Πρωτ. Θεόδωρος Ζήσης Ομ. καθηγητής Α.Π.Θ - Ι.N. Αγ. Αντωνίου Θεσσαλονίκης - Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016Πηγή
Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2016
π. Θ. Ζήσης, Η Διακοπή του Μνημοσύνου Επισκόπων - ΙΕ' Κανών Πρωτοδευτέρας Συνόδου (3η Ομιλία) [ΒΙΝΤΕΟ 2016]
Ακοινώνητοι και πριν την καταδίκη τους είναι οι αιρετικοί για τους Αγίους Πατέρες, αλλ΄ όχι και για τους μετα-πατέρες!
Ἐπαναλαμβάνουμε παλαιότερη ἀνάρτηση, γιὰ τὴν ἐνημέρωση κάποιων ποὺ πεισματικὰ ἐπιμένουν στὴν Τελεβάντια προπαγάνδα καὶ ἀναπαράγουν μιὰ λανθασμένη τοποθέτηση περὶ τῆς κοινωνίας μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἁμαρτάνοντες ὡς καταλύοντες τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως διατυπώνεται στὸν 2ο Κανόνας τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου: «μὴ ἐξεῖναι δὲ κοινωνεῖν τοῖς ἀκοινωνήτοις… ὁ τοῖς ἀκοινωνήτοις κοινωνῶν, καὶ τοῦτον ἀκοινώνητον». Ἀφορμὴ τὰ παρακάτω σχόλια:
https://katanixis.blogspot.gr/2016/12/2016_22.html
Ὁ ἱερὸς Ἰωσὴφ Καλόθετος ἦταν μαθητὴς καὶ
συναγωνιστὴς τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ κατὰ τῆς αἱρέσεως τῆς ἐποχῆς τους. Ἡ ἐπιστολή, τῆς ὁποίας ἕνα μικρὸ τμῆμα παρουσιάζουμε καὶ σχολιάζουμε, ἐγράφη τὸ 1344 (περὶ τὰ τέλη Νοεμβρίου κατὰ τὸν Δημ. Τσάμη στὸ
Σύγγραμμα «Ἰωσήφ Καλόθετος», σελ. 352). Κατὰ τὴν περίοδο αὐτὴ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς
κατηγορεῖται ὡς αἱρετικὸς ἀπὸ τὸν νόμιμο καὶ κανονικὸ Πατριάρχη Ἰωάννη Καλέκα.
Ὁ Π. Χρήστου μᾶς πληροφορεῖ σχετικά:
«Το 1344 ενδημούσα σύνοδος της
Κωνσταντινούπολης έθεσε (τὸν Γρηγόριο Παλαμᾶ) εκτός εκκλησιαστικής κοινωνίας επειδή παρερμήνευσε τον Τόμο του 1341 και επειδή δεν μνημόνευσε τον Πατριάρχη». Καὶ ὅπως γράφει ὁ Jean
Meyendorff: «Ο Πατριάρχης (σ.σ.: Ἰωάννης
Καλέκας) διέταξε τη σύλληψη του Γρηγορίου
Παλαμά, με πρόσχημα καθαρά πολιτικό. Αλλά, για να νομιμοποιήσει τη σύλληψη, αποφάσισε να
κατευθύνει εναντίον του μια δίκη για
αίρεση. Ο Ακίνδυνος, με απαίτηση του αρχιερέα, δημοσίευσε τις αναιρέσεις εναντίον του Παλαμά, κι ο
Παλαμάς, απ' το βάθος της φυλακής του, δεν παρέλειψε ν’ απαντήσει» (Jean Meyendorff, “Γρηγόριος Παλαμάς, Ο Θεολόγος του Ησυχασμού” -ἐδῶ).
Ἐκείνη λοιπόν, τὴν περίοδο, ποὺ ὁ Ἱερομόναχος
Γρηγόριος Παλαμᾶς βρίσκεται στὴ φυλακὴ κατηγορούμενος γιὰ αἵρεση, ὁ ἱερὸς Ἰωσὴφ
Καλόθετος γράφει αὐτὴ τὴν ἐπιστολή, στὴν ὁποία τονίζει ὅτι «αἱ
δυνάμεις τοῦ κακοῦ πολεμοῦν ποικιλοτρόπως τὴν ἀλήθειαν. Αἱ αἱρέσεις εἶναι ὅπλον
των κατὰ τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ὅμως διὰ τῶν Ἁγίων της περιορίζει τὴν ἔκτασιν τῆς ἀποστασίας».
Ὁ Ἀκίνδυνος τώρα (σύμμαχος τοῦ Κελέκα), εἶχε ἤδη καταδικαστεῖ
γιὰ τὶς θέσεις του ἀπὸ Σύνοδο τοῦ 1341, ἀλλὰ δέχτηκε «να υπογράψει μια θολή δήλωση μεταμέλειας, και απέφυγε
τη μνημόνευση του ονόματος του μέσα στις συνοδικές αποφάσεις». Ἔτσι, μὲ
τὴν ὑποστήριξη τοῦ πατριάρχη Καλέκα, καὶ ἀφοῦ δὲν ὑπάρχει ἔγγραφη-ἐπίσημη
καταδικαστικὴ ἀπόφαση, διαδίδει «τὰς κακοδόξους
διδασκαλίας του, ὡς βραβεῖον δὲ τοῦ ἀπονέμονται Μοναί»! (Δ. Τσάμη, ὅπ. παρ.).
