«Ου παύση διαστρέφων τας οδούς Κυρίου τας ευθείας»; (Β΄ μέρος)

Β΄ Μέρος

 Γράφαμε προχθές, ὅτι ὁ π. Παῦλος Δημητρακόπουλος διαστρέφει οἰκτρῶς τὴν ἁγιοπατερική μας Παράδοση, γιατί ἔταξε σκοπὸ τῆς ζωῆς του νὰ διαγράψει ὡς ἄχρηστη τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου καὶ τὴν Ἀποτείχιση ἀπὸ τοὺς Παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές! Συνεχίζουμε σήμερα, μὲ ἕνα ἄλλο σημεῖο διαστροφῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων στὸ ἴδιο του ἄρθρο.

Παραθέτει τὸ ἑξῆς χωρίο ἀπὸ τὸν Μ. Ἀθανάσιο:

 «Εάν ο επίσκοπος η ο πρεσβύτερος, οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας κακώς αναστρέφονται…» καὶ τὸ σχολιάζει: «Όταν εδώ ο άγιος ομιλεί περί  κακής αναστροφής, δεν εννοεί την έκπτωση του ποιμένος σε αίρεση, αλλά κυρίως την  έκπτωσή του σε άλλης φύσεως αμαρτήματα, (ηθικά παραπτώματα ή αδικήματα), που προκαλούν σκάνδαλο στον λαό. Αυτού του είδους όμως τα αμαρτήματα ρυθμίζουν οι Κανόνες 13ος, 14ος και το πρώτο μέρος του 15ου της ΑΒ΄ Συνόδου. Σε απόλυτη συμφωνία με τους παραπάνω κανόνες είναι και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο οποίος σ’ ένα ερμηνευτικό του λόγο στην Β΄ προς Τιμόθεον επιστολή παρατηρεί: «Ει μεν γαρ δόγμα έχει διεστραμμένον καν άγγελος η, μη πείθου. Ει δε ορθά διδάσκει, μη τω βίω πρόσεχε, αλλά τοις ρήμασιν… Αλλ’ ου δίδωσι πένησι, φησίν, ουδέ καλώς διοικεί. Πόθεν σοι τούτο δήλον; Πριν η μάθης, μη μέμψη, φοβήθητι τας ευθύνας. Πολλά από υπονοίας κρίνεται… Ει δε κατέμαθες και εξήτασας και είδες, ανάμενε τον κριτήν. Μη προαρπάσης του Χριστού την τάξιν. Εκείνου ταύτα εστί εξετάζειν, ου σου. Συ δούλος ει έσχατος, ου δεσπότης. Συ πρόβατον ει, μη τοίνυν περιεργάζου τον ποιμένα, ίνα μη και εφ’ οις εκείνου κατηγορείς, ευθύνας δως».[3] Στην προκειμένη περίπτωση δεν ισχύει η γνώμη ενός μεμονωμένου Πατρός, (του Μεγάλου Αθανασίου), αλλά όσα νομοθετούν Συνοδικώς οι Άγιοι Πατέρες, που συνέταξαν τους παρά πάνω Κανόνες, οι οποίοι έχουν ισχύ νόμου μέσα στην Εκκλησία».

