Να, που και η Μητρ. Πειραιώς ομιλεί για ...απομάκρυνση από τους αιρετικούς Οικουμενιστές!!!

Ποιός ο ρόλος των λαϊκών στα θέματα της πίστεως και των αιρέσεων; (Σχόλιο σε ομιλία αγιορείτου μοναχού)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 25η Φεβρουαρίου 2016.

    Σε παλαιότερη ανακοίνωσή μας είχαμε αναφερθεί στην ομολογιακή διάσταση του Ορθοδόξου Μοναχισμού με αφορμή την σύγχρονη τάση που επικρατεί σήμερα να προβάλλεται και να τονίζεται μόνο η ασκητική του διάσταση και παραθέσαμε προς κατοχύρωση των θέσεών μας πλήθος παραδειγμάτων από τα συναξάρια των αγίων και την εκκλησιαστική ιστορία. Με τον παρόντα σχολιασμό μας θα προσπαθήσουμε με την Χάρη του Θεού να εξετάσουμε εν ολίγοις, αν αυτό το χρέος και το καθήκον που έχουν οι μοναχοί να ομολογούν την Ορθόδοξη πίστη και να επαγρυπνούν για την διαφύλαξή της αφορά μόνο τους μοναχούς, ή επεκτείνεται και στους λαϊκούς. Και εν πάση περιπτώσει, ποιός είναι ο ρόλος των λαϊκών στα θέματα της πίστεως και των αιρέσεων. Έχουν καθήκον και χρέος να επαγρυπνούν και αυτοί για την διαφύλαξη και προάσπιση της πίστεως, ή το καθήκον αυτό αφορά μόνον τους μοναχούς και τους κληρικούς.

    Αφορμή για το σχόλιό μας αυτό πήραμε από μια πρόσφατη ομιλία αγιορείτου, του Γέροντος π. Νίκωνος, μοναχού από την Νέα Σκήτη του Αγίου Όρους, την οποία έδωσε στο Μάνχαϊμ της Γερμανίας, και η οποία δημοσιοποιήθηκε μέσω του παγκοσμίου δικτύου You Tube (https://www.youtube.com/watch?v=qD3nQDpHXwI). 

Εκτενή σχολιασμό στην παρά πάνω ομιλία έκανε ένας εκλεκτός και λόγιος κληρικός από την Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, ο πρωτοπρ. π. Νικόλαος Μανώλης, γνωστός για τους αντιαιρετικούς του αγώνες και ιδίως κατά του Οικουμενισμού, το ομολογιακό του φρόνημα, αλλά και τους διωγμούς τους οποίους αδίκως υφίσταται εξ’ αιτίας της αντιαιρετικής του δράσεως.  Ακούσαμε με προσοχή τα δύο βίντεο, 10 και 2ο που δημοσίευσε στο ιστολόγιο «Κατάνυξις», που αναφέρονται στην εν λόγω ομιλία του π. Νίκωνος και τον συγχαίρουμε για τις ευστοχότατες παρατηρήσεις, τις θεοφώτιστες απαντήσεις και σχολιασμούς του, τις οποίες δίδει στα λεγόμενα του π. Νίκωνος. Από την όλη ομιλία του αγιορείτου μοναχού θα περιοριστούμε να σχολιάσουμε, (με πολλή συντομία), μόνο το μέρος εκείνο της ομιλίας του, που αναφέρεται στο θέμα που μας απασχολεί.   

Λέγει ο π. Νίκων: «Τίποτα δεν θα κάνετε έξω απ’ την Εκκλησία. Θα ακολουθούμε την Εκκλησία. Να μη μας κοροϊδεύει ο διάβολος: ‘είναι αιρετικός ο Πατριάρχης, είναι αιρετικός ο Δεσπότης, είναι αιρετικός ο παπάς’». Ερωτούμε τον π. Νίκωνα: Οι κατά καιρούς διακηρύξεις του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου περί μιας και ταυτόχρονα διασπασμένης εκκλησίας είναι ορθόδοξες ή αιρετικές; Απηχούν την ορθόδοξη διδασκαλία περί εκκλησίας,  ή μια νέα αιρετική εκκλησιολογία; Οι πατέρες της Συνάξεως Κληρικών και Μοναχών που συνέταξαν το κείμενο με τίτλο «Η νέα εκκλησιολογία του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου», το οποίο υπέγραψαν έξι επίσκοποι, καθηγητές Θεολογικών Σχολών, πλήθος ηγουμένων, κληρικών, μοναχών και λαϊκών, άραγε πλανήθηκαν από τον διάβολο; Τους «κοροϊδεύει ο διάβολος»;

    Λέγει παρά κάτω: «Τον άνθρωπο που θέλει να σωθεί, ο Χριστός θα τον σώσει. Δεν θα χαθεί ο ταπεινός άνθρωπος από κανέναν παπά κι από κανέναν Δεσπότη κι από κανέναν Πατριάρχη κι από κανέναν αιρετικό κι από κανέναν δαίμονα». Πράγματι, ο Θεός θα σώσει τον ταπεινό. Αλλά δεν μας λες, π. Νίκων, πώς ο Θεός θα σώσει τον ταπεινό.

