Υποκλοπή RFID πιστωτικών καρτών

 Υποκλοπή RFID πιστωτικών καρτών στην Αμερική.

Αυτό μπορεί να γίνει και στην Ελλάδα γιατί έχουμε τις ίδιες κάρτες ανέπαφων συναλαγών.

Όχι στις πιστωτικές ή χρεωστικές κάρτες, μόνο μετρητά, ας αντισταθούμε στον φασισμό τους με το μεγαλύτερο όπλο μας την ελευθερία μας!

Πηγή

Παποκεντρικός Οικουμενισμός εις το περιβόλι της Παναγίας

     Μετὰ τὶς πρόσφατες διώξεις τῶν ἁγιορειτῶν μοναχῶν καὶ μὲ ἀφορμὴ τὴν διακοπὴ τῆς Μνημόνευσης τοῦ αἱρετικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου), ἀλλὰ τὶς ἐπικείμενες ἀπελάσεις ὅσων δήλωσαν ὅτι δὲν θὰ τὸν Μνημονεύουν, (ἤδη μοναχὸς τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα γνωρίζουμε, «διετάχθη» νὰ ἐγκαταλείψει τὴν ἐπὶ δεκαετίες κατοικία του, μονὴ τῆς μετανοίας του) εἶναι ἀναγκαῖο καὶ ἐπίκαιρο νὰ ἀναρτήσουμε μιὰ πρόσφατη δημοσίευση στὸν Τύπο, ἡ ὁποία παρουσιάζει τὰ ἀδιανόητα γιὰ ἄλλες ἐποχές πράγματα, ποὺ συμβαίνουν στὸ Ἅγιον Ὄρος, ἀφοῦ «ο Οικουμενισμός κερδίζει νέο έδαφος, αυτή τη φορά στο Περιβόλι της Παναγίας»!

Παποκεντρικός Οικουμενισμός εις το περιβόλι της Παναγίας

Του κ. Παναγιώτου Κατραμάδου

    Ο Οικουμενισμός κερδίζει νέο έδαφος, αυτή τη φορά στο Περιβόλι της Παναγίας, το Άγιον Όρος. Η Ορθόδοξος μαρτυρία νεκρά εν πολλοίς, η προς το χείρον άμβλυνσις της συνειδήσεως ανεπαισθήτως εξαπλούται υφάλως, ο συγκρητιστικός δούρειος ίππος του Οικουμενισμού εισήχθη εντός των τειχών, ο πολυμήχανος Οδυσσεύς Συνοδική μαγγανεία φιμώσας, εκπορθήσαι πειράται Αγίων το σύστημα, ο εστίν Εκκλησία· πλην και νυν, ου γαρ οίδασιν τι ποιούσιν, ότι «σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν», τις ποτέ Χριστόν νενίκηκεν;

Ολίγον καιρόν έχουσιν οι ματαιόδοξοι και όψονται του λόγου το πλήρωμα υπό του ακρογωνιαίου λίθου συντετελεσμένον επ’ αυτοίς, ήτοι «εφ’ ον δ᾽ αν πέση, λικμήσει αυτόν»· κοσμικής δόξης γλιχόμενοι λησμονούσιν ότι «δια δε τους εκλεκτούς κολοβωθήσονται αι ημέραι εκείναι» και τα έργα αυτών, ως γέγραπται. Τι δε το αναμένον αυτούς μετά το πικρόχαρον του θανάτου; Φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος.

  Ως έγινε γνωστόν, ήδη κυκλοφορεί και εντός Αγίου Όρους βιβλίον με τίτλον ο “Άγιος της Πολιτικής”. Το βιβλίον αυτό αναφέρεται εκ πρώτης όψεως εις τον πρώτον Κυβερνήτη της χώρας Ιωάννη Καποδίστρια, αλλά εσωτερικά επεκτείνεται και σε πλείστα Εκκλησιολογικά θέματα, περιέχον ποικίλη ύλη, με πολλά επώνυμα πρόσωπα και εικόνες σχετικά με την ανάγκη προβολής ενός πολιτικού ηγέτου σύμφωνα με το πρότυπο του Ιωάννου Καποδίστρια.

