Παρόμοια ο καλόγνωμος και συνετός άνθρωπος, όσες αρετές βλέπει στους άλλους τις σημειώνει με επιμέλεια· ενώ ο ανόητος αναζητεί τα ελαττώματα και τις κατηγορίες» (λόγ. ι΄ 17).
Ακούς την επιτυχία του συνανθρώπου σου, ένα κατόρθωμά του, τις πολλές ή λίγες αρετές του. Και σπεύδεις αμέσως να βάλεις ερωτηματικό. Κι ακόμη: ψάχνεις να βρεις το ελάττωμά του. Αναζητείς δηλαδή το σκοτάδι εκεί που υπάρχει το φως. Κι αρχίζεις και χαίρεσαι, γιατί ψάχνοντας νομίζεις ότι βρήκες το μείον και το ελάττωμα. Νιώθεις καλά πια, γιατί το ύψος του κατορθώματος του άλλου έχασε τη λάμψη του. Η επιτυχία του λίγο αμαυρώθηκε. «Είπα κι εγώ. Σιγά μην είναι έτσι όπως τα λένε».
