὺς ὀρθοδόξους τοῖς θείοις δόγμασι στηρίξαντες, καὶ τοὺς κακοδόξους τοῖς θείοις βέλεσι ρήξαντες,
οἱ τῆς κατανύξεως οἶνον κεκρυμμένον εὑρόντες, καὶ τὴν ποίμνην διψῶσαν ποτίσαντες,
οἱ τὸν ποιμενικὸν αὐλὸν ἀναλαβόντες,
καὶ τὰ θεῖα σαλπίσαντες·
οἱ λειτουργοὶ καὶ φύλακες καὶ ἐργάται τοῦ ἀμπελῶνος,
οἱ τῶν θείων δογμάτων ρήτορες, καὶ ρομφαῖαι κατὰ
τῶν αἱρετικῶν,
οἱ ὑπὸ τοῦ ἁγίου Πνεύματος τεθέντες ἐπίσκοποι, ὡς ἔφη ὁ ἅγιος Παῦλος· Ποιμάνατε τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ·
οἱ τὰς ἐπερχομένας θλίψεις μὴ παραιτησάμενοι, καὶ τὸν ἐπηγγελμένον τῆς ζωῆς στέφανον κομισάμενοι·
οἱ τὰς νεωτερικὰς ἐπιθυμίας
ἀποφυγόντες, καὶ τὴν μακαρίαν ἐλπίδα κληρονομήσαντες·
οἱ στρατηγοὶ τοῦ μεγάλου βασιλέως, οἱ ἐν τῷ λόγῳ τοῦ Θεοῦ πλούσιοι, καὶ πτωχοὶ τῷ πνεύματι·
οἱ μιμηταὶ τῶν ἀποστόλων καὶ τύποι τῶν πιστῶν·
οἱ τῶν πόλεων ἀγελάρχαι καὶ τῆς οἰκουμένης κήρυκες·
οἱ τὰς ψυχὰς αὐτῶν ὑπὲρ τῆς ποίμνης θέντες, καὶ τὸ αἷμα αὐτῶν ὑπὲρ τῆς πίστεως
ἐκχέαντες·
οἱ τὸν παλαιὸν ἐκεῖνον Ἀβραὰμ μιμησάμενοι,
καὶ ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ ἀναπαυσάμενοι·
τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ οὗτοι ἐκδικηταὶ
τοῦ Κυρίου, τὴν φάσιν δεξάμενοι περὶ τῶν δυσωνύμων καὶ κακοδόξων, οἳ τὰς θείας Γραφὰς στρεβλώσαντες καὶ τὴν ἀλήθειαν συγχέαντες, καὶ τῆς εὐθείας ὁδοῦ ἐκνεύσαντες ψυχὰς αἰχμαλωτεύουσιν, εἰς τὸ ἀΐδιον ἕλκοντες τῆς αἱρέσεως σκότος, συναθροισθέντες ἅμα πάντες ὁμοφρόνως οἱ πιστοί, Δαυϊδικὸν ζῆλον, δίκην λίθων τὰ θεῖα λόγια ἐκ τοῦ χειμάρρου, ἤγουν τοῦ Εὐαγγελίου, καὶ
τὴν ἄρρηκτον πίστιν τῆς ἁγίας Τριάδος ἀναλαβόντες, παρετάξαντο πόλεμον κατὰ τῶν ἀναριθμήτων καὶ
ἀθέων αἱρετικῶν, σύμψυχοι τὸ ἓν συμφωνοῦντες καὶ λέγοντες
μετὰ τοῦ Ἀποστόλου, Εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα,
Εἷς Θεὸς καὶ Πατὴρ πάντων, ἓν Πνεῦμα ἅγιον, ὁ φωτισμὸς πάντων, μία θεότης, εἷς Θεός· αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ
εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)