 Ταυτόχρονα, με παράλληλη ανάπτυξη προβάλλει σταδιακά Οικουμενιστικές θέσεις, όπως η “άρσις των αναθεμάτων του 1965”, η απόφανσις της Β’ Βατικανής Συνόδου με την γνωστή επωδό “ίνα ώσιν εν”, λόγους του Πάπα Βενεδίκτου ΙΣΤ΄ περί ενότητας των Εκκλησιών και τις γνωστές αξιολογικές κρίσεις του Οικουμενισμού όπως: “αποκορύφωμα εχθρότητας, αντιπαλότητας, διάσπασης και διαχωρισμού, υπήρξε το σχίσμα Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και Δυτικής Ρωμαιοκαθολικής το 1054”.

  Ομιλεί με την γνωστή γλώσσα περί διασπασμένης Εκκλησίας με διατυπώσεις όπως: “Διάσπαση του Χριστιανικού δόγματος, διάσπαση της Μιας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, διάσπαση Αυτού του Ίδιου του Σώματος του Χριστού”.

  Περιέχει πολλές εικόνες της Αναγεννήσεως και άλλες Ορθόδοξες χωρίς διαφοροποίηση μεταξύ αιρέσεως και Ορθοδόξου ευσεβείας, αρκετές από αυτές είναι απαράδεκτες Εκκλησιολογικά η και βλάσφημες, εξ αυτών δε μία είναι της Παναγίας  με τίτλο “Παναγία Ίνα Ώσιν Εν, η Πατριώτισσα”, μία καινοφανής απεικόνισης της Θεοτόκου ως κηρύττουσα

ΠΡΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ & ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

Του κ. Κωνσταντίνου Δημητρόπουλου

Ένα προφητικό κείμενο γραμμένο το 1964!

Ἕνα προφητικό κείμενο(1) γραμμένο τό 1964, πού πρέπει νά διαβάσουν κυρίως οἱ οἰκουμενιστές γιατί τούς ἀφορᾶ ἄμεσα!!!

Μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη

 

   Θεολόγοι τίνες, επηρεαζόμενοι από τα σύγχρονα παγκόσμια ρεύματα, ως καραμέλλαν πιπιλίζουν τώρα τελευταίως την λέξιν

«οικουμενικότης»,

«οικουμενικόν πνεύμα»,

«οικουμενική κίνησις».

Οικουμενικότης! Τι ωραία λέξις! Αλλά κάτω από την λέξιν αυτήν κρύπτεται ο φοβερώτερος δια την Ορθοδοξίαν κίνδυνος.

Ποιος κίνδυνος; Θα τον παρουσιάσωμεν με ένα παράδειγμα:

Μία γυνή είνε πιστή εις τον άνδρα της. Δεν επιτρέπει τρίτος τις να υπεισέλθη εις τας σχέσεις των. Διαρκώς ενθυμείται τας επισήμους υποσχέσεις που έδωκεν ενώπιον Θεού και ανθρώπων.
Αλλ’ η γυνή αύτη τυγχάνει να είνε εκτάκτου καλλονής, και ελκύει τα βλέμματα πολλών.
Λόγω όμως της εντιμότητος της γυναικός, όποιος θα ετόλμα να την πλησίαση και να κάνη πρότασιν περί ανηθίκων σχέσεων, αμέσως θα απεκρούετο μετ’ οργής. Και εάν επέμενεν, ένα ισχυρόν ράπισμα της εντίμου γυναικός επί του αναιδούς προσώπου του θα τον έκανε να συνέλθη.

