Σαρακοστιανός Διάβολος στο Μόναχο. --Και πάλι πρωτοστατεί ο παπά Φραγκουλάκη

katanixis.gr: Για άλλη μια φορά καταδικάζουμε το εκφυλιστικό φαινόμενο εκκοσμίκευσης, της χρήσης μουσικών οργάνων μέσα σε Ορθοδόξους Ναούς. 

Στη σημερινή ανάρτηση, διαβάζουμε για μια συμφωνική ορχήστρα και μία συναυλία εντός Ορθόδοξου Ναού στο Μόναχο, δηλαδή παπά Μαλαμούσης, άρα και τα σχόλια περιττεύουν. Ο άνθρωπος μαζί με τον παπά Φραγκουλάκη του Ανόβερο, έχουν φάει το παραμύθι του Οικουμενισμού αμάσητο. Το πήραν προσωπικά. Η Εκκλησιαστική διοίκηση της Ορθόδοξης Μητροπόλεως Γερμανίας νοσεί την νόσον του παναιρετικού Οικουμενιστικού πνεύματος. Όσο μένουν ατιμώρητοι να αλωνίζουν, ποδοπατώντας

«Δριμύς ο χειμών αλλά γλυκύς ο Παράδεισος»!

    Τότε λοιπόν, σαν άκουσαν το πρόσταγμα (και βλέπε εδώ των ανδρών αυτών το ανίκητο φρόνημα), μετά χαράς πέταξαν κατά γης ο καθένας και τον τελευταίο χιτώνα. Κι όρμησαν προς το θάνατο που αιτία του ήταν το ψύχος, προτρέποντας ο ένας τον άλλο, σαν ν’ άρπαζαν λάφυρα.

Δεν αποβάλλουμε, έλεγαν, ιμάτιο, αλλά τον παλαιόν άνθρωπο ξεντυνόμαστε, «που φθείρεται κατά τις επιθυμίες της απάτης» (Εφ. 4, 22). Σ’ ευχαριστούμε, Κύριε, που μαζί μ’ αυτό το ιμάτιο αποβάλλουμε και την αμαρτία. Αφού εξ αιτίας του φιδιού ντυθήκαμε (πρβλ. Γεν. 3, 21), ας γδυθούμε χάρη στον Χριστό. Ας μην κρατήσουμε πάνω μας ιμάτια για τον παράδεισο που χάσαμε. Τί ν’ ανταποδώσουμε στον Κύριο; Γδύθηκε κι ο Κύριός μας. Είναι τόσο σπουδαίο για το δούλο να πάθει ό,τι κι ο Κύριος; Άλλωστε και τον ίδιο τον Κύριο εμείς είμαστε που τον γδύσαμε. Γιατί εκείνο το τόλμημα στρατιώτες το έπραξαν. Εκείνοι τον έγδυσαν και «διεμερίσαντο τα ιμάτια» (Ματθ. 27, 35). Λοιπόν, κατηγορία γραμμένη εναντίον μας ας τη σβήσουμε οι ίδιοι.

Δριμύς ο χειμώνας, αλλά γλυκός ο παράδεισος. Γεμάτο πόνο το πάγωμα, αλλά ευχάριστη η ανάπαυση. Λίγο ας περιμένουμε και θα

Απορία ψάλτου …λάσπη!!!

    Ὁ διαχειριστὴς τοῦ «Κρυφοῦ Σχολειοῦ» κ. Ν. Μάννης, ἀδυνατώντας νὰ κατανοήσει τὴν κοπιώδη (καὶ διενεργούμενη ἐπὶ πολλὰ χρόνια) ἑνωτικὴ προσπάθεια τοῦ π. Εὐθυμίου γιὰ μιὰ συσπείρωση –πάντα «ἐν ἀληθείᾳ»– τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστικῶν δυνάμεων ἐναντίον τῆς Παναιρέσεως, ἀδυναντώντας ταυτόχρονα νὰ ἀναιρέσει τὰ παλαιότερα καὶ τωρινὰ ἐπιχειρήματα τοῦ π. Εὐθυμίου γύρω ἀπὸ τὸ Ἡμερολογιακὸ ζήτημα, ὄχι μόνο ἀρνήθηκε νὰ δημοσιεύσει τὴν σημερινὴ ἀπάντηση τοῦ π. Εὐθυμίου σὲ ἄρθρο τῶν Παλαιοημερολογιτῶν (τὸ ὁποῖο συνυπέγραφε κι ὁ κ. Μάννης), ὄχι μόνο ἀρνήθηκε νὰ ἀπαντήσει-ἀναιρέσει ἀντρίκια τὶς θέσεις του, ἀλλὰ ἀντὶ ἀπαντήσεως ρίχνει ...λάσπη  στὸν π. Εὐθύμιο  καὶ τὸν χαρακτηρίζει «σύμμαχο των Ουνιτών καὶ αἱρετικό»!

