Οι αυτο-αναιρέσεις των Αντι-Οικουμενιστών: Επί τέλους, δείξτε μας τι λενε οι Άγιοι Πατέρες;

Ἡ «Σύναξις τῶν κληρικῶν καὶ μοναχῶν» τῆς Γατζέας καὶ ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» ποὺ τοὺς ἐκφράζει (διὰ τῶν ἄρθρων τοῦ π. Θεόδωρου Ζήση, τοῦ π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ καὶ τοῦ κ. Γ. Ζερβοῦ κ.ἄ.) ἐκφέρει μιὰ συγκεχυμένη ἢ ἀλλοτριωμένη ἐκκλησιολογία. Οἱ Πατέρες καὶ ἀδελφοὶ αὐτοί, ἔχουν τὴν αἴσθηση ὅτι ἀγωνίζονται ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα εὐνοοῦν τὴν ἀνάπτυξή του, κάνουν πλάτες στοὺς Οἰκουμενιστές, ἀφοῦ δὲν ἀντιδροῦν, ὅπως μᾶς δίδαξαν οἱ Ἅγιοι νὰ ἀντιδροῦμε σὲ παρόμοιες περιπτώσεις, ὅταν κάποια αἵρεση ἐμφανιζόταν. Εἰδικὰ σήμερα, ποὺ ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δὲν ἐμφανίζεται ἁπλῶς, ἀλλ’ ἐπικρατεῖ ταχύτατα. Πέραν αὐτοῦ, ὅσους ἀκολουθήσαμε τήν ἁγιοπατερική ὁδό τῆς Ἀποτειχίσεως μᾶς θεωροῦν ἐκτός Ἐκκλησίας καί κατά συνέπεια ἐκτός τῆς κιβωτοῦ τῆς σωτηρίας.

Παράδειγμα ἡ θέση ποὺ διατυπώνει ὁ ἀρθρογράφος τοῦ «Ο.Τ.» κ. Γ. Ζερβός («Ὀρθόδοξος Τύπος» 19/09/2014, φ. 2037). Γράφει:

«Ἡ εἰκὼν ὅμως τὴν ὁποίαν δίδει τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον μὲ τὰς συμπροσευχάς, τὰ συλλείτουργα, τὴν ἀναγνώρισιν αἱρετικῶν (ὑπό Οἰκουμενικῶν Συνόδων) Χριστιανῶν (Μονοφυσίτας)  ὡς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν,  τάς διαθρησκειακάς μέ τάς δηλώσεις ὅτι εἴμεθα ὅλοι τέκνα ἑνός Θεοῦ (τό ἴδιο ὁ Χριστός, ὁ Ἀλλάχ, ὁ Βούδας κλπ.) τήν βαπτισματικήν θεολογίαν, τήν μεταπατερικήν θεολογίαν κλπ. τά δηλώσεις περί διαιρέσεως ἁπλῶς τῆς Ἐκκλησίας μέ τούς Παπικούς κλπ. σχηματίζεται ἡ ἔντονος πεποίθησις ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία προδίδεται ἐκ τῶν ἔνδων. Ἡ πεποίθησις καθίσταται ἐντονωτάτη ὅταν Μητροπολῖται τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας ἀναγνωρίζουν τὸν Παπισμὸν ὡς κανονικὴν Ἐκκλησίαν κ.λπ. Ὅταν συμβαίνουν ὅλα τὰ προαναφερθέντα εἶναι λογικὸν νὰ ἀντιδρᾶ ὁ πιστὸς λαὸς εἴτε μὲ ἐκδηλώσεις διαμαρτυρίας εἴτε μὲ ἐπιθετικὰ ἄρθρα ἢ ἀκολουθοῦντες θεολόγους καὶ κληρικοὺς νὰ ἀποτειχίζωνται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν ἤτοι: νὰ παραμένουν ἐντὸς αὐτῆς ἀλλὰ ἄνευ Ἐπισκόπου. Ὁ “Ο.Τ.” εἶναι ἐναντίον τῆς ἀποτειχίσεως, διότι πιστεύει ὅτι ὁ ἀγὼν πρέπει νὰ δίδεται ἐντὸς τῶν κόλπων τῆς Ἐκκλησίας».

1. Ὁ κ. Ζερβὸς διατυπώνει τὴν θέση ὅτι,

α) ὅσοι ἀποτειχίζονται, ἀποτειχίζονται ἀπὸ τὴν ...Ἐκκλησία(!)  παρότι ἐφαρμόζουν Ἱ. Κανόνα τῆς Ἐκκλησίας!!!