Τούτο λοιπόν καλώς γνωρίζοντες τα φαύλα υποκείμενα, άλλην μέθοδον μεταχειρίζονται.
Προσπαθούν να εξακριβώσουν εις ποία πράγματα αρέσκεται

Η θεραπεία των δύο τυφλών

Κυριακή Ζ΄ Ματθαίου:

Η θεραπεία των δύο τυφλών

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ο πρωτόπλαστος άνθρωπος ζούσε όπως οι άγγε­λοι, με τη θεωρία τού Θεού. Μετά την πτώση, οι απόγονοί του ζούσαν με την πίστη στο Θεό. Εκείνοι που δε θεωρούσαν το Θεό κι η πίστη τους είχε εκλείψει, δεν μπορούσαν να συναριθμηθούν με τους ζωντανούς, αφού δεν είχαν επαφή με τη Ζωή. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσαν να ζουν; Η λίμνη που είναι ανοιχτή στο στερέωμα, δέχεται το νερό από ψηλά. Γεμίζει με νερό και δεν ξεραίνεται. Μια άλλη λίμνη, που δεν είναι ανοιχτή στο στερέωμα, δέχεται το νερό από τη γη, από τις πηγές των βουνών. Γεμίζει κι αυτή και δεν ξεραίνεται. Μια τρίτη λίμνη όμως, που δεν είναι ανοιχτή στο στερέωμα, ούτε και δέχεται νερό από κάποιο υπόγειο ρεύμα, δεν μπορεί παρά κάποια στιγμή ν’ αδειάσει και να ξεραθεί.

Όταν μια λίμνη δεν έχει νερό, μπορεί πια να λέ­γεται λίμνη; Όχι. Μάλλον είναι ένας στεγνός κρατή­ρας. Μπορεί ένας άνθρωπος χωρίς Θεό να ονομάζεται άνθρωπος; Όχι. Μάλλον είναι ένας στεγνός, ένας άδει­ος τάφος. Όπως το νερό είναι το κύριο συστατικό της λίμνης, έτσι είναι κι ο Θεός για τον άνθρωπο. Λίμνη χωρίς νερό δεν είναι λίμνη· άνθρωπος χωρίς Θεό δε λέγεται άνθρωπος. Πώς μπορεί νά ‘χει ένας άνθρωπος το Θεό μέσα του, αν του έχει κλείσει την είσοδο απ’ όλες τις πλευρές, όπως μια αποξηραμένη λίμνη ή ένας κλειστός τάφος χωρίς φως;

    Ο Θεός δεν είναι σαν μια πέτρα που πέφτει μέσα στον άνθρωπο και παραμένει εκεί χωρίς τη θέληση του ανθρώπου. Ο Θεός είναι δύναμη, πιο ισχυρή και πιο καθαρή από το φως και τον αέρα. Είναι

Η μόλυνση που προκύπτει από την παναίρεση του Οικουμενισμού

Πηγή: "Ο ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ" 

1.  Οἱ Οικουμενιστὲς εἶναι αὐτοὶ ποὺ προκαλοῦν ΣΧΙΣΜΑ (ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Παράδοση καὶ τὸ ἀληθινὸ δόγμα).

2. Ἡ ὑποκρισία "ἀγάπης" τῶν Οἰκουμενιστῶν.

3. Ἡ ἐπικίνδυνη διστακτικότητα τῶν ἀντι-οικουμενιστῶν.

  Ὅλοι οἱ ἐνάντιοι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἴτε ἀγωνιστὲς εἴτε ʺἀντιοικουμενιστέςʺ, εἴτε ἔχουν διακόψει τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετίζοντες εἴτε ὄχι, συμφωνοῦν τουλάχιστον στὸ γεγονός, ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι παναίρεση, δηλαδή, ὅτι εἶναι τὸ σύνολο τῶν αἱρέσεων τοῦ παρελθόντος μὲ νέο σύγχρονο προσωπεῖο. 

   Παράλληλα, ὅμως, γίνεται ἀντιληπτό, ὅτι γιὰ πολλοὺς δυστυχῶς δὲν ἔχει γίνει κατανοητό σκοπίμως ἢ ὄχι, τί σημαίνει αἵρεση καὶ ποιοὺς κινδύνους ἐγκυμονεῖ καὶ προκαλεῖ ἰδιαίτερα ἡ παναίρεση καὶ γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο μένουν ἄπραγοι καὶ συνεχίζουν τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς οἰκουμενιστές.