     Ὅσο ἤλπιζε ὅτι μποροῦσε νὰ προσελκύσει τὸν π. Εὐθύμιο στὴν μάνδρα τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, διαλεγόταν μαζί του καὶ ἔτεινε, ὑποτίθεται, χεῖραν ἀδελφική! Τώρα ποὺ κατάλαβε ὅτι ἀδυνατεῖ νὰ ἀντιμετωπίζει ἕνα πρὸς ἕνα τὰ ἐπιχειρήματά του, ὅπως π.χ. τὴν θέση ὅτι ἡ Ἐκκλησία γιὰ λόγους πνευματικούς-θεολογικοὺς ἀποφάσισε τὴν χρήση πορισμάτων τῆς Ἀστρονομίας, τώρα λοιπόν, ἔβαλε στὴν ἄκρη τὸν διάλογο καὶ πῆρε στὸ χέρι μυστρί καὶ λάσπη.

   Οἱ γενικὲς αὐτὲς θέσεις τοῦ π. Εὐθυμίου, ποὺ τώρα ἀνεκάλυψε ὅτι εἶναι αἱρετικὲς ὁ κ. Μάννης, εἶναι γνωστὲς στοὺς Γ.Ο.Χ. ἀπὸ χρόνια κατὰ τοὺς μεταξύ τους διαλόγους. Ἔχει ὁ π. Εὐθύμιος ἀποκαλύψει καὶ καυτηριάσει ὅλες τὶς ἀπαράδεκτες θέσεις τους, ἔχει ἀποδομήσει τὸ σάπιο «βασίλειο της Δανιμαρκίας» τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, ἔχει κατὰ κόρον τονίσει ὅτι ἡ ἐπιμονή τους στὸ Ἡμερολόγιο, ἡ δογματοποίησή του, καταδικάζεται ἀπὸ Ἁγίους, ὅπως ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καὶ ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης καὶ δρᾶ εἰς βάρος τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος. Αὐτό, ἀντὶ νὰ τοὺς ὁδηγήσει σὲ αὐτοκριτικὴ καὶ μετάνοια, ἐνοχλεῖ τοὺς Παλαιοημερολογίτες, ἀφοῦ τοὺς ἐκθέτει στὰ μάτια τῶν ὀπαδῶν τους, ὁπότε ἦρθε ὁ καιρός –ἀφοῦ δὲν ἔχουν ἄλλα ἐπιχειρήματα– νὰ ρίξουν λάσπη! Καὶ τὸ κάνουν, ἐπειδὴ βρῆκαν ὅτι κάποιος Οὐνίτης, χρησιμοποίησε παρόμοιες θέσεις μὲ τὸν π. Εὐθύμιο! Κατὰ τὴν λογικὴ τοῦ κ. Μάννη, δηλαδή, ὁ Μ. Βασίλειος, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὁ ἅγιος Μάξιμος κ.ἄ. Πατέρες, ἐπειδὴ χρησιμοποίησαν θέσεις τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων φιλοσόφων εἰδωλολατρῶν, θὰ πρέπει νὰ χαρακτηριστοῦν …εἰδωλολάτρες!

      Ἐλπίζουμε ὅτι ὁ π. Εὐθύμιος, ἀφοῦ λάβει γνῶσιν γιὰ τὸ ἄρθρο τοῦ κ. Μάννη, θὰ ἀπαντήσει.