Θα τον σώσει, ενώ ακολουθεί τον αιρετικό παπά, ή δεσπότη, ή πατριάρχη, ή φεύγοντας μακριά από αυτόν; Το λέμε αυτό, διότι ο Χριστός μας απαγορεύει να ακολουθούμε τους αιρετικούς ποιμένες: «αλλοτρίω δε, [δηλαδή αιρετικά φρονούντα], ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται απ’ αυτού» (Ιω. 10,5).

      Δεν μας λες ακόμη, τι θα γίνει με τους άλλους, που δεν έχουν φθάσει ακόμη στην αληθινή ταπείνωση, που είναι και οι συντριπτικά περισσότεροι. Αυτοί δεν

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ; Πρόσωπο κατά την Γραφή (Νικ. Σωτηρόπουλου)

ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΡΑΦΗ

     Ότι ο Αντίχριστος είνε πρόσωπο, άνθρωπος, συνάγεται από πολλά χωρία της Αγίας Γραφής. Αλλά εγώ θα αναφέρω ολίγα, τα σαφέστερα. Στήν Αποκάλυψη ο Ιωάννης λέγει, ότι ο Δράκων, ο Σατανάς, θά δώση όλη τή δύναμή του καί τήν εξουσία του καί τόν θρόνο του στό θηρίο, τόν Αντίχριστο (Αποκ. ιγ΄ 2). Ο Σατανάς δίνει τή δύναμη του στόν Αντίχριστο.

      Άλλος λοιπόν είνε ο Σατανάς καί άλλος είνε ο Αντίχριστος. Η συγγένεια τους είνε πνευματική. Στήν Αποκάλυψη πάλι ο Ιωάννης, παρουσιάζοντας τόν Αντίχριστο σάν θηρίο, λέγει, ότι έχει ένα μυστηριώδες όνομα, ένα όνομα, πού κάνει τον αριθμό 666 (χξστ΄) (Αποκ. ιγ΄ 18). Αυτός είνε ο αριθμός του θηρίου, του Αντιχρίστου δηλαδή. Καί τί λέγει επίσης ο Ιωάννης για το 666; «Αριθμός γαρ ανθρώπου εστί» (Αποκ. ιγ΄18). Το θηρίο είνε άνθρωπος. Παρουσιάζεται σάν θηρίο, λόγω της υπεράνθρωπης δύναμής του καί τής αγριότητάς του, αλλά είνε άνθρωπος. Ο αριθμός του θηρίου είνε αριθμός ανθρώπου. Σαφέστερος είνε ο απόστολος Παύλος στήν περίφημη περικοπή γιά τόν Αντίχριστο στήν Β΄ επιστολή πρός Θεσσαλονικείς, στο β΄ κεφάλαιο. Εκεί τί λέγει ο Απόστολος; Θα έλθη η αποστασία.

    Προτού λοιπόν έλθη η δευτέρα Παρουσία, θά έλθη η αποστασία καί θα εμφανισθή «ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υίος της απωλείας, ο αντικείμενος καί υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε αυτόν εις τόν ναόν του Θεού ως Θεόν καθίσαι, αποδεικνύντα εαυτόν ότι εστί Θεός» (Β΄ Θεσσ. Β΄ 3-4). Προτού δηλαδή έλθη η δευτέρα παρουσία, θα έλθη η αποστασία καί θα εμφανισθή «ο άνθρωπος της αμαρτίας», ο κατ΄ εξοχήν άνομος, ο αμαρτωλότερος καί ασεβέστερος άνθρωπος, «ο υιός της απωλείας», αυτός, πού θά οδηγή τίς ψυχές σέ απώλεια καί θά πάη καί ο ίδιος στήν απώλεια, αυτός, πού θά υψώση τόν εαυτό του πάνω από όλους τους ψεύτικους θεούς καί απ΄ τόν αληθινό Θεό καί θά καθίση στό ναό του Θεού, καί θά ανακηρύξη τόν εαυτό του Θεό καί θά προσπαθήση νά αποδείξη, ότι αυτός είνε ο αληθινός καί μοναδικός Θεός.
    «Ο άνθρωπος της αμαρτίας», «ο υιός της απωλείας», «ο αντικείμενος», «ο υπεραιρόμενος». Αυτές οι φράσεις αποδεικνύουν σαφώς, ότι ο Αντίχριστος είναι άνθρωπος, ο χειρότερος απ΄ όλους τους ανθρώπους.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ;