Οι Οικουμενιστές είναι αυτοί που προκαλούν ΣΧΙΣΜΑ 

(ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Παράδοση καὶ τὸ ἀληθινὸ δόγμα)

Ἐτυμολογικὰ σημαίνει ἡ λέξη αἵρεση, τὴν ἀπόσχιση-διαφοροποίηση ἀπὸ τὸ πρωτογενές-πρωταρχικὸ μητρικὸ δόγμα ἢ τὸ σύνολο ἰδεῶν καὶ ἀπόψεων, οἱ ὁποῖες ἀνατρέπουν ἢ ἀποκλίνουν ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ θεωροῦνται σωστὲς ἢ καθιερωμένες σὲ ἕνα τομέα. Ἐτυμολογικὰ λοιπὸν καὶ μόνο γίνεται φανερό, ὅτι τὸ πραγματικὸ σχίσμα ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Παράδοση καὶ τὸ ἀληθινὸ δόγμα τῆς Ἐκκλησίας τὸ προκαλοῦν οἱ Οἰκουμενιστὲς μὲ τὶς αἱρετικὲς κακοδοξίες τους. Αὐτοὶ παραλλάσσουν, διαστρέφουν, ἀνατρέπουν καὶ καταργοῦν ὅ,τι -ὑποτίθεται- ἐτάχθησαν νὰ διαφυλάττουν χωρὶς ἀλλαγὴ οὔτε μίας κεραίας. Ὁ τρόπος ὅμως, μὲ τὸν ὁποῖον ἐπιτυγχάνουν τοὺς σκοπούς τους εἶναι τόσο ὑπόγειος καὶ τόσο ὑποχθόνιος, ἔτσι ὥστε χρειάζεται μία πιὸ βαθειὰ ἀνάλυση, ὡς πρὸς τὴν πηγὴ καὶ τὶς μεθόδους τῆς παναιρέσεως.

   Κατὰ τοὺς Πατέρες ἡ πηγὴ τῶν αἱρέσεων εἶναι ὁ μισόκαλος διάβολος, ὁ ὁποῖος θέλει νὰ ἀποπλανήσει τοὺς ἀνθρώπους, νὰ τοὺς διδάξει -διαστρεβλώνοντας τὶς Γραφές- μία διαστρεβλωμένη διδασκαλία καὶ ἔτσι νὰ τοὺς στερήσει τὴν σωτηρία καὶ τὸν Παράδεισο. 

     Ἀπὸ αὐτὴν τὴν πηγὴ πηγάζει ἡ ρίζα τῶν αἱρέσεων, ἡ ὁποία κατὰ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο εἶναι, σὲ μορφὴ κλίμακος, ὁ ἐγωισμός ἡ μεγαλομανία καὶ ἡ ἐπιθυμία πρωτείων καὶ ἐξουσίας καὶ γι’ αὐτὸ παραινεῖ: «Διὸ παραινῶ φεύγειν αὐτῶν τὴν μανίαν» (Κατὰ ἀνομοίων λόγος α΄). Αὐτὴ ἡ ἐπιθυμία πρωτείων εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε καταλήγει σὲ μανία, πόρωση, τύφλωση καὶ ἐκδικητικότητα. Παράλληλα ἡ αἵρεση δὲν διαστρεβλώνει μόνο καὶ ἀνατρέπει ἀλλὰ καὶ μολύνει. 

    Ὁ δὲ κίνδυνος μόλυνσης εἶναι τόσο μεγάλος, ὥστε,  κατὰ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Δαμασκηνό, ἀκόμα καὶ ἡ παρουσία στὸ ἴδιο δωμάτιο μὲ τὸν αἱρετικὸ ἐπιφέρει κίνδυνο μόλυνσης. Οἱ Ἅγιοι τὴν ὀνομάζουν συχνὰ καὶ γάγγραινα, γιατὶ ὅπως μὲ τὴν ἐμφάνιση τῆς γάγγραινας σὲ ἕνα σωματικὸ μέλος, ἂν δὲν ἀκρωτηριαστεῖ αὐτὸ τὸ