Τετάρτη 13 Αυγούστου 2014

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τις επισκέψεις Τούρκων αξιωματικών στην "Παναγία Σουμελά"



ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ SUMELA MANASTIRI
ΠΡΟΑΙΩΝΙΟ  ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ  
Γράφει  ο Νίκος  Χειλαδάκης

Μοναστήρι Παναγίας Σουμελά, σήμερα «Σουμελά Μαναστιρί». Τόπος ιερός, τόπος μαγευτικός, τόπος μυστηρίου, ελληνισμού και ορθοδοξίας, τόπος πόνου και μαρτυρίου και αυτόπτης μάρτυρας της μεγάλης ποντιακής γενοκτονίας. Τόπος προαιώνιου προσκυνήματος. Ακόμα και σήμερα χιλιάδες επισκέπτες, (σύμφωνα με τα στοιχεία του τουρκικού υπουργείου Τουρισμού, η Παναγία Σουμελά, Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης και οι λαξευτές εκκλησίες της Καππαδοκίας είναι τα πρώτα σε αριθμό επισκεπτών τουριστικά μέρη της Τουρκίας) έρχονται να δούνε το θαυμαστό αυτό μνημείο. Χιλιάδες προσκυνητές, κυρίως Έλληνες, Ορθόδοξοι άλλων χωρών κυρίως Ρώσοι, αλλά και… Τούρκοι, έρχονται να προσκυνήσουν. Γυναίκες με την κλασική ισλαμική μαντίλα ανεβαίνουν υπομονετικά τα σκαλοπάτια που οδηγούν στο μοναστήρι και με ευλάβεια προσκυνούν την Μεριέμ Αννά, την Παναγία Σουμελά. Ελληνόφωνοι πόντιοι της Τουρκίας ακόμα και σήμερα τραγουδάνε την Παναγία Σουμελά, άλλο ένα στοιχείο της για πολλούς μπερδεμένης ταυτότητας τους ένα κολοσσιαίο πρόβλημα για όλη την σημερνή Τουρκία.
Η Παναγία Σουμελά είναι ένας σπάνιος τόπος που σε γοητεύει με την επιβλητικότητα του καθώς πλησιάζεις από κάτω αγναντεύοντας  την βουνοπλαγιά όπου είναι σκαρφαλωμένη, γραφεί στις 9 Ιουνίου του 2001, ο γνωστός αρθογράφος της τουρκικής εφημερίδας Μιλιέτ, (πρώτη σε κυκλοφορία εφημερίδα στην Τουρκία),  Γκιουνγκιόρ Αράς, σε μια… προσκυνηματική (;;;), επίσκεψη που έκανε στο ιστορικό μοναστήρι. Ο Τούρκος αρθογράφος που αφήνει την πένα του να περιγράψει την γοητεία του μοναστηριού, μια γοητεία που ασκεί ακόμα και στους Τούρκους επισκέπτες, αναφέρει πως το 1461 ο ίδιος ο σουλτάνος, Μωάμεθ ο Πορθητής, επισκέφτηκε το μοναστήρι

Ἀπάντησις του π. Ευθύμιου Τρικαμηνά στήν 2η ἀπάντησι τοῦ π. Ἰωσήφ.



Τὸ 2012 ὁ μοναχὸς Ἰωσὴφ ἔγραψε μελέτη, μὲ τὴν ὁποία ἤλεγχε θέσεις τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ, ἀναφερόμενες στοὺς Παλαιοημερολογίτες. Ὁ π. Εὐθύμιος ἀπάντησε τὸν ἴδιο χρόνο. Τὸ παρελθόντα Μάϊο, ὅμως, ὁ μ. Ἰωσὴφ ἐπανῆλθε μὲ δεύτερη ἀπάντηση, τὴν ὕπαρξη τῆς ὁποίας πληροφορήθηκε ὁ π. Εὐθύμιος τὸν προηγούμενο μῆνα, ἀφοῦ ὁ συγγραφέας της δὲν τοῦ τὴν ἀπέστειλε. Ἔτσι συνέταξε μιὰ δεύτερη ἀνταπάντηση καὶ μᾶς τὴν ἔδωσε πρὸς δημοσίευση. 
"Πατερικὴ Παράδοση"


(Ἐπειδὴ κατὰ τὴν σελιδοποίηση -καὶ στοιχειοθέτηση- ξέφυγαν κάποια λάθη, ἀναδημοσιεύουμε τὸ ἄρθρο διορθωμένο).