Αλλά τι είνε ο Αντίχριστος, αδελφοί μου; Υπάρχουν διάφορες γνώμες και θεωρίες για τον Αντίχριστο. Πολλοί νομίζουν και ισχυρίζονται, οτι ο Αντιχρίστος δεν είνε πρόσωπο. Αλλά τι είνε; Είνε μία κατάσταση, κατάσταση αμαρτίας καί ασεβείας. Αντίχριστος, λένε, είνε το κακό, είνε η προσωποποίηση του κακού, όχι πρόσωπο. Αυτή η γνώμη δεν είνε ορθή.
Σύμφωνα πάλι με άλλη γνώμη, ο Αντίχριστος είνε ο Σατανάς. Πώς; Όσοι υποστηρίζουν αυτή τή γνώμη λένε ότι ο Σατανάς θά πάρη σάρκα, αλλά φαινομενική σάρκα. Θα μετασχηματισθή φαινομενικώς σε άνθρωπο καί θά πλανήση τόν κόσμο. Θά πή μάλιστα ότι γεννήθηκε από παρθένο γυναίκα. Διότι ο Αντίχριστος θέλει να μιμήται το Χριστό. Ότι θα έχει ο Σατανάς μία εμφάνιση ανθρωπίνη χωρίς να είναι πραγματικώς άνθρωπος, αλλά φαντασία ανθρώπου. Ούτε αυτή η γνώμη είνε σωστή, ότι ο Σατανάς θά πάρη φαινομενική μορφή ανθρώπου καί θά ονομασθή Αντίχριστος. Μία άλλη γνώμη είνε, ότι ο Σατανάς θα σαρκωθή, όπως ο Χριστός. Ο Σατανάς θά πάρη ανθρωπίνη σάρκα, πραγματική σάρκα, θά γίνη πραγματικός άνθρωπος. Είναι Σατανάς, θα γίνη καί άνθρωπος, θα γίνη Σατανάνθρωπος. Ο Αντίχριστος, λένε, είνε Σατανάνθρωπος, ότι θά έχη δηλαδή δύο φύσεις, μία σατανική φύση καί μία ανθρώπινη φύση. Καί οι δύο αυτές φύσεις θά ενωθούν καί θά αποτελέσουν ένα πρόσωπο, τόν Αντίχριστο. Όπως στό Χριστό ενώθηκε η θεότης καί η ανθρωπίνη φύσις καί αποτελέστηκε τό πρόσωπο του Ιησού του Ναζωραίου. Ούτε αυτή η γνώμη είνε σωστή. Γιατί; Ο Σατανάς, αδελφοί μου, δέν μπορεί νά κάνη ό,τι έκανε ο Χριστός. Δέν μπορεί ο Σατανάς νά ενωθή μέ τήν ανθρωπίνη φύση, καί οι δύο φύσεις νά γίνουν ένα πρόσωπο. Αυτό είνε μυστήριο καί θαύμα, πού δέν μπορεί νά τό κάνη ο Σατανάς. Δέν μπορεί ο Σατανάς νά κάνη τά πάντα, δέν είνε παντοδύναμος. Έπειτα ο Σατανάς μισεί τήν ανθρωπίνη σάρκα, μισεί καί πολεμεί τήν ανθρωπίνη φύση καί δέν θά ήθελε νά τήν προσλάβη καί νά γίνη Σατανάνθρωπος.
Αλλά τότε τί είνε ο Αντίχριστος; Αφού δέν είνε ούτε προσωπικοποίηση του κακού, ούτε ο Σατανάς με φαινομενική ή πραγματική ανθρωπίνη μορφή; Τί είναι ο Αντίχριστος; Άνθρωπος είνε ο Αντίχριστος. Άνθρωπος, όπως είμεθα όλοι άνθρωποι. Άνθρωπος μέ σώμα καί μέ ψυχή. Αλλά τί άνθρωπος; Ο χειρότερος από όλους τους ανθρώπους όλων των αιώνων. Πολύ χειρότερος καί από το χειρότερο άνθρωπο της γης. Μέσα του θα είνε όλη η δολιότητα καί η μοχθηρία καί η αγριότητα καί η εγκληματική τάση καί η υπερηφάνεια.
Ο Αντίχριστος θά είνε άνθρωπος, πού θα δεχθή μέσα του όλη τήν ενέργεια του Σατανά, καί όλη τήν κακότητα του Σατανά. Το πλήρωμα της κακίας του Σατανά θά κατοικήση μέσα σ΄ αυτόν τόν άνθρωπο. Μέσα σ΄ αυτόν τόν άνθρωπο δέν θά κατοικήση μόνο όλη η ενέργεια του Σατανά, αλλά καί ο ίδιος ο Σατανάς. Όπως μέσα σ΄ εμάς κατοικεί ο Χριστός, μέσα σ΄ αυτόν τόν άνθρωπο θά κατοικήση ο Σατανάς, ο αρχηγός των δαιμόνων. Θά είνε ο πιό δαιμονόπληκτος άνθρωπος. Θά είνε η πιο αβυσσαλέα καί ερεβώδης ψυχή. Σκοτεινή η φυσιογνωμία του Ιούδα, ασυγκρίτως σκοτεινότερη θά είνε η φυσιογνωμία του Αντιχρίστου. Το ανθρώπινο μυαλό δέν μπορεί νά συλλάβη πώς ένας άνθρωπος μπορεί τελείως να διαστραφή καί να γίνη σκεύος όπου θα κατοικήση όλη η κακότητα του σατανά καί αυτός ο Σατανάς.

2. Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ

Το φοβερό όνομα Αντίχριστος που γράφεται για πρώτη φορά; Αν διαβάσουμε τα παλαιά βιβλία, που θα βρούμε για πρώτη φορά το φοβερό όνομα Αντίχριστος; Θα το βρούμε μέσα στην Αγία Γραφή, στην Καινή Διαθήκη και συγκεκριμένως σε δύο επιστολές του αποστόλου Ιωάννου, στην Α΄ Καθολική επιστολή και την Β΄Καθολική επιστολή. Τί λέγει λοιπόν για τον Αντίχριστο ο Ιωάννης στην Α΄Καθολική επιστολή; <<Παιδία, εσχάτη ώρα εστί, και καθώς ηκούσατε ότι ο Αντίχριστος έρχεται, και νυν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν. Όθεν γινώσκομεν ότι εσχάτη ώρα εστί>> (Α΄ Ιωαν. β΄ 18). Παιδιά μου, λέγει ο Απόστολος Ιωάννης, είνε τελευταία ώρα, η τελευταία φάση της ανθρωπότητος επάνω στην γή. Η τελευταία φάση της ανθρωπότητος αρχίζει από την εποχή του Χριστού και καταλήγει στην δευτέρα παρουσία. Κατ’ αυτή τήν φάση της ανθρωπότητας η πολεμική εναντίον του Χριστού, συνεχώς θα βαίνη από το κακό στο χειρότερο και απο το χειρότερο στο χείριστο. Παιδιά μου, είνε εσχάτοι καιροί. Ακούσατε, λέγει ο Ιωάννης, ότι έρχεται ο Αντίχριστος και τώρα πολλοί αντίχριστοι έχουν έλθει, πρόδρομοι του μεγάλου Αντιχρίστου, πρόσωπα που προετοιμάζον το έδαφος για τον μεγάλο Αντίχριστο. Η πλήθυνση των ασεβών, των αντιχρίστων ή μάλλον η εμφάνιση πλήθους αντιχρίστων είνε σημείον, ότι πλησιάζουμε προς το τέλος του κόσμου, λέγει ο Ιωάννης. Και πάλιν: <<Τις εστίν ο ψέυστης ει μη ο αρνούμενος ότι Ιησούς ουκ εστίν ο Χριστός; Ούτος εστιν ο Αντίχριστος, ο αρνούμενος τον Πατέρα και τον Υιον. Πάς ο αρνούμενος τον Υιον, ουδέ τον Πατέρα έχει>> (Α΄Ιωαν. β΄ 22-23). Ποιός είνε ο ψεύτης; Ο μεγάλος ψεύτης, είνε αυτός, που έχει την άρνηση. Ποιά άρνηση; Ότι ο Ιησούς δεν είνε ο Χριστός, ο Ιησούς ο Ναζωραίος δεν είνε ο Μεσσίας, πού περίμεναν οι αιώνες για να λυτρώση τον κόσμον. Όποιος λέγει αυτό το ψέμα, όποιος έχει αυτη την άρνηση, αρνείται την Μεσσιακή ιδιότητα του Ιησού του Ναζωραίου, αυτός είναι ο Αντίχριστος. Όχι βεβαίως εκείνος ο μεγάλος Αντίχριστος του μέλλοντος. Αλλά είνε ένας αντίχριστος και αυτός, πού ενσαρκώνει το πνεύμα του μεγάλου Αντίχριστου.
Και πάλι ο Ιωάννης: <<τούτο εστι το του Αντιχρίστου ο ακηκόατε ότι έρχεται, και νυν εν τω κόσμω εστίν ήδη>> (Α΄ Ιωαν. δ΄ 3). Αυτό είνε το χαρακτηριστικό του Αντιχρίστου, που ακούσατε ότι έρχεται και ήδη είνε στον κόσμο. Βρίσκεται στον κόσμο μέσα στο πνεύμα του Αντιχρίστου, δρά από τώρα το πνεύμα του Αντιχρίστου. Όσοι λοιπόν αρνούνται τη Μεσσιακή ιδιότητα, την ενανθρώπηση και τη θεότητα του Ιησού του Ναζωραίου, αυτοί είναι οι αντίχριστοι. Αυτό είνε το κυριώτερο χαρακτηριστικό του Αντιχρίστου, η άρνησις του Ιησού του Ναζωραίου.
Το όνομα λοιπόν Αντίχριστος για πρώτη φορά απαντά μέσα στην Καινή Διαθήκη, στην Α΄ Καθολική επιστολή του Ιωάννου, αλλά και στην Β΄. Στην Β΄ σε ποίο χωρίο; <<Πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί. Ούτος εστιν ο πλάνος και ο Αντίχριστος>> (Β΄Ιωαν. 7). Πολλοί πλάνοι, πολλοί απατεώνες μπήκαν μέσα στον κόσμο. Και τι λένε αυτοί οι απατεώνες; Δεν ομολογούν, δεν παραδέχονται ότι ο Ιησούς Χριστός έρχεται με σάρκα. Αρνούνται τη σάρκα του Χριστού. Αρνούνται, ότι ο Χριστός ήλθε και θα έλθη με σάρκα ως άνθρωπος. Αρνούνται την ενανθρώπηση του Χριστού, την πραγματικότητα του σώματός Του, την Ανάσταση του σώματος και την επάνοδο του Χριστού στον κόσμο, με σάρκα και με σώμα. Όποιος αρνείται αυτό το πράγμα, αυτός είναι ο απατεώνας και ο Αντίχριστος, έχει δε το χαρακτηριστικό γνώρισμα του μεγάλου απατεώνα και του μεγάλου Αντιχρίστου, που έρχεται στον κόσμο.

