«Καὶ ἀναστήσω αὐτοῖς ποιμένας»
(Ιερ. 23,4)
Τοῦ Ν.
ΣΑΚΑΛΑΚΗ
Αναμφίβολα, ο Κύριος παραμένει το υπόδειγμα
Ποιμένος μέσα στην ιστορία, ο οποίος «έπαθεν υπέρ ημών, υμίν υπολιμπάνων υπογραμμόν
ίνα επακολουθήσετε τοις ίχνεσιν αυτού» (Α΄ Πετρ. 2, 21).
Ο Ιερός Αυγουστίνος, του οποίου η μνήμη εορτάζεται
στις 15 Ιουνίου, λέγει: «Ο Θεάνθρωπος έκλινε την κεφαλή (στο Σταυρό), για να
δώση στον άνθρωπο το τελευταίο φίλημα. Σκεφθήτε τις πληγές του Εσταυρωμένου, το
αίμα του αποθνήσκοντος, την τιμή του εξαγοράζοντος. Έχει γείρει την κεφαλή για
να ασπασθή, έχει ανοικτή την καρδιά για να αγαπήση, απλωμένα τα χέρια για να
υποδεχθή και έκθετο όλο το σώμα για να εξαγοράση».
Ιδιαίτερα βιώνουν τη θεολογία του Σταυρού οι
πραγματικοί Ποιμένες και κυρίως οι όντως επίσκοποι της Εκκλησίας, οι οποίοι
αποκαλούσαν τον αρχιερατικό θρόνο «ακανθώδη βάτο» (Γρηγόριος Διάλογος). Να
υπογραμμίσουμε, ότι υπήρξαν συνειδητοί επίσκοποι που εγκατέλειψαν τον
αρχιερατικό θρόνο με μεγαλύτερη χαρά από αυτήν με την οποία άλλοι τον
κατέλαβαν.
Στο εδάφιο (23, 4) του Προφήτου Ιερεμία, ο Κύριος
εννοιολογεί τους αληθινούς Ποιμένες, και καθορίζει την ποιότητά τους: «Καὶ ἀναστήσω αὐτοῖς ποιμένας, οἳ ποιμανοῦσιν
αὐτοὺς καὶ οὐ φοβηθήσονται ἔτι οὐδὲ πτοηθήσονται, λέγει Κύριος»,
δηλ. «και θα φέρω εις αυτούς τοιούτους ποιμένας, οι οποίοι θα ποιμαίνουν
αυτούς, ώστε οι ποιμαινόμενοι δεν θα φοβούνται πλέον ούτε καν θα πτοούνται,
λέγει ο Κύριος».