Ἀκούσαμε χθὲς τὸ
Video ποὺ ἀνάρτησε τὸ ἱστολόγιο
«Κατάνυξις». Μᾶς δημιουργήθηκαν κάποιες ἀπορίες καὶ προβληματισμοὶ καὶ τοὺς
σημειώνουμε.
Κατ’ ἀρχὴν μᾶς
ξένισε ἡ ἀπόλυτη ἐξάρτηση τοῦ πιστοῦ ἀπὸ τὸν γέροντα-πνευματικό, ποὺ συμβουλεύει
ὁ γέρων Ἀγάθων καὶ ἀποδέχεται ὁ π. Νικόλαος. Δὲν ἀποτελεῖ αὐτὴ ἡ συμβουλή, ἐνίσχυση
τοῦ πνεύματος τοῦ γεροντισμοῦ ποὺ ἐπικίνδυνα ἐξελίσσεται τὰ τελευταῖα χρόνια ἐν
τῷ κόσμῳ; (δὲν ὁμιλοῦσε σὲ μοναχοὺς ὁ Γέροντας). Τὸ πνεῦμα αὐτό, θέλει τοὺς
χριστιανοὺς «μωρά», τὰ ὁποῖα νὰ ρωτοῦν τὰ πάντα τὸν γέροντα, νὰ κάνουν τυφλὴ ὑπακοὴ στὸν γέροντα! (τὴ λέξη «μωρά»,
ἀνέφερε πολλὲς φορὲς ὁ π. Ἀγάθων ). Ἢ μήπως ὁ Γέροντας, ἐπειδή, ὅπως δήλωσε («βιώνω
ἀπὸ τώρα τὸν Παράδεισο») βρίσκεται σὲ ἄλλη πνευματικὴ ἀτμόσφαιρα, νομίζει καὶ ὅτι
ὅλοι οἱ ἐν τῷ κόσμῳ πνευματικοὶ, βρίσκονται στὴν ἴδια κατάσταση;
Θὰ μείνουμε ὅμως
περισσότερο σὲ αὐτὸ ποὺ ἀναφέρει ὁ Καθηγούμενος π. Ἀγάθων στὸ 8:30΄ τοῦ Video ὅτι, ἐὰν ὁ πνευματικὸς
δὲν κατευθύνει ὀρθόδοξα ἔχουμε τὸ δικαίωμα νὰ κάνουμε ἀνυπακοή. Πράγματι αὐτὸ ἐκφράζει τὴν Ὀρθόδοξη πρακτική. (Αὐτὸ τὸ σημεῖο
εἴδαμε ὅτι σχολιάζει καὶ ἄλλο ἱστολόγιο).
Ἀλλὰ στὸ 25.00΄
καὶ μετὰ μᾶς λέγει π. Ἀγάθων τᾶ ἑξῆς ἀντιφατικά: ὁ ἴδιος δὲν ἤθελε νὰ μνημονεύει τὸν
Πατριάρχη, ὄχι μόνο τὸν σημερινὸ ἀλλὰ καὶ τὸν προηγούμενο! Μάλιστα ὅταν εἶδε τὸ
«συλλείτουργο» Πατριάρχη καὶ Πάπα τὸ 2006, πῆρε τὸν πνευματικό του στὴν Ἀμερική
(π. Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτη) καὶ τοῦ εἶπε:
«”Ἐγὼ κόβω τὸ
μνημόσυνο. Αὐτὸ ποὺ εἶδα δὲν μπορῶ νὰ τὸ ἀντέξω, δὲν μπορῶ νὰ τὸ ξεπεράσω, θὰ κόψω
τὸ Μνημόσυνο”. Καὶ μὲ παρακάλεσε ὁ Γέροντάς μου ἀπὸ τὴν Ἀμερική (ὁ π. Ἐφραίμ ὁ
Φιλοθεΐτης). Μοῦ λέει: “Ἀγόρι μου, ἔχεις ἀπόλυτο δίκιο, συμφωνῶ μαζί σου, πλὴν ὅμως,
ἐμεῖς εἴμαστε τέσσερα ἀδέλφια, Καρακάλλου, Φιλοθέου, Ξηροποτάμου, Κωσταμονίτου.
Τὰ ἄλλα τρία ἀδέλφια σου, μοῦ λέει, δὲν μποροῦν νὰ σὲ παρακολουθήσουν. Δὲν
ἔχουν αὐτὸ τὸ ''τσαγανὸ'' ποὺ ἔχεις (ἐσύ). Γι' αὐτὸ κάντο γιὰ μένα”. Κι ἔκανα
τοῦ Γέροντά μου καὶ δὲν ἔκοψα τὸ Μνημόσυνο».
Σὲ ἐρώτηση: «Κι
ἐφέτος ποὺ δὲν πήγατε (στὴν ὑποδοχὴ τοῦ Πατριάρχη στὸ Ἅγιο Ὄρος;», ἀπάντησε: «Δὲν
ἤμουν στὸ Ἅγιο Ὄρος» τὴ μέρα ἐκείνη.
Ἐρωτᾶμε λοιπόν. Στὰ θέματα τῆς διατηρήσεως τῆς Ὀρθοδοξίας, ἰδίως ἀπὸ τοὺς Καθηγουμένους, τὰ ρυθμίζουμε ἀνάλογα μὲ τὸ "τσαγανὸ" τους; Δὲν ὑπάρχουν ὑποχρεωτικὲς Εὐαγγελικὲς καὶ Ἁγιοπατερικὲς Ἐντολές; Ἡ τοποθέτηση τοῦ π. Αγάθωνος
εἶναι σύμφωνη μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση; Τὸ ὅτι δεν θὰ ἀκολουθοῦσαν τὰ ἄλλα
τέσσερα μοναστήρια εἶναι "θεολογικὴ" δικαιολογία γιὰ νὰ μὴν ἐφαρμόσει τὴν διαχρονικὴ
διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας περὶ Διακοπῆς τοῦ Μνημοσύνου; Ἀκολούθησε τὴν
κατεύθυνση τοῦ Γέροντά του ὁ π. Ἀγάθων, καὶ ὄχι τὶς Ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, ὅπως τὶς ἐφάρμοσε ἡ Ἐκκλησία; Πῶς
ἔκανε ὑπακοὴ σὲ μιὰ τέτοια μὴ Ὀρθόδοξη προτροπὴ; Καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτά, αἰσθάνεται τὸν
Παράδεισο μέσα του; Αἰσθάνεται ἀνεύθυνος «καὶ ἤρεμος σὰ μωρό»;
Τί ἔχει νὰ μᾶς
πεῖ ὁ π. Νικόλαος ὡς πρὸς αὐτό; Ἀκολουθεῖ κι αὐτὸς τὴ γραμμὴ τοῦ πνευματικοῦ
του; Γιατὶ μᾶς ἔχει δείξει ὅτι, ὅταν πρόκειται γιὰ τὴν Πίστη, δὲν διστάζει νὰ
διαφοροποιεῖται.