Πηγή

ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΑ Άρχισαν τα όργανα! Η Εκκλησία της Γεωργίας απέρριψε κείμενο για την Πανορθόδοξη - -Τι είπε για το ημερολόγιο

Η Εκκλησία της Γεωργίας απορρίπτει κείμενο της Ε΄ Προσυνοδικής Διάσκεψης

Του Αιμίλιου Πολυγένη

---

Μετά την πρόσφατη αντίδραση του Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Αθανασίου σχετικά με κείμενα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, μια ακόμη διαμαρτυρία έρχεται από την Γεωργία.

Συγκεκριμένα ο Καθολικός Πατριάρχης Τιφλίδας και πάσης Γεωργίας κ. Ηλίας Β΄, εξέφρασε για ακόμη μια φορά την έντονη διαμαρτυρία για έγγραφο της Πανορθοδόξου Ιεράς Συνόδου.

Πληροφορίες της Romfea.gr αναφέρουν ότι η Ιερά Σύνοδος της

Σχολιασμός στο κείμενο της Ε΄ Πανορθοδόξου Προσυνοδικής Διασκέψεως

 π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ                                                                                2

ΕΙΣΑΓΩΓΗ                                                                                           3
1.  Γένεση του Κειμένου                                                                  62.    Θετικά σημεία του Κειμένου                                                   8
3.    Προβληματισμοί επί του Κειμένου                                     10
α) Ασάφειες και θεολογικές αντιφάσεις του Κειμένου            10
β) Μία  ή πολλές οι «Εκκλησίες» (§ 6 κεξ);                                  10
γ) Δεν υπάρχουν, πλέον,  αιρέσεις^. μόνοΕκκλησίες»!             13
δ) “Ετερόδοξοι Παρατηρητές”  = Τιμητική δάκριση στην           αίρεση;                                                                                                 15
ε) Κίδυνος σχίσματος;     Εγγυητής της Πίστεως: Η εκκλησιαστική συνείδηση (§ 22)                                                    16στ) Αμοιβαία “αγάπη” (§ )                                                              19
ζ) Προς αναγνώριση των κακοδοξιών του ΠΣΕ; (§16-21)          20
4.  Η §  20  του Κειμένου της Ε΄ ΠΠΔ                                         25α) Γενικές  παρατηρήσεις                                                                25
β) Ερμηνευτική προσέγγιση                                                           26    1. Η γένεση του προβληματισμού                                             26   2. Η κατ’ ακρίβεια και κατ’ οικονομία πράξη                          30   3. Τα κριτήρια για την άσκηση ακρείβειας ή οικονομίας       33γ) Ερμηνεία ή παρερμηνεία της § 20;                                           37
 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ                                                                          45
  ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ1. «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν Χριστιανικόν Κόσμον»                                                                                                                462. Εισήγηση Μητροπολίτου Μεσσηνίας Χρυσοστόμου (Ι. Μ. Βλατάδων, 3-5.12.2015)                                                                                                                  533. Εισήγηση Καθηγητού Στ. Τσομπανίδη (Ι. Μ. Βλατάδων, 3-5.12.2015)           58