β) Τοῦτο τὸ ἐξηγεῖ ὡς ἑξῆς: Ναὶ μέν, παραμένουν ἐντός(!) τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ἄνευ Ἐπισκόπου· ἄρα εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας (Ὁ Ἐπισκοποκεντρισμὸς στὴν ἀποθέωσή του!). Ἔτσι, ἡ μὲν «Σύναξις» καὶ ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» ἀγωνίζονται ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ χωρὶς νὰ ἐφαρμόζουν τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς! Νὰ ἡ νέα ἐκκλησιολογία τῶν Συναξιακῶν!

2. Ὁ κ. Ζερβὸς διαβεβαιώνει ὅτι ὁ «Ο.Τ.» κι ὁ ἴδιος εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου ἐναντίον τῆς Ἀποτειχίσεως! Τοῦτο λοιπόν σημαίνει

α) Ὅτι θεωρητικὰ εἶναι ἐναντίον τῆς «Συνάξεώς» τους, ἡ ὁποία εἶχε ἀποδεχθεῖ τὴν Ἀποτείχιση τὸ 2006· ἐναντίον τοῦ π. Θεόδωρου Ζήση, ὁ ὁποῖος τόσα χρόνια δίδασκε ὑπὲρ τῆς Ἀποτειχίσεως καὶ ὡς ἕνα σημεῖο συνετέλεσε νὰ ἀποτειχιστοῦν κάποιοι ἀπὸ μᾶς.

Ποιούς ἐκκλησιολογικούς, δογματικούς, θεολογικοὺς λόγους ἀνεκάλυψαν ὄψιμα, οἱ ὁποῖοι τοὺς ἔκαναν νὰ ἀλλάξουν θέση; Γιατί δὲν μᾶς τοὺς λένε; Γιατί τοὺς κρατοῦν ὡς ἑπτασφράγιστο μυστικό;

β) Τοῦτο, ἐπίσης, σημαίνει ὅτι εἶναι ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία διὰ τῶν θεοπνεύστων Ἁγίων Πατέρων θέσπισε τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες ποὺ ἐπιτρέπουν τὴν Ἀποτείχιση, καὶ ἄρα ὅποιος τὴν ἐφαρμόζει δὲν εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας. (Δὲν ἐξετάζουμε τώρα, τὸ δυνητικὸ ἢ τὸ ὑποχρεωτικὸ τῆς Ἀποτειχίσεως).

γ) Ἀκόμα ὅτι, ὁ κ. Ζερβός εἰδικά, εἶναι ἐναντίον τοῦ ἑαυτοῦ του, ἀφοῦ παλαιότερα εἶχε δηλώσει πὼς εἶναι ...ὑπὲρ τῆς Ἀποτειχίσεως! Ὁπότε, δὲν ἔχει καμιὰ ἀξία νὰ μᾶς διαβεβαιώνει ὑπὲρ ἢ κατὰ τῆς Ἀποτειχίσεως, ἀλλὰ σημασία ἔχει νὰ μᾶς παραθέσει τὴν ἁγιοπατερικὴ διδασκαλία, τὴν ὁποία αὐτὸς καὶ «Ἡ Σύναξη» θάβουν ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ.

δ) Ἐπιπλέον θεωρεῖ ὡς τόν μοναδικό ἀγῶνα πού πρέπει νά γίνεται ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, τήν διά τοῦ γραπτοῦ καί προφορικοῦ λόγου διαμαρτυρία γιά ὅλες τίς προδοσίες πού γίνονται στά πλαίσια τῆς παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ,  πρακτική πού μέχρι σήμερα  ὄχι μόνο δέν ἔφερε κανένα ἀποτέλεσμα ἀναχαίτισης τῆς αἵρεσης, ἀλλά ἀπεναντίας δημιούργησε ἄμβλυνση τοῦ ὀρθοδόξου κριτηρίου καί μέγα σκανδαλισμό τῶν ἐναπομεινάντων Ὀρθοδόξων πιστῶν, καθόσον οὐδέποτε ἡ Ἐκκλησία δέν ἀρκέσθηκε μόνο σ’ αὐτή τήν πολεμική  ἐν καιρῷ αἱρέσεως καί κινδυνευούσης τῆς πίστεως.