Οἱ μαθητὲς τοῦ Ἁγίου, βέβαια, δὲν ἀποδέχονται αὐτὲς
τὶς «δραστηριότητες» τοῦ Ἀκίνδυνου (καὶ Καλέκα), ἀφοῦ μὲ αὐτές, κατὰ τὸν ἱ. Ἰωσὴφ
Καλόθετο
ὁ Ἀκίνδυνος «ἀπεκόπη οὐσιαστικῶς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ ἵδρυσε μετὰ τοῦ Πατριάρχου (Καλέκα) ἰδιαιτέραν Ἐκκλησίαν» (Δ. Τσάμη, ὅπ. παρ.).Καὶ αὐτὰ τὰ λέει ὁ ἱερὸς Ἰωσήφ, χωρὶς κάποια Σύνοδος νὰ ἔχει ἀφορήσει τὸν Καλέκα, μεταφέροντάς μας τὴν ἐπικρατοῦσα πεποίθηση-πράξη τῆς Ἐκκλησίας, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ὁ συνειδητὰ αἱρετίζων ἀντιμετωπίζεται ἀπὸ τοὺς πιστοὺς ὡς ἀποκεκομμένος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Στὸ τμῆμα τῆς 2ας Ἐπιστολῆς τοῦ Ἰωσὴφ Καλόθετου
ποὺ παραθέτουμε, ὁ
Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου, Η φυγή του Χριστού στην Αίγυπτο
Η φυγή του Χριστού στην Αίγυπτο (ενδιαφέροντα στοιχεία από τον Άγιο Νικόδημο)
Στις 26 Δεκεμβρίου εορτάζεται η
Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου (τιμούμε δηλ. το πρόσωπό της καθώς
συνέβαλε στο Μυστήριο της Θείας Οικονομίας) και η Φυγή στην Αίγυπτο.
Όταν οι μάγοι προσκύνησαν το Χριστό, αναχώρησαν για την
πατρίδα τους, χωρίς να περάσουν από το βασιλιά Ηρώδη. Τότε άγγελος
Κυρίου φάνηκε σε όνειρο στον Ιωσήφ και του είπε να πάρει το παιδί με τη
μητέρα του και να φύγει στην Αίγυπτο (Ευαγγέλιο Ματθαίου, Β΄ 13-18). Και
έμειναν εκεί, μέχρι πού πέθανε ο Ηρώδης, για να επαληθευθεί έτσι εκείνο που ελέχθη δια του προφήτου Ωσηέ: «Ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου» (Ωσ. Ια΄ 1).
Μετά τη φυγή του Κυρίου στην Αίγυπτο, ο Ηρώδης έστειλε
στρατιώτες και θανάτωσαν όλα τα παιδιά που ήταν στη Βηθλεέμ και τα
περίχωρά της, από ηλικίας δύο ετών και κάτω. Διότι τόσο είχε υπολογίσει
την ηλικία του Χριστού, Τον οποίο φοβόταν ότι θα του έπαιρνε τη
βασιλεία.
Επίσης, η φυγή του Κυρίου στην Αίγυπτο, κατά τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, φράσσει και τα στόματα των αιρετικών.
Διότι όπως λέει, αν δεν έφευγε ο Κύριος και φονευόταν από τον
ΕΥΘΥΜΙΟΥ Επισκόπου Σάρδεων του Ομολογητού
Τη αυτή ημέρα 26η Δεκεμβρίου, μνήμη του εν
Αγίοις Πατρός ημών ΕΥΘΥΜΙΟΥ Επισκόπου Σάρδεων του Ομολογητού, ή μάλλον ειπείν,
του Ιερομάρτυρος.
Ευθύμιος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών έζη κατά
τους χρόνους των ευσεβών και Ορθοδόξων βασιλέων Κωνσταντίνου ΣΤ΄ (780-797) και
Ειρήνης (797- 802) της μητρός αυτού, ήτο δε εκ τινος χώρας Ούζαρα λεγομένης,
και ευρισκομένης εις τα όρια της Λυκαονίας, υιός Χριστιανών γονέων, οίτινες
έχοντες κτήματα ίδια, αμπέλους, αγρούς, ζώα και άλλα κινητά και ακίνητα
πράγματα, έζων με αυτάρκειαν. Είχον δε και άλλα τέκνα, τα οποία έβαλον εις
διαφόρους τέχνας, τον δε Άγιον έδωκαν οι γονείς του εις την μάθησιν των
γραμμάτων, τα οποία έμαθε καλώς εις ολίγον διάστημα, ομοίως και όλην την
εκκλησιαστικήν τάξιν και Ακολουθίαν, διότι είχε νουν δεξιόν και φυσικήν
επιτηδειότητα εις το μανθάνειν.
Βλέπων την τοιαύτην προκοπήν του νέου ο πατήρ του και επειδή επιμόνως
τον παρεκάλει, τον απέστειλεν εις την Αλεξάνδρειαν, όπου μαθητευθείς και την
ελληνικήν παιδείαν επέστρεψεν εις την πατρίδα του, εις την οποίαν όμως ολίγον
παρέμεινε, διότι φλεγόμενος υπό της επιθυμίας να γίνη Μοναχός έλαβε την άδειαν
του πατρός του –η μήτηρ του είχεν
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)