Σχολιασμός στο κείμενο της  Ε΄ Πανορθοδόξου Προσυνοδικής Διασκέψεως  «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν Χριστιανικόν Κόσμον»  (Σαμπεζύ, 2015)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Τό 1976, σέ ἓνα ἀπό τά συμπόσια τοῦ Pro Οriente στό  Πανεπιστήμιο τοῦ Graz ὁ καθηγητής τῆς Δογματικῆς Joseph Ratzinger και μετέπειτα Πάπας Βενέδικτος XVI διετύπωσε μία πρόταση γιά τή λύση τοῦ ἐπίμαχου θεσμοῦ τῆς δικαιοδοσίας τῆς Ρώμης καί τῆς ἕνωσης τῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς καί τῆς Ὀρθόδοξης. Ἡ ἑνότητα θά μποροῦσε – εἶπε ὁ Ratzinger – «νά ἐπιτευχθεῖ πάνω στή βάση ὃτι ἡ Ἀνατολή θά παραιτεῖτο ἀπό τό νά πολεμᾶ τή δυτική ἐξέλιξη τῆς β΄χιλιετίας ὡς αἱρετική καί θά ἀναγνώριζε τήν Καθολική Ἐκκλησία ὡς νόμιμη καί ὀρθή ἀπό ἂποψη πίστης μέ ἐκείνη τή μορφή, στήν ὁποία ἡ Καθολική Ἐκκλησία βρέθηκε μέσα ἀπό τήν ἐξέλιξη τῆς β΄χιλιετίας, ἐνῶ ἀντίστροφα ἡ Δύση θά ἀναγνώριζε τήν Ἀνατολή ὡς νόμιμη καί ὀρθή στήν πίστη σέ ἐκείνη τή μορφή τήν ὁποία αὐτή διατήρησε στήν ἱστορία της”»^[1] ! Με άλλα λόγια, εμείς οι Ορθόδοξοι θα πάψουμε να χαρακτηρίζουμε τους παπικούς ως αιρετικούς και θα θεωρήσουμε τα αιρετικά παπικά δόγματα και τη διαστροφή της παράδοσης ως θεμιτή, αποδεκτή θεολογική εξέλιξη γι’ αυτούς και αυτοί το ίδιο, δεν θα μας θεωρούν πλέον αιρετικούς. Έτσι ο καθένας θα πιστεύει ό,τι θέλει αλλά θα είμαστε ενωμένοι ^. «μαζί και διαφορετικά» σύμφωνα με το θεοσοφικό σύνθημα του συγκρητιστικού οικουμενισμού …

Την πρόταση αυτή του πάπα Βενεδίκτου, που ουσιαστικά συγκεφαλαιώνει την εκκλησιολογία της Β΄ Βατικανής Συνόδου, την βλέπουμε να υλοποιείται σιγά-σιγά, αλλά σταθερά, και από Ορθοδόξου πλευράς. Ορισμένοι εκ των Ορθοδόξων Ηγετών, διαγράφοντας την ομόφωνη, δέκα αιώνων, παράδοση των Πατέρων, έπαψαν να χαρακτηρίζουν τους παπικούς ως αιρετικούς, αλλά τους θεωρούν ως Εκκλησία που έχει στο ακέραιο όλα τα χαρακτηριστικά και την πληρότητα της σώζουσας Θ. Χάριτος της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού. Συνεπώς, γι’  αυτούς,  η υπό τον πάπα Ρώμης Κοινότητα είναι «αδελφή Εκκλησία» με την εκκλησιολογική πληρότητα του όρου και έχει έγκυρα και υποστατά ιερά μυστήρια που χορηγούν τη

«Βλέποντες ου βλέπουσι»!