Ἐδῶ, δυστυχῶς, πρόκειται γιὰ «καραμπινάτη» διαστροφὴ  τῆς ἁγιοπατερικῆς μας Παραδόσεως. Οἱ «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ» δὲν ἔχουν νὰ ζηλέψουν κάτι, ἀντίθετα πρέπει νὰ μιμηθοῦν τὸν π. Παῦλο στὴ διαστροφὴ τῶν Γραφῶν καὶ τὴν «μείωση» καὶ τὸ ντρόπιασμα τῶν Ἁγίων μας ἀπὸ τὸν π. Παῦλο, ὅπως τοῦ Μ. Ἀθανασίου, ὁ ὁποῖος μὲ τὸ κείμενό του αὐτὸ ἐκφράζει τὴν διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ διαστρέφει ὁ π. Παῦλος! Γιατὶ ἐδῶ δὲν πρόκειται γιὰ ἄγνοια τοῦ π. Π. Δημητρακόπουλου, ἐφ’ ὅσον, ὅσα παραθέτει τώρα (σήμερα, Ἰούνιο τοῦ 2015) τὰ ἔχει …ξαναγράψει(!) τὸ 2012 καὶ ἔχουν λάβει ἁγιοπατερικὴ ἀπάντηση ἀπὸ τὸν π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ ἀπὸ τὸ 2013, διὰ τῆς ὁποίας ἀνατρέπεται ὁ νεο-πατερικὸς συλλογισμὸς τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς! Ἐκεῖ μάλιστα ὁ π. Εὐθύμιος ἐπισήμαινε: «τά ἐπιχειρήματα πού προσάγετε εἶναι λανθασμένα καί προσπαθεῖτε νά τά στηρίξετε ἀποκλειστικά καί μόνο μέ τόν ὀρθολογισμό». Ὁ π. Παῦλος, ὅμως, παρότι ἀνετράπη ὁ ὀρθολογισμός του μὲ ἐκείνη τὴν ἀπάντηση, ἐπιμένει ἀμετάπιστος, γι' αὐτὸ τοποθετήσαμε ὡς ὑπότιτλο τοῦ παρόντος ἄρθρου τὴν παροιμία «Τὸν ἀράπη κι ἂν τὸν πλένεις τὸ σαπούνι σου χαλᾶς»!

Παραθέτουμε χωρὶς σχολιασμὸ τὴν ἀπάντηση τοῦ π. Εὐθυμίου. Ἂς τὴν μελετήσει προσεκτικὰ ὁ ἀναγνώστης γιὰ νὰ διακρίνει τὴν ἀπάτη τοῦ π. Παύλου· πῶς «κόβει καὶ ράβει» στὰ μέτρα του τὰ Πατερικὰ κείμενα!

Ἔγραφε τότε ὁ π. Εὐθύμιος:

«Θά ἀναφερθῶ κατωτέρω στή συνέχεια τῆς κριτικῆς σας μελέτης (ἀπευθύνεται πρὸς τὸ Γραφεῖο ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων τῆς Μητρ. Πειραιῶς),  τό κεφάλαιο τῆς ὁποίας ἐπιγράφεται «Ἀποστολικοί Πατέρες». Ἡ γενική

Προβληματικὴ γιὰ …κλάματα!

Η ΣΥΝΕΧΗΣ ΔΙΟΓΚΩΣΗ ΤΟΥ ΠΣΕ,

ΜΕΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΒΑΒΕΛ

Ἡ ἐκκλησιολογικὴ «νοημοσύνη» τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν

ὑποβαθμίζεται ἐπικίνδυνα.

Τὸ ἱστολόγιο «Τελεβάντος» καὶ οἱ συνεργάτες του καταφέρονται ποικιλοτρόπως κατὰ τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὴν περιγράφουν μὲ τὰ μελανότερα χρώματα, ἀλλὰ κολυμποῦν μέσα στὴν αἵρεση!

Δὲν θὰ σταματήσουμε νὰ τὸ ἐπαναλαμβάνουμε:

Πρόκειται γιὰ πρωτοφανὲς γεγονὸς στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας·

•   νὰ καταδεικνύεται ἡ αἵρεση ἐπὶ δεκαετίες,

• νὰ ἀποδεικνύονται οἱ κακοδοξίες καὶ νὰ δακτυλοδεικτεῖται ὁ «λαϊκὸς Οἰκουμενισμός» ἀπὸ τοὺς ὡς ἄνω κυρίους,

• νὰ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὸν ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς  «βδέλυγμα» καὶ «ἀνήκουστος προδοσία» ἡ συμμετοχή μας στὴ «νέα Ἐκκλησία»  τοῦ Π.Σ.Ε., (ἀφοῦ ἔτσι ἀποδεχόμαστε ὅτι δὲν εἴμαστε ἡ Μία Ἐκκλησία, ἀλλὰ μία ἀπὸ τὶς «ἐκκλησίες» τοῦ Π.Σ.Ε.),

καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι νὰ κοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετικούς!