Ἡ ἀνάρτηση τοῦ κ. Μάνη εἶναι ἡ ἑξῆς:

Πόσο θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα, αν ήταν το ίδιο ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ εναντίον της Παναιρέσεως (και των μεταμοσχεύσεων)!

Ἀλλὰ χαϊδεύουν τοὺς αἱρετικούς, γιὰ νὰ μὴν ἀπομονωθοῦν, νὰ μὴ χάσουν τὶς θέσεις καὶ τὰ προνόμια!  Κι ἂς χάνουν τὸν Χριστό!

Καταπέλτης ο Μητροπολίτης Μεσογαίας για την αλλαγή φύλου και την παγκόσμια στήριξη στην ομοφυλοφιλία

«ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΦΥΛΟΥ – ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ»

Ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος πραγματοποιήθηκε, τήν Τρίτη 6 Μαρτίου, στό φιλόξενο Συνεδριακό Κέντρο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος, στήν περιοχή Μελισσιατικά Βόλου, Ἡμερίδα ἐνημέρωσης τῶν ἐκπροσώπων τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ θέμα: «Ταυτότητα Φύλου.
Ἀπαντήσεις σέ ἐρωτήματα». Τήν ὀργάνωση τῆς Ἡμερίδος εἶχε ἡ Εἰδική Συνοδική Ἐπιτροπή Γάμου, Οἰκογενείας, Προστασίας τοῦ

Ε΄ Ωδή του Κανόνος του Ακαθίστου Ύνου

«Ἐξέστη τὰ σύμπαντα ἐπὶ τῇ θείᾳ δόξῃ σου· σύ γάρ, ἀπειρόγαμε Παρθένε, ἔσχες ἐν μήτρᾳ τὸν ἐπὶ πάντων Θεὸν καὶ τέτοκας ἄχρονον Υἱόν, πᾶσι τοῖς ὑμνοῦσι σε, σωτηρίαν βραβεύοντα».

 Ὅλος ὁ κόσμος ἔμεινε ἔκπληκτος γιά τή θεία δόξα σου· διότι σύ, ἀπειρόγαμε Παρθένε, ἀξιώθηκες νά δεχτεῖς στή μήτρα σου τὸν Θεό πού βρίσκεται πάνω σὲ ὅλα τὰ κτίσματα (καὶ τὰ ἐξουσιάζει), καὶ ἔχεις γεννήσει τὸν ἄχρονο Υἱὸ τοῦ Πατρός, ὁ ὁποῖος χαρίζει τή σωτηρία σὰν βραβεῖο σὲ ὅσους μὲ εὐλάβεια σὲ ἀνυμνοῦν.

Ἡ ἔκσταση εἶναι ὁ συνεπαρμὸς τῆς ψυχῆς πού γεννιέται μπροστὰ στό θαῦμα. Βλέποντας ὁ ἄνθρωπος κάτι μεγάλο, τὸ ὁποῖο ὑπερβαίνει τὰ κοινὰ μέτρα καὶ τοὺς νόμους τῆς φύσεως, κάτι πού δέν μπορεῖ νά ἐξηγήσει μὲ τὸ λογικὸ ὁπλισμὸ τῆς φύσεώς του, κάτι ἀκατανόητο καὶ ἀκατάληπτο, μένει ἄφωνος, πέφτει σὲ ἔκσταση, καταπλήσσεται. Ἰδιαίτερα μάλιστα, ὅταν βλέπει τὸ θαῦμα τοῦ Θεοῦ, κυριεύεται ἀπὸ ἱερὸ τρόμο καὶ θαυμασμὸ καὶ ξεσπᾶ σὲ ἀνύμνηση τῆς θείας μεγαλειότητας καὶ παντοδυναμίας.

Στή σειρὰ τῶν Θείων θαυμάτων, πρωτεύουσα θέση καταλαμβάνει ἀσφαλῶς τὸ θαῦμα τῆς Παρθένου. Πῶς, δηλαδὴ, ἡ ἀπειρόγαμος

​Αρχιερατικό συλλείτουργο ​του μητροπολίτου Μπάντσενι π. ​Λογγίνο​υ​ και του​ π. Θεοδώρου Ζήση

​Αρχιερατικό συλλείτουργο ​του μητροπολίτου Μπάντσενι π. ​Λογγίνο​υ​ και του​ π. Θεοδώρου Ζήση

Πηγή

Απάντησις εις τους ΓΟΧ δια το θέμα της εορτής του Πάσχα

    Λάθη τῶν ΓΟΧ στὸ Ἡμερολογιακό:

         Ἀστρονομικὰ ἢ ἐκκλησιαστικὰ ὁ καθορισμός τῆς ἰσημερίας;

       Ἀγαπητοί ἀδελφοί χαίρετε ἐν Κυρίῳ.