ΠΟΙΑ ΕΚΕΧΕΙΡΙΑ?

ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ ΕΜΠΛΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ!

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Έντονα επικριτικός προς την Ρωσία αλλά και προς τις ΗΠΑ εμφανίστηκε ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης και προσωπικός σύμβουλος του Ερντογάν, ο Numan Kurtulmuş, κατηγορώντας αυτές τις δυο χώρες ότι οδηγούν την περιοχή σε ένα σε ένα «πραγματικό πόλεμο», όπως τον χαρακτήρισε, (Aslı savaş), που θα έχει σαν αποτέλεσμα πολλά καινούργια εκατομμύρια προσφύγων.

Παράλληλα μιλώντας στην τουρκική εφημερίδα Yeni Şafak, ο αρχηγός των Ισλαμιστών του Χαλεπιού πρώην αντισυνταγματάρχης του συριακού στρατού, ο Abdulcebbar Ageydi, τόνισε ξεκάθαρα ότι οι ισλαμιστές δεν μπορούν να δεχτούν την εκεχειρία που έχει ανακοινωθεί για τις αρχές Μαρτίου, γιατί αυτή θα ευνοήσει τους Κούρδους καθώς θα συνεχίσουν τις επιθετικές τους ενέργειες κατά της συριακής αντιπολίτευσης. Ο Abdulcebbar Ageydi υποστήριξε ότι δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη στην Συρία αν δεν αλλάξει το καθεστώς και δεν ανατραπεί ο πρόεδρος Άσαντ.

Εν τω μεταξύ όπως έγινε γνωστό, (τουρκική εφημερίδα Yeni Şafak), ο αρχηγός της Σιϊτικης ιρακινής πολιτοφυλακής, ο Haşdi Şabi, δήλωσε πως Ιρακινοί Σιϊτες πολιτοφύλακες πολεμούν στις τάξεις του συριακού στρατού εναντίον των Ισλαμιστών.

Αλλά δεν έφτανε αυτό. Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα Milliyet, οι Τούρκοι έχουν πληροφορείς ότι Αρμένιοι βρίσκονται και πολεμούν στις τάξεις των Κούρδων στη Συρία ενώ ενισχύουν και τις επιθέσεις του ΡΚΚ στην ίδια την Τουρκία.
Όπως φαίνεται όλο και περισσότεροι εμπλέκονται σε αυτό το συριακό χάος και η αναγγελθείσα εκεχειρία πολύ λίγες ελπίδες υπάρχουν για την εφαρμογή της, ενώ συνεχώς εντείνονται τα ατελείωτα κύματα των προσφύγων.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

www.nikosxeiladakis.gr

Ο Άγιος Ρηγίνος επίσκοπος Σκοπέλου

    Στήριξε τους εξορίστους (από τους αιρετικούς). Ομολόγησε την αλήθεια μέχρι τέλους και μαρτύρησε για αυτήν.

ΑΠΟ ΤΟ ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟ ΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΩΝ ΑΓΙΩΝ

Ο Άγιος Ρηγίνος επίσκοπος Σκοπέλου (25/2/362)

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου

ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ: 

Ο Αγιος, που γεννήθηκε στο τέλος του 3ου μ.Χ. αιώνα, καταγόταν από τη Λιβαδειά και ήταν από τη νεότητά του πιστός Χριστιανός, ασκητικός στους τρόπους και ζούσε καθαρή και αγνή ζωή. Ήταν συγγενής του Αγίου Αχιλλίου και βρέθηκε, ως παρατηρητής, καθόσον δεν είχε ακόμα χειροτονηθεί, στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο (Νίκαια). 

Έζησε την εποχή που βασίλευσαν οι δύο υιοί του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο Κωνστάντιος στην Ανατολή και ο Κώνστας στη Δύση. Ο Κωνστάντιος είχε αποδεχθεί τις αιρετικές αρχές του Αρειανισμού, ενώ ο Κώνστας παρέμεινε πιστός στις αποφάσεις της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου. Και οι δύο είχαν ως κοινά χαρακτηριστικά της θρησκευτικής τους πολιτικής την καταπολέμηση των ειδώλων και την υπεράσπιση της ενότητας της Εκκλησίας. Αυτή η πολιτική είχε ως συνέπεια τη διεύρυνση της εκκλησιαστικής διάσπασης μεταξύ οπαδών και αντιπάλων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου. Οι παρεμβάσεις στα εκκλησιαστικά πράγματα υπήρξαν πηγή εντάσεως στις αρειανικές

Η ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ ΚΑΙ Η ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ!

ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΚΕΝΤΡΟΝ

 ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

     «Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ

         Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ»

Η ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΦΑΝΕΡΑ ΜΕ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΥ

Είναι γνωστά τα εξής δύο γεγονότα:

1) Επί παρουσία του παπικού «αρχιεπισκόπου» της Σμύρνης κ. Λαυρεντίου, παρέστη στην ορθόδοξη θεία λειτουργία, το Σάββατο 6-2-2016, στην οποία προεξήρχε ο Πατρ. Κων/πόλεως κ. Βαρθολομαίος, βατοπαιδινή αντιπροσωπεία αποτελούμενη από τον ιερομόναχο π. Ευδόκιμο και τον μοναχό π. Βαρνάβα,  η οποία είχε μεταφέρει αντίγραφο της Παναγίας της Παραμυθίας από τη Μονή Βατοπαιδίου ως δώρο στον Ορθόδοξο Ναό του Αγίου Βουκόλου Σμύρνης, όπου ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίος την υποδέχθηκε πριν τον εσπερινό της εορτής του Αγίου, την Παρασκευή 5-2-2016.

2) Με τη συγχοροστασία του παπικού «αρχιεπισκόπου» της Σμύρνης κ. Λαυρεντίου, τελέστηκε ορθόδοξος εσπερινός, το Σάββατο 6-2-2016, στον παπικό καθεδρικό ναό της Σμύρνης επ’ ονόματι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, στον οποίο χοροστάτησε ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίος, που απάντησε σε προσφώνηση του παπικού «αρχιεπισκόπου», και στον οποίο παρέστη η ίδια βατοπαιδινή αντιπροσωπεία αποτελούμενη από τον ιερομόναχο π. Ευδόκιμο και τον μοναχό π. Βαρνάβα. Μάλιστα ο ιερομόναχος π. Ευδόκιμος, ο οποίος στεκόταν σε στασίδι κοντά στον Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, μετά την απόλυση και ενώ ο Πατριάρχης μοίραζε εικονίδια στους παρισταμένους, έψαλλε μαζί με έναν παπικό «ιερέα» το «Αγνή Παρθένε Δέσποινα», όπως φαίνεται σαφέστατα στο σχετικό βίντεο που αναρτήθηκε σε πολλούς ιστότοπους. 

    Παρακαλείται η Μονή Βατοπαιδίου να μην κωφεύσει και να απαντήσει στα ακόλουθα εύλογα ερωτήματα των πιστών:

Πρώτον ερώτημα

1 – Αναγνωρίζει εμπράκτως ή όχι η Μονή Βατοπαιδίου ότι η Παπική

Ο Άγιος Ταράσιος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως (25 Φεβρουαρίου)

Ὁ Ἅγιος Ταράσιος γεννήθηκε, ἀνατράφηκε καὶ ἐκπαιδεύθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ εὐγενεῖς, τὸν Γεώργιο, κριτὴ καὶ πατρίκιο καὶ τὴν Εὐκρατία. Λόγω τῆς μεγάλης του μορφώσεως ἀνυψώθηκε στὸ ἀξίωμα τοῦ πρωτασηκρίτου. Οἱ ἐκκλησιαστικὲς περιστάσεις τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἦταν ἀρκετὰ σοβαρές. Ὑπῆρχε ἀκόμα ὁ πόλεμος τῶν εἰκονομάχων, ἡ δὲ θέση τῶν Ὀρθοδόξων ἔγινε ἀκόμη πιὸ δύσκολη διὰ τοῦ θανάτου τοῦ Πατριάρχου Παύλου Δ’ τοῦ Κυπρίου (780 – 781 μ.Χ.). Ἡ βασίλισσα Εἰρήνη ἡ Ἀθηναία, ἡ ὁποία ἐπιτρόπευε τὸν ἀνήλικο υἱό της Κωνσταντῖνο ΣΤ’ (780 – 798 μ.Χ.), κατανόησε, ὅτι χρειαζόταν ἐκκλησιαστικὸς ἡγέτης μὲ εὐσέβεια, θεολογικὴ κατάρτιση καὶ διοικητικὴ ἱκανότητα, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἀνταποκριθεῖ στὶς περιστάσεις καὶ τὰ προβλήματα. Ἔτσι ἐξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸ τοὺς λαϊκοὺς ὁ Ἅγιος Ταράσιος παρὰ τὶς ἐπίμονες ἀρνήσεις του, ἀφοῦ ἔλαβε ὑπόσχεση ἀπὸ τοὺς βασιλεῖς, ὅτι θὰ συγκληθεῖ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ποὺ θὰ ἀντιμετωπίσει τὰ διάφορα