Καὶ ἐνῶ συμβαίνουν ὅλα αὐτά,

Τὸ πρόβλημα γιὰ τοὺς κ. Χαραλάμπους καὶ Τελεβάντο εἶναι ἡ …«μείωση τῆς Ὀρθόδοξης παρουσίας στὸ Π.Σ.Ε.»! Ὡσὰν τὰ «Ὀρθόδοξα» μέλη τοῦ Π.Σ.Ε. νὰ ἔχουν ἕως τώρα ἐπιδείξει ὀρθόδοξη παρουσία! Πῶς; Ἀποδεχόμενα τὶς κακοδοξίες τῶν Προτεσταντῶν στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε καὶ στὸ Πουσάν;

Η ΣΥΝΕΧΗΣ ΔΙΟΓΚΩΣΗ ΤΟΥ ΠΣΕ, ΜΕΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΒΑΒΕΛ

«Φρονούμεν ότι η Ορθοδοξία δεν έχει καμμιά θέση ανάμεσα σ’ αυτό το συνονθύλευμα των πλανών και των αιρέσεων» Αρχιμανδρίτης Εφραίμ (Αριζόνας)

Του θεολόγου κ. Β. Χαραλάμπους

======

Ένα πολύ σοβαρό θέμα που προβληματίζει και τους Ορθοδόξους που επιμένουν στον προωθούμενο οικουμενισμό του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.), είναι το γεγονός της συνεχούς αύξησης των μελών του. Έχουν ήδη ξεπεράσει τα 150 μέλη.

Φυσικά θα πρέπει να σημειωθεί ότι η συνεχής διόγκωση του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.), οφείλεται στο γεγονός ότι δέχεται συνεχώς νέα μέλη που κυρίως προέρχονται από το χώρο του πολυδιασπασμένου Προτεσταντισμού.

Το γεγονός τούτο έχει ως επακόλουθη συνέπεια την μείωση της Ορθόδοξης παρουσίας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.), αλλά και προδιαγράφει και τους συνεπακόλουθους καρπούς της.

Ο λόγος του Αρχιμανδρίτου Γεωργίου Καψάνη για το Π.Σ.Ε. «Η φωνή των Ορθοδόξων (στο Π.Σ.Ε.) χάνεται μέσα στη χοάνην των πολυπληθών προτεσταντικών παραφυάδων», επακριβώς εξηγεί το γεγονός τούτο.

Αυτό που έχει συμφωνηθεί μεταξύ του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.) και των Ορθοδόξων μελών του (Desiderata Σόφιας), για να δοθεί στο Συμβούλιο η Ορθόδοξη μαρτυρία, δεν πραγματοποιείται. Μάλλον μειώνει παρά αυξάνει την εκεί Ορθόδοξη παρουσία.

Τόσο οι διαδικαστικές αρχές που διέπουν τη δομή και τη λειτουργία του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.), όσο και η συνεχής επαύξηση των νέων μελών, που κυρίως προέρχονται από το πλήθος των αιρετικών Προτεσταντικών παραφυάδων, δεν παρέχουν τη δυνατότητα της εκζητούμενης ισότιμης συμμετοχής. Θα πρέπει να σημειωθεί η συνεχής επαύξηση των νέων μελών του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.), με Προτεσταντικές κυρίως ομάδες προσδίδει νέα και πιο επικίνδυνη μορφή σ’ αυτό.

Θα πρέπει να παρατηρηθεί ότι αυτό είναι επίσης ένα πρόβλημα που συναντάται και στο Συμβούλιο Ευρωπαϊκών Εκκλησιών αλλά στους άλλους διαχριστιανικούς οργανισμούς που συμμετέχουν Ορθόδοξες Εκκλησίες.

Είναι μεγάλο λάθος να πιστεύεται αυτό που με ιδεολογικό τρόπο διακηρύσσεται στο ΠΣΕ, ότι οι ‘’εκκλησίες’’ αυτές (έτσι καλούται και όλοι όσοι συναποτελούν μαζί με τις  Ορθόδοξες Εκκλησίες το ΠΣΕ) θα γίνουν «μία ποίμνη, εις ποιμήν» (Ιω.10,16).

Αντί επιλόγου ας αναφέρομε αυτό που ο Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης (νυν στην Αριζόνα) είπε κατά τον ενθρονιστήριο λόγο του, ως Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Φιλοθέου του Αγίου Όρους κατά το έτος 1974: «Φρονούμεν ότι η Ορθοδοξία δεν έχει καμμιά θέση ανάμεσα σ’ αυτό το συνονθύλευμα των πλανών και των αιρέσεων».