       Δέν θέλω νά ἐπεκταθῶ σέ χαρακτηρισμούς τῶν κειμένων σας περί διγλωσσίας καί «ἥξεις–ἀφήξεις», οὔτε ὅτι δέν καταλάβατε τό πνεῦμα ἀλλά οὔτε καί τό γράμμα τοῦ πρώτου σχετικοῦ κειμένου μου καί δι’ αὐτό τά συμπεράσματά σας εἶναι τά ἴδια καί ἀπαράλλακτα, λεγόμενα πλέον ΓΟΧικά μέ κύριο καί μόνο κέντρο καί στόχο νά μήν θιγῆ τό δόγμα τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου. Δι’ αὐτό ἄλλωστε ἀλληλοεπαινεῖσθε καί ἀλληλοϋποστηρίζεσθε, ὅταν πρόκειται νά ἀμυνθῆτε δι’ αὐτό τό ὕψιστο δόγμα.

        Γράφετε στήν ἀπάντησί σας τά ἑξῆς:

«Όμως ολόκληρο τό άρθρο του βασίζεται σέ ένα σοβαρότατο ατόπημα: Θεωρεί πως η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος αποφάσισε αστρονομικά καί όχι εκκλησιαστικά. Ότι δηλαδή όρισε τάχα πως τήν ημερομηνία κατά τήν οποία συμβαίνει πραγματικά (αστρονομικά) η εαρινή ισημερία πρέπει νά τήν διορθώνουμε σέ 21η Μαρτίου. Αυτό είναι μέγα σφάλμα καί πάνω εκεί βασίστηκε η λεγόμενη "διόρθωση" του Ιουλιανού Ημερολογίου (και τό 1582 καί τό 1924). Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος όρισε ακριβώς τό αντίθετο: νά θεωρείται δηλαδή πάντοτε η 21η Μαρτίου ως ημερομηνία της εαρινής ισημερίας, άσχετα αν σέ εκείνη τήν ημερομηνία δέν συμβαίνει όντως η πραγματική εαρινή ισημερία.  Επομένως η ημερομηνία της θετής "εαρινής ισημερίας" (που όρισε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος στίς 21 Μαρτίου) δέν ταυτίζεται πάντοτε μέ τήν ημερομηνία της πραγματικής (αστρονομικής) εαρινής ισημερίας» (ἐδῶ).

        Τά λάθη σας ἐδῶ εἶναι τά ἑξῆς:

     1) Ἡ Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδος δέν ἀποφάσισε ἐκκλησιαστικά, ἀλλά ἀστρονομικά, γιά ἕνα ἐκκλησιαστικό θέμα.

     2) Ἡ Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδος δέν ἐθέσπισε τήν ἰσημερία μέ τό Ἰουλιανό Ἡμερολόγιο, ἀλλά ἐθέσπισε τήν ἰσημερία μέ οἱονδήποτε Ἡμερολόγιο, δηλαδή τήν ἐθέσπισε γενικῶς.

     3) Ἡ Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδος δέν ἀπαγόρευσε τήν διόρθωσι τῆς ἰσημερίας, ὅταν αὐτή θά ἄλλαζε, ἀλλά ἐθέσπισε γενικῶς νά ἑορτάζεται τό Πάσχα μετά τήν ἐαρινή ἰσημερία.

     4) Τέλος, εἶναι νομίζω βλάσφημο νά βάζωμε στό «στόμα» τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου λόγια τά ὁποῖα δέν εἶπε, οὔτε διενοήθη, οὔτε συνάδουν μέ τό πνεῦμα της, μόνο καί μόνο γιά νά δογματοποιήσουμε ἤ μᾶλλον θεοποιήσωμε τό Ἰουλιανό Ἡμερολόγιο.