Παρακολουθεῖστε τὸ Βίντεο μὲ τὴν ἀπόλυτη θέση (θετικὴ τότε) τοῦ κ. Ζερβοῦ ὑπὲρ τῆς Ἀποτειχίσεως:

«Γ. Ζερβός: Ἐγὼ εἶμαι ὑπὲρ τῆς Διακοπῆς (τοῦ Μνημοσύνου) παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι εἶμαι λαϊκός, καὶ τό ΄γραψα εὐθαρσῶς καὶ διάφορες πλευρὲς μπορεῖ νὰ μὲ χτυπᾶνε, δὲν μὲ ἐνδιαφέρει».

ΕΔΕΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΣΤΟ ΑΡΜΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ Ο ΑΡΧΙ-ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗΣ TOY ΦΑΝΑΡΙΟΥ!

Ἐπίτιμος Διδάκτωρ Θεολογίας

ὁ αἱρετικὸς Πατριάρχης τῶν Ἀρμενίων!!!

 

 

Ὁ πατρ. Ἀρὰμ καὶ ὁ Μεσσηνίας!

Λοιπόν· Πατριάρχες καὶ Ἐπίσκοποι, δὲν πιστεύουν τίποτα! Ὁμιλοῦν γιὰ Ἱερὰ ἐπιστήμη τῆς θεολογίας, ἀλλὰ αὐτὴ ἡ θεολογία δὲν ἔχει γι’ αὐτοὺς καμιὰ σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία καὶ τοὺς Πατέρες, ἀλλὰ μὲ τὸν ὀρθολογισμὸ καὶ τὸν Οἰκουμενισμό.

Μετὰ τὶς πρὸ ἡμερῶν ἀθλιότητες τοῦ Βαρθολομαίου, τῶν Ἄνθιμων Θεσσαλονίκης καὶ Ἀλεξανδρουπόλεως καὶ τῶν ἄλλων ἐπισκόπων τῆς Θράκης, ἦρθε ἡ σειρὰ καὶ τῆς Ἀθήνας νὰ τιμήσει τὸν αἱρετικό.

Τὰ ὀνόματα τῶν παρόντων στὴν ἀναγόρευση Ἐπισκόπων Οἰκουμενιστῶν καὶ ἀντι-Οἰκουμενιστῶν(;): Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἐκπροσωπούμενη διὰ τοῦ Μαραθῶνος Μελίτωνος, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος διὰ τοῦ ἐκπροσώπου του ἀρχιμ. Συμεὼν Βολιώτη, ὁ Νέας Σμύρνης Συμεών, ὁ Γλυφάδας Παῦλος, ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ὁ Διαυλείας Γαβριήλ!

Θαυμάστε τοὺς Ὀρθοδόξους ποιμένες σας μετὰ τῶν ὁποίων κοινωνεῖτε, π. Νικόλαε Μανώλη καὶ κ.κ. τῆς «Κατάνυξις». Ἐνῶ τὸ γνώριζαν, παρέστησαν σὲ μιὰ τελετὴ ἐπρόκειτο νὰ τιμηθεῖ ἕνας Μονοφυσίτης· ἄκουγαν ἀδιαμαρτύρητα νὰ ἐκθειάζεται ὁ αἱρετικὸς Πατριάρχης τῶν Ἀρμενίων! Καὶ λογίζονται αὐτοὶ ὡς «ὀρθόδοξοι» Ἐπίσκοποι!

Καὶ ὁ μὲν Πρύτανης εἶπε, ὅτι τάχα ὁ Μονοφυσίτης πατριάρχης Ἀράμ, «διακρίνεται για την πιστότητά του στην παράδοση της Εκκλησίας»(!), ὁ δὲ ἀνεκδιήγητος Οἰκουμενιστὴς μητροπολίτης τῆς «διηρημένης Ἐκκλησίας» Χρυσόστομος Σαββᾶτος, «χαρακτήρισε την αναγόρευση του Πατριάρχη των Αρμενίων σε Επίτιμο Διδάκτορα, ιδιαίτερη τιμή για το τμήμα Θεολογίας»!

Ἐκεῖ κατάντησαν τὴν θεολογία καὶ τὴν Ἐκκλησία! Αὐτοὶ οἱ λυκοποιμένες, μὲ αὐτὲς τὶς κακοδοξίες μορφώνουν τοὺς αὐριανοὺς καθηγητὲς καὶ ἱερεῖς! Καὶ νὰ φανταστεῖτε ὅτι τὸν Γλυφάδας ἐκθείαζε ὁ π. Θεόδωρος καὶ ἡ παρέα του ὡς μεγάλο ἀντι-Οἰκουμενιστή (μετὰ τὸν Λέοντα τοῦ Πειραιῶς), καὶ θριαμβολογοῦσε γιὰ τὴν ἐπιτυχία τους νὰ ἔχουν Ἐπισκόπους ποὺ ὑπέγραψαν τὴν «Ὁμολογία Πίστεως ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Ἂς τὰ μελετήσουν αὐτὰ κάποιοι ἀπὸ τὴν Πτολεμαΐδα, ποὺ θριαμβολογοῦν γιατὶ κατάφεραν νὰ πάρουν Ἐπισκόπους μὲ τὸ μέρος τους!