Οι νέες γενιές των Ελλήνων θα αποτελούνται από «αφηνιασμένους ομοφυλόφιλους και εγκληματίες», αν δεν μετανοήσουμε

Σχόλιο: Ὁ μολυσμὸς ἐκ τῆς παναιρέσεως εἶναι μηδαμινός;

Μὲ ὅλο τὸ σεβασμὸ στὸν Γέροντα (συγγραφέα τοῦ ἄρθρου ποὺ στὴ συνέχεια ἀναρτοῦμε ἐκ τῆς "Κατανύξεως") καὶ χωρὶς διάθεση κριτικῆς τῶν γραφομένων του, θέλαμε νὰ ἐρωτήσουμε κάποια πράγματα, ὄχι γι’ αὐτὰ ποὺ γράφει −καὶ παραθέτουμε στὴν συνέχεια− ἀλλὰ γι’ αὐτὰ ποὺ παραλείπει νὰ γράψει:

Μόνο  «το μυστήριο της ανομίας του σοδομισμού είναι η κύρια αιτία της πνευματικής έκπτωσης και της κατάντιας του ελληνισμού σήμερα»; Ἄλλα πνευματικὰ θέματα καὶ ΚΥΡΙΩΣ τὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, δὲν παίζουν κανένα ρόλο;

Δὲν ἔχει ἀκούσει ὁ Γέροντας, πὼς ἕνας πρωτοπρεσβύτερος καὶ καθηγητὴς Δογματικῆς (ὁ Ρωμανίδης) ἔχει γράψει πὼς ἡ Ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν ἔχει ὑπογραφεῖ στὸ κρεβάτι τῆς ἀνωμαλίας τῶν ἱερωμένων ποὺ τοὺς διεξάγουν; Δὲν πῆρε εἴδηση αὐτὸ ποὺ συζητεῖται, πὼς ἕνα μεγάλο μέρος τῶν Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων εἶναι ἔκδοτοι σ’ αὐτὸ τὸ πάθος; Μόνο γιὰ τὶς ἀνωμαλίες τῶν ἁπλῶν πιστῶν γνωρίζει, ποὺ ὡς μὴ ἔχοντες ποιμένες (ἢ μᾶλλον, ἔχοντες ποιμένες ἀλλοιωμένους καὶ μολυσματικοὺς ἀπὸ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στὴν ὁποία ἀνήκουν) καθοδηγοῦνται ἀνεμπόδιστα ἀπὸ τοὺς παγκοσμιοποιητές, μὲ τοὺς ὁποίους ἔχουν συμμαχήσει οἱ Οἰκουμενιστές;

Δὲν ἔμαθε πὼς κάποιος Οἰκουμενιστὴς Ἀρχιεπίσκοπος (τῆς Αὐστραλίας) ἔγραψε ἐπίσημα γιὰ ἄλλον Οἰκουμενιστὴ Ἀρχιεπίσκοπο ὅτι «λικνίζεται σαν μεθυσμένη οδαλίσκη»! Δὲν ἔμαθε πὼς ἕνας νησιώτης Μητροπολίτης εἶπε γιὰ ἄλλον Οἰκουμενιστὴ Μητροπολίτη τῆς Πελοποννήσου (ποὺ σήμερα μάλιστα κατακεραυνώνει τὴν ὁμοφυλοφιλία) ὅτι ἔκανε ἐξαγωγὴ κιναίδων ἱερέων στὴν Συγγροῦ; Δὲν ἄκουσε πὼς γιὰ νὰ ἔχουν στὸ χέρι τοὺς Μητροπολίτες οἱ Οἰκουμενιστές, φροντίζουν νὰ ἐπισκοποιοῦν ἱερωμένους ποὺ νὰ εἶναι ὑπηρέτες αὐτοῦ τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας;

Δὲν ἔχει διαβάσει στὴν Ἁγία Γραφή τὴ φωνὴ τοῦ Κυρίου: «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε»; Γιατί λοιπόν, παραμένει μέσα στὴν ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ ἀκαθαρσία τῶν Οἰκουμενιστῶν; Γιατί κοινωνεῖ μαζί τους; Γιατί διδάσκει, μέσα ἀπὸ αὐτὴν τὴν κοινωνία μετὰ τῶν ἀκοινωνήτων;