Ἀπάντησις στήν 2η ἀπάντησι τοῦ π. Ἰωσήφ
  Ἀγαπητέ καί σεβαστέ π. Ἰωσήφ,
Χαῖρε ἐν Κυρίῳ
λαβα σέ φωτοτυπίες τήν 2η ἀπάντηση στήν δημοσιευθεῖσα στό περιοδικό «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος» (τεῦχος 13-14) ἀπάντησί μου στήν κριτική σου μελέτη στό ἐκδοθέν βιβλίο μου γιά τό ὑποχρεωτικό τοῦ 15ου κανόνος τῆς πρωτοδευτέρας Συνόδου περί διακοπῆς μνημονεύσεως.
Εἶναι ἀλήθεια π. Ἰωσήφ ὅτι ἀπόρησα γιά τήν ὄψιμη αὐτή ἀπάντησί σου καί

Ὅλες οἱ καλὲς νίκες, μόνιμες ἢ πρόσκαιρες, ἀνήκουν σ’ Ἐκεῖνον.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ


 ΚΥΡΙΑΚΗ Θ´ Ματθαίου:
 λιγοπιστία το Πέτρου 
(Ματθ. ιδ´ 22-34)
[Α´] 


Ἀπὸ τὸ βιβλίο«Ὁμιλίες Δ´» – Κυριακοδρόμιο, Ἀθῆναι 2012,
μετάφρ. Π. Μπότση, σελ. 169-173


ΠΗΓΗ ἠλ. κειμ.: «ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ»

.           Ὁ Θεός μας εἶναι ὁ Νικητής. Ὅλες οἱ καλὲς νίκες, μόνιμες ἢ πρόσκαιρες, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ χρόνου ὣς τὸ τέλος τῆς ἱστορίας, ἀνήκουν σ’ Ἐκεῖνον. Εἶναι νικητής, ὅταν ἀποκαθιστᾶ τὴν τάξη, μέσα στὴν ἀταξία ποὺ προκαλοῦν ἁμαρτωλοὶ ἄνθρωποι. Ὅταν οἱ χειρότεροι τῶν ἀνθρώπων ἀνέρχονται στὴν πρώτη θέση καὶ οἱ καλλίτεροι πέφτουν στὴν τελευταία, Ἐκεῖνος ἀναποδογυρίζει τὴν ἀταξία καὶ βάζει τὸν τελευταῖο πρῶτο καὶ τὸν πρῶτο τελευταῖο. Νικᾶ τὴν κακία καὶ τὰ τεχνάσματα τῶν πονηρῶν πνευμάτων ποὺ μαίνονται ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων καὶ τὰ διαλύει,

ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ



Μὲ ἀφορμὴ τὴν ἀποτείχιση τοῦ Ἱερομόναχου π. Εὐθυμίου Χαραλαμπίδη, ὁ ὁποῖος διέκοψε τὸ Μνημόσυνο τοῦ αἱρετίζοντος Μητροπολίτη Σύρου κ. Δωρόθεου Πολυκανδριώτη, πολλὰ ἱστολόγια δημοσίευσαν τὴν εἴδηση καὶ ἐπαίνεσαν τὴν ἐνέργεια αὐτή, ὡς συμφωνοῦσα μὲ τὴν διαχρονικὴ ἁγιοπατερικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀπ’ ὅ,τι μάθαμε καὶ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς Πατέρες ὑπὸ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση καὶ π. Γεώργιο Μεταλληνό, ἐπαίνεσαν τὴν ἐνέργεια τοῦ π. Εὐθυμίου, ὁ ὁποῖος ἔκανε ἀπὸ μόνος του, αὐτὸ ποὺ ἐκεῖνοι δὲν ἔκαναν τὸ 2006: εἶχαν τότε ἀποφασίσει (στὸ Μοναστήρι τοῦ Μελισσοχωρίου) διὰ στόματος τοῦ ἡγουμένου π.  Κυρίλλου, ὅτι τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 2006 θὰ διέκοπταν τὸ Μνημόσυνο τοῦ ἀρχηγέτη τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Ἡ Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας ὅμως τοῦ 2006 παρῆλθε! Παρῆλθαν κι ἄλλες Κυριακὲς Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ γι’ αὐτοὺς ὅμως, ἡ «Κυριακὴ» τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δὲν ἦρθε ἀκόμα! Συνεχῶς μετατίθεται!
Θέλουν, λένε, νὰ ἐνημερώσουν πρῶτα τὸ λαὸ καὶ νὰ προσεταιρισθοῦν Ἐπισκόπους...! Ἀποφάσισαν νὰ ἐκδώσουν πρῶτα καὶ τὰ «Πραχθέντα καὶ Λεχθέντα» τῶν Οἰκουμενιστῶν. Ἀλλὰ ἀκόμα τὰ ἑτοιμάζουν!
Πέρασαν ἄλλα 8 χρόνια «ἐνημέρωσης» τοῦ λαοῦ· τοὺς στήριξαν καὶ μερικοὶ Ἐπίσκοποι. Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι, ἡ μὲν ἐνημέρωση νὰ καρκινοβατεῖ, ἡ δὲ ἀντι-Οἰκουμενιστικὴ ὁμάδα τους νὰ φθίνει, ἀφοῦ κατάφεραν νὰ παγώσουν τὸν ἐνθουσιασμὸ τῶν ἑκατοντάδων ἱερέων καὶ μοναχῶν ποὺ ἀρχικὰ συμμετεῖχαν καὶ τοὺς συμπαρίσταντο.
Αὐτὰ τὰ βλέπουν οἱ Οἰκουμενιστές, καὶ συνεχίζουν ἀπτόητοι καὶ μὲ θρασύτητα τὸ φθοροποιὸ ἔργο τους.
Μήπως εἶναι καιρός, πλέον, ἐν μετανοίᾳ καὶ ταπεινώσει νὰ ἀκολουθήσουμε ὅλοι τὸ παράδειγμα τοῦ π. Εὐθύμιου Χαραλαμπίδη; Μήπως εἶναι ἐκ Θεοῦ ἡ ἀποτείχισή του, γιὰ νὰ μᾶς ξαναζεστάνει τὸ ζῆλο; Μήπως τὰ περιθώρια στένεψαν ἀπελπιστικά, καὶ πλέον, πρέπει νὰ ἑνώσουμε ὅλοι οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς τὶς δυνάμεις μας καὶ κάτω ἀπὸ τὴν καθοδήγηση Καθηγουμένων καὶ ἱερέων, ἀποφασισμένων νὰ ἐκδιωχθοῦν ἀπὸ τὰ μοναστήρια καὶ τὶς θέσεις τους, νὰ ἐπαναλάβουμε τὰ λόγια τοῦ ἁγίου Μάρκου, μαζὶ μὲ τὸν π. Εὐθύμιο, ὁ ὁποῖος γράφει στὴν Ἐπιστολή του πρὸς τὸν μητρ. Σύρου Δωρόθεο:
«Ἡ προτροπὴ τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ νὰ φεύγουμε μακριὰ ἀπὸ τοὺς προδότες τῆς Πίστεως, ὅπως φεύγουμε μακριὰ ἀπὸ τὰ φίδια, εἶναι περισσότερο ἀπὸ ὁποτεδήποτε ἄλλοτε ἐπίκαιρη: «Φευκτέον αὐτοὺς ὡς φεύγει τις ἀπὸ ὄφεως» καὶ «Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ σύνοδοι καὶ πᾶσαι αἱ θεῖαι γραφαὶ φεύγειν τοὺς ἑτερόφρονας παραινοῦσι καὶ τῆς αὐτῶν κοινωνίας διΐστασθαι».
Π.Σ.