Καὶ ξέρουμε. Ὁ κ. Τελεβάντος καὶ ὁ κ. Καρδάσης θὰ σπεύσουν νὰ ὑποβαθμίσουν τὸ γεγονός, εἴτε χαρακτηρίζοντάς τα ὡς ἀσχήμιες, εἴτε λέγοντας πὼς αὐτὰ πάντα γίνονταν! Μήπως ἔχουν ἀκούσει ποτέ, πῶς ἀντιμετωπίζει τὸ Δικαστήριο τοὺς συνεργοὺς τῶν ὅποιων ἐγκλημάτων;

Πηγή: ecclesia.gr (epikairotita) καὶ "Κατάνυξις"

[Σχόλιο Κατάνυξης: Σε αυτό το ρεζίλεμα (ζητούμε συγγνώμη για την έκφραση) ευθύνονται με τις οικουμενιστικές πράξεις τους (δείτε αυτές αφού κάνετε "κλικ" στις λέξεις που ακολουθούν) απέναντι στον αιρετικό μονοφυσίτη Πατριάρχη των Αρμενίων, πρωτίστως ο Οικ. Πατριάρχης, ο Μακαριώτατος Αρχ. Αθηνών και ο Παναγιώτατος Θεσσαλονίκης! Που ακούστηκε!!!! Αιρετικός Πατριάρχης να αναγορεύεται επίτιμος διδάκτωρ στα θεολογικά γράμματα της Ορθόδοξης Πίστης μας!!! Ευθύνεστε ποιμένες· με τις πρόσφατες οικουμενιστικές σας πρακτικές δίνεται το έναυσμα στους κ. καθηγητές να ενεργήσουν αλλόφρονα!!! Ντροπή!]

Επίτιμος Διδάκτωρ Θεολογίας

ο Πατριάρχης των Αρμενίων

Επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών αναγορεύθηκε σήμερα ο Πατριάρχης των Αρμενίων του Μεγάλου Οίκου της Κιλικίας κ. Αράμ Α΄.

Η εκδήλωση αναγόρευσης πραγματοποιήθηκε στη Μεγάλη Αίθουσα του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Τον Πατριάρχη υποδέχτηκε ο Πρύτανης κ. Θεόδωρος Φορτσάκης και ο Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας, Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος. Στην εκδήλωση παρέστησαν ο Πρωτοσύγκελλος της Αρχιεπισκοπής Αρχιμανδρίτης Συμεών Βολιώτης, ως εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, οι Μητροπολίτες Μαραθώνος κ Μελίτων, ως εκπρόσωπος της Συνόδου, Νέας Σμύρνης κ. Συμεών, Γλυφάδας,

Οι σταυρωτὲς των Χριστιανών κατηγορούν τους Ορθόδοξους για ρατσισμό!

Oἱ διάλογοι τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ μέ τούς Μουσουλμάνους εἶναι τόσο ἐπίκαιροι ὅσο ποτέ ἄλλοτε. Οἱ συχνές προκλήσεις τους διά τῶν ὁποίων ἀπό τή μιά ἀνακινοῦν τό μεγάλο κεφάλαιο τοῦ ρατσισμοῦ καί ἀπό τήν ἄλλη μέ τήν προβιά τῆς ἀνεξιθρησκείας προσπαθοῦν νά ἐπιβάλλουν τή λυκόμορφη θρησκεία τους μᾶς ὑποχρεώνουν νά παραθέσουμε τούς παρακάτω διαλόγους γιά νά φανεῖ τό ἦθος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στή σχέση της μέ παντός εἴδους ἀνθρώπους διαφόρων θρησκειῶν   ἀλλά καί γιά νά ἐνισχυθεῖ τό φρόνημα τῶν πιστῶν Χριστιανῶν μέ ἀτράνταχτα θεολογικά ἐπιχειρήματα.