Εἶναι εὔκολο νὰ διδάσκεις στὸν ἀνώνυμο πιστὸ περὶ καθαρότητος καὶ νὰ καταδικάζεις τὸν σοδομισμό. Ποιός θὰ σὲ ἀκούσει, ὅμως, ἐφ’ ὅσον κοινωνεῖς μὲ τοὺς ἀκάθαρτους ἱερωμένους σὲ θέματα ἠθικῆς καὶ Πίστεως, καὶ ἀφήνεις νὰ κοινωνοῦν οἱ πιστοὶ μ’ αὐτούς; Ποιά παρακαταθήκη θὰ πάρουν ἀπ’ αὐτούς;

Διαβάσαμε πρὸς τὸ τέλος τοῦ ἄρθρου: «Τονίζει ακόμα ο Γέροντας ότι οι ασπασμοί των μολυσμένων (ἠθικά) γονέων στα παιδιά τους, …μεταδίδουν αυτή την δαιμονική ενέργεια αυτής της διαστροφής στα παιδιά τους». Κάτι ἀντίστοιχο δὲν συμβαίνει στὸν πνευματικὸ μολυσμὸ ἐκ τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;

Καὶ κάτι τελευταῖο· τὸ νὰ κατακεραυνώνει τοὺς πιστοὺς καὶ νὰ ἐπιρρίπτει σ’ αὐτοὺς ὅλη τὴν εὐθύνη τῶν κακῶν, εἶναι εὔκολο. Δὲν κοστίζει καὶ τίποτα· σκανδαλίζει κάποιους, βοηθεῖ ὅμως καὶ κάποιους καλοπροαίρετους ἐξ αὐτῶν. Τὸ νὰ ἀποκαλύπτει, ὅμως, τοὺς προϊσταμένους ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἐξαρτᾶται, ὥστε νὰ διαφυλάξει τοὺς πιστούς, εἶναι λίγο δύσκολο. Εὐχόμαστε λόγοι διακρίσεως νὰ μὴν ἐπέτρεψαν στὸν Γέροντα Νεκτάριο τὸν ἁγιορείτη νὰ ἀναφερθεῖ στοὺς προϊσταμένους του. Ἐλπίζουμε νὰ κάνει τὸ καθῆκον του καὶ πρὸς αὐτοὺς ἐξ ἴσου, σὲ πρώτη εὐκαιρία.

Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης και ο Άγιος Γέροντας Εφραίμ της Ι.Μ. Φιλοθεόυ ο Αριζονίτης μας αποκαλύπτουν

Οι δύο στύλοι της Ορθοδοξίας (άρα και της πατρίδας) στην εποχή μας, ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης και ο Άγιος Γέροντας Εφραίμ ο Αριζονίτης μας αποκαλύπτουν  ότι το μυστήριο της ανομίας του σοδομισμού είναι η κύρια αιτία της πνευματικής έκπτωσης και της κατάντιας του ελληνισμού σήμερα. Συμβουλεύουν μετάνοια, διαφορετικά οι νέες γενιές των Ελλήνων θα αποτελούνται από «αφηνιασμένους ομοφυλόφιλους και εγκληματίες».

Το Πνεύμα το Άγιο μας συνδέει με προηγούμενη ανάρτηση στο blog.

Χαίρετε αδελφοί μου.

Όταν λίγες μέρες πριν, προλόγιζα το θέμα του Παπα-Θανάση του Κουλούρα  και το διάλογο που είχε με τον Ναύαρχο της Νίκης Παύλο Κουντουριώτη (Παύλος Κουντουριώτης: «Εγώ στον Αβέρωφ μιλούσα αρβανίτικα και εν ώρα μάχης! Δεν ήθελα να ξέρουν οι άλλοι τι λέω». [ηχητικό video]) δεν φαντάστηκα ποτέ ότι ένα μέρος τουλάχιστον θα ταυτιζόταν με το πνεύμα των προαναφερόμενων Αγίων. Με αυτό, δε θέλω να επιδαψιλεύσω τιμή στον εαυτό μου, αλλά να υπογραμμίσω ότι το πνεύμα των άγιο «όπου θέλει πνει» και να προσθέσω ότι, ό,τι διαβάζετε, βλέπετε κι ακούτε στο παρόν blog είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού. Διαφορετικά, ο Θεός δε θα αποκάλυπτε και συνέδεε πνευματικά τα διάφορα γεγονότα που εκδηλώνονται σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα, για να μας βοηθήσει να βγάλουμε χρήσιμα πνευματικά συμπεράσματα.