        Ἀναλυτικώτερα ἐπί τῶν λαθῶν σας αὐτῶν ἀναφέρω τά ἑξῆς:

        Τό ὅτι ἡ Α΄ Οἰκουμενική  Σύνοδος ἀποφάσισε ἀστρονομικά καί ὄχι ἐκκλησιαστικά, δι’ ἕνα ἐκκλησιαστικό θέμα, δέν φαίνεται μόνο ἀπό τήν ἐαρινή ἰσημερία, τήν πανσέληνο κλπ., τά ὁποῖα εἶναι καθαρῶς ἀστρονομικά φαινόμενα, ἀλλά, τό κυριώτερο, ἀνέθεσε τόν καθορισμό αὐτῆς τῆς ἡμερομηνίας, ἡ ὁποία εἶναι συνισταμένη αὐτῶν τῶν ἀστρονομικῶν φαινομένων, στήν τοπική Ἐκκλησία τῆς Ἀλεξανδρείας. Αὐτό, φυσικά, θά συμφωνήσετε ὅτι δέν τό ἔκανε γιά πνευματικούς ἤ ἐκκλησιαστικούς λόγους, ἀλλά γιά καθαρῶς ἐπιστημονικούς, δηλαδή ἀστρονομικούς. Ἐπειδή δηλαδή ἡ Ἀλεξάνδρεια, καί γενικῶς ἡ Αἴγυπτος, ἦτο πιό προηγμένη στήν ἐπιστήμη αὐτή, ἴσως καί διότι βοηθοῦσε καί ἡ τοποθεσία της, ὡς πρός τήν μελέτη αὐτῶν τῶν ἀστρονομικῶν φαινομένων, ἀνέθεσαν οἱ Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τήν ἐξαγγελία κατ’ ἔτος τῆς ἡμερομηνίας τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα. 

      Αὐτό καί μόνο καταρρίπτει τά ἐπιχειρήματά σας, ὅτι δῆθεν ἡ Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδος δέν ἐνδιαφέρετο ἀστρονομικῶς, ἀλλά ἐκκλησιαστικῶς διά τό θέμα αὐτό, ἤ ὅτι δέν ἐνδιαφέρετο γιά τήν πραγματική ἰσημερία, ἀλλά ἐθέσπισε μία θετή καί σταθερή ἡμερομηνία τῆς ἰσημερίας, ἤ ὅτι τήν ἐθέσπισε μέ τό Ἰουλιανό Ἡμερολόγιο κλπ.

        Ἡ ἀνάθεσις αὐτή τῆς ἀναγγελίας τῆς ἡμερομηνίας τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα ἀπό τό Πατριαρχεῖο τῆς Ἀλεξανδρείας, ἐκ μέρους τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀποδεικνύει καί ἄλλα πράγματα, τά ὁποῖα

βεβαίως δέν ἀρέσουν στούς ΓΟΧ, διότι ἀπομυθοποιοῦν τό δόγμα καί τήν θεοποίησι τοῦ Ἰουλιανοῦ Ἡμερολογίου. Διότι, οἱ Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἐγνώριζαν ἀσφαλῶς ὅτι τό Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας ἀκολουθεῖ ἄλλο, τοπικό θά λέγαμε ἡμερολόγιο, τό ὁποῖο καμμία σχέσι δέν ἔχει μέ τό Ἰουλιανό. Ἄν λοιπόν οἱ θεοφόροι Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς δέν ἐνδιαφέροντο ἀποκλειστικῶς καί μόνο, θά λέγαμε, γιά τήν ἀστρονομική τοποθέτησι τῆς ἑορτῆς μέ βάσι τίς τέσσερις ἀρχές, τίς ὁποῖες ἐθέσπισαν, οἱ ὁποῖες δέν ἔχουν σχέσι μέ κανένα ἡμερολόγιο, ἀλλά προσαρμόζονται ἄριστα σέ ὅλα τά ἡμερολόγια, θά ἦταν τουλάχιστον ἀφελεῖς νά ἀναθέσουν τήν πρακτική ἐφαρμογή τῆς ἀποφάσεώς των σέ τοπική Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἀκολουθεῖ ἄλλο Ἡμερολόγιο.