(Σέ ὁρισμένα πολύ σημαντικά σημεῖα τοῦ διαλόγου παρατίθενται καί σχετικοί λόγοι τοῦ ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ)

 Πηγές:

·        Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, Διάλογος μέ τούς Χιόνες, τ.7 ΕΠΕ,

·        Φιλοθέου Κοκκίνου "Βίος ἁγ. Γρη. Παλαμᾶ",

·        ἁγ. Γρηγ. Παλαμᾶ καί διαθρησκειακές συναντήσεις ¨Θεοδρομία¨ (π. Θ. Ζήσης), τ.2, ἔτος ΙΓ΄

·        ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, πρός Φιλόθεον, τ.4 ΕΠΕ,

·        ἁγ.Ἰω. Δαμασκηνοῦ, Περί αἱρέσεων, τ. 2 ΕΠΕ.

  

Λίγα λόγια γιά τήν ἐποχή

τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ:

Ἡ ἐποχή  τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, 14ος αἰ. μ. Χ. χαρακτηρίζεται ἀπό τρεῖς βασικούς κινδύνους: Τίς ἐπιδρομές τῶν Ὀθωμανῶν, τήν ἀνάπτυξη τῶν σλαβικῶν λαῶν (Ρῶσοι, Πολωνοί, Τσέχοι, Σέρβοι) καί τόν Σχολαστικισμό τῆς Δύσεως (Βαρλααμισμός). Οἱ Βαρλααμιστές ἑρμηνεύουν ὅλη τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μέ βάση τή λογικήμέ συνέπεια νά ἀκυρώνουν στήν πράξη τό μυστήριο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου· σημαντικές παρεκκλίσεις ἀπό τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία εἶναι ἡ ἄρνηση τῆς διακρίσεως οὐσίας καί ἐνεργειῶν, ἡ κακοδοξία περί τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ κλπ.

Παράλληλα ἔχουμε τήν ἐμφάνιση τῆς αἱρέσεως τῶν Μασσαλιανῶν (ἀπολυτοποίηση τῆς ἀσκήσεως-νηστείας-προσευχῆς καί ἀγαμίας, τῆς ἀκτημοσύνης χωρίς ἐργασία καί περιφρόνηση τῶν μυστηρίων) καί τῶν Βογομίλων [(δυαλισμός: καλό–κακό, φῶς–σκότος, Θεός-διάβολος, ὅλα στό ἴδιο ἐπίπεδο, ἰσόκυρα καί ἰσοδύναμα) καί ἄρνηση τῆς Ἁγίας Τριάδος· πολεμική κατά τῶν μυστηρίων, τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱεραρχίας καί τῆς τοῦ Χριστοῦ γεννήσεως]. Ὁ ἅγιος συνεκρούσθη μαζί τους.

Σύντομος ἱστορικο-θεολογικός βίος τοῦ ἁγίου:

Ὁ ἅγιος γεννιέται τό 1296 στήν Κων/πολη. Μόνασε στό ὄρος Παπίκιο στά σύνορα Θράκης – Μακεδονίας, στίς Ἱερές Μονές Βατοπεδίου, Μ. Λαύρας, καί Ἐσφιγμένου· τό 1326 χειροτονεῖται ἱερέας στή Θεσσαλονίκη, ἀναχωρεῖ γιά Βέροια, καί τελικά καταλήγει στό ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Σάββα στό Ἅγιο Ὄρος. Τήν 14^η Νοεμβρίου 1359, 63 ἐτῶν,  παραδίδει τήν ψυχή του στόν Χριστό.

Θεολογία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου:

Ὁ ἅγιος εἶναι ὁ κυριότερος ἐκφραστής τοῦ Ἡσυχασμοῦ[1], τῆς μεθέξεως τῆς ἀκτίστου θείας χάρης, κατά παρόμοιο τρόπο πού οἱ μαθητές μετεῖχαν στό θαβώριο φῶς· γιά νά φθάσει βέβαια στό στάδιο τοῦ φωτισμοῦ ἀπαιτεῖτο ἐργασία ἀδιαλείπτου προσευχῆς καί δακρύων.

Ἐντύπωση προκαλεῖ ὅτι σέ ἠλικία 17 ἐτῶν εἶχε τέτοια γνώση κλασσικῆς παιδείας, ἐκτός τῆς θεολογικῆς,  ὥστε νά κληθεῖ ἀπό τόν αὐτοκράτορα Ἀνδρόνικο Β΄ νά μιλήσει ἐνώπιον σοφῶν ἀνδρῶν αὐλικῶν-καθηγητῶν Παν/μίου, περί Ἀριστοτέλους καί πιό συγκεκριμένα περί