Το περί ο λόγος απόσπασμα: «Αφήσαμε το χέρι Σου Χριστέ μας, πιάσαμε το χέρι του πονηρού και τον αφήσαμε να μας καθοδηγεί. Έτσι φτάσαμε στο Θρήνο του έτους 2015. Χωρίς εθνική, οικογενειακή συνοχή, αυτόνομη, άθεη, πόρνη, μοιχή φωνή λόγω των εκατοντάδων χιλιάδων εκτρώσεων, αμετανόητοι και τέλος χωρίς οικονομική επάρκεια. Μία πατρίδα διαλυμένη και με τα συγκλονιστικά γεγονότα να είναι μπροστά μας: Χρεοκοπία-πείνα, ασθένειες, σεισμός μεγάλος, πειρασμός απ΄τους Τούρκους».

Το κήρυγμα του Πατρός Μακαρίου στην Ι.Μ. Παντελεήμονος στην Πετρούπολη Αθηνών.

Από την αρχή σχεδόν της μετανοίας μου (1991) και την ευλογημένη συνάντησή μου με το Γέροντα Παΐσιο στην Παναγούδα, ο Άγιος Θεός μας, με οδήγησε θαυμαστώς στον περιβόλον της Ι.Μ.Αγ.Παντελεήμονος, όπου εκεί άκουσα και ωφελήθηκα τα κηρύγματα του Πατρός Μακαρίου (νυν Πνευματικού της γυναικείας Ι.Μ. Κλειστών Φιλής), έως του έτους 1998, όταν ανεχώρησα από τον κόσμο για να μονάσω στο Άγιον Όρος.

Στα κηρύγματά του ο Γέροντας Μακάριος συχνά αναφερόταν στον Άγιο Γέροντα Παΐσιο και στις 7 επιστολές του, τις οποίες κατείχε. Ένα από τα σοβαρά θέματα των επιστολών του Γέροντα ήταν και τούτο:

Έγραφε ο Γέροντας Παΐσιος: «Για την κατάντια της Ελληνίδας σήμερα φταίνε οι άνδρες».

Ο Γέροντας Μακάριος ποτέ δε μας απεκάλυψε τι έκαναν οι άνδρες και προκάλεσαν αυτό το κακό.

Όταν λοιπόν άφησα τον κόσμο το 1998, πήρα και την απορία μαζί μου. «Τι κακό είχαν κάνει οι άνδρες;».

Η ησυχία της μοναστικής ζωής, η αδιάλειπτος προσευχή και τυχόν άλλες ενέργειες αγαθές του μοναστικού βίου, προκάλεσαν το έλεος του Πανάγαθου Θεού μας και σε χρόνο αρμόδιο κατά την Πανσοφία Του απάντησε στην απορία μου, αποκαλύπτοντάς μου την αλήθεια.

Η Ελλάς γεμίζει βιντεοκασσετάδικα με πορνοταινίες   

Ήταν ένα σκηνικό, μία πραγματικότητα που την έβλεπα μπροστά μου από το τέλος της δεκαετίας του ’70 έως και την είσοδο του Διαδικτύου στη ζωή μας.

Ήξερα τι γίνεται στις ελληνικές οικογένειες με τα πορνο-βίντεο. Τα βιντεοκασσετάδικα γέμισαν την Ελλάδα. Έγιναν περισσότερα και από τα περίπτερα. Η Ελλάς άρχισε να γίνεται ένα απέραντο σοδομικό πορνείο. Αν όμως δεν ερχόταν η θεία βοήθεια από πάνω, ποτέ δε θα μπορούσα να απαντήσω με βεβαιότητα στο ερώτημα «τι κακό έκαναν οι Έλληνες και διέσυραν τις Ελληνίδες;».

Ἡ συνέχεια ἐδῶ:

  http://katanixis.blogspot.gr/2015/06/blog-post_83.html#more